Πραγματικη υγεια σημαινει εσωτερικη υγεια. / Osho

Υπάρχουν τώρα Δάσκαλοι που λένε,

΄΄Ό,τι θέλεις θα το αποκτήσεις μέσω του διαλογισμού.  Θα έρθουν χρήματα.  Ζήτησε κάτι σε βαθύ διαλογισμό και αυτό θα συμβεί.΄΄

Μιλάνε δηλαδή στη γλώσσα των επιθυμιών σου.  Η αλήθεια είναι το αντίθετο ακριβώς.  Αν ρωτήσεις εμένα, αν διαλογίζεσαι πραγματικά, θα αποτύχεις στη ζωή, θα αποτύχεις τελείως.  Αν έχεις επιτυχίες, ακόμη κι οι επιτυχίες εκείνες θα εξαφανιστούν, διότι ο διαλογισμός θα σε κάνει να είσαι τόσο χαλαρωμένος, τόσο μη-βίαιος, τόσο γεμάτος αγάπη, τόσο μη ανταγωνιστικός, μη-εγωιστής, που τι να σε νοιάζει η επιτυχία;

Ο διαλογισμός θα σε κάνει τόσο χαρούμενο που τι να σε νοιάζει το αύριο;  Ποιος θέλει να ρισκάρει το σήμερα για το αύριο;

Ο διαλογισμός θα σε κάνει εσωτερικά πλούσιο, οπωσδήποτε.  Εσωτερικά, θα γίνεις εκστατικός, εξωτερικά όμως δεν μπορεί να υπάρξει εγγύηση ότι θα γίνεις πλούσιος, ότι θα γίνεις επιτυχημένος, ότι θα γίνεις πολύ υγιής, ότι δεν θα σου συμβεί καμιά αρρώστια.  Όλα αυτά είναι σαχλαμάρες!

Ο Μαχάρσι Ραμάν πέθανε από καρκίνο, ο Ραμακρίσνα Παραμαχάνσα πέθανε από καρκίνο.  Μπορείς να βρεις πιο σπουδαίους διαλογιστές;  Ο Τζ. Κρισναμούρτι υποφέρει από πολλές αρρώστιες΄ υποφέρει από έντονο πονοκέφαλο εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια.  Ο πονοκέφαλος είναι τόσο έντονος που θέλει καμιά φορά να χτυπήσει το κεφάλι του στον τοίχο.  Μπορείς να βρεις μεγαλύτερο διαλογιστή;  Μπορείς να βρεις άλλον μεγαλύτερο ζωντανό βούδα;  Αν υποφέρει από πονοκέφαλο ο Τζ. Κρισναμούρτι, αν ο Ραμάν Μαχάρσι πέθανε από καρκίνο, αν ο Ραμακρίσνα πέθανε από καρκίνο, νομίζεις ότι ο διαλογισμός θα σου δώσει υγεία;  Πράγματι θα σε κάνει κατά κάποιο τρόπο πιο υγιή και πιο πλήρη, αλλά μόνο κατά ένα τρόπο πολύ εσωτερικό.

Βαθιά μέσα σου θα είσαι πλήρης, βαθιά μέσα σου θα υπάρχει εσωτερική πνευματική υγεία.

Ο Ραμάν πεθαίνει από καρκίνο, αλλά τα μάτια του είναι γεμάτα από χαρά.  Πεθαίνει γελώντας.  Αυτό είναι πραγματική υγεία.  Μέσα σε βαθιά αγωνία βρίσκεται το σώμα του, εκείνος όμως είναι ένας απλός παρατηρητής.  Αυτό είναι διαλογισμός.

osho

H μεγαλύτερη παρηγοριά που μπορείς να δώσεις σε μια πληγωμένη καρδιά είναι μια μεγάλη, άνευ όρων, σιωπηλή … ΑΓΚΑΛΙΑ

Πως να παρηγορήσεις κάποιον και 9 άστοχες ατάκες που συνήθως λέμε.

Πολλές φορές, προσπαθώντας να παρηγορήσουμε κάποιον φίλο ή αγαπημένο όταν τον βλέπουμε προβληματισμένο ή θλιμμένο λέμε κάποιες εξαιρετικά άστοχες ατάκες που όχι μόνο δεν δίνουν καμιά παρηγοριά, αλλά μπορεί να τον κάνουν να αισθανθεί ακόμα χειρότερα, έστω κι αν προσποιηθεί ότι χαμογελάει με αυτό που ακούει.

Μη στεναχωριέσαι...

Μία από τις πιο φοβερές εκφράσεις είναι το “Μη στενοχωριέσαι”. Όταν κάποιος είναι στενοχωρημένος, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να τον προστάξεις να κάνει το αντίθετο. Εάν ήταν στο χέρι του, φυσικά δεν θα ήταν στεναχωρημένος. Η θλίψη είναι αποτέλεσμα μιας ερμηνείας ενός γεγονότος ή μιας κατάστασης. Μια πολύ καλύτερη προσέγγιση λοιπόν θα ήταν η ερώτηση “Τι σε στεναχώρησε;” Και αφού σου απαντήσει, μπορεί ενδεχομένως να προσπαθήσεις να του δώσεις μια άλλη οπτική στην ερμηνεία του γεγονότος ή της κατάστασης.

Μην κλαις…

Μα πως σου ήρθε να πεις κάτι τέτοιο; Το ότι κλαίει κάποιος είναι υπέροχο! Αποφορτίζεται ο πόνος, εκτονώνει τα συναισθήματά του, εκφράζει τη θλίψη του, καθαρίζει τα μάτια του… κι εσύ του λες να μην τα κάνει όλα αυτά; Οι σύγχρονες μελέτες συμπεραίνουν ότι το κλάμα είναι τόσο ευεργετικό για τον οργανισμό, όσο και το γέλιο. Όπως δεν θα έλεγες λοιπόν σε κάποιον να πάψει να γελάει, έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος να στερήσεις τις ευεργετικές ιδιότητες του κλάμματος από τον αγαπημένο σου. Αντίθετα, μπορείς να του πεις “Κλάψε, σου κάνει καλό” “Κλάψε ελεύθερα” Και εάν θέλεις πραγματικά να του συμπαρασταθείς, κάθισε δίπλα του σιωπηλός και κράτα του το χέρι ή απλά στάσου κοντά του.

Μην κάνεις έτσι…

Βλέπεις κάποιον που τον έχει πάρει υπερβολικά από κάτω ή αντίθετα τον βλέπεις να αντιδρά σαν “τρελός” σε μια κατάσταση. Εάν του πεις “μην κάνεις έτσι” είναι σαν να του λες “σε παρακαλώ δεν με πείθεις ακόμα, βούλιαξε λίγο περισσότερο στη μιζέρια σου”. Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να αντιμετωπίζεις το σύμπτωμα. Και η αντίδραση είναι απλώς το σύμπτωμα μιας αιτίας. Αυτό που χρειάζεται είναι συμπαράσταση και όχι άλλη μια εντολή καθησυχασμού.

Που να δεις εγώ τι έπαθα…

Αυτή είναι ίσως η πιο ανατριχιαστική ατάκα απ’ όλες. Σου εξιστορεί κάποιος το πρόβλημά του… τον ακούς… και η μοναδική σου απάντηση είναι “Α, αυτό δεν είναι τίποτα, που να δεις εγώ τι έπαθα”. Εκείνη τη στιγμή είναι σαν να λες “Ξέρεις, δεν με ενδιαφέρει καθόλου η ιστορία σου, καλύτερα άκουσε τη δική μου. Είναι πιο ενδιαφέρουσα!” Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν δεν υπάρχει καμιά παρηγοριά και καμία υποστήριξη σε αυτή τη στάση. Πολλές φορές και μόνο το να ακούσεις κάποιον να λέει το πρόβλημά του είναι αρκετό για να τον κάνεις να αισθανθεί καλύτερα.

Τι λες βρε παιδί μου; Εγώ μια μέρα…

Είναι το ίδιο με το “Που να δεις εγώ τι έπαθα”, λίγο πιο εξευγενισμένο, αλλά και σε αυτή τη περίπτωση φροντίζεις όχι μόνο να μην τον παρηγορείς, αλλά να του δείχνεις και την αδιαφορία σου επιπλέον.

Όλα θα πάνε καλά…

Μέντιουμ είσαι; Κάποιος ανησυχεί για κάτι που αφορά το μέλλον. Το να του πεις “Όλα καλά θα πάνε” δεν έχει κανένα νόημα, εκτός κι αν πράγματι είσαι απόλυτα πεπεισμένος για αυτό. Δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να αισθανθεί καλύτερα ή να ηρεμήσει ακούγοντας αυτή τη φράση. Και εάν την πρώτη φορά πιάσει, τη δεύτερη θα σου πει “έτσι λες συνέχεια” και αμέσως έχει εξουδετερώσει το περίφημο όπλο της παρηγοριάς. Είναι προτιμότερο σε αυτές τις περιπτώσεις είτε να αλλάξεις θέμα συζήτησης ώστε να αποκολληθεί από την εικόνα του άγχους, είτε εάν έχεις τη δυνατότητα, να υπεισέλθεις στο αντικείμενο του μελλοντικού φόβου και να τον βοηθήσεις να απλοποιήσει τις υποτιθέμενες συνέπειες που σκέφτεται ότι θα υποστεί στην πιθανή αποτυχία του.

ΑΜΑΝ!!! ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ; (Και άλλα επιφωνήματα)

Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο να υποστηρίξεις κάποιον άλλον, πόσο μάλιστα όταν μας είναι τόσο δύσκολο να υποστηρίξουμε πολλές φορές τον ίδιο μας τον εαυτό. Ωστόσο εάν χρειάζεται και πραγματικά θέλεις να στηρίξεις έναν φίλο ή έναν αγαπημένο, πρέπει να αποφύγεις με κάθε τρόπο να μπεις κι εσύ στην ιστορία του. Ο μόνος τρόπος να τον βοηθήσεις είναι να αποστασιοποιηθείς από το δικό του πρόβλημα και να μην εμπλακείς συναισθηματικά σε αυτό. Αλλιώς, το μόνο που θα συμβεί είναι ότι θα πέσετε σε κατάθλιψη και οι δύο και θα χρειάζεστε έναν τρίτο να σας παρηγορήσει. Επίσης, τα επιφωνήματα δηλώνουν την τραγικότητα της ιστορίας που ακούς. Ο άνθρωπος που στην εξιστορεί λοιπόν, ήδη βρίσκεται σε μια θυματοποιημένη θέση. Εάν του επιβεβαιώνεις διαρκώς την τραγικότητα της εμπειρίας του, είναι σαν να τον επιβραβεύεις και να τον ενθαρρύνεις περισσότερο στη θυματοποίησή του.

Αυτά έχει η ζωή…

“Σιγά… αυτά συμβαίνουν κάθε μέρα και το πιο πιθανό είναι ότι θα σου ξανασυμβούν διότι αυτή είναι η ζωή” Πως θα αισθανόσουν αλήθεια εάν κάποιος σου απαντούσε έτσι καθώς του έλεγες τον πόνο σου; Η θα σου έρθει να τον πιάσεις με τις κλωτσιές ή θα θελήσεις να πηδήξεις από το παράθυρο. Προφανώς αυτά έχει η ζωή και προφανώς αυτά μπορεί να συμβούν στον καθένα, αλλά σίγουρα αυτό δεν λειτουργεί λυτρωτικά ή καθησυχαστικά. Οπότε βρες μια άλλη ατάκα.

Έλα μωρέ… εδώ άλλοι πεθαίνουν της πείνας (!!!)

Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να προσπαθήσεις να υποβαθμίσεις το πρόβλημα κάποιου αναδεικνύοντας άλλα σοβαρότερα προβλήματα. Τη στιγμή που ο άνθρωπος είναι θλιμμένος ή πονάει, ζει τη δυνατότερη μορφή εμπειρίας που μπορεί να αντέξει εκείνη τη στιγμή. Είναι λοιπόν μεγάλη αδικία να του πεις ότι αυτό που περνάει δεν είναι τίποτα μπροστά σε προβλήματα άλλων ανθρώπων. Δεν μπορείς να πεις σε έναν πατέρα για παράδειγμα που απολύθηκε από τη δουλειά του και ανησυχεί πως θα συντηρήσει την οικογένειά του ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα από αυτό που περνάει ή φοβάται ότι θα συμβεί στο μέλλον. Είναι καλό να γνωρίζουμε τι συμβαίνει στον κόσμο γύρω μας και να εκτιμήσουμε σωστά το μέγεθος του προβλήματος. Ωστόσο, τη στιγμή του πόνου, τίποτα άλλο, πέρα από αυτό που μας συμβαίνει, δεν έχει σημασία. Είναι πολύ προτιμότερο απλά να δηλώσεις την υποστήριξή σου και να προσπαθήσεις να βρείτε πιθανές λύσεις ή τρόπους αντιμετώπισης.

Πολλές φορές, η μεγαλύτερη παρηγοριά που μπορείς να δώσεις σε μια πληγωμένη καρδιά είναι μια μεγάλη, άνευ όρων, σιωπηλή … ΑΓΚΑΛΙΑ αφήνοντας την ψυχή σου να παρηγορήσει κατευθείαν την ψυχή του αγαπημένου σου.

  

 http://enallaktikidrasi.com/2013/10/pos-na-parigoriseis-kapoion-sou-kai-9-astoxes-atakes-pou-synithos-leme/#ixzz33KHLvTSf

.

Τι να μην λες ποτέ και τι θα ήθελε να ακούει κάποιος που αντιμετωπίζει αγχώδη διαταραχή ή κατάθλιψη.

1. Πάψε να αισθάνεσαι άσχημα.

2. Προσπάθησε περισσότερο.

3. Πήγαινε να διασκεδάσεις.

4. Κανείς δεν σου φταίει για ότι αισθάνεσαι.

5. Αφού δεν είσαι ευχαριστημένος γιατί δεν αλλάζεις τον εαυτό σου;

6. Δεν σου χρειάζεται βοήθεια από τον ψυχολόγο.

7. Μην πάρεις φάρμακα γιατί θα εξαρτηθείς από αυτά.

8. Σκέψου πιο ώριμα και πιο λογικά.

9. Δεν αντέχω άλλο να σε βλέπω σε αυτή την κατάσταση.

10. Έτσι που το πας θα μας τρελάνεις όλους.

11. Δεν το περίμενα να είσαι τόσο αδύνατος-η.

12. Έλα … χαμογέλασε λίγο.

13. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να βλάπτεις τον εαυτό σου.

14. Τζάμπα βασανίζεσαι, δεν έχεις τίποτα.

15. Προσπάθησε να βρεις μια δουλειά ή κάποιο χόμπι.

16. Μια ζωή σε θυμάμαι να δημιουργείς προβλήματα.

17. Μπορεί να μην το κάνεις επίτηδες αλλά δεν αντέχω άλλο.

Τι θα ήθελε να ακούει κάποιος που αντιμετωπίζει αγχώδη διαταραχή ή κατάθλιψη.

1. Είμαι δίπλα σου και θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω με κάθε τρόπο.

2. Σ' αγαπώ.

3. Ενδιαφέρομαι πολύ για σένα και θέλω να καταλάβω αυτό που αισθάνεσαι.

4. Σε αυτή τη φάση της ζωής σου είναι απόλυτα φυσικό να νιώθεις άσχημα. Είναι βέβαιο ότι σε λίγο καιρό θα νιώθεις πολύ καλύτερα.

5. Μαζί θα το αντιμετωπίσουμε.

6. Είσαι πολύ σημαντικός-η για μένα.

7. Αν μου ζητήσεις κάτι θα το κάνω με χαρά.

8. Έχω εμπιστοσύνη σ' εσένα! Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις.

Μπακαλίδης Δημήτρης

 Κοινωνιολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος / babyradio.gr

.

 

Ο εγκέφαλος των καλλιτεχνών είναι διαφορετικός

Περισσότερη φαιά ουσία σε περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη λεπτή κινητικότητα εμφανίζουν οι καλλιτέχνες, σύμφωνα με νέα μελέτη

Ο εγκέφαλος των καλλιτεχνών εμφανίζει δομικές διαφορές σε σύγκριση με εκείνον των… μη καλλιτεχνικών φύσεων, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο «NeuroImage». Απεικονίσεις του εγκεφάλου αποκάλυψαν ότι οι καλλιτέχνες εμφανίζουν περισσότερη φαιά ουσία σε περιοχές που σχετίζονται με τη λεπτή κινητικότητα και την οπτική φαντασία.

Το έμφυτο ταλέντο και ο ρόλος του περιβάλλοντος

Τα νέα ευρήματα μαρτυρούν ότι το καλλιτεχνικό ταλέντο είναι έμφυτο. Ωστόσο οι συγγραφείς της μελέτης από το Πανεπιστήμιο KU Leuven στο Βέλγιο σημειώνουν ότι η σκληρή δουλειά παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην απόδοση ενός καλλιτέχνη. Και βέβαια όπως συμβαίνει σε πολλά πεδία της επιστήμης, η ακριβής αλληλεπίδραση φύσης και ανατροφής παραμένει ασαφής.

Όπως ανέφερε η επικεφαλής των ερευνητών Ρεμπέκα Τσάμπερλεν, η ομάδα της θέλησε να ανακαλύψει αν οι καλλιτέχνες βλέπουν τον κόσμο… διαφορετικά. «Οι άνθρωποι που είναι καλύτεροι στη ζωγραφική φαίνεται να έχουν πιο ανεπτυγμένες περιοχές του εγκεφάλου οι οποίες ελέγχουν τη λεπτή κινητικότητα ενώ έχουν και πιο ανεπτυγμένη την αποκαλούμενη διαδικαστική μνήμη η οποία είναι υπεύθυνη για την αποθήκευση και ανάκληση αυτοματοποιημένων διεργασιών» εξήγησε η ειδικός.

Στο πλαίσιο της μικρού εύρους μελέτης τους οι ειδικοί «βούτηξαν» στον εγκέφαλο 21 φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών και τον συνέκριναν με εκείνον 23 ατόμων που δεν ήταν καλλιτέχνες με χρήση μιας μεθόδου σάρωσης που ονομάζεται μορφομετρία βασισμένη σε ογκοστοιχείο (voxel-based morphometry).

Περισσότερη φαιά ουσία

Οι λεπτομερείς απεικονίσεις του εγκεφάλου αποκάλυψαν ότι η ομάδα των καλλιτεχνών είχε σημαντικά περισσότερη φαιά ουσία σε μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται προσφηνοειδές λοβίο και βρίσκεται στον βρεγματικό λοβό. «Η περιοχή αυτή εμπλέκεται σε διάφορες λειτουργίες αλλά κυρίως σε λειτουργίες που αφορούν τη δημιουργικότητα όπως η οπτική φαντασία – το να είναι το άτομο ικανό να επεξεργάζεται τις εικόνες που βλέπει στον εγκέφαλό του, να τις συνδυάζει, να τις αλλάζει να τις αποδομεί» σημείωσε η δρ Τσάμπερλεν στο πρόγραμμα Inside Science του ΒΒC.

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη κλήθηκαν επίσης να ζωγραφίσουν και οι ερευνητές διερεύνησαν τη σύνδεση μεταξύ της απόδοσής τους στη ζωγραφική με την ποσότητα λευκής και φαιάς ουσίας στον εγκέφαλό τους.

Όπως φάνηκε, όσοι ήταν καλοί στη ζωγραφική παρουσίαζαν αυξημένη ποσότητα φαιάς και λευκής ουσίας στην παρεγκεφαλίδα καθώς και στη συμπληρωματική κινητική περιοχή – και οι δύο περιοχές εμπλέκονται στη λεπτή κινητικότητα αλλά και στον συντονισμό καθημερινών κινήσεων.

Η φαιά ουσία αποτελείται κυρίως από νευρικά κύτταρα ενώ η λευκή ουσία είναι υπεύθυνη για την επικοινωνία μεταξύ των περιοχών της φαιάς ουσίας.

Η επιδεξιότητα αλλάζει τον εγκέφαλο

Ωστόσο δεν είναι σαφές τι ακριβώς σημαίνει αυτή η αύξηση της φαιής και λευκής ουσίας. Παρόμοιες μελέτες σε άλλα δημιουργικά άτομα όπως οι μουσικοί έχουν δείξει ότι τα άτομα αυτά εμφανίζουν πιο έντονη δραστηριότητα στις συγκεκριμένες περιοχές. «Όλα αυτά συνηγορούν στο ότι η επιδεξιότητα και η εξειδίκευση πραγματικά αλλάζουν τον εγκέφαλο. Ο εγκέφαλος είναι απίστευτα πλαστικός αποκρινόμενος στην εξάσκηση και υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ ανθρώπων τις οποίες τώρα αρχίζουμε να βλέπουμε» είπε η δρ Τσάμπερλεν.

Ενας άλλος εκ των συγγραφέων της μελέτης, ο Κρις ΜακΜάνους από το University College του Λονδίνου τόνισε ότι είναι δύσκολο να διαχωριστεί ποιες πτυχές του ταλέντου των καλλιτεχνών είναι έμφυτες και ποιες επίκτητες. Σε κάθε περίπτωση, όπως ανέφερε, απαιτούνται περαιτέρω έρευνες σε εθελοντές οι οποίοι θα παρακολουθηθούν από μικρή ηλικία – π.χ. από την εφηβεία – προκειμένου να φανεί πώς εξελίσσονται τα έργα τους καθώς μεγαλώνουν.

.