Ο θάνατος ενός κοντινού αγαπημένου προσώπου συνήθως προκαλεί απίστευτο πόνο. Ο τρόπος με τον οποίο υπερβαίνουμε την απώλεια μας δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός, ούτε σωστός, ούτε εσφαλμένος, ωστόσο η ποιότητα της ζωής μας μετά την απώλεια εξαρτάται από το πώς θα προχωρήσουμε μπροστά.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι εναπομείναντες τελικά ή επανέρχονται στη προηγούμενη ζωή τους, ή υπερβαίνουν την απώλεια.
Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, η προσωπικότητα μας παραμένει στην ουσία της σταθερή, δηλαδή οι σκέψεις και οι απόψεις μας αλλάζουν, αλλά οι θεμελιώδες αρχές και πεποιθήσεις μας παραμένουν αναλλοίωτες.
Πριν από το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, η ζωή του καθενός μας ακολουθεί μια ευθεία πορεία.
Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου διακόπτει αυτή την ευθεία πορεία, δημιουργώντας αλλαγές στη προσωπικότητα των εναπομεινάντων. Μπαίνουμε σε περίοδο μετάβασης, η οποία φυσιολογικά διαρκεί από τέσσερις ως έξι εβδομάδες.
Η προσωπικότητα μας αλλάζει κατά τη διάρκεια του πένθους. Τότε, αντιμετωπίζουμε τη θλίψη μας ή την εκλογικεύουμε ή αρχίζουμε να τη διαστρεβλώνουμε, μετατρέποντας τη σε οργή, πικρία, άρνηση, φοβίες, και ούτω καθεξής.
Όσο περισσότερο οι εναπομείναντες απελευθερώνουν τα συναισθήματα τους ενώ βρίσκονται στη κοιλάδα της θλίψης, τόσο περισσότερο αυτά αναπτύσσονται. Στο κεντρικό σημείο, το ταξίδι της θλίψης φτάνει στο μεγαλύτερο βάθος του.
Μετά από το κεντρικό σημείο, η αλλαγή της προσωπικότητας αρχίζει να μπαίνει στο στάδιο της ολοκλήρωσης.
Συγκεκριμένες σκέψεις και απόψεις ενδέχεται να έχουν αλλάξει, συχνά αισθητά.
Η μετάβαση διαρκεί κατά μέσο όρο τέσσερα ως οχτώ χρόνια, ωστόσο, κάποιοι εναπομείναντες έχουν αναφέρει ότι η δική τους μετάβαση διήρκησε μόνο ένα χρόνο…
Πάντως κάποια στιγμή ολοκληρώνεται για όλους η αλλαγή της προσωπικότητας.
Η ζωή των εναπομεινάντων επανέρχεται σε κάποιου είδους κανονικότητα και, επειδή οι θεμελιώδες αρχές, τα ιδανικά τους και οι πεποιθήσεις δεν αλλάζουν, η προσωπική τους κοσμοθεωρία παραμένει αναλλοίωτη.
Υ Π Ε Ρ Β Α Σ Η
Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι τελικά επαναφέρουν τη ζωή τους στη προ της απώλειας κατάσταση, κάποιοι βιώνουν μια Υπέρβαση! Η Υπέρβαση είναι μια Ψυχική Αναγέννηση.
Απαιτεί από το άτομο να κατέλθει στη βαθύτερη κοιλάδα της θλίψης, κάτι που οι περισσότεροι εναπομείναντες δεν είναι πρόθυμοι η ικανοί να κάνουν.
Παρόλο που και οι Υπερβατικοί (αυτοί που επιτυγχάνουν την Υπέρβαση) επανακτούν κάποιες πτυχές του προηγούμενου εαυτού τους, ο πυρήνας της προσωπικότητας τους μεταμορφώνεται οριστικά. Τόσο οι θεμελιώδεις αρχές και πεποιθήσεις και τα ιδανικά, όσο και οι σκέψεις και οι απόψεις τους, διαφωτίζονται!
Η κοσμοθεωρία τους εμπλουτίζεται. Εξελίσσονται συνεχώς, υπερβαίνοντας το προηγούμενο εαυτό τους.
Οι άνθρωποι αυτοί υπερβαίνουν τη θλίψη που είχε φτάσει στο κατώτατο σημείο, αρχίζουν να νιώθουν ότι ξεπερνούν τον προηγούμενο εαυτό τους. Γίνονται πιο δυνατοί, πιο συμπονετικοί, πιο ευγενικοί με τον εαυτό τους και με τους άλλους ανθρώπους, πιο ευγνώμονες για τη ζωή, και πιο σοφοί.
Αποκτούν περισσότερη κατανόηση και επιδεικνύουν άνευ όρων αγάπη.
Οι υπερβατικοί νιώθουν εξυψωμένοι σε σχέση με τον προηγούμενο εαυτό τους.
ΟΙ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ
Οι άνθρωποι που ωριμάζουν και υπερβαίνουν την απώλεια, τελικά αναγνωρίζουν τις πολλές ευλογίες που αυτή τους έχει προσφέρει.
Ως υγιέστεροι, δυνατότεροι και σοφότεροι άνθρωποι, αντλούμε δύναμη από την εξέλιξη μας και από τη ζωή που έχουμε μπροστά μας.
Ποια είναι όμως κάποια από αυτά τα δώρα;
Μερικά από αυτά:
- Ερχόμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας.
Ύστερα από μια συντριπτική απώλεια, έρχεται στην επιφάνεια ο πραγματικός μας χαρακτήρας. Ανακαλύπτουμε ποιο είναι στη πραγματικότητα το άτομο που ζει στο σώμα μας.
Πηγαίνουμε βαθιά μέσα στη ψυχή μας, διαλευκάνουμε τις πραγματικές μας πεποιθήσεις και τις αξίες μας, και στη συνέχεια θέτουμε ανάλογες προτεραιότητες.
- Επιθυμία διάθεσης του εαυτού στην υπηρεσία των άλλων.
Πολλοί πενθούντες άνθρωποι αποκτούν μια ισχυρή επιθυμία να βοηθήσουν άλλους…
- Απόκτηση ευαισθησίας.
Οι άνθρωποι που πενθούν επιδεικνύουν συνήθως περισσότερη ευαισθησία προς τους άλλους, επειδή η απώλεια διδάσκει τη συμπόνια…
- Διδάγματα.
Η θλίψη μας διδάσκει πράγματα που δεν μπορούμε να μάθουμε σε καμιά αίθουσα διδασκαλίας! Ένα από αυτά είναι να κατανοήσουμε τι έχουμε χάσει, αλλά και τι έχουμε κερδίσει, και το πώς μπορούμε να ενοποιήσουμε αυτά τα δύο.
Το Υπέρτατο δίδαγμα είναι ότι μόνο όταν έχουμε γνωρίσει, αγαπήσει και χάσει τον πιο αγαπημένο μας άνθρωπο μπορούμε να φτάσουμε στον ανώτερο βαθμό της ανάπτυξης μας.
- Οι σχέσεις ενισχύονται.
Το πένθος μας αναγκάζει να είμαστε αυθεντικοί με τον εαυτό μας, και όταν είμαστε αυθεντικοί, νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας. Ο βαθμός στον οποίο αγαπούμε, σεβόμαστε και εκτιμούμε τον εαυτό μας είναι ο βαθμός στον οποίο μπορούμε να αγαπήσουμε και να εκτιμήσουμε άλλους ανθρώπους.
- Η Αύξηση της Πνευματικότητας
Η απώλεια συχνά ωθεί τους εναπομείναντες σε μια έντονη αναζήτηση πνευματικότητας…
-Υπέρβαση.
Αν και το πένθος είναι εξαιρετικά οδυνηρό όταν το βιώνει κανείς, αποτελεί τον απόλυτο καταλύτη ανάπτυξης.
Η υπέρβαση, η εξύψωση του ανθρώπου πάνω από τον τρόπο με τον οποίο βιώνει τον εαυτό του αμέσως μετά το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, δεν είναι ένα τελικό αποτέλεσμα αλλά μια διαδικασία χωρίς τέλος.
Οι υπερβατικοί νιώθουν καλά με τον εαυτό τους και με αυτό στο οποίο εξελίσσονται.
Πέρα από όλα αυτά τα δώρα, το μεγαλύτερο ίσως δώρο, που φέρνει η απώλεια είναι η επιβεβαίωση ότι η ζωή συνεχίζεται πέρα από το σωματικό θάνατο….
Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ - Raymond Moody, Dianne Arcangel / εκδ. Διόπτρα
Urantia Center
