Ελευθερια, η Αρχη και το τελος. Η Φλογα της προσοχης. Στην Σιγη του νου. Η Απελευθερωση απο το γνωστο. Η Αγαπη δεν υπακουει. Κρισναμουρτι

.

ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ

Γεννημένος το 1895 στη Μαντανάπαλι της Ινδίας, ο Τζίντου Κρισναμούρτι, γύρισε όλον τον κόσμο μιλώντας με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο για να πράγματα που απασχολούν τον κάθε άνθρωπο.

Λίγοι γνωρίζουν ότι του είχε προταθεί να μείνει στην Αθήνα έτσι ώστε να προωθηθεί για δήμαρχος (της Αθήνας), πολλοί περισσότεροι όμως γνωρίζουν την φιλία του με τον Μπέρναντ Σω, τον Λέοπολντ Στοκόφσκι, τον Aλντους Χάξλευ, την Ίντιρα Γκάντι, τον Δαλάι Λάμα, τον γλυπτη Αντουαν Μπουρντελ, τον καθηγητη Μορις Γουιλκινς με νομπελ ιατρικης , τον φυσικο Δρ. Ντειβιντ Μπομ, τον βιολογο Ρουπερτ Σελντρεικ , τον ηθοποιο Τερενς Σταμπ.

Η Σοβιετική Ένωση και η Κίνα του είχαν απαγορεύσει την είσοδό του στην επικράτειά τους, ενώ παράλληλα δεχόταν επίσημες προσκλήσεις από υπουργούς κρατών για να μιλήσει.

Οι ανατολίτες θεωρούσαν τον τρόπο σκέψης του «δυτικό», ενώ αντίθετα στους δυτικούς θύμιζε έντονα θρησκείες τις ανατολής. Για αυτό και αν ανατρέξει κανείς σε κριτική Χριστιανών θα διαπιστώσει ότι ο Κρισναμούρτι ήταν «γκουρού», ενώ αντίστοιχα οι ανατολίτες τον θεωρούσαν απλά φιλόσοφο. Ο ίδιος αρνούνταν κάθε χαρακτηρισμό, δεν απέκτησε ποτέ μαθητές ή κάποιον στενότερο κύκλο.

Για να είμαστε ακόμα πιο ακριβείς, ο Κρισναμούρτι είχε μαθητές σε πολύ μικρή ηλικία. Ειδικότερα, του είχαν δώσει το Τάγμα του Αστέρος το οποίο ήταν ο πυρήνας της Θεοσοφικής εταιρίας. Πώς όμως βρέθηκε ο Κρισναμούρτι στην Αγγλία και μάλιστα στο ψηλότερο αξίωμα μιας θρησκευτικής οργάνωσης;

Η Θεοσοφία ήταν (και είναι) μια θρησκευτική οργάνωση που πιστεύει στην ισότητα όλων των θρησκειών. Σε αυτήν είχε προσχωρήσει η μητέρα του Κριναμούρτι, όταν αυτός ήταν τριών ετών. Αντίθετα, ο πατέρας του ήταν ενάντια σε αυτήν την οργάνωση και έμεινε σε όλη του την ζωή Βραχμάνος. Όταν λοιπόν, ο Κρισναμούρτι έφτασε στην ηλικία των δεκατεσσάρων ετών, ανώτερα στελέχη της Θεοσοφίας, είδαν στο πρόσωπό του την ενσάρκωση ή μάλλον την μετενσάρκωση του Χριστού. Έτσι τον πήραν και τον ανέθρεψαν με σκοπό να ηγηθεί της οργάνωσης όταν ενηλικιωνόταν. Μαζί με την «ηγεσία» στον ανώτερο σκαλί της Θεοσοφίας, του είχαν χαριστεί τεράστιες εκτάσεις και χρήματα από τα μέλη της Θεοσοφίας. Με λίγα λόγια, μέχρι τα τριάντα τέσσερά του χρόνια, είχε τον τίτλο του Μεσσία και του Παγκόσμιου Διδάσκαλου και διέθετε τεράστια κινητή και ακίνητη περιουσία. ..

Στα τριάντα τέσσερά του χρόνια, στις 3 Αυγούστου παρουσία 3.000 χιλιάδων μελών του Τάγματος του Αστέρος, με χιλιάδες άλλους Ολλανδούς να τον ακούν από το ραδιόφωνο ο Κρισναμούρτι ανέφερε -μεταξύ άλλων- τα εξής:

«Υποστηρίζω ότι η αλήθεια είναι μια χώρα χωρίς μονοπάτι προς αυτήν και δεν μπορείτε να την πλησιάσετε μέσα από οποιονδήποτε δρόμο, από οποιαδήποτε θρησκεία, οποιαδήποτε αίρεση. Αυτή είναι η άποψή μου και εμμένω σε αυτήν απόλυτα και ανεπιφύλακτα ...

Αν το καταλάβετε κατ΄ αρχήν αυτό, τότε θα δείτε πόσο αδύνατον είναι να οργανώσετε μια πίστη. Μια πίστη είναι καθαρά μια ατομική υπόθεση και δεν μπορείτε και δεν πρέπει να την οργανώσετε. Αν το κάνετε, πεθαίνει, αποκρυσταλλώνεται΄ γίνεται δόγμα, αίρεση, θρησκεία που επιβάλλεται στους άλλους.

Αυτό είναι που ο καθένας επιχειρεί να κάνει σ΄ολόκληρο τον κόσμο.. Η Αλήθεια συρρικνώνεται και γίνεται παιχνίδι στα χέρια των αδυνάτων και όσων είναι στιγμιαία ανικανοποίητοι. Την αλήθεια δεν μπορείτε να την κατεβάσετε στα μέτρα σας, το άτομο μάλλον πρέπει να κάνει μια προσπάθεια να ανέβει σε αυτήν. Δεν μπορείτε να φέρετε την κορυφή του βουνού στην κοιλάδα…

Αυτός λοιπόν είναι ο πρώτος λόγος, κατά την άποψή μου, που πρέπει να διαλυθεί το Τάγμα του Αστέρος. Παρόλα αυτά μπορεί να δημιουργήσετε καινούργια Τάγματα, να συνεχίσετε να ανήκετε στην μια ή την άλλη οργάνωση, αναζητώντας την Αλήθεια.

Δεν θέλω να ανήκω σε κανέναν οργανισμό πνευματικού τύπου, παρακαλώ, καταλάβετέ το.

Αν ένας οργανισμός δημιουργείται με αυτόν τον σκοπό γίνεται δεκανίκι, αδυναμία, σκλαβιά και θα πρέπει να σακατέψει το άτομο και να το εμποδίσει να αναπτυχθεί, να εδραιώσει την μοναδικότητά του, που έγκειται στην ανακάλυψη από τον ίδιον και για τον ίδιον αυτής της απόλυτης κι ανεπιφύλακτης άνευ όρων Αλήθειας.

Αυτός λοιπόν είναι άλλος ένας λόγος που αποφάσισα, μια και τυχαίνει να είμαι επί κεφαλής του Τάγματος, να το διαλύσω. Δεν πρόκειται για κανένα μεγαλειώδες ανδραγάθημα, γιατί δεν θέλω οπαδούς, ακολούθους, και το εννοώ. Από την στιγμή που ακολουθείτε κάποιον, παύετε να ακολουθείτε την Αλήθεια . Αυτοί, λοιπόν, είναι μερικοί από τους λόγους για τους οποίους ύστερα από προσεκτική μελέτη δυο χρόνων πήρα ετούτη την απόφαση. Δεν προέρχεται από μια στιγμιαία παρόρμηση. Κανένας δεν με έπεισε για αυτό - δεν πείθομαι για τέτοια πράγματα. Δυο χρόνια τώρα σκέφτομαι - αργά, προσεκτικά, υπομονετικά- να διαλύσω το Τάγμα.

Μπορείτε να φτιάξετε άλλες οργανώσεις και να περιμένετε κάποιον άλλον. Ούτε αυτό με απασχολεί, ούτε η δημιουργία νέων κλουβιών ή νέων διακοσμήσεων στα παλιά κλουβιά. Η μόνη έγνοιά μου είναι να κάνω τον άνθρωπο, χωρίς όρους, απόλυτα ελεύθερο.»


Μετά από αυτήν την δήλωση, επέστρεψε πίσω όλα τα χρήματα και την ακίνητη περιουσία στους δωρητές. Και δεν έφτανε μόνο αυτό, είχε δυσαρεστήσει τους ανθρώπους που του είχαν εμπιστευτεί όλη αυτήν την περιουσία και όλους αυτούς που πίστευαν στο πρόσωπό του. Τελικά, μετά από αυτήν την απόφαση του, ευαισθητοποιήθηκαν άνθρωποι από εντελώς διαφορετικά είδη σκέψης, άνθρωποι που ήθελαν να ακούσουν «κάτι ακόμα». Έτσι, δημιουργήθηκε σιγά σιγά ένας νέος κύκλος ανθρώπων που ήθελαν να μιλήσουν προσωπικά μαζί του. Αυτός ο κύκλος μεγάλωσε με αποτέλεσμα ο Κρισναμούρτι να βρίσκεται αντιμέτωπος με ακροατήρια των δυο ή ακόμα και τριών χιλιάδων ανθρώπων.

Όλα αυτά έγιναν χωρίς στόμα με στόμα, χωρίς κάποια διαφήμιση. Και αυτά ήταν μόνο η αρχή. Μετά από μερικές δεκαετίες, ο Κρισναμούρτι παρασημοφορήθηκε για το έργο του από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, ήταν πρόεδρος του Ιδρύματος Κρισναμούρτι το οποίο χρηματοδότησε την δημιουργία σχολείων τα οποία δεν θα μεγάλωναν τα παιδιά με οποιουδήποτε είδους «προκαταλήψεις», είχε εκατοντάδες συζητήσεις με ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα σε όλον τον κόσμο.

Ποιος ήταν όμως, ο πυρήνας της φιλοσοφίας του Κρισναμούρτι;

Όπως ο ίδιος είχε δηλώσει το 1974:

«Η αλήθεια είναι μια χώρα χωρίς κανέναν δρόμο προς αυτήν. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να έρθει σε αυτήν μέσα από οποιονδήποτε οργανισμό, οποιοδήποτε «πιστεύω» οποιοδήποτε δόγμα, ιερωμένο ή τελετουργία ούτε μέσα από φιλοσοφική γνώση και ψυχολογικές τεχνικές. Πρέπει κανείς να τη βρει στον καθρέπτη στον σχέσεων, μέσα από την παρατήρηση και όχι μέσα από την διανοητική ανάλυση ή ενδοσκοπική ανατομία.

Ο άνθρωπος έχει χτίσει μέσα του εικόνες, για να έχει μια αίσθηση ασφάλειας, εικόνες θρησκευτικές, πολιτικές, προσωπικές. Αυτές εκδηλώνονται σαν σύμβολα, ιδέες, πεποιθήσεις. Το βάρος τους κυριαρχεί στις σχέσεις του ανθρώπου, στις σχέσεις του στην καθημερινή ζωή. Το περιεχόμενο αυτής της συνείδησης, είναι η ίδια η συνείδηση. Το περιεχόμενο είναι κοινό σε όλη την ανθρωπότητα. Η ατομικότητα, είναι το όνομα, το σχήμα και η επιφανειακή διαπαιδαγώγηση που αποκτά από το περιβάλλον του. Η μοναδικότητα του ατόμου δεν έγκειται στο επιφανειακό αλλά στην πλήρη ελευθερία του από περιεχόμενο της συνείδησης.

Η ελευθερία δεν είναι αντίδραση, η ελευθερία δεν είναι επιλογή. Είναι ανθρώπινη υποκρισία το ότι επειδή έχει επιλογές ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Ελευθερία είναι η καθαρή παρατήρηση χωρίς κατεύθυνση, χωρίς τον φόβο της τιμωρίας και της ανταμοιβής. Η ελευθερία είναι χωρίς κίνητρο, η ελευθερία δεν βρίσκεται στο τέλος της εξέλιξης του ανθρώπου αλλά στο πρώτο βήμα της ύπαρξης. Με την παρατήρηση αρχίζει κανείς να ανακαλύπτει την έλλειψη ελευθερίας. Η ελευθερία βρίσκεται στην επίγνωση χωρίς επιλογή. Η πλήρης άρνηση είναι η ουσία του θετικού. Όταν υπάρχει άρνηση όλων εκείνων που δεν είναι αγάπη- επιθυμία, ευχαρίστηση- τότε υπάρχει αγάπη, με την δική της συμπόνια και νοημοσύνη.»

πηγη: http://www.amity.gr/

Ο Κρισναμουρτι, περιγραφοντας σ'ενα γραμμα του στην Ανν Μπεζαντ και στον Λεντμπιτερ, μια "φωτεινη" εμπειρια του σε νεαρη ηλικια, κατα την διαρκεια αυτου που αργοτερα εγινε γνωστο σαν " διαδικασια" , τελειωνει ετσι την διηγηση του:

Ήμουν απέραντα ευτυχισμένος γιατί είδα.

Τίποτα πια δεν μπορεί να είναι το ίδιο.

Ήπια τα καθαρά και αμόλυντα νερά της πηγής της ζωής και χόρτασα τη δίψα μου.

Ποτέ πια δεν θα διψάσω.

Ποτέ πια δεν θα βρεθώ σε απόλυτο σκοτάδι·

είδα το Φως.

Άγγιξα τη συμπόνια που θεραπεύει κάθε θλίψη και βάσανο.

Αυτό δεν θα είναι για μένα, αλλά για τον κόσμο.

Στάθηκα στην κορφή του βουνού κι αντίκρισα τις παντοδύναμες Υπάρξεις.

Είδα το λαμπρό Φως που θεραπεύει.

Η κρήνη τηςΑλήθειας μου αποκαλύφθηκε και το σκοτάδι διαλύθηκε.

Αγάπη σ' όλη της τη δόξα μεθυσε την καρδιά μου.

Η καρδιά μου ποτέ πια δεν θα 'ναι κλειστή.

Ήπια από την 'κρήνη της Χαράς και της αιώνιας Ομορφιάς.

Είμαι μεθυσμένος από Θεό.

Λίγο πιο πάνω στο ίδιο γράμμα έγραφε:

Την πρώτη μέρα, ενώ βρισκόμουν σ' εκείνη την κατάσταοη κι είχα περισσότερη συνείδηση των γύρω μου, δοκίμασα την πιο εκπληκτική εμπειρία. Ήταν ένας άντρας εκεί, που έφτιαχνε το δρόμο· Αυτός ο άντρας ήμουν εγώ· Η αξίνα που κρατούσε ήμουν εγω. Η ίδια η πέτρα που πελεκούσε ήταν μέρος από μένα. Το τρυφερό φύλλο χλοης ηταν η ίδια η ύπαρξη μου και το δέντρο δίπλα στον άντρα ήμουν εγώ. Μπορούσα ακόμα να νιώθω και να σκέφτομαι όπως ο εργάτης και μπορούσα να αισθανθώ τον αέρα να διαπερνάει το δέντρο. Ενιωθα ακόμα κι αυτό το μυρμηγκάκι πάνω στο φύλλο της χλόης. Τα πουλιά, η σκόνη ο ίδιος ο θόρυβος ήταν μέρος από μένα. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή ένα αυτοκίνητο περνούσε σε κάποια απόσταση· ήμουν ο οδηγός, η μηχανή και τα λάστιχα. Καθώς το αυτοκίνητο απομακρυνόταν, απομακρυνόμουν κι εγώ απ' τον εαυτό μου. Βρισκόμουν μέσα στο κάθε τι, ή μάλλον το κάθε τι βρισκόταν μέσα μου, άψυχο ή έμψυχο, το βουνό, το σκουλήκι κι όλα τα πλάσματα που ανασαίνουν. Ολόκληρη την ημέρα έμεινα σ' αυτή την ευτυχισμένη κατάσταση.

Ο Κρισναμουρτι πεθαινει στα ενενήντα του και η Μαίρη Λάτιενς τελειώνει τη σειρά των τριών βιβλίων, της μόνης αυθεντικής βιογραφίας αυτού του εξαιρετικού ανθρώπου (The Years of Awakening, The Years of Fulfilment, The Open Door). Η Μαίρη Λάτιενς γνώριζε τον Κρισναμούρτι από την εποχή που εκείνος πρωτοήρθε στην Αγγλία με τους θεοσοφιστές, σαν ο μελλοντικός Μεσσσίας, ρόλο που απαρνήθηκε το 1929. Κανείς δεν ειχε περισσότερες δυνατότητες από τη Μαίρη Λάτιενς να δει τη ζωή του Κρισναμούρτι συνολικά και να αναζητήσει απάντηση στο ερώτημα:

«Ποιος ή τι ήταν ο Κρισναμούρτι;»

Ο ίδιος ήταν πολύ συγκεκριμένος ως προς το τι δεν ήταν: δεν ήταν γκουρού και απεχθανόταν τη σχέση γκουρου-μαθητή• δεν ήταν ηγέτης θρησκευτικής οργάνωσης κι επέμενε ότι όλες αυτές οι οργανώσεις είναι εμπόδια στην αλήθεια• αυτό που είχε να πει δεν αφορούσε μόνο μια ελίτ αλλά όλους τους ανθρώπους εξίσου και, όπως έλεγε, μόνη του φροντίδα ήταν να απελευθερώσει τον άνθρωπο από οτιδήποτε τον εμποδίζει να ανακαλύψει την αλήθεια για τον εαυτό του.

Ο Κρισναμούρτι έφερνε κατανόηση κι όχι παρηγοριά. Μια λιτή φιλοσοφία, που έδωσε το ερέθισμα σε χιλιάδες ανθρώπους σ' ολόκληρο τον κόσμο να αναζητήσουν μια ριζική ψυχολογική αλλαγή μέσα τους, ως μόνο μέσον για να φέρουν ένα τέλος στη βία και στη θλίψη. Ο Κρισναμούρτι δεν ήταν μόνο ένας εκπληκτικός δάσκαλος αλλά κι ένας άνθρωπος βαθιά στοργικός, που του άρεσε να γελά.

To κοινο στις ομιλιες του κρισναμουρτι δεν ηταν μεγαλο. Κυμαινοταν ανάμεσα στα 1.000 με 5.000 άτομα, αναλογα με το μέγεθος της αίθουσας ή της τέντας όπου μιλούσε.

Τι μπορούσε να ελκύει όσους πήγαιναν να τον ακούσουν;

Αξιοσημείωτο ήταν ότι υπήρχαν και κάποιοι λίγοι χίππις ανάμεσα στο ακροατήριο, αν και έτσι κι αλλοιώς οι περισσότεροι ήταν νέοι. Το κοινό του στην πλειοψηφία το αποτελούσαν άνθρωποι ευγενικοί και καλοντυμένοι, εξίσου άντρες και γυναίκες, που τον άκουγαν σοβαρά και με εσωτερική ενταση, παρόλο που δεν είχε το χάρισμα του ρήτορα.

Η διδασκαλία του δεν είχε πρόθεση να φέρει παρηγοριά αλλά να ταρακουνήσει τους ανθρώπους προς μια επίγνωση της επικίνδυνης κατάστασης του κόσμου, για την οποία κάθε άτομο είναι υπεύθυνο, εφόσον σύμφωνα με τον ίδιον, κάθε άτομο ηταν ο κόσμος σε μικρογραφία.

Μέρος της έλξης που ασκούσε ο Κρισναμσύρτι ήταν χωρίς αμφιβολία η εμφάνιση του. Εκτός του ότι στα νιάτα του ήταν εκπληκτικά όμορφος, ακό­μα και σε μεγάλη ηλικία εξακολούθησε να έχει όμορφη σιλουέτα, κορμοστασιά και παράστημα. Όμως περισσότερο απ' όλα, αυτό που έφερνε τον κό­σμο κοντά του ήταν ο προσωπικός του μαγνητισμός. Δημόσια μπορεί να μιλούσε αυστηρά, σχεδόν σκληρά καμιά φορά, όμως στις ατομικές συνομι­λίες ή σε μικρές ομάδες υπήρχε μια αίσθηση μεγάλης ζεστασιάς και τρυφερότητας.

Αν και δεν του άρεσε να τον αγγίζουν, πολύ συχνά, όποτε καθόταν και κουβέντιαζε με κάποιον, μπορεί να έσκυβε για ν' ακουμπήσει το χέρι του στο μπράτσο ή στο γόνατο του άλλου.Του άρεσε ακόμα να κρατά σφιχτά το χέρι ενός φίλου ή κάποιου που είχε έρθει κοντά του για βοήθεια.. Πάνω απ' όλα, όταν δε μιλούσε σοβαρά, αγαπούσε να γελά και να κάνει αστεία, να λέει ανέκδοτα και να διηγείται ή ν' ακούει χαζοϊστορίες. Το δυνατό και βαθύ γέλιο του ήταν μεταδοτικό κι ευχάριστο.

Το γεγονός ότι υπάρχει ένα διατηρούμενο ή ακόμα και αυξανόμενο εν­διαφέρον για τον Κρισναμούρτι μετά το θάνατο του δείχνει, νομίζω, ότι μέσα από τις βιντεοταινίες και τις κασέττες μεταδίδεται, όχι μόνο μέρος από τον προσωπικό μαγνητισμό του, αλλά και ότι η διδασκαλία του είναι ένα μήνυμα για το σήμερα, που οι άνθρωποι το θέλουν απελπισμένα. Μπο­ρεί κανείς να μη συμφωνήσει με πολλά απ' αυτά που είπε, αλλά δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ειλικρίνεια του.

.