Η ιδέα της επιβίωσης κάνει το αύριο πιο σημαντικό από το σήμερα, κάνει πιο εύκολο για σένα να θυσιάσεις το σήμερα για το αύριο. Και το αύριο δεν έρχεται ποτέ. Όποτε έρχεται, είναι σήμερα. Και αν ο νους σου είναι προγραμματισμένος να θυσιάσει το σήμερα για το αύριο, εξακολουθείς να θυσιάζεις ολόκληρη τη ζωή σου.
Οι γονείς θυσιάζουν τη ζωή τους για τα παιδιά τους. Τα παιδιά, με τη σειρά τους, θα θυσιάσουν τη δική τους ζωή για τα παιδιά τους και πάει λέγοντας. Και κανένας ποτέ δεν ζει.
Είμαι εναντίον της ίδιας της ιδέας της θυσίας. Ποτέ μη θυσιάζεσαι! Ζήσε αυτή τη στιγμή, ζήσε την ολοκληρωτικά, παθιασμένα. Και τότε συμβαίνει ένα θαύμα:
Αν οι γονείς έχουν ζήσει τη δική τους ζωή όμορφα, αν είναι ικανοποιημένοι, η ικανοποίηση τους δημιουργεί το χώρο για τα παιδιά τους να ζήσουν με το σωστό τρόπο. Και, με την ευκαιρία, δεν εννοώ τον ηθικό τρόπο, εννοώ τον ολοκληρωμένο τρόπο. Το να ζεις κομματιασμένα, σημαίνει ότι ζεις λάθος. Το να ζεις ολοκληρωμένα σημαίνει ότι ζεις σωστά.
Οσσο
