Προσευχή : Η δραστικότερη θεραπεία. Η δύναμη που μπορεί να αλλάξει τα πάντα.

Η δύναμη της προσευχής επιδρά πάντα καταπραϋντικά στην αγωνία της ψυχής αλλά επιδρά επίσης και εξαιρετικά θεραπευτικά. Αμέτρητα περιστατικά και μαρτυρίες από τις τέσσερις άκρες της γης το αποδεικνύουν εδώ και αιώνες. Τώρα όμως, η δύναμη αυτή γίνεται αντικείμενο εμβριθούς μελέτης ειδικών επιστημόνων.

Η δρ. Ελίζαμπεθ Ταργκ ασχολείται με αυτόν τον τομέα και οι έρευνές της φαίνεται ότι είναι τόσο επιτυχημένες ώστε επιδοτήθηκαν πρόσφατα με 15.000 δολάρια. Η Ταργκ μελετά τα θεραπευτικά αποτελέσματα της προσευχής στους ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο και AIDS. Στις έρευνές της ζήτησε από τους ασθενείς να προσεύχονται καθημερινά για τη θεραπεία τους. Στη συνέχεια εξασφάλισε την παρουσία ενός συμπονετικού ατόμου κοντά τους, ενός ατόμου που προσεύχεται μαζί τους . 

Τα αποτελέσματα έδειξαν πως  αυτή η ενισχυμένη προσευχή έχει αποδειχθεί θαυμάσιο φάρμακο. Ακόμα κι αυτοί που υποστηρίζουν ότι λειτουργεί σαν πλασέμπο, δηλαδή σαν ένα είδος αυθυποβολής δεν μπορούν παρά να παραδεχθούν πως αυτό δεν μειώνει σε τίποτα τη θεραπευτική αξία της προσευχής. Όμως η Δρ Ταργκ θέλησε να προχωρήσει ακόμα περισσότερο και να δει αν οι ισχυρισμοί περί αυθυποβολής μπορούν να ξεπεραστούν. Έκανε λοιπόν κάτι που χαρακτηρίστηκε Τηλε-Θεραπεία και τα αποτελέσματα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακά.

Η Εντυπωσιακή Τηλε-Θεραπεία

Στο σχετικό πείραμα επιστρατεύτηκαν άτομα που είχαν τη διάθεση να προσευχηθούν για συνανθρώπους τους που νοσηλεύονταν σε σοβαρή κατάσταση. Οι προσευχόμενοι βρίσκονταν ακόμα και σε άλλες πόλεις και οι ασθενείς δεν γνώριζαν καν ότι κάποιοι προσεύχονταν γι αυτούς. Κι όμως, το θαύμα εγένετο και πάλι. Η κατάσταση των ασθενών παρουσίασε βελτίωση πέρα από τα αναμενόμενα από τους γιατρούς επίπεδα. Αυτή η κατάσταση μοιάζει εξωλογική για τους υλιστές όμως τα πειραματικά αποτελέσματα της Ελίζαμπεθ Ταργκ είναι πολύ ηχηρά.

Σε ένα από τα πειράματά της επιστράτευσε άτομα διαφόρων θρησκειών, Χριστιανούς, Βουδιστές, Εβραίους, Ινδιάνους σαμάνους και τους έδωσε το μικρό όνομα και τη φωτογραφία 20 ατόμων που νοσηλεύονταν σε προχωρημένο στάδιο εκδήλωσης AIDS. Η ομάδα των προσευχομένων ανέλαβε την ευθύνη να προσεύχεται μια ώρα την ημέρα για μια περίοδο 10 εβδομάδων. 

Συγκέντρωναν τη σκέψη τους στη φωτογραφία των 20 ασθενών προσευχόμενοι για τη θεραπεία τους. Ταυτόχρονα υπήρχε κι άλλη μια ομάδα 20 ασθενών η οποία ήταν υπό παρακολούθηση από την δρα Ταργκ αλλά γι αυτούς δεν γινόταν προσευχή. Κανείς από τις δυο ομάδες ασθενών δεν γνώριζε αν ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους για τους οποίους γινόταν προσευχή. Τα αποτελέσματα έδειξαν πέρα από κάθε αμφιβολία πως πράγματι οι ασθενείς οι οποίοι δέχθηκαν τις θεραπευτικές προσευχές βρίσκονταν σε πολύ σταθερότερη κατάσταση από τους υπόλοιπους. Δεν παρουσίασαν επιδείνωση των συμπτωμάτων τους και η ψυχολογική τους κατάσταση ήταν αισθητά καλύτερη.

Η Προσευχή της Καρδιάς

Η Δρ Ταργκ πιστεύει πως αυτή η εξ αποστάσεως προσευχή μπορεί να επεκτείνει τα θεραπευτικά της αποτελέσματα και πέρα από το ανθρώπινο βασίλειο. Σε ένα πείραμά της μια ομάδα προσευχομένων συνέβαλε στη συρρίκνωση του όγκου ενός ποντικού.

Ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματός μας η καρδιά είναι εκείνη που πρέπει να συμμετέχει περισσότερο στην προσευχή . Αυτό έχει κυριολεκτική και μεταφορική σημασία. Το ίδιο το σώμα μας είναι σε θέση να ανταποκριθεί άμεσα στα συναισθήματά μας και ειδικά η καρδιά μας γνωρίζει πότε προσευχόμαστε με ειλικρίνεια. Όπως έχουν αποδείξει άλλες ιατρικές μελέτες οι άνθρωποι που προσεύχονται συχνά και έχουν μια ισχυρή θρησκευτική πίστη αναρρώνουν ταχύτερα από εγχειρήσεις καρδιάς.

Οι εγκάρδιες προσευχές είναι σίγουρα εκείνες που λειτουργούν περισσότερο θεραπευτικά από εκείνες που γίνονται μόνο με το νου. Σαν μια μηχανική επανάληψη λέξεων ή ένα τυπικό καθήκον. Αυτού του τύπου η προσευχή δεν έχει τη ζωντάνια και τη συνειδητή συμμετοχή του προσευχόμενου. Γίνεται με έναν σχεδόν αφηρημένο τρόπο γι αυτό και τα αποτελέσματά της είναι περιορισμένα.

Το Τόξο και το Βέλος

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος έγραψε πως τα λόγια της προσευχής είναι σαν βέλος. Αλλά το να έχει κάποιος ένα βέλος δεν αρκεί. Πρέπει επίσης να έχει ένα τόξο, και ένα δυνατό μπράτσο για να τεντώσει τη χορδή του τόξου. Διαφορετικά το βέλος θα πετάξει λίγο πιο πέρα και θα πέσει στο έδαφος χωρίς να πλησιάσει το στόχο του. 

Πρέπει λοιπόν στην προσευχή να είναι συγκεντρωμένος όχι μόνο ο νους αλλά και η καρδιά μας. Κάτι τέτοιο συμβαίνει στην αυθόρμητη προσευχή. Αυτή αναβλύζει από μέσα μας είτε σε μεγάλη χαρά ,σε μια κατάσταση που νιώθουμε τη συνείδησή μας να ανοίγει και αισθανόμαστε τη ζωντανή παρουσία του Θεού , είτε σε μεγάλη απελπισία και φόβο. Αυτές οι δυο καταστάσεις αν και αντίθετες παράγουν το ίδιο αποτέλεσμα: την αυθόρμητη προσευχή, στην οποία δεν έχουν και τόση σημασία τα λόγια που λέμε, η ίδια όμως είναι πανίσχυρη.

Προσευχές Θαυμάτων

Στο βιβλίο του « Σχολή Προσευχής» ο Ρώσος επίσκοπος Αντώνιος επισημαίνει την τάση που έχουμε συχνά να προσευχόμαστε με έναν τρόπο επιτηδευμένο σαν να απευθυνόμαστε σ’ έναν ξένο κι όχι στο Θεό. « Δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε λόγια εντυπωσιακά , μεγαλειώδη, γεμάτα στόμφο και κολακείες για να απευθυνθούμε στο Θεό. Αυτή είναι μια από τις παγίδες στις οποίες συχνά πέφτουμε προσπαθώντας να βρούμε «σπουδαία λόγια» για να πλησιάσουμε το υψηλό επίπεδο του Θεού. Σας διαβεβαιώ, δεν εντυπωσιάζεται ο Θεός με αυτό. Εσείς μπορεί, Εκείνος όμως όχι. Αντί γι αυτά , αντί για περίτεχνα και μεγάλα λόγια είναι καλύτερα να προτιμήσουμε να μιλήσουμε στο Θεό με λόγια που είναι αληθινά, που πραγματικά μας αντιπροσωπεύουν και έχουν νόημα για μας. Οι ουσιαστικές προσευχές είναι οι πηγαίες και ειλικρινείς. Αυτές είναι που μπορούν να κάνουν θαύματα!

Της Ιουλίας Πιτσούλη

Πηγη