Η έννοια του εσωτερικού παιδιού δεν είναι κάτι καινούργιο καθώς αποτελεί μέρος του κόσμου μας εδώ και αρκετό καιρό. Ο Carl Jung το αποκάλεσε το "θείο παιδί" που είναι η ουσία του ποιοι είμαστε αληθινά. Είμαστε τα θεία παιδιά του μεγάλου πνεύματος, του Θεού, τού δημιουργού και επομένως το εσωτερικό παιδί δεν είναι μια χωριστή οντότητα, δεν είναι μια διαφορετική πτυχή μας, αλλά είναι ο ενεργητικός, δημιουργικός και αυθεντικός εαυτός μας.
Γεννιόμαστε σε αυτόν τον κόσμο γνωρίζοντας.. Ξέρουμε ποιοι είμαστε, γιατί έχουμε έρθει και για ποιόν ακριβώς λόγο υπάρχουμε. Με την πρώτη μας αναπνοή αρχίζουμε την εκμάθησή μας στην τέχνη της ανθρώπινης ύπαρξης. Είμαστε πνευματικά όντα που έχουν μια ανθρώπινη εμπειρία.
Από την ημέρα της γέννησής μας θεωρούμαστε ανίδεοι. Αρχίζουμε την πορεία μας στο μονοπάτι του χωρισμού, του χωρισμού από το Δημιουργό μας και ενός χωρισμού από τον αληθινό Εαυτό μας. Διδασκόμαστε ότι ο εξωτερικός κόσμος καθορίζει το ποιοι είμαστε, το τι θα κάνουμε και το πώς θα είμαστε. Η εσωτερική αλήθειά μας δεν επικυρώνεται και διδασκόμαστε να μην εμπιστευόμαστε, την εσωτερική μας ώθηση ή την εσώτερη γνώση μας, που μας δείχνουν την αληθινή πορεία της ψυχής και του πνεύματός μας.
Αυτός ο χωρισμός οδηγεί σε μια κατάσταση φόβου. Μια κατάσταση η οποία μας διδάσκει ότι το μυαλό είναι ο Κύριός μας και ότι , όλα όσα χρειάζεται να ξέρουμε μπορούν να μαθευτούν από τους άλλους, τους γονείς μας, τα σχολεία μας και τις κοινότητές μας. Συνεχώς μας τονίζεται ότι πρέπει να επιβεβαιώνουμε τους εαυτούς μας και την αξία μας στρεφόμενοι στον εξωτερικό κόσμο μας.
Μας επιδεικνύεται επανειλημμένως πως να μην λαμβάνουμε υπόψη μας και πως να ξεχνάμε το ζωτικής σημασίας κομμάτι μας, αυτό των Καρδιών μας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ανατρεφόμαστε μέσα από το φίλτρο ενός κόσμου ο οποίος βασίζεται στην εσωτερική ντροπή-ενοχή, συναισθηματικά ανέντιμο, και πνευματικά στερημένο. Αυτός ο κόσμος έχει δημιουργήσει τους «χωρισμούς» που μας στοιχειώνουν και επομένως έχει βοηθήσει στην διαμόρφωση του Εσωτερικού Παιδιού.
Μπορούμε να κατηγορήσουμε τους γονείς μας, τις κοινωνίες μας και τις εκκλησίες μας; Ναι μπορούμε αλλά αυτό σημαίνει ότι έτσι παίζουμε το ρόλο του θύματος, και το θύμα παίζει πάντα το παιχνίδι του χωρισμού. Όλοι μας αποτελούμε μέρος αυτού του κόσμου και είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για τους τρόπους τα μονοπάτια και τους διαχωρισμούς του.
Οι γονείς μας δεν έμαθαν πώς να αγαπήσουν αληθινά τον εαυτό τους ή πώς να είναι συναισθηματικά τίμιοι, και έτσι λοιπόν και μείς με την σειρά μας διαμορφώσαμε τη αρχική σχέση με τόν εαυτό μας βασιζόμενοι σε αυτά τα παραδείγματα της παιδικής ηλικίας και πάνω σε αυτό το θεμέλιο χτίσαμε τη σχέση μας με μας τους ιδίους και με τους άλλους. Έχουμε ζήσει μια ζωή αντιδρώντας στις πληγές των παρελθόντων και δυσλειτουργικών προγραμμάτων στα οποία έχουμε κατά καιρούς υποβληθεί και έχουμε δημιουργήσει τώρα ένα δυσλειτουργικό τρόπο ζωής.
Έχουμε δημιουργήσει έναν κόσμο σύγχυσης, απογοήτευσης και χαοτικής ενέργειας. Αυτός ο κόσμος μας έχει οδηγήσει σε μια κατάσταση αλληλεξάρτησης, βάσανων και καταστολής. Όταν ο αληθινός Εαυτός μας δεν αναγνωρίζεται ή δεν γίνεται ακουστός , τότε αρχίζουμε να δημιουργούμε καταστάσεις και σχέσεις που είναι ψεύτικες και διαιωνίζουν άλυτα συναισθηματικά τραύματα. Αυτό με την σειρά του οδηγεί σε μια ζωή ανησυχίας, φόβου, σύγχυσης, κενού και στεναχώριας.
Το Εσωτερικό Παιδί είναι ο συναισθηματικός εαυτός μας , είναι το μέρος όπου ζουν τα συναισθήματά μας, είναι η Καρδιά μας.. Όταν δοκιμάζουμε την χαρά, την θλίψη, τον θυμό και τον φόβο το εσωτερικό παιδί μας είναι ζωντανό. Όταν είμαστε αυθόρμητοι, δημιουργικοί , διαισθητικοί και εύθυμοι τότε ο αληθινός εαυτός μας εκφράζεται.
Δεν είναι το παρελθόν μας αυτό καθαυτό αυτό που μας επηρεάζει, αλλά οι μνήμες και οι εικόνες που πηγάζουν από αυτό. Αποκτώντας πρόσβαση και «ξανακερδίζοντας» αυτό το πληγωμένο Εσωτερικό Παιδί αρχίζουμε να αποκαλύπτουμε οποιεσδήποτε συνειδητές ή ασυνείδητες πεποιθήσεις μας και αρχίζουμε να επαναξιολογούμε και να μετασχηματίζουμε τους εαυτούς μας και τις ζωές μας.
Είναι μέσω της θεραπείας του εσωτερικού μας παιδιού που μπορούμε να αρχίσουμε να αλλάζουμε τα πρότυπα της συμπεριφοράς μας και να ξεκαθαρίσουμε τις συναισθηματικές αντιδράσεις μας. Από την στιγμή που θα αρχίσουμε, να αγαπούμε , να σεβόμαστε και να τιμούμε τους ίδιους μας τούς εαυτούς εσωτερικά , γινόμαστε ικανοί να απελευθερώνουμε τη θλίψη, την οργή, την ντροπή, τον τρόμο και τον πόνο από τις καρδιές μας και να μεταμορφώνουμε τη ζωή μας και τον κόσμο μας με τον αυθορμητισμό, τη δημιουργικότητα, τη χαρά και την αγάπη.
Είναι δυνατόν να αισθάνεσαι τα συναισθήματα χωρίς να γίνεις το θύμα. Είναι δυνατόν να αλλάξει ο τρόπος που σκέφτεσαι έτσι ώστε το μυαλό σου δεν θα είναι πιά ο χειρότερος εχθρός σου. Είναι δυνατόν να νοιώσεις αρκετά δυνατός ώστε να κάνεις επιλογές στη ζωή σου που ευθυγραμμίζονται με τον αληθινό Εαυτό σου.
Έχουμε τη δύναμη της επιλογής και μας δίνεται η ευκαιρία να αρχίσουμε, την θεραπεία του εαυτού μας, του εσωτερικού μας παιδιού και των «διαχωρισμών» που υπάρχουν στην ζωή μας. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα στερεό θεμέλιο βασισμένο στην ενδυνάμωση, την αγάπη, την τιμιότητα και τη δημιουργικότητα που θα βοηθήσει τα παιδιά μας να είναι αληθινά από μόνα τους .
Kate Spreckley / www.spiritpathways.co.za / μετάφραση - α γ γ ε λ ο π ο λ ι ς
