> Έλλειψη γείωσης – Κατά πόσο ζούμε στο Τώρα;
Εμείς οι άνθρωποι ασυνείδητα αναμένουμε την ευτυχία μας από ένα μελλοντικό ανύπαρκτο χρόνο:
‘όταν αποκτήσω αυτό θα είμαι ευτυχής’, ‘όταν καταφέρω εκείνο θα είμαι ευτυχής’, ‘όταν βρεθώ εκεί θα είμαι ευτυχής’, ‘όταν βρω αυτόν που αναζητώ θα είμαι ευτυχής’ κ.ο.κ. Αυτή η προβολή της προσωπικής μας ευτυχίας σε ένα μελλοντικό χρόνο, είναι αποτέλεσμα της έλλειψης γείωσης στην ενεργειακή μας φυσιολογία.
Τι σημαίνει όμως αυτό;
Έλλειψη γείωσης σημαίνει ότι το Ρεύμα της Ενέργειας που κατεβαίνει από ψηλά (όπως είναι φυσικό) και εισέρχεται από το chakra της κορυφής του κεφαλιού, δεν μας διαπερνά και δεν καταλήγει όπως θα ‘πρεπε στη γη. Δεν καταφέρνουμε να το γειώσουμε το Ρεύμα αυτό της Ζωής, κι έτσι νιώθουμε αποκομμένοι, μόνοι και με αίσθημα ανικανοποίητου.
Ο λόγος που δεν γειώνεται η ενέργεια είναι η έλλειψη διαλογισμού, που διαιωνίζει τα ενεργειακά μας μπλοκαρίσματα, διαιωνίζει βασικά τους εγωισμούς μας. Οι εγωισμοί είναι μπλοκάρισμα της ενέργειας – π.χ. οι διάφοροι φόβοι που μας κάνουν να λειτουργούμε χειριστικά και να θέλουμε να ελέγχουμε τις καταστάσεις, είναι εγωισμοί, δηλαδή δεν αφήνουμε την ελεύθερη ροή της ενέργειας να περάσει μέσα από εμάς και να καταλήξει στη γη.
Αν ο διαλογισμός έχει μία βασική λειτουργία, αυτή είναι η γείωση που θα ‘πρεπε να μας προσφέρει. Στο διαλογισμό δηλαδή προσπαθούμε να αφήσουμε το κοντρόλ που θέλει να έχει ο νους για τα πάντα και επιτρέπουμε στη ροή της ενέργειας να μας διαπεράσει. Ο στόχος μας είναι να γίνουμε τέλεια κανάλια της Ροής, χωρίς να παρεισφρέει ο εγωισμός – έτσι θα καταστούμε άγιοι.
Το να ζούμε στο Τώρα δεν σημαίνει να χαιρόμαστε τον κόσμο των αισθήσεων στο φαινομενικό παρόν, καθώς κάτι τέτοιο θα έδειχνε την αποκοπή μας από τη Ροή – το να ζούμε σαν σώματα μόνο είναι ο απόλυτος εγωισμός. Όταν λέμε ότι ζούμε στο Τώρα, εννοούμε ότι ζούμε χωρίς εγωισμό, χωρίς μπλοκάρισμα της Ροής της Ενέργειας. Και παραπέρα, για να γίνει αυτό, το πνεύμα μας πρέπει να το κατευθύνουμε προς το Θείον, προς τη Πηγή. Όσο πιο ψηλά πετά το πνεύμα μας, τόσο πιο βαθιά γειώνουμε τη Ροή της Ενέργειας.
Όσο πιο ψηλά πηγαίνει το πνεύμα μας, τόσο πιο πολύ γειώνουμε τη ψυχή μας στο σώμα. Στους περισσότερους ανθρώπους η ψυχή πλέει πάνω από το κεφάλι τους, είναι δηλαδή αγείωτοι. Αυτό συμβαίνει γιατί το focus τους στη καθημερινότητα βρίσκεται κυρίως στα γήινα και εξωτερικά πράγματα και δεν αφήνουν το πνεύμα τους να πάει ψηλά. Έτσι η ψυχή μένει σχεδόν έξω από το σώμα, αγείωτη. Ο άγιος είναι ο άνθρωπος που έχει ενσαρκώσει πλήρως τη ψυχή του.
Και η ψυχή είναι το δοχείο του Πνεύματος, το δοχείο του Αγνού Πυρός. Έτσι όποιος ενσαρκώνει τη ψυχή του αυτομάτως φέρνει και περισσότερα μόρια Πυρός στη φυσιολογία του. Στόχος είναι να καταστούμε πυρ τελικά, να χτίσουμε το πύρινό μας σώμα, το lightbody, όπως κατέδειξε και ο Χριστός που αναλήφθηκε στο σώμα αυτό της Δόξας.
Έτσι λοιπόν, ουσιαστική γείωση δεν είναι το να είμαστε απλά πρακτικοί και προσγειωμένοι στην καθημερινότητα, γείωση δεν είναι να ζούμε μια ζωή των εξωτερικών αισθήσεων. Γείωση σημαίνει ότι το Καθοδικό και Ανοδικό Ρεύμα της Ζωής ρέει ελεύθερα μέσα από εμάς, μια φυσική διαδικασία που οι τεχνητοί εγωισμοί μας την μπλοκάρουν. Αυτός είναι ο στόχος του διαλογισμού, από τη μία να εκτοξεύσουμε το πνεύμα μας ψηλά, προς τον Κύριο/Πατέρα/Θεό/Πηγή, και από την άλλη να επιτρέψουμε στο Θείο Ρεύμα να περάσει μέσα από εμάς και να καταλήξει βαθιά στη γη.
Όσο πιο ψηλά πάει το πνεύμα μας, τόσο πιο βαθιά γειώνουμε την ενέργεια και την ψυχή μας και τόσο πιο χρήσιμοι γινόμαστε στη γη, καθώς η δράση μας γίνεται καίρια και δημιουργική. Ακούγεται παράδοξο, αλλά όσο πιο ψηλά, στον μελλοντικό μας Εαυτό κατευθύνεται το πνεύμα μας, τόσο πιο πολύ ζούμε σε αυτό που αποκαλείται πνευματικό Παρόν.
from elenastral - http://www.elenastral.com/
Ο νους είναι όλα αυτά που έχεις βιώσει, όλα αυτά από τα οποία έχεις περάσει, όλα αυτά που είναι ήδη νεκρά. Ο νους είναι το νεκρό κομμάτι του είναι σου. Είναι το παρελθόν. Το νεκρό πλανιέται πάνω από το ζωντανό. Δεν σου επιτρέπει να είσαι εδώ. Δεν σου επιτρέπει να είναι παρών. Είναι σαν σύννεφο που σε περικυκλώνει. Δεν μπορείς να δεις από μέσα του, η όραση σου δεν είναι καθαρή. Το κάθε τι παραμορφώνεται.
Οσσο
"Η στιγμή είναι παντοτινή, αμετάβλητη, ιερή, είναι στην πραγματικότητα, το μυστικό του samadhi".
Από τους αρχαίους χρόνους, οι πνευματικοί δάσκαλοι όλων των παραδόσεων έχουν δείξει το Tώρα σαν τo κλειδί για την εσώτερη διάσταση. Παρ' όλο αυτά, ακόμη και σήμερα φαίνεται να παραμένει ένα μυστήριο. Βεβαίως, δεν διδάσκεται στις εκκλησίες και τους ναούς. Το βάθος και η ριζική φύση αυτών των διδασκαλιών δεν μπορούν να αναλυθούν νοητικά. Προορίζονται να βιωθούν και να επιφέρουν έναν βαθύ εσωτερικό μετασχηματισμό, όταν κάποιος σταματήσει να είναι θεατής και γίνει συνειδητός.
Ολόκληρη η ουσία του Zen συνίσταται στο να περπατήσει ο μαθητής κατά μήκος της άκρης του ξυραφιού και να είναι σταθερός στο Τώρα, τόσο απολύτως στο Τώρα που κανένα πρόβλημα, κανένα βάσανο να μην μπορεί να επιζήσει μέσα του. Στο Τώρα, ελλείψει του χρόνου, όλα τα προβλήματά θα διαλυθούν.
Ο μεγάλος δάσκαλος του Zen, Rinzai, προκειμένου να τραβήξει τη προσοχή των μαθητών του μακριά από το χρόνο, σήκωνε συχνά το δάχτυλό του και ρωτούσε αργά: "Τι λείπει αυτή τη στιγμή;" Μια ισχυρή ερώτηση που δεν απαιτεί μια απάντηση από το επίπεδο του νου. Έχει ως σκοπό να πάρει την προσοχή σας βαθιά στο Τώρα. Μια παρόμοια ερώτηση στην παράδοση Zen είναι αυτή: "Εάν όχι Τώρα, πότε;"
Ο πιο έγκυρος δάσκαλος και φιλόσοφος της Yoga, ο Patanjali, διαπραγματεύεται στις ‘Sutras of Patanjali’ ένα θέμα που είναι η αρχή και το τέλος όλων των εσωτερικών διδασκαλιών παγκοσμίως. Μας μιλάει για το Τώρα. Το Τώρα είναι η αιωνιότητα και το πιο πολύτιμο αγαθό. Είναι η μοναδική πραγματικότητα. Το Τώρα είναι το αιώνιο παρόν, είναι ο χώρος μέσα σας που η ζωή σας ξετυλίγεται.
Το Τώρα είναι επίσης κεντρικό στη διδασκαλία των Σούφις, τον μυστικιστικό κλάδο του Ισλάμ. Ο Σουφισμός έχει ένα ρητό: "Ο Sufi είναι γιος του παρόντος χρόνου." Και ο Rumi, ο μεγάλος ποιητής και ο δάσκαλος του Σουφισμού, δηλώνει: "Το παρελθόν και το μέλλον είναι πέπλα που μας κρύβουν την θέα του Θεού, κάψτε τα και τα δύο με φωτιά.."
Ο Meister Eckhart, ο πνευματικός δάσκαλος του 10ου αιώνα, τα συμπεριέλαβε όλα υπέροχα:
"Χρόνος είναι ότι εμποδίζει το φως να μας φτάσει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο εμπόδιο, όταν θέλουμε να προσεγγίσουμε το Θεό, από το χρόνο."
Το κλειδί είναι:
τελειώστε την αυταπάτη του χρόνου. Ο χρόνος δεν είναι πολύτιμος, επειδή είναι μια παραίσθηση. Αυτό που είναι πολύτιμο δεν είναι χρόνος αλλά ένα σημείο από το χρόνο: το Τώρα. Αυτό είναι πολύτιμο πράγματι. Όσο περισσότερο είστε προσκολλημένος στο παρελθόν και στο μέλλον τόσο περισσότερο χάνετε το Τώρα. Το πολυτιμότερο πράγμα είναι αυτό, επειδή είναι η μόνη πραγματικότητα. Είναι όλο εκεί. Το αιώνιο παρόν είναι το διάστημα μέσα στο οποίο ολόκληρη η ζωή σας ξετυλίγεται, ο μόνος παράγοντας που παραμένει σταθερός. Η ζωή είναι το τώρα. Δεν υπήρξε ποτέ χρόνος όταν δεν ήταν η ζωή σας τώρα, ούτε και θα υπάρξει.
Το Τώρα είναι το μόνο σημείο που μπορεί να σας πάει πέρα από τους περιορισμούς του νου. Είναι το μόνο σημείο πρόσβασής σας στην άχρονη και άμορφη σφαίρα της ύπαρξης.
Ο γιόγκι έχει επίγνωση της κάθε στιγμής και έτσι κατακτά τον ψυχολογικό και χρονολογικό χρόνο. Παραμένει εστιασμένος στη στιγμή, και δεν επιτρέπει στην προσοχή του να γλιστρήσει στη αλληλουχία των στιγμών .
