Γιατί αραγε σ’ όλους τους αιώνες η κοινωνία επέβαλλε ταμπού στο σεξ;

Σατσαγκ με τον Οσσο.

Ο Οσσο απαντα σε ερωτησεις μαθητων του απ'όλο τον κοσμο.

Ερώτηση:
Αγαπημένε OSHO, γιατί σ’ όλους τους αιώνες η κοινωνία επέβαλλε ταμπού στο σεξ;


- Είναι πολύ δύσκολη η ερώτηση αυτή και ταυτοχρόνως πολύ σημαντική, που αξίζει της προσοχής. Το σεξ είναι το ισχυρότερο ένστικτο του ανθρώπου. Οι πολιτικοί και οι ιερείς καταλάβαιναν εξ αρχής, ότι το σεξ είναι η πιο κινητική ενέργεια μέσα στον άνθρωπο. Συνεπώς αυτή πρέπει να ελαττωθεί, να περικοπεί. Αν επιτραπεί στον άνθρωπο η πλήρης ελευθερία στο σεξ, τότε είναι αδύνατη η κυριαρχία πάνω του. Θα είναι αδύνατο να τον μετατρέψεις σε δούλο. Δεν έχετε δει πως γίνεται αυτό;

Όταν θέλετε να ζέψετε ένα βόδι σε κάρο, τι κάνετε; Τον ευνουχίζετε, του καταστρέφετε τη σεξουαλική του ενέργεια. Έχετε δει τη διαφορά μεταξύ του βοδιού και του ταύρου; Τι μεγάλη διαφορά! Το βόδι είναι απλά ένα ελεεινό φαινόμενο, ένας δούλος. Ο ταύρος είναι πανέμορφος, είναι ένα θαυμάσιο φαινόμενο, πανέμορφο φαινόμενο. Κοιτάξτε τον πως περπατάει, αυτός περπατάει σαν αυτοκράτορας! Και κοιτάξτε το βόδι, που σέρνει το κάρο… Το ίδιο είχε γίνει και με τον άνθρωπο. Το σεξουαλικό ένστικτο είχε ελαττωθεί, περικοπεί, σακατευτεί. Τώρα ο άνθρωπος δεν υπάρχει πια ως ταύρος, υπάρχει ως βόδι. Και ο κάθε άνθρωπος τώρα σέρνει χίλια και ένα κάρα. Κοιτάξτε πίσω σας και θα ανακαλύψετε αυτά τα χίλια και ένα κάρα και σεις είστε δεμένοι σ’ αυτά. Γιατί δεν μπορείτε να δέσετε τον ταύρο; Ο ταύρος είναι δυνατός. Αν αυτός δει την αγελάδα, που περνάει δίπλα του, αυτός θα παρασύρει και σας και το κάρο σας και θα τρέξει στην αγελάδα. Δεν θα τον απασχολήσει καθόλου ποιος είστε σεις και δε θα σας υπακούσει. Είναι αδύνατο να κρατήσεις υπό έλεγχο τον ταύρο.

Η σεξουαλική ενέργεια είναι ενέργεια της ζωής, είναι ανεξέλεγκτη. Ενώ οι πολιτικοί και οι ιερείς δεν ενδιαφέρονται για σας, αυτοί ενδιαφέρονται να στρέψουν την ενέργειά σας στην χρήσιμη γι’ αυτούς κατεύθυνση. Γι’ αυτό και υπάρχει συγκεκριμένος μηχανισμός...

Και πρέπει να γίνει κατανοητό αυτό.
Η καταπίεση του σεξ, η επιβολή σ’ αυτό των ταμπού, είναι η βάση της δουλείας του ανθρώπου. Και ο άνθρωπος είναι αδύνατο να γίνει ελεύθερος, ώσπου το σεξ του να γίνει ελεύθερο. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει πραγματικά ελεύθερος, ως να αφεθεί στη φυσική της ανάπτυξη η σεξουαλική του ενέργεια.

Υπάρχουν πέντε πονηριές, με τις οποίες ο άνθρωπος κατήντησε δούλος, υπέπεσε σ’ αυτό το τερατώδες φαινόμενο και έγινε ανάπηρος.

Πρώτον:
κάντε τον άνθρωπο τόσο αδύναμο, όσο είναι δυνατό, εάν θέλετε να κυριαρχείτε πάνω του. Αν ο ιερέας ή ο πολιτικός θέλουν να κυριαρχούν πάνω σας, τότε πρέπει να σας κάνουν όσο το δυνατόν αδύναμους. Ναι, σ’ ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν εξαιρέσεις, π.χ. κατά την στρατιωτική θητεία - εδώ χρειάζονται οι εξαιρέσεις για την άμυνα κατά των εχθρών, μόνον τότε, σε άλλες περιπτώσεις – όχι. Στον στρατό επιτρέπονται πολλά πράγματα, που δεν επιτρέπονται στους άλλους ανθρώπους. Ο στρατός υπηρετεί το θάνατο και γι’ αυτό επιτρέπεται να είναι κάποιος δυνατός. Του επιτρέπεται να είναι τόσο δυνατός, όσο αυτό είναι εφικτό, γιατί χρειάζεται ώστε να σκοτώνει τους εχθρούς.

Οι άλλοι άνθρωποι είναι σακατεμένοι. Τους υποχρεώνουν να μείνουν αδύναμοι με χίλιους και δύο τρόπους. Και ο καλύτερος τρόπος να κάνεις τον άνθρωπο αδύναμο - είναι να μην παραχωρήσεις στην αγάπη την πλήρη ελευθερία. Η αγάπη είναι τροφή. Τώρα τελευταία ανακάλυψαν και οι ψυχολόγοι, πως αν δε δώσετε στο μωρό αγάπη, αυτό αδυνατίζει και γίνεται αρρωστιάρικο. Μπορείτε να του δώσετε γάλα, μπορείτε να του δώσετε φάρμακα, μπορείτε να του δώσετε τα πάντα... μόνο μη δώσετε αγάπη, μην το φιλάτε, μην το σφίγγετε στην αγκαλιά και το παιδί θα γίνεται όλο και πιο αδύναμο. Τότε αυτό θα έχει περισσότερες πιθανότητες να πεθάνει παρά να επιβιώσει. Τι έχει συμβεί; Γιατί; Πολύ απλά - όταν εσείς το αγκαλιάζετε, το φιλάτε, του δίνετε τη ζεστασιά, με κάποιον τρόπο το παιδί νοιώθει χορτάτο, αποδεκτό, αγαπητό, χρήσιμο. Το παιδί εξ αρχής αρχίζει να νοιώθει την αξία του, το παιδί αρχίζει να νοιώθει κάποιον σκοπό στη ζωή του.

Από την παιδική του ηλικία εμείς το κρατάμε πεινασμένο, δεν του δίνουμε τόση αγάπη, όση αυτό χρειάζεται. Μετά αναγκάζουμε το νεαρό άνδρα ή τη νεαρή γυναίκα να μη συνάπτουν ερωτικές σχέσεις μεταξύ τους μέχρι να παντρευτούν. Στην ηλικία των 14 ετών αυτοί γίνονται σεξουαλικά ώριμοι. Αλλά η μόρφωση πρέπει να απορροφά περισσότερο χρόνο για ακόμη 10 χρόνια, 24 χρόνια, 25 χρόνια, τότε αυτοί θα αποκτήσουν τα ντοκτορά τους, γι’ αυτό πρέπει να τους υποχρεώνουμε να μη συνάπτουν ερωτικές σχέσεις μεταξύ τους.

Η σεξουαλική ενέργεια φτάνει στο αποκορύφωμά της κάπου στην ηλικία των 18 ετών. Ποτέ πια ο άνδρας δε θα είναι τόσο ικανός και ποτέ πια η γυναίκα δε θα είναι ικανή να νοιώσει εντονότερο οργασμό, απ’ αυτόν που είναι ικανή να νοιώσει στην ηλικία περίπου των 18 ετών. Αλλά εμείς τους υποχρεώνουμε να μην κάνουν έρωτα. Υποχρεώνουμε τα αγόρια να ζουν στα δικά τους ξεχωριστά δωμάτια - οι άνδρες και οι γυναίκες κρατιούνται χωριστά - και μεταξύ αυτών των δυο άκρων βρίσκεται όλος ο μηχανισμός της αστυνομίας, των πανεπιστημίων, των γραμματέων, των διευθυντών, των εκπαιδευτικών. Αυτοί βρίσκονται στο ενδιάμεσο για να συγκρατήσουν τα αγόρια από το να πλησιάζουν τα κορίτσια, για να συγκρατήσουν τα κορίτσια από το να πλησιάζουν τα αγόρια. Γιατί; Για ποιο λόγο ανησυχούν τόσο πολύ; Αυτοί προσπαθούν να σκοτώσουν τον ταύρο και να δημιουργήσουν το βόδι.

Τον καιρό εκείνο, όταν είστε στην ηλικία των 18 ετών, φτάνετε στο αποκορύφωμα της σεξουαλικής σας ενέργειας, της ενέργειας της αγάπης σας. Τον καιρό που θα παντρευτείτε, στα 25, 26, 27… η ηλικία όλο και μεγαλώνει, μεγαλώνει. Όσο πιο πολιτισμένη είναι η χώρα, τόσο πιο πολύ εσείς περιμένετε, διότι πρέπει να μάθετε περισσότερα, πρέπει να βρείτε δουλειά, το ένα και το άλλο. Τον καιρό που παντρεύεστε, η ενέργειά σας παρουσιάζει την τέλεια πτώση.

Δεύτερον:

κρατάτε τον άνθρωπο σε τέτοια άγνοια και ψεύδος, που γίνεται δυνατό να μπορείτε εύκολα να τον εξαπατάτε. Και αν εσείς θέλετε να δημιουργήσετε κάποιον ηλίθιο - που είναι απαραίτητος στους ιερείς, τους πολιτικούς και τη συνωμοσία τους - τότε το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε, είναι να μην επιτρέπετε στον άνθρωπο να αγαπά ελεύθερα. Χωρίς την αγάπη η νοημοσύνη του ανθρώπου θα ελαττωθεί. Μήπως δεν το έχετε παρατηρήσει; Όταν ερωτεύεστε, ξαφνικά όλες οι ικανότητές σας φτάνουν στο αποκορύφωμα, στο κρεσέντο. Λίγα λεπτά πριν φαινόσασταν βλάκας και συναντήσατε μια γυναίκα… και ξαφνικά στην ύπαρξή σας ξεχύθηκε μεγάλη χαρά, ανάψατε. Όταν οι άνθρωποι αγαπούν, φτάνουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Όταν η αγάπη χάνεται ή δεν υπάρχει, αυτοί φτάνουν στο ελάχιστο των δυνατοτήτων τους.

Οι μεγαλύτεροι, οι εξυπνότεροι άνθρωποι είναι οι πιο σεξουαλικοί άνθρωποι. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό, διότι η ενέργεια της αγάπης στη βάση της είναι έξυπνη. Εάν εσείς δεν μπορείτε να αγαπάτε, εσείς με κάποιον τρόπο κλείνεστε, γίνεστε ψυχροί, δεν μπορείτε να ρέετε. Ο άνθρωπος ρέει, όσο αυτός αγαπά. Όταν ο άνθρωπος αγαπά, νοιώθει τέτοια σιγουριά, που μπορεί να φτάσει ως τα άστρα. Να γιατί η γυναίκα αισθάνεται μεγάλη έμπνευση, ο άνδρας αισθάνεται μεγάλη έμπνευση.

Όταν η γυναίκα αγαπά, αυτοστιγμής γίνεται πανέμορφη... αμέσως! Ένα λεπτό πριν ήταν μια απλή, συνηθισμένη γυναίκα… αλλά η αγάπη ξεχύθηκε πάνω της, λούστηκε με μια τελείως άλλη ενέργεια, γύρω της εμφανίστηκε μια νέα αύρα. Περπατάει πιο χαριτωμένα, περπατάει χορεύοντας. Στο πρόσωπό της υπάρχει φρεσκάδα, λάμπει ολόκληρη. Τα μάτια της γίνονται απίστευτα όμορφα. Το ίδιο πράγμα γίνεται και στον άνδρα.

Όταν οι άνθρωποι αγαπούν, φτάνουν στο μέγιστο. Απαγορέψτε την αγάπη να εκδηλώνεται και οι άνθρωποι θα μείνουν στο ελάχιστο. Όταν μένουν στα ελάχιστα, είναι ανόητοι, άσχετοι, δεν ανησυχούν για την γνώση. Και όταν οι άνθρωποι είναι αγράμματοι και ανόητοι, εύκολα αυταπατούνται, μπορείς εύκολα να τους εξαπατήσεις. Όταν οι άνθρωποι είναι σεξουαλικά καταπιεσμένοι, όταν καταπιέζεται η αγάπη τους, επιθυμούν παθιασμένα την άλλη ζωή, σκέπτονται τους ουρανούς, τον παράδεισο και δεν σκέπτονται να δημιουργήσουν τον παράδεισο εδώ και τώρα.

Όταν αγαπάτε, ο παράδεισος είναι εδώ και τώρα. Τότε δεν ανησυχείτε για τίποτα κι αν συμβαίνει αυτό, τότε ποιος θα πάει στον ιερέα; Τότε ποιος θα ανησυχεί ότι πρέπει να υπάρχει ο παράδεισος; Είστε ήδη εκεί, τα άλλα δε σας ενδιαφέρουν. Όταν όμως η ενέργεια της αγάπης σας είναι καταπιεσμένη, αρχίζετε να σκέπτεστε: «Εδώ δεν υπάρχει τίποτε. Το τώρα είναι κενό. Τότε κάπου πρέπει να υπάρχει κάποιος σκοπός…». Πηγαίνετε στον ιερέα και τον ρωτάτε για τους ουρανούς και κείνος σας ζωγραφίζει τη μαγευτική εικόνα των ουρανών.

Το σεξ καταπιέστηκε, γι’ αυτό μπορείτε να ενδιαφέρεστε για την άλλη ζωή. Και όταν οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την άλλη ζωή, αυτοί φυσικά δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτήν τη ζωή. Η Τάντρα λέει: αυτή η ζωή είναι η μοναδική ζωή. Η άλλη ζωή κρύβεται πίσω απ’ αυτήν τη ζωή. Δεν είναι αντίθετή της, δεν είναι κάπου μακριά. Αυτή είναι μέσα της. Πηγαίνετε μέσα της.
Είναι αυτή!

Πηγαίνετε μέσα της και θα βρείτε την άλλη.
Ο Θεός κρύβεται μέσα στον κόσμο, αυτό είναι το μήνυμα της Τάντρα. Ένα μεγάλο μήνυμα, πανέμορφο, ασύγκριτο.
Ο Θεός κρύβεται μέσα στον κόσμο. Ο Θεός κρύβεται στο εδώ και στο τώρα.
Αν αγαπάτε, θα έχετε τη δυνατότητα να το δείτε.

Τρίτο μυστικό:

Κράτα τον άνθρωπο μέσα στο μεγαλύτερο δυνατό φόβο. Και ο σίγουρος τρόπος επίτευξης του εγχειρήματος αυτού είναι να μην του επιτρέψεις να αγαπάει, διότι η αγάπη διαλύει τον κάθε φόβο... Η αγάπη είναι ο βούρδουλας του φόβου. Όταν αγαπάτε, δε φοβάστε. Όταν αγαπάτε, μπορείτε να παλέψετε με όλον τον κόσμο. Όταν αγαπάτε, νοιώθετε απεριόριστη ικανότητα στα πάντα. Όταν όμως δεν αγαπάτε, εσείς φοβάστε ακόμα και τα μικρά πράγματα. Όταν δεν αγαπάτε, ενδιαφέρεστε περισσότερο για την ασφάλεια. Όταν αγαπάτε, ενδιαφέρεστε περισσότερο για τις περιπέτειες, την έρευνα.

Στους ανθρώπους απαγορευόταν να αγαπούν, διότι αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να τους κρατούν μέσα στο φόβο. Και όταν αυτοί φοβούνται και τρέμουν, πάντα είναι γονατιστοί και κάνουν τεμενάδες στον ιερέα και στον πολιτικό. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συνωμοσία κατά της ανθρωπότητας. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συνωμοσία εναντίον μας. Οι δικοί σας πολιτικοί και ιερείς λένε: «Είμαστε εδώ για να σας εξασφαλίσουμε, να σας βοηθήσουμε να πετύχετε την καλύτερη ζωή. Είμαστε εδώ για να δημιουργήσουμε για σας την καλύτερη ζωή». Όμως αυτοί είναι οι καταστροφείς της ζωής από τη φύση τους.

Τέταρτον:

Κρατάτε τον άνθρωπο όσο γίνεται πιο δυστυχισμένο, διότι ο δυστυχισμένος άνθρωπος είναι μπερδεμένος, ο δυστυχισμένος άνθρωπος δεν εκτιμά τον εαυτό του, ο δυστυχισμένος άνθρωπος καταδικάζει τον εαυτό του, ο δυστυχισμένος άνθρωπος νοιώθει ότι έκανε κάπου λάθος. Ο δυστυχισμένος άνθρωπος δεν έχει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του: εσείς μπορείτε να τον στείλετε εδώ και κει, αυτός πολύ εύκολα μπορεί να παρασυρθεί από τη ροή. Και ο δυστυχισμένος άνθρωπος είναι πάντα έτοιμος να τον εξουσιάσουν, να του δώσουν διαταγές, να του επιβάλλουν μια ορισμένη τάξη, διότι αυτός ξέρει: «Από μόνος μου είμαι δυστυχισμένος. Ίσως κάποιος μπορέσει να βάλει τάξη στη ζωή μου». Αυτός είναι έτοιμο θύμα.

Και πέμπτον:

Κρατάτε όσο γίνεται τους ανθρώπους μακριά μεταξύ τους, για να μην μπορέσουν να συγκεντρωθούν μαζί και να πετύχουν κάποιον σκοπό, που δεν τον εγκρίνουν οι ιερείς και οι πολιτικοί. Κρατάτε τους ανθρώπους αποξενωμένους μεταξύ τους, μην τους αφήνετε να πλησιάζουν πολύ ο ένας τον άλλον. Όταν οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι, μοναχικοί, απομακρυσμένοι μεταξύ τους, δεν μπορούν να συγκεντρωθούν μαζί. Και υπάρχουν χίλιες δυο πονηριές για να τους κρατάτε σε απόσταση.

Οι άνθρωποι φυλακίζονται σε ξεχωριστά κουτιά με μεγάλους τοίχους. Στον καθένα ορίζεται μια θέση και χίλια δυο εμπόδια. Ναι, μια ωραία πρωία, μετά από 25 χρόνια εκπαίδευσης, θα σας παραχωρήσουν το δικαίωμα να κάνετε έρωτα με τη γυναίκα σας. Αλλά η εκπαίδευση εισχωρεί μέσα σας τόσο βαθιά, που ξαφνικά ανακαλύπτετε, ότι δεν ξέρετε τι να κάνετε. Πώς να αγαπάτε; Δεν έχετε μάθει αυτήν την γλώσσα.

25 χρόνια αντί αγάπης - φόβου και τώρα ξαφνικά σας επιτρέπεται να το κάνετε νόμιμα - η έγκριση εδόθη και τώρα μπορείτε να αγαπάτε αυτήν τη γυναίκα. Είναι η γυναίκα σας, είστε ο άνδρας της, σας επιτρέπεται τώρα να αγαπάτε. Αλλά πού θα βάλετε τα 25 χρόνια της παραμορφωμένης εκπαίδευσης; Αυτά θα είναι εδώ.
Ναι, εσείς θα «αγαπάτε»… θα κοπιάζετε, θα κάνετε χειρονομίες. Όμως αυτά δε θα είναι εκρηκτικά, δε θα προκαλούν άμεσα οργασμό, θα είναι λίγα. Να γιατί είστε απογοητευμένοι μετά την ασχολία με την αγάπη.

Για πρώτη φορά, ο ιερέας και ο πολιτικός μπόρεσαν να τα κάνουν έτσι, που να μην μπορείτε να αγαπάτε και μετά έρχονται και κηρύσσουν, ότι στην αγάπη δεν υπάρχει τίποτε. Και βέβαια το κήρυγμά τους φαίνεται απόλυτα ταιριαστό κατά την εμπειρία σας. Στην αρχή αυτοί σας δημιουργούν το αίσθημα της ματαιότητας, της απογοήτευσης και μετά… σας διδάσκουν. Και το ένα και το άλλο επιφανειακά φαίνονται λογικά.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πονηριά, τη μεγαλύτερη που έχει παιχτεί εις βάρος του ανθρώπου. Μπορείς να πετύχεις κάθε σκοπό εμποδίζοντας τους ανθρώπους να αγαπάνε αλλήλους. Μ’ αυτά τα 5 πράγματα μπορείς να κάνεις τα πάντα με τον άνθρωπο και σ’ αυτά τα πράγματα επέβαλλαν μεγάλα ταμπού. Αυτά τα ταμπού είναι επιστημονικά μεθοδευμένα, είναι μεγάλα έργα τέχνης, φτιαγμένα με μεγάλη εξυπνάδα. Και αυτά τα ταμπού πρέπει να γίνουν κατανοητά.

Πρώτον: το κάθε ταμπού δεν είναι ορατό, είναι κρυφό. Δεν είναι ορατό, διότι αν γίνει εμφανές, δε δουλεύει. Το ταμπού πρέπει να είναι κρυμμένο καλά, για να μην ξέρετε πως δουλεύει. Το ταμπού πρέπει να είναι κρυμμένο με τέτοιον τρόπο, που εσείς να μην μπορείτε να φανταστείτε ότι υπάρχει κάτι, που δουλεύει εναντίον σας. Το ταμπού πρέπει να πηγαίνει στο υποσυνείδητο και όχι στο συνειδητό. Πώς να το κάνεις τόσο λεπτό και αόρατο;

Οι πονηριές είναι οι εξής: κατ΄ αρχάς συνεχίζουν να σας διδάσκουν, ότι η αγάπη είναι μεγάλο πράγμα, για να μην σκεφτούν ποτέ οι άνθρωποι, ότι οι ιερείς και οι πολιτικοί είναι εναντίον της αγάπης. Συνεχίστε να διδάσκετε, ότι η αγάπη είναι μεγάλη, ότι η αγάπη είναι σωστό πράγμα, αλλά μην επιτρέπετε τις καταστάσεις, όπου η αγάπη μπορεί να συμβεί, μην αφήνετε να παρουσιαστεί μια τέτοια δυνατότητα. Μην αφήνετε να εκδηλωθεί μια τέτοια δυνατότητα και συνεχίστε να διδάσκετε, ότι η τροφή είναι θαυμάσια, ότι το φαγητό είναι μεγάλη απόλαυση - «Φάτε όσο μπορείτε καλύτερα» - αλλά μην τους αφήνετε τίποτε να φάνε. Κρατάτε τους ανθρώπους πεινασμένους και συνεχίστε να μιλάτε περί της αγάπης.

Γι’ αυτό όλοι οι ιερείς συνεχίζουν να μιλούν περί της αγάπης. Η αγάπη διδάσκεται τόσο πλατιά, όσο τίποτε άλλο, έρχεται μετά από το Θεό, αλλά απορρίπτεται η ίδια η δυνατότητα γι' αυτή να συμβεί. Ανοικτά υποστηρίζεται και στα κρυφά της κόβουν τις ρίζες. Να που βρίσκεται το αριστούργημα.

Κανένας ιερεύς δε σας λέει πως μπορείς να προκαλέσεις το κακό. Είναι σα να λέτε στο δέντρο: «Να είσαι πράσινο, να ανθίζεις και να χαίρεσαι» και ταυτοχρόνως, του κόβετε τις ρίζες για να μην μπορέσει το δέντρο να γίνει πράσινο. Και όταν το δέντρο δεν είναι πράσινο πια, εσείς μπορείτε να ωρύεστε: «Άκου δω! Δε μας άκουσες, δεν ακολούθησες τις συμβουλές μας». Όλοι μας συνεχίζουμε να λέμε: «Να είσαι πράσινο, να ανθίζεις, να χαίρεσαι, να χορεύεις...» και μέσα μας σκεπτόμαστε πώς να κόψουμε τις ρίζες.

Η αγάπη απορρίπτεται τόσο έντονα… ενώ η αγάπη είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο και δεν πρέπει να απορρίπτεται. Αν ο άνθρωπος μπορεί να αγαπάει πέντε άτομα, αυτός πρέπει να αγαπάει τα πέντε. Αν ο άνθρωπος μπορεί να αγαπάει πενήντα, αυτός πρέπει να αγαπάει πενήντα. Αν ο άνθρωπος μπορεί να αγαπάει πεντακόσιους, αυτός πρέπει να αγαπάει πεντακόσιους. Η αγάπη είναι τόσο σπάνια, που όσο εσείς μπορείτε να τη διαδώσετε πιο πολύ, τόσο το καλύτερο.

Αλλά υπάρχει και η μεγάλη πονηριά. Είστε στριμωγμένοι σε πολύ στενά πλαίσια, στη γωνία: μπορείτε να αγαπάτε μόνον τη γυναίκα σας, μπορείτε να αγαπάτε μόνον τον άντρα σας, μπορείτε να αγαπάτε μόνον αυτό ή εκείνο, οι περιοριστικοί όροι είναι πάρα πολλοί. Εάν υπήρχε νόμος, που θα σας επέτρεπε να αναπνέετε μόνον όταν είστε με τη γυναίκα σας ή να αναπνέετε μόνον όταν είστε με τον άντρα σας, τότε η αναπνοή θα ήταν αδύνατη, θα είχατε πεθάνει. Και δε θα μπορούσατε να αναπνέετε ούτε και τότε, όταν θα ήσασταν με τη γυναίκα σας ή τον άντρα σας. Πρέπει να αναπνέετε 24 ώρες το 24ωρο. Όσο πιο πολύ εσείς αναπνέετε, τόσο μεγαλύτερη ικανότητα θα έχετε να αναπνέετε όταν είστε με τον/την σύζυγό σας.

Να αγαπάτε.

Εμφανίζεται τότε μια άλλη πονηριά: σας λένε περί της «υπέρτατης» αγάπης και καταστρέφουν εκείνον, που εσείς αγαπάτε. Σας λένε, ότι πρέπει να απορρίπτετε αυτόν που αγαπάτε: η σωματική αγάπη είναι κακό, ενώ η πνευματική αγάπη καλό. Σας ερωτώ: έχετε δει μήπως πνεύμα χωρίς το σώμα; Είδατε σεις ποτέ ένα σπίτι χωρίς τα θεμέλια; Αυτός που εσείς αγαπάτε, είναι η βάση του ανώτατου. Το σώμα είναι το καταφύγιό σας, το πνεύμα ζει μέσα στο σώμα μαζί με το σώμα. Είστε πνεύμα, στο οποίο εδόθη ένα σώμα και σώμα, στο οποίο εδόθη ένα πνεύμα. Είσαστε μαζί. Αυτός που αγαπάτε, είναι και υπέρτατος και αυτά τα πράγματα είναι αδιαχώριστα, είναι ένα… είναι σκαλοπάτια μιας κλίμακας.

Είναι αυτό που η Τάντρα θέλει να γίνει κατανοητό: ο αγαπημένος άνθρωπος δεν μπορεί να απορρίπτεται, ο αγαπημένος άνθρωπος δεν μπορεί να μετατραπεί σε κάτι το ανώτατο. Ο αγαπημένος άνθρωπος είναι κάτι ωραίο. Εάν σας πλήγωσαν με τον αγαπημένο σας άνθρωπο, η ατέλεια βρίσκεται μέσα σας και όχι μέσα του. Αν σας πλήγωσαν μ’ αυτόν, τότε κάτι υπάρχει μέσα σας. Κινηθείτε.

Το σεξ δεν είναι κάτι το κακό, με σας συμβαίνει κάτι το κακό, αν σας πλήγωσαν εδώ. Κινηθείτε προς τα υψηλότερα. Το υπέρτατο δεν είναι κατά του αγαπημένου σας. Ο αγαπημένος άνθρωπος δίνει τη δυνατότητα να υπάρχει το υπέρτατο.

Αυτές οι πονηριές δημιούργησαν πολλά άλλα προβλήματα. Κάθε φορά που εσείς αγαπάτε, νοιώθετε κάποια ενοχή, εμφανίζεται το αίσθημα της ενοχής. Όταν υπάρχει το αίσθημα της ενοχής, εσείς δεν μπορείτε να κινηθείτε προς την αγάπη πλήρως, το αίσθημα της ενοχής σας εμποδίζει, σας συγκρατεί. Ακόμη και όταν κάνετε έρωτα με τη γυναίκα σας ή τον άντρα σας, υπάρχει το αίσθημα της ενοχής: εσείς ξέρετε, ότι αυτό είναι αμαρτία, εσείς ξέρετε, ότι κάνετε κάτι το μη σωστό. Οι άγιοι δεν το κάνουν, άρα εσείς είστε αμαρτωλός.

Γι’ αυτό εσείς δεν μπορείτε να κινηθείτε ολοκληρωτικά ακόμη και τότε, όταν σας επιτρέπεται άνωθεν να αγαπάτε τη γυναίκα σας. Όταν μέσα σας εμφανίζεται το αίσθημα της ενοχής, πίσω σας κρύβεται ο ιερέας, αυτός σας τραβάει από κει, σας τραβάει με τα αόρατα νήματα. Όταν εμφανίζεται το αίσθημα της ενοχής, εσείς αρχίζετε να νοιώθετε, ότι δεν κάνετε το σωστό, χάνετε την αξιοπρέπειά σας, χάνετε την αυτοεκτίμησή σας.

Και εμφανίζεται ένα άλλο πρόβλημα: όταν υπάρχει το αίσθημα της ενοχής, εσείς αρχίζετε να παίζετε θέατρο. Οι μητέρες και οι πατέρες δεν επέτρεπαν στα παιδιά τους να ξέρουν, ότι αυτοί κάνουν έρωτα, έπαιζαν θέατρο, παρίσταναν, ότι η αγάπη δεν υπάρχει. Τα παιδιά μαθαίνουν αργά ή νωρίς για την ανειλικρίνειά τους. Όταν τα παιδιά μαθαίνουν για την ανειλικρίνεια, χάνουν όλη την εμπιστοσύνη, νοιώθουν, ότι τους ξεγέλασαν. Και μετά οι γονείς λέγουν, ότι τα παιδιά δεν τους σέβονται. Εσείς είστε η αιτία αυτού του φαινομένου, πώς μπορούν μετά τα παιδιά να σας σέβονται; Τους κοροϊδεύατε με κάθε δυνατό τρόπο, ήσασταν ανειλικρινείς μαζί τους, τους φερθήκατε πρόστυχα. Τους λέγατε, πως δεν πρέπει να ερωτεύονται:

- «Προσέχετε!» και όλον αυτόν τον καιρό κάνατε έρωτα. Και θα έλθει αργά ή νωρίς η μέρα, όταν αυτά θα καταλάβουν, πως ακόμη και οι γονείς τους δεν ήταν αληθινοί μαζί τους. Γιατί τότε φωνάζετε, ότι τα παιδιά σας δε σας σέβονται;

Στην αρχή, το αίσθημα της ενοχής δημιουργεί την ανειλικρίνεια, μετά η ανειλικρίνεια δημιουργεί την αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων. Ακόμη και το παιδί, το ίδιο το δικό σας παιδί δε θα σας συμπονά. Εμφανίζεται το εμπόδιο - εσείς παίζεται θέατρο. Όλοι παίζουν θέατρο… Κάποια στιγμή θα φτάσετε στην γνώση, ότι εσείς απλά παίζετε θέατρο το ίδιο, όπως και οι άλλοι. Όταν οι πάντες παίζουν θέατρο, τι σόι σχέσεις μπορούν να υπάρχουν μεταξύ σας; Όταν όλοι είναι ψεύτικοι, τι σχέσεις μπορούν να υπάρχουν μεταξύ σας; Πώς μπορείτε να είσαστε φιλικοί, όταν παντού επικρατεί το ψέμα; Αρχίζετε να αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα με τόση κακία, γίνεστε κακός και παντού βλέπετε τη δουλειά του διαβόλου.

Και στον καθένα υπάρχει το ψεύτικο πρόσωπο, κανείς δεν είναι αληθινός. Ο καθένας φοράει μια μάσκα, κανείς δε δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Νοιώθετε την ενοχή, ξέρετε, ότι παίζετε θέατρο, ο καθένας νοιώθει την ενοχή και ο καθένας μοιάζει πια με την αποκρουστική πληγή. Τώρα είναι πανεύκολο πράγμα να μετατρέψεις τους ανθρώπους σε σκλάβους, να τους κάνεις κλητήρες, διοικητές των σταθμών τραίνων, διευθυντές των σχολείων, επιτηρητές της εφοριακής αστυνομίας, βουλευτές, υπουργούς, κυβερνήτες, προέδρους. Τώρα είναι πανεύκολο να τους διαλύσεις. Τους καταστρέφετε αρχίζοντας από τις ρίζες. Το σεξ είναι η ρίζα, από δω προήλθε η ονομασία «muladchara». Muladchara σημαίνει = ριζική ενέργεια.

Στους απλούς ανθρώπους δεν είχε επιτραπεί στην πραγματικότητα, να ασχολούνται με τον έρωτα. Αυτό είναι πολύ καλό πράγμα γι’ αυτούς. Όμως το πρόβλημα είναι στο εξής: όταν εσείς, οι εξουσιαστές, δηλητηριάζετε όλον τον κανονικό κόσμο, τότε κι εσείς οι ίδιοι δηλητηριάζεστε. Όταν εσείς δηλητηριάζετε τον αέρα, με τον οποίο αναπνέουν οι απλοί άνθρωποι, τότε ο αέρας, που αναπνέει ο βασιλιάς, θα είναι επίσης δηλητηριασμένος. Δεν μπορούν να διαχωριστούν αυτά τα πράγματα, τα πάντα είναι ενιαία. Όταν ο ιερέας δηλητηριάζει τους απλούς ανθρώπους, στο τέλος δηλητηριάζεται και ο ίδιος. Όταν ο πολιτικός δηλητηριάζει τον αέρα, που αναπνέουν οι απλοί άνθρωπο, στο τέλος και αυτός θα αναπνέει τον ίδιο αέρα. Άλλος αέρας δεν υπάρχει, αυτός είναι ένας για όλους.

Όταν εσείς καταπιέζετε την επιφάνεια, τότε τα πάντα πηγαίνουν βαθιά μέσα, στο υποσυνείδητο. Όλα είναι εδώ. Το σεξ δεν έχει καταστραφεί. Ευτυχώς δεν έχει καταστραφεί, έχει μόνο δηλητηριαστεί. Δεν μπορεί να καταστραφεί, είναι η ενέργεια της ζωής. Είχε βρωμισθεί και μπορεί να καθαρθεί.

Τα προβλήματα στη ζωή σας μπορούν να εντοπισθούν κυρίως στα δικά σας τα σεξουαλικά προβλήματα.
Μπορείτε να λύνετε τα άλλα προβλήματα, αλλά ποτέ δε θα είστε ικανοί να τα λύσετε, διότι αυτά δεν είναι τα πραγματικά προβλήματα.
Και όταν λύσετε τα σεξουαλικά σας προβλήματα, θα εξαφανιστούν όλα τα προβλήματα, διότι εσείς λύσατε το βασικό πρόβλημα.
Αλλά εσείς τρέμετε απ’ το φόβο να τα αντικρίσετε.

Είναι απλό: αν μπορείτε να τα κοιτάξετε εξ αποστάσεως, είναι τόσο απλό, τόσο απλό όπως αυτή η ιστορία.
Το σεξ είναι η ρίζα των περισσοτέρων προβλημάτων σας.
Πώς θέλετε να είναι διαφορετικά, όταν το δηλητηρίαζαν για χιλιάδες χρόνια;

Χρειάζεται η μεγάλη κάθαρση.
Η Τάντρα μπορεί να καθαρίσει τη σεξουαλική σας ενέργεια.
Ακούστε το μήνυμα της Τάντρα, προσπαθήστε να το καταλάβετε.

Είναι το μεγάλο επαναστατικό μήνυμα.

Το μήνυμα αυτό στρέφεται εναντίον όλων των ιερέων και πολιτικών.

Αυτό στρέφεται εναντίoν όλων των δηλητηριαστών, που σκότωσαν όλη τη χαρά στη γη μόνον και μόνο για ένα πράγμα, ο άνθρωπος έπρεπε για το συμφέρον τους, να μετατραπεί και να υποβιβαστεί σε δούλο.

Απαιτείτε πίσω την ελευθερία σας.

Απαιτείτε πίσω την ελευθερία να αγαπάτε.

Απαιτείτε πίσω την ελευθερία σας να είστε οι εαυτοί σας και τότε, η ζωή θα πάψει να είναι το πρόβλημα.

Αυτό είναι το μυστικό.

Αυτή είναι η έκσταση.

Αυτή είναι η ευλογία.

Αρκετά για σήμερα.

Ποτέ μην σκέφτεστε για τη γυναίκα ότι είναι το έτερο ήμισύ σας.

Σατσαγκ με τον Οσσο.
Ο Οσσο απανταει σε ερωτησεις μαθητων του απ'όλο τον κοσμο.

Ερώτηση:

Ελεήμονα Διδάσκαλε, αυτό δεν είναι πια ασχολία με την αγάπη… Νοιώθω πως είμαι ναός, όπου γύρω υπάρχεις μόνον εσύ. Εκείνη την στιγμή είμαι συνειδητοποιημένος, ότι ποτέ δε συνέβαινε αυτό, προτού σε συναντήσω. Κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο για μένα και για το έτερο ήμισύ μου. Ευγνωμοσύνη σε σένα, που υπάρχεις αυτήν την στιγμή, ποτέ δεν θα είναι αρκετή. Ακόμη συνεχίζω να πέφτω προς τα πίσω. Πως μπορούμε να πετάξουμε; Πως μπορεί να με βοηθήσει η εξωτερική γυναίκα να ενωθώ με την εσωτερική γυναίκα, που βρίσκεται μέσα μου;

- Πριν απ’ όλα ποτέ μην σκέφτεστε για τη γυναίκα ότι είναι το έτερο ήμισύ σας. Αυτή δεν είναι το ήμισύ σας, όπως δεν είσθε ούτε και σεις. Είστε ολόκληρος και αυτή είναι ολόκληρη. Είναι ατομικότητα και σεις είστε ατομικότητα. Είστε ένα σύνολο και αυτή είναι ένα σύνολο. Αυτή η αρχαία στάση προς την γυναίκα, ότι είναι το έτερο ήμισύ σας, γέννησε τη μεγάλη συμφορά. Την στιγμή που αρχίζετε να κατέχετε - και πρόκειται για την κατοχή - αρχίζετε να καταστρέφετε την ατομικότητα του άλλου, καταστρέφετε κάτι, που έχει μεγάλη αξία. Αυτό δεν είναι δημιουργία. Ποτέ μην σκέφτεστε για τη γυναίκα ότι είναι το έτερο ήμισύ σας - αυτή δεν είναι!

Οι δύο που αγαπιούνται μοιάζουν με τις δύο κολόνες ενός ναού, όπως είπε ο Χαλίλ Ντζιμπράν. Οι δύο υποστηρίζουν την ίδια σκεπή, βρίσκονται μεταξύ τους σε απόσταση, όμως είναι μαζί. Εάν τις δύο κολόνες του ίδιου ναού τοποθετήσεις μαζί, ο ναός θα καταρρεύσει, η σκεπή δε θα μπορέσει να κρατηθεί πια. Κοιτάξτε αυτές τις κολόνες στην αίθουσα ακροάσεων του Τζουάν Τσου.

Είναι δίπλα η μία στην άλλη, αλλά υποστηρίζουν την ίδια σκεπή. Έτσι πρέπει να είναι αυτοί που αγαπιούνται. Ο ένας δίπλα στον άλλον, ατομικά, αλλά από κοινού υποστηρίζουν ένα πράγμα.

Όπως η γυναίκα δεν είναι το ήμισυ του ανδρός, έτσι ούτε και ο άνδρας δεν είναι το ήμισυ της γυναικός. Ούτε ο άνδρας εδόθη στην γυναίκα, ούτε η γυναίκα εδόθη στον άνδρα. Αυτοί οι δύο εδόθησαν στο θεό της αγάπης. Να το θυμάστε αυτό. Συνήθως, ο άνδρας δεν επιτρέπει πολλά πράγματα, διότι έχει την ιδέα, ότι η γυναίκα είναι το έτερο ήμισύ του. Δεν σκέφτεται, ότι και αυτός με την σειρά του είναι το άλλο ήμισυ.

Ο άνδρας μένει ολόκληρος και η γυναίκα γίνεται το άλλο ήμισυ.

Να γιατί μετά το γάμο η γυναίκα οφείλει να πάρει το επίθετο του ανδρός και όχι ο άνδρας. Αυτή εξαφανίζεται, διαλύεται, δεν είναι πια η γυναίκα, είναι η σύζυγος. Η γυναίκα είναι ένα ίδρυμα. Ο άνδρας μένει ίδιος άνδρας, όπως ήταν και πριν. Κάτι προσετέθη σ’ αυτόν, αλλά αυτό το κάτι αποσπάστηκε από τη γυναίκα. Και αυτό είναι τερατώδες.

Κάποτε διάβαζα ένα θαυμάσιο ποίημα μιας γυναίκας:

«Μη μου μιλάς για την αγάπη σου»,

λέει αυτή στον αγαπημένο της...

Μη μου μιλάς για την αγάπη σου, την γνωρίζω πολύ καλά,
Την έχω νιώσει στο βλέμμα σου και στο χτύπημα του βούρδουλα σου,
Και ακόμη πιο καλά στη φωνή σου.
Μη μου μιλάς για την αγάπη σου, αυτή κυλάει με τέτοιον τρόπο,
Που με κατάπιε ολόκληρη μέσα στην πυρωμένη της ένταση.
Αλλά κάποιες ουλές δεν έχουν κλείσει, η φλόγα της αγάπης σου μου έδωσε τα πάντα,
Και κατέκαυσε το μυαλό μου.
Η ασφάλεια της αγάπης σου σκότωσε τον πατέρα μου,
Το δώρο της αγάπης σου με σημάδεψε με ένα εξώγαμο παιδί.
Ως απόδειξη της αγάπης σου με έκλεισες στην φυλακή,
Το τραγούδι της αγάπης σου με έκανε άφωνη,
Δεν μπορώ να ξανατραγουδήσω, δεν υπάρχω πια,
Η αγάπη σου με βύθισε στη λησμονιά.

Επιτρέψτε μου να το επαναλάβω: «Η αγάπη σου με βύθισε στη λησμονιά».

Αν είναι έτσι, τότε η αγάπη δεν έχει τίποτε το κοινό με την αγάπη. Πρόκειται για ένα λεπτό τρόπο κυριαρχίας. Και όταν εμφανίζεται η κυριαρχία, η αγάπη χάνεται. Εκεί, όπου εμφανίζεται η κυριαρχία, η αγάπη χάνεται.

Σας ζητώ να μην κάνετε κατοχή σε μια γυναίκα, να μην κάνετε κατοχή σε έναν άνδρα. Η κατοχή δεν είναι αγάπη. Να θυμάστε - η ατομικότητα της γυναίκας πρέπει να διατηρηθεί. Η ελευθερία της δεν μπορεί να καταργηθεί, η ελευθερία της πρέπει να είναι σεβαστή πάση θυσία. Αυτή είναι η όραση της Τάντρα. Πάση θυσία και άνευ όρων η ελευθερία της πρέπει να μείνει άθικτη. Εάν εσείς πράγματι την αγαπάτε, εσείς θα αγαπάτε επίσης και την ελευθερία της. Εάν εσείς πράγματι αγαπάτε έναν άνθρωπο, πως τότε μπορείτε να καταστρέφετε την ελευθερία του; Εάν εσείς έχετε εμπιστοσύνη σ’ έναν άνθρωπο, εσείς θα έχετε εμπιστοσύνη και στην ελευθερία του.

Μια φορά με επισκέφτηκε ένας άνθρωπος, που όντως ευρέθη σε συμφορά. Μου είπε:
- Αποφάσισα να αυτοκτονήσω.
- Γιατί;
- Είχα εμπιστοσύνη στη γυναίκα μου και αυτή με απατούσε. Της είχα απόλυτη εμπιστοσύνη και αυτή έκανε έρωτα με έναν άλλο άνδρα και γω δεν ήξερα τίποτε. Ανακάλυψα κάποια γράμματα... και την ρώτησα, επέμενα και αυτή ομολόγησε τι έκανε όλον αυτόν τον καιρό. Αποφάσισα να αυτοκτονήσω, μου είπε.
- Λες ότι της είχες εμπιστοσύνη?
- Ναι, της είχα εμπιστοσύνη και αυτή με απατούσε.
- Τι καταλαβαίνεις εσύ με τη λέξη εμπιστοσύνη; Έχεις κάπως λανθασμένη αντίληψη περί της εμπιστοσύνης. Όπως φαίνεται, και η εμπιστοσύνη έχει γίνει πολιτική. Εσύ την εμπιστεύεσαι ότι αυτή δεν θα σε απατάει. Μα η εμπιστοσύνη σου είναι ένα κόλπο. Εσύ θέλεις να την κάνεις να αισθάνεται ένοχη. Αυτό δεν είναι εμπιστοσύνη.

Τον είχα προβληματίσει πολύ.
Μου είπε:
- Εσύ τότε τι εννοείς με τη λέξη εμπιστοσύνη, αφού αυτό δεν είναι εμπιστοσύνη; Την εμπιστευόμουν απολύτως.
- Αν θα ήμουν στην θέση σου, η εμπιστοσύνη θα σήμαινε για μένα την απόλυτη εμπιστοσύνη στην ελευθερία της, τη νοημοσύνη της και την ικανότητά της να αγαπά. Εάν αυτή αγαπάει και κάποιον άλλον ακόμη, εγώ απ’ την πλευρά μου την εμπιστεύομαι. Αυτή έχει νοημοσύνη, μπορεί να διαλέγει. Είναι ελεύθερη και δικαιούται να αγαπάει. Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση της.

Τι εννοείτε εσείς με τη λέξη εμπιστοσύνη; Όταν εσείς εμπιστεύεστε τη νοημοσύνη της, τη νόησή της, τη συνειδητοποίησή της - εσείς την εμπιστεύεστε. Και αν αυτή θεώρησε σωστό να αγαπήσει και κάποιον άλλον ακόμη - τότε όλα είναι απόλυτα εντάξει. Ακόμη και αν αυτό σας προκαλεί πόνο - πρόκειται για δικό σας πρόβλημα και όχι για δικό της.

Και αν νιώθετε πόνο - αυτό δεν είναι από την αγάπη, είναι από τη ζήλια σας. Τι σόι εμπιστοσύνη είναι αυτή, όταν λέτε, ότι αυτή σας απατούσε; Μα από την ίδια τη φύση της η εμπιστοσύνη δεν μπορεί να απατηθεί. Δεν μπορείς να απατήσεις την εμπιστοσύνη. Εάν είναι δυνατόν να απατήσεις την εμπιστοσύνη, τότε εδώ δεν πρόκειται για την εμπιστοσύνη.

Σκεφτείτε πάνω στο θέμα αυτό. Εάν εγώ αγαπώ μια γυναίκα, εγώ έχω εμπιστοσύνη στη νοημοσύνη της άνευ όρων και αν αυτή μια ωραία πρωία θελήσει να αγαπήσει και κάποιον άλλον ακόμη - τότε όλα είναι εντάξει. Πάντα έχω την εμπιστοσύνη στη νοημοσύνη της. Και αυτή πρέπει να το νοιώθει αυτό. Είναι ελεύθερη, δεν είναι το ήμισύ μου, είναι ανεξάρτητη. Και όταν δύο άνθρωποι είναι ανεξάρτητες ατομικότητες, μόνον τότε εμφανίζεται η αγάπη. Η αγάπη μπορεί να κυλάει μόνον από τη μια ελευθερία στην άλλη.

Καταλαβαίνω την ερώτηση του Κουλ Μπουσάν. Αυτός χρησιμοποίησε τη λέξη «το ήμισύ μου» ασυνείδητα. Είδα την αγάπη του στην γυναίκα του, είδα και την γυναίκα του πως τον αγαπάει. Αυτοί δεν είναι τα ημίσεα του άλλου - όχι. Απλά, είναι η υποσυνείδητη συνήθεια χρήσης αυτής της λέξης. Αλλά θέλω να το διευκρινίσω αυτό το πράγμα.

Δεύτερον:

«Αυτό δεν είναι πια ασχολία με την αγάπη…»
Όταν η αγάπη αναπτύσσεται σε βάθος, γίνεται το κάτι άλλο. Όταν η αγάπη δεν αναπτύσσεται, επίσης γίνεται το κάτι άλλο. Η αγάπη είναι ένα πολύ λεπτό πράγμα. Εάν δεν αναπτύσσεται, γίνεται πίκρα, δηλητήριο, γίνεται μίσος. Μπορεί ακόμη να κατεβεί πιο κάτω από το μίσος - τότε θα γίνει αδιαφορία, που βρίσκεται στο πιο απόμακρο σημείο από την αγάπη.

Η αγάπη είναι καυτή ενέργεια. Συνεπώς, το μίσος είναι επίσης καυτό. Αλλά η αδιαφορία είναι ψυχρή, παγωμένη. Μπορείτε να μετράτε την αγάπη, το μίσος και την αδιαφορία με αυτήν την κλίμακα. Εάν μιλήσουμε ακριβέστερα - μεταξύ της αγάπης και του μίσους βρίσκεται το σημείο μηδέν - όπως το σημείο μηδέν στο θερμόμετρο. Κάτω απ’ αυτό το σημείο είναι η ψύχρα, πάνω η ζέστη. Η αγάπη είναι ζέστη. Το μίσος είναι το σημείο μηδέν. Πιο κάτω απ’ αυτό γίνεστε όλο και πιο ψυχροί, μπορείτε να γίνετε ψυχροί σαν τον πάγο - αδιάφοροι. Εάν η αγάπη σας δεν αναπτύσσεται, αυτή αρχίζει να κατεβαίνει προς τα κάτω. Διότι οφείλει να κινείται.

Η αγάπη είναι ενέργεια και η ενέργεια κινείται. Αν αυτή κινείται, σε λίγο θα ανακαλύψετε, ότι δεν πρόκειται πια για αγάπη, θα 'χει γίνει διαλογισμός, προσευχή...
Σ’ αυτό το πράγμα συνίσταται όλη η προσέγγιση της Τάντρα - αν η αγάπη αναπτύσσεται σωστά, αν την φροντίζουν προσεκτικά - αυτή γίνεται προσευχή. Αυτή γίνεται στο τέλος το ανώτατο βίωμα του Θεού.
Η αγάπη είναι ο ναός του Θεού.

Γι’ αυτό οι άνθρωποι που ζουν μέσα στην αδιαφορία, δεν μπορούν να γνωρίσουν το Θεό. Η αδιαφορία είναι η πραγματική αθεΐα. Οι άνθρωποι που ζουν ακολουθώντας την ψυχρή οδό ανάπτυξης… ακόμη και στο δικαστήριο το καταλαβαίνουν. Εάν κάποιος διέπραξε το φόνο εν βρασμώ ψυχής, το δικαστήριο δεν εξετάζει την περίπτωση τόσο σοβαρά. Εάν κάποιος σκότωσε κατά την έκρηξη του πάθους, τότε το δικαστήριο εξετάζει το γεγονός αυτό επιεικώς. Ο δολοφόνος δε θα τιμωρηθεί τόσο σκληρά. Ευρισκόταν υπό την επήρεια του πάθους, αυτό είχε συμβεί κατά την αιφνίδια έκρηξη της οργής.

Αλλά το δικαστήριο είναι πολύ αυστηρό, όταν ο δολοφόνος δρα με την ψυχρή λογική. Ο ψύχραιμος δολοφόνος είναι ο πλέον επικίνδυνος άνθρωπος. Ετοιμάζει τα πάντα επιμελώς. Αυτός σκέπτεται, συλλογίζεται, ζυγίζει. Επέλεξε ένα πολύ μηχανικό και αποτελεσματικό τρόπο, κάνει τη δουλειά του σα μάστορας. Δεν έχει καρδιά, είναι απλά ψυχρός.

Η ψυχρή καρδιά είναι νεκρή καρδιά. Η ψυχρή καρδιά είναι νεκρή, στυγνή, πέτρινη καρδιά. Εάν η αγάπη δεν πάει προς τα πάνω, αυτή θα πάει προς τα κάτω, να το θυμάστε. Η αγάπη δεν μπορεί να μένει σε ακινησία, πρέπει να κατανοηθεί αυτή η ιδιαιτερότητά της. Η αγάπη δεν μπορεί να μένει ακίνητη, αυτή ή πέφτει κάτω ή πάει πάνω, κινείται. Γι’ αυτό εάν όντως θέλετε να ζείτε τη ζωή με θέρμη, τότε βοηθήστε την αγάπη να αναπτυχθεί.

Δυο άνθρωποι ερωτεύονται… εάν η αγάπη τους δεν αρχίσει αμέσως να γίνεται φιλία, τότε αργά ή νωρίς αυτοί θα χωρίσουν. Από την αγάπη πρέπει να αναπτύσσεται η φιλία, σ’ αντίθετη περίπτωση θα αναπτυχθεί η εχθρότητα. Κάτι πρέπει να συμβεί. Η αγάπη είναι ανοικτή. Αυτή πρέπει να αναπτυχθεί αμέσως σε φιλία, αλλιώς θα αναπτυχθεί η εχθρότητα. Κάτι πρέπει να αναπτυχθεί.

Η αγάπη είναι γονιμότητα. Εάν δεν σπείρατε σπόρους όμορφων λουλουδιών, τότε θα αναπτυχθούν τα ζιζάνια - κάτι πρέπει να αναπτυχθεί. Όταν η αγάπη πράγματι πηγαίνει πιο βαθιά, αυτή γίνεται προσευχή. Τότε όλη η ποιότητά της δεν είναι σεξουαλική, η ποιότητά της δεν είναι αισθησιακή. Τότε μέσα σας υπάρχει κάποιο αίσθημα ευλάβειας προς τον άλλον - καθόλου σεξουαλικό πάθος, αλλά κάποια ευλάβεια. Στην ίδια την παρουσία του άλλου αρχίζετε να νοιώθετε κάτι το θεϊκό, κάτι το ιερό. Ο αγαπημένος σας γίνεται ο θεός σας, η θεά σας.

«Αυτό δεν είναι πια η ασχολία με την αγάπη… Αισθάνομαι, ότι είμαι ο ναός, όπου γύρω υπάρχεις εσύ». Αυτό είναι σωστό, είστε μακάριοι. «Εκείνη την στιγμή είμαι συνειδητοποιημένος - πράγμα που ποτέ δε συνέβαινε μέχρι να σε συναντήσω». Στο βαθμό που η αγάπη γίνεται προσευχή, στον ανάλογο βαθμό γίνεστε συνειδητοποιημένοι, αυτό μοιάζει με την σκιά.

Επιμένω στο εξής πράγμα:

εάν συμβαίνει η συνειδητοποίηση, τότε έρχεται η αγάπη - σαν την σκιά έρχεται η αγάπη. Εάν συμβαίνει η αγάπη, τότε σαν την σκιά έρχεται η συνειδητοποίηση. Αν αναπτύσσεστε μέσα στην αγάπη ή αναπτύσσεστε μέσα στο διαλογισμό, το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Και τα δυο πράγματα έρχονται ταυτοχρόνως. Προσπαθείτε να πετύχετε το ένα, έρχεται και το άλλο. Αυτό εξαρτάται από εσάς.

Εάν νοιώθετε τη μεγάλη εναρμόνιση με την αγάπη, τότε η οδός σας - η αγάπη - είναι η οδός της αφοσίωσης, της μπχάκτα. Εάν νιώθετε τη μεγάλη εναρμόνιση με τη συνειδητότητα, τότε η οδός σας είναι ο διαλογισμός, η ντχιάνα. Υπάρχουν μόνον οι δυο βασικές οδοί, όλες οι άλλες είναι παραλλαγές αυτών των δυο. Εάν αναπτύσσεται η αγάπη, τότε εσείς θα γίνεστε όλο και πιο συνειδητοί την κάθε στιγμή, όταν αυτή θα συμβαίνει. Όσο πιο ψηλά θα ανεβαίνει αυτή, τόσο θα μεγαλώνει η ικανότητά σας να κατανοείτε τη φύση των πραγμάτων.

«Ευγνωμοσύνη σε σένα, που μένεις σ’ αυτήν την στιγμή…»

Αυτό δεν είναι δυνατό και αυτό δεν χρειάζεται. Στην πραγματικότητα πολύ συχνά, όταν λέτε «ευχαριστώ», δεν το εννοείτε. Κάποιος σας έδωσε το αλάτι στο τραπέζι σας και σεις λέτε «ευχαριστώ» - το εννοείτε; Δεν το εννοείτε αυτό, πρόκειται για μια απλή τυπικότητα. Μεταξύ διδασκάλου και μαθητού δεν πρέπει να υπάρχουν τυπικότητες, δεν χρειάζονται, εγώ δε σας δίνω το αλάτι.

«Ευχαριστώ» - είναι ένας δυτικός κανόνας καλής διαγωγής. Στην ανατολή αυτό είναι πρακτικά αδύνατον. Ποτέ μου δεν είπα ευχαριστώ στον πατέρα μου, δεν μπορώ. Πώς μπορώ να είμαι ευγνώμων στον πατέρα μου; Ποτέ μου δεν είπα ευχαριστώ στη μητέρα μου. Της είμαι ευγνώμων για τα πάντα, αλλά ποτέ μου δεν της είπα ευχαριστώ. Πως μπορώ; Αυτό θα ήταν τόσο ανεπαρκές, τόσο αγενές, όπως όταν εσείς λέτε «ευχαριστώ». Θα ήταν υπερβολικά τυπικό, θα ήταν ανεπαρκής εκδήλωση της αγάπης. Καλλίτερα ως προς αυτό, να τηρήσουμε τη σιωπή. Αυτή καταλαβαίνει.

Μεταξύ του διδασκάλου και του μαθητού δεν είναι δυνατό να υπάρχουν κανενός είδους τυπικότητες, όλες οι τυπικότητες θα είναι ακατάλληλες. Και δεν χρειάζονται. Σε καταλαβαίνω, Κουλ Μπουσάν. Βλέπω τη γεμάτη ευγνωμοσύνη καρδιά σου. Όμως μόνο μέσα στη σιωπή αυτή η ευγνωμοσύνη μπορεί να εκφραστεί. Μπορεί να εκφραστεί χωρίς να ειπωθεί. Όταν προσπαθείτε να εκφράσετε κάτι, αυτό ποτέ δε θα είναι εκφρασμένο σωστά.

«Ευγνωμοσύνη σε σένα, που υπάρχεις αυτήν την στιγμή, ποτέ δε θα είναι αρκετή. Ακόμη συνεχίζω να πέφτω προς τα πίσω. Πως μπορούμε να πετάξουμε; Πως μπορεί να με βοηθήσει η εξωτερική γυναίκα να ενωθώ με την εσωτερική γυναίκα, που βρίσκεται μέσα μου;»

Η πτώση προς τα πίσω είναι φυσιολογική. Διότι το παρελθόν είναι τόσο μεγάλο και η παρούσα στιγμή τόσο μικρή. Η έλξη του παρελθόντος είναι τεράστια, ενώ η συνειδητοποίηση είναι σαν ένα νέο φυλλαράκι, που ξεκόπηκε από το δέντρο - είναι φρέσκο, τρυφερό και τρωτό. Ενώ το παρελθόν μοιάζει με τα μεγάλα Ιμαλάια - βράχια, βράχια και βράχια. Αυτό το μικρό φυλλαράκι οφείλει να παλέψει μ’ αυτά τα Ιμαλάια του παρελθόντος, με τις χιλιάδες προηγούμενες ζωές που έχουν βιωθεί μηχανικά, έχουν βιωθεί ασυνείδητα. Όμως αυτό το φυλλαράκι τελικά, θα φανεί δυνατότερο αυτών των βράχων, βράχων και βράχων των Ιμαλαΐων. Γιατί; Διότι αυτό το φυλλαράκι είναι ζωντανό… ζει με την αγάπη, είναι εγκλωβισμένο μέσα στην φωτιά της αγάπης. Αυτό το φυλλαράκι είναι φυλλαράκι της συνειδητοποίησης. Αυτό αρχίζει να νικά.

Όμως, πολλές φορές ακόμη εσείς θα αισθάνεστε, ότι πέφτετε προς τα πίσω - είναι φυσιολογικό. Μην ανησυχείτε γι’ αυτό, μην αισθάνεστε ένοχοι γι’ αυτό. Όσες φορές εσείς θα το θυμηθείτε, θα συνεχίσετε πάλι να αναπτύσσεστε. Πάντα να κρατάτε το νέο φυλλαράκι μέσα στη συνείδησή σας. Στρέψτε όλη τη συνείδησή σας σ’ αυτήν τη νέα φώτιση, που αναπτύσσεται μέσα σας. Στην αρχή, οι στιγμές αυτές θα είναι λιγοστές και μικρής διάρκειας. Αλλά και μόνο μια φορά αν θα έλθει αυτή η στιγμή, όπου η αγάπη δεν είναι πια αγάπη αλλά προσευχή, εσείς θα εισέλθετε στην στιγμή της Τάντρα. Δεν αξίζει να ανησυχείτε για την σκοτεινή νύκτα, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε γι’ αυτό. Πηγαίνετε από ημέρα σε ημέρα. Θα θυμάστε ότι την ημέρα έως την επόμενη ημέρα υπάρχει η νύκτα - καμιά φορά ατελείωτη. Να σκέπτεστε αυτές τις νύκτες ως απλά σκοτεινά τούνελ. Στη μία άκρη του τούνελ είναι το φως, στην άλλη άκρη του πάλι φως και μεταξύ τους το σκοτεινό τούνελ. Και αυτό είναι καλό, διότι έτσι προετοιμάζονται τα μάτια σας να δουν το φως πιο καθαρά.

Είναι σαν την ανάπαυση, σαν τη χαλάρωση. Μην σκέπτεστε πως η μία νύκτα αντικαθιστά την άλλη και η ημέρα είναι απλά ένα μεσοδιάστημα μεταξύ τους, όχι. Κι όμως, αυτές οι λιγοστές και μικρής διάρκειας στιγμές είναι τα λάμποντα διαλεκτά διαμάντια. Απλά να σκέπτεστε αυτές τις στιγμές. Μια στιγμή συνέβη σήμερα, η άλλη ίσως, θα συμβεί σ’ έναν χρόνο. Μην ανησυχείτε γι’ αυτόν τον χρόνο, αυτό δεν είναι το βασικό, ας συγκεντρώνονται τα μάτια σας σ’ αυτήν και μόνο σ’ αυτήν την στιγμή, από τη μια στιγμή της αγάπης στην άλλη, από τη μια στιγμή της συνειδητοποίησης στην άλλη συνειδητοποίηση. Σε λίγο η πτώση προς τα πίσω θα γίνεται όλο και πιο αραιά και θα εξαφανιστεί. Δεν πρέπει να νοιώθετε ενοχές, δεν χρειάζεται να μετανιώνετε γι’ αυτό. Είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο, δεχτείτε το.

«Πώς μπορεί να με βοηθήσει η εξωτερική γυναίκα να ενωθώ με τη γυναίκα, που υπάρχει μέσα μου;»

Μην σκέπτεστε «πώς». Αν υπάρχει η αγάπη, αυτό θα συμβαίνει. Η αγάπη δεν είναι «πώς», η αγάπη δεν είναι «να ξέρω πώς». Απλά να αγαπάτε χωρίς καμμία αιτία. Αγαπάτε με το σεβασμό και την ευλάβεια. Απλά να αγαπάτε: κοιτάτε τον άλλο όχι ως σώμα, αλλά ως ψυχή, κοιτάτε τον άλλον όχι ως νου, αλλά ως μη νου. Εάν εσείς είστε ικανοί να βλέπετε τον μη νου στη γυναίκα σας, θα γίνετε ικανοί πολύ εύκολα να βρείτε την εσωτερική γυναίκα σας. Τότε η εξωτερική γυναίκα είναι μόνον ο οδηγός. Δια μέσου της εξωτερικής γυναίκας, εσείς θα οδηγηθείτε πίσω στην εσωτερική σας γυναίκα. Εάν όμως η εξωτερική γυναίκα για σας είναι μόνον το σώμα - τότε εσείς τοποθετήσατε μπροστά σας ένα φράγμα. Εάν η άλλη γυναίκα είναι απλά ψυχή, κενό, απλός διάδρομος, τότε τίποτε δε σας εμποδίζει, η ενέργειά σας θα πηγαίνει πίσω, θα εισχωρήσει και θα βρει την εσωτερική σας γυναίκα.

Ο κάθε άντρας και η κάθε γυναίκα μπορούν να βοηθήσουν εξωτερικά να εντοπιστεί η εσωτερική γυναίκα και ο εσωτερικός άντρας. Αλλά γι’ αυτό το πράγμα δεν υπάρχει το «πώς». Χρειάζεται ευλάβεια. Να σκέπτεστε τον άλλον, να διαλογίζεστε πάνω στον άλλον ως θεότητα. Ο άλλος είναι θεϊκός. Ας επικρατεί αυτή η στάση, ας σας περιβάλλει αυτό το κλίμα. Και αυτό θ’ αρχίσει να συμβαίνει! Ήδη αρχίζει να συμβαίνει.

Γιατι καποιοι κολλανε διαρκως με παντρεμενες γυναικες?

Satsang με τον Osho

Απαντήσεις του Osho σε ερωτήσεις μαθητών του από όλο τον κόσμο.

Πρώτη ερώτηση:
Αγαπημένε Όσσο, γιατί εγώ ενδιαφέρομαι για τις παντρεμένες γυναίκες;

- Σ’ αυτό δεν υπάρχει τίποτε το ιδιαίτερο, πρόκειται για την πιο διαδεδομένη αρρώστια, που έχει φτάσει πια σε μεγέθη επιδημίας. Υπάρχει η αιτία σ’ αυτό. Για εκατομμύρια ανθρώπους, άντρες και γυναίκες, οι παντρεμένοι παρουσιάζουν ένα μεγάλο ενδιαφέρον. Κατ’ αρχάς, εάν ένας άνθρωπος δεν είναι παντρεμένος, αυτό το γεγονός λέει, ότι μέχρι τώρα κανείς δεν τον θέλησε. Έχετε συνηθίσει τόσο πολύ να μιμείσθε, που δεν μπορείτε ούτε να αγαπάτε ξεκινώντας από τις επιθυμίες σας.

Είστε τόσο δούλοι, που όταν κάποιος αγαπά κάποιον, τότε μόνο εσείς μπορείτε να ακολουθείτε. Ενώ αν ο άνθρωπος είναι μόνος και κανείς δεν τον αγαπάει, τότε αυτό προκαλεί την υποψία. Ίσως αυτός ο άνθρωπος δεν αξίζει, διότι αλλιώς, γιατί αυτός ή αυτή πρέπει να σας περιμένουν; Για τον μιμητή, ένας παντρεμένος ή μια παντρεμένη είναι πιο ελκυστικοί.

Δεύτερον,

Οι άνθρωποι δεν έχουν την αγάπη μέσα τους, οι άνθρωποι στην πραγματικότητα δεν ξέρουν τι είναι η αγάπη, αυτοί περισσότερο συναγωνίζονται ο ένας τον άλλον. Βλέπετε έναν παντρεμένο και αμέσως, ενδιαφέρεσθε ή βλέπετε μια παντρεμένη και αμέσως, ενδιαφέρεσθε, διότι τώρα, υπάρχει η δυνατότητα συναγωνισμού. Γίνεται δυνατός ο αγώνας εντός του τριγώνου. Η γυναίκα δεν είναι εύκολα προσιτή και αρχίζει ο αγώνας.

Στην πραγματικότητα, δε σας ενδιαφέρει η γυναίκα, σας ενδιαφέρει ο αγώνας. Η γυναίκα είναι κάτι σαν το εμπόρευμα σχεδόν, εσείς μπορείτε να αγωνιστείτε γι’ αυτήν και να αποδείξετε την τόλμη σας. Μπορείτε να παραμερίσετε τον άντρα της και τότε, θα αισθανθείτε μια χαρά... Είναι όμως ένα τερτίπι του Εγώ σας, δεν είναι το τερτίπι της αγάπης. Αλλά να θυμάστε, εάν τα καταφέρετε θαυμάσια στον παραμερισμό του συζύγου, εσείς δε θα ενδιαφέρεσθε πια για την γυναίκα. Εσείς ενδιαφερόσασταν για την παντρεμένη γυναίκα, πως μπορείτε τώρα να ενδιαφέρεστε για την ανύπαντρη πια γυναίκα; Πάλι θ’ αρχίσετε να αναζητάτε κάποιον αγώνα. Πάντα θα δημιουργείτε ένα τρίγωνο. Αυτό δεν είναι αγάπη.

Κάτω απ’ το όνομα της αγάπης κρύβονται η ζήλια, ο ανταγωνισμός, η επιθετικότητα, η βία. Θέλετε να κατοχυρώσετε τον εαυτόν σας, εσείς θέλετε να επιβληθείτε στον άντρα της. Κοίτα δω, σου πήρα την γυναίκα σου... Και αν του πάρετε τη γυναίκα του, θα πάψετε ολοκληρωτικά να ενδιαφέρεστε γι’ αυτήν, διότι αυτή δεν ήταν αυτό που επιθυμούσατε, επρόκειτο μόνον για ένα είδος νίκης.

Έχω ακούσει το εξής...

Κάποιος μεγάλος επιχειρηματίας είχε χάσει την γυναίκα του και η κηδεία της έγινε ένα κοινωνικό γεγονός. Ήσαν παρόντες όλοι οι επιφανείς παράγοντες της πόλης, διότι σχεδόν όλοι γνώριζαν καλά τον χήρο. Αλλά ανάμεσα στους παρόντες ήταν ένας άγνωστος, που φαινόταν στεναχωρημένος περισσότερο απ’ όλους. Πριν το τέλος της κηδείας, αυτός είχε καταρρεύσει τελείως.
Ο χήρος ρώτησε –
- Ποιος είναι αυτός ο κλαίων τόσο γοερά;
- Ναι, ψιθύρισε κάποιος, δεν τον ξέρετε; Αυτός ήταν ο τελευταίος εραστής της γυναίκας σας.
Ο χήρος πλησίασε τον συντετριμμένο απ’ το κλάμα άνθρωπο, τον χτύπησε στην πλάτη και του είπε:
- Κάνε κουράγιο παλιόφιλε, κάνε κουράγιο. Εγώ πιθανώς θα ξαναπαντρευτώ.

Προσέχετε.

Είναι αρρώστια να ερωτευτείς μια παντρεμένη γυναίκα ή έναν παντρεμένο άντρα. Εξετάστε την αιτία. Αυτό δεν είναι αγάπη. Κάτι άλλο δουλεύει στο μυαλό σας και στο υποσυνείδητό σας.

Και κάτι άλλο:

η παντρεμένη γυναίκα δεν μπορεί να είναι εύκολα προσιτή. Και αυτό το γεγονός επίσης, δημιουργεί την αρρώστια. Η ευκολία στην προσέγγιση σκοτώνει την επιθυμία. Όσο πιο απρόσιτη είναι μια γυναίκα, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιθυμία. Εσείς έχετε τη δυνατότητα να την ονειρεύεστε. Πράγματι, η πιθανότητα να την έχετε είναι πολύ μικρή, είναι σχεδόν απίθανο, ότι αυτό θα γίνει κάποτε πραγματικότητα. Ενώ υπάρχει η δυνατότητα να είστε ρομαντικός με την παντρεμένη γυναίκα, μπορείτε να παίξετε με την φαντασία σας, είναι δύσκολο να την κάνετε προσιτή για σας. Δεν ενδιαφέρεστε για τις ανύπαντρες γυναίκες, διότι αυτές είναι έτοιμες, δε μένει καν χώρος και δεν χρειάζεται να περιμένετε τόσο πολύ.

Πολλοί ενδιαφέρονται όχι για την αγάπη, αλλά για την αναμονή. Λένε, ότι η αναμονή είναι απείρως ομορφότερη από την αγάπη. Κατά τα φαινόμενα έτσι θα είναι, διότι όσο εσείς περιμένετε, εσείς απλά υποθέτετε, ονειρεύεστε. Βέβαια τα όνειρά σας μένουν όνειρά σας και σεις μπορείτε να τα κάνετε τόσο όμορφα όσο θέλετε.

Η πραγματική γυναίκα αρχίζει να διαλύει όλα τα όνειρά σας. Οι άνθρωποι φοβούνται την πραγματική γυναίκα. Ενώ η παντρεμένη γυναίκα γίνεται πιο εξωπραγματική από την πραγματική. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση του παντρεμένου άντρα. Αυτός είναι μακριά. Η δυνατότητα σύναψης ερωτικών σχέσεων μ’ αυτόν είναι μικρή.

Έχω ακούσει το εξής:

Ένας νεαρός ήλθε να επισκεφτεί τον γέροντα σοφό και του είπε:
- Σεβαστέ, έχω ερωτευτεί. Μπορείτε να με βοηθήσετε;
Ο σοφός σκέφτηκε και του είπε:
- Υπάρχει μόνο ένα φάρμακο για την αγάπη - ο γάμος. Και αν ο γάμος δεν μπορεί να σε θεραπεύσει, τότε τίποτε δεν μπορεί να σε θεραπεύσει. Εάν παντρευτείς, τότε θα θεραπευτείς και ποτέ δε θα ξανασκεφτείς την αγάπη!

Ναι, ο γάμος σε θεραπεύει τόσο καλά, που αν ούτε ο γάμος δεν μπορεί να θεραπεύσει την αγάπη σου, τότε τίποτε δεν μπορεί να τη θεραπεύσει. Τότε είσαι αθεράπευτος. Είναι καλό να ερωτευτείς μια παντρεμένη γυναίκα, διότι τότε δεν υπάρχει η δυνατότητα της θεραπείας. Θα συνεχίσεις να υποφέρεις από την αγάπη.
Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι νιώθουν τεράστια χαρά από τα ερωτικά βάσανα: το κλάμα, τα αναφιλητά, η αναμονή, οι φαντασίες, το γράψιμο ποιημάτων, το διάβασμα, η ζωγραφική, η μουσική - όλα αυτά τα πράγματα είναι μόνο αντικατάστατα. Η πραγματική γυναίκα είναι επικίνδυνη. Η πραγματική γυναίκα μόνο από μακριά φαίνεται σα μουσική. Πλησιάστε την και μπροστά σας θα παρουσιαστεί μια πραγματική γυναίκα. Αυτή δεν είναι παραμύθι, δεν είναι φαντασία, υπάρχει μια πραγματικότητα και τη δική της την πραγματικότητα είσαι υποχρεωμένος να λάβεις υπ’ όψιν. Και όταν η γυναίκα σε πλησιάζει, αυτή όχι μόνο γίνεται πραγματική, αλλά και σε κατεβάζει από τον ουρανό στην γη.

Σε όλους τους πολιτισμούς του κόσμου η γυναίκα αποτελεί το σύμβολο της γης και ο άνδρας το σύμβολο του ουρανού. Η γυναίκα είναι πολύ γήινη. Έλκεται στη γη. Είναι πιο γήινη από τον άνδρα, πιο πρακτική από τον άνδρα. Γι’ αυτόν το λόγο δεν μπορείτε να βρείτε ανάμεσα στις γυναίκες τους μεγάλους ποιητές, δεν μπορείτε να βρείτε ανάμεσα στις γυναίκες τους μεγάλους ζωγράφους ή τους μεγάλους μουσικούς. Όχι, αυτές δεν έχουν τη μεγάλη τάση προς την πτήση στους ουρανούς. Αυτές γαντζώθηκαν στη γη, έχουν εισχωρήσει στη γη με τις ρίζες τους, στέκουν σα μεγάλα δέντρα. Ενώ ο άνδρας μοιάζει περισσότερο με το πουλί. Όταν νυμφεύεται ο άνδρας, η γυναίκα τον προσκολλάει στη γη, στον πρακτικό κόσμο. Στους ποιητές δεν αρέσει να νυμφεύονται. Θέλουν συνεχώς να μένουν ερωτευμένοι, δε θέλουν να θεραπευτούν απ’ αυτήν την αρρώστια.

Οι άνθρωποι ερωτεύονται τις παντρεμένες γυναίκες - πρόκειται για ένα κόλπο, για ένα μισοχτισμένο σπίτι. Πιστεύουν ότι αγαπούν και ταυτοχρόνως, αποφεύγουν την αγάπη. Η αγάπη γεννά το μεγάλο φόβο, διότι η αγάπη είναι μια πρόκληση, μία μεγάλη πρόκληση. Πρέπει να ωριμάσετε. Δεν μπορείτε να μένετε ανώριμοι και να μένετε νήπια. Πρέπει να ωριμάσετε μαθαίνοντας την πραγματικότητα της ζωής. Οι ούτως ειπείν μεγάλοι ποιητές σας πάντα μένανε παιδιά, ανώριμα όντα, που συνεχίζουν να ζουν στην παραμυθένια χώρα της παιδικής ηλικίας. Δεν γνωρίζουν τι θα πει πραγματικότητα, δεν επιτρέπουν στην πραγματικότητα να εισχωρήσει στα όνειρά τους.

Αναμφιβόλως, η γυναίκα είναι ο καταστροφέας όλων των έμμονων ιδεών. Αυτή δεν προσκολλάται στις έμμονες ιδέες, αυτό είναι γεγονός, είναι η αλήθεια. Έτσι λοιπόν, εάν θέλετε να πιστέψετε ότι είστε ερωτευμένοι και ταυτοχρόνως, προσπαθείτε να αποφύγετε την αγάπη, είναι καλό και ασφαλές το να ερωτευτείτε μία παντρεμένη γυναίκα η έναν παντρεμένο άνδρα. Αυτό είναι πολύ πονηρό, είναι απάτη, είναι αυταπάτη.

Η γυναίκα φοβάται συχνά να ερωτευτεί έναν ελεύθερο άνδρα, διότι με τον ελεύθερο άνδρα ή την ελεύθερη γυναίκα μπορεί να μπλέξεις ολοκληρωτικά - να μπλεχτείς τις 24 ώρες το 24ωρο. Ενώ με την παντρεμένη γυναίκα το μπλέξιμο δεν είναι τόσο μεγάλο. Αυτό που θα έχετε είναι τα δύο-τρία κρυφά φιλιά ή μια συνάντηση σε κάποια σκοτεινή γωνιά με το συνεχή φόβο να μη σας δει ο άνδρας της ή κάποιος άλλος. Τα πάντα γίνονται με τις μισές δυνάμεις και με τη βιασύνη. Έτσι, εσείς ποτέ δε θα γνωρίσετε αυτήν τη γυναίκα στην καθημερινότητα, εσείς θα γνωρίσετε μόνο το βαμμένο πρόσωπό της. Εσείς θα γνωρίσετε μόνον το παιγνίδι της και όχι την αλήθειά της.

Όταν η γυναίκα βγαίνει απ’ το σπίτι της για τα ψώνια, αυτή δεν είναι η ίδια γυναίκα. Είναι ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος. Τώρα αυτή είναι η γυναίκα με την προσωπίδα, τώρα αυτή υποκρίνεται. Οι γυναίκες είναι μεγάλοι ηθοποιοί. Στο σπίτι δεν έχουν αυτήν τη θαυμάσια όψη, που εσείς γνωρίζετε. Έξω από το σπίτι μεταμορφώνονται, γίνονται απίστευτα όμορφες, χαρούμενες - πράγματι καθαρή απόλαυση. Γίνονται πάλι μικρά κοριτσάκια, ερωτευμένα με την ζωή. Τα πρόσωπα τους είναι διαφορετικά, λάμπουν, είναι βαμμένες, παριστάνουν τις άλλες υπάρξεις…

Κοιτώντας μια γυναίκα στο μαγαζί ή στην πλαζ, βλέπετε μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα. Το να ζεις με μια γυναίκα 24 ώρες το 24ωρο είναι κάτι το πολύ καθημερινό, αλλά διαφορετικά δε γίνεται. Αν όμως πράγματι, εσείς αγαπάτε τη γυναίκα, τότε θα θελήσετε να γνωρίσετε όχι αυτό που φαίνεται, αλλά την πραγματικότητα, διότι η αγάπη μπορεί να υπάρχει μόνο στην πραγματικότητα. Η αγάπη είναι ικανή να παραμείνει αγάπη ακόμη και αν μάθετε την πραγματικότητα, αν μάθετε όλα τα ελαττώματά της και συνεχίσετε να την αγαπάτε. Η αγάπη είναι απίστευτα σταθερό πράγμα.

Όταν συναναστρέφεστε με έναν άνθρωπο όλο το 24ωρο, με άνδρα ή γυναίκα, μαθαίνετε όλα τα ελαττώματά τους, όλα τα καλά και τα στραβά, όλα τα όμορφα και τα άσχημα, όλα που μοιάζουν με τις ακτίνες του ήλιου και όλα που μοιάζουν με τη μαύρη νύχτα. Μαθαίνετε τον άνθρωπο στο σύνολό του. Η αγάπη είναι αρκετά δυνατή για να παραμείνει αγάπη, ακόμη και με την γνώση όλων των ελαττωμάτων, περιορισμών, αδυναμιών, στις οποίες είναι ευάλωτη η ανθρώπινη φύση. Αλλά αυτή η κατά φαντασίαν αγάπη δεν είναι αρκετά δυνατή. Αυτή συναντιέται μόνο στον κινηματογράφο. Υπάρχει μόνο στις νουβέλες και στην ποίηση. Με τέτοια αγάπη μπορείς να αγαπάς μια γυναίκα μόνο σαν ένα μακρινό και άφταστο αστέρι. Έτσι, μπορείς να αγαπάς μόνο τη μη πραγματική γυναίκα.

Η αγάπη είναι μια τελείως διαφορετική διάσταση: σημαίνει να αγαπάς ασχέτως της πραγματικότητας. Ναι, η πραγματικότητα έχει τα ελαττώματά της, αλλά τα ελαττώματα αυτά είναι η πρόκληση για την ανάπτυξη. Το κάθε ελάττωμα είναι η πρόκληση της μεταμόρφωσής του. Και όταν δυο άνθρωποι πράγματι αγαπιούνται, αυτοί αλληλοβοηθούνται στην ανάπτυξή τους. Κοιτάει ο ένας τον άλλον, γίνονται καθρέφτες μεταξύ τους, αντανακλούν ο ένας τον άλλον, βοηθούν ο ένας τον άλλον, υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον. Και στον πόνο και στη χαρά, στις στιγμές ευτυχίας, στις στιγμές της θλίψης είναι μαζί, είναι ένας. Να τι θα πει αφοσίωση.

Εάν είμαι μαζί σας μόνο όταν είστε ευτυχισμένοι και όχι όταν είστε δυστυχισμένοι, αυτό δεν είναι αφοσίωση. Όταν είμαι μαζί σας μόνο όταν εσείς ανθίζετε και όχι τότε, όταν εσείς δεν ανθίζετε, τότε δεν είμαι μαζί σας γενικά. Τότε δε σας αγαπώ, εγώ αγαπώ μόνον τον εαυτό μου και την απόλαυσή μου. Όταν εσείς γεύεστε την απόλαυση, όλα εντάξει, όταν περνάτε βάσανα, θα σας στείλω στο διάολο. Αυτό δεν είναι αγάπη, δεν είναι αφοσίωση, δεν είναι παραίτηση. Είναι ασέβεια προς τον άλλον άνθρωπο.

Είναι εύκολο να αγαπάς τη γυναίκα κάποιου άλλου, διότι δε σας χρειάζεται να βιώσετε την πραγματικότητα, εσείς απολαμβάνετε την επινόηση. Πρόκειται για ένα καλό καταμερισμό του κόπου. Όμως αυτό είναι απάνθρωπο. Η ανθρώπινη αγάπη είναι μια μεγάλη αντιπαράθεση. Και αγάπη υπάρχει μόνον τότε, όταν απ’ αυτήν προκύπτει η ανάπτυξη, στην αντίθετη περίπτωση τι σόι αγάπη είναι αυτή;

Αυτοί που αγαπιούνται μεταξύ τους, ενισχύουν τα αισθήματα του άλλου ό,τι κι αν συμβεί. Φτάνουν στην υψηλότερη κορυφή της ευτυχίας και στα μεγαλύτερα βάθη της θλίψης όταν είναι μαζί. Η έκταση της ευτυχίας και της θλίψης τους γίνεται τεράστια, να τι θα πει αγάπη. Όταν είστε μόνος και κλαίτε, τα δάκρυά σας δεν έχουν μεγάλο βάθος, είναι επιφανειακά. Όταν εσείς κλαίτε μαζί με κάποιον, εμφανίζεται το βάθος, τα δάκρυά σας αποκτούν μια άλλη διάσταση.

Εσείς μπορείτε να γελάτε μόνος, αλλά το γέλιο σας θα είναι επιφανειακό. Στην πραγματικότητα αυτό θα είναι κάτι σαν τρέλλα - μόνον οι τρελλοί γελούν μόνοι. Όταν γελάτε μαζί με κάποιον, υπάρχει βάθος, είναι φυσιολογικό. Μπορείτε να γελάτε μόνος, όμως το γέλιο δεν εισχωρεί βαθιά - δεν μπορεί να εισχωρήσει. Όταν είστε μαζί, το γέλιο φτάνει ως τον πυρήνα της ύπαρξής σας. Όταν δύο άνθρωποι είναι μαζί, μαζί στα πάντα - την ημέρα και τη νύχτα, το καλοκαίρι και το χειμώνα – στη χαρά και στην λύπη, τότε αυτοί αναπτύσσονται.

Το δέντρο έχει την ανάγκη όλων των κλιμάτων και όλων των εποχών. Ναι, έχει την ανάγκη του καυτού καλοκαιριού και του παγωμένου χειμώνα. Έχει την ανάγκη του φωτός της ημέρας για να το φωτίζει ο ήλιος και της ησυχίας της νύχτας, για να μπορεί να κλειστεί στον εαυτό του και να κοιμηθεί βαθιά. Έχει την ανάγκη των ήσυχων, χαρούμενων ημερών και των συννεφιασμένων, βροχερών ημερών επίσης. Αυτό αναπτύσσεται δια μέσου όλης αυτής της διαλεκτικής.

Η αγάπη είναι διαλεκτική. Όταν είστε μόνος, εσείς δεν μπορείτε να αναπτύσσεστε. Πάντα να θυμάστε, όταν αγαπάτε, τότε μην αποφεύγετε την παραίτηση, μην αποφεύγετε την αφοσίωση. Τότε θα είστε ολοκληρωτικά μέσα στα πράγματα. Τότε δε θα είστε στην άκρη, έτοιμοι να το σκάσετε, αν τα πράγματα γίνουν πολύ βασανιστικά.

Η αγάπη είναι επίσης, προσφορά της θυσίας. Οφείλετε να θυσιάσετε πολλά πράγματα… π.χ. το Εγώ σας. Οφείλετε να θυσιάσετε τις φιλοδοξίες σας, την προσωπική σας ζωή, οφείλετε να θυσιάσετε τα μυστικά σας, οφείλετε να θυσιάσετε πολλά πράγματα. Γι’ αυτό, αν αγαπάτε ρομαντικά, δεν χρειάζεται να θυσιάσετε τίποτε. Όταν όμως δεν υπάρχει η προσφορά της θυσίας, δεν υπάρχει η ανάπτυξη.

Η αγάπη σας αλλάζει σχεδόν πλήρως, πρόκειται για μια νέα γέννηση. Ποτέ δε θα είστε ο ίδιος άνθρωπος όπως πρώτα, προτού αγαπήσετε μία γυναίκα ή έναν άνδρα. Περάσατε δια μέσου του πυρός, έχετε καθαρθεί. Αλλά γι’ αυτό το πράγμα χρειάζεται η ανδρεία.

Εσύ με ρωτάς : « Γιατί ενδιαφέρομαι για τις παντρεμένες γυναίκες;».

Διότι δεν είσαι ανδρείος. Θέλεις να αποφύγεις την αφοσίωση. Θέλεις κάτι φτηνό, δε θέλεις να πληρώσεις με όλη την πραγματική τιμή.