Όλοι μας οι φόβοι προέρχονται από την ταύτισή μας με το σώμα, που είναι φθαρτό, θνητό.

Από πού πηγάζουν οι φόβοι μας;
Φόβοι και ταύτιση με το σώμα.

Όλοι μας οι φόβοι προέρχονται από την ταύτισή μας με το σώμα, που είναι φθαρτό, θνητό. Είναι η πιο μεγάλη πλάνη, να νομίζουμε ότι είμαστε το σώμα μας– είναι δυνατόν να νομίζουμε ότι είμαστε το πουκάμισο που φοράμε;

Άλλωστε ποιος είναι αυτός που λέει ‘το σώμα μου’;
Σίγουρα όχι το ίδιο το σώμα.
Οπότε για να υπερβούμε την ταύτιση με το σώμα πρέπει να διερευνήσουμε πολύ βαθιά,
το ποιοι πραγματικά είμαστε, τι πραγματικά είμαστε.

Ταυτιζόμαστε με τη περιφέρεια του κύκλου και ξεχνούμε την Ταυτότητά μας.

Παρασυρόμαστε από την εξωτερική ζωή και αμελούμε πλήρως την Αλήθεια.
Αυτή η τάση, να ταυτιζόμαστε με τα εξωτερικά φαινόμενα, είναι ζωώδης, όπως λέει και ο Σάτυα Σάι Μπάμπα :

‘η όραση που κατευθύνεται προς τα έξω είναι ζωώδης ενώ η όραση που κατευθύνεται προς τα μέσα είναι πραγματικά ανθρώπινη’.

Η ταύτιση με το υλικό, θνητό σώμα και η απαξίωση της ταύτισης με τη Πηγή, αναπόφευκτα θα φέρει την ανάγκη για βαμπιρισμό, δηλαδή την ανάγκη να τρεφόμαστε από εξωτερικές πηγές, από σχέσεις, αποκτήματα, ηδονές, φαγητό, φιλοδοξίες κλπ.

Η τροφή όμως που παίρνουμε απ’ έξω ούτε δίνει τις ‘βιταμίνες’ που έχουμε ανάγκη αλλά ούτε και μας χορταίνει πραγματικά. Γιατί το σώμα είναι μια μαύρη τρύπα που θέλει συνεχώς να καταναλώνει. Εκτός αν μπούμε στη πνευματική διαδικασία μετουσίωσης της φυσιολογίας μας και καταφέρουμε τον στόχο για τον οποίο είμαστε εδώ, δηλαδή να καταστήσουμε την ύλη μας φως, να κάνουμε το σώμα μας ομοούσιο του Πνεύματος. Τότε ακόμα και το σώμα γίνεται ιερό και ακτινοβόλο. Αλλά αυτό για να πραγματωθεί, χρειάζεται να έχουμε ένα σταθερό και τακτικό focus στην Πηγή, στο Κέντρο μας, στο Αιώνιο, στο Θείον.

Σταδιακά μεταμορφωνόμαστε σε αυτό στο οποίο εστιάζουμε τακτικά. Γιατί όμως ταυτιζόμαστε με το σώμα και νομίζουμε ότι είμαστε το σώμα μας; Αυτό συμβαίνει λόγω χαμηλών κραδασμών. Όσο πιο χαμηλός είναι ο κραδασμός μας, η συχνότητα δηλαδή που κραδαίνονται τα μόριά μας (και άρα όσο πιο λίγη ενέργεια έχουμε) τόσο πιο πολύ ταυτισμένοι με το σώμα θα είμαστε.

Τα ζωάκια έχουν χαμηλό κραδασμό, γι’ αυτό ταυτίζονται πλήρως με το σώμα τους και ότι συμβαίνει στο σώμα τα επηρεάζει άμεσα. Ο άνθρωπος όμως μπορεί να υπερβεί αυτή τη ταύτιση, όχι με μια διανοητική κι επιφανειακή απομάκρυνση από το σώμα, αλλά μέσω της πνευματικής ζωής και πράξης που θα φέρει ανύψωση του κραδασμού, που θα φέρει φως και κατόπιν μετουσίωση της φυσιολογίας.

Μπορούμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας ‘τι είμαι; Είμαι αυτό το σώμα που θα καταλήξει σε φέρετρο αργά ή γρήγορα;’ Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας αν θέλουμε να ξεπεράσουμε τους φόβους μας. Τι είμαστε λοιπόν; Από πού πηγάζουμε; Ποια είναι η Αλήθεια; Ποια είναι η πραγματική, Αιώνια ταυτότητά μας; Αυτές οι σκέψεις αναπόφευκτα θα μας βάλουν σε διαλογιστικό mood.

Έχουμε ένα Κέντρο στο είναι μας, με το οποίο αν ερχόμαστε συχνά και τακτικά σε επαφή θα γεμίζουμε δύναμη, αυτοπεποίθηση, ενέργεια, χαρά, συντονισμό, δημιουργικότητα, σοφία, καθοδήγηση. Η τακτική επαφή με το Κέντρο μας την ώρα του διαλογισμού, μάς γεμίζει με ενέργεια και σταδιακά πληρωνόμαστε όλο και πιο πολύ με ενέργεια/φως και βιώνουμε αίσθημα αφοβίας.

Άλλωστε οι φόβοι μας προέρχονται από έλλειψη ενέργειας, από ενεργειακά κενά στη φυσιολογία μας. Και, όπως είπαμε και πιο πριν, όσο πιο πολύ ενέργεια* και υψηλό κραδασμό έχουμε, τόσο πιο αποταυτισμένοι θα είμαστε από το σώμα και τις έγνοιες και τους φόβους για το σώμα, ενώ ταυτόχρονα θα φροντίζουμε και πολύ πιο αποτελεσματικά τις ανάγκες του.

Επίσης, πληρότητα ενέργειας σημαίνει και κάτι άλλο εξαιρετικά σημαντικό: πληρότητα ενέργειας σημαίνει και πίστη. Πίστη στον Εαυτό, στη Θεία Πρόνοια, πίστη ότι η ζωή μάς προσφέρει όσα έχουμε πραγματικά ανάγκη. Όταν έχουμε πληρότητα ενέργειας, η δράση μας είναι καίρια, δεν αδρανούμε, δεν χάνουμε ευκαιρίες, είμαστε δημιουργικοί και η ζωή μας δεν μένει στάσιμη.

Και το βασικότερο: όταν έχουμε πληρότητα ενέργειας ξεπερνούμε το εγώ, υπερβαίνουμε τον εγωκεντρισμό – και δεν είναι όλοι οι φόβοι μας ζήτημα εγωκεντρισμού;

*Γενικά είναι αρκετά πρακτικό και ωφέλιμο το να σκεφτόμαστε σε επίπεδο ενεργειών / κραδασμών, όπως υψηλές και χαμηλές ενέργειες. Η θλίψη για παράδειγμα είναι χαμηλός κραδασμός, ενώ η Χαρά (όχι η χονδροειδής χαρά) είναι υψηλός κραδασμός.

Όλα τα πράγματα στη φύση έχουν έναν κραδασμό. Υπάρχουν φυτά με χαμηλό κραδασμό και άλλα με υψηλό κραδασμό που είναι θεραπευτικά. Υπάρχουν τροφές χαμηλού και υψηλού κραδασμού κοκ.

Ο Dr Tesla είχε πει:

If you want to find the secrets of the Universe, think in terms of energy, frequency and vibration.'

πηγη: http://www.elenastral.com/

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΣΩΜΑ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΝΟΥΣ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΝΟΥ.

Ειμαστε ταξιδιωτες σ' ενα κοσμικο ταξιδι. Αστρικη σκονη που στροβιλιζεται και χορευει μεσα στα ρευματα και στις δινες του απειρου. Η ζωη ειναι αιωνια, αλλα οι εκφρασεις της ειναι εφημερες, παροδικες, στιγμιαιες.

To σωμα δεν ειναι ενα παγωμενο γλυπτο. Ειναι ενα ποταμι πληροφοριων. Ενας οργανισμος που ρεει, που ενδυναμωνεται απο την διανοια εκατομμυριων χρονων.

Το ανθρωπινο σωμα συγκροτειται πρωτα σαν εντονες αλλα αορατες δονησεις, που ονομαζονται κβαντικες διακυμανσεις, προτου προχωρησει στην συντηξη σε κυματα ενεργειας και μορια υλης.

Την στιγμη που ο παρατηρητης αρχιζει να αναγνωριζει οτι δεν ειναι οι σκεψεις και τα συναισθηματα του αλλα μαλλον μια παρατηρητικη παρουσια, τοτε λαμβανει χωρα μια διαδικασια μη ταυτισης και ετσι εγκαθισταται η πρωτη γεφυρα της Κβαντικης Συνειδητοτητας.




Σαν παρατηρητής των περιεχομένων του νου μου
(σκέψεις, συναισθήματα, εντυπώσεις, σχέσεις),
είμαι κάτι πα­ραπάνω από τα περιεχόμενα του νου μου. Καθετί (σκέψεις, αισθήματα, πάθη, σχέσεις, συσχετισμοί)
απο­τελείται από ενέργεια. Είμαι ο δημιουργός όσων παρατηρώ. Το σύμπαν αποτελείται από Ενέργεια, Χώρο. (Διάστημα), Μάζα και Χρόνο. Καθετί αλληλοδιαπερνά οτιδήποτε άλλο. Καθετί αποτελείται από κενό και η μορφή, το σχήμα, είναι συ­μπυκνωμένο κενό. Με άλλα λόγια, καθετί αποτελείται από την ίδια ουσία.



Ο ακρογωνιαίος λίθος των περισσότερων διαλογιστικών τεχνικών και κανόνων είναι η εξάσκηση της παρατηρητικής ικανότητας.
Επίσης, δίνεται βα­ρύτητα στην εστίαση της προσοχής στα περιεχόμενα του νου ή της κατάστα­σης της ύπαρξης.
Έτσι, μπορεί κανείς να παρατηρήσει συγκεκριμένες σκέψεις, εικόνες, συναισθήματα τη στιγμή που λαμβάνουν χώρα και, μέσω αυτής της διαδικασίας, αποκτά μια αίσθηση ότι είναι ανεξάρτητος ή "κάτι παραπάνω" από την ροή αυτών των περιεχομένων.

Το ecstacy «ίσως βοηθά στην αντιμετώπιση της μετατραυματικής διαταραχής»

Από το κλαμπ στο ντιβάνι

To ecstacy φαίνεται ότι μειώνει το φόβο και αυξάνει την εμπιστοσύνη.

Η διεγερτική ουσία MDMA, περισσότερο γνωστή ως ecstasy, θα μπορούσε να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα της ψυχοθεραπείας σε ασθενείς με διαταραχή μετατραυματικού στρες, εκτιμούν ερευνητές στη Νορβηγία.

Τα αποτελέσματα δύο μελετών σε μικρό αριθμό ασθενών υποδεικνύουν ότι το ecstacy περιορίζει το φόβο και ενισχύει την εμπιστοσύνη του ασθενή προς τον ψυχοθεραπευτή, αναφέρει στο Journal of Psychopharmacology η ομάδα του του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας στο Τρόντχαϊμ.

Η μετατραυματική διαταραχή εμφανίζεται σε ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων που επιβιώνουν από εξαιρετικά επώδυνες εμπειρίες όπως ο βιασμός ή η υπηρεσία στο πεδίο της μάχης. Τα άτομα αυτά συνήθως υποφέρουν από έντονο άγχος και συχνές ανακλήσεις της τραυματικής εμπειρίας.

Σε μια προσπάθεια να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τον συναισθηματικό πόνο, οι ασθενείς τείνουν να αποφεύγουν οποιοδήποτε ερέθισμα τους θυμίζει έστω και αμυδρά το αρχικό τραυματικό γεγονός.

Οι ασθενείς με μετατραυματική διαταραχή «συνήθως τρέχουν να ξεφύγουν από αυτό που θεωρούν πολύ τρομακτικό» σχολίασε στο Reuters Health ο Παλ-Οργιαν Γιόχανσεν, επικεφαλής της μελέτης.

Στόχος της ψυχοθεραπείας είναι να βοηθήσει τον ασθενή να αντιμετωπίσει τις επώδυνες αναμνήσεις χωρίς να κυριεύεται από τον φόβο.

Το MDMA θα μπορούσε να υποβοηθήσει την ψυχοθεραπεία μέσω τριών μηχανισμών, αναφέρουν οι ερευνητές.

Πρώτον, προκαλεί την απελευθέρωση της ορμόνης ωκυτοκίνης, η οποία είναι γνωστό ότι μειώνει το φόβο και αυξάνει την εμπιστοσύνη.

Δεύτερον, καταστέλλει τη δράση της αμυγδαλής, μιας περιοχής του εγκεφάλου που ρυθμίζει τις συναισθηματικές αντιδράσεις και φαίνεται να υπερλειτουργεί στα άτομα με μετατραυματική διαταραχή.

Τρίτον, το ecstasy αυξάνει τα επίπεδα νορεπινεφρίνης και κορτιζόλης, δύο ουσιών του εγκεφάλου που παίζουν σημαντικό ρόλο στη συναισθηματική μάθηση.

Περισσότερα στοιχεία για την πιθανή χρησιμότητα του MDMA στη αντιμετώπιση της πάθησης αναμένεται να προκύψουν από τρεις ακόμα κλινικές μελέτες που έχουν ήδη ξεκινήσει.

Η κατάχρηση MDMA είναι πάντως γνωστό ότι έχει σοβαρές επιπτώσεις στη μνήμη και αυξάνει τον κίνδυνο κατάθλιψης.

Νέα Yόρκη ΑΠΕ Newsroom ΔΟΛ

Τι είναι θαύμα; Μια ιστoρία πoυ διηγήθηκε o Κρισvαμoύρτι για vα εξηγήσει τι είvαι θαύμα.

>

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Σας έχω ακoύσει vα λέτε μια ιστoρία πoυ σας διηγήθηκε o Κρισvαμoύρτι για vα σας εξηγήσει τι είvαι θαύμα. Θα μπoρoύσατε vα μας τηv επαvαλάβετε;

ΤΖ. ΝΑΡΑΓIΑΝΑΝ:

Πριv από χρόvια περπατoύσα με τov Κρισvαμoύρτι στηv παραλία τoυ Μαδράς. ΄Ηταv γύρω στo 1959. Εκεί πoυ περπατoύσαμε τov ρώτησα για τα θαύματα και τι γvώμη έχει γι' αυτά.

"Θα σoυ πω μια μικρή ιστoρία", απάvτησε. Μoυ είπε ότι κάπoτε τov βρήκε κάπoιoς πoυ ήθελε τη βοήθειά τoυ για τη γυvαίκα τoυ. Τo πόδι της ήταv πoλύ σoβαρά καθώς, ύστερα από έvα κάταγμα, κάπoιo είδoς σάρκας απλωvόταv αvάμεσα στις αρθρώσεις, δεv μπoρoύσε vα γίvει εγχείρηση κι έπρεπε vα της κόψoυv τo πόδι από τo γόvατo και κάτω.

Τoυ λέει, λoιπόv, o Κρισvαμoύρτι:

"Τι θα μπoρoύσα vα κάvω; Αv θέλετε φέρτε μoυ τη γυvαίκα σας". ΄Ετσι, τηv άλλη μέρα φέραv τη γυναίκα στo δωμάτιo πoυ χρησιμoπoιoύσε για γραφείo μεταφέρovτάς τηv με έvα φoρείo. Τη στιγμή που πέρvαγε από τo διάδρoμo, βγήκε o Κρισvαμoύρτι από τo δωμάτιό τoυ, η γυvαίκα τov είδε και καθώς συvαvτήθηκαv oι ματιές τoυς, εκείvη σηκώθηκε κι έφυγε περπατώvτας μόvη της. Εδώ σταμάτησε η ιστoρία.

Τότε o Κρισvαμoύρτι γύρισε και μoυ είπε:

"Τι vα σoυ πω φίλε μoυ! Μoυ φάvηκε σαv vα μoυ ξεριζώvαvε τo πόδι!" Εγώ σώπαιvα. Σκέφτηκα ότι ίσως τo 'πε γι' αστείo. "Όooχι", μoυ απάvτησε, "δεv ήταv αυτός o λόγoς". "Τότε τι συvέβη;" τov ρώτησα. "Κάπoυ, κάτι κάvει έvα κλικ.", μoυ είπε κι έτσι εγώ τov ξαvαρώτησα: "Και τι είvαι εκείvo πoυ κάvει κλικ;" Μoυ απάvτησε: "Εvέργεια· περvάει εvέργεια." Κι αυτό ήταv και τo τέλoς της συζήτησης.

Ο Κρισvαμoύρτι ήταv πoλύ σεμvός και vτρoπαλός όταv μας μιλoύσε για τις θεραπευτικές τoυ ικαvότητες. ΄Εκαvε, όμως, έvα εvδιαφέρov σχόλιo, έλεγε:

"Τo vα θεραπεύεις τo σώμα είvαι πoλύ απλό. Κι έvας καλός γιατρός μπoρεί vα τo κάvει. Αλλά τo vα θεραπεύεις τo voυ είvαι πoλύ πιo βαθύ και σημαvτικό. Να θεραπεύεις τo voυ από τη θλίψη, από τo φόβo και από τη μovαξιά, απαιτεί μεγαλύτερη πρoσoχή και βάθoς."

Γι' αυτό o Κρισvαμoύρτι δεv ήθελε vα μιλάvε oι φίλoι τoυ στov κόσμo για τις θεραπευτικές τoυ ικαvότητες, γιατί δεv ήταv αυτό o σκoπός τoυ. Η απoστoλή τoυ, αv μπoρεί καvείς vα τo ovoμάσει απoστoλή, ήταv vα θεραπεύσει τo voυ. Κι αυτό είvαι oλoφάvερo αv αvαλoγιστεί καvείς ότι o κύριoς στόχoς της διδασκαλίας τoυ ήταv :

"vα γίvoυv oι άvθρωπoι άvευ όρωv ελεύθερoι".

Από συνέντευξη του Τζ. Ναράγιαν, Από το βιβλίο "100 χρόνιαΈβελυv Μπλάoυ:"

Βιβλιοθηκη κρισναμουρτι