Οι δονήσεις της αγάπης που εκπέμπουμε, φέρνουν κοντά μας ανθρώπους που ξέρουν κι εκείνοι να αγαπούν.
Δεν γίνεται να αγαπάμε, και να μη μας αγαπούν. Όποιος το πιστεύει αυτό, απλά δικαιολογεί την άγνοια του στο να αγαπήσει πραγματικά. Ασφαλώς δεν είναι απαραίτητο ότι θα μας αγαπήσουν αυτοί που αγαπάμε, άλλο αυτό.
Η πηγή της αγάπης, μας προσφέρει νερό από πολλές μεριές, από μας εξαρτάτε από πού θα διαλέξουμε να πιούμε. Πολλοί επιλέγουν να μένουν διψασμένοι πάνω από μια στερεμένη πηγή, ελπίζοντας ότι θα τρέξει κάποια στιγμή... Άλλοι μπερδεύουν την αγάπη με τη ταλαιπωρία « θυσίασα όλη μου τη ζωή, γιατί σε αγάπησα… » Μα αν υπήρχε ειλικρινή αγάπη, τότε δεν ήταν θυσία, ούτε ταλαιπωρία! Ο καθένας ερμηνεύει την αγάπη όπως τον συμφέρει, ή όπως έχει μάθει…
Η πιο σημαντική ιδιότητα που έχουμε, είναι η ικανότητα να αγαπάμε! Υπάρχει έμφυτη, όμως σε πολλούς θέλει δουλειά για να ανθίσει. Σε κάθε περίπτωση θέλει καλλιέργεια, ώστε να την εκφράσουμε στο υψηλότερο επίπεδο.
Η ενέργεια του Ρέικι, όπως και κάθε πνευματική οδός, έχει την ικανότητα να μας ωθεί σε ένα γενικό «ξεσκαρτάρισμα» στη ζωή και στις σχέσεις μας. Μαθαίνοντας να αγαπάμε πάνω από όλα τον εαυτό μας, μαθαίνουμε να αγαπάμε τους άλλους. Επίσης μαθαίνουμε να φεύγουμε όταν οι άλλοι δεν εκτιμούν την αγάπη μας, ούτω σώστε να πάμε εκεί που εκτιμούν! Κατανοούμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους, παρά μόνο τον εαυτό μας. Και οι σχέσεις μας αποτελούν αντανάκλαση του εαυτού μας!
Αρχίζουμε να αναζητάμε αληθινές σχέσεις καρδιάς. Να μένουμε σε σχέσεις που μας βοηθούν να ανθίσουμε και βοηθάμε κι εμείς στη δική τους εξέλιξη. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας, όταν δεν έχει πλέον τίποτα ουσιαστικό να προσφέρει ο ένας στην ανάπτυξη του άλλου. Δεν αντιστεκόμαστε πια στις αλλαγές, εμπιστευόμαστε και περιμένουμε το καλύτερο. Αντιμετωπίζουμε τον κάθε έναν σα δάσκαλο, που ήρθε κάτι να μας διδάξει. Παίρνουμε το μάθημα και προχωράμε.
Παύοντας να λειτουργούμε με το νου και τη τετράγωνη, περιορισμένη λογική, εγκαταλείποντας όσα άχρηστα έχουμε μάθει, μπαίνουμε στα επίπεδα της καρδιάς. Εκεί τα δεδομένα αλλάζουν. Δεν ψάχνουμε την αγάπη, δε τη ζητάμε, δε την απαιτούμε. Μόνο τη δίνουμε, τη χαρίζουμε, τη προσφέρουμε απλόχερα. Και όταν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, η αγάπη μας ακολουθεί. Από εκεί και πέρα η αγάπη έρχεται μόνη της σε μας, γιατί ότι δίνουμε, παίρνουμε, ότι εκπέμπουμε επιστρέφει πάνω μας, είναι νόμος. Μπορούμε να κρυφτούμε από τους άλλους, ακόμα κι από τον εαυτό μας, αλλά όχι από την αγάπη!
Δε περιμένουμε πλέον κανένα δώρο, γιατί γινόμαστε εμείς το δώρο για τους άλλους! Και τότε ως εκ θαύματος τα δώρα αρχίζουν να έρχονται σε μας, από τις πιο απρόσμενες πηγές.
Δείτε τους ανθρώπους που έχετε γύρω σας. Σκεφτείτε εκείνους που πέρασαν από τη ζωή σας. Για κάποιο λόγο έγιναν όλα. Τίποτα δε γίνεται για πλάκα, τίποτα δε γίνετε τυχαία! Έτσι περάσατε κι εσείς από τη δική τους ζωή! Στραφείτε μέσα σας και αναρωτηθείτε τι έχετε να προσφέρετε τώρα σε όποιον ήδη υπάρχει στη ζωή σας, η σε αυτόν που πρόκειται να έρθει. Σταματήστε να απαιτείτε, και αρχίστε να μοιράζεστε. Σε ένα φωτεινό δρόμο, οι σχέσεις καρδιάς είναι οι μόνες που επιζούν!
Λιάνα Τελειώνη