Πορευσου εν ειρηνη Μανωλη Ρασουλη, καλη επιστροφη στον Οικο και χαρουμενη συναντηση με τον παλιοφιλο τον Οσσο εκει ψηλα…

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ, ΡΕ !!!

O Μανώλης-Ντέβα Παριντίτο,
ο αχθοφορος της γυρης, 
ο ανιχνευτης του dna του γιγνεσθαι, 
εκπληκτικός άνθρωπος, ωραίος τρελός, 
αυτοεξοριστος στη πατρίδα της συνείδησης, 
βαθύτατα αντικομφορμιστής και ανατρεπτικός,
που τον είχαν χαρακτηρίσει «αιρετικό,  ιδεολογικό τρομοκράτη και εκκεντρικό», 
αποσύρθηκε περιφρονημένος κατατρεγμένος και Πρωτοπόρος - Πλήρης Ιδεών.

Κόμματα, εκκλησία, ιδιωτικά κυκλώματα, θεωρουσαν κίνδυνο τις προτάσεις του.

Αναπόφευκτη η αντιπαράθεση με τα πάσης φύσεως κατεστημένα που εβλεπαν στο Μανωλη,  ένα κίνδυνο για την πόζα και την ανεπάρκεια τους.

Αναποφευκτη και η σύγκρουση με τους εφησυχασμένους και όσους ετρεμαν μήπως ανατραπεί η «τάξις των πραγμάτων».

Πραγματι, ειμαστε πολλοι που συμπορευθηκαμε πνευματικα με τον Μανωλη  Ρασουλη Ντέβα Παριντίτο(=ερωτευμένος με την θεικότητα).  Ο Μανωλης ηταν αυτος που παρουσιασε τις διδασκαλιες του Οσσο (τοτε Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς) στη Ελλαδα,  με την εκδοση του «Αυγού» το ‘ 80, πρωτοποριακο για κεινη την εποχη περιοδικο πνευματικης αναζητησης και τεχνης. Εκφραζει δημοσια με σθενος την δυσφορια του για την τοτε κυβερνηση (87) που παραβιαζει την πατροπαραδοτη ελληνικη φιλοξενια και απελαυνει τον ταλαιπωρημενο και με πολλα προβληματα υγειας  Οσσο. Εξ’ ισου παλικαρισια εκεινη την εποχη,  στηριζει τον Οσσο και γινεται αποδεκτης  χλευασμου,  αφου ολος ο κοσμος  τοτε,  τον Οσσο τον πετροβολουσε …

To Αυγο, το πιο γκαγκαν περιοδικο των βαλκανιων στα 1980.

Νοστράδαμε, Νοστράδαμε - τα όσα είδες τα ‘δαμε.

"Ένα κι ένα κάνουν δύο / λένε στο μηχανουργείο / μα εγώ, εγώ με σένα / Θεέ μου γίνομαι κανένα".

Απο περιέργεια υπάρχω κι από καραγκιοζλίκι.

Φτάνει φτάνει φτάνει, η ζωή μας κύκλους κάνει.

Μη μου τούς κύκνους τάρανδε. Μάς έδειξες το πράμα σου. Δείξε μας λιγουλακι καί το θαύμα σου.

Με το μυαλό σου το άπειρο,  Πώς να συλλάβεις το άπειρο;

Αλλο να βγάζεις Βόλβο κι άλλο βολβούς.

Καλλίτερα Αλλαντίν παρά Μουτζαχεντίν.

Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει κι όταν φάει ροχαλίζει.

Αριστερά η πελατεία τα λεφτά στην Ελβετία.

Ο καιρός μας είναι ζοφερός, τάδε έφη Ζερεφός.

Στου κουφού την πόρτα, φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Κι όμως, πιστεύω στα αντίδοτα. Η πίστη, όμως, πράγματι σώζει;

Εμπρός λοιπόν στον καθημερινό αγώνα εξιχνίασης της σχέσης των πραγμάτων τε και θαυμάτων.

Πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας. Έχω καταλάβει ήδη της ζωής μου το παιχνίδι.

(από συνεντευξη)

Ποια είναι η σχέση σας με τη θρησκεία;

Προσπαθώ χρόνια να ερμηνεύσω αυτό που είπε ο Σωκράτης στους μαθητές του όταν τον παρότρυναν να φύγει να μη θανατωθεί: «Μα από το θάνατο μου θα μάθω» (ουάου!).

Τι σχέδια έχετε για το μέλλον;

Να σώσω την ανθρωπότητα (αν σώζεται).

Εντέλει, νιώθετε ευτυχισμένος;

Είπα να μου βάλουν στην ταφόπετρα όταν τα τινάξω: «Έφυγε πλήρης ιδεών»."

“Στείλε χάρε να χαρείς
κάποιον να με πάρει
αγαπήσαμε την ίδια
μα αυτή δεν μας γουστάρει”

“Η δημιουργία διαμέσου της τέχνης είναι απλά ένα στάδιο για την ολοκλήρωση του ατόμου. Σήμερα η τέχνη δεν μου φθάνει για να μπορέσω να προσεγγίσω τον στόχο μου, που είναι η γνώση της συμπαντικής αλήθειας και η ένωση με το Όλο. Κάτι τέτοιο δεν το διδάσκει η Τέχνη. Ίσως αυτό να αντανακλάται σε ορισμένες πολύ ειδικές στιγμές της, αλλά και πάλι δεν μου φθάνει αυτή η αντανάκλαση. Η πορεία προς την αλήθεια είναι σύνθετη, απαιτεί εξειδικευμένες τεχνικές και πολύ διαλογισμό. Αυτή η διαδικασία με ενδιαφέρει."

Τώρα είναι ακριβώς το οριακό στίγμα για την ανθρωπότητα. Ή ταν ή επί τας. Ή θα χαθεί το ανθρώπινο είδος, ή θα κάνουμε ένα άλμα ποιοτικό. Και είναι πολύ γοητευτικό που βρισκόμαστε σ' αυτή τη φοβερή εποχή.

Με κεντρικό στόχο μια νέα συνείδηση πλανητική 

και μια νέα προσέγγιση 

στο τρίπτυχο ζειν ευζειν γνώθι σ εαυτόν, 

παρεμβάλλομαι στο εγχώριο 

αλλά και όσο μπορω στο διεθνές γίγνεσθαι.

Είμαστε εμεις οι καλλιτεχνες ένα είδος ντελάλη, ένα είδος εξάγγελου, κουβαλάμε τη γύρη, και την πάμε γύρω-γύρω. Αχθοφόροι της γύρης. Η Ελλάδα γενικώς έχει ένα πράγμα το οποίο είναι ακατέργαστο, ξαφνικά αλλάζει απόψεις, αλλάζει συναισθήματα, τη μια σ' ανεβάζει, την άλλη σου δίνει μια, τη μια στιγμή γίνεται λαός και τρέχει στα βουνά, αντάρτικο, και σκοτώνονται, και την άλλη "πάμε στο Καζίνο", στις Ρωσίδες, στον καναπέ, και αποχαυνώνονται. Δεν έχουν έναν μέσο όρο, και στα βουνά να έχουν λεπτότητα, και στον καναπέ να έχουν ετοιμότητα.

Ο ιχνηλάτης  κοιτάζει, παρατηρεί τι συμβαίνει,

αν υπάρχει καπνός στο βάθος, 

βάζει το αυτί κάτω στο έδαφος και αφουγκράζεται, 

και μετά λέει "από δω, είναι καλύτερα να πάμε". 

Αυτή είναι η δουλειά μου, 

να πηγαίνω πιο μπροστά, 

να ξαναγυρίζω πίσω, και να λέω, νομίζω ότι... "αυτό". 

Αυτό που ζητάω από την ελληνική κοινωνία και δεν έχει την υπομονή και τη σύνεση για να καταλάβει,

ότι μια κοινωνία χρειάζεται απελπιστικά τους ιχνηλάτες - νομίζει ότι χρειάζεται μόνο τους κρεοπώληδες...

Η νέα γενιά είναι η μέλλουσα και αστροναυτική ανθρωπότης. Ζούμε στον προθάλαμο του διαστημικού πολιτισμού. Είμαι υπέρ αυτού, διότι είναι η μόνη διαφυγή για να ξεσκαρτάρει ο πλανήτης.  Ειδάλλως θα πάμε σε έναν παγκόσμιο πόλεμο. Αυτόν προσπαθώ και πολεμώ να τον σακατέψω πριν ανοίξει το αυγό του φιδιού και δούμε τον Αρμαγεδόνα να σοδομεί τη Νέμεση. Μου λείπει η ποιότητα του παρελθόντος. Όμως το παρελθόν είναι παρελθόν. Η αγία Νοσταλγία είναι μεταμφιεσμένη η Σειρήνα. Σε τρώει γιατί δε ζεις στο παρόν. Άλλωστε οι προσωκρατικοί λένε ότι έτσι κι αλλιώς ζούμε στο αιώνιο παρόν.

Το παρόν site (http://www.rasoulis.gr/), για μένα, έστω και επίσημο, δεν είναι να παραθέσω τα πεπραγμένα μου, εν είδη πρόωρου μνημόσυνου, τα προικώα μου σε στιλ: θαυμάστε με και εσείς ,εκτός από μένα (που και αυτό μπορεί να περιλαμβάνεται στο σκεπτικό αλλά ως δευτερογενές)  αλλά να εκθέσω μεν τα πεπραγμένα μου, όσο μπορώ περισσότερα, για να δείξω ότι δούλεψα  και δουλεύω- και δεν υπήρξα χαραμοφάης, και αφού  υπερασπιστώ τον περιφρονημένο κατατρεγμένο και πρωτοπόρο χαρακτήρα των προϊόντων των κόπων μου, να καταγράψω τις προσπάθειες των όσων δεν ηθέλησαν να παραχθούν αυτά τα προϊόντα και το γιατί ο παραγωγός τους -εγώ δηλαδή- έγινα το σκοτεινό αντικείμενο του φθόνου τους. 

Όμως θέλω να καταγράψω όχι τις κινήσεις των εχθρών που έτσι και αλλιώς θα υπήρχαν, αλλά εκείνων των κρατικών φορέων και ιθυνόντων εν ονόματι τάχαμ του δημοσίου συμφέροντος, -ουσιαστικά εις βάρος του- χρησιμοποίησαν τους εθνικούς και κρατικούς οργανισμούς και μηχανισμούς εναντίον μου και εναντίον της δουλειάς μου, που επωμίστηκε σε τελευταία ανάλυση το δημόσιο συμφέρον και το ξεκαθάρισμα του τι είναι επιτέλους πολιτισμός, και πώς αυτός θωρακίζει  τη χώρα ή καταντά τροτέζα  στη Συγγρού του εκάστοτε και ενίοτε γραφειοκρατικού, μικροπολιτικού συμφέροντος.

Όποιος λοιπόν, έντιμος, ευαίσθητος, αντικειμενικός θα ήθελε να εντρυφήσει  στην πορεία της ιδεολογικής μου ηθικής και αισθητικής απόσταξης , θα λάβει υπόψη του πάραυτα με το μικρό έργο μου και το ιστορικό μου πώς η Λερναία Ύδρα (και η δίδυμη αδελφή της, δηλαδή οι ημέτεροι) προσπάθησε και προσπαθεί να το παροπλίσει , περιθωριοποιήσει, να του κάνει λοβοτομή εκεί που αυτό οραματίζεται τη Χρυσή τομή.

Δεν το κάνω από στιλ ούτε από γκρίνια που αναφέρομαι επίμονα σε περιστατικά που δείχνουν ανάγλυφα αλλά και σημειολογικά τις συσχετίσεις και της τριβής μεταξύ της δικής μου προσπάθειας αλλά και της Λερναίας Ύδρας. Όχι μόνο απλώς για την ιστορία όπως λένε.

Η καταγραφή του κοινωνικού πλαισίου που διαμορφώνει και ελέγχει η πιο αδυσώπητη αποκρουστική και παρακμιακή κάστα των νεόπλουτων αρχοντοχωριατών μικροαστών- τους οποίους στο βάθος αγαπώ αλλά δεν εκτιμώ- έχει πρώτιστη σημασία για την εντόπιση των παραμέτρων, των αξόνων, και των αναδιπλώσεων της συνολικής δουλείας μου, που σαφώς προεκτείνεται στη στάση ζωής που κρατώ, ελπίζω με κάποια συνέπεια, και που απ αυτή τροφοδοτείται και νοηματοδοτείται.

Επομένως, και να τα γκαγκαρώσω, κάποια στιγμή, (και δεν είμαι από πέτρα ούτε αθάνατος) να υπάρχει τουλάχιστον ένα site, όχι απολίθωμα, αλλά σαν ημερολόγιο ενός τύπου που προσπάθησε να βιώσει και να αντιληφθεί την αντίστιξη της ζωής, του έρωτα και του θανάτου. Μπας και κανένας άλληλος μάθει κάτι απ αυτό και κάνει μέσα του ένα βζνννγκ.

Απ αυτήν την άποψη και υπ αυτή την έννοια ας είναι ευλογημένο το παρόν site. (πιστεύω και δεν ξέρω γιατί, αν ζούσε στις μέρες μας ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος θα χε και αυτός ένα site).

Υ.Γ.  Το σπουδαιότερο, ότι ο τύπος αυτός (εγώ δηλαδή) ενσαρκώθη  σ ένα οριακό timing όπου πλανήτης και ανθρώπινο είδος, αντικειμενικά βρίσκονται στον έσχατο κίνδυνο, και η ηθική του αγωνία επυρακτούτο όχι από το ερώτημα: να ζει κανείς ή να μην ζει, αλλά αν υπάρχει δικαιοδοσία, εκ της διαλεκτικής, περί σωτηρίας του πλανήτη ή του είδους παρέμβασης ναυαγοσωστικού περιεχομένου ή καρμικά θα έπρεπε να γίνει αποδεχτό το προαποφασισθέν και να γράφει η οθόνη το ίσως λυτρωτικό, τελειωτικό: The End.

Τίποτα δεν μου τη βιδώνει περισσότερο, όσο το απόλυτο αληθοφανές εκείνων που εν ονόματι π.χ. της Ελλάδας, καταστρατηγούν την Ελλάδα, εν ονόματι της λογικής επιβάλουν την λογικοφάνεια, εν ονόματι της σοβαρότητας  σοδομούν τη σοβαρότητα και εγκαθιδρύουν τη σοβαροφάνεια.

Υποκλέπτουν τα συστατικά της θετικότητας, οχυρώνουν παντίοις τρόποις τη νοσηρότητα, δημιουργούν ένα μείγμα αλαζονείας και απελπισίας και είτε επελάυνουν , είτε πόντο πόντο δηλητηριάζουν το κοινωνικό προσκήνιο. Αυτοί μπορεί να είναι ο καθένας μας. Και ελόγου μου συμπεριλαμβανομένου, όταν αφήνομαι, τελματώνω, διαθλώ την ετοιμότητα και την ερευνά μου, μαραζώνω το όνειρο και επαναπαύω το όραμα. Το όραμα που είναι το πρόπλασμα της συνείδησης. Της συνείδησης που είναι το μόνο θαύμα. (μας λένε ότι το θαύμα απλώς είναι έλλειψη γνώσης).

Δύο πράγματα σιχαίνομαι, τις πυρηνικές βόμβες κι αυτούς που εν ονόματι μιας αξίας την καταστρατηγούν τη βεβηλώνουν τη σοδομούν. Μιλούν εδώ ασύστολα περί πολιτισμού και αναβαθμίσεως του Ολυμπιακού ιδεώδους, φθονώντας και καταδιώκοντας κατά το σύνδρομο Ηρώδη την αυθεντικότητα που φυσικό είναι να τους απειλεί τη ρηχότητα  και την υποκρισία. Μα το πρασινερό μουσάκι του Τσάκα, η Ελλάς βρίθει κατσαπλιάδων  που εν ονόματι της Ελλάς την λικβιντάρουν, ενονόματι του τραγουδιού το διακορεύουν, εν ονόματι της  αλήθειας την φυλακίζουν (έτσι φρονούν και γι αυτό παραφρονούν). Όμως δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου. Αν ήμασταν πριν 2000 χρόνια ή πριν 300 να τους κατανοήσω. Τώρα ο πλανήτης κινδυνεύει κι είναι ντεφάκτο εχθροί της ζωής. Και είναι εδώ και τώρα τιμωριτέοι.

Και ενώ έχομε συμφωνήσει ότι ΟΛΑ ΕΝ ΣΟΦΙΑ ΕΠΟΙΗΣΕ οι θεολόγοι και οι νεωκόροι των δογμάτων εξακολουθούν να μπαίνουν στα ρουθούνια του Θεού και να κηρύττουν ότι ο αληθινός Θεός κάνει τα καλά και ο Εωσφόρος τα άσχημα,  κατανομή εργασίας. Εκλογίκευση ; Κακοποίηση των νόμων του Γίγνεσθαι; Χαζοανθρωποκεντρισμός;  Εγώ δεν θα λέγα καν ότι : όλα εν Θεού. Η ότι όλα τα κάνει ο Θεός. ΌΛΑ είναι θεός, όλα είναι ο θεός κι ο θεός είναι ΟΛΑ. Αυτός έφτιαξε και την ευθύνη ας την αναλάβει κιόλας και πιστεύω ότι το κάνει. Οι κακομεσάζοντες όπως περιττεύουν. Αφήστε το Θεό ήσυχο να κάνει τη δουλειά του κύριοι.

 

Στην Κέρκυρα, παρ όλες τις αντιξοότητες, υπήρξε ένα κλίμα φιλικότητας με τον Μάνο αλλά και αλληλοεκτίμησης και χιούμορ. Κάποια στιγμή σε μια ομίγυρη , προφανώς γιατί εγώ φορούσα τότε τα μπορντό και τη μάλα του OSHO, και είχα δηλώσει ότι θα κατέβαινα ανεξάρτητος στις εκλογές, ο Χατζηδάκης γελώντας, με φιλικό τρόπο μου είπε: θα ήθελα κάποτε να δω το Ρασούλη (τον Γασούλη) με φράκο (φγάκο). (γέλια). Σκέφτηκα αφ ότου πέθανε να βάλω φράκο και να πάω να αποθέσω λίγα λουλούδια στον τάφο του. Ακόμη γελώ με την ιδέα του. Και με το γέλιο του που ήταν πράγματι μεταδοτικό.

Κι εγώ ελληνόπουλο είμαι. Κι αν δεν έχω το ένα χούϊ έχω το άλλο. Π.χ ο νεοέλλην οδηγός δεν τρέφει κανένα σέβας για τον πεζό. Τουναντίον δεν σταματά στις διαβάσεις, καταστρατηγεί τίς κατακτήσεις του πεζού. Εγώ πολλάκις στις λεγόμενες  ζέμπρες - το ιερό και όσιο τής κυκλοφοριακής κουλτούρας στην Ευρώπη- την τελευταία στιγμή πηδώ παριστάνοντας τον Κουκοδήμο γία να γλυτώσω από τόν Είμογαμάωντα οδηγό.

Κι όμως δεν τού παίρνω τον αριθμό δεν τηλεφωνώ στην αστυνομία σωστά να ρουφιανέψω προστατεύοντας έτσι και τη δική μου ζωή αλλά και των άλληλων.

Κακώς. Διότι δεν έχουμε δύο ζωές ώστε όποιος έχει δυο ζωές να δίνει τη μία στον ρωμηόνα οδηγό. Ποιος ξέρει ίσως και γιατί ο σαδιστής να θέλει και τον μαζοχιστή του.

Η κοινωνία τής ανοχής. Ο οίκος τής ανοχής.

Δύο είναι τα αγαπημένα δόγματα του νεοέλληνα :

α) ό, τι φάμε και πιούμε κι ό, τι αρπάξει ο κώλος μας

β) μακριά από τον κώλο μας και όπου θέλει ας είναι.

Αν καταλάβω πως υπάρχει κανένα τρίτο αμέσως θα σας το γράψω. Για να μην νομίζετε ότι σας γράφω. Νάουμ.

Πιστεύω πως κιόλα τα κόμματα να συμπράξουν σε μια υπερκυβέρνηση πάλι ο λαϊκισμός θα βασιλεύει και τη γη θα κυριεύει. Επομένως το θέμα δεν είναι κομματικό , πολιτικό αλλά ούτε μόνο ιθαγενές. Είναι οικουμενικά πολιτισμικό. Γι αυτό πιστεύω και εργάζομαι να γίνει α) η Ελλάδα πολιτισμική Ελβετία β) να χτιστεί η Έβδομη Διεθνής από φυσιοκράτες, φυσιολάτρες,  μονοφυσίτες, μεταφυσίκλες και παραφυσούντες των Ιερουσαλήμ.

Προσκυνά τη χάρη σου λαέ μου. Όμως όπως κι εσύ καλά γνωρίζεις πότε είσαι λαός μετά Βαΐων και κλάδων πότε είσαι η μάζα που κάνει την ιστορία, πότε η μπάζα , πότε πληθυσμός και πότε πότε όχλος που δεν διασταυρώνεις πια αλλά σταυρώνεις. Προσκυνώ τον όχλο σου λαέ μου.

Έχω εκδώσει 6 βασικά βιβλία. Ουδείς στην Ελλάδα από τους ειδικούς στα έντυπα, παρουσίασης είτε κριτικής έγραψε. Μόνο ένας, ο Νίκος Τόγκας ή Ντόκας στην Ελευθεροτυπία. Δουλεύαμε μαζί στην Δημοκρατική Αλλαγή. Οι άλλοι; Αν τα βγαζα στον Καστανιώτη ή τον Λιβάνη;  Κι όμως είναι βιβλία κλειδιά για την εν γένει ιδεολογία στην Ελλάδα. Αυτό δεν είναι ξέχωρο με το νούμερο την ελλήνων πελατών στις υποδουλωμένες βουλγάρες, τσέχες, ρωσίδες: 1.200.000 πελάτες έκαναν χρήση των άμοιρων κοριτσιών. Όλοι στην Ελλάδα κατά ένα 97% κατά τη γνώμη μου είναι βουλιαγμένοι οικειοθελώς στην άγνοια. Στην παθητική άγνοια γιατί ήταν η άλλη η σωκράτεια που επέμενε «εν οίδα ότι ουδέν οίδα».   Ως πότε θα κρατήσει αυτό; Δεν οίδα.

Τη ζωή μου θύμισες και να 'ταν μόνο ετούτο,
μ' έσυρες κι αρχίσαμε τους κύκλους του χορού
και το βαλς σαν βάλσαμο το νοιώθω μεσ' το αίμα
σαν κραυγή του θάνατου σαν γέλιο ενός μωρού

Σε "λαϊκή" στεκότανε
ο Χάρος και πουλιότανε.
Και μια γριά, καλή γριά
του αγοράζει δυο κιλά...

Πρωτοχρονια του 2008.

Ο καινούργιος χρόνος μπήκε ανώμαλα. Έπαιξα τρείς μέρες στα Γιανιτσά, δύο μέρες τα Χριστούγεννα και μια παραμονή Πρωτοχρονιάς. Με είχαν προειδοποιήσει φίλοι να μην πάω. Δεν μπόρεσα να καταδικάσω μία ολόκληρη περιοχή κι ας είναι το σημείο μηδέν, γη ίσα με τη θάλασσα στο ίδιο λέβελ..
Πρώτη μέρα κιόλας άρχισαν τα ντράβαλα με τους θαμώνες. Άλλος φώναζε την ώρα που παίζαμε το "Πότε Βούδας": -παίχτε ρε και κανά τραγουδι....! Άλλος μου πρότεινε μία ....μυτιά για ν΄ανέβω και κάτι βιδωμένοι ήλθαν στο τέλος στο καμαρίνι και απειλητικά μου είπαν:- άν έχεις κότσια ανέβα να παίξεις ένα θρακιώτικο γιατί είμαστε από τη Θράκη. Κάναν κάτι χειρονομίες, γίναμε μπίλιες. Το μαγαζί, ένα τεράστιο τύπου σκυλάδικο, με 35 γκαρσόνια με παπιγιόν, κάτι φουσκωτούς κλπ. Το μαγαζί υποσχέθηκε να με προφυλάξει. Παραμονή Πρωτοχρονιάς ανέβαινε ο μαίτρ της σάλας στο πάλκο απειλώντας να παίξουμε σκυλάδικα που τα ζητούσε μια παρέα μεθυσμένων. Ήμουν στο καμαρίνι για ξεκούραση. Ήρθε ο μπουζουκτσής μπαϊλντισμένος, ήρθε πίσω του κι ο Κώστας ο μαίυπ βρίζοντας: - πούναι αυτός; - τι συμβαίνει, ρωτώ. - σηκώνεται ο κόσμος να χορέψει και τον καθίζετε κάτω! -Εμείς; Τον κόσμο; απορησα , μ΄ανέβηκε η πίεση και το αίμα στο κεφάλι. Το όνομα του μαγαζιού "Ζεύξις ονείρων".

Ουρλιάζοντας και βρίζοντας ο μαίτρ χτύπησε την πόρτα πίσω φωνάζοντας :- Δεν θα φύγετε από δω μέσα! Μετά ουρλιαχτά με τηνυπεύθυνη του γραφείου. Ζήτησα να φωνάξει την Αστυνομία και τον υπεύθυνο του γραφείου. Μου ακούστηκε :-δεν θα φύγετε από εδώ ζωντανοί! Ένοιωσα ξαφνικά σαν μεσ΄στη φάκα. Δεκαεφτά χρόνια στη Μακεδονία δεν μου΄χει ξανατύχει. Με είχαν προειδοποιήσει. Παραλίγο εγκεφαλικό. Ανέβηκα στη συνέχεια στο πάλκο, πήρα το ιδεολογικό μου ύφος και είπα στους θαμώνες ότι εμένα το συμφέρον μου είναι μου είναι να ζω στην Αθήνα. Όμως ζω στη Μακεδονία γιατί υπάρχει πολλαπλό πρόβλημα κλπ.,κλπ,κλπ. Ο κόσμος χειροκρότησε. Είπα και για τον υποψήφιο εκτελεστή μας. Έκανα την καρδιά μου πέτρα . Τέλειωσα το πρόγραμμα όπως όπως, είχε ξημερώσει πρώτη Γενάρη. Είπα να βάλουν το μεροκάματό μου εκεί που ήξεραν κι έφυγα.

Όλα στη ζωή 'ναι ρόλοι
κι ο καθένας παίζει ένας δύο όλοι
χίλιοι από άμμο σβώλοι
μπρος στο κύμα της καρδιάς
Πρέπει μόνος ρόλο να διαλέξεις
η διαλέγουν άλλοι ρόλο κι όσο αντέξεις
μέχρι τέλος θα τον παίξεις
όσο και ν' αγκομαχάς

Μόνο εσύ 'σουν αλήθεια,κάτι αληθινό
σίγουρα σαν σε κοιτούσα ήμουνα εγώ
Μ' έμαθες πως να πονάω μα και να γελώ
πως να δω τον εαυτό μου τον πραγματικό

Όλα στη ζωή 'ναι ρόλοι
κι ο καθένας παίζει ένας δύο όλοι
χίλιοι από άμμο σβώλοι
μπρος στο κύμα της καρδιάς

Όλα στη ζωή 'ναι ρόλοι
μοίρα τους μοιράζει σε χωριό και πόλη
και οι ξύπνιοι κι οι χαχόλοι
παίζουνε οι μεν τους δε
έλα εδώ που τραγουδάμε
η μαζί η σόλο άϊντε κι όπου πάμε
κάποιον δεν τον ξεγελάμε
τέρμα ο ρόλος πια νεκρέ

Μόνο εσύ 'σουν αλήθεια,κάτι αληθινό
σίγουρα σαν σε κοιτούσα ήμουνα εγώ
μ' έμαθες πως να πονάω μα και να γελώ
πως να δω τον εαυτό μου τον πραγματικό

Όλα στη ζωή 'ναι ρόλοι
κι ο καθένας παίζει ένας δύο όλοι
χίλιοι από άμμο σβώλοι
μπρος στο κύμα της καρδιάς

…Δεν πρέπει να αντιδρά κανείς. Πρέπει να δρα. Εγώ δεν αντιδρώ, δεν περιμένω δηλαδή να γίνει το κακό για να βγω στους δρόμους όπως αυτοί οι κακόμοιροι που μπαζώνουν τα ρεύματα και μετά βρέχει, πλημμυρίζουν τα σπίτια τους και βγαίνουν στα κανάλια και ωρύονται. Εγώ πασχίζω για μια νέα πλανητική συνείδηση και μια νέα προσέγγιση στο τρίπτυχο «ζειν – ευ ζειν – γνώθι σεαυτόν» και παρεμβαίνω όπου μπορώ εδώ, στο Ισραήλ, στην Τουρκία παντού.

…Εγώ δημιούργησα μια ατμόσφαιρα. Ας χορέψουμε είπα για να κινηθεί το σώμα και να πάει το αίμα στην καρδιά, στον εγκέφαλο. Να χορέψουμε και να μπορέσουμε μετά να επικοινωνήσουμε στα ζωτικά θέματα, να ταρακουνηθούμε.

…Ο έρωτας είναι τα σκαλοπάτια για να ανέβεις, το λέει και ο Osho. Ο έρωτας είναι ακατέργαστη ενέργεια που οφείλεις να τη χρησιμοποιήσεις για να γίνεις καλύτερος. Όποιος ερωτεύεται είναι τυχερός. Ήταν σπουδαίος δάσκαλος ο Οsho, ήταν ο πολικός μου αστέρας. Γνωρίζοντας τον προσπάθησα να θέσω το εγώ μου στην υπηρεσία της συνείδησης μου.

…Στη Βαρκελώνη αυτοεξορίστηκα γιατί εκεί βρίσκονταν η πρώτη αναρχική κυβέρνηση του κόσμου. Είναι μία πόλη μοντέλο η Βαρκελώνη. Ζήτησα βοήθεια από τους Καταλάνους για να περισώσω το τομάρι μου. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι εγώ είχα αγωνιστεί τόσα χρόνια για να καρπωθούν τους αγώνες μου τα βρωμόπαιδα της χούντας.

…Ο Τσαρούχης το είχε πει πολύ ωραία «σε αυτό το άθλιο ντεκόρ γίνεται μία άθλια παράσταση». Η πραγματικότητα των νεοελλήνων είναι απαράδεκτη. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει σε τι εποχή ζούμε. θα καταντήσουμε σε έναν βουγιουκλακισμό και σε μια κακομοιριά. Εκεί τείνει συνεχώς η Ελλάδα: στη μιζέρια και… από τις μίζες γίνανε όλοι μίζεροι. Διότι δε μπορούμε να λέμε ότι η Ελλάδα είναι δυνατή και οι ιθύνοντες το μόνο που κάνουν είναι να σκουπίζουν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Έχουν γίνει ειδικοί στη δημιουργική λογιστική. Η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια δανειζόταν συνεχώς και δημιουργήθηκε ο Ευτύχης Δυστυχίδης. Ο Δυστυχίδης είναι ο μέσος πολίτης, ο οποίος πάει στα σκυλάδικα, πάει στο καζίνο και μετά γυρίζει μόνος του στο σπίτι και παίρνει πρόζακ ή βαράει το κεφάλι του στον τοίχο. Εγώ θέλω να συμπαρασταθώ σε αυτόν τον άνθρωπο, να του δείξω ότι μπορεί να κρατηθεί σε μια ισορροπία μεταξύ συναισθήματος και πραγματικότητας. Θέλω να του πω μην αφήνεις να σε πιέζουν όλοι αυτοί εκεί έξω.

…Οι Νταλαροπανταζιστές χρηματοδοτούνταν από τα Υπουργεία και τα σκυλάδικα ανακηρύχθηκαν «πολιτιστικά κέντρα». Από την άλλη εμείς κάναμε μια έντιμη δουλειά, εκφράσαμε τη συγκυρία. Τουλάχιστον προσπαθήσαμε. Η συγκυρία μας πλάθει όλους. Η μαμά μας είναι η συγκυρία.

…Έτσι και αλλιώς είμαι μέσα στο Σύστημα, προσπαθώ όμως να δω πώς δουλεύει, έτσι ώστε να το βελτιώσουμε προς μία ανθρωποκεντρική κατεύθυνση. Ήθελα η χώρα μας να δουλέψει πάνω στα αποθησαυρίσματα μας, στη σπουδαία κληρονομιά των προγόνων μας και αυτό να «εξαγάγουμε» προς τα έξω. Βλέπετε όμως σήμερα ό,τι βγάζουμε προς τα έξω είναι οτιδήποτε χαζό, χυδαίο, φθηνό και λαϊκίστικο. Οτιδήποτε είναι αυθεντικό και χαριτωμένο μου αρέσει, δε με ενοχλεί. Δεν είμαι δηλαδή σκληροπυρηνικός! Είμαι φαν του Michael Jackson, του Michael Jordan, του George Michael γιατί αυτοί είναι αυθεντικοί δε μιμούνται κανέναν.

…Θα έπρεπε στην Ελλάδα να έχουμε τουλάχιστον τη γενναιότητα να ερευνούμε τα πεδία και τους τομείς, τους οποίους ερευνούν σήμερα και λαοί, που δεν έχουν την κληρονομιά μας. Οι Αμερικάνοι για παράδειγμα όταν θα φάνε και τη δεύτερη σφαλιάρα (μετά τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές) θα δείτε ότι μέχρι και τον Τσόμσκι θα αρχίσουν να πουλάνε, όπως πουλάνε οι Γάλλοι σήμερα τους σουρεαλιστές. Ή όπως πουλάμε εμείς ποιους; τους ρεμπέτες, τους οποίους στην εποχή τους, τους κυνηγούσανε. Γιατί αν δε σε κυνηγάνε, θα βρουν άλλους τρόπους, τρόπους διακοσμητικούς να σε ενσωματώνουν στο Σύστημα.

.. ..Σε αυτή τη χώρα, όπου γεννήθηκαν η διαλεκτική, η αισθητική και η ηθική είναι μάλλον ύποπτο ότι φοβούνται έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει μία γνώμη, ο οποίος ερευνά. Το ίδιο συνέβη και με τον Καζαντζάκη, που ήθελε να ερευνήσει, να κατασταλάξει, να πρωτοπορήσει και έφερε τη χώρα πολύ μπροστά από τη θέση του ουραγού στο θέμα της ιδεολογίας, της επικοινωνίας. Καλά κονομήσανε όμως από τον Καζαντζάκη και γέμισε η χώρα χιλιάδες ταβέρνες Zorba´s και mouzaka και την περιβόητη greek salad.

“Καλό σου ταξίδι Μανωλη...Τα είπες, πήρες το καπελάκι σου και έφυγες. Κύριος. Εν ειρήνη”.

To μπλογκ του Εμμανουηλ Ρασουλη Ντεβα Παρινιτο.

Το site  του Μανωλη, το πιο γκαγκαν site μεσα στο Γκλομπαλ βιλατζ.

Διαβαστε τη τελευταια συνεντευξη του Μανωλη Ρασουλη ΕΔΩ

Διαβαστε παλιοτερη  συνεντευξη του Μανώλη Ρασούλη στο tvxs ΕΔΩ

Μια πολυ παλια συνεντευξη στην «Ακρόπολη της Κυριακής» στις  31 Ιανουαρίου 1982. ΕΔΩ

Ο Μανωλης Ρασουλης στο περιοδικο Ζενιθ ΕΔΩ