«Τα στοιχεία συνεκτικότητας μειώνονται όσο γερνάμε», είπε ο δρ Αρθουρ Φ. Κρέιμερ, ο οποίος ηγείται της ομάδας που εκπόνησε τη μελέτη στο πανεπιστήμιο του Ιλλινόι στην Ουρμπάνα Σαμπέιν.
«Τα δίκτυα δεν είναι τόσο καλά συνδεδεμένα για να στηρίξουν τις δραστηριότητές μας, όπως η οδήγηση», είπε ο ίδιος.
«Αλλά διαπιστώσαμε ότι με την αεροβική άσκηση, τα εγκεφαλικά δίκτυα έγιναν πιο συναφή».
Η έρευνα του Κρέιμερ για το περπάτημα, η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Frontiers in Aging Neuroscience, παρακολούθησε την πορεία 70 ενηλίκων από 60 ως 80 ετών, στη διάρκεια ενός χρόνου.
Μία άλλη ομάδα λειτούργησε ως ομάδα ελέγχου για την αξιολόγηση όσων μετείχαν στην έρευνα για το περπάτημα.
«Οσοι μετείχαν στην ομάδα των περιπατητών, στην ομάδα που έκανε αερόβια άσκηση, είχαν μακράν τα μεγαλύτερα οφέλη», είπε τονίζοντας ότι τα οφέλη δεν ήταν μόνο σωματικά.
«Μετρήσαμε επίσης την εγκεφαλική λειτουργία», είπε ο Κρέιμερ, του οποίου η ομάδα χρησιμοποίησε μία από τις πιο γνωστές μεθόδους εγκεφαλικής απεικόνισης (brain imaging), το fMRI (Functional Magnetic Resonance Imaging ή Λειτουργική Απεικόνιση Μαγνητικού Συντονισμού), για να εξετάσει τα εγκεφαλικά δίκτυα.
Συγκριτικά, εξετάστηκε και μία ομάδα 20 με 30 ετών.
«Η ομάδα που έκανε αεροβική άσκηση (περπάτημα) επίσης κατέγραψε βελτίωση στη μνήμη, την προσοχή και μία σειρά από άλλες γνωστικές λειτουργίες», είπε ο Κρέιμερ. «Καθώς οι πιο ηλικιωμένοι στην ομάδα περπατήματος αποκτούσαν μεγαλύτερη ευεξία, η συνάφεια μεταξύ διαφορετικών τμημάτων των εγκεφαλικών δικτύων τους αυξανόταν και έφτανε να μοιάζει με εκείνη των 20χρονων», εξηγεί ο ίδιος.
Ωστόσο, τα αποτελέσματα δεν σημειώθηκαν μέσα σε μία νύχτα. Αντίθετα παρατηρήθηκαν μόνο αφότου η ομάδα περιπατητών επιδιδόταν επι ένα χρόνο σε αυτή τη δραστηριότητα. Κατά την εξέταση που έγινε σε ένα εξάμηνο δεν παρατηρήθηκε κάποια πρόοδος.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
