Φρόντιζε τους αρρώστους, αλλά μείνε αδιάφορος στην αρρώστια. Μην την ενθαρρύνεις δίνοντάς της ιδιαίτερη αγάπη και προσοχή. Αυτό ισχύει τόσο για τη θεραπεία των άλλων όσο και του εαυτού σου. Απόφευγε να δίνεις αιτίες στον εαυτό σου και στους άλλους να συνεχίζουν να είναι άρρωστοι.
Μην κάνεις την εμφάνιση της αρρώστιας τη μοναδική ευκαιρία να δίνεις προσοχή και αγάπη, γιατί η αρρώστια και η αγάπη μπορεί να συσχετισθούν. Όταν ένας άνθρωπος, ιδιαίτερα ένα παιδί, θελει αγάπη, μπορεί, λαθεμένα, να σκεφτεί ότι για να την πάρει πρέπει να αρρωστήσει.
Υιοθέτησε την άποψη ότι η ίδια η αρρώστια δεν είναι αληθινή. Αντιμετώπισέ την όπως θα αντιμετώπιζες κάθε άλλη ψευδαίσθηση, σαν κάτι που δεν ανήκει αληθινά στη δική σου συνειδητότητα ή σε αυτήν του αρρώστου. Γίνε αδιάφορος απέναντι στην ίδια την αρρώστια. Ενδυνάμωσε την ιδέα ότι ο αληθινός εσύ δεν είσαι άρρωστος και ότι η αρρώστια μπορεί να εξαφανιστεί καθώς αντιλαμβάνεσαι ότι δεν τη θέλεις ούτε την αξίζεις.
Έχω ανακαλύψει ότι οι άνθρωποι που βιώνουν πολλές αρρώστιες στη ζωή τους φαίνεται να απολαμβάνουν το να μιλούν συνεχώς στους άλλους γι' αυτές. Όταν αυτοί οι άνθρωποι αρχίζουν να μιλούν για τις ασθένειές τους λες και είναι περήφανοι γι' αυτές, αντέδρασε με αδιαφορία για την ίδια την αρρώστια. "Δεν είναι ανάγκη να ζεις μ' αυτό τον πόνο", υποστήριξε. "Είσαι πιο δυνατός από οποιαδήποτε αρρώστια". Μη δίνεις καμία αξιοπιστία στη δυσλειτουργία. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισε και την οικογένειά σου, αλλά και τον ίδιο σου τον εαυτό.
Έχω παρατηρήσει ότι οι συνειδητοποιημένοι άνθρωποι σπάνια λένε ότι είναι κουρασμένοι, ότι δεν αισθάνονται καλά, ότι κάτι "τους τριγυρίζει".
Όταν παύεις να ενισχύεις με αγάπη κάθε δυσλειτουργία και, αντί γι' αυτό, χρησιμοποιείς την αγάπη σου για να ισχυροποιήσεις την υγεία, τότε η θεραπεία συχνά αντικαθιστά την αρρώστια πολύ γρήγορα.
