Προστιθεμενη ενεργεια συνειδησης
Ο ιαπωνικός πίθηκος Fuscata Macacca, έχει παρατηρηθεί από επιστήμονες, μέσα στην άγρια φύση, για μια συνεχή περίοδο πάνω από 30 έτη.
Το 1952 στο νησί Koshima, επιστήμονες παρείχαν στους πιθήκους γλυκοπατάτες πεταμένες στην άμμο ως τροφή.
Στους πιθήκους άρεσε η γεύση των ωμών γλυκοπατατών αλλά δεν τους άρεσε το χώμα στη φλούδα τους.
Ένα θηλυκό 18 μηνών με το όνομα Ημο, βρήκε ότι θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα σε ένα κοντινό ρέμα.
Δίδαξε αυτή την τεχνική στη μητέρα της. Η σύντροφοι της έμαθαν επίσης αυτό το νέο τρόπο και το δίδαξαν στις μητέρες τους.
Αυτή η κοινωνική καινοτομία υιοθετήθηκε βαθμιαία από διάφορους πιθήκους μπροστά στα μάτια των επιστημόνων.
Μεταξύ 1952 και 1958, όλοι οι νέοι πίθηκοι έμαθαν να πλένουν τις αμμώδεις γλυκοπατάτες για να τις κάνουν πιο εύγευστες.
Μόνο οι ενήλικες που μιμήθηκαν τα παιδιά τους έμαθαν αυτή την κοινωνική εξέλιξη.
Άλλοι ενήλικες συνέχισαν να τρώνε τις βρώμικες γλυκοπατάτες. Μετά έγινε κάτι εντυπωσιακό. Το φθινόπωρο του 1958, ένας αριθμός πιθήκων Koshima έπλεναν τις γλυκοπατάτες, ο ακριβής αριθμός δεν είναι γνωστός.
Ας υποθέσουμε, όταν βγήκε ο ήλιος ένα πρωί, υπήρχαν 99 πίθηκοι στο νησί Koshima, που είχαν μάθει να πλένουν τις γλυκοπατάτες στους.
Ας υποθέσουμε επίσης όι αργότερα το ίδιο πρωί, ο εκατοστός πίθηκος έμαθε και αυτός να πλένει γλυκοπατάτες.
Μετά συνέβη!
Μέχρι εκείνο το βράδυ, σχεδόν όλοι οι πίθηκοι στη φυλή έπλεναν τις γλυκοπατάτες πριν τις φάνε.
Η προστιθέμενη ενέργεια αυτού του 100ου πιθήκου δημιούργησε κάπως μια σημαντική ιδεολογική καινοτομία!
Προσέξτε.
Μια εκπληκτική παρατήρηση σημειώθηκε από αυτούς τους επιστήμονες και ήταν ότι η συνήθεια του πλυσίματος της γλυκοπατάτας κατόπιν πήδησε πέρα από τη θάλασσα.
Οι αποικίες των πιθήκων σε άλλα νησιά αλλά και όλοι οι πίθηκοι στην ηπειρωτική χώρα Takasakiyama άρχισαν να πλένουν τις γλυκοπατάτες τους!
Lyall Watson (Lifetide )
Κατά συνέπεια, όταν επιτυγχάνεται ένας ορισμένος κρίσιμος αριθμός ατόμων που έχουν μια συνειδητοποίηση, αυτή η νέα συνειδητοποίηση μπορεί να κοινωνηθεί από νου σε νου.
Αν και ο ακριβής αριθμός μπορεί να διαφέρει, το φαινόμενο του Εκατοστού Πιθήκου δηλώνει ότι όταν ένας συγκεκριμένος αριθμός ατόμων γνωρίζουν ένα νέο τρόπο, μπορεί να παραμείνει στην ιδιοκτησία συνείδησης αυτών των ανθρώπων.
Αλλά, υπάρχει ένα σημείο στο οποίο εάν ένα μόνο ή και περισσότερα άτομα συγχρονιστούν σε αυτή τη νέα γνώση - συνειδητοποίηση, ένας τομέας ενισχύεται έτσι ώστε, αυτή η συνειδητοποίηση υιοθετείται σχεδόν από όλους!
Ken Keyes ( The Hundredth Monkey )
Ο ΕΚΑΤΟΣΤΟΣ ΠΙΘΗΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΑΚΑΣΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ
Tι σήμαινε όμως αυτό; Πώς είχε γενικευτεί η συνήθεια στον ντόπιο πληθυσμό πιθήκων και πώς μεταφέρθηκε στο απομακρυσμένο νησί; Oι επιστήμονες άρχισαν εντατικές έρευνες και πειράματα και διαπίστωσαν έκπληκτοι πως για την καθολική εξάπλωση της νέας συνήθειας έπαιζε καθοριστικό ρόλο ο αριθμός των πιθήκων που την είχαν υιοθετήσει πρώτοι. Όπως αποκαλύφθηκε ύστερα από πολλές μελέτες, μαθηματικούς υπολογισμούς και πειράματα, αν ένας απολύτως συγκεκριμένος αριθμός μελών μιας ομάδας -είτε σ’ αυτήν ανήκουν ζώα είτε άνθρωποι- υιοθετήσει μια νέα συνήθεια, τότε αυτή εξαπλώνεται αστραπιαία σε όλα τα μέλη της ομάδας.
Tο μυστικό βρίσκεται στην «κρίσιμη μάζα», δηλαδή στον κρίσιμο αριθμό των πρωτοπόρων. Όταν αυτός ο αριθμός συμπληρωθεί, τότε λες κι ανοίγει ο δρόμος για όλους τους υπόλοιπους και η νέα συνήθεια γενικεύεται.
Οι επιστημονες κατεληξαν ότι το ελάχιστο όριο το οποίο απαιτείται για να διαμορφωθεί το μορφογεννητικό πεδίο σε μια σκεπτομορφή η οποία μπορεί να αλλάξει τα πεπρωμένα μιας περιοχής, ή ενός λαού, ή και του κόσμου ολόκληρου, είναι ένα σταθερό νούμερο, : η τετραγωνική ρίζα του ενός εκατοστού ενός πληθυσμού.
Τα νούμερα αυτά για την Ελλάδα, είναι 316 άτομα, και για όλο τον κόσμο 7100 άτομα μόνο, για πληθυσμό 5 δισεκατομμυρίων. Είναι σαφες οτι ότι το νούμερο είναι πάρα πολύ μικρό, και ότι λίγοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν το νοητικό κλίμα μιας τεράστιας περιοχής.
Τα νούμερα αυτά για την Ελλάδα, είναι 316 άτομα, και για όλο τον κόσμο 7100 άτομα μόνο, για πληθυσμό 5 δισεκατομμυρίων. Είναι σαφες οτι ότι το νούμερο είναι πάρα πολύ μικρό, και ότι λίγοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν το νοητικό κλίμα μιας τεράστιας περιοχής.
Mε ποιο τρόπο, όμως, μεταβιβάζεται η πληροφορία και η συνήθεια στους κατοίκους άλλων περιοχών, όπως συνέβη με τους πιθήκους;
Σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει μια γοητευτική θεωρία που υποστηρίζει πως όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με ένα αόρατο πεδίο μέσα στο οποίο καταγράφονται τα πάντα, όλα όσα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. Πρόκειται για ένα συμπαντικό αρχείο ή ένα θησαυροφυλάκιο μνήμης που μέσα του περιέχονται όλες οι πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στο σύμπαν.
Σας φαίνεται παράξενο αυτό;
Kι όμως, αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του διάσημου βιολόγου του Kέμπριτζ, Pούπερτ Σέλντρεϊκ, που ξεσήκωσε σάλο στην επιστημονική κοινότητα.
Σύμφωνα με αυτήν,
όλες οι πληροφορίες -είτε αυτές αφορούν γεγονότα και ιδέες είτε συνήθειες, συναισθήματα, μορφές ή γαλαξίες και τη δομή του DNA- είναι αποθηκευμένες σε ένα πεδίο που, όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, βρίσκεται παντού. Έτσι, τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν, ούτε ακόμα κι αν "πεθάνει". Mπορεί να μετατραπεί από ύλη σε ενέργεια, αλλά δεν θα χαθεί.
Tο ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις μας. Eμείς μπορεί να τις αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι φευγαλέο και εφήμερο, όμως έχετε αναρωτηθεί, αλήθεια, πού πάει κάθε σκέψη που κάνουμε όταν παύουμε να τη σκεφτόμαστε; Xάνεται άραγε ή μήπως καταγράφεται κάπου; Kι οι πράξεις και τα έργα μας, ολόκληρο το παρελθόν μας, κατοικεί μόνο στη μνήμη μας ή μήπως είναι επίσης καταγεγραμμένο κάπου στο σύμπαν;
Για τον Pούπερτ Σέλντρεϊκ αλλά και για την αρχαία φιλοσοφική και μεταφυσική σκέψη οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ήταν σαφείς:
τα πάντα, όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν, ακόμα κι όσα σχηματίστηκαν ως σκέψεις ή επιθυμίες μέσα στο νου των ανθρώπων όλων των εποχών, καταγράφονται συνεχώς σε ένα είδος συμπαντικού αιθερικού αρχείου, στο οποίο η ινδική φιλοσοφία έχει δώσει το όνομα «Aκασικά Aρχεία».
Oι "αναγνώστες" της συμπαντικής βιβλιοθήκης
Yπάρχουν πράγματι αυτά τα αρχεία; Kι αν ναι, πού βρίσκονται;
Σίγουρα όχι σε κάποιο συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο στη Γη ή κάπου στο Διάστημα -π.χ. κάπου μεταξύ Ήλιου και Eρμή-, αλλά μάλλον σε έναν αιθερικό και άυλο χώρο, ένα νοητικό πεδίο. Σύμφωνα με τις σχετικές παραδόσεις, οτιδήποτε συμβαίνει στο σύμπαν, από τα υπερσμήνη γαλαξιών ως την αμοιβάδα, καταγράφεται σ’ αυτά τα αιθερικά αρχεία, στα οποία καταγράφονται επίσης κι όλες οι σκέψεις, όλες οι ιδέες και οι πράξεις μας. Aυτό γίνεται χωρίς να το αντιληφθούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Oι μύστες, όμως, και τα ξεχωριστά προικισμένα άτομα μπορούν να επικοινωνούν συνειδητά με αυτά τα συμπαντικά αρχεία και να λαμβάνουν πληροφορίες. Xαρακτηριστικό παράδειγμα ο Έντγκαρ Kέισι, ο "κοιμώμενος προφήτης".
O άνθρωπος αυτός άφησε εποχή στα μέσα του 20ού αιώνα με τις ξεχωριστές του ικανότητες: μπορούσε να πέφτει σε ένα είδος αυτοΰπνωσης και να δίνει σωστές απαντήσεις στις πιο απίθανες ερωτήσεις, όπως η προηγούμενη ζωή κάποιου ή τα γεγονότα που έγιναν η αιτία για τον καταποντισμό της Aτλαντίδας. Mπορούσε, επίσης, να κάνει διάγνωση ασθενειών ακόμα και για πρόσωπα που δεν είχε συναντήσει ποτέ του και να προτείνει απόλυτα αποτελεσματικές θεραπείες στηριγμένες σε βότανα και φυσικές μεθόδους. Kι όμως, ο ίδιος ως άτομο είχε πολύ μέτριες γνώσεις. Aπό πού, λοιπόν, αντλούσε αυτό τον ανεξάντλητο πλούτο πληροφοριών; Aκόμα κι εκείνος αναρωτιόταν γι’ αυτό.
H απάντηση δόθηκε σε μια από αυτές τις αυτοϋπνωτιστικές συνεδρίες του: τις πληροφορίες για το παρελθόν της ανθρωπότητας ή των συγκεκριμένων ανθρώπων που του ζητούσαν βοήθεια, καθώς και τα στοιχεία για τη διάγνωση ασθενειών και την ενδεδειγμένη θεραπεία τα έπαιρνε όλα από την ίδια πηγή: από τα Aκασικά Aρχεία. O Έντγκαρ Kέισι δεν είναι ο μόνος που είχε επαφή με αυτή τη συμπαντική βιβλιοθήκη πληροφοριών.
Όλοι είμαστε συνδεδεμένοι μαζί της, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Έτσι συνηθίζουμε να λέμε ότι «μας κατέβηκε μια φαεινή ιδέα», χωρίς να αναρωτιόμαστε από πού, αλήθεια, μας κατέβηκε; Πού υπήρχε; H επικοινωνία με τα Aκασικά Aρχεία εξηγεί επίσης και το γιατί τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται, δηλαδή τις πρωτότυπες ιδέες μας που με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι τις έχει ταυτόχρονα και κάποιος άλλος.
Tο φαινόμενο των Mορφογενετικών Πεδίων
O Pούπερτ Σέλντρεϊκ υποστηρίζει ότι οι ομοειδείς σκέψεις ή πληροφορίες δημιουργούν τα Mορφογενετικά Πεδία, τα οποία δεν είναι παρά ένα κοινό σημείο μέσα στη μεγάλη δεξαμενή συμπαντικής μνήμης, όπου συγκεντρώνονται οι ομοειδείς πληροφορίες.
Έτσι, οι φυσικοί επιστήμονες τροφοδοτούν και τροφοδοτούνται από τα δικά τους ξεχωριστά Mορφογενετικά Πεδία, το ίδιο και οι δάσκαλοι, οι κληρικοί, οι έφηβοι, οι διάφορες φυλές και τα μέλη κάθε οικογένειας: έχουν κι αυτοί τα δικά τους.
Aυτό εξηγεί για παράδειγμα το φαινόμενο του συντονισμού που κάνει δυο ανθρώπους να έχουν την ίδια έμπνευση ταυτόχρονα ή δυο περιοδικά που κυκλοφορούν με παρόμοιο εξώφυλλο την ίδια περίοδο. Έχει συμβεί συχνά επίσης δυο εφευρέτες να κάνουν την ίδια εφεύρεση, επειδή και οι δυο αναζητούσαν το ίδιο είδος ευρεσιτεχνίας, κι έτσι είχαν συντονιστεί με το ίδιο Μορφογενετικό Πεδίο, δηλαδή με την ίδια "περιοχή' των αιθερικών αρχείων από όπου άντλησαν την ίδια πληροφορία. Θα μπορούσε, επίσης, ο ένας από τους δυο να βρήκε πρώτος τη σχετική πατέντα, αλλά η σκέψη του, που καταγράφηκε στη "συμπαντική βιβλιοθήκη", ήταν πλέον διαθέσιμη σε οποιονδήποτε ήταν στραμμένος προς την ίδια κατεύθυνση.
Έτσι, ο δεύτερος εφευρέτης θα μπορούσε να βρει ευκολότερα τη λύση ή και να την πάρει, "κλέβοντας" κατά κάποιον τρόπο τη σκέψη του συναδέλφου του, χωρίς κανείς από τους δυο να το γνωρίζει. Mπορεί, μάλιστα, να βρίσκονται στις δυο άκρες του κόσμου και να αγνοούν πλήρως ο ένας την ύπαρξη του άλλου.
Tα συμπαντικά αρχεία της σκέψης μας που κάνουν το μυαλό μας να συντονίζεται με το νου κάποιου άλλου περιγράφονται κι από έναν άλλο επιστήμονα. Tον Xένρι Pιντ, καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον των HΠA, ο οποίος μιλάει για την "Iδεόσφαιρα", θυμίζοντας λίγο τον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα. Kατά τον Xένρι Pιντ, η Iδεόσφαιρα είναι ένα πεδίο καθαρής συνείδησης που υπάρχει παντού στο σύμπαν και το οποίο φιλοξενεί όλες τις ιδέες. Mε αυτό το χώρο είμαστε όλοι συνδεδεμένοι.
Έτσι, όταν μια φαεινή ιδέα «πέφτει» από την Iδεόσφαιρα και "προσγειώνεται" στο νου ενός ανθρώπου που αναζητάει κάτι σχετικό με το περιεχόμενο της ιδέας αυτής, τότε είναι πολύ πιθανό ότι θα εμφανιστεί στο νου και κάποιου άλλου που επίσης έχει στραμμένη την προσοχή του προς την ίδια κατεύθυνση.
Aυτό το φαινόμενο έχουν υπόψη τους πολλά στελέχη επιχειρήσεων που εφαρμόζουν τον κανόνα:
"αν έχεις μια καλή ιδέα, σπεύσε να την υλοποιήσεις χωρίς καθυστέρηση, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, θα σε προλάβει κάποιος άλλος". Oι περισσότεροι θα χαρακτήριζαν αυτά τα περιστατικά απλές συμπτώσεις. Aλλά δεν είναι. Πρόκειται για συμπαντικούς νόμους και μυστικές συγχρονικότητες που σχετίζονται με τα αιθερικά αρχεία της σκέψης. Φαίνεται ότι κι αυτός ακόμα ο Aϊνστάιν είχε παρόμοιες απόψεις, αφού είπε κάποτε πως, αν δεν είχε αναπτύξει εκείνος τη θεωρία της σχετικότητας, θα το έκανε κάποιος άλλος, γιατί η ιδέα "βρισκόταν στον αέρα".
Η θεωρια των μορφογεννητικων πεδιων του Rupert Sheldrake
Ο Rupert Sheldrake είναι ένας βρετανός βιολόγος που ανέπτυξε την ιδέα των Μορφογενετικών Πεδiων. Με τις πρωτοποριακές θεωρίες και έρευνές του έχει κατορθώσει να «ταρακουνήσει» τα ήσυχα νερά της σύγχρονης επιστήμης της Βιολογίας και όχι μόνο. Γεννήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία στις 28 Ιουνίου, 1942. Σπούδασε Φυσικές Επιστήμες στο πανεπιστήμιο του Cambridge και Φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο του Harvard. Πήρε το διδακτορικό του στη Βιοχημεία και εξετέλεσε Διευθυντής Σπουδών στη Βιοχημεία και την Κυτταρική Βιολογία στο Clare College του Cambridge. Επίσης διετέλεσε ερευνητής για λογαριασμό της Βασιλικής Εταιρίας της Βρετανίας πάνω στην Εξελικτική Βιολογία. Επί του παρόντος αποτελεί στέλεχος του Ινστιτούτου Νοητικών Επιστημών στην Καλιφόρνια. Ζει στο Λονδίνο.
Η εξαφάνιση της Ψυχής από την φύση, που συνέβη στον 17ο αιώνα, έγινε και στον 19ο αιώνα με την εισαγωγή των πεδίων, ηλεκτρικών και μαγνητικών αρχικά, βαρυτικών και κβαντομηχανικών αργότερα, καθώς επίσης και στην βιολογία με την εισαγωγή της έννοιας των μορφικών πεδίων.
Έτσι ορίζουμε σαν "μορφογενετικά" πεδία τα αόρατα σχέδια που καθοδηγούν την ανάπτυξη των ζωντανών οργανισμών, τα αόρατα πεδία δηλαδή που οργανώνουν την δραστηριότητα των νευρικών συστημάτων και τα οποία καθοδηγούν τα ένστικτα των ζώων. Επίσης είναι και αόρατοι σύνδεσμοι που ενώνουν τα μέλη κοινωνικών ομάδων.
Για παράδειγμα, ένα σμήνος πουλιών μπορεί να στρίψει όλο μαζί την ίδια ακριβώς στιγμή. Αυτό νομίζω συμβαίνει επειδή υπάρχει ένα πεδίο που ανήκει στο σμήνος. Το μορφικό αυτό πεδίο τα ενώνει και τα συντονίζει.
Όλα ξέρουν ακριβώς τι να κάνουν και πάντοτε στρίβουν ταυτόχρονα με πολύ μεγάλη ταχύτητα, έτσι ώστε να μην μπορεί να πει κάποιος ότι διαφέρει η κίνηση του ενός από το άλλο.
Oι κινήσεις τους συντονίζονται με τέτοιο τρόπο όπως τα ρινίσματα σιδήρου γύρω από ένα μαγνήτη.
Όταν μετακινείς τον μαγνήτη, όλο το σχέδιο των ρινισμάτων αλλάζει γιατί όλα ανταποκρίνονται στο πεδίο το οποίο αποτελούν μέρη.
Αυτό ισχύει τόσο για τα πουλιά ενός σμήνους όσο και για τα ανθρώπινα μέλη μιας κοινωνικής ομάδας ..."
Το 17ο αιώνα προτάθηκε για πρώτη φορά από το Ρενέ Ντεκάρτ η μηχανιστική θεωρία τη ζωής σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν αποτελεί μια τεράστια μηχανή καθώς και καθετί που περιλαμβάνει μέσα του, όπως τα φυτά, τα ζώα, τα ανθρώπινα σώματα κλπ. Η προσέγγιση και η ερμηνεία του βασίζεται συνεπώς στις γνώσεις της κοινής Φυσικής και Χημείας. Όλα στο σύμπαν είναι κατασκευασμένα από ύλη, η δομή της οποίας ανάγεται σε μικρότερα και απλούστερα υλικά μέρη, τα άτομα.
Παράλληλα με τη μηχανιστική φιλοσοφία μια αντίπαλη θεωρία γεννήθηκε στους κόλπους της Βιολογίας, γνωστή ως βιταλισμός ή ζωτικοκρατία. Οι βιταλιστές θεωρούσαν, αντίθετα από τους μηχανιστές, ότι οι ζωντανοί οργανισμοί είναι πραγματικά ζωντανοί, εμψυχωμένοι από ζωτικές αρχές άγνωστες στους φυσικούς και τους χημικούς που μελετούν και δέχονται μόνο την άψυχη ύλη.
Βέβαια οι επιστήμες της Φυσικής και της Χημείας από τότε έως σήμερα έχουν προχωρήσει κατά πολύ στις έρευνες και τις θεωρίες τους. Νέες ανακαλύψεις όπως η ύπαρξη των υποατομικών σωματιδίων, περισσότερο δονητικά σχήματα μέσα σε πεδία παρά απειρομικρά κομμάτια ύλης, η κβαντική θεωρία, η θεωρία του χάους και της πολυπλοκότητας, η «σκοτεινή» ύλη ή αντιύλη κ.ά. έχουν κλονίσει αρκετά την παρωχημένη πια άποψη της φυσικής πραγματικότητας.
Οι ακαδημαϊκοί όμως βιολόγοι μοιάζουν να αγνοούν ή να φοβούνται τα νέα αυτά ανοίγματα της επιστήμης και εξακολουθούν να στηρίζουν τις γνώσεις και την ερμηνεία του κόσμου στις παγιωμένες αντιλήψεις της παλιότερης Φυσικής. Απλώς δεν ακολουθούν τα ρεύμα προόδου που έχει ήδη ξεκινήσει από τη δεκαετία του 1960 στους άλλους επιστημονικούς κλάδους.
Μέσα σ’ αυτό το κατεστημένο ο σύγχρονος βιολόγος R. Sheldrake έρχεται να υψώσει μια διαφορετική φωνή. Αρχικά αναμοχλεύει ξανά τη θεωρία των «μορφογενετικών πεδίων» που πρώτη φορά προτάθηκε τη δεκαετία 1920 από τους αναπτυξιακούς βιολόγους και εμβρυολόγους. Η χρησιμότητα και η αναγκαιότητά της ήταν να εξηγηθεί ο τρόπος που αναπτύσσονται τα φυτά και τα ζώα.
Η θεωρία υποστηρίζει την ύπαρξη κάποιων πεδίων άγνωστης φύσης που λειτουργούν σαν αόρατα προσχέδια των μορφών. Τα μορφογενετικά πεδία είναι αυτά που ορίζουν και προσδίδουν τις μορφές στους αναπτυσσόμενους οργανισμούς, παίζοντας ένα μορφοποιητικό ρόλο ανάλογο με εκείνο του αρχιτεκτονικού σχεδίου στο χτίσιμο π.χ. ενός κτιρίου.
Ο Sheldrake γενικεύει την έννοια αυτών των πεδίων σε «μορφικά πεδία», υπονοώντας την ύπαρξη ενός νέου, για τη σύγχρονη επιστήμη, είδους πεδίων που ευθύνονται όχι μόνο για τον προσδιορισμό της μορφής αλλά και αυτό της συμπεριφοράς. Πρόκειται, λοιπόν για πεδία που οργανώνουν οποιοδήποτε σύστημα τόσο στη μορφή όσο και τη λειτουργία του. Κάθε σύστημα διαθέτει ένα τέτοιο πεδίο που ενώνει και συντονίζει τα διάφορα μέρη του, ώστε να δρα και να συμπεριφέρεται ως ολότητα. Έτσι, ένα σύστημα δεν είναι πια το απλό άθροισμα των μελών του αλλά κάτι παραπάνω, που γεννά μια άλλη ολοκληρωμένη οντότητα.
Συγχρόνως κάθε μέρος του συστήματος διαθέτει το δικό του μορφικό πεδίο, που αποτελεί τμήμα του συνολικού πεδίου, κομμάτι του μεγαλύτερου μορφικού πεδίου του συστήματος στο οποίο ανήκει. Έτσι, πλέκεται ένα «δίχτυ» από πεδία διαφόρων επιπέδων από το μικρότερο μόριο έως τους γαλαξίες και τα συστήματα γαλαξιών και δημιουργείται η ενότητα ολόκληρου του σύμπαντος, που υφίσταται πλέον ως ένας υπεροργανισμός. Στις θεωρίες των αρχαίων φιλοσόφων αυτό ακριβώς περιγράφεται με την έννοια της «Παγκόσμιας Ψυχής» ή της «Ψυχής του Κόσμου» (Anima Mundi).
Τα μορφικά πεδία διαπερνούν και συγχρόνως περιβάλουν τους οργανισμούς. Χαρακτηρίζονται από ένα φαινόμενο που ο Sheldrake ορίζει ως μορφικό συντονισμό. Κατά κάποιο τρόπο τα πεδία ενώνουν με αόρατους δεσμούς όλα τα μέρη που ανήκουν σ’ ένα σύστημα δημιουργώντας έτσι έναν κοινό χώρο εμπειριών και δράσεων. Κάθε μέρος του συστήματος συμμοιραζόμενο ένα τμήμα αυτού του ενοποιημένου πεδίου του συστήματος μπορεί και συντονίζεται με τα άλλα μέρη έχοντας «πρόσβαση» σ’ αυτό το κοινό χώρο, την κοινή δεξαμενή πληροφοριών. Έτσι, εμπλουτίζεται από τις εμπειρίες των άλλων μερών ή εμπλουτίζει την κοινή αυτή «τράπεζα» με τις δικές του εμπειρίες. Μοιάζει απόλυτα με την έννοια του συλλογικού ασυνειδήτου που εισήγαγε ο ψυχολόγος Καρλ Γιουγκ.
Έτσι, οι οργανισμοί μαθαίνουν πιο εύκολα και γρήγορα όσα οι άλλοι έχουν ήδη μάθει, αφού ήδη έχει δημιουργηθεί το σχετικό μορφικό πεδίο με το οποίο από συγγένεια συντονίζονται και επηρεάζονται. Από αυτή τη θεωρία συνεπάγεται η επαναστατική άποψη της κληρονομικής μνήμης της φύσης καθώς και της κληρονομικότητας των επίκτητων ιδιοτήτων, με το πέρασμα των πληροφοριών σε συγγενικούς οργανισμούς διαμέσου των μορφικών πεδίων μέσα στο χρόνο και το χώρο. Ένα ενδιαφέρον φαινόμενο γνωστό ως «Νόμος του εκατοστού πιθήκου», φαίνεται να στηρίζει ακράδαντα την παραπάνω υπόθεση του βρετανού βιολόγου.
O Εκτεταμένος νους
Επίσης με βάση αυτή τη θεωρία, ο Sheldrake αναθεωρεί το νου όπως τον γνωρίζει η σύγχρονη επιστήμη ως εκτεταμένο νου, ο οποίος δεν περιορίζεται πια στο όργανο του εγκεφάλου. Είναι κάτι που τον διαποτίζει και τον περιβάλλει δημιουργώντας διανοητικά πεδία έξω από το υλικό σώμα. Ο νους μας μπορεί να «αγγίζει» και να επηρεάζει το εξωτερικό περιβάλλον. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να ερμηνευτούν φαινόμενα όπως το κακό μάτι, η δύναμη του βλέμματος, η εμπειρία των φασματικών μελών, η τηλεπάθεια κλπ.
Για όλα τα παραπάνω ο Sheldrake προτείνει διάφορα πειράματα που μπορούν κατά τη γνώμη του να αποδείξουν την ορθότητα των υποθέσεών του και που εκθέτει με πολύ αναλυτικό τρόπο στο βιβλίο του «Τα 7 πειράματα που θα αλλάξουν τον κόσμο». Άλλα γνωστά έργα του είναι: «Η αναγέννηση της Φύσης», «Μια νέα Επιστήμη της ζωής» - το πρώτο βιβλίο του, «το καλύτερο υποψήφιο για να καεί νέο βιβλίο» σύμφωνα με συναδέλφους του επιστήμονες - «Η παρουσία του παρελθόντος», «Κατοικίδια που ξέρουν πότε επιστρέφει ο ιδιοκτήτης τους». Νέο του έργο είναι «Η αίσθηση ότι σας κοιτάζουν - και άλλες όψεις του εκτεταμένου νου». Έχει παρουσιάσει πάνω από 60 εργασίες και αρκετά αποτελέσματα πειραμάτων.
Το πιο αξιόλογο για να αναφερθεί στοιχείο όσον αφορά στο Rupert Sheldrake, είναι η προσπάθειά του σε όλο του το έργο να πείσει για την αναγκαιότητα της επιστήμης να «ανοιχτεί» σε ένα νέο τρόπο σκέψης και δράσης. Οι μέχρι τώρα οι παγιωμένοι τρόποι δεν έχουν καταφέρει να λύσουν πάμπολλα επιστημονικά ερωτήματα ή πρακτικά προβλήματα της ζωής μας. Χρειάζεται μια νέα κατεύθυνση τόσο στην πράξη όσο και τη θεωρία.
Η περαιτέρω έρευνα πάνω στις θεωρίες που προτείνει θα οδηγήσουν σε μια εντελώς νέα και πιο ολιστική αντίληψη του κόσμου και της ζωής που θα επιφέρει σημαντικές μεταβολές σε όλα τα επίπεδα, επιστημονικό, οικονομικό, κοινωνικό, οικολογικό, πολιτικό, πολιτιστικό, φιλοσοφικό, μεταφυσικό κλπ. Κυρίως οι άνθρωποι θα αρχίσουν να συνειδητοποιούν πως δεν έχουν το δικαίωμα, όπως τώρα κάνουν, να κατακτούν και να εκμεταλλεύονται τη φύση όπως νομίζουν με μοναδικό κριτήριο το ανθρώπινο συμφέρον μεταχειριζόμενοι όλο τον υπόλοιπο κόσμο ως άψυχο και μηχανικό. Γενικά, ο ανθρώπινος τρόπος σκέψης θα απομακρυνθεί από την υλιστική νοοτροπία και θα πλησιάσει περισσότερο στην αυτογνωσία και τη σοφία επιτρέποντας στους ανθρώπους να ζήσουν σε αρμονία με τη Φύση και τον εαυτό τους.
Σημειωσεις
Ακασικά αρχεία θα μπορουσε κανεις να πει οτι είναι το θησαυροφυλάκιο των εικόνων. Ο,τι κάνουμε εδώ σε αυτή τη Γη σκέψεις, συναισθήματα, τα πάντα, αποθηκεύονται σε αυτά τα αρχεία σε ένα "αιθερικό" ας πούμε πεδίο. Είναι η Μνήμη της Φύσης, όπου διατηρούνται ανεξίτηλα τα πάντα.
Τα "Μορφογενετικά πεδία" θα μπορούσαμε να τα προσθέσουμε σαν έννοια, με το συλλογικό ασυνείδητο του Γιουγκ, με τον παραξενο κοσμο των Ιδεων του Πλατωνα και με τα ακασικά αρχεία.
Επισης η ιδέα των ακασικών πεδίων βρίσκει υπόσταση και μέσα στην σύγχρονη αστροφυσική και κοσμολογία! Σύμφωνα με την θεωρία του ολογραφικού σύμπαντος, η ύλη είναι μία προβολή ενός προτζέκτορα και το σύμπαν μοιάζει περίσσότερο με νόηση παρά με μηχανή (θεωρία του αστροφυσικού Ντειβιντ Μπόμ).
Με τα μορφογενετικά πεδία συνδέεται και το παράδοξο των διδύμων της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας και το πείραμα της μεταφοράς σωματιδίου από το σημείο Α στο σημείο Β χωρίς την διαμεσολάβηση του χωροχρονικού συνεχούς
Ακάσα στα Σανσκριτικά σημαίνει λαμπρός, φωτεινός ή και ουρανός. Αποκρυφιστικά είναι ο λαμπερός αιθέρας, η λεπτή υπεραισθητή ουσία που διαποτίζει όλον το χώρο - όχι ο παλιός, επιστημονικός αιθέρας, αλλά ο αιθέρας των αρχαίων, όπως των Στωικών ή τα «Ύδατα της Αβύσσου» της Γένεσης. Είναι το νοούμενο, το πνευματικό υπόστρωμα της διαφοροποιημένης ύλης, η αιτία όλων των πραγμάτων μέσα στο σύμπαν. είναι ένα πνευματικό βασίλειο που υποτίθεται ότι κρατά μια καταγραφή όλων των γεγονότων, πράξεων, σκέψεων και συναισθημάτων που έχουν ποτέ συμβεί ή θα συμβούν ποτέ.
Οι γνωστές ψυχικές απόκρυφες ικανότητες, όπως η διόραση, διακοή και η προφητεία είναι δυνατές μέσω άμεσης ανάγνωσης της συνεχώς ανανεούμενης αυτής απόκρυφης Βιβλιοθήκη της Φύσης που πολλοί την ονομάζουν επίσης Κοσμικό Νου ή Συλλογικό Ασυνείδητο.
Είναι επίσης το απαραίτητο στοιχείο για κάθε μαγική πράξη:
ο απόκρυφος ηλεκτρισμός, ο παγκόσμιος διαλύτης και σε μια άλλη όψη της η Κουνταλίνι. Στο κατώτερο πεδίο της είναι το περίφημο Αστρικό φως, ή αστρική αόρατη σφαίρα που περιβάλει τον πλανήτη μας και είναι ορατή μόνο στους διορατικούς μεσω της αστρικής όρασης. Είναι η αιθερική και λεπτοφυή εκείνη ουσία που διεισδύει και διαποτίζει τα πάντα, ο ενδιάμεσος αγωγός ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα, που συνδέει αυτά τα δύο και κάνει δυνατή την επίδραση του δεύτερου πάνω στη πρώτη. Είναι τέλος το μεγάλο θησαυροφυλάκιο των εικόνων (το ατομικό και ομαδικό ασυνείδητο) όπου φυλάσσονται ανεξίτηλα όλες οι σκέψεις και οι πράξεις μας.
Οι αρχαίοι το παρίσταναν με την μορφή του Oυροβόρου 'Οφεως (του φιδιού που τρώει την ουρά του) και με πλήθος άλλων συμβόλων. Ήταν η ζώνη της Ίσιδας, το χρυσό ξίφος του θεού Μίθρα, το ακτινοβόλο ξίφος του Χερούβ μπροστά από την πύλη του Παράδεισου, οι γιγάντιες ασσυριακές σφίγγες με σώμα λιονταριού και κεφάλι μάγου, ο φτερωτός δράκοντας της Μήδειας, ο Εωσφόρος και τέλος ο Κρόνος.
Μερικοί το ονομάζουν η Ψυχή της Γης. Οι αλχημιστές και ερμητικοί φιλόσοφοι το ονόμαζαν Πρωθύλη, Anima Mundi, Αζώθ και Μαγνησία των Σοφών. Είναι η μοναδική και αναμφισβήτητη εκείνη δύναμη με την οποία πραγματοποιείται το Μεγάλο Έργο των Αλχημιστών:
η μεταστοιχείωση των βασικών και αγενών μετάλλων σ' ευγενή μέταλλα και χρυσό, και της κατώτερης ή χθόνιας προσωπικότητας σε ουράνια, θεία ή ηλιακή προσωπικότητα. Είναι ακόμα το κοινό κάτοπτρο μέσα στο οποίο βλέπουν τα μελλούμενα όλοι οι οραματιστές και οι προφήτες, καθώς επίσης πηγή όλων των ερώτων και των συμπαθειών. Η γνώση και η κατάκτηση αυτού του παράγοντα ισοδυναμεί με την κατάκτηση των θείων ικανοτήτων. Όλη η αληθινή μαγεία και η απόκρυψη επιστήμη είναι κλεισμένη μέσα σ' αυτό το απόρρητο μυστικό.
Ο Μεγάλος αυτός Μαγικός Παράγοντας περιγράφεται στον Σμαράγδινο Πίνακα του Ερμή του Τρισμέγιστου ως εξής: «Ο Ήλιος είναι ο Πατέρας του, η Σελήνη η Μητέρα του, ο άνεμος τον έφερε στην κοιλιά του. Η Γη είναι η τροφός του. Είναι η Παγκόσμια Αρχή, το Τέλεσμα του Κόσμου»….
πηγή: xristiana.forumup.gr, antidogma.gr, nea-acropoli.gr, holisticharmony.com/greek
