Ο δρομος

 

Ειν’ ένας δρόμος μακρύς και σιωπηλός.

 

Βαδίζω στο σκοτάδι και παραπατώ και πέφτω

και σηκώνομαι και με πόδια τυφλά πατώ πέτρες βουβές και ξερά φύλλα

και κάποιος πίσω μου κάνει το ίδιο :

αν σταματήσω, σταματάει

Αν τρέξω, τρέχει. Στρέφομαι κανείς.

Τα πάντα σκοτεινά και δίχως έξοδο

και στρίβω και ξαναστρίβω σε γωνιές που πάντα βγάζουνε στο δρόμο

όπου κανένας δεν περιμένει, δε μ’ ακολουθεί

όπου εγώ ακολουθώ κάποιονε που παραπατά και που σηκώνεται και λέει βλέποντας με : κανείς.

Οκτάβιο Παζ








.

Όταν εχεις κατανοησει...

Ενας μεγαλος Δασκαλος
δεν προσπαθεί ποτέ να εξηγήσει το όραμά του,
απλά σε καλεί να σταθείς πλάι του
και να το δεις μόνος σου.

 

Όταν εχεις κατανοησει,

όταν εχεις φθασει στο σημειο να γνωριζεις,

τοτε φερε πισω οτιδηποτε υπηρξε ομορφο στο παρελθον

και δωσε του μια νεα γεννηση,

ανανεωσε το,

ετσι ώστε ολοι εκεινοι που εχουν γνωρισει,

να μπορεσουν να ξαναβρεθουν στη γη,

ναρθουν εδώ και να βοηθησουν τους ανθρωπους.

Οσσο










.

Η χαροποιός δύναμις του κενού…

Ένας μαθητής του Βούδα, ζήτησε να του δείξει την μέγιστη πραγματικότητα...
Τον πήρε λοιπόν ο Βούδας, τον έβαλε στην βάρκα να τον περάσει στην απέναντι όχθη…
Στο μέσον του ποταμού όμως… χάθηκαν οι όχθες…
Όταν τελικά έφθασαν κάπου… Χάθηκε και το ποτάμι και η βάρκα…
Ακουγόταν μόνο το γέλιο του Βούδα…
Και η ικεσία του μαθητή...: Δεν γυρίζουμε καλύτερα πίσω...

.

Ηρεμηστε και απολαυστε το πεπρωμενο σας η λετε το πεπρωμενο να απολαμβανει εμας?...! !

Μπορείς, φίλε, να μου πεις,
από πού έρχεται αυτή η αναζήτηση
για μεγάλη ασφάλεια και οι στόχοι που μαζί της φέρνει;

Η αιτία του ακατάπαυστου αγώνα
η άγρια επιθυμία για πλούτη αμέτρητα
η απέραντη δίψα για ζωή
αυτό το ατέλειωτο κυνήγι για λίγη πρόσκαιρη ευτυχία;

Τι γρήγορα που μαραίνεται το πανέμορφο τριαντάφυλλο.
Τι εύκολα, φίλε, η θλίψη που γεννιέται.

Α, φίλε! Την παντοτινή ευτυχία σου,
δε θα τη βρεις μέσα σε ναούς,
μέσα σε βιβλία, ούτε στο ανθρώπινο μυαλό,
ούτε στους θεούς που έφτιαξες εσύ.

Όχι, φίλε, μην ψάχνεις την ευτυχία σου
σε πράγματα εφήμερα.
Βρες την ψυχή σου, φίλε, γιατί μόνο σ' αυτήν
κατοικεί ο Αγαπημένος σου.

Κρισναμουρτι

Αυτό που ονομάζουμε -εγώ - δεν υπάρχει στα αλήθεια,

είναι μια σκιά που παίρνει το σχήμα αυτού που τη φωτίζει κάθε φορά.

Άρα ποιο ειναι το εγω που ζηταει? 
Ποιος ζητάει; 
Υπάρχει κανείς ?

.

Το να εισαι `` Κυριος ``σημαινει να εισαι εσυ που κανεις κουμαντο και όχι ο νους...

Φωνές του κάμπου
λέξεις που χαϊδεύουν
τα παντζούρια μου.
Σέσι



Ο νους παραγει σκεψεις. Οι σκεψεις παραγουν πονο.

Αυτό που μπορει να σου δημιουργησει την μεγαλυτερη χαρα είναι αυτό που μπορει να σε βυθισει στο μεγαλυτερο πονο.

Γι’αυτο ελευθερος ανθρωπος είναι αυτος που μπορει να κυριαρχησει στα συναισθηματα και στο νου του.

Να γινει Κυριος.

Ετσι μπαινει στην κατασταση του « δεν φοβαμαι τιποτα, δεν ελπιζω τιποτα, ειμαι λευτερος »

Στην Κίνα ο Λάο Τσέ έγραφε στο Τάο Τε Κίνγκ:

«Είναι σοφία να γνωρίζεις τους άλλους και φώτιση να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Ο κυρίαρχος των ανθρώπων είναι ισχυρός, ο Κύριος του εαυτού του είναι πανίσχυρος».

Ο ανθρώπινος πόνος δημιουργείται όταν ο Κυριος του « σπιτιου » απουσιαζει... και κυβερνητης εχει γινει ο νους...

Ο πόνος που δημιουργουν οι σκεψεις, είναι πάντα κάποια μορφή μη αποδοχής, κάποια μορφή ασυνείδητης αντίστασης σ' αυτό που υπάρχει. Στο επίπεδο της σκέψης, η αντίσταση είναι κάποια μορφή κριτικής. Στο συναισθηματικό επίπεδο, είναι κάποια μορφή αρνητικότητας. Η ένταση του πόνου εξαρτάται από το βαθμό που αντιστέκομαστε στην παρούσα στιγμή, κι αυτός με τη σειρά του εξαρτάται από το πόσο έντονα είμαστε ταυτισμένοι με το νου μας.

Μια υγιης σταση απεναντι στα συμβαντα της ζωης είναι η άνευ όρων αποδοχή του Τι-είναι. Δεν είναι ότι καλυτερο να είσαι προσκολλημένος σε πράγματα που πηγαίνουν προς μία κατεύθυνση ή προς μιαν άλλη. Ζωντας με νοημοσυνη, ακολουθείς τη ροή του ποταμού της ζωής και επιτρέπεις στα πράγματα να παίρνουν το δικό τους δρόμο. Αφήνεις τα πράγματα να συμβαίνουν φυσικά.

Δεν υπαρχει καποια συνταγη, καποια μεθοδος να ζει κανεις την ζωη του. Νοημοσυνη ειναι να αφήνεις τη ζωή να ζει εσένα...

Η "αποταυτιση" από το νου, η μη ταυτιση με τις σκεψεις,

αποτελει τον θεμελιο λιθο της ψυχικης ισορροπιας και κατ’επεκταση του να εισαι Κυριος.

Κάθε φορά που δημιουργείται ένα κενό στη ροή του νου, το φως της συνειδητότητάς δυναμώνει.


Κάποια μέρα, θα πιάσουμε τον εαυτό μας να χαμογελάει με τη φωνή μέσα στο κεφάλι μας, όπως θα χαμογελούσαμε με τα καμώματα ενός παιδιού.

Αυτό σημαίνει ότι δεν παίρνεις πια το περιεχόμενο του νου σου και πολύ στα σοβαρά, αφού η αίσθηση του εαυτού σου δεν εξαρτάται απ' αυτόν.

Γιατι οτιδήποτε νομίζουμε ότι είμαστε, είναι απλώς μια σκέψη του μυαλού. Εμείς δεν είμαστε η σκέψη. Είμαστε η συνείδηση που γίνεται παρατηρητης-μάρτυρας της σκέψης. Αλλα ακόμη όμως και αυτό που λέμε τώρα είναι απλώς μια σκέψη...

O σταυρός που σηκώνεις
γίνεται ελαφρύτερος
σαν τον παρατηρήσεις
δίχως συναισθηματικές φορτίσεις,
με σοβαρότητα και προσοχή.
Κι'επειδή είσαι ο σταυρός σου
ανασαίνεις αλλιώτικα,
πιο βαθιά.

Οτιδηποτε λουζεται στο φως χανει τις σκιες που το κανουν τρομακτικο στο ημιφως...

.