FAOS SAMADHI 2

Εναλλακτικος χωρος αναζητησης και θεραπευτικων τεχνων.

Εργαστηρι Αυτογνωσιας.

Ολιστικες ψυχοθεραπευτικες προσεγγισεις μεσω της Βοτανικης Ιατρικης, του Διαλογισμου, της Μεταφυσικης, της Ανθρωπολογιας, της Νεας Φυσικης και της Νεας Ενεργειας.


Κάπου στα βάθη της γενετικής μας μνήμης, βρίσκεται η γνώση του σύμπαντος και των κόσμων, όπου η ζωή είναι απαλλαγμένη από την αυταπάτη του χρόνου και του χώρου.

Όπως ακριβώς είχε προγραμματιστεί μέσα μας για να επαναφυπνιστεί την τέλεια στιγμή, έτσι τώρα προσκαλεί την προσοχή μας.

Έχουμε ένα σκοπό πολύ μεγαλύτερο από όσο μπορέσαμε ποτέ να φανταστούμε.

Ο σκοπός αυτός ζητά να τον αναγνωρίσουμε τώρα και ζητά επίσης να αποκόψουμε τα κυκλώματα που μας συνδέουν με τα πρότυπα σκέψης και τα άχρηστα συναισθήματα τα οποία μας κρατούν δέσμιους στην αυταπάτη και στη σύγχυση των κατώτερων βασιλείων.

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Προσεγγίζοντας ολιστικά τον ασθενή.

Παραδείγματα ολιστικής προσέγγισης από την καθημερινή ζωή.

Συχνά, γυναίκες πηγαίνουν στον γιατρό τους αναφέροντας ως πρόβλημα υγείας ένα δερματικό έκζεμα. Για πολύ καιρό προσπαθούν να «θεραπευτούν» με διάφορες αλοιφές. Οι εκδηλώσεις της δερματίτιδας εξαφανίζονται προσωρινά, αλλά επανέρχονται.

Όταν ο γιατρός πάρει ένα πλήρες ιστορικό και διαθέσει περισσότερο χρόνο με τους ασθενείς, θα ανακαλύψει κι άλλα θέματα υγείας που οι ασθενείς δεν τα αναφέρουν. Υπάρχουν, λοιπόν, ενοχλήσεις προεμμηνορυσιακού συνδρόμου, τις οποίες θεωρούν φυσιολογικές, γιατί τις έχουν και οι φίλες τους. Έχουν δυσκοιλιότητα, αλλά, επειδή την έχουν πολλά χρόνια, την έχουν αποδεχτεί. Έχουν, πότε πότε, υγρά στον κόλπο, αλλά έχουν βολευτεί χρησιμοποιώντας σερβιέτα. Για τις αιμορροϊδες τους δεν κάνουν λόγο, γιατί έχουν βρει μία αλοιφή και ανακουφίζονται. Είναι συχνά μπουκωμένη η μύτη τους, όμως δεν τους νοιάζει, γιατί έχουν βρει ένα «καλό» σπρέι και αισθάνονται καλύτερα. Τα σπυριά που έχουν στην πλάτη δεν τα συζητούσαν, μιας και τα κρύβουν τα ρούχα.

Για να θεραπευτεί αυτή η δερματίτιδα, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να συνυπολογίσουμε κι ό,τι άλλο απασχολεί αυτές τις γυναίκες, στο σώμα, στον νου και στο συναίσθημα, και να βρούμε από πού ξεκίνησε να δημιουργείται το πρόβλημα.

Η επιβολή αλοιφών στη δερματική γλώσσα του σώματος μπορεί να είναι ανακούφιση του συμπτώματος, αλλά δεν είναι θεραπεία. Το πρόβλημα θα εξαφανιστεί από την επιφάνεια, αλλά θα πάει στο βάθος, θα μετατεθεί, αντί να λυθεί. Η εξαφάνιση του συμπτώματος δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην και θεραπεία.

Φανταστείτε ένα μηχάνημα στο οποίο ανάβει ένα κόκκινο λαμπάκι, όταν χαλάει. Ποιος από εσάς πιστεύει πως βγάζοντας ή καλύπτοντας το λαμπάκι λύνεται και το πρόβλημα; Κι όμως πολύ συχνά οι γιατροί περιορίζονται στο να βγάζουν ή να σκεπάζουν το λαμπάκι. Πολύ συχνά φροντίζουν με φάρμακα να ξεμπουκώνουν ό,τι μπούκωσε, να ξεβουλώνουν ό,τι βούλωσε κι ό,τι πόνεσε να το ανακουφίζουν.

Ξεχνάνε όμως ότι συνήθως τα φάρμακα απλώς αναστέλλουν τα συμπτώματα. Και ότι, αργά ή γρήγορα, θα προκαλέσουν δυο ή τρία επιπλέον προβλήματα. Όταν η δερματίτιδα κάποιου ασθενή εξαφανιστεί προσωρινά με κάποιες αλοιφές και στη συνέχεια τύχει να παρουσιάσει βρογχικό άσθμα, θα πουν τη σοφή κουβέντα:

«Αυτό τώρα είναι άλλο. Να πάτε στον πνευμονολόγο».

Κι αν στη συνέχεια με κορτιζονούχο ‘επίθεση’ εξαφανιστεί το βρογχικό άσθμα και τύχει να παρουσιάσει ο ασθενής κατάθλιψη με αϋπνία, θα ακούσει πάλι τη σοφή κουβέντα:

«Αυτό τώρα πάλι είναι άλλο. Να πάτε στον ψυχίατρο».

Και καθώς περνάνε τα χρόνια, αν ο άνθρωπός μας παρουσιάσει τη νόσο του Πάρκινσον ή τη νόσο του Αλτσχάιμερ; Τότε οι δικοί του θα ακούσουν τη σοφή κουβέντα:

«Αυτό σίγουρα είναι άλλο. Να πάτε στον νευρολόγο».


Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Τρέχα γύρευε, δηλαδή. Επειδή αλλάζουν τα συμπτώματα της παθολογίας τους, οι άνθρωποι νομίζουν ότι πάσχουν κάθε φορά από μια καινούργια ασθένεια. Ξεχνάνε ότι όλα ξεκίνησαν από μια πρώτη αιτία και σαν αλυσίδα το ένα έφερε το άλλο.

Μέσω του τρόπου που τοξινώνουμε το σώμα, τον νου και τα συναισθήματά μας, μπορούμε να φροντίζουμε εγκαίρως για τη νόσο του Πάρκινσον, το εγκεφαλικό επεισόδιο, την υπέρταση, τον καρκίνο που θα μας παρουσιαστεί στα εβδομήντα ή στα ογδόντα μας χρόνια. Χρειάζεται κάποιος να προσπαθήσει πολύ και πολλά χρόνια για να καταφέρει να αρρωστήσει.

Ο άνθρωπος λειτουργεί ως ένα σύνολο, όπου το σώμα, ο νους και το συναίσθημα είναι τρία συγκοινωνούντα μέρη εκ των οποίων το ένα επηρεάζει το άλλο. Αν κάτι δεν πάει καλά σε κάποιο σημείο του οργανισμού, σίγουρα το πρόβλημα θα ανακλαστεί παντού. Εάν σε ένα σπίτι βρομίσει ένα από τα πέντε δωμάτια, σε λίγο να περιμένουμε ότι θα μυρίσουν και τα υπόλοιπα. Εάν μάλιστα τύχει και βουλώσει η κεντρική αποχέτευση του σπιτιού (βλέπε δυσκοιλιότητα), σε λίγο κανένας δεν θα αντέχει να μείνει εκεί μέσα.

Όταν λοιπόν βουλώσει ο ‘υπόνομος’ που έχουμε στην κοιλιά μας, δηλαδή το έντερο, ένα πράγμα μπορούμε να πούμε με σιγουριά, χωρίς να χρειάζεται να ξέρουμε γράμματα ή να έχουμε τελειώσει πανεπιστήμιο: αυτός ο οργανισμός σίγουρα δηλητηριάζεται από τοξίνες. Αν τύχει μάλιστα αυτός ο άνθρωπος να δηλητηριάζεται και από τις σκέψεις του και να μην εκφράζει τα συναισθήματά του, σίγουρα κοιμάται αγκαλιά με μια ‘βόμβα’.

Κάποια μέρα, αργά ή γρήγορα, αυτή η βόμβα θα σκάσει. Αν τύχει και παρουσιάσει καρκίνο, για την «κλασική ιατρική» η αιτία του είναι άγνωστη. Όμως, για την ιατρική της απλής λογικής, από τη στιγμή που ένας οργανισμός είναι γεμάτος δηλητήρια, είναι προφανές τι φταίει. Αντί, λοιπόν, ο γιατρός να ψάχνει την αιτία μιας παθολογίας στα απίθανα, ας κοιτάξει τα προφανή που έχει μπροστά του.

Όλα αυτά τα αναφέραμε, για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να προσεγγίζουμε ολιστικά τον ασθενή μας. Δεν είναι δυνατόν να διαχωρίζουμε την υγεία μας σε τομείς, γιατί δεν είναι άλλοι οι νόμοι της υγείας για τα δόντια, άλλοι οι νόμοι της υγείας για το στομάχι και άλλοι οι νόμοι της υγείας για το κυκλοφορικό. Όλος μας ο οργανισμός υπακούει στους ίδιους νόμους υγείας. Αυτό που κάνει καλό στα δόντια, κάνει καλό και στο στομάχι, κάνει καλό και στο κυκλοφορικό κ.ο.κ. Θα πρέπει ο κάθε γιατρός να βλέπει τον ασθενή του ολόπλευρα.



Ανθρώπινη Αρμονία - Tόμος 1 Φυλλάδιο αρ. 15

από τον Αλέξανδρο Λουπασάκη, Γιατρό Βελονισμού & Ολιστικής Θεραπευτικής .
Δημιουργό του ψυχοσωματικού προγράμματος "Χαρούμενη Φυσική Ιατρική"
Συγγραφέα του βιβλίου Γέλιο, η καλύτερη θεραπεία (Εκδόσεις Κέδρος)
Τηλ: 210 8219278 – Κιν: 6978 328888

(H επιμέλεια και ή αναδημοσίευση του άρθρου είναι μια προσφορά από το φιλανθρωπικό μη κερδοσκοπικό και μορφωτικό σωματείο Αρμονική Ζωή, Γρίβα 23, Χαλάνδρι - 210 6818220, 210 6818151)



Τα οφέλη των αναψυκτικών τύπου cola


 


Tα πρώτα 10 λεπτά:

10 κουταλιές ζάχαρης εισχωρούν στο σύστημά σας. Είναι το 100% της προτεινόμενης ημερήσιας δόσης. Ο λόγος που δεν κάνετε αμέσως εμετό από την υπερβολική δόση ζάχαρης είναι το φωσφορικό οξύ, που κόβει τη γεύση και σας επιτρέπει να κρατήσετε το αναψυκτικό στο στομάχι σας.

20 λεπτά:

Το ζάχαρό σας προκαλεί μια έκρηξη ινσουλίνης.. Το συκώτι σας ανταποκρίνεται σε αυτό, μετατρέποντας όση ζάχαρη μπορεί σε λίπος (και υπάρχει πολύ ζάχαρη αυτή τη στιγμή).

40 λεπτά:

Η απορρόφηση καφεΐνης έχει ολοκληρωθεί. Οι κόρες σας διαστέλλονται, η πίεση του αίματος αυξάνεται και το συκώτι συνεχίζει να ρίχνει ζάχαρη στο αίμα. Οι δέκτες αδενοσίνης στον εγκέφαλό σας φράζουν αποτρέποντας την υπνηλία.

45 λεπτά:

Το σώμα σας ανεβάζει την παραγωγή ντοπαμίνης, ερεθίζοντας τα κέντρα ευχαρίστησης στον εγκέφαλό σας. Είναι ο ίδιος τρόπος που λειτουργεί και η ηρωίνη.

60 λεπτά:

Το φωσφορικό οξύ δεσμεύει το ασβέστιο, το μαγνήσιο και τον ψευδάργυρο στο έντερό σας, παρέχοντας μιας περαιτέρω ώθηση στο μεταβολισμό. Αυτό γίνεται από τις υψηλές δόσεις της ζάχαρης και των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών που αυξάνουν επίσης τη νεφρική αποβολή του ασβεστίου.

70 λεπτά:

Οι διουρητικές ιδιότητες της καφεΐνης κάνουν παιχνίδι (σας κάνει να πρέπει να κατουρήσετε). Τώρα βεβαιώνεται ότι θα εκκενώσετε το συνδεμένο ασβέστιο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο που διαφορετικά θα πήγαινε στα κόκκαλά σας, καθώς επίσης το νάτριο, τον ηλεκτρολύτη και το νερό...

80 λεπτά:

Δεδομένου ότι η αναστάτωση μέσα σας πεθαίνει, θ' αρχίσετε να έχετε στέρηση ζάχαρης. Μπορεί να γίνετε οξύθυμοι ή και αργόστροφοι. Έχετε επίσης τώρα, κυριολεκτικά, κατουρήσει όλο το νερό που περιείχε η Coke , μαζί με τις πολύτιμες θρεπτικές ουσίες που το σώμα σας θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιήσει για να ενυδατώσει το σύστημά σας ή να χτίσει ισχυρά κόκκαλα και δόντια.


Πως τα αναψυκτικά τύπου cola μας "ΒΟΗΘΟΥΝ"

Μπορεις να καθαρίσεις μια τουλέτα:

Καταβρέξτε με ένα κουτάκι αναψυκτικό την λεκάνη της τουλέτας. 1 ώρα μετά θα λάμπει από καθαριότητα. Το κιτρικό οξύ της εξαφανίζει όλες τις χρωστικές κιλήδες από τις πορσελάνες.

Μπορείτε να αφαιρέσετε την σκουριά από τον προφυλακτηρα του αυτοκινήτου σας:

Τρίψτε τον προφυλακτήρα με ένα τσαλακωμενο αλουμινοχαρτο, βουτηγμένο σε αναψυκτικό.

Καθαριστε τους πόλους της μπαταριας του αυτοκινητου από την διάβρωση:

Ρίξτε ένα κουτάκι αναψυκτικό πάνω στους πόλους της μπαταρίας για να εξαφανίσετε την διάβρωση.

Η σκουριά φεύγει με την πρωτη:

Απλώστε ένα πανί βουτηγμένο στο αναψυκτικό στη σκουριά για λίγο χρονικό διάστημα.

Μπορείτε να αφαιρέσετε το γράσσο από τα ρούχα:

Ρίξτε ένα κουτάκι αναψυκτικό πάνω στον λεκε από γράσσο, μαζί με απορρυπαντικό, και τρίψτε το κυκλικά. Το υγρό θα βoηθήσει να εξαφανιστεί ο λεκές.

Μπορεί επίσης να εξαφανίσει την θολούρα από το παρμπρίζ σας!

Αυτό το κατασκεύασμα το πίνουμε!
Φυσικά το χρησιμοποιούμε για να καθαρίζουμε και τους λεκέδες μας.
Και πληρώνουμε γι' αυτό!
Σωστά;

Πληροφοριακά:

Ο μέσος όρος pH των αναψυκτικών τύπου cola είναι 3.4. Αυτή η ποσότητα οξύ είναι αρκετά δυνατή να διαλύσει δόντια και κόκαλα! Το σώμα μας σταματάει να χτίζει τα κόκαλα περίπου! στην ηλικία των 30. Μετά από αυτή την ηλικία αρχίζει να διαλύει τα κόκαλα κάθε χρόνο μέσα από τα ούρα μας, εξαρτώμενο όμως πάντα από την οξύτητα του φαγητού που λαμβάνει. Το διαλυμένο ασβέστιο καταλήγει από τις αρτηρίες, τα αιμοφόρα αγγεία, το δέρμα, τους ιστούς και τα διάφορα όργανα, στα νεφρά με αποτέλεσμα την δημιουργία της πέτρας στα νεφρά.

Τα αναψυκτικά δεν έχουν καθόλου φυσικά στοιχεία (σε αντίθεση με τις βιταμίνες και το φυσικό νερό). Έχουν περισσότερη ζάχαρη, υψηλότερη οξύτητα και χρωστικά. Μερικοί άνθρωποι προτιμούν να πίνουν ένα αναψυκτικό μετά από κάθε γεύμα.

Φαντάζεστε ποιο είναι ο αντίκτυπος;

Ο αντίκτυπος;!

Το σώμα μας έχει μία ενδεικτική θερμοκρασία 37 βαθμών γι α την λειτουργία της χώνευσης των ενζύμων. Η θερμοκρασία των αναψυκτικών είναι κατά πολύ μικρότερη από 37, μερικές φορές είναι πολύ κοντά στο 0. Αυτή η διαφορά θερμοκρασίας έχει σαν αποτέλεσμα να επηρεάζεται η διαδικασία των ενζύμων και να δημιουργεί stress στο χωνευτικό μας σύστημα κι αυτό να χωνεύει λιγότερο φαγητό. Στην πραγματικότητα το φαγητό ζυμώνεται. Το ζυμωμένο φαγητό προκαλεί δυσοσμία, αέρια, αποσύνθεση και δημιουργεί τοξικά, τα οποία απορροφούνται από τα έντερα, κι έτσι περνάνε μέσα στο αίμα απ' όπου διοχετεύεται σε ολόκληρο το σώμα. Αυτή η εξάπλωση των τοξικών βοηθάει στην δημιουργία διαφόρων αρρωστιών.

Μερικά παραδείγματα:

Πριν μερικούς μήνες, έγινε ένας διαγωνισμός στο πανεπιστήμιο Delhi 'Ποιος θα πιεί την περισσότερη Coke?' Ο νικητής ήπιε 8 μπουκάλια και πέθανε επί τόπου από την υπερβολική δόση «μελανικής διοξινης» στο αίμα του και μη επαρκής οξυγονώσεως. Από τότε, ο πρύτανης απαγόρεψε τα αναψυκτικά από την καντίνα του πανεπιστημίου.

Κάποιος έβαλε ένα σπασμένο δόντι σε ένα μπουκάλι Pepsi όπου μετά από 10 ημέρες αυτό διαλύθηκε!

Τα δόντια και τα κόκαλα είναι τα μόνο ανθρώπινα όργανα που μένουν άθικτα αρκετό καιρό μετά από τον θάνατο μας.

Φανταστείτε τι μπορεί να κάνει αυτό το αναψυκτικό στα ευαίσθητα έντερα σας και στο εσωτερικό του στομάχου σας που καταλήγει!





Αλκοολ και εγκεφαλικα κυτταρα.

ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ "ΧΑΛΑΕΙ" ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ

Έξι μόλις λεπτά αρκούν για να φθάσει το αλκοόλ στον εγκέφαλο, σύμφωνα με μια νέα γερμανική επιστημονική έρευνα, που επίσης διαπίστωσε ότι στο συγκεκριμένο θέμα δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ των δύο φύλων: οι εγκέφαλοι ανδρών και γυναικών αντιδρούν με τον ίδιο γρήγορο τρόπο στην κατανάλωση αλκοόλ.

Η έρευνα, με την χρήση μαγνητικής φασματοσκοπίας, έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Χαϊδελβέργης υπό τον Αρμίν Μπίλερ και δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό "Journal of Cerebral Blood Flow and Metabolism".

Όπως διαπίστωσαν οι γερμανοί επιστήμονες, μόνο έξι λεπτά μετά την κατανάλωση μιας ποσότητας αλκοόλ ισοδύναμης με τρία ποτήρια μπίρας ή δύο ποτήρια κρασιού, που οδηγούν σε επίπεδο αλκοόλ στο αίμα της τάξης του 0,05% - 0,06%, έχουν ήδη λάβει χώρα αλλαγές στα εγκεφαλικά κύτταρα.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο εγκέφαλος "αξιοποιεί" το αλκοόλ αντί για τη συνήθη γλυκόζη που χρησιμοποιεί για τις μεγάλες ενεργειακές ανάγκες του. Παράλληλα, παρατηρήθηκε ότι η επιβλαβής επίδραση του αλκοόλ αρχίζει σχεδόν αμέσως μετά την κατανάλωση, καθώς εξαιτίας του μειώνονται ουσίες όπως η κρεατίνη (εμπλέκεται στο μεταβολισμό της ενέργειας και στην προστασία των κυττάρων) και η χολίνη (συστατικό των κυτταρικών μεμβρανών), μια ένδειξη ότι το αλκοόλ πυροδοτεί μεταβολές στη σύνθεση των μεμβρανών των κυττάρων.

Είναι τελικά επιβλαβής για τον εγκέφαλο όλη η κατανάλωση αλκοόλ; Σύμφωνα με τη γερμανική έρευνα, την επόμενη μέρα μετά από μέτρια κατανάλωση αλκοόλ, οι αλλαγές στο μεταβολισμό των εγκεφαλικών κυττάρων των υγιών ατόμων έχουν πλήρως αποκατασταθεί. Όμως όσο αυξάνεται σε ποσότητα και με το πέρασμα του χρόνου η κατανάλωση αλκοόλ, μειώνεται σταδιακά η ικανότητα του εγκεφάλου να αποκαθιστά τις συνέπειες του αλκοόλ, ενώ στις ακραίες περιπτώσεις των χρόνιων αλκοολικών ο εγκέφαλος υφίσταται μόνιμες βλάβες.


Πηγή:http://ypotheto.blogspot.com/2009/06/blog-post_2395.html



Dolphin Αssisted Τherapy (Δελφινοθεραπεία)








Η δελφινοθεραπεία είναι ένα νέο σχετικά πρόγραμμα αποκατάστασης ατόμων με νοητικές και κινητικές δυσκολίες, το οποίο χρησιμοποιεί φυσικά μέσα: νερό, κολύμπι, κίνηση, επαφή, ήχος, παιχνίδι και εκμεταλλεύεται τις κοινές ιδιότητες ανθρώπου - δελφινιού: επικοινωνία - άγγιγμα.


Όπως όλα τα προγράμματα έτσι και η δελφινοθεραπεία είναι εξατομικευμένη στις δυνατότητες και τις ανάγκες κάθε παιδιού.

Βασίζεται σε τρεις αποδεδειγμένες ιδιότητες των δελφινιών οι οποίες είναι:

Cavitation (σπηλαιώσεις): Έντονα ηχητικά κύματα προκαλούν εναλλασσόμενες περιοχές συμπίεσης και διαστολής στο νερό με αποτέλεσμα να δημιουργούνται φυσαλίδες ανά εκκατομυριοστό του μέτρου. Αυτές προσκρούουν δυναμικά στο ανθρώπινο σώμα αυξάνοντας την θερμοκρασία και εξομαλύνοντας τον μυικό τόνο. Με την πρόσκρουση δημιουργούνται κοιλότητες στις κυτταρικές μεμβράνες και έτσι αυξάνεται η διαπερατότητά τους σε ορμόνες που συμβάλλουν στην μείωση της σπαστικότητας.

Echolocation- Sonophoresis: Οι υπέρηχοι του δελφινιού (Sonar) υπερκαλύπτουν τους διαγνωστικούς και θεραπευτικούς υπέρηχους που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος με τα μηχανήματα. [Ο θεραπευτικός υπέρηχος έχει μια μέση τιμή στα 2 W/cm2, ενώ ο υπέρηχος του δελφινιού έχει ένταση 8,3 W/cm2].

Interaction (αλληλεπίδραση): Αποτελέσματα ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος σε δείγμα 40 ατόμων κατά την διάρκεια συνεύρεσης τους με δελφίνια έδειξαν ότι:

α) Στο 80% (32 άτομα) παρατηρήθηκε 4 Ηz μείωση της επικρατούσας μυικής συχνότητας.
β) Στο 75% (30 άτομα) παρατηρήθηκε απόκλιση φάσης μεταξύ των δύο ημισφαιρίων.
γ) Στο 60% (24 άτομα) παρατηρήθηκε κανονικοποίηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας).

[Παρατηρήθηκε ότι η εγκεφαλική δραστηριότητα σε κάποιες στιγμές της συνεύρεσης με το δελφίνι είναι παρόμοια με αυτή κατά την φάση της αναισθησίας].



ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ – ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

- Επηρεάζεται η δραστηριότητα των νευροδιαβιβαστών.
- Ενισχύεται το ανοσοποιητικό σύστημα.
- Μειώνεται η εγκεφαλική δραστηριότητα.
- Συγχρονίζεται η δραστηριότητα των εγκεφαλικών ημισφαιρίων.
- Αυξάνεται η μεταφορά και η διαπερατότητα των ορμονών δια των κυτταρικών μεμβρανών.
- Παρατηρούνται ηλεκτροχημικές αλλαγές στην κυτταρική μεμβράνη.
- Επηρεάζεται η εισροή ιόντων Na, Ca και η εκροή ιόντων Κ στον μετασυναπτικό νευρώνα.
- Διεγείρονται ποικίλα ψυχοσωματικά μοτίβα.


To Πρόγραμμα δελφινοθεραπείας διαχωρίζεται σε 2 μέρη:

α) Θεραπεία έξω από το νερό που περιλαμβάνει:
- Αξιολόγηση.
- Κινησιοθεραπεία.
- Λογοθεραπεία.
- Εργοθεραπεία.
- Προετοιμασία για την είσοδο στο νερό και την συνεύρεση με το δελφίνι.

β) Θεραπεία μέσα στο νερό που περιλαμβάνει:
- Κινησιοθεραπεία και θεραπευτική κολύμβηση.
- Επαφή με το δελφίνι.
- Κολύμπι με το δελφίνι.
- Επικοινωνία ( εκμάθηση σινιάλων καθοδήγησης).


Βασικά κριτήρια επιλογής για την συμμετοχή σε πρόγραμμα δελφινοθεραπείας:

Τα παιδιά πρέπει να έχουν:
- Ηλικία 4-13 χρόνων.
- Κάποιες ικανότητες αντίδρασης στο φως, χρώμα, ήλιο.
- Κάποιες δυνατότητες εκμάθησης.
- Να έχουν άνεση στο υδάτινο περιβάλλον.

Ενδεικτικά, ως προς την ομάδα-στόχο, μέχρι το 2003 στο πρόγραμμα δελφινοθεραπείας στο Κέντρο Dolphin assisted therapy του Key Largo, στο Miami της Florida συμμετείχαν:

Διάγνωση: Αριθμός Παιδιών
Εγκεφαλική παράλυση: 473
Αυτισμός: 461
Σύνδρομο Down: 319
Καθυστέρηση Ανάπτυξης: 256
Τραυματικές Διαταραχές: 166
Διαταραχές λόγου-ομιλίας: 91
Νοητική καθυστέρηση: 43
Μικροκεφαλία: 43
Επιληψία: 25
Υδροκεφαλία: 16
Δυσπραξία: 16
Απραξία: 14

Χανδόλιας Κων/νος
Φυσικοθεραπευτής NDT-SI
Halliwick Instructor




Dolphin Αssisted Τherapy (Δελφινοθεραπεία)

Τελευταία υπάρχει ένα σημαντικό ενδιαφέρον απέναντι σε αυτούς που κολυμπάνε με τα δελφίνια και μετά την εμπειρία τους αυτή βρίσκονται αλλαγμένοι. Μερικοί μάλιστα θεωρούν την εμπειρία αυτή ώς "θεραπεία". Προς το παρόν, φαίνεται να υπάρχουν πολλοί τομείς στους οποίους το δελφίνι επιδρά άμεσα στον ανθρώπο, όπως η επίδραση τους σε άτομα που είναι άρρωστα. Μια άλλη περίπτωση είναι μέσω της ικανότητας τους παραγωγής υπερήχων και μια άλλη έχει να κάνει με τον τρόπο αναπνοής τους. Στις δύο πρώτες περιπτώσεις θα αναφερθούμε αναλυτικά στα επόμενα κεφάλαια και κυρίως θα εξετάσουμε τη γενική επίδραση που ασκούν πάνω στη ψυχολογία του ανθρώπου.

Πάρα πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν από διάφορες σοβαρές αρρώστιες, από κατάθλιψη μέχρι AIDS και καρκίνο, έχουν αναφέρει σημαντικές αλλαγές, κυρίως στο συναισθηματικό επίπεδο, μετά την επαφή τους με τα δελφίνια. Για πολλούς, η επαφή αυτή τους βοηθάει στο να απελευθερώσουν τα συναισθήματα τους και να ζήσουν έστω και για ένα μόνο λεπτό τη χαρά. Αλλά αυτό το λεπτό μπορεί να έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Σε αντίθεση με αυτούς που θα εκφράσουν συναισθήματα χαράς, άλλοι μπορεί να ξεσπάσουν σε κλάμματα. Ακόμα και αν μόνο παρακολουθούν ή ακούνε δελφίνια στο video ή την τηλεόραση, μπορεί να είναι αρκετό για να τους προκαλέσει τέτοιου είδους συναισθήματα. Για κάποιο λόγο, που θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε παρακάτω, τα δελφίνια έχουν την ιδιότητα να εκμαιεύουν συναισθήματα που κρύβουμε βαθιά μεσα μας.

Η φυσική ικανότητα του δελφινιού να παράγει υπερήχους, τώρα αρχίζει να γίνεται γνωστή στους ερευνητές. Αυτή η ικανότητα είναι ανάλογη με το υπερηχογράφημα που χρησιμοποιούμε σήμερα στα νοσοκομεία για να εξετάσουμε τομείς στη μήτρα και να διαγνώσουμε κάποια αρρώστεια. Υποθέτουμε ότι με κάποιο παρόμοιο τρόπο το δελφίνι ανιχνεύει το σώμα και το "είναι" μας. Οταν ένας άνθρωπος βρίσκεται στο νερό μαζί με ένα δελφίνι, μπορεί πραγματικά να νιώσει τον εαυτό του να εξετάζεται ακούγοντας τα διάφορα κλικς γύρω του. Αυτοί οι ήχοι δεν είναι απλοί και στεγνοί παρά κρύβουν μέσα τους συναίσθημα και νόημα. Είναι το μέσο επικοινωνίας τους. Μέσω των ήχων αυτών τα δελφίνια μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους σε απόσταση μέχρι και οχτώ μιλίων




ΜΕΘΟΔΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

Στο κεφάλαιο αυτό θα αναφερθούμε σε ορισμένες επιστημονικές μεθόδους που υποστηρίζουν την αλληλεπίδραση της σχέσεως άνθρωπος-δελφίνι. Η έρευνα κυρίως έχει αφοσιωθεί στην επίτευξη καινούργιων μεθόδων και θεραπευτικών αγωγών και στην δημιουργία μέσων και μηχανημάτων για να βοηθήσει το είδος μας απέναντι σε μια υγιή εξέλιξη για το μέλλον. Ελπίζουμε μέσα από την ανάπτυξη της τεχνολογίας και τη βελτίωση των μέσων ερευνών πάνω στο χώρο αυτό να οδηγηθούμε σε νέες τεχνικές , οι οποίες θα είναι η αρχή για μια σειρά μαθημάτων στο αποκαλούμενο Κ12 επίπεδο, που θα ενθαρύνουν τον νέο κόσμο να συμμετέχει στα προγράμματα κολύμβησης με δελφίνια, να δεχτεί την ιδέα ότι τα δελφίνια είναι νοήμοντα όντα και τελικά να οδηγηθεί στην αυτοίαση μέσω αυτής της πολύτιμης επαφής.

Για το σκοπό αυτό έχουν δημιουργηθεί πάρα πολλοί οργανισμοί και ινστιντούτα, τα οποία πραγματικά έχουν αφιερώσει χρόνια έρευνας και προσπάθειας να αποδείξουν στον υπόλοιπο κόσμο ότι πέρα από τα γνωστά όρια της ιατρικής και των φαρμάκων και πέρα από το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας, κάπου κοντά μας μας περιμένει να γνωρίσουμε έναν πολύ διαφορετικό μα και τόσο γνώριμο κόσμο.

Θεωρείται ότι η επαφή με τα δελφίνια παρέχει έναν μεγάλο αριθμό από θετικές, ψυχοσωματικές επιδράσεις για τους ανθρώπους συμπεριλαμβανομένων γυναικών σε ενδιαφέρουσα, ανθρώπων που πάσχουν από κατάθλιψη, νοητικά καθυστερημένων ατόμων, παράλυτων , ατόμων με καρκίνο,
AIDS και άλλες παθήσεις. Αυτό δεν αποκλείει φυσικά τα υγιή άτομα, ανεξάρτητα ηλικίας και φύλου. Πολλοί πιστεύουν επίσης ότι το ηχοεντοπιστικό σύστημα και οι υπέρηχοι που παράγει το δελφίνι προκαλούν αλλαγές στη δομή των κυτάρρων και στους σωματικούς ιστούς. Υποστηρίζουν επίσης ότι τα ηχητικά κύματα που παράγει το δελφίνι κατά την επικοινωνία του, προκαλούν αλλαγές στα κύματα του εγκεφάλου του ακροατή και ενισχύουν την διαδικασία της θεραπείας.

Ο σκοπός της έρευνας είναι να εξετάσουμε την διαδικασία αλλαγής στην εγκεφαλική δράση των ατόμων που συμμετέχουν στα προγράμματα επαφής με τα δελφίνια και τελικά στον σχεδιασμό και την τελειοποίηση μιας μεθόδου ελέγχου των ακουστικών και υπερηχητικών σημάτων στα οποία είναι εκτεθημένα τα άτομα κατά τη διάρκεια της επαφής. Απότερος σκοπός της έρευνας αυτής είναι η συσχέτιση των αποτελεσμάτων της ψυχολογικής κατάστασης του πειραματιζόμενου ατόμου με τους παραγόμενους ήχους. Οι μέθοδοι που θα ακολουθηθούν είναι σε γενικές γραμμές αναλύσεις των ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων (EEG) μετά από την επαφή με τα δελφίνια.  

Αναφορικά παραθέτουμε μερικές από τις μεθόδους οι οποίες αποδίδονται με τη βοήθεια κομπιούτερ: νευρολογικές αναλύσεις, τηλεμετρικός έλεγχος των βιοανιχνευτικών κυμάτων, παλμικές και αισθητικές αντιχήσεις και έλεγχος των ορμονών του πλάσματος σε σχέση με την ανακούφιση του πόνου. Επιπρόσθετα, ένα τριδιάστατο γράφημα στο κομπιούτερ που σχεδιάστηκε για την παρουσίαση ενός υδάτινου περιβάλλοντος στο οποίο συζεί ο άνθρωπος με το δελφίνι. 

Αναλυτικά θα αναφερθούμε στη μέθοδο του EEG, στις αναλύσεις του, τα γραφήματα και στα αποτελέσματα που εκρέουν από την όλη διαδικασία. Θα γνωρίσουμε από κοντά τις τεχνικές που χρησιμοποιούν πολλοί ερευνητές όπως στο πρόγραμμα ΑΡΙΟΝ, που έχει ως έδρα την Γερμανία. Επίσης θα δούμε τεχνικές που ξεπερνάνε τα καθιερωμένα και που μόνο με τη δύναμη της σκέψης μπορούμε να υλοποιήσουμε, όπως αυτή του David E.Black. Θα γνωρίσουμε πραγματικές μαρτυρίες ανθρώπων που μέσα από τα πειράματα αυτά βρήκαν μια τρομερή αλλαγή στη ζωή τους αλλά και περιγραφές από την πλευρά των επιστημόνων και της επίδρασης που άσκησαν τα δελφίνια στο έργο τους και την προσωπική τους ζωή.

Η επιστήμη θέλει τους ερευνητές της στυγνούς επαγγελματίες χωρίς να επιτρέπουν στο συναίσθημα να παρεμβάλλεται στη δουλειά τους. Αυτό όμως είναι δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να διατηρηθεί όταν έχεις να συνεργαστείς με κάποια ζωντανή ύπαρξη και μάλιστα κάποια σαν το δελφίνι. Η διαδικασία προκαλεί συναισθήματα ευτυχίας με το να το κοιτάς, πόσο παραπάνω με το να έρχεσαι σε άμεση επαφή μαζί του. Αλλωστε, προς απάντηση σε εκείνους που ακολουθούν την πρώτη μέθοδο, λογικά θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα αν μπορέσουμε να εκμηδενίσουμε τις διαφορές στις συνθήκες του τεχνικού περιβάλλοντος σε σχέση με το φυσικό τους. Κάτι τέτοιο ακολούθησαν και οι προαναφερόμενοι επιστήμονες και όπως θα δούμε τα αποτελέσματα ήταν πραγματικά εκπληκτικά.


EEG-ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ

Ενας από τους πιο αξιόλογους οργανισμούς που συναντήσαμε κατά τη διάρκεια της έρευνας μας και μια βασική πηγή των πληροφοριών μας, είναι το Aqua Thought Foundation, του οποίου ιδρυτής είναι ο David Cole ή αλλιώς Dr.Dolphin! Ο οργανισμός αυτός ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησε το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG). Η έρευνα γύρω από τη νευρολογική θεωρία, οδήγησε στη δημιουργία του MindSet, ενός χαμηλού κόστους νευρο-ηλεκτροεγκεφαλογράφου που έφερε την πρόοδο στο χώρο τέτοιου είδους αναλύσεων.

Σκοπός του οργανισμού είναι:

Να προδιορίσει τις φαινομενολογικές επιδράσεις της επαφής με τα δελφίνια, πάνω στον άνθρωπο.

Να κατανοήσει γιατί και πώς τα δελφίνια προκαλούν τέτοιες αλλαγές στον άνθρωπο.

Να διαμορφώσει μια μεθοδολογία ηλεκτρονικής αναπαραγωγής των επιδράσεων του δελφινιού για παγκόσμια χρήση.

Το AquaThought διεξάγει μια εκτεταμένη προσπάθεια συλλογής ηλεκτροεγκεφαλικων δεδομένων από διάφορες πειραματικές ομάδες. Συχνά δεν υπάρχουν κατάλληλες μέθοδοι συλλογής δεδομένων και πρέπει να εφευρεθούν. Πολλές από τις ηλεκτροεγκεφαλικές εξετάσεις λαμβάνουν χώρα στις τρείς από τις τέσσερις διαθέσιμες πηγές που διατίθονται στον Αμερικανικό χώρο.

Στη διαδικασία που περιέχεται στη διαμόρφωση των διαφόρων ηλεκτροεγκεφαλικών δοκιμών, ακολουθούνται κατά κανόνα τα εξής :

Συλλογή βασικών δεδομένων. Αυτό γίνεται σε κολυμβητικούς χώρους που είναι βέβαια αναγκαίο για την επαφή

Τοποθέτηση του εθελοντή σε άμεση επαφή με το δελφίνι. Αυτό συμπεριλαμβάνει την κατάδυση, το άγγιγμα, την ελεύθερη κολύμβηση και τέλος το παιχνίδι

Συλλογή των μετα-επαφής δεδομένων. Αυτό γίνεται επίσης στους χώρους κολύμβησης αμέσως μετά την επαφή.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Παρόλο που δεν έχουν ολοκληρωθεί όλες οι αναλύσεις των δεδομένων,μερικά συμπεράσματα αξίζει να σημειωθούν και να αναλυθούν. Παρατηρείται μια περιόδος συγχρονισμού των ημισφαιρίων (τα κύματα του εγκεφάλου εναρμονίζονται και στα δύο ημισφαίρια στην ίδια συχνότητα και στην ίδια φάση ) κάτι που θεωρείται νευρολογικά ασυνήθιστο. Τα στατιστικά που ακολουθούν είναι αντιπροσωπευτικά άρρωστων και υγιεινών υποκειμένων, ανεξαρτήτου φύλου, ηλικίας και φυσικής κατάστασης.

Βασικές μετρήσεις στο κυρίαρχο ΒΗΤΑ 92%
Μετρήσεις μετά την επαφή στο κυρίαρχο ΑΛΦΑ 81%
Μετρήσεις μετά την επαφή στο κυρίαρχο ΘΗΤΑ 10%
Μετρήσεις μετά την επαφή στο κυρίαρχο ΒΗΤΑ 9%
Ημισφαιρικός συγχρονισμός μετά την επαφή 75%

Για να κατανοήσουμε τα τελευταία αποτελέσματα της έρευνας, είναι απαραίτητο να εξετάσουμε με πιο τρόπο αυτά τα νευρολογικά δεδομένα μπορούν να συνδιαστούν με τα καταγραφόμενα αποτελέσματα. Ο επηρεαζόμενος ΑΛΦΑ νευρώνας, όπως αναφέρει η ψυχονευροανοσιολογία, μπορεί να είναι υπεύθυνος για την τόνωση του ανοσιοποιητικού μας συστήματος. Αυτό υποδεικνύεται σαν μια λειτουργική υπόθεση ως εναλλακτική θεραπεία κατά του καρκίνου.
Αλλά μια τόσο απλή απάντηση σε ένα τόσο φλέγον ζήτημα δεν θα μπορούσε να δωθεί και ειδικά από τους επιστήμονες. Περαιτέρω μελέτη επάνω στα νευρολογικά δεδομένα μπορεί να αποκαλύψει μια εντελώς καινούργια πορεία στην επιστήμη. Με την προσθήκη των ηλεκτροεγκεφαλικών δεδομένων, τώρα είμαστε ικανοί να προσδιορίσουμε τις συγκεκριμένες ανατομικές δομές που επηρεάζονται από την επαφή με τα δελφίνια.



ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ AΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΕG MΕΘΟΔΟΥ

Αφού αναλύσαμε το ηλεκτρεγκεφαλογράφημα, θα δούμε τα αποτελέσματα που απορρέουν από την αλληλεπίδραση του ανθρώπου με τα δελφίνια. Μερικές από τις επιδράσεις περιλαμβάνουν τη σημαντική βελτίωση στις αντιδράσεις αντίληψης των νοητικά καθηστερημένων παιδιών και ανακούφιση του πόνου σε ανθρώπους που πάσχουν από σκλήρηνση κατά πλάκας από τρείς ώρες εώς τέσσερις ημέρες. Οι αναλύσεις μετά το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG) υποδεικνύουν ότι εκτός από την αύξηση της συχνότητας του αριστερού ημισφαιρίου και την αύξηση της δράσης των χαμηλών κυμάτων Αλφα και Θήτα που αναλύσαμε παραπάνω έχουμε τις εξής αλλαγές:

Τελευταίες έρευνες πάνω στις επιδράσεις των κορτικοστεροιδών, έδειξαν μια σημαντική μείωση στο πλάσμα και στην cerebrospinal ενδορφίνη και στη ACTH. Επίσης, σε μια μελέτη πάνω στις επιδράσεις των εθιστικών ουσιών, στα EEG πρότυπα βρέθηκε ότι τα ναρκωτικά μειώνουν το συγχρονισμό της δράσης του αριστερού με το δεξί τμήματος του εγκεφάλου. Ο συγχρονισμός αυτός πιστεύεται ότι οφείλεται σε έκρειση ενδορφίνης. Τέτοιου είδους ενέργεια που να ελευθερώνει ενδορφίνη μπρεί να εξηγεί και την ανακούφιση του πόνου κατά και μετά την επαφή με τα δελφίνια. Οταν ερευνάται σε αυτιστικά παιδιά, η αναλογία της συνθετικής ACTH δείχνει να βελτιώνει την ποιότητα και τη ποσότητα των κοινωνικών τους αντιδράσεων σε κοινά, γνωστά πειράματα. Συνδιασμένη με την παραγωγή ενδορφίνης από το POMC PRECURSOR θα μπορούσε επίσης να παραχτεί ACTH, η οποία θα προωθούσε ένα μηχανισμό για την παρατήρηση της βελτίωσης στην διανοητική ικανότητα των παράλυτων παιδιών. Παρακάτω θα αναφέρουμε και άλλες επιδράσεις στον άνθρωπο από την επαφή με τα δελφίνια. Πρώτα όμως θα ήταν καλό να αναφερθούμε και σε άλλες μεθόδους θεραπείας όπως αυτή του προγράμματος APION.





ΑΡΙΟΝ

Τα Κανάρια νησιά δεν είναι ελκυστικά μόνο για τους τουρίστες αλλά και για τα κοιτώδη. Μέχρι σήμερα, 22 είδη από 4 οικογένειες έχουν εντοπιστεί στα νερά τους. Λίγες αναφορές έχουν γίνει μέχρι σήμερα για την παρακολούθηση των κοιτωδών με πλοία, αλλά η αυξανόμενη σημασία αυτής της επιχείρισης θέτει πολλά ερωτήματα για τον ρόλο του δελφινιού απέναντι στον άνθρωπο και αντίθετα. Από τη μια, παρακολουθώντας τα κοιτώδη και κολυμπώντας μαζί τους βλέπουμε να γίνεται ένα δυναμικό μέσο για την ανύψωση της ευσυνειδισίας του ανθρώπου απέναντι στη φύση και τις ανάγκες της και από την άλλη, οι άνθρωποι που παρακολουθούν τα κοιτώδη πρέπει να είναι πολύ προσεχτικοί για να μην διαταράξουν με τις ενέργειες τους αυτό που θεωρητικά καλείτε δικό τους έδαφος. Ενας συμβιβασμός πρέπει να βρεθεί μεταξύ των αναγκών των δελφινιών και της επιθυμίας των ανθρώπων να έρθουν σε επαφή μαζί τους. (
IFAW, TETHYS AND EUROPE CONSERVATION, 1995).

Σε συνεργασία με το πρόγραμμα προστασίας για τα δελφίνια ΑΡΙΟΝ, νέες μέθοδοι παρακολούθησης των δελφινιών προσφέρονται στους ενδιαφερόμενους. Δύο μικρά καράβια αναζητούνε τα κοιτώδη στο περιβάλλον τους . Μια επιφυλακτική προσέγγιση πρέπει να πραγματοποιηθεί, διατηρώντας το σεβασμό απέναντι στα κοίτη π.χ. τα δελφίνια θα αποφασίσουν για την ένταση και διάρκεια της επαφής. Ο χρυσός κανόνας που πρέπει να ακολουθηθεί είναι: Εμείς είμαστε απλά φιλοξενούμενοι στη θάλασσα.

Για να διαφωτίσουν τις βιολογικές και ψυχολογικές παραμέτρους της παρακολούθησης και της κολύμβησης με τα κοιτώδη κάνανε μια εκτεταμένη μελέτη που διέρκεσε τέσσερις μήνες (Σεπτ.-Δεκ. 1995). Σκοπός της έρευνας αυτής ήταν η συλλογή συστηματικών δεδομένων αναφορικά με την παρουσία των δελφινιών και τις αντιδράσεις τους απέναντι στις βάρκες και στους κολυμβητές που εισδύουν στο νερό. Επίσης θέλανε να μάθουνε εαν υπήρξαν αλλαγές στη συμπεριφορά των ατόμων που πήραν μέρος στο πρόγραμμα και ποιές ήταν αυτές.

Τα υλικά και οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν είναι οι εξής: Για τη συλλογή των δεδομένων συμπεριφοράς, οι βάρκες που συμμετείχαν έγιναν πλατφόρμες παρακολούθησης. Αυτές είναι βάρκες χωρητικότητας έξη με οχτώ ατόμων. Στην περίπτωση που εντοπιστεί μια τοποθεσία (με τη βοήθεια μιας πυξίδας), την μαρκάρουμε. Το βάθος υπολογίζεται με τη χρήση ενός Ισπανικού χάρτη. Επίσης καταμετρήτε ο αριθμός των κοιτωδών στο μέγιστο δυνατό, ο σχηματισμός του κοπαδιού και η κατεύθυνση ή διεύθυνση την οποία ακολουθούν. Κάθε τρία λεπτά μετριώταν η κατάσταση της συμπεριφοράς των κοιτωδών δηλαδή εάν πλησίαζαν τη βάρκα και πότε, πότε αυξομειωνόταν η ταχύτητα τους και ποιά η θέση τους σε σχέση με τη βάρκα.

Οταν οι άνθρωποι μπαίναν στο νερό, παίρναμε καινούργιες μετρήσεις για τη συμπεριφορά των δελφινιών. Εδώ επίσης καταμετρήθηκαν οι αποστάσεις, οι κινήσεις και ο αριθμός των ατόμων των δελφινιών που συμμετείχαν στην επαφή. Παράλληλα, στο στάδιο αυτό έγιναν και υποβρύχιες καταμετρήσεις των αντιδράσεων.

Οι φωτογραφίες πάρθηκαν με μηχανή Canon T90 εξοπλισμένες με 50mm σε 70-120mm φακό. Ειδικά για τις υποβρύχιες φωτογραφίες ο 50mm φακός προσαρμόστηκε με ένα εύκαμπτο, πλαστικό προστατευτικό υλικό. Επίσης γίνανε υποβρύχιες καταγραφές ήχου με τη βοήθεια του υδροφώνου Neptun Sonar Hydrophone.

Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι είχαμε 46 επαφές, στα 37 (43%) από τα 86 πλοία που πήρανε μέρος στην έρευνα. Η μέση διάρκεια των ταξιδιών ήταν 3 ώρες και 30 λεπτά. Οι επαφές διέρκεσαν περίπου 54 λεπτά. Συνολικά είχαμε 301,5 ώρες παρακολούθησης με 41 ώρες και 36 λεπτά (13,8%) τελικής επικοινωνίας με τα δελφίνια. Σε 20 περιπτώσεις μόνο ένα πλοίο ήρθε σε επαφή με τα δελφίνια, ενώ σε 26 βρέθηκαν δύο και σε 2 περιπτώσεις μόνο βρέθηκαν 3 καράβια μαζί με ένα κοπάδι.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, οι 24 (52%) στους 46 παρευρισκόμενους ανθρώπους, βούτηξαν στο νερό. Ο μέσος αριθμός των κολυμβητών ήταν 2 και η μέση διάρκεια επαφής ήταν 3.86 λεπτά. Πάλι η αντίδραση των δελφινιών ποικίλει ακόμα και μεταξύ ατόμων του ίδιου είδους. Δεν υπάρχει κάποιος γενικός κανόνας για να εξηγήσουμε τη συμπεριφορά τους. Γενικά τα δελφίνια φαίνονται να ενδιαφέρονται για μια σύντομη και ευχάριστη επαφή.

Οπτικά κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει μια αλλαγή στη συμπεριφορά των κολυμβητών μετά την επαφή με τα δελφίνια. Επιστημονικά όμως πρέπει να γίνουν οι απαραίτητες μετρήσεις και καταγραφές των συμπτωμάτων. Μια ποιοτική μέθοδος χρησιμοποιήθηκε για τα εξεταζόμενα άτομα, γνωστή ως Κατασκευαστής Ρόλου-Αποθηκευτική Σχάρα (?) Role- construct - repertory Grid (REP - grid), η οποία αναπτύχθηκε από τον Αμερικανό ψυχολόγο G.A. Kelly το 1950. Αυτή η τεχνική της Ψυχολογίας της Κατασκευής Προσωπικότητας δίνει γνώσεις για τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, τις ιδέες του, τις αντιλήψεις του και την διανοητικότητα του σε σχέση με ένα συγκεκριμένο θέμα. Μέσα από ένα διάλογο, καταγράφονται συστηματικά οι απόψεις των εξεταζόμενων και μετά επεξεργάζονται από τους εξεταστές. Τελικά, συμπικνώνονται σε μια πιο κατανοητή γραφική παράσταση. Οι διάλογοι αυτοί από μόνοι τους διατηρούν την διαδικασία έκθεσης με το αντικείμενο περισσότερο από κάθε άλλη μέθοδο. Το αποτέλεσμα είναι μια ζωντανή αναπαράσταση της πραγματικής δομής των ατόμων. Για να διακρίνουμε τις αλλαγές στα πειράματα αυτά, γίνανε δύο συνεντεύξεις, μια πριν και μια μετά την παρακολούθηση των κοιτωδών.

Αλλαγές στη συμπεριφορά των ατόμων παρατηρήθηκαν με βεβαιότητα. Αυτές οι αλλαγές μπορεί να ενδιαφέρουν για παράδειγμα την εξέλιξη ορισμένων θεμάτων όπως την θαλάσσια οικολογία, την βιομηχανία αλιείας κ.λ.π. Τελικά, συνδιάζοντας τα αποτελέσματα από τις ψυχολογικές εξετάσεις και τα βιολογικά δεδομένα μπορεί να βρεθεί μια σχέση μεταξύ των γεγονότων πάνω στη βάρκα/μέσα στο νερό και της αλλαγής στη συμπεριφορά των ανθρώπων που λάβανε μέρος στο πείραμα.

Ακόμα μια μέθοδος λοιπόν παρακολούθησης της συμπεριφοράς των ανθρώπων απέναντι στα υπέροχα αυτά πλάσματα της θάλασσας. Ισως η μόνη διαφορά από την προηγούμενη μέθοδο, και πιο βασική, ήταν ότι η επαφή έγινε μεν στο υδάτινο περιβάλλον, αλλά σε αυτή την περίπτωση εμείς ήμασταν επισκέπτες στο περιβάλλον τους. Χωρίς περιορισμούς, χωρίς την αίσθηση της αιχμαλωσίας, γνωρίσαμε και κολυμπίσαμε με τα δελφίνια ελεύθερα μέσα στο νερό και αισθανθήκαμε όπως πραγματικά αυτά αισθάνονται στο κόσμο τους :ΕΛΕΥΘΕΡΑ!


DOLPHIN ASSISTED THERAPY

Ενας άλλος οργανισμός γνωστός για την συνεισφορά του στο χώρο της έρευνας πάνω στην αλληλεπίδραση ανθρώπου- δελφινιού, είναι ο Dolphin Assisted Therapy, του οποίου ιδρυτής είναι ο Dr.David Nathanson με διδακτορικό στην ψυχολογία και τριάντα χρόνια δουλειάς με καθυστερημένα παιδιά. Η λογική της έρευνας πίσω από την θεραπεία με τα δελφίνια, είναι να αυξήσει την προσοχή των παιδιών ή των ενήλικων που παρουσιάζουν κάποιο πρόβλημα, σαν αποτέλεσμα της επιθυμίας τους να επικοινωνήσουν με τα δελφίνια. Σαν μια επιβράβευση της ανταπόκρισής τους είτε νοητικά, είτε σωματικά. Στοχεύει δηλαδή, μέσω του προγράμματος αυτού, να γίνει η κινητήριος δύναμη που θα βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τα προβλήματα τους.

O οργανισμός αυτός δρα από το 1978. Ο Dr.Nathanson ανέπτυξε μια σειρά από πειράματα πάνω σε ένα επιλεγμένο λεξιλόγιο για παιδιά που πάσχουν από το σύνδρομο Down και χρησιμοποίησε ώς δασκάλους, δελφίνια ! Το κλειδί για μάθηση όλων των ανθρώπων και ειδικά για τους διανοητικά καθυστερημένους, είναι να καταφέρεις να αυξήσεις την αισθησιακή τους ικανότητα π.χ.όραση, ακοή, γεύση κ.τ.λ. Επίσης αυτό που βοηθά είναι το κίνητρο της ανταμειβής στο τέλος που θα βουτήξουν μαζί με τα δελφίνια. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Τα παιδιά μάθαιναν τέσσερις φορές πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ένταση, όταν ερχόντουσαν σε επαφή με τα δελφίνια. Από το 1989 και μέχρι το τέλος του 1994, σε παραπάνω από 500 παιδιά και ενήλικες από όλο τον κόσμο παρείχαν βοήθεια με περίπου 5000 θεραπευτικές αγωγές να δώθηκαν. Σε κάθε περίπτωση ο σκοπός ήταν να βελτιώσει τις λειτουργίες της αντίληψης, είτε σωματικής, είτε ψυχικής. Από το 1994 και μετά, η μέθοδος αυτή ήταν τόσο επιτυχής που η λίστα αναμονής έφτανε μέχρι και τα εφτά χρόνια! Τώρα, ακολουθείται ένα πενθήμερο πρόγραμμα, με ένα προσωπικό των εφτά ατόμων σε μόνιμη βάση και εξυπηρετεί ένα ευρύ φάσμα περιπτώσεων όπως ανθρώπων διανοητικά καθυστερημένων, παράλυτων σωματικά και αισθητικά (τυφλών, κουφών κ.λ.π.), με νευρομυικές και μυοσκελετικές ανωμαλίες και πάρα πολλά ακόμα. Μόνο 5000 θεραπευτικές αγωγές έλαβαν χώρα μέσα στο 1995 !


Παρακάτω παραθέτουμε την μέθοδο που χρησιμοποιείται σαν θεραπευτική αγωγή για τη ζωή του ανθρώπου με τη συμβολή της παρουσίας του δελφινιού:
ΔΕΥΤΕΡΑ - ΜΕΡΑ 1η

Ο σκοπός της πρώτης ημέρας της ατομικής θεραπείας είναι ο "προσανατολισμός". Τα παιδιά γνωρίζονται με τα δελφίνια, τους θεραπευτές και το γύρω περιβάλλον. Αυτό το μέρος της θεραπείας κρατάει 20 λεπτά πάνω στη πλατφόρμα. Τα παιδιά δεν είναι στο νερό, αλλά απικοινωνούν με τα δελφίνια από την πλατφόρμα.
Μια συνάντηση προσανατολισμού γίνεται αργότερα, στο τέλος της ημέρας με όλους τους γονείς και καλύπτει αναφορά στις ημέρες αγωγής , στις προσδοκίες, στην ασφάλεια, στις εγκαταστάσεις και στις άλλες δραστηριότητες του οργανισμού.

ΤΡΙΤΗ - ΜΕΡΑ 2η

Η διάρκεια της θεραπείας αυξάνει σε 40 λεπτά. Ολη η δουλειά με τους θεραπευτές λαμβάνει χώρα επάνω στην πλατφόρμα ή μέσα στο νερό. Η ανταμειβή του παιδιού που ανταποκρίνεται σωστά στις ερωτήσεις που του γίνονται είναι μια βουτιά κοντά στα δελφίνια.

ΤΕΤΑΡΤΗ - ΜΕΡΑ 3η

Η διάρκεια της θεραπείας διατηρείται στα 40 λεπτά και σε μια επαφή μέσα στο νερό. Ο Dr. Nathanson συναντάει κάθε οικογένεια ξεχωριστά σε μια εκτός εγκαταστάσεων τοποθεσίας για να μιλήσει για την πρόοδο και την ασφάλεια του παιδιού τους. Οι συναντήσεις αυτές συνεχίζονται μέχρι το τέλος της εβδομάδος μέχρι και να μιλήσει και με την τελευταία οικογένεια.
Ακόμα μια συνάντηση γίνεται με την παρουσία όλων των γονέων. Οι συναντήσεις αυτές δίνουν την ευκαιρία στους γονείς να γνωριστούν μεταξύ τους και να βρουν από κοινού κάποιες λύσεις για τα θέματα που τους απασχολούν.

ΠΕΜΠΤΗ - ΜΕΡΑ 4η

Η διάρκεια της αγωγής παραμένει στα 40 λεπτά και μέσα στο νερό.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - ΜΕΡΑ 5η

Αυτή είναι η τελευταία ημέρα της θεραπείας για τα παιδιά που φιλοξενήθηκαν για μια εβδομάδα. Η θεραπεία κρατάει 40 λεπτά, μέσα στο νερό.














.

Η εκπληκτική Νέα Ιατρική του δρ. Hammer.



Ως αποτέλεσμα των ερευνών
του δρ.Hammer, προέκυψαν τα ακόλουθα συμπεράσματα, σχετικά με τα αίτια και την πορεία εκδήλωσης της ασθέ­νειας:

1. Ο καρκίνος και οι ασθένειες που συνδέονται μ' αυτόν ξεκινούν πάντα με το DHS-Σύνδρομο Dirk Hammer (από το όνομα του γιου του). Πρόκειται για ένα σοβαρό, οξύ και δραματικό βίωμα συναισθηματικής σύγκρουσης-κλονισμού. Εκδηλώνεται ταυτόχρονα σε τρία επίπεδα: στο ψυχικό, το εγκεφαλικό και το οργανικό.

2. Το είδος της ψυχικής σύγκρουσης καθορίζει το επίκεντρο ή, αλλιώς, Εστία Hammer (Hammer Herd) στον εγκέφαλο και τη θέση εκδήλωσης τού καρκίνου σε συγκεκριμέ­νο όργανο.

3. Η πορεία της ψυχικής σύγκρουσης συνδέεται με την εξέλιξη της Εστίας Hammer στον εγκέφαλο και την πορεία του καρκίνου στο συγκεκριμένο όργανο.

Συμφωνα με τον Δρ. Χαμερ, τη στιγμή του κλονισμού, συμβαίνει κάτι σαν βραχυκύκλωμα σε προκαθορισμένο σημείο του εγκεφάλου. Είναι κάτι που μπορεί να φωτογραφηθεί μέσω τομογραφίας με υπολογιστή (CΤ ή CAT scan) και θυμίζει τους ομόκεντρους δακτυλίους ενός στόχου ή την επιφάνεια του νερού όταν πέσει μέσα του ένα βότσαλο. Αργότερα, αν επιλυθεί η ψυχική σύγκρουση, η εικό­να της τομογραφίας αλλάζει, καθώς αναπτύσσεται ένα οίδη­μα και, στη συνέχεια, ένας ουλώδης ιστός.


Στο ακόλουθο παράδειγμα, φαίνεται πόσο συγκεκριμένες και εντοπισμένες είναι αυτές οι εγκεφαλικές βλάβες:

Μετά από μια διάλεξη, ένας γιατρός έδωσε στο δρ Hammer την τομο­γραφία ενός ασθενούς και του ζήτησε να την ερμηνεύσει. Ο δρ Hammer διέγνωσε ένα πρόσφατο καρκίνωμα της ουροδό­χου κύστης σε φάση θεραπείας, ένα παλιό καρκίνωμα του προστάτη, διαβήτη, ένα παλιό καρκίνωμα των πνευμόνων, αισθητηριακή παράλυση σε συγκεκριμένη περιοχή, καθώς και τις αντίστοιχες συναισθηματικές συγκρούσεις που τα προκά­λεσαν!

Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι ο δρ Hammer κατόρθωσε να δείξει, μέσω της τομογραφίας, ότι τη στιγμή που εμφανί­ζεται η ομόκεντρη εγκεφαλική βλάβη, σχεδόν ταυτόχρονα και η αντίστοιχη τομογραφία του νοσούντος οργάνου επιβεβαιώ­νει αυτή την ομόκεντρη βλάβη.

Σύμφωνα με τον δρ Hammer, αυτό συμβαίνει αμέσως μόλις ο ψυχικός κλονισμός φτάσει στο υποσυνείδητο, με αποτέλεσμα την ίδια στιγμή να ξεκινά ο καρκίνος. Ωστόσο, ο ίδιος μηχανισμός μπορεί να προκαλέσει και άλλες ασθένειες. Η σοβαρότητα της ασθένειας ίσως να εξαρτάται και από άλλους ψυχολογικούς, ενεργειακούς και διατροφικούς παράγοντες, αλλά η φύση και η θέση της καθορίζονται πάντα από το είδος της συναισθηματικής σύγκρου­σης.

Ο δρ Hammer εκτιμά ότι ο συσχετισμός μεταξύ των γεγονότων-κλειδιών του συναισθηματικού κλονισμού και των περιοχών-στόχων του εγκεφάλου με τα αντίστοιχα ζωτικά όργανα, έχει προκύψει ως εξελικτική προσαρμογή από παρό­μοια «προγράμματα συμπεριφοράς» του ζωικού κόσμου. Πιο απλά, όταν βιώνουμε μια αναπάντεχη συναισθηματική κατα­πόνηση, κινητοποιείται ένα πρόγραμμα επείγουσας αποκατά­στασης, ένα βιολογικό πρόγραμμα αντιμετώπισης συναισθη­ματικών συγκρούσεων, με στόχο την επαναφορά του ατόμου στη φυσιολογική κατάσταση.

Ένα ενδεικτικό παράδειγμα είναι το ακόλουθο:

Μια μητέ­ρα βλέπει το παιδί της να παθαίνει ένα σοβαρό ατύχημα. Γνωρίζουμε πως τα νήπια αναρρώνουν γρηγορότερα όταν πίνουν περισσότερο γάλα. Επομένως, το βιολογικό πρόγραμ­μα αντιμετώπισης συναισθηματικών συγκρούσεων της μητέ­ρας προσπαθεί να διεγείρει την παραγωγή γάλακτος, αυξάνο­ντας τον αριθμό των κυττάρων του μαστού. Αν η μητέρα είναι δεξιόχειρας, θα εμφανιστεί αμέσως μία Εστία Hammer σε συγκεκριμέ­νο σημείο του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου, που με τη σειρά του συνδέε­ται με τον αριστερό μαστό.

Οταν το παιδί γίνει καλά, αρχίζει η λύση της σύγκρου­σης και το επιπλέον γάλα δεν χρειάζεται. Η μητέρα αποκτά μια ελαφρά ιάσιμη μορφή φυματίωσης στον μαστό αυτό και, στη συνέχεια, τα επιπλέον κύτταρα καταστρέφονται. Αν όμως απουσιάζει ένας επιπλέον παράγοντας που απαιτείται για τη διαδικασία αυτή, τα μυκοβακτήρια, τότε η περιοχή ενδέχεται απλώς να αποτιτανωθεί και να παραμείνει ένας λανθάνων όγκος.
Η ίδια διαδικασία ακολουθείται και στα ζώα, με τη διαφορά πως το θηλυκό ζώο, συνήθως, ξεπερνά τη συναισθηματική σύγκρουση αποκτώντας άλλο μωρό.

Το ακόλουθο παράδειγμα ίσως δείχνει την αρχική επιβιωτική αξία αυτού του μηχανισμού:

Ας υποθέσουμε πως ένα λιοντάρι κυνηγά μια αντιλόπη. Η αντιλόπη πρέπει να κινητοποιήσει άμεσα όλες τις δυνατότητες της για να επιβιώσει. Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα παίρνει τον έλεγχο και έτσι ενεργοποιείται ένα ειδικό κέντρο του εγκεφάλου, που διεγεί­ρει τη δραστηριότητα των πνευμόνων. Αφού καταφέρει να ξεφύγει, το ζώο αναπαύεται και το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα κυριαρχεί για ένα χρονικό διάστημα για να φέρει τις σωματικές λειτουργίες στην κανονική κατάσταση.

Αν, αντίθετα, ένας άνθρωπος μάθει ότι έχει καρκίνο, ακόμη κι αν η διάγνωση είναι λάθος, κινητοποιείται το ίδιο βιολογικό .πρόγραμμα, από τον ίδιο φόβο του θανάτου που βοηθά το ζώο να ξεφύγει. Το επίπεδο της έντασης ανεβαίνει κατακόρυφα και η σύνδεση εγκεφάλου-πνευμόνων ενεργο­ποιείται, όμως ο άνθρωπος δεν έχει έξοδο διαφυγής. Μέχρι να λυθεί η συναισθηματική σύγκρουση, κάτι που ίσως πάρει χρόνια, θα υπάρχει διαρκής υπερένταση, καθώς και διέγερση της πνευμονικής λειτουργίας, που παίρνει πλέον μορφή αυξη­μένης πνευμονικής χωρητικότητας με αδιάκοπη διαίρεση κυττάρων.

Η διαδικασία αυτή σταματά μόνο αν σταματήσει αυτή η δράση του εγκεφάλου, με τη λύση της αρχικής συναισθηματι­κής σύγκρουσης. Αυτό συμβαίνει όταν ο ασθενής εγχειριστεί ή ακολουθήσει μια αγωγή που πιστεύει απόλυτα ότι θα τον θεραπεύσει. Ωστόσο, η ίδια ακριβώς αγωγή σε έναν ασθενή που αμφιβάλλει για την αποτελεσματικότητα της όχι μόνο δεν θα λύσει το πρόβλημα, αλλά θ' αφήσει και την ασθένεια να εξελιχθεί. Χάρη στο έργο του δρ Hammer, η ανωτέρω διαδικα­σία δεν είναι πλέον μια ανεπιβεβαίωτη υπόθεση, αλλά επι­στημονικό γεγονός που μπορεί να επαληθευθεί ανά πάσα στιγμή με εγκεφαλική τομογραφία.









Στον πίνακα φαίνονται μερικές από τις σχέσεις μεταξύ συναισθηματικών προβλημάτων και οργάνων στόχων.

Όμως, σύμφωνα με τον δρ Hammer, η συναισθηματική φόρ­τιση συνδέεται άμεσα και με άλλες ασθένειες: AIDS: Ο δρ Hammer παρατήρησε ότι κανείς ποτέ δεν πέθανε από AIDS χωρίς να έχει προηγουμένως μάθει ότι είναι ορο­θετικός ή να το πιστεύει για κάποιο λόγο. Το συμπέρασμα είναι ότι, όπως ακριβώς με τον καρκίνο, η αρνητική ιδέα που συνδέεται με το AIDS επιφέρει το καταστροφικό αποτέλεσμα της ασθένειας.

Αιμορροΐδες: Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εμφανιστούν σε γυναίκα δεξιόχειρα με υπαρξιακό πρόβλημα ή σε άντρα αρι­στερόχειρα με θυμό για την υπεράσπιση του ζωτικού χώρου του, σε φάση θεραπείας.

Διαβήτης και υπογλυκαιμία: Γυναίκα δεξιόχειρας εμφανίζει υπογλυκαιμία από άγχος, αν όμως είναι αριστερόχειρας,εμφανίζει διαβήτη σοβαρής μορφής. Ένας άντρας δεξιόχειρας εμφανίζει διαβήτη σοβαρής μορφής όταν αντιστέκεται σε κάτι, αν όμως είναι δεξιόχειρας, εμφανίζει υπογλυκαιμία.

Καρδιακό έμφραγμα: Μπορεί να προκληθεί από αγώνα για το ζωτικό σου χώρο.

Λεύκη, Λευκοδερμία: Τις προκαλεί μια συναισθηματική σύγκρουση από άσχημο αποχωρισμό.

Παράλυση προσώπου: Εξαιτίας του φόβου για απώλεια της υπόληψης.

Ρευματισμοι: Αποτελεί επακόλουθο μιας συναισθηματικής σύγκρουσης από επώδυνο αποχωρισμό.

Σκλήρυνση κατά πλάκας και παράλυση: Εμφανίζονται όταν ο άνθρωπος αδυνατεί να βρει λύσεις σε σοβαρά προβλήματα.

Στηθάγχη: Προκαλείται από σύγκρουση για τον ζωτικό χώρο σε φάση έξαρσης, και έμφραγμα σε φάση θεραπείας.

Ψυχώσεις: Διαθέτουν μία ή περισσότερες ενεργοποιημένες Εστίες Hammer και στα δύο μέρη του εγκεφάλου.

Ψωρίαση: Οφείλεται σε αποχωρισμό από οικογενειακό ή φιλικο περιβαλλον



Η ΣΧΕΣΗ ΟΡΓΑΝΩΝ-ΣΤΟΧΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ

Η επιλογή του σημείου σωματοποίησης της συναισθηματικής σύγκρουσης γίνεται με υποσυνείδητους συσχετισμούς. Λόγου χάρη, συγκρούσεις που αφορούν ζητήματα βιολογικής επι­βίωσης, π.χ. νερό ή και άλλα υγρά όπως γάλα ή έλαια, οδη­γούν σε καρκίνο των νεφρών. Ο φόβος του θανάτου οδηγεί οε καρκίνο των πνευμόνων και η ψυχολογική καταπίεση οδηγεί σε καρκίνο του στομάχου ή των εντέρων.

Αρχικά, για τα ζώα, το θέμα «ψυχική σύγκρουση» πυροδο­τεί κυριολεκτικά για ένα μεγάλο κομμάτι τροφής. Για μας όμως, μπορεί να είναι μια οποιαδήποτε υποχρέωση που ξεπερνά τις δυνατότητες μας. Ωστόσο, πρέπει να γίνει απόλυ­τα κατανοητό ότι το επίκεντρο του στόχου δεν καθορίζεται τόσο από το ίδιο το τραυματικό γεγονός, αλλά μάλλον από την ιδιαίτερη ψυχολογική σημασία που έχει για μας εκείνη τη στιγμή που το βιώνουμε.

Ο δρ Hammer αναφέρει το παράδειγμα μιας γυναίκας που βρίσκει τον άντρα της στο κρεβάτι με μιαν άλλη. Η συναισθη­ματική σύγκρουση σεξουαλικής απογοήτευσης προκαλεί καρ­κίνο της μήτρας.

Αν όμως το βιώσει ως σύγκρουση με το σύντροφο της και η ίδια είναι δεξιόχειρας, θα πάθει καρκίνο του μαστού. Αν το συναίσθημα είναι φόβος και περιφρόνηση προς αυτόν, προκαλείται υπογλυκαιμία. Αν βιωθεί ως έλλει­ψη αυτοεκτίμησης, μπορεί να εμφανιστεί καρκίνος στο ηβικό οστό. Αν η έλλειψη αυτοεκτίμησης οφείλεται σε αθλητική αποτυχία και όχι σε σεξουαλική, τότε το πρόβλημα θα εμφα­νιστεί μάλλον στο χέρι, στο πόδι, στα δάχτυλα ή στον ώμο.

Άλλες καταστάσεις που τυπικά οδηγούν σε βιολογικές συγκρούσεις είναι οι απώλειες: απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, της εργασίας μας ή κάποιου πολύτιμου αντικειμέ­νου.

Ο δρ Hammer πιστεύει ότι οι περισσότερες μεταστάσεις ή δευτερεύοντες όγκοι προκαλούνται κυριολεκτικά από το φόβο του θανάτου που αισθάνεται ο ασθενής μετα τη διάγνωση του καρκίνου.

Η σύγκρουση μπορεί να μην πάρει μορφή φόβου αλλά θυμού, αγανάκτησης ή απομάκρυνσης από το σύντροφο ή τα παιδιά, οπότε εμφανίζονται όγκοι σε διάφορα σημεία. Επίσης, η διά­γνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου συνήθως οδηγεί σε καρκίνο του ήπατος, εξαιτίας του υποσυνείδητου φόβου της λιμοκτονίας.

Εν γένει, η απελπισία και η έλλειψη νοήματος ζωής προκα­λούν χρόνια υπερένταση, που εμποδίζει τη θεραπεία του καρ­κίνου και άλλων ασθενειών, αλλά δεν αποτελούν κύρια αιτία των ασθενειών. Σύμφωνα με το δρ Hammer, η πραγματική αιτία του καρκίνου και άλλων ασθενειών είναι ένας απροσ­δόκητος τραυματικός κλονισμός που μας βρίσκει συναισθη­ματικά απροετοίμαστους.



ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ: ΦΑΣΗ ΠΡΩΤΗ

Η έναρξη ενός DHS, δηλαδή μιας συναισθηματικής σύγκρουσης-κλονισμού, διαφέρει χαρακτηριστικά από τα άλλα προ­βλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή μας ζωή. Τα αποτελέσματα της είναι μια διαρκής υπερένταση που οδηγούν σε κρύα χέρια και πόδια, ανορεξία και απώλεια βάρους αϋπνία και εμμονή στην αιτία της σύγκρουσης. Αν η σύγκρι­ση δεν λυθεί σύντομα, η μακροχρόνια υπερένταση θα οδηγήσει σει πιθανότατα στην εμφάνιση καρκίνου ή κάποιας άλλης ασθένειας.

Μόλις επιλυθεί η συγκεκριμένη ψυχική σύγκρουση, τα προηγούμενα συμπτώματα εξασθενούν, αφήνοντας όμως μια γενική εξάντληση του οργανισμού και ανάγκη για ανάπαυση. Αυτό είναι σημάδι ότι το παρασυμπαθητικό νευρι­κό σύστημα έχει τον έλεγχο. Αυτή αποτελεί και την αρχή της πρώτης φάσης αυτοθεραπείας του οργανισμού μας, η οποία μπορεί να είναι μακροχρόνια και δύσκολη.

Κατά τη διάρκεια, λοιπόν, αυτής της πρώτης φάσης, παρου­σιάζεται κατακράτηση· υγρών και φλεγμονή, αλλά ο όγκος παύει να αναπτύσσεται. Αυτό τελικά οδηγεί σε μια θεραπευ­τική κρίση, την οποία ο Hammer ονομάζει «επιληπτική» ή «επιληπτοειδή κρίση», επειδή προκαλείται από ένα οίδημα που αναπτύσσεται στην Εστία Hammer στον εγκέφαλο, με συμπτώ­ματα μοναδικά για κάθε ασθένεια.

Κατόπιν, το σώμα αρχίζει να αποβάλλει το συσσωρευμένο υγρό, ο ασθενής σταδιακά ανακτά τις δυνάμεις του και οι σωματικές λειτουργίες επιστρέφουν στο φυσιολογικό. Κι ενώ, λοιπόν, ο συνδετικός ιστός του εγκεφάλου, η γλοία,. αρχίζει να επιδιορθώνει μόνος του την Εστία Hammer, η όλη διαδικασία μπορεί να γίνει αντιληπτή από τους συμβατικούς ακτινολόγους και να θεωρηθεί, εσφαλμένα, ως ταχέως ανα­πτυσσόμενος όγκος στον εγκέφαλο. Τότε λοιπόν τυγχάνει της ανάλογης αντιμετώπισης (χημειοθεραπεία, ακτινοβολίες κ.λ.π), με όλες τις ολέθριες συνέπειες για την εξέλιξη του ασθενούς.

Ο δρ Hammer υπολογίζει ότι το 99% των εγκεφαλικών επεισοδίων, όπως η αποπληξία, η ενδοεγκεφαλική αιμορραγία, οι κύστεις και οι όγκοι, οφείλεται σε «θεραπευτικά επεισόδια» πού προκαλούν οι εστίες Hammer. Επομένως τα θεωρεί προ­σωρινά και περιορισμένα, εκτός αν μεσολαβήσει άκαιρη ιατρική παρέμβαση. Η σημαντικότερη βοήθεια στις περιπτώ­σεις αυτές, εστιάζει αποκλειστικά στην προσπάθεια αποφυ­γής τυχόν εγκεφαλικού οιδήματος.

Κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής κρίσης, ο ασθενής ενδέχεται για λίγο διάστημα να αναβιώσει την αρχική ψυχο­λογική σύγκρουση, με κρύα χέρια και κρύο ιδρώτα. Αυτό βοηθά στην υποχώρηση του εγκεφαλικού οιδήματος, επιτρέ­ποντας στις υπόλοιπες σωματικές λειτουργίες να επανέλθουν στο φυσιολογικό. Το επικίνδυνο σημείο είναι ακριβώς πριν από το τέλος της θεραπευτικής κρίσης, όπου θα φανεί αν το σώμα είναι αρκετά δυνατό, ώστε να υπερνικήσει την ασθέ­νεια.

Σε δύσκολες περιπτώσεις που οφείλονται σε μακροχρόνιες συναισθηματικές συγκρούσεις, ενδέχεται να αναπτυχθεί εκτεταμένο εγκεφαλικό οίδημα, οπότε ο δρ Hammer χρησιμο­ποιεί ενέσεις κορτιζόνης. Υπό φυσιολογικές συνθήκες όμως, χρησιμοποιεί απλά ένα συνδυασμό ουρίας και αντιφλεγμονωδών. Η φαρμακευτική ουρία έχει ισχυρές διουρητικές ιδιότητες και εξαιρετικά αποτελέσματα σε περιπτώσεις επι­κίνδυνα υψηλής πίεσης υγρών στον εγκέφαλο. Εν γένει χορη­γούνται 20 γραμμάρια ουρίας, 2-5 φορές την ημέρα.

Στο βιβλίο Your own perfect medicine της Martha Christy (FutureMed Inc.,USA), αναφέρεται μια περίπτωση εκτεταμένου εγκεφαλικού όγκου που απειλού­σε τη ζωή ενός αοθενούς και που εξαφανίστηκε ολοκληρωτικά εντός δύο ωρών από τη λήψη 256 mL ουρίας 30%. Αυτή η αναφορά αποδεικνύει καθαρά ότι ο υποτιθέμενος εγκεφαλικός όγκος ήταν στην πραγματι­κότητα ένα εκτεταμένο εγκεφαλικό οίδημα, όπως ακριβώς περιγράφει η θεωρία της Νέας ιατρικής του δρ Hammer.

Αυτό που ο δρ Hammer ονομάζει «επιληπτική κρίση», μπο­ρεί να πάρει μορφή καρδιακής προσβολής, πνευμονικής εμβολής,, ηπατίτιδας ή πνευμονικής λοίμωξης. Γενικά, κατά τη φάση αυτοθεραπείας, ο ασθενής έχει περισσότερες ενο­χλήσεις απ ό,τι προηγουμένως, κατά την ανάπτυξη του όγκου.

Κατά το πρώτο μέρος της φάσης αυτοθεραπείας, τα περισ­σότερα προβλήματα οφείλονται σε κατακράτηση υγρών, φλεγμονή και οίδημα των ιστών, που προκαλούν υπερβολικό πόνο. Για τον δρ Hammer όμως, το οίδημα, είτε στον εγκέφα­λο είτε στο όργανο, αποτελεί θετικό σημάδι θεραπείας.



ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ: Φαση δευτερη.

Αφού ο ασθενής καταφέρει να ξεπεράσει την πρώτη θερα­πευτική κρίση, μύκητες και μυκοβακτήρια απομακρύνουν τα αδενοκαρκινώματα, ενώ ακόμα και ο ιός της ηπατίτιδας μπο­ρεί να βοηθήσει στην αναγέννηση του ήπατος! Στο στάδιο αυτό, βακτήρια, μύκητες και ιοί που βοηθούν στην κατάλυση των όγκων και στην αποκατάσταση κατεστραμμένων ιστών προκαλούν φλεγμονή, πόνο και πυρετό.

Αν σας φαίνεται παράξενο που ο δρ Hammer θεωρεί τα μικρόβια απαραίτητους βοηθούς ατη θεραπεία του καρκίνου, υπάρχει κάτι άλλο που θα σας φανεί ακόμα πιο παράξενο. Στο οντογενετικό σύστημα όγκων και καρκινοειδών ασθενει­ών, διακρίνει δύο διαφορετικές διαδικασίες κατά την ενεργό φάση του κλονισμού:

Ανάλογα με τη θέση της Εστίας Hammer στον εγκέφαλο, μπορεί να συμβεί είτε πολλαπλασιασμός, είτε καταστροφή των κυττάρων. Η πρώτη ομάδα εμφανίζει πολλαπλασιασμό των κυττάρων και ανάπτυξη του όγκου κατά τη φάση της συναισθηματικής σύγκρουσης, ενώ στη συνέχεια απομακρύ­νει τα επιπλέον κύτταρα με τη βοήθεια μικροβίων κατά τη φάση θεραπείας. Η άλλη ομάδα προκαλεί καταστροφή των κυττάρων κατά τη φάση της συναισθηματικής σύγκρουσης, με αποτέλεσμα να προκαλούνται έλκη, νεκρώσεις και κενά στους ιστούς που πλήττουν, λόγου χάρη, τα οστά (οστεοπό­ρωση), τα νεφρά, τη σπλήνα ή τις ωοθήκες.

Κατά τη φάση αυτοθεραπείας, η δεύτερη αυτή ομάδα προσπαθεί να γεμίσει τα κενά που δημιουργήθηκαν με πολλαπλασιασμό των κυττά­ρων. Οι νεκρώσεις ιστών και η οστεόλυση (διάλυση του οστού) αποκαθίστανται από βακτήρια που αρχικά σχηματίζουν αποστήματα, τα οποία στη συνέχεια επουλώνονται και γεμίζουν κοκκιώδη ιστό, σχηματίζοντας έτσι οστεοσάρκωμα, λέμφωμα, ινομύωμα και θεραπευτικές κύστες. Επιπλέον, κατά τη φάση αυτοθεραπείας, εμφανίζεται συχνά λευχαιμία, όπως ακριβώς και μετά από βλάβη των οστών από ακτινο­βολία, επιδράσεις χημικών ουσιών ή καρκίνο.

Συμφωνά με τον δρ Hammer αυτές οι παθήσεις εν γένει αυτονομούνται και ξεφεύγουν από τον έλεγχο μόνον όταν συμβούν επιπλέον συναισθηματικοί κλονισμοί, όταν το σώμα είναι πολύ ηλικιωμένο ή εξασθενημένο ή όταν χρησιμοποιη­θούν άκρως επιβαρυντικές για τον οργανισμό μέθοδοι της συμβατικής ιατρικής. Αντίθετα, οι μέθοδοι φυσικής θεραπεί­ας στοχεύουν στην παράλληλη υποστήριξη σώματος και νου στη δύσκολη αυτή περίοδο.

Οι περισσότερες αυτοθεραπείες προχωρούν χωρίς ιδιαίτε­ρα προβλήματα, αλλά στο 10% περίπου των περιπτώσεων χρειάζεται και η υποστήριξη ενός έμπειρου θεραπευτή, ιδιαί­τερα κατά τη θεραπευτική κρίση.


ΛΥΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

Το βασικό για τη ριζική θεραπεία σε κάθε περιστατικό καρ­κίνου, είναι να βρούμε το αρχικό «βίωμα-ψυχικό τραύμα» και να βεβαιωθούμε ότι θεραπεύθηκε. Σε πολλές περιπτώσεις, το τραύμα αυτό έχει διορθωθεί ήδη από μόνο του, οπότε ο ααθενής πάσχει μόνο από κάποια επίδραση της φάσης αυτο­θεραπείας.

Λόγου χάρη, μπορεί κάποιος να έχει χάσει το κτήμα του ή την επιχείρηση του, αλλά στη συνέχεια να έχει αποκτήσει μια νέα ικανοποιητική ασχολία. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ένας όγκος που σταδιακά γίνεται λανθάνων ή τελικά διαλύε­ται.

Κανείς δεν πέθανε απο AIDS χωρίς να έχει προηγουμένως μάθει οτι είναι οροθετικός ή να πιστεύει για κάποιο λόγο.

Περίπου το 40% των όγκων που εντοπίζονται με ιατρικές εξετάσεις ρουτίνας είναι παλιοί και αβλαβείς, δηλαδή λανθανόντες και αποτιτανωμένοι. Ωοτόσο, μπορεί και πάλι να προκύψουν επιπλοκές, αν η ιατρική παρέμβαση προκαλέοει ένα συναισθηματικό κλονισμό στον ασθενή λόγω φόβου θανάτου, ο οποίος θα προκαλέσει την αύξηση του ήδη υπάρ­χοντος ή τη δημιουργία ενός νέου όγκου.

Παρ' όλα αυτά, σε μερικές περιπτώσεις ενδέχεται να είναι ακόμη ενεργή η αρχική συναισθηματική σύγκρουση ή να υπάρχει μια δεύτερη ενεργή σύγκρουση. Εφ' όσον δεν το γνωρίζουμε, πρέπει να ερευνήσουμε κάθε περίπτωση, ώστε να βρούμε την αρχική και τυχόν άλλες νέες συγκρούσεις. Πρέπει να θυμηθούμε το παρελθόν, ιδίως ένα με δύο χρόνια πριν από την έναρξη του προβλήματος και να μελετήσουμε το συναισθηματικό μας ιστορικό λίγο πριν, λίγο πρίν και μετά τη διάρκεια του διαστήματος αυτού.

Εδώ, ο διαλογισμός και η θεραπεία «μέσω αναδρομής» μπορεί να βοηθήσουν ουσιαστικά στην ανακάλυψη των συναισθηματικών κλονισμών.

Αν εξακολουθεί να υπάρχει έντονη συναισθηματική αντί­δραση, ακόμα κα όταν έχει βρεθεί η αιτία της σύγκρουσης, τότε σίγουρα το πρόβλημα δεν έχει λυθεί. Το καλύτερο είναι να αντιμετωπιστεί με φυσικό τρόπο, στην πράξη δηλαδή, εφ' όσον κάτι τέτοιο είναι εφικτό.

Λόγου χάρη, αν προκλήθηκε από την απώλεια του συντρόφου, μπορεί να βρεθεί νέος σύντροφος. Αν χάθηκε ένα παιδί, μπορεί η μητέρα να μείνει και πάλι έγκυος ή να υιοθετήσει ένα παιδί. Ωστόσο δεν είναι το γεγονός της εγκυμοσύνης ή του νέου συντρόφου που μας θεραπεύει, αλλά μάλλον η δυνατότητα να συμφιλιωθούμε με την απώλεια μας, να την αποδεχθούμε και να συνεχίσουμε να ζούμε. Αν δεν μπορούμε να το κάνουμε, δεν θα μας ωφελή­σει ούτε ο νέος σύντροφος, ούτε και ένα άλλο παιδί, παρά μόνο κάποιος έμπειρος θεραπευτής.

Αν δεν είναι δυνατόν να δοθεί φυσική λύση ή δεν μπορεί να βρεθεί κάποιος θεραπευτής, προτείνεται η χρήση «κατευθυ­νόμενης φαντασίας», είτε με τη βοήθεια ενός συντρόφου ή στενού φίλου. Σε χαλαρή και διαλογιστική κατάσταση, αναδημιουργείται και αναβιώνεται η συναισθηματική σύγκρουση όσο πιο έντονα είναι δυνατόν, αντικαθιστώντας την έκβαση με μία νέα επιθυμητή ή γενικώς αποδεκτή λύση.

Η νέα έκβαση είναι δυνατόν να δημιουργηθεί και να πραγματοποιηθεί με τη φαντασία όσο το δυνατόν πιο ζωντανά και λεπτομερώς γίνεται. 'Ολες οι αισθήσεις πρέπει να βοηθήσουν σ' αυτή την προσπάθεια, ώστε να υπάρξει το επιθυμητό απο­τέλεσμα. Το αρχικό βίωμα ενδέχεται να μας έχει σημαδέψει με μνήμες άσχετων λεπτομερειών(ίχνη),στις οποίες ο οργανισμός αντιδρά με αλλεργίες. Και σ' αυτή την περίπτωση, ακολουθείται ο ίδιος τρόπος αντιμετώπισης, όπως και προη­γουμένως.

Το όργανο στόχος δεν καθορίζεται τόσο απο το ίδιο το τραυματικό γεγονός, αλλα μάλλον απο την ιδιαίτερη ψυχολογική σημασία που έχει για μας.

Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα εφαρμογής καμιάς απο τις παραπάνω μεθόδους και επικρατεί η αίσθηση ότι ο οργανι­σμός έχει ταλαιπωρηθεί υπερβολικά και επίπονα, τότε μόνον η πνευματική κατανόηση και η αποδοχή μπορούν να βοηθήσουν.

Αυτό που πρέπει να γίνει, είναι να εντοπιστούν τα ευαί­σθητα σημεία του ασθενούς και να αποφευχθούν περαιτέρω συναισθηματικές συγκρούσεις. Σε περίπτωση όμως που προ­κληθεί κάποια καινούρια σύγκρουση, πρέπει να αποβληθεί το συντομότερο δυνατόν.

Όλες οι ενεργές συναισθηματικές συγκρούσεις σταματούν και η φάση αυτοθεραπείας ξεκινά όταν ο ασθενής καταφέρει να αγαπήσει και να συγχωρήσει ακόμη και όλους όσοι νιώθει ότι τον έχουν αδικήσει. Η φάση θεραπείας μπορεί να διευκο­λυνθεί ακόμη περισσότερο, αν ο ασθενής πιστέψει ότι θα είναι σύντομη και ήπια και να οδηγηθεί μ' αυτό τον τρόπο σε πλήρη ανάρρωση.

Σύμφωνα με τον δρ Hammer, τα άγρια ζώα παθαίνουν καρ­κίνο, όπως κι εμείς, από τα ίδια βιολογικά προγράμματα αντιμετώπισης κλονισμού. Ωστόσο, το 80-90% επιβιώνουν και δεν το αντιλαμβάνονται καν, επειδή η φάση θεραπείας ακολουθεί τη φυσική της πορεία. Αυτά που πεθαίνουν είναι, κυρίως, γέρικα ζώα που δεν μπορούν να λύσουν μια σύγκρουση επανακτώντας την περιοχή τους από κάποιον αντίπαλο ή αναπληρώνοντας ένα χαμένο νεογέννητο.

Στην κοινωνία μας τα πράγματα είναι διαφορετικά, επειδή, κατά κανόνα, η φυσική διαδικασία θεραπείας διαταράσσεται. Συχνά, κατά την ενεργό φάση της σύγκρουσης χορηγούνται ηρεμιστικά ή αντικαταθλιπτικά, που εμποδίζουν τη δυνατότη­τα αντιμετώπισης και, επομένως, και το ενδεχόμενο να κερδηθεί ο χαμένος ζωτικός χώρος. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διάγνωση καρκίνου, γεγονός που προκαλεί μία ακόμη ενερ­γή συναισθηματική σύγκρουση και μπορεί να καταλήξει στη χορήγηση μορφίνης, η οποία αχρηστεύει την αυτοθεραπευτική μας ικανότητα.

Ο δρ Hammer δεν πιστευει ότι η υγιεινή διατροφή, τα ιάματα, η κάθαρση και η υγιεινή ζωή,γ ενικά, μπορούν να θερα­πεύσουν το καρκίνο. Ωστόσο, όλα αυτά είναι σημαντικά, προκειμένου να αντέξουμε τις δυσκολίες της φάσης αυτοθεραπείας.


Ακόμα, ο δρ Hammer θεωρεί πως όλες οι ασθένειες συνίστανται σε δύο φάσεις:

την αρχική, με την ενεργό συναισθηματική σύγκρουση που ακολουθείται -εφ' όσον είναι εφικτό- από μια δεύτερη φάση θεραπείας, που αντιστρέφει το πρόγραμμα της σύγκρουσης. Ο δρ Hammer δεν τις ονομάζει ασθένειες, αλλά «ειδικά βιολογικά προγράμματα». Έχει εργασθεί με πάνω απο 31000 ασθενείς και οι θεωρίες του επιβεβαιώθηκαν σε όλες τις περιπτώσεις.

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι, συνολικά, η Νέα Ιατρική έχει ποσοστό επιτυχίας 95% στην αντιστροφή του καρκίνου υπό ιδανικές συνθήκες. Αυτό συμβαίνει αν λυθεί εγκαίρως η συναισθηματική σύγκρουση και αν δεν υπάρξει νέα σύγκρου­ση, αλλά ούτε και παρέμβαση της συμβατικής Ιατρικής. Ωστόσο, πολλοί ασθενείς με προχωρημένες παθήσεις ίσως να μην κατορθώσουν να λύσουν τις συναισθηματικές συγκρούσεις τους ή να το κάνουν πολύ αργά κι έτσι να μην ανταποκριθούν στη θεραπεία.



ΜΙΑ ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ HAMMER

Ο αρθρογράφος Walter Last. Η προσωπική του θέση σχετικά με τη Νέα Ιατρική του δρ Hammer.

«Από την προσωπική μου εμπειρία και γνώση, δεν έχω καμία αμφιβολία για την πρωταρχική σημασία των συναισθημάτων και των πεποιθήσεων μας στην πρόκληση και τη θεραπεία των ασθενειών μας. Επιπλέον, τα γραπτά του δρ Hammer δίνουν την εικόνα ενός σοβαρού και σχολαστικού ερευνητή, τα ευρήματα του οποίου έχουν επαληθευτεί από πολλά επι­στημονικά ιδρύματα και γιατρούς, μεταξύ των οποίων και καθηγητές της Ιατρικής. Μόνον εκείνοι που αρνούνται να εξετάσουν απροκαλυπτα τα στοιχεία αυτά συνεχίζουν να τον κατηγορούν.

Δεν έχω λοιπόν καμία αμφιβολία για την ισχύ της βασικής του πρότασης: ότι συγκεκριμένες ασθένειες και ιδιαίτερα ο καρκίνος, συνδέονται με ορατές βλάβες σε συγκεκριμένα σημεία του εγκεφάλου, καθώς και με συγκεκριμένα ψυχολογικά βιώματα. Η υπόθεσή του για τις δύο φάσεις της πορείας της ασθένειας, όπου η φάση αυτοθεραπείας είναι μια αντι­στροφή των αρχικών συμπτωμάτων της ασθένειας, είναι βασική έννοια των φυσικών θεραπειών.

Ωστόσο, ο δρ Hammer διστάζει να επεκτείνει ή να τροποποι­ήσει τη θεωρία του συμπεριλαμβάνοντας και άλλα ενδεχόμε­να. Βασικά, υποθέτει την ύπαρξη μιας μονόδρομης επικοινω­νίας από την ψυχή προς το όργανο μέσω του εγκεφάλου. Εγώ προτείνω, αντ' αυτού, μια αμφίδρομη επικοινωνία από την ψυχή προς το όργανο, καθώς και από το όργανο προς τον εγκέφαλο και την ψυχή.

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα:

Γνωρίζουμε ότι οι θάνατοι από καρκίνο του μαστού στην Κίνα είναι ένας στους 10.000 σε σύγκριση με έναν στους 10 στις περισσότερες δυτικές χώρες. Η καθηγήτρια Jane Plant συνειδητοποίησε όχι, αντίθετά με τις γυναίκες δυτικής νοοτροπίας οι Κινέζες δεν καταναλώνουν γάλα ζώων και τα παράγωγα του. Η ίδια είχε παρουσιάσει για πέμπτη φορά καρκίνο του μαστού και πίστευαν ότι θα πεθάνει. Αποφάσισε, λοιπόν, να αποφύγει όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα, και σύντομα ο όγκος χης εξαφανίστηκε! Δεν έχει εμφανίσει καρκίνο εδώ και 13 χρό­νια (βλέπε Your life in your hands της Jane Plant, εκδόσεις Virgin,UK, 2000). Δεδομένου ότι οι Κινέζοι εμφανίζουν συνηθισμένα ποσοστά σε άλλους τύπους καρκίνου, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος ειδικός παράγοντας που προκαλεί τα χαμηλά ποσοστά καρκίνου του μαστού.

Υποθέτοντας πως είναι πράγματι το γάλα, κάνω τις παρακάτω σκέψεις.

Το γάλα έχει μεγάλη περιεκτικότητα του αναπτυξιακού παράγοντα ινσουλίνης, IGF-1, που κινητοποιεί την ανάπτυξη του ιστού των μαστών κατά την εφηβεία και την εγκυμοσύνη. Η IGF-1 υπάρχει επίσης στο σώμα των αγελάδων και φαίνε­ται πως κινητοποιεί και άλλους καρκίνους που σχετίζονχαι με ορμόνες, όπως ο καρκίνος του προστάτη. Αν υποθέσουμε πως αυτό προκαλεί διαρκή διέγερση, σε χαμηλά επίπεδα, του ιστού των μαστών και της αντίστοιχης περιοχής του εγκεφά­λου στις γυναίκες που καταναλώνουν γάλα και γαλακτοκομι­κά προϊόντα, υπάρχουν δύο ενδεχόμενα:


1. Οι ευαισθητοποιημένες περιοχές του εγκεφάλου προκα­λούν πολύ εντονότερη αντίδραση σε τυχόν συναισθημα­τική σύγκρουση σχετική με το παιδί ή το σύντροφο, οπότε οι γυναίκες που πίνουν γάλα αποκτούν συχνότερα καρκίνο του μαστού.

2. Δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να υπάρχει μια συναισθηματική σύγκρουση σε ύφεση ή κάποιο γεγονός του παρελθόντος που είναι ακόμη ενεργοποιημένο. Η συνεχής συνδυασμένη διέγερση από το γεγονός αυτό και την IGF-1 μπορεί να προκαλέσει τη σταδιακή ανάπτυξη μιας Εστίας Hammer ή την αιφνίδια εμφάνιση του καρκίνου, όταν φτάσει σε οριακό σημείο.


Με βάση τα όσα διαπιστώνουμε, μάλλον θα πρέπει να ληφθούν υπ' όψιν και οι διάφοροι επιβαρυντικοί περιβαλλο­ντικοί παράγοντες στη δημιουργία των Εστιών Hammer, σε ουνδυασμό με τις ψυχολογικές συγκρούσεις. Οι περισσότε­ροι άνθρωποι σήμερα κάνουν ιδιαίτερα ανθυγιεινή ζωή και έχουν βεβαρημένη κληρονομικότητα. Ενδέχεται τα πράγματικά υγιή άτομα να μην αναπτύσσουν Εστίες Hammer αντιδρώ­ντας σε έναν απροσδόκητο συναισθηματικό κλονισμό ή να παρουσιάζουν ένα ήπιο επεισόδιο που θεραπεύεται μόνο του.

Κατά παρόμοιο τρόπο, με μια ανάδρομη διαδικασία, η κατάλληλη φυσική θεραπεία που εστιάζει στο άρρωστο όργα­νο, μπορεί να στείλει ένα μήνυμα στην αντίστοιχη περιοχή του εγκεφάλου, βοηθώντας τη θεραπεία της Εστίας Hammer και με τον καιρό να οδηγήσει στη λύση της συναισθηματικής σύγκρουσης.
Τα πιο πρόσφατα επιστημονικά πορίσματα μας επιβεβαιώ­νουν την αλληλοσύνδεση μεταξύ συναισθημάτων, θρεπτικών ουσιών, εγκεφάλου και οργάνων.

Η έρευνα για την εξέταση των μυών αποκάλυψε μια σχέση μεταξύ διαφόρων θρεπτι­κών ουσιών και συναισθημάτων, με συγκεκριμένους μύες και όργανα, που εξασφαλίζεται μέσω των μεσημβρινών του βελονισμού. Ένα αναπάντεχο εύρημα ήταν το γεγονός ότι ο εγκέφαλος επηρεάζεται άμεσα. Όταν ένα ραδιενεργό θρεπτι­κό συστατικό τοποθετείται στο πίσω μέρος του στόματος, ανιχνεύεται στον εγκέφαλο εντός δευτερολέπτων!

Πιστεύω λοιπόν, πως η λύση των συγκρούσεων μπορεί να συμβεί και με μη ειδικούς τρόπους. Αν υποθέσουμε πως ένας ασθενής υφίσταται ένα συναισθηματικό κλονισμό εξαιτίας της διάγνωσης καρκίνου, αυτή η συναισθηματική σύγκρουση μπορεί να λυθεί αν ο ασθενής πιστεύει ολόψυχα ότι η θεραπεία του θα είναι αποτελεσματική...»

ΗΝ
Αρθρο απο το περιοδικό NEXUS, Απριλιος 2004


Ενδεικτικες ιστοσελιδες.