Ο αφαρμακος φυσικος θεραπευτικος δρόμος προς την υγεία και τη χαρά.

Αφαρμακη, φυσική, οριστική θεραπεία νευρωσεων, παχυσαρκιας, όγκων, αρθριτιδας, λοιμωξεων, καρδιοπαθειας, εκζέματος, ψωρίασης, πολύποδα στη μήτρα κτλ. από μαρτυριες θεραπευμενων ατομων.

Συνέντευξη με το Γιάννη Παπαδόπουλο, Πρόεδρο του Συλλόγου Φυσικής Υγιεινής Λαρίσης.

 
Ο κ. Γιάννης Παπαδόπουλος, γεννήθηκε στη Λάρισα το 1945. Είναι υπομηχανικός και εργάζεται στο Τμήμα Αναστήλωση Μνημείων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Λάρισας. Είχε ζήσει μια ζωή μετρημένη, χωρίς υπερβολές και καταχρήσεις, αλλά η διατροφή του μέχρι τη στιγμή που αντιμετώπισε τα προβλήματα υγείας, που θα περιγράψουμε πιο κάτω, ήταν η συνηθισμένη ανθυγιεινή διατροφή. Το 1978 γνώρισε τον αείμνηστο Κύπριο φυσιοθεραπευτή κ. Σαβ. Σαββίδη σε μια διάλεξη που έδωσε, στο Εμπορικό Επιμελητήριο Λάρισας.

Έκτοτε, επικοινωνούσε μαζί του (τηλεφωνικώς και δια αλληλογραφίας), κυρίως για θέματα που είχαν σχέση με τη χρήση διαφόρων βοτάνων, όχι όμως για θέματα υγιεινής διατροφής.

Ο κ. Παπαδόπουλος μας έδωσε την παρακάτω συνέντευξη:

Ερω.: Κύριε Παπαδόπουλε, γνωρίζουμε ότι, πριν από μερικά χρόνια είσαστε άρρωστος βαριά. Μπορείτε να μας πείτε πως γίνατε καλά:

Απαν.: Ναι το 1984 έβγαλα ένα εξόγκωμα στη γλώσσα. Όταν το αντιλήφθηκα ήταν μικρό, σαν φακή. Οι γιατροί είπαν ότι ήταν "θήλωμα" και μου έκαναν καυτηρίαση. Μετά από αυτό το εξόγκωμα χάθηκε, αλλά μόνο για τρεις μήνες περίπου. Μετά εμφανίστηκε ξανά και μεγάλωσε περισσότερο από πριν. Έγινε μεγάλο όσο ένα φασόλι - γίγαντας, μάτωνε συνεχώς και με ενοχλούσε όχι μόνο στο φαγητό, αλλά και στην ομιλία. Επί πλέον, όπως είναι φυσικό, με είχε επηρεάσει και ψυχολογικά! Ήμουν χάλια. Οι γιατροί μου συνέστησαν εγχείρηση και βιοψία και μου έδωσαν κάποια συνταγή με φάρμακα. Εγώ όμως, δεν συνηθίζω να παίρνω φάρμακα (ούτε ασπιρίνη), κι έτσι δεν τα πήρα. Αλλά ούτε και την εγχείρηση δέχτηκα να κάνω.

Ερωτ.: Αφού λοιπόν, δεν ακούσατε τους γιατρούς και δεν κάνατε εγχείρηση, ούτε φάρμακα πήρατε, τι κάνατε για να απαλλαγείτε από αυτό το ενοχλητικό εξόγκωμα;

Απαντ.: Επικοινώνησα με τον κ. Σαββίδη και του εξέθεσα την κατάσταση. Μου ζήτησε να ακολουθήσω μια συγκεκριμένη δίαιτα, την οποία και ακολούθησα κατά γράμμα. Συνίστατο στα εξής:

 

1. Τις δέκα πρώτες μέρες μέχρι το μεσημέρι, δεν έτρωγα τίποτα. Το μεσημέρι έτρωγα μία ωμή σαλάτα, που περιείχε δύο- τρία είδη λαχανικών, λίγους ξηρούς καρπούς και μαύρο ψωμί. Το απόγευμα έπινα ένα ποτήρι νερό, που είχα στύψει μέσα του ένα λεμόνι και το βράδυ πάλι ωμή σαλάτα.

2. Τις επόμενες δέκα μέρες άλλαξα τη βραδινή σαλάτα με φρούτα. Δηλαδή ακολούθησα το ίδιο διαιτολόγιο, με τη διαφορά ότι το βράδυ αντί για σαλάτα, έτρωγα φρούτα.

3. Ακολούθησαν τρεις μέρες μόνο με φρούτα, δύο με χυμούς και τρεις με σκέτο νερό. Από κει και πέρα η δίαιτα συνεχίστηκε με την αντίστροφη ακριβώς σειρά. Δηλαδή δύο μέρες μόνο με χυμούς, τρεις μέρες με φρούτα, ένα δεκαήμερο όπως το πρώτο και άλλο ένα όπως το δεύτερο.

Ερωτ.: Ενδιαφέροντα όλα αυτά. Πέστε μου, όμως τώρα, ποιό ήταν το αποτέλεσμα του διαιτολογίου που ακολουθήσατε:

Απαν.: Στις δέκα μέρες αφότου άρχισα τη δίαιτα, το στόμα μου σταμάτησε να ματώνει. Αυτή ήταν η πρώτη καλή ένδειξη. Επειδή όμως, όπως μου είχε πει ο κ. Σαββίδης, το εξόγκωμα θα αργούσε να εξαφανιστεί, χρησιμοποίησα την όλη διαδικασία δίαιτας που περιέγραψα τέσσερις φορές, συνεχόμενες. Στο τέλος της τέταρτης φοράς, άρχισε να γίνεται αυτό ακριβώς που είχε προείπε ο κ. Σαββίδης. Έπεσε ένα κομματάκι από το θήλωμα. Αργότερα έπεσαν κι άλλα κομματάκια (σαν από παλιό σφουγγάρι που τρίβεται) και τελικά δεν έμεινε τίποτε, εκτός από ένα μικρό σημείο μεγέθους φακής, που έμεινε σαν σημάδι ή σαν ρίζα, ακριβώς στο σημείο όπου είχα κάνει την καυτηρίαση (μάλλον θα οφειλόταν στην καυτηρίαση). Από τότε έχουν περάσει περίπου 7 χρόνια και δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη γλώσσα μου.

Ερωτ.: Εξακολουθείτε την ίδια ή κάποια παρόμοια δίαιτα, ή επανήλθατε στον παλιό τρόπο διατροφής σας;

Απαν.: Δεν ακολουθώ βέβαια το διαιτολόγιο που σας περιέγραψα, αλλά το κρέας ούτε που το ξαναπλησίασα, και ούτε μπαίνει πια στο σπίτι μας. Γενικά αποφεύγω όλα τα ζωικά τρόφιμα και ακολουθώ την υγιεινή διατροφή, που όλοι γνωρίζουμε. Με τη δίαιτα αυτή τώρα ζυγίζω 74 κιλά, αντί για 97 που ζύγιζα προηγουμένως (έχω ύψος 1,74 μ.). Πρέπει όμως να σας συμπληρώσω, ότι αναγκάστηκα να ακολουθήσω και μια πλήρη επταήμερη νηστεία (μόνο με νερό). Αυτό γιατί είχα πάθει μια περιαρθρίτιδα, στον αριστερό μου ωμο.

 
Επί μια εβδομάδα είχα υψηλό πυρετό (39-40) και το χέρι μου ήταν αδύνατο να κουνηθεί, ούτε καν τα δάκτυλα. Σύμφωνα με τις συμβουλές του κ. Σαββίδη και αυτά που διάβασα σε ένα παλιό τεύχος του περιοδικού "ΥΓΕΙΑ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ", ακολούθησα την επταήμερη νηστεία. Την πέμπτη μέρα έπεσε ο πυρετός και περιορίστηκε ο πόνος. Στις 15 μέρες μπορούσα να κινώ το χέρι αρκετά καλά, και στις 25 μέρες έγινα εντελώς καλά, χωρίς να έχω καμία ενόχληση έκτοτε. Υπ' όψη ότι οι γιατροί που είχαν πει, πως η πάθηση αυτή είναι ανίατη και ότι θα έπρεπε να κάνω συνεχώς ενέσεις κορτιζόνης.

Ερωτ.: Μήπως κ. Παπαδόπουλε έχετε και κάποιες άλλες εμπειρίες από άλλα, συγγενικά μου πρόσωπα.

Θα αναφέρω τις τρεις κυριότερες από αυτές.

Η πρώτη αφορά την κόρη μου.

Πριν από 4 ½ χρόνια, όταν ήταν μόλις τριών μηνών έπαθε ολικό παιδικό έκζεμα. Όλο της το σώμα ήταν σχισμένο, κι έτρεχε ένα υγρό σαν πύο μαζί με αίμα. Ο γιατρός συνέστησε πενικιλίνη. Πήρε λίγη και για 20 μέρες, είχε φοβερή διάρροια. Επί πλέον παρά τη σχολαστική καθαριότητα, έπαθε σταφυλοκοκκίαση.

Για τη θεραπεία της, χρησιμοποιήσαμε αμυγδαλόγαλο. Το φτιάχναμε με αμύγδαλα, τα μουσκεύαμε για 12 ώρες στη φυσική θερμοκρασία του νερού, αφαιρούσαμε το φλοιό και μετά τα αλέθαμε στο μπλέντερ, με την προσθήκη νερού. Το υγρό που προέκυπτε έμοιαζε σαν γάλα εξωτερικά, αλλά περιείχε και όλα τα συστατικά (να μην πω και περισσότερα), του πραγματικού γάλακτος.

Έτσι κοντά στο φυσικό θηλασμό (η γυναίκα μου τη θήλαζε μέχρι που έγινε 3 ½ χρόνων) έπινε και το αμυγδαλόγαλο και αργότερα λίγη μανταρινάδα. Άρχισε την υγιεινή θεραπεία σε ηλικία 5-6 μηνών, ενώ επιπλέον αλείφαμε το σώμα της με πρόπολη (από τα μελίσσια), καθώς και με κρεμμυδόνερο, εναλλάξ κάθε 2-3 ώρες. Το έκζεμα όμως ήταν επίμονο. Υποχώρησε μόνο του, μετά από 5 ή 6 μήνες επιδεινώθηκε πάλι, ξαναϋποχώρησε, και πάλι εμφανίστηκε σε μερικά σημεία μόνο, αυτή τη φορά, μέχρι που στο τέλος εξαφανίστηκε εντελώς και οριστικά, χωρίς να αφήσει σημάδια.

Έρχομαι τώρα στη δεύτερη περίπτωση.

Έχω δυο γιους (20 και 16 χρόνων). Ο δεύτερος έπαθε πριν από ένα χρόνο ψωρίαση, που είχε απλωθεί σε όλο του το σώμα.

Θεραπεύτηκε μέσα σε ένα μήνα, με τον ίδιο τρόπο (πρόπολη και κρεμμυδόνερο) και επί πλέον με πράσινο νερό από σιταρόχορτο, σύμφωνα με οδηγίες της βιοχημικού κ. Ζωής Σουρμελή και του βιβλίου "Γίνε γιατρός του εαυτού σου", της κ. Γουίκμορ.

Τέλος, η τρίτη περίπτωση αφορά τη γυναίκα μου, που στα 38 της χρόνια, της εμφανίστηκε πολύποδας στη μήτρα (εξακριβωμένο από το Κέντρο Προγραμματισμού Λάρισας, όπου γίνεται το τεστ Παπανικολάου). Θεραπεύτηκε με δίαιτα μεγάλης διάρκειας και επανειλημμένες πλύσεις του κόλπου, με χαμομήλι και κρεμμυδόνερο.

Ερωτ.: Από όσα μας λέτε, αποδεικνύεται ότι όλα τα μέλη της οικογένειάς σας, έχετε και από μια μεγάλη εμπειρία, σοβαρής αρρώστιας και φυσικού τρόπου θεραπείας:

Απαν.: ίσως έτσι έπρεπε να γίνει. Το κακό είναι ότι ταλαιπωρηθήκαμε, αλλά το καλό ότι πιστέψαμε όλοι στην υγιεινή ζωή και στο φυσικό τρόπο θεραπείας, και όλοι από κοινού προσπαθούμε τώρα να διαδώσουμε αυτό τον τρόπο και στους άλλους, ιδρύοντας το σύλλογο φυσικής υγιεινής στο νομό Λαρίσης.

Ερωτ.: Κλείνοντας την τόσο διαφωτιστική συνέντευξη, θα θέλατε ίσως, να συστήσετε κάτι στους αναγνώστες μας και στον κόσμο ολόκληρο;

Απαν.: Θα ήθελα να συστήσω σε όλους να είναι εγκρατείς. Να μην πίνουν, να μην καπνίζουν, να μη χρησιμοποιούν φάρμακα χημικώς παρασκευασμένα. Να ζουν κοντά στη φύση και το Θεό.. Και να μην απελπίζονται εύκολα. Εγώ, όπως σας είπα, όταν με πρωτοεμφανίστηκε το πρόβλημα που σας περιέγραψα, ήμουν αρχικά χάλια από άποψη ψυχολογίας. Μετά όμως, έγινα αισιόδοξος, γιατί γνώρισα την αλήθεια και είπα "θα νικήσω".
Και νίκησα.

Συστήνω σε όλους τους αναγνώστες να διαβάσουν το περιοδικό "ΥΓΕΙΑ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ" και να το εφαρμόσουν.
 

Επίσης θεωρώ ότι είναι απαραίτητα σε κάθε άνθρωπο και τα βιβλία του γιατρού Τηλέμαχου Ευθυμιάδη "ΜΕΓΑΣ ΟΔΗΓΟΣ ΔΙΑΙΤΗΣ",
της κ. Γουίκμορ "ΚΑΙ ΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ"" και τα βιβλία του Σάββα Σαββίδη "ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ-ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ" και "ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ, ΥΓΙΕΙΝΗ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ".

Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Παπαδόπουλο, για τις πληροφορίες και επίσης τον συγχαίρουμε για την ίδρυση του συλλόγου φυσικής υγιεινής.

Η ευτυχία να είμαστε υγιείς.

Ο Γιάννης Γεωργακάς, ιδρυτής των μεγάλων καταστημάτων "ΜΙΝΙΟΝ Α.Ε." σε μια επιστολή του, γράφει τα εξής:

 
"Από ηλικία 6 - 7 χρόνων που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα κάθε τόσο πυρετό ελονοσίας. Η κοιλιά μου ήταν πρησμένη στο μέρος του συκωτιού και το χρώμα μου κατακίτρινο. Στο σχολείο ο δάσκαλος ανησυχούσε μήπως πεθάνω μέσα στην τάξη. Μου έδιναν συνεχώς κινίνο σε χάπια, ενέσεις και μουρουνόλαδο, τα τότε προσιτά φάρμακα. Στο ορεινό χωριό μου, χωρίς δρόμους, χωρίς φως, χωρίς γιατρούς, χωρίς καν ψωμί να χορτάσουμε, η ζωή ήταν σκληρή. Ζωή που με έκανε να παρατήσω χωριό και σχολείο και να έρθω στην Αθήνα για καλύτερη τύχη.

Η 15ωρη ήταν τότε πριν το 1930 η σκληρή δουλειά στα μπακάλικα και στα εστιατόρια. Ο ύπνος στα υπόγεια, συμπληρωνότανε από το ξενύχτι για τη νυχτερινή σχολή.

Οι αιμορραγίες συνεχίζονταν από καιρό σε καιρό, με το "κρεβάτωμα" από τους πυρετούς να είναι συχνό φαινόμενο, ώσπου έφτασε η χαριστική βολή. Ο χειμώνας στο αλβανικό μέτωπο του 1940. Απειλούμενος με θάνατο από πείνα "έκανα τη θυσία" να κόψω το κάπνισμα και αντάλλασσα τα τσιγάρα μου με ψωμί. Οι θυσιάζοντες το ψωμί τους για τσιγάρα, όσο απίστευτο και τραγικό κι αν σας φαίνεται, πέθαιναν ο ένας μετά τον άλλο. Έτσι τα θανατικά βόλια των εχθρών, βρήκαν σύμμαχο την άγνοια και τις κακές μας συνήθειες.

Γύρισα σακάτης από το αλβανικό μέτωπο και επί μήνες περιφερόμουν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Εν τω μεταξύ είχαμε αρχίσει μια καλή δουλίτσα: ένα περίπτερο στην οδό Πατησίων, που το ονόμασα "ΜΙΝΙΟΝ". Τον τότε συνεταίρο μου και τις αδελφές μου τους απασχολούσε ο επικείμενος θάνατός μου και αναρωτιόντουσαν: "Τι θα κάνουμε μετά το θάνατο του Γιάννη;".

Δεν πέθανα όμως. Ξέρετε γιατί; Γιατί βρέθηκε μπροστά μου ο Μπούκας, τότε διάδοχος του μεγάλου φυσιοθεραπευτού και συγγραφέα Ηλία Πέτρου κα ο οποίος μου έκανε την εξής ερώτηση:

"Θέλεις να πληρώσεις για να ξαναβρείς την υγεία σου;" Του απάντησα: "Με οτιδήποτε!"

Ο απλός και λιτός Μπούκας εννοούσε "να πληρώσω με μερικές αλλαγές στη δίαιτα και στην εν γένει ζωή μου". Το άκουσα με προσοχή. Την άλλη μέρα τον κάλεσα στο σπίτι μου, να αρχίσουμε ένα πρόγραμμα "αναστήλωσης" που κράτησε 3-4 χρόνια. Μου εξήγησε πειστικά, ότι η ανάκτηση της υγείας μου δεν γίνεται με το απλοϊκό σκεπτικό: "Γιατρέ μου, κάνε μου μία ένεση να γίνω καλά…" Δηλαδή για να μπορώ να ξαναπίνω, να καπνίζω, να τρώω νόστιμα τσιγαριστά φαγητά!!

 
Η υγεία μου εξήγησε, θέλει γνώση σε βάθος. Θέλει αλήθεια. Θέλει πίστη στην αλήθεια αυτή και μετά απόφαση και δύναμη για επάνοδο στη φυσική ζωή. Πέταξα όλα τα φάρμακα. Κατάργησα τους 3-4 γιατρούς (έναν για το στομάχι, άλλον για τα μάτια, άλλον για τους πόνους… ΕΙΔΙΚΟΥΣ για όλα μου τα όργανα, που είχαν καταρρεύσει). Έκανα μικρές νηστείες για αποτοξίνωση.

Μου έκανε υδροθεραπεία, μαλάξεις, σωματικές ασκήσεις. Το φαγητό μου; Μόνο ωμά. Φρούτα, σαλάτες, βλαστάρια, ραπανάκια, παντζάρια, κρεμμύδια και παντός είδους ρίζες. Ξηροί καρποί και μάλιστα μουσκεμένοι, έτοιμοι να φυτρώσουν. Όχι ανόργανο ορυκτό αλάτι, που καταστρέφει την υγεία μας. Άλλωστε, όσο οργανικό ωφέλιμο αλάτι χρειαζόμαστε, το βάζει μόνη της η φύση στις φυσικές τροφές, που μας προσφέρει. Όχι ζάχαρη, το ηλίθιο λευκό προϊόν της βιοχημείας που είναι δηλητήριο, όσο και το αλάτι, ο καφές και τα οινοπνευματώδη.

Το μόνο γλυκό που ήξεραν οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν το μέλι. Φυσικό, αγνό, γεμάτο μύρα και ευωδιές. Ευλογία θεού! Με βάση τα σύκα και τις σταφίδες, γίνονται ένα σωρό άλλα γλυκά.

Φυσικά όχι κρέας. Γιατί δεν μπορείς να το φας ωμό. Τα σαρκοβόρα ζώα είναι πλασμένα να τρώνε κρέας. Τα δόντια τους κι η κίνηση των σιαγόνων τους (δεν αλέθουν, καταπίνουν), το εντερικό τους σύστημα (δεν έχουν παχύ έντερο, όπως ο άνθρωπος, όπου οι σάρκες σαπίζουν) τους το επιτρέπουν. Με το νέο τρόπο ζωής που ακολουθούσα ένιωθα κάθε μέρα να επανέρχεται η υγεία μου, σιγά-σιγά. Σταμάτησαν οι αιμορραγίες. Για πρώτη φορά έμαθα, ότι οι αιμορραγίες είναι ευλογία, απομακρύνουν τις τοξίνες και τα άλλα δηλητήρια.

Όπως κάνουν και τα εκζέματα. Κλείσε το έκζεμα και η αρρώστια θα ξεσπάσει στην καρδιά, ή κάπου αλλού. Έμαθα τη δύναμη της νηστείας. Όσο το σώμα δεν ασχολείται με τη χώνεψη, καταπιάνεται με τις θεραπείες των ασθενειών. Έμαθα, ότι όταν είσαι κακοδιάθετος, ή έχεις στομαχική ενόχληση, κόψε ένα-δύο γεύματα και αμέσως θα γίνεις καλά. Αν η στενοχώρια είναι μεγάλη, πιες 2-3 ποτήρια χλιαρό νερό με λεμόνι και με το δάχτυλο προκάλεσε εμετό. Και 1-2 ώρες ύπνο. Γίνεσαι περδίκι. Και τι δεν έμαθα στα 3-4 αυτά χρόνια!

 
Συνεχίζω όμως να μαθαίνω, από ειδικά βιβλία και όπου βρω πηγές. Γιατί το θέμα αυτό, όσο απλό και αν είναι, θέλει επαγρύπνηση. Η υγεία κερδίζεται κάθε μέρα. Κάθε λεπτό. Ιδίως για μας, που ζούμε μέσα στα καυσαέρια. Στα 40 μου χρόνια δεν ξανακέρδισα μόνο την υγεία μου, αλλά βρήκα τη δύναμη παράλληλα με τη δουλειά μου, να τελειώσω και τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Και τώρα στα 83 μου χρόνια, μπορώ και κάνω δεκάωρες πορείες στα βουνά. Ευτυχία είναι, να είσαι υγιής, γερός και το πρωί που ξυπνάς να αισθάνεσαι την ανάγκη να τρέξεις, να πηδήξεις, να φωνάξεις:

Σ' ευχαριστώ Θεέ μου! Με ποιά μικροαπόλαυση του τσιγάρου, κρασιού και των τσιγαριστών φαγητών, μπορεί να συγκριθεί αυτή η χαρά; Οι ζωντανές φυσικές τροφές, χωνεύονται εύκολα και παράγουν καθαρό αίμα. Αυτό το καθαρό αίμα είναι που θεραπεύει τις πληγές. Είναι το φάρμακο και ο Γιατρός μας. (Διαβάστε σχετικά στο βιβλίο του Αλέξη Καρέλ: " Άνθρωπος, αυτός ο άγνωστος").

Ο μόνος δρόμος που οδηγεί στη σωτηρία του σύγχρονου ταλαιπωρημένου από τις αρρώστιες ανθρώπου είναι: η γνώση και η εφαρμογή των κανόνων της μάνας φύσης, που τόσο άστοργα εγκαταλείψαμε. Καιρός είναι να ξαναεπιστρέψουμε στην υλική και ηθική φύση μας, για να ξαναβρούμε τη χαμένη μας υγεία-ευτυχία.

Ιωάννης Δ. Γεωργακάς Πρόεδρος ΜΙΝΙΟΝ ΑΕ.

Υγεία, χαμένη μου χαρά, σε ξαναβρίσκω πάλι.

Με το γράμμα μου αυτό, θέλω να παραθέσω συνοπτικά, μέσα σε λίγες γραμμές, μια ολόκληρη ζωή, τη ζωή μου. Ίσως αυτό βοηθήσει κάποιους συνανθρώπους μου που υποφέρουν. Γεννήθηκα στο Βουτσαρά Αρκαδίας και μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον φυσικό, μακριά από κάθε τι που θεωρείται πολιτισμός. Έφυγα από το χωριό μου το 1957, για να αναζητήσω μια καλύτερη τύχη στην Ν. Αφρική. Ήμουν τότε ένα παλικάρι δεκαεννιά χρονών, γεμάτο υγεία και ψυχική αγνότητα.

Από τα βουνά της Αρκαδίας και τις ευωδιές των αγριολούλουδων, βρέθηκα να αναπνέω τα καυσαέρια και τα άλλα δηλητήρια που εξέπεμπε ένα τεράστιο εργοστάσιο, το μεγαλύτερο στον κόσμο, παραγωγής πετρελαίου από άνθρακα. Επίσης ήμουν υποχρεωμένος να ακολουθήσω και το ρεύμα της κοινωνικο-οικονομικής ζωής του τόπου που εγκαταστάθηκα, αποκτώντας και όλες τις συνήθειες του "προηγμένου" πολιτισμού (κάπνισμα, ποτό, πολυφαγία, κρεατοφαγία, fast food κ.λπ.)

 
Στα τριανταπέντε μου χρόνια, είχα ήδη τα πρώτα συμπτώματα των προβλημάτων που θα με απασχολούσαν και θα με τυραννούσαν για πολλά χρόνια. Υψηλή πίεση, υπερβολικό βάρος, κούραση, ενοχλήσεις στο στομάχι, ενώ άρχισαν οι πρώτες επισκέψεις στους γιατρούς και τα πρώτα χάπια. Κανένας γιατρός από όσους επισκέφθηκα δεν ασχολήθηκε με το διαιτολόγιό μου, ούτε και με ρώτησε πώς τρέφομαι και πως διαβιώ. Αυτό κράτησε περίπου δέκα χρόνια, αλλάζοντας βέβαια συνεχώς χάπια και γιατρούς.

΄Όταν ήμουν περίπου σαράντα πέντε χρονών, έχασα την κόρη μου δεκαέξι χρονών από καρκίνο, που ασφαλώς οφειλόταν στον εγκληματικό τρόπο διατροφής και διαβίωσής της, λόγω άγνοιας. Την ίδια εποχή και άλλα οικογενειακά προβλήματα που προέκυψαν, επιδείνωσαν την κατάστασή μου σε τέτοιο βαθμό, ώστε κάποια μέρα, μέσα στο γραφείο μου αισθάνθηκα μεγάλη δυσφορία, έχασα τις αισθήσεις μου και έπεσα κάτω αναίσθητος. Οι συνεργάτες μου κάλεσαν το γιατρό ο οποίος μου βρήκε πίεση: 23 την μεγάλη και 12 την μικρή. Με μετέφεραν στο νοσοκομείο, όπου έμεινα κλινήρης επί δύο εβδομάδες . Ευτυχώς δεν είχα πάθει εγκεφαλικό. Συνήλθα μεν, αλλά ΑΠΌ ΤΌΤΕ ΤΟ ΜΥΑΛΌ ΜΟΥ ΉΤΑΝ ΣΥΧΕΧΏΣ ΘΟΛΌ.

 
Μετά από αυτό το επεισόδιο ακολούθησαν φοβίες και φαντασιώσεις και άρχισα να επισκέπτομαι γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, οι οποίοι δεν μπορούσαν να διαγνώσουν τίποτα το παθολογικό. Έτσι κατέληξα στους ψυχιάτρους.

Έπαιρνα ηρεμιστικά, βαρβιτουρικά, υπνωτικά μέχρις σημείου να γίνω ένα εξαρτώμενο άτομο, από αυτά τα φάρμακα. Συνεχώς αύξανα τις δόσεις και είχα περιέλθει σε μια κατάσταση, όπου δεν είχα καμία επαφή με το περιβάλλον και το μόνο που με ενδιέφερε ήταν η δόση μου. Ζούσα στον κόσμο των ναρκωτικών, στα ναρκωτικά που μου επέβαλε η Ιατρική στην οποία είχα καταφύγει, για να βρω την υγεία μου. Έτσι έφθασα στο σημείο να μην είμαι σε θέση να εργαστώ. Πούλησα τις επιχειρήσεις μου και η ζωή μου κινούνταν μεταξύ ψυχιάτρων και νοσοκομείων.

Το δράμα μου αυτό τελείωσε, χάρη στο φίλο μου Ν. Γιαννόπουλο ο οποίος μου συνέστησε να επισκεφτώ το κέντρο ενημέρωσης των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ, Πανεπιστημίου 57, Αθήνα και να γνωρίσω τον νέο υγιεινό οικολογικό τρόπο ζωής.

Η γνωριμία αυτή ήταν σταθμός και αρχή μιας καινούργιας ζωής για μένα. Οι γνώσεις που απέκτησα μέσα από τα περιοδικά και τα βιβλία με βοήθησαν να ξεκινήσω μι καινούργια ζωή. Είκοσι ολόκληρα χρόνια δοκίμασα χιλιάδες συνταγές και ακολούθησα άλλες τόσες φαρμακευτικές αγωγές. Όλες απέτυχαν. Και το ακατόρθωτο για την ιατρική επιστήμη, έγινε κατορθωτό με τις απλές και λογικές γνώσεις της φυσικής υγιεινής.

 

Ξεκίνησα με μια αποτοξινωτική αγωγή ενός μηνός και ακολουθώντας τον υγιεινό τρόπο διατροφής και ζωής άλλαξα ριζικά. Ζω επιτέλους υγιεινά, πέταξα τα χάπια, η πίεσή μου είναι σταθερή, το μυαλό μου ξαστέρωσε, έχασα τα περιττά κιλά μου, το σώμα μου έγινε ευκίνητο και ζωηρό και η ψυχική μου διάθεση καλυτέρευσε. Τώρα έχω τη δύναμη να συνεχίσω και να αλλάξω τη ζωή μου, να την ξαναχτίσω, να ζήσω δημιουργικά.

Ξαναγύρισα στα βουνά της Αρκαδίας, όχι τόσο νέος βέβαια, αλλά με διάθεση να προσπαθήσω να γίνω πάλι γερός και με εξαγνισμένη την ψυχή μου , όπως τότε που έφυγα. Βρισκόμενος μέσα στη φύση και στα δάση από έλατα της Αρκαδίας, βγαίνουν μέσα από την ψυχή μου οι εξής στίχοι: Υγεία χαμένη μου χαρά. Σε ξαναβρίσκω πάλι. Τι ευτυχία!

Θέλω να ευχαριστήσω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, τον υγιεινιστή-διαιτολόγο Ν. Φοράδη που μου προσέφερε τελείως ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες του, και όλους τους εκλεκτούς συνεργάτες του κινήματος υγείας - οικολογίας, που με βοήθησαν με τις συμβουλές τους, την καθοδήγησή τους και με την αγάπη τους, στην προσπάθεια μου να ξαναβρώ την πολυπόθητη υγεία μου. Θα είμαι κήρυκας των πιστεύω τους, που σήμερα είναι και τα δικά μου πιστεύω.

Με εκτίμηση
Ν. Ρουσόπουλος

Γράμμα της Θ. Ντάκου δημοσιευμένο στο περιοδικό «Ουρανός» στο οποίο ανάμεσα στα άλλα γράφει:

«...Εργαζόμουν τότε, σε τρεις εργασίες. Το πρωί σε μια διαφημιστική εταιρία, το μεσημέρι σ΄ενα περιοδικό, το βράδυ σε μια Σχολή και κοιμόμουν περίπου 3-5 ώρες. Φυσικά ήμουν νέα και η αντοχή μου αρκετά μεγάλη. Ξαφνικά μια μέρα στην πρωινή μου δουλεία μετά από έναν καφέ με τοστ ένιωσα έντονη αδιαθεσία. Όλα γύριζαν γύρω μου, είχα παγώσει, χλομιάσει και με έκοβε κρύος ιδρώτας. Μπήκα σε ένα ταξί έδωσα την διεύθυνση του σπιτιού μου καθώς και την εντολή να με πάει στις Πρώτες Βοήθειες εάν έχανα τις αισθήσεις μου γιατί εμένα μόνη μου.

… Όταν έφτασα στο σπίτι μου κάλεσα έναν γιατρό. Με εξέτασε με πολλή προσοχή και είπε πως έπαθα δηλητηρίαση. Τόλμησα να πω πως δεν είχα αναγούλα ούτε άλλο σύμπτωμα , αλλά μου είπε πως όταν η δηλητηρίαση έχει προχώρηση στο αίμα δεν υπάρχουν τέτοια συμπτώματα. Με δυσπιστία υπέμεινα μια πλύση στόμαχου και έμεινα να κοιμάμαι ημιλυπόθυμη.

… Όταν πήγα να σηκωθώ την άλλη μέρα, διαπίστωσα πως ήμουν χειρότερα. Πήρα μια γνωστή μου τηλέφωνο η οποία μου σύστησε έναν άλλο γιατρό ο οποίος μόλις είχε έρθει από το εξωτερικό και ήταν από τους λίγους τότε που έκαναν τσεκ-απ. Τον επισκέφθηκα στο Ιατρείο του όπου αφού μου έκανε καρδιογράφημα, ακτινογραφία, μου πήρε αίμα και μου είπε πως έχω μια σοβαρής μορφής καρδιοπάθεια μου είπε πως ζω δεν ζω μια εβδομάδα εάν δεν την προλάβουμε. Μου έδωσε κάτι φάρμακα και έφυγα περισσότερο κατάπληκτη παρά πεισμένη. Όταν όμως έφτασα σπίτι μου και μου ξανάρθε λιποθυμία είπα πως έφτασε η ώρα μου και κάλεσα επειγόντως (επειδή δεν βρήκα τον ίδιο) έναν άλλο καρδιολόγο, αφού πρώτα του είπα τηλεφωνικός την διάγνωση του αλλού γιατρού.

… Όταν ήρθε ο άνθρωπος και με βρήκε ξαπλωμένη μου έκανε άλλο καρδιογράφημα και μετά μου είπε:
Δεν έχετε καρδιά … έχετε χολοκυστίτιδα
Στο μεταξύ και οι δυο απέκλεισαν την διάγνωση του πρώτου.

Έβαλα πείσμα να βρω τι έχω γιατί εν τω μεταξύ τα συμπτώματα δεν είχαν υποχωρήσει. Πήγα και βρήκα τρίτο διάσημο καρδιολόγο. Αυτός ήταν διαφορετικός. Είπε πως δεν ήξερε τι είχα αλλά απέκλεισε όλα τα προηγούμενα και μου είπε, να παίρνω λίγη κοραμινη όταν είμαι έτοιμη να λιποθυμήσω.

… Με τις αντιφατικές διαγνώσεις που μου είχαν κάνει τα είχα χαμένα και τελικά αποφάσισα να παραμείνω για 10 μέρες στο κρεβάτι. Και έτσι έγινα καλά από μόνη μου. Ένα χρόνο μετά τη δικιά μου θεραπεία ένας φίλος ακούγοντας την ιστορία μου, μου είπε πως μάλλον είχα πάθει υπερκόπωση από την πολλή δουλεία και τον λίγο ύπνο. Δεν ήταν γιατρός αλλά ακόμη πιστεύω πως ήταν ο μόνος που έκανε σωστή διάγνωση έστω και μετά από ένα χρόνο!»

Σχόλια στο γράμμα αυτό δεν νομίζω ότι χρειάζονται.
 
Και είναι αρκετό για να καταλάβουμε τι σημαίνει σήμερα Ιατρική. Όσοι είναι οι γιατροί τόσες είναι και οι διαγνώσεις και τόσα τα λάθη σε βάρος της χαροκαμένης υγείας μας.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΥΓΕΙΑΣ - ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ

Συνέντευξη με τον πρόεδρο του Συλλόγου Φυσικής Υγιεινής Σερρών, Σπύρο Καφαλίδη

Δεν μπορούμε να φανταστούμε έναν Θεό, που θα ήθελε ο άνθρωπος να πονάει και να πεθαίνει υποφέροντας. Τα βάσανα μας, συνήθως τα προκαλούμε εμείς οι ίδιοι εξ αίτίας της παραβίασης των φυσικών και ηθικών νόμων του θεού. Η γνώση και η θέληση σώζουν. Και αν η θέληση οδηγεί στη σωτηρία γιατί δεν τη χρησιμοποιούμε για να σωθούμε; Ο Σπύρος Καφαλίδης δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να χρησιμοποιήσει τη θέληση και να απομακρύνει τις μικρές απολαύσεις, που φέρνουν μεγάλες λύπες. Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο να μας μιλήσει για τα πολύ ενδιαφέροντα αυτά θέματα.

 
Ερωτ.: Κύριε Καφαλίδη, πώς έγινε η γνωριμία σας με την Φυσική Υγιεινή;

Απαν.: Μέχρι το 1996 ζύγιζα 120 κιλά, προικισμένος με τα συνήθη δώρα της παχυσαρκίας, την ακινησία, τους συνεχείς ιδρώτες, τους ρευματικούς πόνους στα γόνατα και σε άλλα σημεία του σώματος και τη καρδιοπάθεια που έκαναν η ζωή μου σωστή κόλαση. Και ενώ βρισκόμουν σε αυτή την απελπιστική κατάσταση μία καλή και αγαθή τύχη, έριξε στα χέρια μου πριν από 30 χρόνια περίπου, το πρώτο φυσιοθεραπευτικό σύγγραμμα του Ηλία Πέτρου, που άλλαξε τη ζωή. Θυμάμαι, πως είχα φέρει στο σπίτι όπως συνήθως, κρέας μπριζόλες.

Την ίδια μέρα κάποιος φίλος μου, μου έδωσε το βιβλίο και από τις πρώτες σελίδες, ένιωσα το έγκλημα της πολυφαγίας και τους κινδύνους της παχυσαρκίας. Ενθουσιάστηκα, πέταξα αμέσως το τηγάνι μαζί με τις μπριζόλες και από τότε απαλλάχτηκα εγώ από την κόλαση της παχυσαρκίας και τα ζώα από μένα. Τον πρώτο μήνα έχασα 15 κιλά και σε τρεις μήνες 50 κιλά. Είχα φτάσει δηλαδή στα 70 κιλά. Τόσα είμαι και τώρα και νιώθω υγιέστατος.

Ερωτ.: Εκτός από το κρέας, τι άλλο βγάλατε από τη διατροφή σας;

Απαν.: Τα ψάρια, τα ποτά που τα λάτρευα, την άσπρη ζάχαρη και το άσπρο αλεύρι με τα προϊόντα τους, το αλάτι, τις κονσέρβες, τα τηγανητά. Προτιμώ από τότε τα φρέσκα και ξηρά φρούτα, τα λαχανικά, τους ξηρούς καρπούς και όλες τις άλλες φυσικές τροφές.

Ερωτ.: Πώς συμπληρώσατε τις γνώσεις σας σχετικά με τη Φυσική Υγιεινή;

Απαν.: φρόντισα στο μεταξύ και προμηθεύτηκα όλα τα Ελληνικά Φυσιοθεραπευτικά συγγράμματα και το ευεργετικό περιοδικό "Φυσική Υγιεινή", του Κύπριου φυσιοθεραπευτή Σ. Σαββίδη, το μόνο σχετικό τότε με θέματα υγείας και τα τελευταία περιοδικά "ΕΥΤΥΧΙΑ" και "ΥΓΕΙΑ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ". Η πίστη μου σε μια αφάρμακη ιατρική και σε ένα νέο τρόπο ζωής, μεγάλωνε συνεχώς.

Ερωτ.: εκτός από το πρόβλημα της παχυσαρκίας και τα άλλα προβλήματα υγείας που είχατε και τα ξεπεράσατε τόσο εύκολα, τι άλλο ενίσχυσε στην πράξη την εμπιστοσύνη σας, στη Φυσική Υγιεινή;

Απαν.: οι αμέτρητες φυσικές θεραπείες σοβαρότάτων ασθενειών, γνωστών και φίλων και κυρίως των μελών της οικογένειάς μου.

- Θα σας παρακαλούσαμε να μας περιγράψετε εν συντομία, αυτές τις θεραπείες και τις εμπειρίες που βιώσατε.

- Θα ξεκινήσω από την πιο πρόσφατη αρρώστια, της νύφης μου (γυναίκας του γιου μου), η οποία ένα πρωϊνό, άρχισε να έχει πόνους στη μήτρα. Την πήγαμε στο νοσοκομείο, όπου μετά από εξετάσεις διαπιστώθηκε όγκος. Οι γιατροί συνέστησαν να γίνει αμέσως εγχείρηση. Πήγα στο νοσοκομείο και ρώτησα τη νύφη μου και το γιο μου αν ήθελαν να αποφύγουν την εγχείρηση, και να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με τη φυσική θεραπευτική. Δέχτηκαν. Υπέγραψε και βγήκε από το νοσοκομείο.

Αρχίσαμε τη θεραπεία με απόλυτη νηστεία (δέκα πέντε μέρες). Λίγες μέρες αργότερα πήγα σε ένα σεμινάριο στην Αθήνα, που είχε διοργανώσει ο γιατρός κ. Γιάγκος Καράβης και που κύριος ομιλητής ήταν ο Ρώσος καθηγητής της ιατρικής Γιούρι Νικολάγιεφ, ο οποίος συνιστούσε για την πρόληψη και τη θεραπεία των ασθενειών, τη νηστεία και την υγιεινή διαβίωση και μου ενίσχυσε την πίστη στις θαυματουργές δυνατότητες της φυσιοθεραπείας. Κατόπιν κάναμε ένα υπερηχογράφημα, που αποκάλυψε όγκο μέγεθος πορτοκαλιού, ενώ η νηστεία είχε ήδη αρχίσει (δηλαδή μπορεί να ήταν και μεγαλύτερος πριν την έναρξή της). Μετά τις 15 μέρες νηστεία, συνεχίσαμε με μονοδίαιτες από σταφύλια και μήλα.

Σε 40 μέρες, αφού προηγουμένως η νύφη μου είχε παρουσιάσει και αιματουρία, άρχισε να διαλύεται ο όγκος (έπεσε το πρώτο κομμάτι). Ακολούθησε μια περίοδος υψηλού πυρετού και μετά έπεσε και ένα άλλο μεγάλο κομμάτι. Κάναμε επανειλημμένα υπερηχογραφήματα, που έδειχναν τον όγκο όλο και μικρότερο. Τελικά, ο όγκος εξαφανίστηκε εντελώς. Συνεχίζω για τις φυσικές θεραπείες, με την περίπτωση του γιου μου. Όταν ήταν 19 χρόνων του παρουσιάστηκε ένας μεγάλος όγκος (σαν πορτοκάλι), μεταξύ νεφρού και κύστης. Οι γιατροί, ήθελαν να του κάνουν εγχείρηση. Εγώ δεν θέλησα. Πήγα στον φυσιοθεραπευτή Δημ. Χρόνη.

Ξεκινήσαμε με νηστεία που έφτασε συνολικά τις 33 ημέρες, σε δύο περιόδους, 15 ημερών η πρώτη και 18 η δεύτερη. Στο ενδιάμεσο διάστημα, τρεφόταν μόνο με χυμούς από σταφύλια. Στη συνέχεια, ακολούθησε κανονική υγιεινή διατροφή. Σε πέντε - έξη μήνες είχε γίνει εντελώς καλά. Ο όγκος είχε εξαφανιστεί. Όταν πήγε στρατιώτης ανέφερε το πρόβλημα αυτό. Τον εξέτασαν και δεν του βρήκαν τίποτε. Ούτε που τον πίστεψαν. Υπηρέτησε κανονικά. Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που του παρουσιάστηκε αυτός ο όγκος, και δεν έχει κανένα πρόβλημα. Θέλετε κι άλλες θεραπείες;

- Κύριε Κεφαλίδη όλα αυτά που μας περιγράφετε, θα φαίνονται απίστευτα σε πολλούς αναγνώστες μας, για μας όμως δεν είναι, γιατί επιβεβαιώνουν τη μεγάλη αλήθεια, ότι η φύση όταν της δώσουμε τη ευκαιρία, θαυματουργεί. Για συνεχίστε όμως σας παρακαλούμε, την περιγραφή των θεραπειών.

Θα συνεχίσω με τη θεραπεία της γυναίκας μου. Η γυναίκα μου είχε ένα μικρό όγκο, κατά σύμπτωση στο ίδιο σημείο με το γιο μου, μεταξύ νεφρού και κύστης, καθώς και ουρολοίμωξη. Έκανε πολλές μικρές νηστείες, σε διάστημα ενός χρόνου. Ανάμεσα σε αυτές τις ολιγοήμερες νηστείες, έτρωγε πολλά φρούτα και λαχανικά. Απέφευγε εντελώς ό,τι κι εγώ, δηλαδή τα ζωϊκά προϊόντα, το αλάτι, την ζάχαρη και το άσπρο αλεύρι με τα προϊόντα του, τηγανιτά, κονσέρβες, βιομηχανοποιημένα τρόφιμα. Στο τέλος του χρόνου, εκεί όπου πρώτα ψαχούλευε τον όγκο με τα δάκτυλά της, δεν υπήρχε τίποτα. Δεν υπήρχε πια και θέμα ουρολοίμωξης.

Όγκο επίσης στην κύστη, είχε και κάποιος άλλος γνωστός μας. Το όνομά του Τασιτσαλίδης Κων/νος. Ήταν 80 χρονών. Με νηστεία και καρποφυτοφαγική δίαιτα, έγινε καλά. Πέθανε αφού πέρασε την ηλικία των 90 ετών. Κάποιος γεροδεμένος νέος είχε πολύ ουρικό οξύ. Θα του έκοβαν το πόδι. Με φρουτοθεραπείες βρήκε την υγεία του και η υγεία βρήκε ένα πιστό φίλο! Ένας άλλος που είχε πρόβλημα καρδιάς, έγινε τελείως καλά. Ο ίδιος αυτός ο τέως άρρωστος, έγινε κατόπιν και ορειβάτης. Υπάρχουν και άλλοι πολλοί. Έχω χάσει τον αριθμό.

Αρχίζοντας από σκωληκοειδίτιδα, αμυγδαλές και καταλήγοντας στους όγκους, είδα τις αρρώστιες να υποχωρούν μπροστά στη φυσική θεραπεία απλά και ανώδυνα και έμεινα κατάπληκτος κάνοντας τη σύγκριση με τον γεμάτο κινδύνους, οδύνες και αγωνίες τρόπο, που χρησιμοποιεί η επίσημη ιατρική.

Ο οργανισμός είναι ένα θαύμα, ένας τέλειος μηχανισμός, προσεγμένος μέχρι τις τελευταίες λεπτομέρειες και έχει τις δυνατότητες να αμυνθεί, σε περίπτωση κινδύνου. Και σε όποιον υποστηρίζει:"Δεν μπορεί, αφού ο άνθρωπος πεθαίνει από αρρώστιες", θέλω να πω, απλώς αυτό συμβαίνει γιατί πάμε κόντρα στη φύση. Η συνεργασία με τη φύση πραγματικά σώζει.

Ερωτ.: αυτό το απλό και σωτήριο συμπέρασμα, προσπαθήσατε μήπως, να το μεταδώσετε και στον πολύ κόσμο;

Απαν.: Ναι, μαζί με άλλους πρώην ασθενείς δημιουργήσαμε στις Σέρρες, ένα σύλλογο Φυσικής Υγιεινής με σκοπό να διαδώσει αυτές τις ανθρωποσωτήριες γνώσεις. Ο σύλλογος διαθέτει γραφείο και βιβλιοθήκη, ανοιχτή σε όλους. Επίσης όποιος μας χρειάζεται, τρέχουμε αμέσως. Θέλει πληροφορίες; Θέλει ενημέρωση; Κάνουμε ό,τι μπορούμε. Αν δεν σκοντάφταμε στο οικονομικό θα κάναμε πολλά, αλλά δεν πειράζει. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Ο αγώνας για το καλό, δίνει νόημα και αξία στη ζωή μας.

Ερωτ.: Εδώ και μερικά χρόνια έχετε αφήσει τη δουλειά σας και ασχολείσθε με τη γη. Νομίζετε πως μπορούν να το κάνουν αυτό εύκολα κι άλλοι;

Απαν.: Βέβαια. Εγώ καλλιεργώ 1 ½ στρέμμα. Έχω δένδρα και κηπευτικά. Δεν χρησιμοποιώ φυτοφάρμακα. Ό,τι βγάζω επαρκεί για 10 οικογένειες.

Ερωτ.: Γνωρίζατε από καλλιέργειες;

Απαν.: Όχι, αλλά έμαθα. Δεν είναι δύσκολο να καλλιεργεί κανείς φυσικά. Υπάρχουν βέβαια ένα σωρό πράγματα, που μαθαίνεις σιγά-σιγά. Αρκεί να θέλεις να μάθεις. Ρώτησα άλλους καλλιεργητές, άνοιξα και αρκετά βιβλία σχετικά με την καλλιέργεια. Δεν εφάρμοσα αυτά που λένε για ραντίσματα, λιπάσματα κ.λπ., αλλά ενημερώθηκα και από τα βιβλία των Δ. Χρόνη και Γ. Πανάγου, που αναφέρονται στη βιολογική καλλιέργεια. Διάβασα από αυτά μερικές μεθόδους για να βοηθώ φυσικά, τα φυτά και τα δένδρα μου. Θέλω όσο το δυνατόν, να καλύπτω τις ανάγκες μου για τροφή, με ό,τι παράγω ή ό,τι εγγυημένο μπορώ να πάρω από γνωστούς, που καλλιεργούν με τον ίδιο τρόπο. Γιατί καταντήσαμε να τρώμε δηλητήρια, προϊόντα άγευστα και αφύσικα μεγαλωμένα.

Λένε ότι δεν γίνεται τίποτε χωρίς χημικά. Πως γινόταν κάποτε; Αλλά θέλουμε το μεγάλο κέρδος και την ευκολία. Η προετοιμασία φυσικού λιπάσματος από χόρτα κ.λπ. απαιτεί βέβαια κάποιο κόπο. Ενώ, βάζεις λίγο χημικό στη ρίζα του φυτού και τελειώνουν τα προβλήματα. Μόνο που στην ουσία τότε αρχίζουν, γιατί βάζεις τα δηλητήρια και τις αρρώστιες στη ρίζα της ζωής. Το δικό μου μικρό κτήμα είναι πάνω στο βουνό. Περισσότερο άμμος, παρά χώμα. Όλοι μου έλεγαν "είναι άγονο δεν θα γίνει τίποτε". Για το πρώτο συμφωνούσα, για το δεύτερο όχι. Και δικαιώθηκα. Το κτήμα έγινε η γη της Επαγγελίας. Όλα παράγονται άφθονα και γευστικά. Στο μικρό αυτό κήπο της Εδέμ, νιώθω ευτυχισμένος. Νιώθω δημιουργός. "Ό,τι αγαπάς και πιστεύεις, το πετυχαίνεις".

Πολλές φορές κάθομαι σε μία άκρη του περιβολιού μου και συλλογίζομαι. "Τι είναι αυτό που χάλασε τη ζωή, που τη μείωσε;" Γιατί οι άνθρωποι δεν ευχαριστιούνται με τίποτε, μιλούν όλοι για άγχος και δεν χαμογελούν εύκολα πια; Και καθώς τα μάτια μου αγκαλιάζουν τον κήπο που απλώνεται μπροστά μου, δίνω πάντα την ίδια απάντηση. Έχουν χάσει τη φυσικότητα και την απλότητα, έχασαν την επαφή με τη γη, τον αέρα, τον ήλιο. Δίνουν πια πολύ μικρή σημασία στη φύση. Και νιώθω γεμάτος ευγνωμοσύνη για αυτό το μικρό κομμάτι γης, που δίνει σε εμένα την ευκαιρία μιας στενής επαφής με τη φύση.

Τα τόσα αγαθά του περιβολιού μου, το κάνουν να φαντάζει στα μάτια μου πολύ μεγάλο, μα σαν σκεφτώ τόσους ανθρώπους που τρέφονται, αναπνέουν και ζουν αφύσικα, σαν συλλογιστώ ότι το περιβολάκι μου επαρκεί μόνο για λίγους, τότε μου φαίνεται τόσα δα μικρό!… Όμως όταν η σκέψη αυτή μου φέρει στεναχώρια, κάνω μια άλλη και παρηγοριέμαι. "Δεν μπορείς να δώσεις τα αγαθά του κήπου σου στους πολλούς", μπορείς όμως να δώσεις την σωτήρια πληροφορία της φυσικής ζωής σε αρκετούς.

Ερωτ.: Κύριε Καφαλίδη, 16 χρόνια ακολουθείτε πιστά τις υγιεινές ιδέες. Δεν ταλαντευτήκατε ποτέ:

Απαν.: Μόνο προς το καλύτερο, προς το υγιεινότερο.

Ερωτ.: Θα έτυχε να βρεθείτε πολλές φορές μαζί με άλλους που έτρωγαν, όπως εσείς κάποτε Δεν σας βασάνισε καμιά επιθυμία;

Απαν.: Ναι, με βασάνιζε έντονα η επιθυμία να τους φωνάξω:

"Μακριά από όλα αυτά τα ανθυγιεινά που σκοτώνουν τη ζωή. Μόνο βάσανα θα σας φέρουν".

Ερωτ.: Κύριε Καφαλίδη, αξίζει τόσο πολύ τον κόπο, να αποφασίσει κανείς να ζει υγιεινά, όχι μόνο όταν έχει άμεση ανάγκη, δηλαδή όταν είναι άρρωστος, αλλά και τον υπόλοιπο χρόνο;

Απαν.: Ναι, γιατί η υγιεινή Ζωή μας προσφέρει πάντα ηρεμία, διαρκή νεότητα, ευτυχία και επιβάλλεται να ζούμε πάντα υγιεινά. Όποιος όμως δεν έχασε την υγεία του ή δεν την είχε ποτέ για να ξέρει τι είναι η υγεία, αυτή η αλλαγή διατροφής του φαίνεται μια περιττή αλλαγή και όχι αναγκαία. Θα ήθελα παίρνοντας αφορμή από το προσωπικό μου παράδειγμα, να πω ότι:

Είναι τελικά κάτι πολύ περισσότερο από μια αλλαγή διατροφής. Είναι αλλαγή τρόπου ζωής. Κα ακόμη περισσότερο. Αλλαγή σκέψης, διάθεσης, συμπεριφοράς. Αισθάνεσαι να σε πλημμυρίζει η ζωή. Είσαι ανάλαφρος, γεμάτος χαρούμενη διάθεση. Απαλλαγμένος από περιττούς φόβους ανησυχίες αγωνίες.

 


Κάθε λύπη περνάει γρήγορα. Υπάρχει ένα γερό νευρικό σύστημα, για να αντιμετωπίσει κάθε καταστροφή. Και το κυριότερο, ξέρεις να απολαμβάνεις χαρές, που εχεις ξεχάσει. Τον ήλιο, τον καθαρό αέρα, το φως, τον περίπατο, την απλότητα, την εγκαρδιότητα. Όταν ζει λιτά, είναι δύσκολο να είσαι άπληστος και υπεροπτικός. Όταν σέβεσαι ένα ζώο και δεν το τρως, όταν μπορείς να είσαι φίλος και να συνυπάρχεις μαζί του, πως μπορεί να μη σέβεσαι το συνάνθρωπό σου και να μην επιδιώκεις καλές σχέσεις μαζί του; 

Και ακόμη περισσότερο, πώς μπορείς να τον καταστρέψεις όταν μάθε ις να σέβεσαι τη ζωή; Όταν ζούμε φυσικά, η αρμονία με τον εαυτό μας και τους άλλους είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο. Μόνο με αυτό τον τρόπο, θα σταματήσουμε τον πόλεμο με τον εαυτό μας και τους άλλους ανθρώπους.

Ευχαριστούμε θερμά τον Σπύρο Καφαλίδη, για τις πολύτιμες γνώσεις και πληροφορίες που μας έδωσε με την παραπάνω συνέντευξή του.

Για περισσότερες πληροφορίες - διευκρινίσεις: Σύλλογος Φυσικής Υγιεινής Σερρών

Ο δρόμος προς την υγεία και τη χαρά

Αφού κι εγώ ο ίδιος δυσκολεύομαι να πιστέψω, ότι γλίτωσα από τις αρρώστιες και το μαρτυρικό θάνατο, πως λοιπόν να με πιστέψουν οι άλλοι; Κι όμως αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτή είναι η αλήθεια. Απαλλάχτηκα από ένα σωρό βαριές αρρώστιες εύκολα και γρήγορα, με ην υγιεινή διατροφή και την οικολογική διαβίωση". Τα παραπάνω λίγα, μας είπε ο Κων/νος Κεντιστός και ξεκινήσαμε μαζί του τον παρακάτω διάλογο.

Ερώτηση : Μιλήστε μας για τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίσατε;

Απάντηση : Στα 46 μου χρόνια απέκτησα έλκος δωδεκαδάκτυλου, στη συνέχεια έπαθα λαρυγγίτιδα και κρεατάκια στη μύτη. Οι πιο ενοχλητικές αρρώστιες όμως από τις οποίες υπέφερα τα τελευταία επτά χρόνια, ήταν αρθριτικής φύσεως και που συγκεκριμένα σπονδυλοαρθρίτιδα, δισκοπάθεια και αυχενικό σύνδρομο. Οι γιατροί μου είχαν συστήσει να κάνω επειγόντως 2 εγχειρήσεις. 

Επιπλέον τα τελευταία χρόνια απέκτησα και κολίτιδα. Είχα συνεχώς πόνους και ζαλάδες. Επίσης είχα πίεση (γύρω στο 17) και φούσκωμα που εμπόδιζε την αναπνοή μου. Ένιωθα πόνους γύρω από την καρδιά και πίσω στην πλάτη (περικάρδιο άλγος). Με άλλο λόγια ήμουν σε απελπιστική κατάσταση κι έβλεπα να έρχεται το τέλος μου.

Ερώτηση : Και τι κάνατε για να αντιμετωπίσετε την κατάσταση αυτή;

Απάντηση.: Έτρεχε στους γιατρούς και στα νοσοκομεία. Αποτέλεσμα, να μου δώσουν ένα σωρό φάρμακα. Ενέσεις, χάπια, αλοιφές, σπρέι. Όλα αυτά μαζί με την κακή διατροφή, με έφεραν στην απελπιστική κατάσταση, που σας ανέφερα παραπάνω.

Ερώτηση : και τι έγινε μετά; Πώς θεραπευτήκατε: Γιατί βλέπω ότι είστε υγιής, ζωηρός, γελαστός και χαρούμενος:

Απάντηση : Πώς να μην είμαι χαρούμενος, τη στιγμή που από εκεί που είχα τα χάλια που σας περιέγραψα, βρέθηκα να έχω γίνει εντελώς καλά από πολλές παθήσεις. Και δεν είναι μόνο αυτές που σας είπα, είναι κι άλλες. Τι να σας πρωτοπώ; για παράδειγμα, είχα και τρία λιπώματα. Το ένα από αυτά είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Ακόμα και τα γυαλιά που είχα για κοντά και μακριά (μου τα δείχνει), τώρα πια δεν μου χρειάζονται. Τα λέω και δεν με πιστεύουν, αλλά αυτή είναι όμως η αλήθεια. Ορίστε (παίρνει ένα βιβλίο και το διαβάζει με ευχέρεια, χωρίς γυαλιά) βλέπετε;

Ερώτηση : Ναι, βλέπω και πραγματικά μένων έκπληκτος. Αλλά δεν μου είπατε ακόμα, πως τα πετύχατε όλα αυτά;

Απάντηση : άκουσα τυχαία το ραδιοφωνικό σταθμό "Υγεία-οικολογία" και συγκεκριμένα την εκπομπή της βιοχημικού Ζωής Σουρμελή 8-10 το πρωί αλλά δεν πίστευα αυτά που άκουγα. 

Κάποτε σκέφτηκα: "Ας δοκιμάσω αυτά που λένε κι αυτοί. Τι έχω να χάσω;" Πήγα λοιπόν στο Κέντρο ενημέρωσης Υγείας-Οικολογίας Πανεπιστημίου 57 και αγόρασα το βιβλίο του γιατρού Τηλέμαχου Ευθυμιάδη "ΜΕΓΑΣ ΟΔΗΓΟΣ ΔΙΑΙΤΗΣ" και διάφορα άλλα.

 
Άρχισα να εφαρμόζω πειραματικά αυτά που διάβαζα. Αρχικά επί τρεις μέρες έπινα μόνο με νερό και φυσικό χυμό από πορτοκάλια. Ίσως αν δεν έβλεπα άμεσα αποτελέσματα, να τα παράταγα. ευτυχώς όμως, το αποτέλεσμα ήταν άμεσο. Την τέταρτη μέρα είχα ήδη χάσει τέσσερα κιλά, μου είχε φύγει το φούσκωμα και είχαν, ως δια μαγείας, εξαφανιστεί οι πόνοι. Όπως ήταν φυσικό, συνέχισα να διαβάζω και να εφαρμόζω αυτά που διάβαζα.

Έτσι έγινα γιατρός του εαυτού μου. Και δόξα τω Θεώ, όλα πήγαν καλά: το μόνο που μου απομένει τώρα, έτσι για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, είναι να … ψηλώσω και … να ξαναβγάλω μαλλιά! 

Και όλα αυτά τα χρωστάω στην ενημέρωση και στην εγκατάλειψη του ανθρωποκτόνου τρόπου ζωής. Πίνω οκτώ ποτήρια νερό ημερησίως. Εκτός από τις διαιτητικές αυτές συνήθεις τρώω και τα εξής: Κάνω γυμναστική, γιόγκα και κυρίως αναπνευστικές ασκήσεις. Φροντίζω να μην νευριάζω και γενικά ζω μια ήρεμη ζωή. Όλα αυτά με έχουν κάνει να είμαι και να αισθάνομαι υγιής.

Ερώτηση : τι θα είχατε να συστήσετε στους συνανθρώπους σας;

Απάντηση : εγώ μετάνιωσα πικρά που ενώ παρακολουθούσα το ΡΑΔΙΟ "ΥΓΕΙΑ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ" αρκετό καιρό, δεν πίστευα όσα άκουγα, αλλά τώρα εργάζομαι και διαδίδω τις απλές μεγάλες αλήθειες για την Υγεία και Οικολογία, για το καλό του κόσμου που υποφέρει, που δεν έχει υγεία, αφού είναι απληροφόρητος για τον υγιεινό τρόπο ζωής. Ένα θερμό ευχαριστώ στον κ. Κ. Παπανικόλα, στην κ. Σουρμελή και σε όλους τους συνεργάτες σας που με σώσατε από το καθημερινό μαρτύριο.

Ευχαριστούμε και εμείς θερμά τον κ. Κωνσταντίνο Κεντιστό, ο οποίος έχει γίνει ένας μεγάλος ιεραπόστολος και αγωνίζεται με όλες τους τις δυνάμεις για τη διάδωση της Υγιεινής - Οικολογικής Ζωής.

ΠΩΣ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ

Τον τρόπο μας τον υποδεικνύει η Μαίρη Τσολάκα, με την παρακάτω συνέντευξη που μας παραχώρησε.

Ερώτηση : Τι προβλήματα υγείας είχατε;

Απάντηση : Για να μπορέσω να απαριθμήσω τα προβλήματα, θα χωρίσω σε μέρη το σώμα μου, σε κεφαλή, κορμό, άνω και κάτω άκρα. Και αρχίζω τη φοβερή καταγραφή.

ΚΕΦΑΛΙ: Πυώδη κρυπτική αμυγδαλίτιδα, επώδυνες ωτίτιδες, ευαισθησία οφθαλμών στο φως με περιοδική επιπεφυκίτιδα, πονοκεφάλους, ούλα και δόντια προβληματικά, μύτη συχνά βουλωμένη, χρώμα προσώπου κίτρινο, χείλη με συχνά σκασίματα και σπυριά, ουρανίσκος και γλώσσα με συχνά σκασίματα και άφτρες, ίλιγγοι.

ΚΟΡΜΟΣ: Αυχενικό σύνδρομο, άλατα στη σπονδυλική στήλη, ατροφία του δεξιού πνεύμονα, χολή, ηπατικές ενοχλήσεις, οσφυαλγία συχνή και μόνιμο πρόβλημα μέσης, οξύτατα γυναικολογικό πρόβλημα δυσκοιλιότητα, αιμορροίδες, νεύρωση και έλκος στομάχου, πτώση της κύστης, χρόνια γαστρίτιδα, συχνοί εμετοί, δυσπεψία, ταχυπαλμίες κ.α.

ΑΚΡΑ: Αδυναμία των κάτω άκρων για μέτριο βάδισμα και στην κρίση της αρρώστιάς μου έλλειψη ισορροπίας, ισχιαλγία, αρχή παραμορφωτικής αρθρίτιδας χεριών, επώδυνες κράμπες.

ΓΕΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ: αϋπνία, αναιμία, υπέρταση, ναυτία, συχνές λιποθυμίες, γενική ατονία, απόλυτη εξάρτηση από τα φάρμακα, καταρρακωμένο ηθικό.

Ερώτηση : Πώς αντιμετωπίσατε όλα αυτά τα τεράστια προβλήματα;

Απάντηση.: Υπέφερα πολύ στην τελευταία ιδίως φάση της αρρώστιας μου και μαζί με εμένα και η οικογένεια μου. Τον τελευταίο καιρό ένιωθα τρομερούς ίλιγγους. Δεν γύριζαν απλώς τα πράγματα, αλλά γύριζα κι εγώ μαζί τους. Ήταν κάτι αβάσταχτο, χειρότερο και από τους δυνατούς πόνους που υπέφερα. Χρειάστηκα νοσοκομειακή περίθαλψη. Στο νοσοκομείο μου έκαναν όλες τις εξετάσεις και είπαν τ η γνώμη τους, γιατροί, όλων των ειδικοτήτων. Φεύγοντας από το Νοσοκομείο, για το σπίτι με φόρτωσαν με ένα σωρό φάρμακα, μεταξύ των οποίων και ένα φάρμακο-δείγμα, σε πειραματικό στάδιο, που μάλλον δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο. Με αυτό το φάρμακο άρχισα να έχω ψυχοσωματικές διαταραχές, που τις έκρυβα επιμελώς από την οικογένειά μου, μένοντας τις περισσότερες ώρες στο κρεβάτι.

Το αποκορύφωμα των διαταραχών, συνέβη ξημερώνοντας η μέρα της γιορτής μου. Άνοιξα τα μάτια και δε θυμόμουν…ποια είμαι! 

Γύρισα το κεφάλι και αναρωτηθηκα, ποιός είναι ο άντρας που κοιμάται δίπλα μου. Καταλαβαίνετε τη θέση μου! Είπα πως τελείωσε για μένα η ζωή, γιατί πίστευα ως είχα όγκο στο κεφάλι ή παροδική αμνησία, που θα γινόταν μόνιμη, ή κάτι ακόμη τραγικότερο. Σκεπτόμουν την οικογένεια μου και για να μην τους βασανίσω περισσότερο, έφτασα στο σημείο να σκέπτομαι πως θα ήταν καλύτερα να τερματίσω τη Ζωή μου. Να αυτοκτονήσω… Η πίστη με συγκράτησε. Είμαι βαθιά θρησκευόμενο άτομο. Στις προσευχές λοιπόν που έκανα μπροστά σε μία εικόνα του Εσταυρωμένου που είχαμε, τον παρακαλούσα όχι να με κάνει καλά, αλλά να με βοηθήσει να σηκώσω αυτό το βάρος.

 
Θυμάμαι πως τελείωνα με την εξής φράση: "Βοήθησε με να σηκώσω αυτό το σταυρό, γιατί λύγισα. Κι Εσένα σε βοήθησε ο Κυρηναίος…!" κάποια φορά μετά την προσευχή μου, είδα πάνω στο τραπέζι το μοιραίο φάρμακο που έπαιρνα, το άνοιξα και διάβασα τις οδηγίες. Και τότε, όλα ξεδιάλυναν. Στις παρενέργειες ανέφερε στο τέλος και την παροδική αμνησία. Σταμάτησα αμέσως αυτό το φάρμακο.

 
Ερώτηση : τι άλλο κάνατε για να ξεφύγετε από την τροφική αυτή κατάσταση;

Απάντηση : ό,τι κάνει όλος ο κόσμος. Έτρεχε από γιατρό σε γιατρό μήπως βρω γιατρειά, αλλά αντί για θεραπεία είχα τα αποτελέσματα που θα σας περιγράψω παρακάτω. Πού να φανταστώ, ότι η υγεία εξαρτάται από εμάς τους ίδιους, από τον καθημερινό τρόπο ζωής. Βλέπετε αυτά τα πράγματα δεν διδάσκονται πουθενά. Αναζητώντας λοιπόν τη θεραπεία μου στον ιατρικό χώρο, κάποιος γιατρός μου έγραψε μια συνταγή με διάφορα φάρμακα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να φάω σχεδόν τίποτε, να χάνω ένα κιλό την ημέρα να προκαλούνται συσπάσεις στο πρόσωπό μου και να έχω παραισθήσεις.

 
Μου μιλούσαν δικοί μου και νόμιζα ότι η φωνή τους ερχόταν από το υπερπέραν. Ένας άλλος γιατρός μου έδωσε 3 συνταγές με φάρμακα. Για να μην τα μπερδέψω, έγραψε σε ξεχωριστά χαρτιά τα φάρμακα που έπρεπε να παίρνω το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ. Τα αποτελέσματα: άρχισα να πονάω πολύ. Υποψιαζόμενη τα φάρμακα, διάβασα τις οδηγίες και με έπιασε πανικός. Ένα από αυτά επηρέαζε τον θυρεοειδή αδένα, το μεταβολισμό, επέφερε βλάβες στο συκώτι και ένα άλλο βλάβες στην καρδιά. Όλα τα φάρμακα ανέφεραν και ένα πλήθος άλλων παρενεργειών.

Τι να κάνω όμως, έπρεπε να τα παίρνω, σύμφωνα με τις υποδείξεις των γιατρών, γιατί αν δεν τα έπαιρνα, υπήρχε κίνδυνος να πάθω κάποιο ανεπανόρθωτο κακό. Έτσι λοιπόν, ήμουν υποχρεωμένη να τα παίρνω, ενώ όχι μόνο γνώριζα, αλλά κα είχα ζήσει τις φοβερές παρενέργειες. Έτσι ήμουν απόλυτα εξαρτημένη από τα φάρμακα. 

Όπου κι να πήγαινα έπαιρνα μαζί μου κι ένα ειδικό κουτάκι γεμάτο με διάφορα φάρμακα. Δεν έφταναν όλα αυτά, τον τελευταίο καιρό προέκυψαν και σοβαρά γυναικολογικά προβλήματα και βλάβες στη χολή. Οι ειδικοί γιατροί στους οποίους κατέφυγα, μου συνέστησαν ότι έπρεπε σύντομα να υποβληθώ σε 2 εγχειρήσεις, για να προλάβουμε το κακό…!

Ερώτηση.: υπάρχει μεγαλύτερο κακό από την αφαίρεση πολύτιμων οργάνων του σώματός μας, όπως είναι τα γεννητικά όργανα και η χολή;

Απάντηση : Ασφαλώς όχι, αλλά, δυστυχώς, οι χειρούργοι πρέπει να … χειρουργούν για να ζήσουν: βέβαια εγώ, είχα την τύχη (!) να με κουράρουν γιατροί, φίλοι μας και δεν υπήρχε θέμα εκμετάλλευσης. Οι γιατροί αυτοί απλώς πίστευαν ότι χρειαζόμουν τις εγχειρήσεις. Φανταστείτε λοιπόν, στη λανθασμένη πίστη, να προστίθεται και η εκμετάλλευση, τι κακό γίνεται. Στην αξιοθρήνητη αυτή κατάσταση που βρισκόμουν, είχε περάσει από το μυαλό μου, ότι ποτέ δε θα γινόμουν καλά με τα φάρμακα και πως χρειαζόμουν κάτι άλλο: έναν οδηγό (τον μίτο της Αριάδνης) για να με βγάλει από το λαβύρινθο της αρρώστιας και της δυστυχίας. Όσο κι αν έψαχνα όμως, δεν μπορούσα να τον βρω.

 
Ένα βράδυ, η κόρη μιας φίλης μου, μου έφερε ένα βιβλίο ου είχε τον τίτλο: "ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΦΥΣΙΚΗΣ ΖΩΗΣ" του κ. Παπανικόλα, έκδοση του Κέντρου Πνευματικής και Σωματικής αναγέννησης. Από τις πρώτες σελίδες που διάβασα, κάτι σκίρτησε μέσα μου, γιατί ένιωσα, ότι αυτό το βιβλίο θα αποδειχθεί ο σωτήρας μου, όπως και έγινε. Την άλλη μέρα επισκέφθηκα το Κέντρο Πνευματικής και Σωματικής αναγέννησης, στο Μαρούσι. 

Η αγάπη που συνάντησα εκεί θα μου μείνει αλησμόνητη. Χαραγμένες στη μνήμη μου θα μείνουν για πάντα και οι γνώσεις που απέκτησα, διαβάζοντας στα περιοδικά και τα βιβλία που διέθετε το Κέντρο και ακούγοντας τις σπουδαίες ομιλίες, που γίνονταν εκεί.

Άρχισα να εφαρμόζω το τρίπτυχο της υγείας, δηλ. Διαιτολόγιο-άσκηση-ψυχολογικός παράγοντας και έγινα γρήγορα "άλλος άνθρωπος". Σε ένα χρόνο όλα είχαν τακτοποιηθεί. Ακόμη και ένα κληρονομικό αθεράπευτο πρόβλημα που είχα, απαλύνθηκε, δε μου δημιουργούσε δυσάρεστες καταστάσεις. Το γυναικολογικό ζήτημα τακτοποιήθηκε σε σαράντα μέρες! Εκτός από τις αμυγδαλές (μου τις είχαν βγάλει πιο νωρίς), δεν έκανα καμία άλλη εγχείρηση, μολονότι πέρασαν 17 χρόνια. Ήταν απίστευτα όλα αυτά και γι' αυτό θέλησα να πειραματιστώ. Επανήλθα στο παλιό διαιτολόγο, αλλά μετάνιωσα πικρά για το πείραμα, επειδή πολλά από τα ενοχλητικά συμπτώματα ξαναγύρισαν. Κατάλαβα λοιπόν ότι, όταν τρώω σωστά, αισθάνομαι περίφημα. Όταν παραβιάσω το τρίπτυχο της υγείας, αρχίζουν ελαφριά συμπτώματα στη χολή και αλλού.

Ερώτηση : Πέστε μας έναν πρακτικό τρόπο να βρει η ανθρωπότητα από το λαβύρινθο της αρρώστιας, του πόνου και της δυστυχίας;

Απάντηση : Η Γνώση σώζει και για να μεταδώσουμε αυτή γη γνώση χρειάζεται προσωπική στράτευση και συλλογικός αγώνας.

Η κ. Μαίρη Τσολάκα μετά τη θεραπεία της, αφιέρωσε τη ζωή στον αγώνα για τη διαφώτιση στη Φυσική Υγιεινή και στη φυσική Αφάρμακο θεραπεία.
 
Έγραψε μια σειρά ειδικών βιβλίων και όπου βρεθεί μιλάει γι' αυτά θα θέματα.

Θεραπεία ρευματισμών, αρθριτικών, δισκοπάθειας

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα προβλήματα με τη μέση μου. Πονούσα, δεν μπορούσα να σκύψω και όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο η κατάσταση χειροτέρευε. Το 1974 οι γιατροί που με εξέτασαν μου είπαν, ότι η σπονδυλική μου στήλη δεν ήταν καλά. Έπασχα από "ιεροποίηση" του 5ου οσφυϊκού σπονδύλου και "δισκοπάθεια".

Στη συνέχεια τα προβλήματα της μέσης επεκτάθηκαν και στο υπόλοιπο σώμα, με πονούσε ο αυχένας, δεν μπορούσα να κινήσω το κεφάλι αριστερά-δεξιά και υπέφερα από "αυχενικό σύνδρομο". 

Σα να μην έφταναν όλα αυτά, μου παρουσιάστηκε στα χέρια παραμορφωτική αρθρίτιδα και πονούσα τρομερά. Πήρα ένα σωρό παυσίπονα χωρίς κανένα όφελος. Η ζωή μου είχε γίνει μαρτύριο και στα 53 μου χρόνια αισθανόμουν γριά. Σήμερα στα 68 μου, αισθάνομαι απόλυτα υγιής και δεν υποφέρω από τίποτε. Χάρη στην υγιεινή διαβίωση που ακολουθώ.

ΖΩΗ ΣΟΥΡΜΕΛΗ
Βιοχημικός

Νεκρανάσταση υγείας, θεραπεία καρδιοπάθειας, πίεσης κλπ.

Συνέντευξη με την κα Ευαγγελία Βασσάλου

Ερωτ : Κα Βασσάλου, πέστε μας, τι ακριβώς σας συνέβη;

Απαν : Είχα κάποτε τη συνήθη ατυχία να περάσω μια περίοδο δοκιμασίας της υγείας μου και τη σπάνια τύχη να μάθω εξαιτίας της τα μυστικά της υγείας και της ζωτικότητας. Με λίγο λόγια λοιπόν θα σας γνωστοποιήσω το Ιστορικό τη Υγείας μου. Μετά τα 60 χρόνια μου, από μεγάλη αγάπη και κλίση στη ζωγραφική πήγα στη σχολή Καλών Τεχνών της Ρώμης. Συγχρόνων παρακολούθησα χαρακτική και γλυπτική και τελείωσα με άριστα. Ίσως η προσπάθεια για το καλύτερο αποτέλεσμα να με κούρασε.

Εν τω μεταξύ είχα αποκτήσει από άγνοια και μερικές ανθυγιεινές συνήθειες. Γεγονός είναι ότι ξαφνικά ένιωσα ότι έπαθα κάποια υπερκόπωση. Πήγα στους γιατρούς για εξετάσεις. Μου βρήκαν αλλοιώσεις στις στεφανιαίες αρτηρίες, ισχαιμία, διόγκωση των αρτηριών, πίεση. Άρχισα να παίρνω τα φάρμακα που μου συνέστησαν τα οποία κυριολεκτικά με τρέλαναν. Άρχισα πραγματικά να αρρωσταίνω, ενώ μέχρι να διαπιστώσουν με καρδιογραφήματα κ.λπ ότι ήμουν άρρωστη, εγώ δεν είχα κανένα ενοχλητικό σύμπτωμα. Από τη στιγμή που οι εξετάσεις έδειξαν ότι ήμουν καρδιακή κι άρχισαν να παίρνω τα φάρμακα, όχι μόνο αρρώστησα, αλλά έγινα μια ζωντανή - νεκρή. Δεν μπορούσα να βαδίσω 10 βήματα και λαχάνιαζα, δεν μπορούσα να εργαστώ. Στις αρχές με μαύρες σκέψεις υποτάχτηκα στη μοίρα μου και στις εντολές των γιατρών.

Ερωτ.: Νιώθατε όμως ότι βρίσκεστε σε αδιέξοδο και θέλατε να ξεφύγετε;

Απαν.: Ναι, και σιγά σιγά άρχισα να επαναστατώ. Μάλιστα σε ένα γιατρό που ήταν φίλος, του έλεγα "δε μου λες, εγώ ήρθα καλά και σεις με αρρωστήσατε; Θα τα κόψω τα φάρμακα"." Κόφτα, μου έλεγε, αλλά γρήγορα θα σου στείλω στεφάνι εις μνήμης…" Πάλι φοβόμουν και πάλι τα ίδια. Φάρμακα, ατονία, νύστα, κατάσταση απελπιστική. Κάποτε έμαθα για το "Κέντρο Πνευματικής και Σωματικής Αναγέννησης". Άρχισα να πηγαίνω τακτικά στις διαλέξεις του Κέντρου.

Ερωτ.: Πόσο σας επηρέασαν αυτές;

Απαν.: Πολύ. Για αυτό πήγα τελικά, να με εξετάσει ο γιατρός κ. Τηλέμαχος Ευθυμιάδης που έκανε ομιλίες στο κέντρο, ο οποίος και μου συνέστησε τα εξής: Πετάχτε τα φάρμακα. Μην τρώτε κρέας, ακολουθήστε το διαιτολόγια της φυσικής διατροφής και θα σωθείτε. Έφυγα χαρούμενη, αλλά και με κάποια ανησυχία. Να μην παίρνω τίποτε; τελικά, αποφάσισα, να ακολουθήσω τις οδηγίες του γιατρού κ. Ευθυμιάδη.

Ερωτ.: τι κάνατε δηλαδή;

Απαν.: Σταμάτησα τελείως τις ζωικές τροφές, το αλάτι. Έτρωγα πολλά φρούτα και έπινα διάφορους χυμούς από φρούτα και λαχανικά. Πολλές ωμές σαλάτες και ατμοβρασμένα λαχανικά με λάδι χτυπημένο με λεμόνι. Ξηρούς καρπούς, δημητριακά, ψωμί πλήρες πυτιρούχο και όλες τις άλλες φυσικές τροφές. Τακτικές ώρες διατροφής. Κάθε πρωί γυμναστική και ασκήσεις αναπνοής.

Ερωτ.: Όλα αυτά καλυτέρευσαν την υγεία σας;

Απαν.: Άρχισα να αισθάνομαι και να δείχνω θαυμάσια.

Ερωτ.: Πώς τα αντιμετώπιζε όλα αυτά το περιβάλλον σας;

Απαν.: οι συγγενείς μου, οι φίλοι, τα έβλεπαν μου έλεγαν: πήγαινε και στο γιατρό (εννοούσαν τον καθιερωμένο με τα φάρμακα). Όλα καλά, αλλά πάρε και κανένα φάρμακο. Εγώ τίποτα. Επέμενα στη φυσική διατροφή του κ. Ευθυμιάδη.

Ερωτ.: Κάνατε εξετάσεις, για να επιβεβαιώσετε ότι ήσασταν πράγματι καλά;

Απαν.: θα σας πω μετά τρεις μήνες είχε πέσει η πίεση και δεν είχα πια ούτε ακροαστικά. Ακολούθησα άλλους δύο μήνες το υγιεινό διαιτολόγιο, δηλαδή πέντε συνολικά και μετά έκανα τις απαραίτητες εξετάσεις αίματος και καρδιογράφημα. Τα αποτελέσματα ήταν καταπληκτικά. Οι εξετάσεις φυσιολογικότατες, το καρδιογράφημα βελτιωμένο κατά πολύ. Τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια που ήμουν καρδιοπαθής δεν είχα δει καμιά βελτίωση και τώρα, ύστερα από τη συστηματική δίαιτα, χωρίς ούτε μισό φάρμακο, το θαύμα έγινε.

Αυτό μπορεί να συμβεί σε κάθε άνθρωπο που θα γνωρίσει και θα εφαρμόσει τους απλούς, θεμελιώδεις νόμους της Ζωής. Αλλά εκτός από την καρδιά, είχα και μια ελαφριά κολίτιδα και φοβόμουν να φάω λαχανικά! Τώρα τρώω συνέχεια όλων των ειδών τα χόρτα, τους ξηρούς καρπούς και είμαι θαυμάσια.

 
Όλα τα χρωστώ στο Κέντρο πνευματικής και σωματικής Αναγέννησης και στο γιατρό κ. Ευθυμιάδη. Όλοι μας πρέπει να βοηθήσουμε να διαδοθεί ο Οικολογικός τρόπος διατροφής και διαβίωσης, για να ξαναβρούμε τα πιο πολύτιμα αγαθά, την υγεία, την ειρήνη και τη χαρά.

Πρόληψη, φυσική οριστική θεραπεία καρδιοπάθειας.

Μιλάμε την κα. Ευαγγελία Καββάδα, η οποία έζησε από κοντά το δράμα του συζύγου της, κι έχει να μας διηγηθεί συγκλονιστικές εμπειρίες.

Ερωτ.: Πότε παντρευτήκατε τον Αντώνη και πότε άρχισαν τα προβλήματα στην υγεία του;

Απαν.: Το 1955 εγώ ήμουν 27 ετών, εκείνος 32. Ο Αντώνης κάπνιζε και έτρωγε πολύ. Την εποχή που παντρευτήκαμε υπέφερε από γαστρίτιδα, φουσκώματα, καούρες, αρχή έλκους. Τα πρώτα 12-13 χρόνια καλά πηγαίναμε. Αποκτήσαμε δύο παιδιά και με μεγάλες οικονομίες, πήραμε και ένα διαμερισματάκι στα Πατήσια.  

Επάνω που είπαμε δόξα σοι ο Θεός, άρχισαν τα μεγάλα προβλήματα στην υγεία του. ένιωθε άσχημα, είχε πόνους στο στήθος, σφιξίματα, χλωμάδα, κ.λπ. Ο καρδιολόγος που πήγαμε, διέγνωσε: ισχαιμία του οπίσθιου τοιχώματος του μυοκαρδίου και διόγκωση του συκωτιού. Του συνέστησε να κόψει το κάπνισμα και να αδυνατίσει. Την εποχή εκείνη είχε φθάσει τα 100 κιλά.

Προσπάθησε να κάνει ότι μπορούσε, αλλά με την αγωγή που του συνέστησαν οι γιατροί - κάθε μέρα άπαχο κρέας - δεν ήταν δυνατόν να καλυτερέψει την υγεία του. Στο μεταξύ, οι ενοχλήσεις συνεχίζονταν και μάλιστα πιο έντονες. Αναγκάστηκε να μπει στο νοσοκομείο για 20 μέρες. Εκεί έκοψε και το τσιγάρο. Βγαίνοντας από το νοσοκομείο συνεχίστηκε η ίδια κατάσταση.

Σε μια επίσκεψη που έκανε στον καρδιολόγο, του είπε ότι ένιωθε την ανάγκη να καπνίσει και τον ρώτησει τη γνώμη του. Και αυτός του απάντησε: "Κάπνισε λίγο!!!" αυτός όμως δεν περιορίστηκε στο λίγο, αλλά ξανάρχισε να καπνίζει πολύ! Η κατάστασή του χειροτέρευε συνεχώς, με αποτέλεσμα να μπαινοβγαίνουμε συνέχεια στο νοσοκομείο και λέω μπαινοβγαίνουμε, γιατί, λόγω της αρρώστιας, ήμουν υποχρεωμένη να ακολουθώ κι εγώ).

Ερωτ.: Τελικά, τι έκαναν οι γιατροί για να τον θεραπεύσουν και τι αποτέλεσμα πέτυχαν;

Απαν.: Οι γιατροί προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν με τα φάρμακα. Του έδιναν αντιπηκτικά χάπια για να αραιώνει το αίμα, χάπια για το συκώτι, χάπια για τη χοληστερίνη και το ουρικό οξύ, ειδικά καρδιοτονωτικά φάρμακα κ.λπ. από τα πολλά φάρμακα, παρουσιάστηκε πρόβλημα στα νεφρά. Άλλα φάρμακα για τα νεφρά! Φτάσαμε στο σημείο να παίρνει 29 χάπια τη μέρα! Το αποτέλεσμα που πέτυχαν ήταν να χειροτερέψουν τις υπάρχουσες αρρώστιες και να δημιουργήσουν καινούργιες, μεταξύ των οποίων και στηθάγχη, που ήταν η πιο σοβαρή από όλες.

Ερωτ.: τι είναι η στηθάγχη και τι προβλήματα του δημιούργησε;

Απαν.: η στηθάγχη οφείλεται στην ανεπαρκή τροφοδότηση της καρδιάς με οξυγόνο. Οι πόνοι ήταν τόσο δυνατοί που δημιουργούσαν φόβους και κινδύνους επικείμενου θανάτου. Συνοδεύονταν επίσης και από παράλυση του σώματος (χέρια, όδια, πλάτες κ.λπ). στον ανακουφιστικό του έδιναν υπογλώσσια χαπάκι α τα οποία αμέσως του προκαλούσαν ζαλάδες.

Ερωτ: Στον τρόπο ζωής, δηλαδή διατροφή, κάπνισμα, ποτά κ.λπ. οι γιατροί του υπέδειξαν να κάνει κάποια αλλαγή;

Απαν.: Ναι, έγιναν αλλαγές, αλλά στο χειρότερο. Μέσα στο νοσοκομεία έτρωγε κάθε μέρα κρέας, τσιγαριστά, πολύ αλάτι. Του έδιναν κάτι πίτες "λύσσα", που χρειαζόταν κατόπιν 4 χάπια "λασίξ", για να βγάλει τα υγρά που κατακρατούσε μέσα της η καρδιά του (εξ αίτίας του αλατιού). Όσο για το κάπνισμα και τα ποτά, τα θεωρούσαν σαν δευτερεύοντα, άνευ σημασίας. Άλλωστε οι περισσότεροι γιατροί κάπνιζαν , δίνοντας έτσι, το "καλό παράδειγμα" στους ασθενείς, με αποτέλεσμα να χειροτερεύουν την υγεία των αρρώστων και να τους οδηγούν στον πρόωρο και βασανιστικό θάνατο…!

Ερωτ.: Με όλες αυτές τις αρρώστιες και τις δυσκολίες υπέφερε πολύ ο σύζυγός σας;

Απαν.: Τρομερά. Δεν μπορούσε να περπατήσει ούτε λίγα βήματα, πονούσε… Όταν ερχόταν το βράδυ ένιωθε χειρότερα, βάραινε. Το κρεβάτι το φοβόταν αφού ξαπλωμένους πονούσε περισσότερο. Χρησιμοποιούσε 5 μαξιλάρια για να μπορέσει να σταθεί καθιστός.

Ερωτ.; θα θέλατε να μας πείτε τι ακριβώς, περιελάμβανε η φυσιοθεραπευτική αγωγή και τι αποτελέσματα είχατε;

Απαν.: Ριζική αλλαγή του τρόπου διατροφής και διαβίωσης. Σταματήσαμε όλε τις ζωικές τροφές και όλες τις ανθυγιεινές φυτικές τροφές όπως: άσπρη ζάχαρη, αλάτι, άσπρο αλεύρι, καφές, ποτά κ.λπ. το κύριο φαγητό μας ήταν: Φρέσκα και ξερά φρούτα, ξηροί καρποί, χυμοί από φρούτα και λαχανικά, σαλάτες, διάφορα τσάγια από βότανα κ.λπ. Τα αποτελέσματα που είχαμε, ήταν καταπληκτικά κι απίστευτα.

Την πρώτη βδομάδα που άρχισε τα φρούτα του πέρασαν οι πόνοι. Τις επόμενες βδομάδες τον έπιαναν πόνοι, αλλά πιο αραιά και πιο λίγο. Αντί για υπογλώσσια χάπια έβαζε ζεστέ κομπρέσες στο στήθος και στην κοιλιά, που τον ανακούφιζαν περισσότερα από τα χάπια. Ζεσταινόταν το αίμα κι αραίωνε. Επίσης όταν πονούσε έπινε μισό ποτήρι ζεστό νερό, γουλιά-γουλιά κι ανακούφιζε το στηθαγχικό πόνο. Όλα τα φάρμακα τα έκοψε σταδιακά και τελείως την τρίτη βδομάδα των φρούτων. Όταν τελείωσε η θεραπεία δηλαδή ύστερα από 3-4 μήνες, έγινε τελείως καλά.

Περπατούσε κανονικά, έκανε ορειβασία χωρίς καμία δυσκολία, ενώ πρώτα, λίγα μέτρα να περπατούσε στο ίσιωμα, κουραζόταν και στην ανηφόρα δεν μπορούσε να περπατήσει καθόλου.

Τα καρδιογράφημα κι ο άλλες εξετάσεις που κάναμε ύστερα από τη φυσιοθεραπεία έδειξαν πως είχε επιτευχθεί πλήρης θεραπεία, είχε μείνει απλώς ένα σημάδι σαν μια επουλωμένη πληγή.

Ευχαριστούμε θερμά την κ. Ευαγγελία Καβάδα για τις πολύτιμες πληροφορίες, από τις οποίες αποδεικνύεται η θαυματουργή θεραπευτική δύναμη της φύσης, όταν δεν της παρεμβάλλουμε εμπόδια.