Καθόμαστε σε μια άνετη και βολική θέση και στάση για το σώμα μας. Κρατάμε ίσια την πλάτη και αφήνουμε όλο το σώμα να χαλαρώσει στρέφοντας την προσοχή μας στην αναπνοή μας. Η αναπνοή μας γίνεται ήρεμη, αργή και ρυθμική… παρακολουθούμε την ηρεμία της αναπνοής μας… μένουμε για λίγο πιστοί και ευγνώμονες σ’ αυτή την ανάσα που μας δίνει ζωή… της δίνουμε την προσοχή μας για λίγα λεπτά του χρόνου… ως ένα τρόπο να την ευχαριστήσουμε… να την αναγνωρίσουμε…
Μένουμε ήρεμοι παρακολουθώντας την αναπνοή μας… Μέσα σ’ αυτή την γαλήνη αρχίζουμε να βιώνουμε την ύπαρξη μιας δύναμης που κινεί τα νήματα της ζωής μας… δεν την ορίζουμε… δεν την ελέγχουμε… μας οδηγεί στον προορισμό μας… εκεί που θα εκφράσουμε το δυναμικό μας… εκεί που θα δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να ακτινοβολήσει από δύναμη παρουσίας και σοφίας…
Αυτή η δύναμη που κινεί τα νήματα της ζωής μας είναι σοφή πέρα από κάθε περιγραφή, είναι άπειρη στην αγάπη της και την καλοσύνη της, είναι απέραντη στη φιλευσπλαχνία της και την κατανόησή της.
Τώρα καταλαβαίνουμε πως δεν ελέγχουμε εμείς την πορεία της ζωής μας… δεν ελέγξαμε εμείς αυτούς που συναντήσαμε… δεν ελέγξαμε εμείς αυτά που μάθαμε… δεν ελέγξαμε εμείς τη ροή της συνέχειας της ζωής μας…
Η δύναμη που κινεί τη ζωή μας τα έκανε όλα αυτά για μας… ας αισθανθούμε ότι μπορούμε να την εμπιστευθούμε… να μας φροντίσει… να μας οδηγήσει… εκεί που είναι το καλύτερο για μας… εκεί θα καταλάβουμε τη σοφία της και την αγάπη που είχε για μας από την αρχή…
Η δύναμη που κινεί τη ζωή μας έχει το ύψιστο καλό για μας μέσα στο νου της… η δύναμη που κινεί τη ζωή μας ξέρει το λόγο και το σκοπό για καθετί που συνέβη, συμβαίνει και θα συμβεί στη ζωή μας…
Ας εμπιστευθούμε την παντοδύναμη παρουσία του Θεού… ας εμπιστευθούμε την δύναμη που αόρατα κινεί τα νήματα της ζωής μας και ας ακούσουμε την καθοδήγησή της… που μιλά στα εσώψυχα της καρδιάς μας και στα βάθη του νου μας με αγάπη… θέλει να μας οδηγήσει εκεί που είμαστε ασφαλείς, παρόντες, ευτυχισμένοι, χρήσιμοι, ακτινοβόλοι και σοφοί…
Η δύναμη που κινεί τα νήματα της ζωής μας θέλει να μας οδηγήσει μέσα στο φως και τη δύναμη του Θεού. Αυτή τη δύναμη εμπιστεύομαι. Σ’ αυτή τη δύναμη παραδίνομαι καθημερινά. Χωρίς αυτή την εμπιστοσύνη και την παράδοση, όσα βιβλία κι αν διαβάσουμε, όσες προσπάθειες να κάνουμε και διαλογισμούς να εφαρμόσουμε, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στο ανηφορικό μονοπάτι της πνευματικότητας ούτε βήμα.
Πηγη: Ξανθη Φιλοσοφειν
