FAOS SAMADHI 2

Εναλλακτικος χωρος αναζητησης και θεραπευτικων τεχνων.

Εργαστηρι Αυτογνωσιας.

Ολιστικες ψυχοθεραπευτικες προσεγγισεις μεσω της Βοτανικης Ιατρικης, του Διαλογισμου, της Μεταφυσικης, της Ανθρωπολογιας, της Νεας Φυσικης και της Νεας Ενεργειας.


Κάπου στα βάθη της γενετικής μας μνήμης, βρίσκεται η γνώση του σύμπαντος και των κόσμων, όπου η ζωή είναι απαλλαγμένη από την αυταπάτη του χρόνου και του χώρου.

Όπως ακριβώς είχε προγραμματιστεί μέσα μας για να επαναφυπνιστεί την τέλεια στιγμή, έτσι τώρα προσκαλεί την προσοχή μας.

Έχουμε ένα σκοπό πολύ μεγαλύτερο από όσο μπορέσαμε ποτέ να φανταστούμε.

Ο σκοπός αυτός ζητά να τον αναγνωρίσουμε τώρα και ζητά επίσης να αποκόψουμε τα κυκλώματα που μας συνδέουν με τα πρότυπα σκέψης και τα άχρηστα συναισθήματα τα οποία μας κρατούν δέσμιους στην αυταπάτη και στη σύγχυση των κατώτερων βασιλείων.

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Είμαστε όλοι δεμένοι μεταξύ μας με ένα αόρατο πλέγμα και κάθε πράξη μας καλή ή κακή επηρεάζει το σύμπαν.






Πως μπορούμε να είμαστε ευτυχείς αν δεν είναι όλοι ευτυχείς ;

 Ο James Bender, στο βιβλίο του Πώς να Μιλάτε Σωστά (Νέα Υόρκη, Εκδόσεις McGraw-Hill, 1994), διηγείται την ιστορία ενός χωρικού που καλλιεργούσε καλαμπόκι που πάντα κέρδιζε βραβεία. Κάθε χρόνο έφερνε το καλαμπόκι του στην έκθεση της Πολιτείας και κέρδιζε την μπλε σημαία. Μια χρονιά ένας δημοσιογράφος του πήρε συνέντευξη, κι έμαθε κάτι πολύ ενδιαφέρον για τον τρόπο που το καλλιεργούσε.

.Ο δημοσιογράφος ανακάλυψε ότι ο αγρότης μοιραζόταν τον σπόρο του καλαμποκιού του με τους γείτονές του. «Πώς μπορείτε να μοιράζεστε τον καλύτερο σπόρο σας με τους γείτονές σας, όταν κι αυτοί φέρνουν καλαμπόκι στην έκθεση, σε ανταγωνισμό μαζί σας, κάθε χρόνο;» ρώτησε ο δημοσιογράφος.

«Μα, δεν το ξέρετε, κύριε;», είπε ο αγρότης. «Ο άνεμος ξεσηκώνει την γύρη από το καλαμπόκι, όταν ωριμάζει, και την μεταφέρει από χωράφι σε χωράφι. Αν οι γείτονές μου καλλιεργούν κατώτερης ποιότητας καλαμπόκι, η επικονίαση αυτής της γύρης σταθερά θα υποβαθμίζει την ποιότητα του δικού μου καρπού. Αν θέλω να παράγω καλό καλαμπόκι θα πρέπει να βοηθήσω τους γείτονές μου να καλλιεργούν καλό καλαμπόκι».

.Ο αγρότης αυτός γνώριζε καλά την αλληλεξάρτηση της φύσης. Το καλαμπόκι του δεν μπορεί να βελτιώνεται αν δεν βελτιώνεται και το καλαμπόκι του γείτονα. Το ίδιο ισχύει και σε όλα τα άλλα επίπεδα της ζωής. Υπάρχουν άνθρωποι που συμπεριφέρονται εγωιστικά και επιπόλαια στη φύση, νομίζοντας έτσι ότι οι ίδιοι δεν πρόκειται να επηρεαστούν από τη συμπεριφορά τους αυτή.

Οτιδήποτε μας περιστοιχίζει παίζει ρόλο στη ζωή μας κι εμείς στη δική του. Έμψυχο ή άψυχο, δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι η σχέση αλληλεξάρτησης και συμβίωσης που εκατομμύρια χρόνια υπάρχει επάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη. Κι όμως μερικοί άνθρωποι επιλέγουν να την αγνοούν. Είμαστε όλοι δεμένοι μεταξύ μας με ένα αόρατο πλέγμα και πράξη μας καλή ή κακή επηρεάζει το σύμπαν.

Πέρα από τα σύνορα του ατομικού νου βρίσκεται η ελευθερία, η γνώση και η αγάπη. Μέσα στον παγκόσμιο νου, είμαστε όλοι ένα, μπερδεμένοι στο ατέλειωτο δίχτυ της ενέργειας που μας περιβάλλει, σε έναν κοινό Εαυτό. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα μυστήριο γύρω από την τηλεπάθεια, την κατάθλιψη, την τρέλα, τη μετενσάρκωση, κλπ. Οι σκέψεις κυκλοφορούν ελεύθερα απ’ το ένα κεφάλι στο άλλο χωρίς πραγματικά να κυκλοφορούν. Δεν χρειάζονται κανένα μεταφορικό μέσο, γιατί το ΙΔΙΟ ΕΓΩ βρίσκεται μέσα σε όλες τις σκέψεις. Έτσι πιάνουμε τις σκέψεις των άλλων πολύ συχνότερα απ’ όσο νομίζουμε. Δεν τις πιάνουμε μόνο μέσα στα όνειρα μας, αλλά συνεχώς αυτό παθαίνουμε.

Όμως δεν το υποπτευόμαστε, ούτε όταν λέμε σε κάποιον «αχ μου το πήρες απ’ το στόμα», ούτε όταν ξαφνικά χωρίς κανένα λόγο μας χαλάει το κέφι. Νομίζουμε πως είμαστε κυκλοθυμικοί, αλλά είμαστε απλούστατα τόσο ευαίσθητοι, ώστε να λαβαίνουμε τα συναισθήματα των άλλων, να λαβαίνουμε δηλαδή τα δυσάρεστα αποτελέσματα των ξένων σκέψεων. Η ίδια διαδικασία είναι υπεύθυνη και για τις διάφορες ενοχές που βασανίζουν τους ανθρώπους. Έχουν πράγματι βαριά συνείδηση όσοι βασανίζονται από αόριστες ενοχές, ή μήπως λαβαίνουν τις ενοχές των άλλων ;

Ζητάμε την ευτυχία, αλλά πως μπορούμε να είμαστε ευτυχείς αν δεν είναι όλοι ευτυχείς ; Πως μπορούμε να εξαιρούμε τον εαυτό μας από μια «κακή» πράξη του άλλου, και πως μπορούμε να εξαιρούμε τον άλλο από μια «καλή» πράξη δική μας ; Ακόμη κι αν τάχουμε όλα, υγεία, εξυπνάδα, καλοσύνη, αγάπη, οικογένεια, χρήμα κλπ, πάλι δεν είμαστε ικανοποιημένοι και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όσα αγαθά κι αν έχει ο άνθρωπος, πάντα κάτι θα τον βασανίζει : Τα συναισθήματα των άλλων! Βαθιά μέσα του ξέρει ότι δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος αν υπάρχει έστω κι ένας δυστυχισμένος. Αλλά δεν το ξέρει ότι το ξέρει. Και υποφέρει ψυχικά, και λένε γι’ αυτόν : «Μα τι του λείπει ; Τα’ χει όλα !»

Γ’ αυτό και όλοι όσοι θέλουν να ζουν ειρηνικά θα πρέπει να βοηθούν τους «πλησίον» τους να έχουν ειρήνη. Όσοι επιλέγουν να ζουν καλά πρέπει να βοηθήσουν άλλους να ζουν καλά, γιατί η αξία μιας ζωής μετριέται από τις ζωές που αγγίζει. Κι εκείνοι που επιλέγουν να είναι ευτυχείς θα πρέπει να βοηθούν άλλους να βρουν ευτυχία, γιατί η ευτυχία κι η ευημερία καθενός είναι συνδεδεμένη με την ευτυχία και την ευημερία όλων.

Ας προσπαθήσουμε όμως να το δούμε κι ανάποδα

Φαντάσου λοιπόν μια κοινωνία που όλοι οι άνθρωποι θα βίωναν πληρότητα και ευδαιμονία, που όλοι θα ξεχείλιζαν από ανιδιοτελή αγάπη και χαρά, που όλοι θα ένοιωθαν συμπόνια για τον πλησίον, θα είχαν την εσωτερική ανάγκη να προσφέρουν, να απαλύνουν κάθε πόνο του συνανθρώπου τους. Σε ένα τέτοιο κόσμο, αν σε ρίχνανε σήμερα, πόσο ακόμη νομίζεις ότι θα μπορούσες να διατηρήσεις τη μιζέρια σου ;
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από το μπλογκ «Εσωτερικα μονοπατια»







Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Ευθυγραμμιση ενεργειακων κεντρων – τσακρας.











Τρώμε ψέματα ! / Ο εφιάλτης που γεμίζει τα πιάτα μας / Η διατροφή μας είναι το σκάνδαλο.




Tο ανθρώπινο είδος είναι τόσο χαζό που κατασκευάζει τον θάνατο του ή κάποιοι δημιουργούν μονοδρόμους;

Μήπως τρώμε ρύζι με ανθρώπινα γονίδια, σολομό με γονίδια σκορπιού, παγωτό με καρκίνο;

Ξέρετε ότι κάποιοι από εσάς ποτέ στη ζωή σας δεν έχετε φάει αληθινό κρέας, αλλά το κρέας που παίρνει γεύση και χρώμα από τα χημικά;

Γνωρίζετε ότι το DNA σας μεταλλάσσεται μέρα με την ημέρα ακόμη και από τα απλά ανθρακούχα ποτά;

Αν είμαστε ό,τι τρώμε, τότε τί στα αλήθεια είμαστε;

Μήπως είμαστε μερικά κιλά συντηρητικών, γενετικά τροποποιημένων τροφίμων, καρκίνων και ασθενειών;

Μήπως τελικά είμαστε πειραματόζωα στο μεγαλύτερο βιολογικό πείραμα του κόσμου, στο όνομα του κέρδους;

Δεν υπάρχουν διατροφικά σκάνδαλα. Η διατροφή μας είναι το σκάνδαλο.


Το «Κουτί της Πανδώρας» ανοίγει για τον εφιάλτη που γεμίζει τα πιάτα μας.























Η αληθινή αγάπη αρχίζει μόνο όταν είσαι ικανός να μείνεις μόνος σου. Τότε εξαφανίζεται η ανάγκη και εμφανίζεται το μοίρασμα. / Osho




Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αποδεχτούν τον εαυτό τους, επειδή δεν μπορούν να αποδεχτούν τους άλλους όπως είναι – και συνεχώς τους κατακρίνουν. Αυτά πάνε μαζί. Αν κατηγορείς τους άλλους, θα νιώθεις ενοχές, αλλά και θα κατακρίνεις διαρκώς τον εαυτό σου.

Μη με ρωτάς πόσο καιρό θα πάρει. Αυτός είναι ένας πονηρός τρόπος να συνεχίσεις να αναβάλλεις. Δεν χρειάζεται χρόνο, χρειάζεται κατανόηση, και αυτή η κατανόηση είναι δυνατή τώρα, αυτή εδώ τη στιγμή. Παράτα την κριτική και αμέσως θα χαθούν όλες οι ενοχές σου. Πηγαίνουν μαζί.

Ο κριτικός νους κρίνει τους πάντες, ακόμα και τον εαυτό του. Το κάθε τι μοιάζει να είναι λάθος, το κάθε τι μοιάζει να είναι αρνητικό. Πάντα μετράει τα αγκάθια και δεν κοιτάζει ποτέ το τριαντάφυλλο. Δεν υπάρχει χρόνος να δει το τριαντάφυλλο, όταν σε όλη του τη ζωή μετράει αγκάθια.

Εξαρτάται ολοκληρωτικά από εσένα. Αν το θέλεις στ’αλήθεια, μπορεί να συμβεί αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Αν όμως το αναβάλλεις, τότε πιθανόν δεν θα συμβεί ποτέ. Ή τώρα ή ποτέ!

ΟΣΣΟ








Ενοχές προς το σύντροφο.


Μόλις χώρισα με το φίλο μου και είμαι αναστατωμένη, γιατί δεν ξέρω τι να κάνω. Εκείνος θέλει να είμαστε μαζί, αλλά εγώ δεν ξέρω καν αν τον αγαπώ. Για την ακρίβεια, δεν ξέρω καν τι είναι αγάπη.


Οσσο:
 Αυτό που λες είναι πολύ σωστό και είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους. Κανείς δεν ξέρει τι είναι αγάπη, επειδή το να ξέρεις τι είναι αγάπη, σημαίνει ότι ξέρεις τι είναι θεός. Το να γνωρίζεις τι είναι αγάπη είναι το να γνωρίζεις όλα εκείνα που αξίζει να γνωρίζεις. Οι άνθρωποι έχουν απλώς την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζουν τι είναι αγάπη.

Η αληθινή αγάπη αρχίζει μόνο όταν είσαι ικανός να μείνεις μόνος σου. Τότε εξαφανίζεται η ανάγκη και εμφανίζεται το μοίρασμα. Όταν μπορείς να είσαι μόνος, τότε δεν έχεις ανάγκη τον άλλο, δε λαχταράς τον άλλο. Αν δεν εμφανιστεί κανείς, θα είσαι το ίδιο ευτυχισμένος και δεν θα έχει καμία σημασία αν υπάρχει κάποιος κοντά σου ή όχι. Μόνο τότε μπορεί να συμβεί η αγάπη.

Τότε αρχίζεις ν’ ανθίζεις, να ξεχειλίζεις και να έρχεται το δώρο της αγάπης. Η αγάπη είναι δώρο, δεν είναι ανάγκη.

Πρέπει λοιπόν να περάσεις από πολλές αγάπες του πρώτου είδους, γι’ αυτό μην πεις ποτέ ότι δεν θέλεις να σχετίζεσαι με κανέναν, αλλιώς το δεύτερο δεν θα συμβεί ποτέ. Το δεύτερο χρειάζεται ένα είδος αλατοπίπερου, που συμβαίνει μόνο μέσα από το πρώτο. Αν χάσεις το πρώτο, δεν θα γνωρίσεις ποτέ το δεύτερο, επειδή το πρώτο είναι το πρώτο βήμα και πρέπει κανείς να το υπομείνει.

Πρέπει να περάσεις από κάθε στάδιο και κάθε στάδιο πρέπει να γίνει κατανοητό και πρέπει να ωριμάσεις σε πολλά στάδια, πριν φτάσεις στην υπέρτατη αγάπη. Γι’ αυτό αν ο φίλος σου θέλει να ήσαστε μαζί, που σημαίνει ότι σου αρέσει και του αρέσεις, τότε ας είσαστε μαζί. Και μη δίνεις σημασία στο τι λέει. Να προσέχεις πάντα τη δική σου καρδιά, γιατί εκεί πρέπει να ζεις.

Μπορεί να σ’ αγαπάει η μπορεί να του αρέσεις, αλλά να μην σου αρέσει εσένα. Μερικές φορές συμβαίνει να αρέσεις τόσο πολύ σε κάποιον, που αρχίζεις να νιώθεις ενοχές. Του αρέσεις τόσο πολύ, εσένα όμως δε σου αρέσει καθόλου. Τι τέρας πρέπει να είσαι! Πως μπορείς να μην το αγαπάς; Του αρέσεις και κλαίει και υποφέρει τόσο πολύ για σένα, που πρέπει να υποκύψεις. Αυτό όμως δεν βοηθά καθόλου. Άκου την καρδιά σου.

Ποτέ να μη νιώθεις ενοχές.

Τι μπορείς να κάνεις; Αν δε σου αρέσει, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Αν δε νιώθεις καμία επιθυμία για εκείνον, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να του πεις ότι λυπάσαι για ‘κείνον, αλλά πρέπει να χτυπήσει μία άλλη πόρτα και του λες αντίο.
Πάντοτε να ακούς την καρδιά σου, αλλιώς θα καταπιέζεσαι.

Μερικές φορές, ο άλλος μπορεί να το χρησιμοποιήσει απλώς σαν στρατηγική και να κλαίει και να χτυπιέται και να λέει πως θ’ αυτοκτονήσει χωρίς εσένα. Και αν το πει και το ξαναπεί κάμποσες φορές, στο τέλος νιώθεις ενοχές και αναγκάζεσαι να υποκύψεις.
Ποτέ όμως δε θα είσαι ευτυχισμένος, και αν δεν είσαι ευτυχισμένος, δεν θα του επιτρέψεις ποτέ να είναι ευτυχισμένος ούτε κι εκείνος. Όλο αυτό είναι σκέτη ανοησία. Παρατήρησέ το λοιπόν και αν δε νιώθεις πως σου αρέσει, πως τον επιθυμείς, πως τον αγαπάς, αν απλώς νιώθεις στοργή και οίκτο, τότε είναι καιρός να φύγεις.

Ποτέ να μην είσαι με έναν άνθρωπο από οίκτο, αλλιώς θα είναι καταστροφικό για σένα. Το μίσος είναι καλύτερο από τον οίκτο. Αν μισείς κάποιον, είναι πολύ πιθανό να τον αγαπήσεις μία μέρα, επειδή το μίσος είναι αναποδογυρισμένη αγάπη. Ο οίκτος όμως είναι έρημος. Η αγάπη δεν ανθίζει ποτέ από οίκτο.

Πολλές φορές η αγάπη ανθίζει από το μίσος, επειδή και το μίσος ανθίζει πολλές φορές από την αγάπη – είναι σύντροφοι. Ο οίκτος όμως είναι έξω από τον κόσμο της αγάπης. Είναι υπολογιστικός. Είναι υπόθεση του νου.

Μην έχεις οίκτο λοιπόν, μη συμπονάς και μη λυπάσαι.

Απλώς άκου την καρδιά σου και πήγαινε σύμφωνα μ’ αυτήν. Και ναι, θα νιώσει δυστυχισμένος, αλλά τι μ’ αυτό; Εσύ τι μπορείς να κάνεις; Είναι προτιμότερο να βγεις το συντομότερο από τη ζωή του, ώστε να αρχίσει να νιώθει δυστυχισμένος για κάποια άλλη, αλλιώς θα νιώθει δυστυχισμένος εξαιτίας σου. Γιατί να χάνει τον καιρό του; Άφησέ τον να μετακινηθεί σε κάποια άλλη, με την οποία ίσως νιώσει μεγαλύτερη συνάφεια.

Αν όμως νιώθεις πως σου αρέσει, τότε συνέχισε. Πρέπει να αποφασίσεις. Βλέπω όμως ότι μπορείς ν’ αποφασίσεις, γιατί έχεις καθαρότητα. Τελικά, το μόνο που βοηθά είναι η καθαρότητα. Τίποτε άλλο.



Ενοχές προς τους γονείς. / Οσσο





Καταρχήν, οι μητέρες και οι πατέρες απαιτούν πάρα πολλά, περισσότερα από όσα είναι δυνατό να δώσουν τα παιδιά.

Εκείνοι σε αγαπούν επειδή είσαι παιδί τους, εσύ όμως δε μπορείς να τους αγαπήσεις με τον ίδιο τρόπο, επειδή εκείνοι δεν είναι δικά σου παιδιά. Εσύ θα αγαπάς τα δικά σου παιδιά και θα ξανασυμβεί το ίδιο, επειδή το ποτάμι πηγαίνει πάντα μπροστά, δε μπορεί να γυρίσει ποτέ προς τα πίσω.

Επειδή όμως η μητέρα σε αγαπά, νομίζει ότι πρέπει να την αγαπάς και εσύ με τον ίδιο τρόπο, οπότε απαιτεί αυτή την αγάπη. Και όσο περισσότερο απαιτεί αυτή την αγάπη, τόσο λιγότερο ικανός είσαι να της επιστρέψεις την αγάπη, οπότε θα σου δημιουργήσει όλο και μεγαλύτερο συναίσθημα ενοχής. Γι’αυτό ξέχνα εντελώς αυτή την ιδέα. Δεν μπορείς να την αγαπήσεις με τον τρόπο που σ’ αγαπάει εκείνη και δεν υπάρχει τίποτα στραβό σ’ αυτό. Αυτό συμβαίνει σε κάθε παιδί. Έτσι θέλει η φύση να συμβαίνει.

Αν τα παιδιά αγαπούσαν πάρα πολύ τους γονείς τους, δε θα είχαν την ικανότητα να αγαπήσουν τα δικά τους παιδιά. Αυτό θα ήταν επικίνδυνο για την επιβίωση του είδους. Ούτε η μητέρα σου αγαπούσε την μητέρα της. Το περισσότερο που μπορεί να είναι κανείς είναι ευγενής και τυπικός, η αγάπη όμως δεν πηγαίνει προς τα πίσω.





 Μπορεί κανείς να δείχνει σεβασμό, για την ακρίβεια, πρέπει να δείχνει σεβασμό, η αγάπη όμως δεν είναι δυνατή. Από τη στιγμή που θα καταλάβεις ότι η αγάπη δεν είναι δυνατή, θα εξαφανιστεί το συναίσθημα της ενοχής και θα νιώσεις απλώς φυσιολογικά.

Αν συμβαίνει διαφορετικά, τότε χρειάζεσαι θεραπεία. Υπάρχουν άνθρωποι που προσκολλώνται πολύ στους γονείς τους, πράγμα που τους κάνει άρρωστους ψυχολογικά. Αν μία γυναίκα αγαπά υπερβολικά τη μητέρα της, δεν θα είναι ικανή να αγαπήσει έναν άντρα, επειδή θα βλέπει συνεχώς ότι η μητέρα της υποφέρει, πράγμα που θα δημιουργεί ένας είδος διαμάχης μέσα της.

 Αν αγαπήσει έναν άντρα, καθώς η αγάπη της θα κυλάει προς τον άντρα, θα νιώθει ένοχη. Έτσι, υπάρχουν μερικές γυναίκες που παραμένουν προσκολλημένες στη μητέρα τους και στον πατέρα τους, όπως επίσης υπάρχουν και άντρες, που μένουν προσκολλημένοι στους γονείς τους.

Αυτοί είναι άρρωστοι άνθρωποι. Ποτέ δε θα χαρούν τη ζωή και θα είναι συνεχώς θυμωμένοι με τους γονείς τους.

Βαθιά μέσα τους, θα είναι δολοφονικοί. Θα ελπίζουν: «Μία μέρα, όταν η μητέρα μου πεθάνει ή όταν πεθάνει ο πατέρας μου, θα είμαι ελεύθερος». Βέβαια αυτά δε θα τα λένε σε κανέναν, ούτε στον εαυτό τους, θα καραδοκεί όμως η σκέψη στο ασυνείδητό τους, επειδή αυτή φαίνεται η μοναδική πιθανότητα να νιώσουν ελεύθεροι. Το να σκέφτεσαι το θάνατο των γονιών σου δεν είναι καλό, αλλά αυτό συμβαίνει, όταν είσαι υπερβολικά προσκολλημένος σ’ εκείνους.

Δεν υπάρχει λόγος για όλα αυτά. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τους τιμάς και να τους σέβεσαι. Αυτό είναι όλο. Νοιάσου τους, πρόσφερέ τους αυτό που μπορείς, αλλά μη νιώθεις καμία ενοχή.

Όταν νιώθεις ενοχή φέρεσαι απαίσια. Δες την ουσία: επειδή νιώθεις ενοχές, νιώθεις ότι η παρουσία τους σου καταστρέφει τη χαρά. Η μητέρα σου γίνεται ενόχληση για σένα και όποτε βλεπόσαστε, αρχίζεις να συμπεριφέρεσαι απαίσια – αυτό είναι φυσικό επακόλουθο.

Ύστερα, όταν μένεις μόνη, νιώθεις ακόμα πιο απαίσια, οπότε αισθάνεσαι ακόμα περισσότερες ενοχές. Αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος. Νιώθεις περισσότερες ενοχές, οπότε την επόμενη φορά συμπεριφέρεσαι ακόμη πιο απαίσια και πάει λέγοντας. Δεν υπάρχει τέλος! Παράτα τις ενοχές. Είσαι απολύτως φυσιολογική. Έτσι είναι τα πράγματα.

Δεν είναι ότι η μητέρα και ο πατέρας δεν έχουν κάνει τίποτα. Έχουν κάνει πάρα πολλά, ιδιαίτερα η μητέρα έχει προσφέρει πάρα πολλά, αλλά ήτανε χαρά της. Το να σε θηλάσει, το να σε μεγαλώσει ήτανε η δική της χαρά. Ανταμείφθηκε ήδη. Δεν χρειάζεται να της δοθεί τίποτα άλλο.

Δεν τίθεται ζήτημα του να της δώσεις εσύ. Η μητέρα σου έχει ήδη απολαύσει όλες εκείνες τις στιγμές. Όταν ήταν έγκυος, το απολάμβανε, όταν σε γέννησε, ήταν ευτυχισμένη, επειδή έγινε μητέρα και ολοκληρώθηκε. Όταν σε μεγάλωνε ήταν ευτυχισμένη. Ανταμείφθηκε ήδη.

Γι’ αυτό λοιπόν, μη νιώθεις ενοχές. Εκεί χρειάζεται να αλλάξεις το νου σου. Παράτα εντελώς τις ενοχές και τότε θα νιώσεις να συμβαίνει μία σπουδαία μεταμόρφωση: Θα νιώσεις λύπη για την καημένη τη γυναίκα, που έχει κάνει πάρα πολλά. Θα νιώσεις σεβασμό για κείνη.

Εξαιτίας της ήρθες στον κόσμο. Δεν τίθεται όμως θέμα ενοχής, και όταν τη συναντάς, θα το κάνεις επειδή σου δίνει χαρά, ποτέ από καθήκον. Ποτέ δε θα το κάνει επειδή πρέπει. Μόνο όταν νιώσεις αληθινή χαρά, θα συναντηθείς μαζί της.

Είναι προτιμότερο να είστε ευτυχισμένες για μερικές στιγμές, παρά να συμπεριφέρεσαι απαίσια επί ώρες, κάνοντας τη δυστυχισμένη. Να είσαι λίγο περισσότερο συνειδητή!







Η ενοχή της χαράς. / Oσσο



Οι ενοχές είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο καθένας. Ολόκληρο το παρελθόν της ανθρωπότητας είναι στηριγμένο στις ενοχές και κάθε γενιά συνεχίζει να δίνει τις αρρώστιες της στη νέα.

Κι αυτές συσσωρεύονται όλο και περισσότερο. Έτσι, κάθε νέα γενιά είναι όλο και πιο φορτωμένη από την προηγούμενη.

Οι ενοχές όμως είναι μία από τις βασικές στρατηγικές των παπάδων για να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους. Οι παπάδες δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τις ενοχές. Όταν νιώθεις ενοχές, να θυμάσαι ότι τα χέρια του παπά είναι γύρω από το λαιμό σου. Σε σκοτώνει.

Οι ενοχές είναι μία στρατηγική για να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους, για να μετατρέπουν τους ανθρώπους σε σκλάβους.

Προσπάθησε να καταλάβεις το μηχανισμό. Μόνο με την κατανόηση θα μπορέσεις να ξεφύγεις.

Τι ακριβώς είναι η ενοχή;

Καταρχήν είναι επίκριση της ζωής, είναι συμπεριφορά αρνητική προς τη ζωή. Σου έχουν πει ότι κάτι είναι βασικά λάθος με τη ζωή σου. Σου έχουνε πει ότι γεννήθηκες αμαρτωλός. Σου έχουν πει ότι δεν μπορεί να βγει τίποτα καλό από τη ζωή σου – τη δίκη σου ούτε κανενός άλλου. Τίποτα εφικτό δεν είναι σε αυτή τη γη. Γι’ αυτό πρέπει να βρεις έναν ελευθερωτή – το Χριστό ή τον Κρίσνα – πρέπει να βρεις έναν ελευθερωτή που να μπορεί να σε ελευθερώσει από τον εαυτό σου, που να μπορεί να σε πάει στο θεό.




Η ζωή λένε, δεν αξίζει να τη ζεις, απόφυγέ την! Αν ζεις, θα βουτιέσαι όλο και περισσότερο στην αμαρτία. Και όταν αισθάνεσαι να σε τραβάει η ζωή, γεννιέται η ενοχή. Αρχίζεις να νιώθεις πως κάτι κάνεις στραβά.

Η ζωή όμως είναι πανέμορφη. Είναι φυσικό να σε τραβάει η ζωή. Είναι φυσικό να είσαι ερωτευμένος. Είναι φυσικό να χαίρεσαι, να γελάς, να χορεύεις. Όλα όσα είναι φυσικά όμως καταδικάζονται. Πρέπει να πας εναντίον της φύσης σου – αυτό σου διδάσκουν εδώ και αιώνες.

Οι πουριτανοί έχουν δηλητηριάσει τις φυσικές πηγές της ζωής. Σε έχουν στρέψει εναντίον του ίδιου σου του εαυτού.

Το ίδιο συμβαίνει και με άλλα πράγματα. Αν ερωτευτείς μία γυναίκα, κάνεις αμαρτία, κάνεις λάθος. Αν σε γοητεύει το όμορφο πρόσωπο μίας γυναίκας ή ενός άντρα, τότε νιώθεις ενοχές. Τι κάνεις, αυτό είναι αμαρτία!

Αν είσαι παντρεμένος, τότε ακόμα περισσότερο. Έχεις σύζυγο, της έχεις παραδοθεί. Τώρα είναι αδύνατο και να αναγνωρίσεις την ομορφιά μίας άλλης γυναίκας. Θα πας σπίτι και θα νιώθεις ένοχος.

Δεν έχεις κάνει τίποτα, απλώς είδες μία όμορφη γυναίκα να περνάει! Θα νιώσεις ενοχές, θα μπεις σε άμυνα. Όταν επιστρέψεις στο σπίτι, θα προσπαθήσεις να κρυφτείς. Δεν θα επιτρέψεις στη γυναίκα σου να μάθει, ότι στο δρόμο είδες μία όμορφη γυναίκα και αυτό σου έδωσε μεγάλη χαρά, επειδή αν της το πεις, θα μπεις σε μπελάδες. Γιατί να μπεις σε μπελάδες; Θα πεις ψέματα, θα νιώσεις ενοχές πάλι, επειδή είπες ψέματα και κανείς δεν πρέπει να λέει ψέματα στη γυναίκα του.

Η μία ενοχή δημιουργεί την άλλη και πάει λέγοντας. Και συνεχίζεται χωρίς τέλος. Τότε γίνεσαι ενοχικός. Κουβαλάς στην καρδιά σου βουνά ενοχών.

Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να ελευθερωθείς από όλα τα ιερατεία.
Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να ελευθερωθείς από όλο το παρελθόν.
Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να γίνεις ένα, επειδή τότε εξαφανίζεται ο διχασμός.
Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να παρατήσεις τη σχιζοφρένεια. 
Τότε υπάρχει μεγάλη χαρά, επειδή δεν πολεμάς άλλο πια με τον εαυτό σου. Αρχίζεις να ζεις.

Πως μπορείς να ζήσεις, όταν πολεμάς διαρκώς;

Δεν μπορείς να ζήσεις αν πολεμάς συνεχώς τον εαυτό σου. Μπορείς να ζήσεις μόνο όταν εγκαταλείψεις τον πόλεμο. Τότε η ζωή έχει το δικό της ρυθμό, έχει τη δική της μελωδία.

Και η ζωή είναι τέτοια ευλογία! και μόνο μέσα σ’ αυτή την αρμονία, όταν είσαι ένα, χωρίς ενοχές, χωρίς καταπίεση, χωρίς ταμπού, χωρίς αναστολές, χωρίς παπάδες να ανακατεύονται με τη ζωή σου – ινδουιστές, μωαμεθανούς, χριστιανούς – όταν είσαι αφέντης του εαυτού σου, τότε μόνο μπορείς να έρθεις σε επαφή με το θεό.



Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

Ο ανθρωπος εχει αναγκη όχι μονο από υλικη, αλλα και από συναισθηματικη τροφη.

 

Τα οφέλη του να αγαπάς και να σε αγαπούν.

 

Η ανάγκη του να είμαστε απαιραίτητοι και χρησιμοι, 

λειτουργεί θεραπευτικά στην ψυχή και στο σώμα.

 

 

 

Κι όμως είναι αλήθεια το πόσο μεγάλη επίδραση έχει αυτή η ανάγκη του να είμαστε απαιραίτητοι και χρησιμοι.

 

To πως λειτουργεί θεραπευτικά στην ψυχή και στο σώμα μας κατ`άντανάκλαση.  Και βέβαια το πόσο συμβάλλει στην μακροημέρευση μας.

 

Αποτελεί  η αναγκη αυτή, χαρακτηριστικο  στοιχείο στα μυστικά μακροζωiας σε περιοχές του πλανήτη που οι κάτοικοι τους ξεπερνούν κατά πολύ τον μέσο όρο ζωής.

 

 Μάλιστα μπορεί να θεωρηθεί βασικη ιδεα και κάποιων από τα υπόλοιπα μυστικά τα οποία είναι:

 

Λιτή διατροφή, πολλά λαχανικά, φρούτα, ξηροι καρποι.

 

 Πολύ νερό.

 

Ήπια καθημερινή άσκηση.

 

Αίσθηση σκοπού στη ζωή. Η ζωή πρέπει να έχει κάποιο νόημα, ένα αίσθημα οτι με έχουν ανάγκη οι άλλοι και προσφέρω.

 

Η οικογένεια πρώτα. Αλληλοβοήθεια και στενές οικογενειακές σχέσεις.

 

Η κοινωνικότητα. Η απομόνωση κόβει χρόνια από την ζωή μας. Ομαδικότητα και κοινωνικότητα σε οικογενειακό και φιλικό επίπεδο.

 

Επαφή με την φύση και μόνιμη κατοικία σε περιοχή με μεγάλη ηλιοφάνεια.

 

Ενεργητικότητα.Το αντίθετο από το σύνδρομο του συνταξιούχου.

 

Θετική στάση απέναντι στη ζωή και χιούμορ.

 

Ανάμεσα λοιπόν σ’αυτά τα μυστικα, υπάρχει αυτή η κοινή συνισταμένη, οτι μας χρειάζονται, ότι είμαστε με κάποιον, με οποιοδήποτε τρόπο απαραίτητοι, αποδεκτοί, αγαπητοί, χρήσιμοι στον περίγυρο μας, στο σύνολο του οποίου αποτελούμε δομική μονάδα.

 

Ίσως και ακόμη παραπέρα - ποθητοί ερωτικά. Είναι γνωστό πόσο αφοσιώνονται στη φροντίδα των εγγονιών τους παππούδες, που ενώ είναι περασμένης ηλικίας, προσπερνούν την κούραση και δηλώνουν ότι τους δίνουν ζωή τα εγγόνια τους. Και ένα πιό τολμηρό παράδειγμα,  εκείνο του γεροντο-έρωτα, που έρχεται σε αντιπαράθεση με την σοφία της ηλικίας και λενε ότι ξεμωράθηκε, την ώρα που ο ερωτοχτυπημένος δηλώνει ότι ξανάνιωσε.

 

Το να αγαπάμε και να νιώθουμε ότι μας αγαπούν δημιουργεί ωφέλιμες χημικές και ορμονικές καταστάσεις, που οδηγούν στη θεραπεία και στην καλή υγεία. 

 




Καθώς εξελίσσεται, η επιστήμη επιβεβαιώνει, συχνά καθυστερημένα, τα πράγματα που ήδη γνωρίζουμε -αυτά που είναι λογικά και που συνιστούν μια πραγματικότητα που κανένας δεν αμφισβητεί. Λοιπόν, το ίδιο συμβαίνει τώρα ξανά:

 

Με βάση ιατρικές μελέτες, η επιστήμη συνειδητοποιεί ότι η αγάπη κάνει καλό στην υγεία και στην ευζωία. Ίσως  μόνο λίγοι από εμάς, χρειάζονται αποδείξεις για τα παραπάνω, αλλά το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου μας μάλλον θα τονωθεί, αν μάθει ότι, τώρα με επιστημονική σφραγίδα, το να αγαπάμε και να νιώθουμε ότι μας αγαπούν δημιουργεί ωφέλιμες χημικές και ορμονικές καταστάσεις, που οδηγούν στη θεραπεία και στην καλή υγεία.

 

Ένας από τους προδρόμους της ιατρικής σπουδής στην αγάπη είναι ο Dr Dean Ornish, M.D., ο οποίος έγραψε το βιβλίο "Αγάπη και Επιβίωση: το Επιστημονικό Θεμέλιο της Θεραπευτικής Δύναμης της Στοργής" (Love and Survival: The Scientific Basis for the Healing Power of Intimacy), όπου αναφέρει πολλές παρόμοιες μελέτες.

 

Μια έρευνα στο πανεπιστήμιο Yale αφορούσε 119 άνδρες και 40 γυναίκες, οι οποίοι έκαναν στεφανιογραφία. Απ' αυτούς, εκείνοι που ένιωθαν πιο πολύ ότι τους αγαπούσαν και τους στήριζαν είχαν σημαντικά λιγότερες αποφράξεις στις καρδιακές αρτηρίες από τα άλλα μέλη της ομάδας.

 

Άλλη παρόμοια έρευνα έγινε σε 10 χιλιάδες έγγαμους άνδρες χωρίς προηγούμενο ιστορικό οπισθοστερνικών (στηθαγχικών) πόνων, αλλά με υψηλά επίπεδα παραγόντων επικινδυνότητας, όπως ανεβασμένη χοληστερίνη, υψηλή αρτηριακή πίεση, διαβήτη, ηλεκτροκαρδιογραφικές ανωμαλίες. Εκείνοι που πίστευαν ότι οι γυναίκες τους δεν τους αγαπούσαν, ένιωθαν σχεδόν διπλάσιους στηθαγχικούς πόνους από την άλλη ομάδα, οι οποίοι ένιωθαν ότι οι γυναίκες τους τούς αγαπούσαν.

 

Η προσφορά αγάπης φαίνεται ότι κάνει το ίδιο καλό και στη διαδικασία της γήρανσης. Μία έρευνα σε πάνω από 700 ηλικιωμένους έδειξε ότι η γήρανση ανεστέλλετο περισσότερο όταν οι άνθρωποι αυτοί προσέφεραν στους άλλους, παρά όταν δέχονταν από τους άλλους. Οση περισσότερη αγάπη και στήριξη έδιναν, τόσο περισσότερο ωφελούνταν σωματικά.

 

 

 

 

Σε μια άλλη μελέτη, δόθηκαν σε 276 υγιείς εθελοντές  ηλικίας από 18 έως 55, ρινικές σταγόνες που περιείχαν ρινο-ιό (rhinovirus), ο οποίος προκαλεί το κοινό κρυολόγημα. Οι μελετητές αξιολόγησαν τους υποκείμενους στην έρευνα ανάλογα με 12 τύπους σχέσεων μεταξύ άλλων: σύζυγοι, γονείς, πεθερικά, τέκνα και άλλα μέλη του στενού οικογενειακού κύκλου, γείτονες, φίλοι, συνάδελφοι, συμμαθητές και μέλη διαφόρων συλλόγων/οργανώσεων. 

 

Ενώ σχεδόν όλοι κόλλησαν το κρυολόγημα, τα συμπτώματα δεν εξελίχθηκαν σε όλους το ίδιο. Εκείνοι που ανέφεραν μόνο ένα έως τρεις τύπους σχέσεων είχαν πάνω από τετραπλό κίνδυνο εξέλιξης του κρυολογήματος, σε σύγκριση με αυτούς που ανέφεραν έξι και πάνω τύπους σχέσεων. Προφανώς, οι συναισθηματικοί μας δεσμοί με τους γύρω μας ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

 

Ο Dr Dean Ornish καταλήγει:

 

"Όταν νιώθεις ότι σ' αγαπούν, ότι τρέφεσαι συναισθηματικά, ότι σε νοιάζονται, ότι σε στηρίζουν, ότι νιώθεις στοργή, έχεις περισσότερες πιθανότητες να είσαι ευτυχισμένος και υγιής. Εχεις πολύ λιγότερο κίνδυνο να αρρωστήσεις και, αν αρρωστήσεις, έχεις περισσότερες πιθανότητες να ξεπεράσεις την ασθένεια".

 

Πρωίμου σταδίου έρευνες σε "ερωτευμένους" δείχνουν ότι το να είσαι ερωτευμένος προκαλεί ορισμένες ωφέλιμες χημικές αντιδράσεις και ορμονικά αποτελέσματα. Όταν δύο άνθρωποι νιώθουν έλξη ο ένας για τον άλλον, διάφορα χημικά στοιχεία στον οργανισμό τους αυξάνουν.

 

'Ενα απ' αυτά είναι η Φενυλεθυλαμίνη, η οποία επιταχύνει τη ροή πληροφοριών μεταξύ των νευρικών κυττάρων. Αλλα στοιχεία είναι η Ντοπαμίνη, η οποία μας κάνει να νιώθουμε ωραία και η Νορεπινεφρίνη, η οποία διεγείρει την παραγωγή αδρεναλίνης.

 

Σύντομα θα μας κατακλύσουν μελέτες πάνω σ' αυτό το θέμα, που θα αποδεικνύουν τα οφέλη του να αγαπάς και να σε αγαπούν.

 

'Ερευνες στο Ινστιτούτο για τα Μαθηματικά της Καρδιάς (Institute for HeartMath) στην Καλλιφόρνια των ΗΠΑ απεκάλυψαν ότι όταν νιώθουμε αγάπη, ή άλλα θετικά συναισθήματα, όπως συμπόνια, φροντίδα, ευγνωμοσύνη, η καρδιά μας στέλνει μηνύματα στον εγκέφαλο που προκαλούν την έκκριση ορμονών, οι οποίες επιδρούν θετικά στην υγεία μας και στη συναισθηματική μας κατάσταση.

 

Μια ιδέα στο "Ινστιτούτο για τα Μαθηματικά της Καρδιάς" είναι ότι η καρδιά, στην πραγματικότητα παρακολουθεί τη ροή αίματος για να εντοπίσει ορμόνες και μεταφράζει τις ορμονικές πληροφορίες σε νευρολογικές πληροφορίες. Όταν είμαστε ανήσυχοι, θυμωμένοι ή στενοχωρημένοι, προκαλείται αρρυθμία στους καρδιακούς παλμούς παρακωλύοντας τη λειτουργία του εγκεφαλικού φλοιού.

 

Αντιθέτως, όταν έχουμε συναισθήματα όπως αγάπη, ευγνωμοσύνη, εκτίμηση, η καρδιά μας χτυπάει ρυθμικά, διευκολύνοντας τη λειτουργία του φλοιού. Οι ρυθμικοί καρδιακοί παλμοί δημιουργούν έναν εσωτερικό συγχρονισμό που βελτιώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και χειριζόμαστε την ασθένεια.

 

Επιπλέον, φαίνεται ότι οι ρυθμοί της καρδιάς επηρεάζουν άμεσα το ίδιο το νευρικό μας σύστημα, επιφέροντας μεγαλύτερη αρμονία και ισορροπία. Το αυτόνομο νευρικό σύστημα διαιρείται σε δύο κλάδους, έναν που επιταχύνει και έναν που επιβραδύνει τα πράγματα. Όταν είμαστε "εκτός αγάπης" με αρνητικά συναισθήματα, αυτοί οι δύο κλάδοι του συστήματος χάνουν την αρμονική τους συνεργασία.

 

'Οταν είμαστε σε μία μη-αγαπητική κατάσταση ή όταν είμαστε θυμωμένοι με κάποιον, τα δύο μισα του νευρικού συστήματος αποσυγχρονίζονται. Μοιάζει σαν να πολεμούν το ένα το άλλο:

 

το ένα προσπαθεί να επιταχύνει την καρδιά καθώς το άλλο προσπαθεί να την επιβραδύνει. Αυτό δημιουργεί τον επισφαλή, άνισο καρδιακό ρυθμό. Αυτός, με τη σειρά του, προκαλεί περισσότερη συναισθηματική ένταση στο νευρικό σύστημα και στο νου μας.

 

'Ομως, όταν είμαστε σε κατάσταση αγάπης, οι καρδιές μας λειτουργούν με συνεπείς ρυθμούς, πράγμα που επιτρέπει στο σώμα να συνεχίσει τη φυσική του αναγεννητική διαδικασία, αναφέρουν οι ερευνητές.

 

 

Η επιστήμη αρχίζει να βρίσκει ακριβώς αποδείξεις ότι η αγάπη και η συμπόνια δυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Για παράδειγμα, όταν οι υποκείμενοι στην έρευνα ένιωθαν θυμωμένοι για διάστημα πέντε λεπτών, τα επίπεδα κορτιζόλης αυξάνονταν. Η κορτιζόλη, γνωστή ως "ορμόνη του άγχους", καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι στο πείραμα βίωσαν μειωμένη έκκριση του σπουδαίου αντι-σώματος ανοσοσφαιρίνη Α (IgA) επί έξι ώρες, ύστερα από θυμό μόνο πέντε λεπτών.

 

Η έκκριση της IgA λειτουργεί σε πρώτη γραμμή άμυνας του σώματος κατά της ασθένειας. Έτσι, τα χαμηλοτερα από τα φυσιολογικά επίπεδα IgA, μας καθιστούν πιο ευάλωτους στα κρυολογήματα, στη γρίππη και στις ασθένειες του αναπνευστικού.

 

Από την άλλη πλευρά, όταν οι ίδιοι άνθρωποι ένιωθαν αγάπη και εκτίμηση έστω για πέντε λεπτά, η έκκριση της IgA αυξανόταν σημαντικά. Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι ενώ η IgA ανέρχεται σχεδόν κατακόρυφα ύστερα από πενταλέπτου διάρκειας αγάπη και μετά πέφτει, μετά αρχίζει μία αργή, βαθμιαία αύξηση, η οποία κρατά για πολλές ώρες.

 

Πριν λίγα χρόνια, οι ερευνητές στο "Ινστιτούτο για τα Μαθηματικά της Καρδιάς" χρησιμοποίησαν θετικό οραματισμό και εσωτερική καλλιέργεια θετικών συναισθημάτων για να διδάξουν 30 ανθρώπους πώς να νιώθουν αγάπη με συνειδητό τρόπο. Ύστερα από ένα μήνα μέτρησαν τα επίπεδα κορτιζόλης και ΔΗΕΑ, γνωστής ως "η ορμόνη αντιγήρανσης". Οι μετρήσεις αυτών των δύο ορμονών θεωρούνται πολύ καλή ένδειξη άγχους και γήρανσης. Εάν βρίσκονται σε δυσαναλογία, με υψηλή κορτιζόλη και χαμηλή ΔΗΕΑ, έχουμε ραγδαία γήρανση.

 

Βρήκαν, λοιπόν, ότι τα επίπεδα κορτιζόλης όλης της ομάδας είχαν μειωθεί κατά μέσο όρο 93%, ενώ τα επίπεδα ΔΗΕΑ είχαν αυξηθεί 100% σε όλους. Φαίνεται ότι το να μάθουμε να αγαπάμε και να μένουμε σ' αυτά τα συναισθήματα αγάπης, φέρνει ισορροπία σ' αυτές τις ορμόνες επηρεάζοντας θετικά την υγεία μας.

 

Σε μια διαδικασία ωρίμανσης από την αποξένωση, το θυμό, την πικρία προς τη συμπόνια, την αγάπη, την ευγνωμοσύνη, η υγεία μας βελτιώνεται σημαντικά.

 

H Candace Pert, Ph.D, ερευνήτρια - καθηγήτρια στο Medical Center του Πανεπιστημίου Georgetown στην Washinghton D.C, και συγγραφέας του βιβλίου  "Μόρια Συναισθημάτων": Γιατί νιώθεις όπως νιώθεις (Molecules of Emotion, Why You feel the Way You Do [Scribner 1997])

 

 αναφέρει ότι οι ενδορφίνες, οι οποίες σχετίζονται με το αίσθημα της αγαλλίασης, μας βοηθούν να "δενόμαστε" με τους άλλους ανθρώπους. Με άλλα λόγια, μας βοηθούν να δημιουργούμε σχέσεις αγάπης. Οι ενδορφίνες είναι "φυσικές ενδογενείς ουσίες, παρόμοιες με τη μορφίνη, τις οποίες παράγουμε στον εγκέφαλο, στα σεξουαλικά όργανα, στα έντερα, στο ανοσοποιητικό σύστημα και στην καρδιά", λέει η Pert.

 

Σύμφωνα με την ίδια επιστήμονα: 

 

"Σίγουρα τα δεδομένα δείχνουν ότι εμπλέκονται ενδορφίνες" όταν νιώθουμε αγάπη. Είναι γνωστό ότι οι ενδορφίνες δημιουργούν ένα θετικό αίσθημα παρόμοιο με αγαλλίαση, όπως επίσης ότι διεγείρουν τα ειδικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, τα ονομαζόμενα κύτταρα του Φυσικού Φονέως, τα οποία καταπολεμούν τον καρκίνο. Επιπλέον, βελτιώνουν την πέψη και την απέκκριση.

 

 

Ευτυχώς, μπορούμε να δεχόμαστε τα οφέλη της αγάπης ακόμα και όταν δεν έχουμε σύζυγο ή ερωμένη. Νιώθουμε αγάπη για ένα συνάδελφο, γονιό, παιδί ή αδελφό. Η ακόμα για κάποιο σκυλάκι, γατάκι, ψάρι ή φυτό. Και φυσικά, για το Θεό. Μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι ζουν πιο υγιή ζωή ή αναρρώνουν καλύτερα ύστερα από σοβαρή ασθένεια ή εγχείριση, αν έχουν κατοικίδιο ζωάκι - εδικά, οι ηλικιωμένοι τα πάνε γενικώς καλύτερα αν έχουν ζωάκι στο σπίτι.

 

Μπορούμε να δημιουργήσουμε την ίδια θετική ορμονική αρμονία, αν εστιαζόμαστε σε συναισθήματα βαθιάς ευγνωμοσύνης ή εκτίμησης για ανθρώπους, τοποθεσίες, το φαγητό που τρώμε, κάποιον ηθοποιό, κάποιον πολιτικό, μια κινηματογραφική ταινία, μια συναυλία ή οποιοδήποτε πλάσμα, αντικείμενο, δραστηριότητα ή γεγονός που μας κάνει να νιώθουμε καλά.

Τα θετικά συναισθήματα, όπως η αγάπη και η ευγνωμοσύνη βελτιώνουν την εσωτερική μας φυσιολογία εξισορροπώντας το αυτόνομο νευρικό σύστημα. Το να νιώθουμε ότι μας αγαπούν και να νιώθουμε εμείς αγάπη για τους άλλους κυριολεκτικά δομεί την υγεία και τη θεραπεία μας.

 

Σε άλλες έρευνες αναλύεται και επιβεβαιώνεται η "νευροβιολογία της γονικής αγάπης". Σ' αυτές τις μελέτες έχουν παρατηρήσει ότι η ορμόνη Οξυτοκίνη -που σχετίζεται με τα αισθήματα αγάπης για το παιδί και, επίσης, με το θηλασμό- έχει δυναμικά αποτελέσματα στο σώμα, νου και συμπεριφορά.

 

Είναι το αντι-καταθλιπτικό και το αγχολυτικό της φύσης. Δημιουργεί αισθήματα ηρεμίας και μια αίσθηση σύνδεσης και έτσι, πραγματικά, καθορίζει πώς βλέπουμε τον κόσμο. Επίσης, μειώνει τις ορέξεις, πράγμα που την κάνει κλειδί στην θεραπεία των εθισμών κάθε είδους. Για παράδειγμα, ποντίκια που τα είχαν εθίσει στην ηρωίνη, χρησιμοποίησαν λιγότερη ναρκωτική ουσία, όταν οι ερευνητές τους αύξησαν το επίπεδο της οξυτοκίνης στον εγκέφαλο.

 

Στα επόμενα χρόνια θα επιβεβαιώνονται πολύ περισσότερα στοιχεία σχετικά με το πόσο ευεργετικό για μας είναι να μας αγαπούν και εμείς να αγαπούμε και να εκτιμούμε τους άλλους ανθρώπους και την ίδια τη ζωή. Όπως αναφέραμε στην αρχή, δεν χρειαζόμαστε την επιστήμη να μας το πει αυτό, αλλά ίσως χρειαζόμαστε να μας το θυμίσει.

 











Σημειωση:

Τα στοιχεια από τις επιστημονικες ερευνες είναι απο το βιβλίο "Η αγάπη είναι επιλογή" του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ, από το βιβλίο της Candace Pert "Μόρια Συναισθημάτων (Molecules of Emotion) και από την κινηματογραφική ταινία "Τι στο...μπιμπ...ξέρουμε!;"

 

Ολες οι επιθυμιες, είναι απλα μορφες

μιας και μοναδικης επιθυμιας :
Ν’αγαπησεις και ν’αγαπηθεις.

Με αλλα λογια,
Υπαρχει η ταση στον καθενα μας
Ν’αναζηταει την ενοτητα και την δημιουργια της ενωσης.

(Απο τον  δασκαλο μου και yogi Swami Satyananda που εφυγε προσφατα απο την ζωη).

 

 

Δειτε ενα συναφες αρθρο πανω στην νευροβιολογια του συναισθηματος στο Faos Samadhi:

Κυτταρα junky, εθισμενα σε αρνητικες συμπεριφορες και αρνητικα συναισθηματα. Νευροβιολογια του συναισθηματος.

http://ianisdo-anando.blogspot.com/2008/11/junky.html

 Γιαννης Δογανης / Faos Satori-Faos Samadhi-Faos Art Ianis

 


 

 



A' Δημοσιευση στο Ξανθη Φιλοσοφειν

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Άλλο Ενοχή και άλλο Ντροπή / Οσσο






Η ζωή είναι εύκολη για τον άνθρωπο που δεν ντρέπεται.

Αυτή η βουδιστική ιδέα της ντροπής πρέπει να γίνει κατανοητή, σε αντίθεση με τη χριστιανική ιδέα της ενοχής. Στα λεξικά μοιάζει να είναι συνώνυμη, αλλά δεν είναι. Η ντροπή είναι ένα εντελώς διαφορετικό φαινόμενο.

Η ενοχή επιβάλλεται πάνω σου από τους άλλους. Είναι μία συνωμοσία ανάμεσα στους πολιτικούς και τους παπάδες, για να κρατάνε την ανθρωπότητα σκλαβωμένη για πάντα.

Σου δημιουργούνε ενοχές και σου δημιουργούν το μεγάλο φόβο της αμαρτίας.

Σε κατηγορούν, σε κάνουν να φοβάσαι, δηλητηριάζουν τις ίδιες σου τις ρίζες με την ιδέα της ενοχής. Καταστρέφουν κάθε δυνατότητά σου για να χαρείς, να γελάσεις και να γιορτάσεις.

Οι κατηγορίες τους είναι τέτοιες, που το γέλιο μοιάζει να είναι αμαρτία.

Οι χριστιανοί λένε ότι ο Χριστός δε γέλασε ποτέ. Ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος. Ήξερε να γελά, ν’ αγαπά και του άρεσε να ζει γιορτινά. Αγαπούσε το φαγητό και το ποτό. Πρέπει να χόρευε, να αστειευόταν με τους φίλους του, με τους μαθητές του.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν είχε χιούμορ, επειδή μου είναι αδύνατο να φανταστώ έναν πνευματικό άνθρωπο χωρίς χιούμορ. Η αίσθηση του χιούμορ είναι μία από τις θεμελιώδεις ποιότητες ενός πνευματικού ανθρώπου.

Υπάρχει ένα μυστικό. Αν μπορείς να κάνεις την ανθρωπότητα να νιώσει ένοχη, εσύ παραμένεις ο δυνατός. Ο ένοχος είναι πάντα έτοιμος να υπηρετήσει τους δυνατούς. Ο ένοχος δεν έχει αρκετό κουράγιο να είναι επαναστάτης – αυτό είναι το μυστικό.

Μόνο ένας ευτυχισμένος άνθρωπος μπορεί να είναι επαναστάτης. Οι παπάδες και πολιτικοί πρέπει να είχαν ανακαλύψει αυτό το μυστικό πριν από πολλά χρόνια, επειδή το έχουν εξασκήσει επί αιώνες και έχουν καταστρέψει όλη την ομορφιά της ανθρώπινης ψυχής.

Να θυμάσαι, όταν ο Βούδας μιλάει για ντροπή, δεν εννοεί ενοχή. Η ντροπή είναι ένα εντελώς διαφορετικό φαινόμενο. Η ενοχή επιβάλλεται από τους άλλους, ενώ η ντροπή είναι δική σου εμπειρία.

Η ντροπή είναι εσωτερική, ενώ η ενοχή είναι εξωτερική. Η ντροπή δεν έχει να κάνει με τους άλλους, αλλά έρχεται από τη δική σου κατανόηση: «Τι κάνω στον εαυτό μου; Τι κάνω στη ζωή μου; Πως τη χαραμίζω έτσι;» 

Δεν έχει σχέση ούτε με χριστιανούς ούτε με ινδουιστές ούτε με μωαμεθανούς παπάδες. Έχει να κάνει με τη δική σου συνειδητότητα. Δεν έχει καμία σχέση με τους ηθικούς κανόνες της κοινωνίας. Έχει σχέση με τη συνειδητότητά σου, όχι με τη συνείδηση.

Η ενοχή είναι μέρος της συνείδησης και η συνείδηση είναι δημιουργημένη από τους άλλους.

Έχεις ινδουιστική συνείδηση, μωαμεθανική, ζαϊνιστική, αλλά η συνειδητότητα είναι απλά συνειδητότητα. Δεν υπάρχει ινδουιστική ή μωαμεθανική συνειδητότητα.

Η συνειδητότητα σε κάνει να αντιληφθείς αυτό που κάνεις στον εαυτό σου. Και όταν δεις ότι καταστρέφεις τις τρομερές σου δυνατότητες, τότε ντρέπεσαι και νιώθεις μία αγωνία, που σε βοηθά να ωριμάσεις. Για πρώτη φορά, σου δίνει το όραμα των δυνατοτήτων σου, μία στιγμιαία ματιά από τις κορυφές της ύπαρξης.

Η ενοχή απλώς λέει ότι είσαι αμαρτωλός. Το συναίσθημα της ντροπής όμως δείχνει απλά ότι δεν χρειάζεται να είσαι αμαρτωλός, αλλά ότι προορίζεσαι να γίνεις άγιος. Αν είσαι αμαρτωλός είναι μόνο και μόνο από την έλλειψη συνειδητότητάς σου. Δεν είσαι αμαρτωλός επειδή η κοινωνία ακολουθεί μία συγκεκριμένη ηθική κι εσύ δεν την ακολουθείς.

Η ενοχή όμως σου δημιουργεί διπλή προσωπικότητα. Άλλος άνθρωπος είσαι επιφανειακά και άλλος είσαι στο βάθος. Έτσι διχάζεσαι. Η ενοχή δημιουργεί σχιζοφρένεια. Και ολόκληρη η ανθρωπότητα υποφέρει από σχιζοφρένεια, για τον απλό λόγο ότι έχουμε δημιουργήσει τόσο πολλές και βαθιές ενοχές, που έχουμε χωρίσει τον άνθρωπο στα δύο.

Το ένα μέρος του είναι το κοινωνικό, το τυπικό: Πηγαίνει εκκλησία και ακολουθεί τους κανόνες, όσο είναι εφικτό. Από την πίσω πόρτα όμως, ζει μία εντελώς διαφορετική ζωή, ακριβώς αντίθετη από αυτήν που κηρύσσει.

Η ιδέα της ντροπής δεν δημιουργεί ποτέ διαμάχη μέσα σου, ποτέ δεν προκαλεί κανένα χάσμα. Αυτό δημιουργεί πρόκληση, σε προκαλεί, σου λέει:

«Σήκω, γιατί είναι δικαιώμά σου. Φτάσε στις κορυφές, είναι δικές σου. Αυτές οι κορυφές είναι το σπίτι σου. Τι κάνεις σ’ αυτές τις κοιλάδες; Γιατί συνωστίζεσαι με τα ζώα; Μπορείς να πετάξεις. Έχεις φτερά!»

Η ενοχή κατηγορεί αυτό που είναι λάθος σ’ εσένα. Η ιδέα της ντροπής σε κάνει να αντιληφθείς αυτό που είναι εφικτό. Η ενοχή συνεχίζει να σε φέρνει συνεχώς στο παρελθόν ξανά και ξανά. Η ιδέα της ντροπής σε φέρνει στο μέλλον, απελευθερώνει τις ενέργειές σου. Είναι εντελώς διαφορετικό.

Και ο Βούδας λέει: Η ζωή είναι εύκολη για τον άνθρωπο που δεν νιώθει ντροπή…