Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009
Φαινόμενο Kirlian. Η Η βίο-ηλεκτρογραφία του φωτεινου σωματος - της Αυρας.
Το 1961 ο Semyon Davidovitch Kirlian και η Valentina Kirliana δημοσίευσαν μία έρευνα στο ρωσικής έκδοσης περιοδικό για την επιστημονική και εφαρμοσμένη φωτογραφία (Russian Journal of Scientific and Applied Photography), στην οποία περιέγραψαν για πρώτη φορά τη διαδικασία που σήμερα είναι γνωστή ως φωτογράφηση Kirlian.
Η μέθοδος συνίσταται στην τοποθέτηση ενός αντικειμένου ή ενός τμήματος του σώματος απευθείας επάνω σε ένα φωτογραφικό χαρτί, ενώ στη συνέχεια διέρχεται υψηλή τάση διαμέσου του αντικειμένου (γεγονός που καθιστά τη σύνθεση της μηχανής αρκετά περίπλοκη, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιείται κάποιο ανθρώπινο μέλος, γιατί πρέπει να χρησιμοποιηθεί υψηλή τάση, αλλά χαμηλής εντάσεως ρεύμα). Αυτό που ανακάλυψαν οι Kirlian είναι ότι γύρω από το αντικείμενο που έχει εκτεθεί στην υψηλή τάση, εμφανίζεται μία φωτεινή αύρα.
Περαιτέρω πειράματα με τη φωτογράφηση Kirlian έχουν δημιουργήσει έγχρωμες και αρκετά εντυπωσιακές εικόνες. Οι εικόνες αυτές συχνά έχουν συνδεθεί με την 'αύρα' των αντικειμένων, που θεωρείται ότι είναι αποτέλεσμα της 'βιοενέργειας' ή του 'βιοπλάσματος' που το διαρρέει. Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές που χρησιμοποιούν τη φωτογράφηση Kirlian, διαφορετικοί βαθμοί ψυχικών ικανοτήτων, καθώς και ιδιαίτερες παραψυχολογικές δυνάμεις μπορούν να ανιχνευθούν μέσω αυτών των φωτογραφιών.
Ένα φαινόμενο που έχει απασχολήσει τους ερευνητές είναι το λεγόμενο 'φύλλο-φάντασμα' σύμφωνα με το οποίο, φύλλα που τους έχει κοπεί ένα τμήμα, στις φωτογραφίσεις Kirlian εμφανίζουν την αύρα ολόκληρου του φύλλου. Σημαντική έρευνα έχει γίνει από την Δρ. Thelma Moss του νευροψυχιατρικού Ινστιτούτου του UCLA, καθώς και από τον πρώην φοιτητή της, Kendal Johnson. Τα συμπεράσματά τους υποδεικνύουν πως η φωτογράφηση Kirlian αποτελεί ένα παράθυρο στον κόσμο της 'βιοενέργειας' και οι δύο ερευνητές (όπως και πολλοί άλλοι εξάλλου) έχουν συνδέσει την φωτογράφηση Kirlian με την τηλεπάθεια, την οργόνη, τον βελονισμό, και πολλά παραφυσικά φαινόμενα.
Τόνισαν επίσης την πιθανότητα, μέσω της συγκεκριμένης φωτογράφησης να μπορεί να γίνει πρώιμη ιατρική διάγνωση για μια μεγάλη ποικιλία ασθενειών που πιθανόν να εμφανίσει ο φωτογραφιζόμενος. Οι Moss και Johnson πιστεύουν πως η φωτογράφηση Kirlian απεικονίζει το μέχρι προσφάτως αόρατο 'αστρικό σώμα', ενώ άλλοι πιστεύουν ότι πρόκειται κυρίως για ένα ηλεκτρικό εφφέ, που είναι κατά κάποιον τρόπο ευαίσθητο σε συγκεκριμένες ψυχικές καταστάσεις.
Ιστορικα στοιχεια.
Η βίο-ηλεκτρογραφία ή φωτογράφηση Kirlian, έχει τις ρίζες της σε παρατηρήσεις που είχαν γίνει σε ακτινόμορφα σχέδια, που είχαν σχηματιστεί από την επίδραση ηλεκτρικών εκκενώσεων σε σκόνη ρητίνης, από τον γερμανό φυσικό και φιλόσοφο Georg Christoph Lichtenberg (1742-1799) το 1977. Ο Lichtenberg ήταν επίσης ο πρώτος που παρατήρησε μία εκκένωση με μορφή κορώνας σε ανθρώπινο χέρι. Μετά από την εμφάνιση της φωτογραφικής τέχνης, ο τσέχος φυσικός Batholomew Navratil (1848-1927) και ο ρώσο-πολωνός ηλεκτροθεραπευτής, μηχανικός και γιατρός Yakov Narkiewicz- Yodko (1848-1904) ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν το νέο μέσο για να καταγράψουν ηλεκτρικές εκκενώσεις από ακίνητα και κινούμενα αντικείμενα και ερεύνησαν συστηματικά τα αποτελέσματα. Ο όρος 'ηλεκτρογραφία' επινοήθηκε το 1888 από τον Navratil. Άλλες παρατηρήσεις σχετικά με το σχηματισμό περιγράμματος έγιναν επίσης από τον Νίκολα Τέσλα.
Το 1939 ο αρμένιος ηλεκτρολόγος Davidovich Kirlian (1900-1980) στην βόρεια καυκάσια πόλη του Krasnodar, ανακάλυψε ξανά από τύχη το συγκεκριμένο φαινόμενο που φέρει σήμερα το όνομά του. Μαζί με τη γυναίκα του τη Valentina βελτίωσε τη βασική συσκευή και ανέπτυξε μία νέα μέθοδο για έναν αριθμό εφαρμογών, κυρίως για την έρευνα σε φυτά. Ο φυσικός Viktor G. Adamenko, που ως φοιτητής είχε συμμετάσχει σε πολλά πειράματα μαζί με τους Kirlian, υπερασπίστηκε την πρώτη διδακτορική θέση στο αντικείμενο, στο πολυτεχνείο Minsk (Belorussia), αναφερόμενος στον φυσικό μηχανισμό του σχηματισμού εικόνας από την εκφόρτωση τύπου κορώνας.
Αν και θεώρησε ότι ο βασικός μηχανισμός που σχετίζεται με το φαινόμενο είναι η ψυχρή εκπομπή ηλεκτρονίων από το δείγμα, που προέρχεται από τον υψηλής τάσεως παλμό, ένας άλλος διακεκριμένος ρώσος ερευνητής, που ανέλαβε έρευνα στο ίδιο αντικείμενο, ο Victor M. Inyushin καθηγητής βιοφυσικής στο πανεπιστήμιο του Καζακστάν, μαζί με τον πολωνό φυσικό Wlodzimierz Sedlak, ανέπτυξαν την 'υπόθεση του βιοπλάσματος' με σκοπό να εξηγήσουν το φαινόμενο Kirlian στην βίο-ηλεκτρογραφία.
Με τη δημοσίευση του βιβλίου των Ostrander και Schroeder 'Ψυχικές ανακαλύψεις πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα'(1970) και του βιβλίου των Krippner και Rubin 'η αύρα Kirlian' (1974), η ηλεκτρογραφία εισήλθε στη Δύση και προκάλεσε μία σωρεία δραστηριοτήτων. Μετά από μία επίσκεψη του Adamenko στη Μόσχα και του Inyushin στην Alma-Ata το 1970, η ψυχολόγος Thelma Moss του νευροψυχιατρικού Ινστιτούτου του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, ήταν η πρώτη δυτική επιστήμονας που επέλεξε να ερευνήσει το συγκεκριμένο πεδίο.
Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η συμβολή του Gary K.Poock, καθηγητή και σημαντικού ερευνητή στα συστήματα ανθρώπου-μηχανής. Το 1975 ανέπτυξε εκτός της Σοβιετικής Ένωσης, την πρώτη μέθοδο βιοηλεκτρογραφικής απεικόνισης σε κίνηση. Περιλάμβανε τη χρήση ενός ενισχυτή φωτός ώστε να βελτιωθεί η φωτεινότητα και μπορούσε να αναπαραστήσει τα δυναμικά της διαδικασίας εκκένωσης, που είναι αόρατα όταν ένα αντικείμενο είναι εκτεθειμένο για αρκετή ώρα σε ακίνητη φωτογράφηση. Το 1976 ο Poock έκανε το πρώτο βήμα για την ποσοτικοποίηση της ηλεκτρογραφικής φωτογραφίας, εισάγοντας μία τεχνική ανάλυσης εικόνας.
Μία παραδειγματική έρευνα για την ηλεκτρογραφία δημοσιεύτηκε το 1976 και το 1978 και εν μέρει χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Αμύνης των Ηνωμένων Πολιτειών. Η έρευνα είχε διάρκεια 6 χρόνια και έγινε από μία πολυτμηματική ομάδα με επικεφαλή τον William Eidson, καθηγητή φυσικής στο πανεπιστήμιο Drexel της Φιλαδέλφειας (Pehek et al., 1976 Eidson et al., 1978). Ενέτεινε σε αξιοσημείωτο βαθμό την ποιότητα της συζήτησης για το όλο θέμα, που μέχρι τότε μόλις που ήταν ζωηρή. Μεταξύ άλλων, η έρευνα εστιάζει στην τυπική αστάθεια του εξοπλισμού που έχει χρησιμοποιηθεί στην πλειοψηφία των ερευνών και στο ευρύ φάσμα των παραμέτρων που πρέπει να ελεγχθούν για την επιτυχή διεξαγωγή της μεθόδου.
Παρέχει επίσης προτάσεις για ευνοϊκότερη τεχνολογία εκκενώσεων και συστημάτων καταγραφής, όπως διαφανή ηλεκτρόδια και φιλμ που ενισχύει την εικόνα, ή συστήματα καταγραφής βίντεο που επιτρέπουν την εξ΄αποστάσεως καταγραφή εικόνας χωρίς την παρεμβολή που γίνεται μεταξύ του κυκλώματος που αποτελείται από το δείγμα και τα ηλεκτρόδια και τέλος τη χρήση ανάλυσης εικόνας και ανάλυσης του φάσματος της διαδικασίας εκκένωσης. Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ηλεκτρογραφία μπορεί να απεικονίσει ηλεκτρικές παραμέτρους ενός δείγματος σε πραγματικό χρόνο, καθιστώντας την ως ένα πιθανό εργαλείο για την χαρτογράφηση των ενεργειακών πεδίων που περιβάλλουν ζώντες οργανισμούς.
Το 1939 ο αρμένιος ηλεκτρολόγος Davidovich Kirlian (1900-1980) στην βόρεια καυκάσια πόλη του Krasnodar, ανακάλυψε ξανά από τύχη το συγκεκριμένο φαινόμενο που φέρει σήμερα το όνομά του. Μαζί με τη γυναίκα του τη Valentina βελτίωσε τη βασική συσκευή και ανέπτυξε μία νέα μέθοδο για έναν αριθμό εφαρμογών, κυρίως για την έρευνα σε φυτά. Ο φυσικός Viktor G. Adamenko, που ως φοιτητής είχε συμμετάσχει σε πολλά πειράματα μαζί με τους Kirlian, υπερασπίστηκε την πρώτη διδακτορική θέση στο αντικείμενο, στο πολυτεχνείο Minsk (Belorussia), αναφερόμενος στον φυσικό μηχανισμό του σχηματισμού εικόνας από την εκφόρτωση τύπου κορώνας.
Αν και θεώρησε ότι ο βασικός μηχανισμός που σχετίζεται με το φαινόμενο είναι η ψυχρή εκπομπή ηλεκτρονίων από το δείγμα, που προέρχεται από τον υψηλής τάσεως παλμό, ένας άλλος διακεκριμένος ρώσος ερευνητής, που ανέλαβε έρευνα στο ίδιο αντικείμενο, ο Victor M. Inyushin καθηγητής βιοφυσικής στο πανεπιστήμιο του Καζακστάν, μαζί με τον πολωνό φυσικό Wlodzimierz Sedlak, ανέπτυξαν την 'υπόθεση του βιοπλάσματος' με σκοπό να εξηγήσουν το φαινόμενο Kirlian στην βίο-ηλεκτρογραφία.
Με τη δημοσίευση του βιβλίου των Ostrander και Schroeder 'Ψυχικές ανακαλύψεις πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα'(1970) και του βιβλίου των Krippner και Rubin 'η αύρα Kirlian' (1974), η ηλεκτρογραφία εισήλθε στη Δύση και προκάλεσε μία σωρεία δραστηριοτήτων. Μετά από μία επίσκεψη του Adamenko στη Μόσχα και του Inyushin στην Alma-Ata το 1970, η ψυχολόγος Thelma Moss του νευροψυχιατρικού Ινστιτούτου του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, ήταν η πρώτη δυτική επιστήμονας που επέλεξε να ερευνήσει το συγκεκριμένο πεδίο.
Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η συμβολή του Gary K.Poock, καθηγητή και σημαντικού ερευνητή στα συστήματα ανθρώπου-μηχανής. Το 1975 ανέπτυξε εκτός της Σοβιετικής Ένωσης, την πρώτη μέθοδο βιοηλεκτρογραφικής απεικόνισης σε κίνηση. Περιλάμβανε τη χρήση ενός ενισχυτή φωτός ώστε να βελτιωθεί η φωτεινότητα και μπορούσε να αναπαραστήσει τα δυναμικά της διαδικασίας εκκένωσης, που είναι αόρατα όταν ένα αντικείμενο είναι εκτεθειμένο για αρκετή ώρα σε ακίνητη φωτογράφηση. Το 1976 ο Poock έκανε το πρώτο βήμα για την ποσοτικοποίηση της ηλεκτρογραφικής φωτογραφίας, εισάγοντας μία τεχνική ανάλυσης εικόνας.
Μία παραδειγματική έρευνα για την ηλεκτρογραφία δημοσιεύτηκε το 1976 και το 1978 και εν μέρει χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Αμύνης των Ηνωμένων Πολιτειών. Η έρευνα είχε διάρκεια 6 χρόνια και έγινε από μία πολυτμηματική ομάδα με επικεφαλή τον William Eidson, καθηγητή φυσικής στο πανεπιστήμιο Drexel της Φιλαδέλφειας (Pehek et al., 1976 Eidson et al., 1978). Ενέτεινε σε αξιοσημείωτο βαθμό την ποιότητα της συζήτησης για το όλο θέμα, που μέχρι τότε μόλις που ήταν ζωηρή. Μεταξύ άλλων, η έρευνα εστιάζει στην τυπική αστάθεια του εξοπλισμού που έχει χρησιμοποιηθεί στην πλειοψηφία των ερευνών και στο ευρύ φάσμα των παραμέτρων που πρέπει να ελεγχθούν για την επιτυχή διεξαγωγή της μεθόδου.
Παρέχει επίσης προτάσεις για ευνοϊκότερη τεχνολογία εκκενώσεων και συστημάτων καταγραφής, όπως διαφανή ηλεκτρόδια και φιλμ που ενισχύει την εικόνα, ή συστήματα καταγραφής βίντεο που επιτρέπουν την εξ΄αποστάσεως καταγραφή εικόνας χωρίς την παρεμβολή που γίνεται μεταξύ του κυκλώματος που αποτελείται από το δείγμα και τα ηλεκτρόδια και τέλος τη χρήση ανάλυσης εικόνας και ανάλυσης του φάσματος της διαδικασίας εκκένωσης. Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ηλεκτρογραφία μπορεί να απεικονίσει ηλεκτρικές παραμέτρους ενός δείγματος σε πραγματικό χρόνο, καθιστώντας την ως ένα πιθανό εργαλείο για την χαρτογράφηση των ενεργειακών πεδίων που περιβάλλουν ζώντες οργανισμούς.
Ο σημαντικός στόχος της προσεκτικής ανάλυσης όλων των παραμέτρων που μπορούν να επηρεάζουν την βιοηλεκτρογραφική απεικόνιση που είχε αρχίσει η ομάδα του Drexel, και στην οποία έχουν αναφερθεί πολλοί άλλοι στη συνέχεια, συνεχίστηκε από τον Mark de Payrebrune, που εκείνη την εποχή ήταν απόφοιτος ηλεκτρολόγος μηχανικός στο πανεπιστήμιο McGill του Montreal στον Καναδά, και ήταν το αντικείμενο της μεταπτυχιακής του εργασίας (de Payrebrune, 1984). Περαιτέρω έρευνα σχετικά με την βιοηλεκτρογραφία έγινε στη Ρωσία και σε άλλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, αλλά δεν είναι εύκολα προσβάσιμες για λόγους όπως η δυσκολία της μετάφρασης.
Μία περισσότερο διαισθητική αλλά πολύ επιτυχημένη και σήμερα ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος για την ερμηνεία μίας βιοηλεκτρογραφικής εικόνας με σκοπό την ιατρική διάγνωση, βασίζεται στην κορώνα των ακροδακτύλων σε συσχετισμό τους με τα τελικά σημεία των μεσημβρινών της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής. Αναπτύχθηκε από τον γερμανό φυσίατρο Peter Mandel (Mandel, 1986).
Παρολαυτά, λόγω του άγνωστου πεδίου που αγγίζει το θέμα της φωτογράφησης Kirlian, καθώς και των συσχετισμών που έχουν γίνει με ζητήματα που αφορούν την παραψυχολογία, έχει καταστεί δύσκολο να γίνει μια εξονυχιστική εξέταση του φαινομένου από τους σύγχρονους επιστήμονες. Ενώ η φωτογράφηση Kirlian επιδεικνύεται από διάφορους που ασχολούνται με παραψυχολογικά θέματα ως κάποιου είδους τεκμήριο, η επιστημονική έρευνα στο πεδίο αυτό, μετά από μία σχετικά έντονη δραστηριότητα στη δεκαετία του 1970, έχει σχεδόν λιμνάσει.
Μία περισσότερο διαισθητική αλλά πολύ επιτυχημένη και σήμερα ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος για την ερμηνεία μίας βιοηλεκτρογραφικής εικόνας με σκοπό την ιατρική διάγνωση, βασίζεται στην κορώνα των ακροδακτύλων σε συσχετισμό τους με τα τελικά σημεία των μεσημβρινών της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής. Αναπτύχθηκε από τον γερμανό φυσίατρο Peter Mandel (Mandel, 1986).
Παρολαυτά, λόγω του άγνωστου πεδίου που αγγίζει το θέμα της φωτογράφησης Kirlian, καθώς και των συσχετισμών που έχουν γίνει με ζητήματα που αφορούν την παραψυχολογία, έχει καταστεί δύσκολο να γίνει μια εξονυχιστική εξέταση του φαινομένου από τους σύγχρονους επιστήμονες. Ενώ η φωτογράφηση Kirlian επιδεικνύεται από διάφορους που ασχολούνται με παραψυχολογικά θέματα ως κάποιου είδους τεκμήριο, η επιστημονική έρευνα στο πεδίο αυτό, μετά από μία σχετικά έντονη δραστηριότητα στη δεκαετία του 1970, έχει σχεδόν λιμνάσει.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το γεγονός ότι οι φωτογραφίες Kirlian δεν είναι ψεύτικες. Φωτογραφίζουν πράγματι κάτι, το ερώτημα όμως βρίσκεται στο τι ακριβώς φωτογραφίζουν.
Η πιο πιθανή εξήγηση, που υιοθετείται ακόμα κι από πολλούς που ασχολούνται με την παραψυχολογία, είναι ότι το φαινόμενο αποτελεί κάποιου είδους 'κορώνα εκκένωσης'. Η κορώνα αυτή είναι υπεύθυνη μεταξύ άλλων για τον συνήθη φωτισμό, ή για τις σπίθες που βγάζουν τα δάκτυλα όταν κάποιος περπατάει επάνω σε ένα μάλλινο χαλί, ή ακόμα για τις φωτιές του St. Elmo. Ο Νίκολα Τέσλα συνήθιζε να παρουσιάζει τις νέες του ανακαλύψεις σε παρουσιάσεις, στις οποίες το σώμα του έλαμπε και έβγαζε σπίθες από τα δάκτυλά του, χρησιμοποιώντας μία παρόμοια τεχνική.
Μία ομάδα από φυσικούς και ψυχολόγους στο πανεπιστήμιο του Drexel αφιέρωσαν κάποια χρόνια για να μελετήσουν το φαινόμενο Kirlian και συμπέραναν πως ο σημαντικότερος καθοριστικός παράγοντας στην εικόνα που προκύπτει σε μια τέτοια φωτογράφηση, είναι η ποσότητα υγρασίας που βρίσκεται στο αντικείμενο ή στο δέρμα του μέλους που φωτογραφίζεται. Είναι εύλογο, ότι διαφόρων ειδών ψυχικές καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν διαφορετικές ποσότητες υγρασίας, για παράδειγμα στα ακροδάκτυλα. Αυτή είναι και η βάση για τη λειτουργία του ανιχνευτή ψεύδους.
Από την άλλη μεριά, οι περιπτώσεις που εμφανίζεται το φαινόμενο του 'φύλλου φάντασμα' είναι πολύ σπάνιες η ομάδα του Drexel δεν κατάφερε ποτέ να αναπαράγει το φαινόμενο αυτό, αλλά πρότειναν διάφορες πιθανότητες για την εξήγησή του, που περιλαμβάνουν υπολείμματα που μπορεί να έχουν μείνει στην φωτογραφική πλάκα, την παρουσία συμπτώσεων, ακόμα και την πιθανότητα όλη η ιστορία να είναι μία απάτη σε κάποιες περιπτώσεις.
Εξάλλου, παρόλο που η φωτογράφηση Kirlian δεν είναι πλήρως κατανοητή, δεν υπάρχει απόδειξη ότι οι παραλλαγές στις εικόνες που προκύπτουν από μία τέτοια φωτογράφηση, οφείλονται σε παραψυχικά φαινόμενα. Η ομάδα του Drexel έφτιαξε μια λίστα με 25 παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν μία φωτογράφηση Kirlian, συμπεριλαμβάνοντας τα διαφορετικά χαρακτηριστικά δέρματος, την πρόσφατη φυσική δραστηριότητα, ακόμα και τη νοητική ένταση. Όλα αυτά επιδρούν στην ποσότητα της υγρασίας επάνω στο δέρμα. Όσον αφορά τις ιατρικές εφαρμογές της φωτογράφησης Kirlian, συχνά είναι υπερτιμημένες. Οι διαφορές στις φωτογραφίες έχουν πολλές αιτίες, αλλά είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστούν οι αιτίες αυτές από την απλή μελέτη μιας φωτογραφίας - πολλές παθολογικές αιτίες δημιουργούν ακριβώς τις ίδιες διακυμάνσεις στις εικόνες Kirlian.
________________________________________
Πηγη: ESOTERICA.grΗ πιο πιθανή εξήγηση, που υιοθετείται ακόμα κι από πολλούς που ασχολούνται με την παραψυχολογία, είναι ότι το φαινόμενο αποτελεί κάποιου είδους 'κορώνα εκκένωσης'. Η κορώνα αυτή είναι υπεύθυνη μεταξύ άλλων για τον συνήθη φωτισμό, ή για τις σπίθες που βγάζουν τα δάκτυλα όταν κάποιος περπατάει επάνω σε ένα μάλλινο χαλί, ή ακόμα για τις φωτιές του St. Elmo. Ο Νίκολα Τέσλα συνήθιζε να παρουσιάζει τις νέες του ανακαλύψεις σε παρουσιάσεις, στις οποίες το σώμα του έλαμπε και έβγαζε σπίθες από τα δάκτυλά του, χρησιμοποιώντας μία παρόμοια τεχνική.
Μία ομάδα από φυσικούς και ψυχολόγους στο πανεπιστήμιο του Drexel αφιέρωσαν κάποια χρόνια για να μελετήσουν το φαινόμενο Kirlian και συμπέραναν πως ο σημαντικότερος καθοριστικός παράγοντας στην εικόνα που προκύπτει σε μια τέτοια φωτογράφηση, είναι η ποσότητα υγρασίας που βρίσκεται στο αντικείμενο ή στο δέρμα του μέλους που φωτογραφίζεται. Είναι εύλογο, ότι διαφόρων ειδών ψυχικές καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν διαφορετικές ποσότητες υγρασίας, για παράδειγμα στα ακροδάκτυλα. Αυτή είναι και η βάση για τη λειτουργία του ανιχνευτή ψεύδους.
Από την άλλη μεριά, οι περιπτώσεις που εμφανίζεται το φαινόμενο του 'φύλλου φάντασμα' είναι πολύ σπάνιες η ομάδα του Drexel δεν κατάφερε ποτέ να αναπαράγει το φαινόμενο αυτό, αλλά πρότειναν διάφορες πιθανότητες για την εξήγησή του, που περιλαμβάνουν υπολείμματα που μπορεί να έχουν μείνει στην φωτογραφική πλάκα, την παρουσία συμπτώσεων, ακόμα και την πιθανότητα όλη η ιστορία να είναι μία απάτη σε κάποιες περιπτώσεις.
Εξάλλου, παρόλο που η φωτογράφηση Kirlian δεν είναι πλήρως κατανοητή, δεν υπάρχει απόδειξη ότι οι παραλλαγές στις εικόνες που προκύπτουν από μία τέτοια φωτογράφηση, οφείλονται σε παραψυχικά φαινόμενα. Η ομάδα του Drexel έφτιαξε μια λίστα με 25 παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν μία φωτογράφηση Kirlian, συμπεριλαμβάνοντας τα διαφορετικά χαρακτηριστικά δέρματος, την πρόσφατη φυσική δραστηριότητα, ακόμα και τη νοητική ένταση. Όλα αυτά επιδρούν στην ποσότητα της υγρασίας επάνω στο δέρμα. Όσον αφορά τις ιατρικές εφαρμογές της φωτογράφησης Kirlian, συχνά είναι υπερτιμημένες. Οι διαφορές στις φωτογραφίες έχουν πολλές αιτίες, αλλά είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστούν οι αιτίες αυτές από την απλή μελέτη μιας φωτογραφίας - πολλές παθολογικές αιτίες δημιουργούν ακριβώς τις ίδιες διακυμάνσεις στις εικόνες Kirlian.
________________________________________
Αύρα - Ένα φωτεινό σώμα
________________________________________
Στις εικόνες της χριστιανικής θρησκείας, αλλά ακόμη, σε αγάλματα και εικόνες κι άλλων θρησκειών, βλέπουμε ένα φωτεινό στεφάνι να περιβάλλει τα ιερά πρόσωπα. Αυτό το φωτοστέφανο, δεν δείχνει παρά την φωτεινότητα της αύρας, ιδιαίτερα έντονη σε άτομα που έχουν φθάσει σε ψηλά επίπεδα μύησης.
Τι είναι, λοιπόν, η αύρα;
Είναι η αποτύπωση της ενέργειας και του μαγνητισμού που εκπέμπει ένα σώμα, είτε είναι οργανικό είτε ανόργανο. Γιατί κάθε αντικείμενο, όπως αποδείχθηκε μετά από πολλά πειράματα, διαθέτει τη δική του εκπομπή ενέργειας, επομένως τη δική του αύρα.
Η αύρα μπορεί σήμερα να αποτυπωθεί σε ειδικού τύπου φωτογραφίες, οι οποίες ονομάζονται «Κίρλιαν», από το όνομα του εφευρέτη τους.
Το 1949, υπήρξε η πρώτη επιστημονική απόδειξη της ύπαρξης της ανθρώπινης αύρας, από τον Ρώσο επιστήμονα Κίρλιαν και τη σύζυγό του. Ο Κίρλιαν, καθώς επισκεύαζε ένα ιατρικό μηχάνημα, παρατήρησε μια ελαφριά φωταύγεια μεταξύ του καλωδίου της συσκευής και των δαχτύλων του ασθενή του. Τότε, αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε αν παρενέβαλλε ένα φιλμ ανάμεσα στο καλώδιο και το σώμα του ασθενή. Πειραματίστηκε με ένα ισχυρό ηλεκτρικό σοκ και μία ασυνήθιστη φωτογραφία. Γύρω από το δάχτυλο του ασθενή, υπήρχε ένα ζωηρό φωτεινό χρώμα. Το ζεύγος Κίρλιαν άρχισε τότε επίμονα να πειραματίζεται, φωτογραφίζοντας με ανάλογο τρόπο, διάφορα μέρη του ανθρώπινου σώματος, αλλά και αντικείμενα, όπως φύλλα από διάφορα φυτά, πέτρες, κοσμήματα κλπ.
Κατέληξαν πως υπήρχε διαφορά μεταξύ οργανικής κι ανόργανου ύλης. Τα έμβια όντα, δηλαδή ο άνθρωπος, τα ζώα και τα φυτά, είχαν ένα φωτεινό στεφάνι σύνθετο σε χρωματισμούς γύρω τους. Αυτό δεν ήταν στατικό, αλλά άλλαζε σε σχήματα και χρώματα. Αντίθετα, η ανόργανη ύλη είχε μία αύρα απλούστερη και στατική.
Τα πειράματα συνεχίστηκαν με απροσδόκητα κι εντυπωσιακά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, όταν αποφάσισαν να φωτογραφίζουν ένα κομμένο φύλλο ανά μία ώρα. Στην αρχή, μετά την κοπή, το φύλλο παρουσίαζε αύρα. Όσο περνούσε η ώρα, η αύρα ατονούσε στα χρώματά της και μετά από έξι ώρες εξαφανίστηκε. Aλλη φορά, φωτογράφησαν το δάχτυλο ενός νεκρού ανθρώπου και είδαν πως δεν υπήρχε η αύρα του.
Διάφορα πειράματα έδειξαν άλλες ιδιότητες της αύρας, όπως καταστάσεις ψυχολογικής διάθεσης ή υγείας. Το 1969, ο χειρουργός Ρ. Στεπάνοβ, με τη χρήση της μηχανής Κίρλιαν, φωτογράφισε δείγματα από ιστούς στομάχου από ασθενείς που έπασχαν από καρκίνο και διάφορες γαστρικές παθήσεις. Τα αποτελέσματα τον εντυπωσίασαν. Οι ιστοί των καρκινοπαθών είχαν πολλά λεπτά, άσπρα και γκρι στίγματα στη φωτογραφία, ενώ των άλλων παθήσεων τα στίγματα ήταν μεγάλα και ευδιάκριτα.
Οι ερευνητές εξέτασαν κάθε είδους υλικό, από ξύλο, δέρμα, χαρτί, μέταλλο. Το σχήμα της αύρας γύρω τους ήταν διαφορετικό για το καθένα από αυτά. Ωστόσο, στα έμβια όντα, ήταν πολύ πιο σύνθετη η εικόνα που τα περιέβαλλε. Είχε πολλούς φωτεινούς σπινθηρισμούς που έλαμπαν κι άστραφταν κι άλλαζαν.
Σε περιπτώσεις εναλλακτικής θεραπείας, η φωτογραφία Κίρλιαν καταγράφει μία μεταβίβαση ενέργειας από τον θεραπευτή στον ασθενή. Ακόμη, μετά τη θεραπεία, η φωτεινότητα της αύρας του ασθενή ήταν μεγαλύτερη.
Ο δρ Κίλνερ, της κλινικής Σεντ Τόμας του Λονδίνου, απέδειξε πως μπορούν όλοι να δουν την αύρα, με τη βοήθεια ειδικών διαφανειών που περιείχαν μία χημική ουσία, την δικυανίνη. Οι άνθρωποι που έχουν μεταφυσικές ικανότητες, συχνά βλέπουν την αύρα.
Οι ερευνητές ισχυρίζονται πως υπάρχουν διάφορα επίπεδα στην αύρα:
Το «αιθερικό» επίπεδο, που διακρίνεται με μία πρασινωπή απόχρωση γύρω από το σώμα κι έχει ακριβώς το σχήμα του.
Την «εσωτερική αύρα», σε πάχος 4 - 6 εκατοστά, η οποία ακολουθεί το περίγραμμα του σώματος, αλλά εμφανίζει και διαφοροποιήσεις, ανάλογα με την ψυχική διάθεση ή την υγεία.
Την «εξωτερική αύρα» που αρχίζει εκεί που σταματά η «εσωτερική αύρα»
Οι ερευνητές, μελετούν την αύρα για θέματα υγείας, καθώς είναι φανερό πλέον, πως ό,τι υπάρχει στο σώμα του ανθρώπου, αποτυπώνεται και στην αύρα του. Καθώς η αύρα εμφανίζεται με διάφορες αποχρώσεις, τα συμπεράσματά τους γι' αυτές είναι τα εξής :
ΜΑΥΡΟ: δείχνει εχθρική διάθεση, αρνητικά συναισθήματα.
ΚΟΚΚΙΝΟ: οι σκούρες αποχρώσεις δηλώνουν θυμό, ενώ οι ανοιχτές έντονα συναισθήματα.
ΚΑΦΕ: Το καφέ-κόκκινο δείχνει φιλαργυρία, το σκούρο καφέ εγωισμό. Το πράσινο-καφέ με ανταύγειες, δηλώνει ζήλια.
ΓΚΡΙ: το σκούρο δηλώνει κατάθλιψη, ενώ το ανοιχτό φόβο.
ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ: αγάπη
ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ: δηλώνει υπερηφάνεια ή φιλοδοξία
ΚΙΤΡΙΝΟ: δείχνει διανοητικότητα. Αν είναι θαμπό, τότε έχουμε εγωισμό.
ΠΡΑΣΙΝΟ: το γκριζοπράσινο δείχνει απάτη, ενώ το γαλαζοπράσινο καλές ιδιότητες
ΜΠΛΕ: το σκούρο μπλε δηλώνει ευλάβεια , ενώ το ανοιχτό μπλε δείχνει αφιέρωση σε ένα ευγενικό πνευματικό ιδανικό.
ΛΕΥΚΟ ή περίπου λευκό: Υψηλή πνευματικότητα.
Πηγη: Λίλιαν Σίμου / http://www.myhoroscope.gr/
Στις εικόνες της χριστιανικής θρησκείας, αλλά ακόμη, σε αγάλματα και εικόνες κι άλλων θρησκειών, βλέπουμε ένα φωτεινό στεφάνι να περιβάλλει τα ιερά πρόσωπα. Αυτό το φωτοστέφανο, δεν δείχνει παρά την φωτεινότητα της αύρας, ιδιαίτερα έντονη σε άτομα που έχουν φθάσει σε ψηλά επίπεδα μύησης.
Τι είναι, λοιπόν, η αύρα;
Είναι η αποτύπωση της ενέργειας και του μαγνητισμού που εκπέμπει ένα σώμα, είτε είναι οργανικό είτε ανόργανο. Γιατί κάθε αντικείμενο, όπως αποδείχθηκε μετά από πολλά πειράματα, διαθέτει τη δική του εκπομπή ενέργειας, επομένως τη δική του αύρα.
Η αύρα μπορεί σήμερα να αποτυπωθεί σε ειδικού τύπου φωτογραφίες, οι οποίες ονομάζονται «Κίρλιαν», από το όνομα του εφευρέτη τους.
Το 1949, υπήρξε η πρώτη επιστημονική απόδειξη της ύπαρξης της ανθρώπινης αύρας, από τον Ρώσο επιστήμονα Κίρλιαν και τη σύζυγό του. Ο Κίρλιαν, καθώς επισκεύαζε ένα ιατρικό μηχάνημα, παρατήρησε μια ελαφριά φωταύγεια μεταξύ του καλωδίου της συσκευής και των δαχτύλων του ασθενή του. Τότε, αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε αν παρενέβαλλε ένα φιλμ ανάμεσα στο καλώδιο και το σώμα του ασθενή. Πειραματίστηκε με ένα ισχυρό ηλεκτρικό σοκ και μία ασυνήθιστη φωτογραφία. Γύρω από το δάχτυλο του ασθενή, υπήρχε ένα ζωηρό φωτεινό χρώμα. Το ζεύγος Κίρλιαν άρχισε τότε επίμονα να πειραματίζεται, φωτογραφίζοντας με ανάλογο τρόπο, διάφορα μέρη του ανθρώπινου σώματος, αλλά και αντικείμενα, όπως φύλλα από διάφορα φυτά, πέτρες, κοσμήματα κλπ.
Κατέληξαν πως υπήρχε διαφορά μεταξύ οργανικής κι ανόργανου ύλης. Τα έμβια όντα, δηλαδή ο άνθρωπος, τα ζώα και τα φυτά, είχαν ένα φωτεινό στεφάνι σύνθετο σε χρωματισμούς γύρω τους. Αυτό δεν ήταν στατικό, αλλά άλλαζε σε σχήματα και χρώματα. Αντίθετα, η ανόργανη ύλη είχε μία αύρα απλούστερη και στατική.
Τα πειράματα συνεχίστηκαν με απροσδόκητα κι εντυπωσιακά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, όταν αποφάσισαν να φωτογραφίζουν ένα κομμένο φύλλο ανά μία ώρα. Στην αρχή, μετά την κοπή, το φύλλο παρουσίαζε αύρα. Όσο περνούσε η ώρα, η αύρα ατονούσε στα χρώματά της και μετά από έξι ώρες εξαφανίστηκε. Aλλη φορά, φωτογράφησαν το δάχτυλο ενός νεκρού ανθρώπου και είδαν πως δεν υπήρχε η αύρα του.
Διάφορα πειράματα έδειξαν άλλες ιδιότητες της αύρας, όπως καταστάσεις ψυχολογικής διάθεσης ή υγείας. Το 1969, ο χειρουργός Ρ. Στεπάνοβ, με τη χρήση της μηχανής Κίρλιαν, φωτογράφισε δείγματα από ιστούς στομάχου από ασθενείς που έπασχαν από καρκίνο και διάφορες γαστρικές παθήσεις. Τα αποτελέσματα τον εντυπωσίασαν. Οι ιστοί των καρκινοπαθών είχαν πολλά λεπτά, άσπρα και γκρι στίγματα στη φωτογραφία, ενώ των άλλων παθήσεων τα στίγματα ήταν μεγάλα και ευδιάκριτα.
Οι ερευνητές εξέτασαν κάθε είδους υλικό, από ξύλο, δέρμα, χαρτί, μέταλλο. Το σχήμα της αύρας γύρω τους ήταν διαφορετικό για το καθένα από αυτά. Ωστόσο, στα έμβια όντα, ήταν πολύ πιο σύνθετη η εικόνα που τα περιέβαλλε. Είχε πολλούς φωτεινούς σπινθηρισμούς που έλαμπαν κι άστραφταν κι άλλαζαν.
Σε περιπτώσεις εναλλακτικής θεραπείας, η φωτογραφία Κίρλιαν καταγράφει μία μεταβίβαση ενέργειας από τον θεραπευτή στον ασθενή. Ακόμη, μετά τη θεραπεία, η φωτεινότητα της αύρας του ασθενή ήταν μεγαλύτερη.
Ο δρ Κίλνερ, της κλινικής Σεντ Τόμας του Λονδίνου, απέδειξε πως μπορούν όλοι να δουν την αύρα, με τη βοήθεια ειδικών διαφανειών που περιείχαν μία χημική ουσία, την δικυανίνη. Οι άνθρωποι που έχουν μεταφυσικές ικανότητες, συχνά βλέπουν την αύρα.
Οι ερευνητές ισχυρίζονται πως υπάρχουν διάφορα επίπεδα στην αύρα:
Το «αιθερικό» επίπεδο, που διακρίνεται με μία πρασινωπή απόχρωση γύρω από το σώμα κι έχει ακριβώς το σχήμα του.
Την «εσωτερική αύρα», σε πάχος 4 - 6 εκατοστά, η οποία ακολουθεί το περίγραμμα του σώματος, αλλά εμφανίζει και διαφοροποιήσεις, ανάλογα με την ψυχική διάθεση ή την υγεία.
Την «εξωτερική αύρα» που αρχίζει εκεί που σταματά η «εσωτερική αύρα»
Οι ερευνητές, μελετούν την αύρα για θέματα υγείας, καθώς είναι φανερό πλέον, πως ό,τι υπάρχει στο σώμα του ανθρώπου, αποτυπώνεται και στην αύρα του. Καθώς η αύρα εμφανίζεται με διάφορες αποχρώσεις, τα συμπεράσματά τους γι' αυτές είναι τα εξής :
ΜΑΥΡΟ: δείχνει εχθρική διάθεση, αρνητικά συναισθήματα.
ΚΟΚΚΙΝΟ: οι σκούρες αποχρώσεις δηλώνουν θυμό, ενώ οι ανοιχτές έντονα συναισθήματα.
ΚΑΦΕ: Το καφέ-κόκκινο δείχνει φιλαργυρία, το σκούρο καφέ εγωισμό. Το πράσινο-καφέ με ανταύγειες, δηλώνει ζήλια.
ΓΚΡΙ: το σκούρο δηλώνει κατάθλιψη, ενώ το ανοιχτό φόβο.
ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ: αγάπη
ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ: δηλώνει υπερηφάνεια ή φιλοδοξία
ΚΙΤΡΙΝΟ: δείχνει διανοητικότητα. Αν είναι θαμπό, τότε έχουμε εγωισμό.
ΠΡΑΣΙΝΟ: το γκριζοπράσινο δείχνει απάτη, ενώ το γαλαζοπράσινο καλές ιδιότητες
ΜΠΛΕ: το σκούρο μπλε δηλώνει ευλάβεια , ενώ το ανοιχτό μπλε δείχνει αφιέρωση σε ένα ευγενικό πνευματικό ιδανικό.
ΛΕΥΚΟ ή περίπου λευκό: Υψηλή πνευματικότητα.
Πηγη: Λίλιαν Σίμου / http://www.myhoroscope.gr/
"Κάτι" από τον άνθρωπο επιβιώνει μετά το θάνατο του σώματος.
Δεν εχουμε να κανουμε μονο με την υπαρξη υλης, αλλα και με την υπαρξη ψυχης.
Όσο είμαστε ζωντανοί η αύρα διαφέρει σε ένταση και φωτεινότητα από άτομο σε άτομο ανάλογα με την προσωπικότητα. Μετά το θάνατο η αύρα διαφέρει ανάλογα με τα αίτια του θανάτου.
'Έως σήμερα οι επιστήμες όπως η Ιατρική, η Βιολογία, η Χημεία, συνόδευαν τον άνθρωπο μέχρι το τέλος της ζωής του αφήνοντας τον από εκεί και πέρα στη θρησκεία, υποστηρίζοντας ότι κάθε δραστηριότητα του οργανισμού σταματά απότομα μετά τον κλινικό θάνατο.
Μια σειρά από πειράματα όπως γίνονταν από το 1994 στην Αγία Πετρούπολη με τη μέθοδο Κιρλιαν, από μια ομάδα Ρώσων επιστημόνων, της πολυτεχνικής σχολής, απέδειξαν ότι το ανθρώπινο σώμα συνεχίζει, να εκπέμπει κάποια ακτινοβολία για τουλάχιστον πέντε ημέρες μετά το θάνατο. Αυτό γέννησε πλήθος ερωτηματικών και αμφιβολιών στο επιστημονικό κόσμο, για το αν η επιστήμη είχε πάρει σωστή θέση απέναντι στο σκοτεινό θέμα της μεταθανάτιας συνείδησης.
Στις φωτογραφίες Κιρλιαν αποτυπώνεται το ενεργειακό πεδίο, η λεγόμενη "Αύρα" όντων και αντικειμένων. Το ανθρώπινο ενεργειακό πεδίο, δείχνει το ενεργειακό δυναμικό του σαν μια φωτεινή δέσμη, που περιβάλλει το σώμα, η οποία αλλάζει ανάλογα με την ψυχική διάθεση και την κατάσταση υγείας του ανθρώπου. Αν το άτομο αισθάνεται ευτυχισμένο και σφύζει από ζωή τότε η αύρα του είναι ισχυρότερη, μεγαλύτερη και φωτεινότερη. Αντίθετα το ενεργειακό πεδίο των άψυχων αντικειμένων μένει σταθερό.
Αυτή τη μέθοδο, εφάρμοσαν ο Ρώσος φυσικός Κονσταντίν Κορότσκοφ και οι βοηθοί του στην Πολυτεχνική σχολή της Αγίας Πετρούπολης. Απομόνωσαν, φωτογράφισαν με τη μέθοδο Κίρλιαν και μελέτησαν το ενεργειακό πεδίο ανθρώπων, που είχαν πεθάνει από διάφορα αίτια. Όπως γηρατειά, αιφνίδιο θάνατο, από φυσικά αίτια, αυτοκτονία, ή από βίαιο θάνατο όπως τα θύματα δολοφονιών.
Ανακάλυψαν λοιπόν ότι το ενεργειακό αυτό πεδίο που εμφανίζεται στις φωτογραφίες Κιρλιαν, όχι μόνο δεν διαλύεται μετά το θάνατο αλλά παρέχει ακόμα ακριβής πληροφορίες για τον τρόπο θανάτου του κάθε ατόμου.
Τα πειράματα σε άνθρωπο που είχε πεθάνει από γηρατειά έδειξαν ότι η ακτινοβολία εμφανίζει μια βαθμιαία μείωση, η οποία έπειτα από δύο μέρες παύει και η ακτινοβολία σταθεροποιείται. Αντίθετα σε περιπτώσεις αιφνίδιου θανάτου από φυσικά αίτια, υπάρχει μια απότομη αύξηση κατά την διάρκεια της πρώτης μέρας μετά τον θάνατο, η οποία ακολουθείται από απότομη πτώση που διαρκεί για κάποιο διάστημα και έπειτα επέρχεται σταθεροποίηση. Εκείνοι που πέθαναν με βίαιο τρόπο, κάτω από συνθήκες έντονου πόνου, παρουσιάζουν μια ακανόνιστη αύξηση της ακτινοβολίας, χωρίς καμία σταθερότητα. Σε αυτούς που αυτοκτόνησαν παρατηρείται μια σπασμωδική αύξηση της ακτινοβολίας.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν πως όλα αυτά είναι τόσο χαρακτηριστικά , που μπορεί να ανακαλύψει κανείς τα γενικά αίτια του θανάτου ενός ατόμου, χωρίς κανένα ίχνος αμφιβολίας. Αυτά τα πειράματα ενισχύουν όλο και περισσότερο την άποψη ότι "κάτι" από τον άνθρωπο επιβιώνει μετά το θάνατο του σώματος. Στις φωτογραφίες Κίρλιαν, ταξινομείται εξελικτικά κάθε άνθρωπος ανάλογα με την κύρια απόχρωση της αύρας του. Όσο είμαστε ζωντανοί η αύρα διαφέρει σε ένταση και φωτεινότητα από άτομο σε άτομο ανάλογα με την προσωπικότητα. Μετά το θάνατο η αύρα διαφέρει ανάλογα με τα αίτια του θανάτου.
Οι Ρώσοι επιστήμονες υπογραμμίζουν ότι το ενεργειακό αυτό πεδίο δεν συνδέεται άμεσα με την ολική υπόσταση, αλλά με την ψυχή, την οποία αναφέρουν όλες οι θρησκείες.
Αυτά τα πειράματα λοιπόν, αποτελούν ίσως την πρώτη επιστημονική απόδειξη για την ύπαρξη της ψυχής όπως υποστηρίζουν οι συγκεκριμένοι ερευνητές;
Θα μπορούσε αυτό το άυλο μέρος της ύπαρξης μας κάτω από ορισμένες περιστάσεις να ελευθερωθεί από τα δεσμά του σώματος και να ζήσει ξεχωριστά; Ένας χειρούργος κάποτε ισχυρίστηκε πως ποτέ δεν ανακάλυψε αυτό που ονομάζουμε ψυχή, μέσα στους ασθενείς που χειρουργούσε θέλοντας έτσι να τονίσει την ανυπαρξία της. Σήμερα η φυσική θέτει τον προβληματισμό για το αν το ανθρώπινο ενεργειακό πεδίο μπορεί να είναι η απόδειξη της ύπαρξης ψυχής.
Θεωρια συστηματων και συνειδηση / ERVIN LASZLO
Ακασικό Πεδίο / Πεδίο zero-point
Σοφοί και μυστικιστές από τα πανάρχαια χρόνια υποστήριζαν ότι υπάρχει ένα κοσμικό πεδίο που συνδέει τα πάντα, ένα είδος διαχρονικού και αιώνιου αρχείου στο οποίο είναι καταγραμμένα όλα όσα έχουν συμβεί ποτέ στο σύμπαν, όπου διασώζονται όλες οι πληροφορίες. Το πεδίο αυτό ονομάζεται Ακασικό Αρχείο. Πρόσφατες ανακαλύψεις στην προωθημένη φυσική δείχνουν ότι το Ακασικό Πεδίο είναι πραγματικότητα και αντιστοιχεί στο πεδίο zero-point των επιστημόνων. Το πεδίο αυτό αποτελείται από μια θάλασσα κοσμικής ενέργειας από την οποία γεννώνται τα πάντα: άτομα και γαλαξίες, αστέρια και πλανήτες, ζωντανοί οργανισμοί, ακόμη και η συνείδηση. Το Ακασικό (zero-point) Πεδίο είναι η διαρκής μνήμη του σύμπαντος.
Στο βιβλίο του αυτό, διεθνές best-seller, ο Έρβιν Λάζλο, ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες και στοχαστές του καιρού μας (καθηγητής στα πανεπιστήμια της Σορβόννης, Γέηλ, Πρίνστον, μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Επιστημών, Φιλοσοφίας κ.α.), αποκαλύπτει, με τρόπο απλό και κατανοητό, τα ουσιαστικά στοιχεία αυτού του Συμπαντικού Πληροφοριακού Αρχείου, και επιβεβαιώνει ότι όλα συνδέονται και οδηγούν σε μία Μοναδικότητα. Παράλληλα συνθέτει μια Ολοκληρωμένη Θεωρία των Πάντων – το μεγάλο όνειρο και διακαή πόθο όλων των μεγάλων σοφών, από τον Αϊνστάιν μέχρι τον Χώκινγκ.
Στο βιβλίο του αυτό, διεθνές best-seller, ο Έρβιν Λάζλο, ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες και στοχαστές του καιρού μας (καθηγητής στα πανεπιστήμια της Σορβόννης, Γέηλ, Πρίνστον, μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Επιστημών, Φιλοσοφίας κ.α.), αποκαλύπτει, με τρόπο απλό και κατανοητό, τα ουσιαστικά στοιχεία αυτού του Συμπαντικού Πληροφοριακού Αρχείου, και επιβεβαιώνει ότι όλα συνδέονται και οδηγούν σε μία Μοναδικότητα. Παράλληλα συνθέτει μια Ολοκληρωμένη Θεωρία των Πάντων – το μεγάλο όνειρο και διακαή πόθο όλων των μεγάλων σοφών, από τον Αϊνστάιν μέχρι τον Χώκινγκ.
Βιοφωτισμος. Το ανθρώπινο σώμα εκπέμπει φως.
Η ένταση της λάμψης είναι εντονότερη στο πρόσωπο
(πηγή: Πανεπιστήμιο Κιότο, Ινστιτούτο Τεχνολογίας Τοχόκου)
(πηγή: Πανεπιστήμιο Κιότο, Ινστιτούτο Τεχνολογίας Τοχόκου)
Τόκιο
Εξαιρετικά ευαίσθητες κάμερες, ικανές να καταγράφουν ακόμα και μεμονωμένα φωτόνια, επιβεβαιώνουν ότι το ανθρώπινο σώμα εκπέμπει φως, του οποίου μάλιστα η ένταση αυξομειώνεται ανάλογα με την ώρα της ημέρας.
Η βιογενής λάμψη εκπέμπεται στο ορατό τμήμα του φάσματος, είναι όμως 1.000 φορές πιο ασθενής από ό,τι μπορεί να αντιληφθεί το ανθρώπινο μάτι, αναφέρουν Ιάπωνες ερευνητές στην ηλεκτρονική επιθεώρηση PLoS One.
Η νέα μελέτη επιβεβαιώνει προηγούμενα πειράματα, τα οποία είχαν δείξει ότι όλοι ο ζωντανοί οργανισμοί εκπέμπουν μια ανεπαίσθητη λάμψη, αναφέρει η υπηρεσία LiveScience. Αν και το φαινόμενο δεν έχει μελετηθεί με λεπτομέρεια, οι ερευνητές εκτιμούν ότι το φως αυτό είναι παραπροϊόν μεταβολικών αντιδράσεων, στις οποίες συμμετέχουν ελεύθερες ρίζες (βλαβερές μορφές του οξυγόνου).
Στο τελευταίο πείραμα, πέντε υγιείς άνδρες 20 έως 30 ετών εξετάστηκαν ημίγυμνοι μπροστά στις κάμερες μέσα σε έναν απόλυτα σκοτεινό θάλαμο. Οι μετρήσεις διαρκούσαν περίπου 20 λεπτά και επαναλαμβάνονταν ανά τρεις ώρες, από τις 10 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ, για συνολικά τρεις ημέρες.
Οι εικόνες αποκάλυψαν ότι η λάμψη του ανθρώπινου σώματος φτάνει στα ανώτερα επίπεδά της στις 4 το απόγευμα και πέφτει στα κατώτατα επίπεδα γύρω στις 10 το πρωί.
Η αυξομείωση αυτή φαίνεται να συνδέεται με τις μεταβολές του μεταβολικού ρυθμού τους οποίους υπαγορεύει το βιολογικό ρολόι.
Οι ερευνητές θεωρούν μάλιστα ότι η αυξομείωση της έντασης του βιολογικού φωτός θα μπορούσε στο μέλλον να χρησιμοποιείται για τη διάγνωση ασθενειών. "Αν μπορεί κανείς να δει τη λάμψη από όλη την επιφάνεια του σώματος, μπορεί να δει και την κατάσταση όλου του σώματος" σχολιάζει ο Δρ Μοσάκι Κομπαγιάσιμ, ειδικό στο βιοφωτισμό στο Ινστιτούτου Τεχνολογίας Τοχόκου στο Σεντάι της Ιαπωνίας.
Ο Κομπαγιάσι συνεργάστηκε στη μελέτη με τον Χιτόσι Οκαμούρα, ειδικός στο βιολογικό ρολόι στο Πανεπιστήμιο του Κιότο.
Η έρευνα έδειξε επίσης ότι το πρόσωπο φωτίζει εντονότερα από το υπόλοιπο σώμα, πιθανώς επειδή συγκεντρώνει μελανίνη, η οποία έχει φθορίζουσες ιδιότητες και πιθανώς ενισχύει την εσωτερική λάμψη.
Newsroom ΔΟΛ
Εξαιρετικά ευαίσθητες κάμερες, ικανές να καταγράφουν ακόμα και μεμονωμένα φωτόνια, επιβεβαιώνουν ότι το ανθρώπινο σώμα εκπέμπει φως, του οποίου μάλιστα η ένταση αυξομειώνεται ανάλογα με την ώρα της ημέρας.
Η βιογενής λάμψη εκπέμπεται στο ορατό τμήμα του φάσματος, είναι όμως 1.000 φορές πιο ασθενής από ό,τι μπορεί να αντιληφθεί το ανθρώπινο μάτι, αναφέρουν Ιάπωνες ερευνητές στην ηλεκτρονική επιθεώρηση PLoS One.
Η νέα μελέτη επιβεβαιώνει προηγούμενα πειράματα, τα οποία είχαν δείξει ότι όλοι ο ζωντανοί οργανισμοί εκπέμπουν μια ανεπαίσθητη λάμψη, αναφέρει η υπηρεσία LiveScience. Αν και το φαινόμενο δεν έχει μελετηθεί με λεπτομέρεια, οι ερευνητές εκτιμούν ότι το φως αυτό είναι παραπροϊόν μεταβολικών αντιδράσεων, στις οποίες συμμετέχουν ελεύθερες ρίζες (βλαβερές μορφές του οξυγόνου).
Στο τελευταίο πείραμα, πέντε υγιείς άνδρες 20 έως 30 ετών εξετάστηκαν ημίγυμνοι μπροστά στις κάμερες μέσα σε έναν απόλυτα σκοτεινό θάλαμο. Οι μετρήσεις διαρκούσαν περίπου 20 λεπτά και επαναλαμβάνονταν ανά τρεις ώρες, από τις 10 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ, για συνολικά τρεις ημέρες.
Οι εικόνες αποκάλυψαν ότι η λάμψη του ανθρώπινου σώματος φτάνει στα ανώτερα επίπεδά της στις 4 το απόγευμα και πέφτει στα κατώτατα επίπεδα γύρω στις 10 το πρωί.
Η αυξομείωση αυτή φαίνεται να συνδέεται με τις μεταβολές του μεταβολικού ρυθμού τους οποίους υπαγορεύει το βιολογικό ρολόι.
Οι ερευνητές θεωρούν μάλιστα ότι η αυξομείωση της έντασης του βιολογικού φωτός θα μπορούσε στο μέλλον να χρησιμοποιείται για τη διάγνωση ασθενειών. "Αν μπορεί κανείς να δει τη λάμψη από όλη την επιφάνεια του σώματος, μπορεί να δει και την κατάσταση όλου του σώματος" σχολιάζει ο Δρ Μοσάκι Κομπαγιάσιμ, ειδικό στο βιοφωτισμό στο Ινστιτούτου Τεχνολογίας Τοχόκου στο Σεντάι της Ιαπωνίας.
Ο Κομπαγιάσι συνεργάστηκε στη μελέτη με τον Χιτόσι Οκαμούρα, ειδικός στο βιολογικό ρολόι στο Πανεπιστήμιο του Κιότο.
Η έρευνα έδειξε επίσης ότι το πρόσωπο φωτίζει εντονότερα από το υπόλοιπο σώμα, πιθανώς επειδή συγκεντρώνει μελανίνη, η οποία έχει φθορίζουσες ιδιότητες και πιθανώς ενισχύει την εσωτερική λάμψη.
Newsroom ΔΟΛ
Σπηλαιοθεραπεία. Οι ιαματικες ιδιοτητες των σπηλαιων.
>Θεραπευτικές ιδιότητες αποδεικνύονται ότι έχουν τα σπήλαια.
Η επίσκεψη σε ένα σπήλαιο εκτός από τουριστικό ενδιαφέρον μπορεί να έχει και ευεργετική επίδραση στην υγεία του ανθρώπου, καθώς, σύμφωνα με μελέτες, το περιβάλλον του σπηλαίου έχει θεραπευτικές ιδιότητες.
Οι ιαματικές ιδιότητες των σπηλαίων οφείλονται στα ιχνοστοιχεία του μικροκλίματος που υπάρχει μέσα σε αυτά, όπως δηλώνει η καθηγήτρια Γεωλογίας του ΑΠΘ, Ευαγγελία Τσουκαλά.
Το σπήλαιο του Αγίου Γεωργίου στο Κιλκίς μελετήθηκε από Τσέχους επιστήμονες και αποδείχτηκε ότι η επίσκεψη σε αυτό μπορεί να συμβάλει στη θεραπεία του παιδικού άσθματος, αλλά και δερματολογικών ασθενειών που προέρχονται από μολύνσεις είτε είναι αλλεργικής μορφής.
Όπως εξήγησε ο σπηλαιολόγος Βασίλης Μακρίδης, στο περιβάλλον του σπηλαίου υπάρχει υψηλή περιεκτικότητα CO2 που διεγείρει τα αναπνευστικά κέντρα και ωθεί σε βαρύτερες αναπνοές και αυτό συντελεί ώστε ο ασθενής να εισπνέει μεγαλύτερες ποσότητες θεραπευτικών στοιχείων που υπάρχουν εκεί.
Επίσης, η λάσπη του σπηλαίου μπορεί να θεραπεύσει το έκζεμα.
«Στην Ελλάδα δεν έχουν γίνει ακόμη μελέτες για τις ευεργετικές ιδιότητες άλλων σπηλαίων, που όμως, σίγουρα υπάρχουν», επισήμανε ο κ. Μακρίδης και πρόσθεσε ότι τελευταία υπάρχει κινητοποίηση και ειδικά για κάποια μεγάλα σπήλαια, προκειμένου να ερευνηθούν οι θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Στην Τσεχία, σύμφωνα με τον κ. Μακρίδη, υπάρχουν εμπειρίες 30 ετών, ενώ η «σπηλαιοθεραπεία» εφαρμόζεται και στην Ουγγαρία, τη Ρωσία, την Αυστρία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Πολωνία, τη Γαλλία και Ρουμανία. Μάλιστα, στην Τσεχία υπάρχει συνεργασία μεταξύ του Πανεπιστημίου, της Πανεπιστημιακής Κλινικής, της Σπηλαιολογικής Εταιρείας, του υπουργείου Πολιτισμού και των υγειονομικών οργάνων.
«Τα σπήλαια δεν έχουν μόνο γεωλογικό, τουριστικό, αρχαιολογικό, παλαιοντολογικό, λαογραφικό και ιστορικό, αλλά και ιαματικό ενδιαφέρον. Είναι μια νέα πτυχή που αξίζει να ερευνήσουμε», συμπλήρωσε ο σπηλαιολόγος.
«Η αξιοποίηση ενός σπηλαίου βέβαια σημαίνει για τους επιστήμονες την καταστροφή του», υπογράμμισε η κ. Τσουκαλά και διευκρίνισε: «Πρέπει να είμαστε φειδωλοί σε ό,τι αφορά την αξιοποίηση των σπηλαίων αλλά πάντα, ζυγίζοντας και τον κοινωνικό παράγοντα, μπορούμε να καταστήσουμε επισκέψιμα ορισμένα σπήλαια».
Στην Ελλάδα υπάρχουν ήδη καταγεγραμμένα 8.500 σπήλαια, ενώ αναμένεται να προστεθούν στη λίστα και αρκετά καινούργια.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)