Όσο ο νους είναι γεμάτος με γνώσεις, εμπειρίες και μνήμες , δεν είναι αληθινά αθώος και απλός.
Για να έχει κανείς άμεση επίγνωση, η λεκτικοποίηση σε όποια μορφή και κάθε συνταύτιση με τη λέξη και με τη μνήμη, πρέπει ολοκληρωτικά να σταματήσει .
Αισθανόμαστε ποτέ κάτι άμεσα;
Συνήθως όχι, αλλά μέσα από τα χρωματισμένα γυαλιά των σκέψεων, των πεποιθήσεων, των ονειροπολήσεων, των ευμετάβλητων διαθέσεων και των προηγούμενων αντιλήψεων. Στην πραγματικότητα ο νους αντί να βλέπει ( να προσλαμβάνει πληροφορίες) προβάλλει εικόνες κατασκευασμένες από ένα μείγμα εξωτερικών ερεθισμάτων και εσωτερικής επεξεργασίας.
Κοιτάζουμε ποτέ ένα δέντρο, τη θάλασσα, τον ουρανό ένα πρόσωπο, χωρίς να σχηματίσουμε λέξεις, χωρίς να σχολιάζουμε και να συγκρίνουμε; Όσο περισσότερες οι προβολές, τόσο πιο υποκειμενική η αντίληψη του υπαρκτού, μέχρι την απόλυτη διαστρέβλωσή του.
Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε ότι <<ο καθένας ζει στον κόσμο του>>, δηλαδή σ'ένα ονειρικό κόσμο παραισθήσεων τόσο ατομικών, όσο και συλλογικών. Οι συλλογικές ονειροφαντασίες είναι πιο δύσκολο να γίνουν αντιληπτές, γιατί προβάλλονται και επιβάλλονται ως "η πραγματικότητα".
Αισθανόμαστε ποτέ κάτι άμεσα;
Συνήθως όχι, αλλά μέσα από τα χρωματισμένα γυαλιά των σκέψεων, των πεποιθήσεων, των ονειροπολήσεων, των ευμετάβλητων διαθέσεων και των προηγούμενων αντιλήψεων. Στην πραγματικότητα ο νους αντί να βλέπει ( να προσλαμβάνει πληροφορίες) προβάλλει εικόνες κατασκευασμένες από ένα μείγμα εξωτερικών ερεθισμάτων και εσωτερικής επεξεργασίας.
Κοιτάζουμε ποτέ ένα δέντρο, τη θάλασσα, τον ουρανό ένα πρόσωπο, χωρίς να σχηματίσουμε λέξεις, χωρίς να σχολιάζουμε και να συγκρίνουμε; Όσο περισσότερες οι προβολές, τόσο πιο υποκειμενική η αντίληψη του υπαρκτού, μέχρι την απόλυτη διαστρέβλωσή του.
Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε ότι <<ο καθένας ζει στον κόσμο του>>, δηλαδή σ'ένα ονειρικό κόσμο παραισθήσεων τόσο ατομικών, όσο και συλλογικών. Οι συλλογικές ονειροφαντασίες είναι πιο δύσκολο να γίνουν αντιληπτές, γιατί προβάλλονται και επιβάλλονται ως "η πραγματικότητα".
