Οι αιτίες της κατάθλιψης βρίσκονται στο πνευματικό / ενεργειακό αλλά και στο φυσικό επίπεδο του ατόμου.

Κατάθλιψη – Αιτίες και θεραπεία .

Στο φυσικό επίπεδο, ένα σώμα γεμάτο τοξίνες είναι λογικό να δυσφορεί και να κάνει τον άνθρωπο ‘βαρύ’ και δυστυχισμένο. Επίσης κάποιες διατροφικές ή άλλες αλλεργίες προκαλούν κατάθλιψη, όπως η αλλεργία στη γλουτένη – δυστυχώς όμως οι θεραπευτές της ορθόδοξης ιατρικής δεν δίνουν βάση σε τέτοια πράγματα και απλά προτιμούν να ξεμπερδεύουν με τους ασθενείς τους συνταγογραφόντας χημικά δηλητήρια που όχι μόνο τοξινώνουν περισσότερο το σώμα, αλλά πιέζουν και την ασθένεια πιο βαθιά στη φυσιολογία, προκαλώντας σοβαρότερα και χρόνια προβλήματα.

Έτσι λοιπόν για να ελευθερώσουμε το σώμα μας από τις σωματικές αιτίες της κατάθλιψης, πρέπει να μπούμε σε μια διαδικασία αποτοξίνωσης. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με νηστεία, ή με ωμοφαγία ή με άλλες φυσικές μεθόδους. Αν ελευθερωθεί το σώμα μας από τα διάφορα δηλητήρια, είτε αυτά προέρχονται από τις λάθος τροφές, τα κρέατα, τις πολυμαγειρεμένες κι επεξεργασμένες τροφές, τα συντηρητικά, τα φυτοφάρμακα, ή από άλλα χημικά στις τροφές, στον αέρα, στα καλλυντικά, στα απορρυπαντικά κλπ (στην εποχή μας δυστυχώς υπάρχει σοβαρό πρόβλημα τοξίνωσης) τότε ο οργανισμός μας αρχίζει και ‘αναπνέει’, κι έχουμε έτσι αφαιρέσει τη βασική αιτία για το ‘βάρος’ και τη κατάθλιψη.

Βέβαια ο άνθρωπος δεν είναι μόνο το σώμα, έχει και μια σύνθετη ψυχοφυσιολογία. Από μόνη της η σωματική κάθαρση μπορεί να φέρει μια απελευθέρωση αλλά επειδή η βασική φύση του ανθρώπου είναι η ψυχή, για να βιώσουμε ξανά την φυσική ευδαιμονία πρέπει να καθαρίσουμε και να θρέψουμε και το ψυχικό μέρος μας.

Επαναλαμβάνω ότι η φυσική μας κατάσταση είναι η ευδαιμονία. Η ταύτιση όμως του ανθρώπου με το σώμα, με το νεκρό μέρος του δηλαδή, την ύλη, προκαλεί μπλοκάρισμα στη Ροή του Φωτός και της Ενέργειας. Για να επαναφέρουμε την φυσική ευδαιμονική ψυχική κατάσταση, πρέπει να ενεργοποιήσουμε τα ανώτερα σημεία του είναι μας, και φυσικά, να ευθυγραμμιστούμε με τη Ροή της Ενέργειας.

Κάθε σκέψη εγωιστική, που αφορά το σώμα με τις επιθυμίες του, κάθε σκέψη, δράση και συναίσθημα που προέρχεται από φόβο, απληστεία κι εγωισμό, μπλοκάρει τη Ροή της Ενέργειας και σταματά να μας τρέφει. Έτσι καταλήγουμε να πεινάμε ψυχικά και να βιώνουμε κατάθλιψη, η οποία πολύ απλά είναι έλλειψη ενέργειας.

Όπου είναι το focus μας, αυτό γινόμαστε.

Αν το focus μας είναι στην ύλη, που είναι από τη φύση της αδρανής, τότε και η φυσιολογία μας γίνεται βαριά, πυκνή και αργή, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται. Αν ζούμε σαν σώματα, χωρίς να δίνουμε σημασία στη Ψυχή, είναι λογικό να αργοπεθαίνουμε. Αν όμως καθημερινά έχουμε την προσοχή μας στο Θείον, στο Φως, τότε η ψυχοφυσιολογία μας και το σώμα μας μεταλλάσσονται και γίνονται ταχύτερα σε κραδασμό, μέχρις ότου καταστούν και αυτά Φως . Γινόμαστε ότι σκεφτόμαστε*. Περιττό να πω ότι μια φωτισμένη ψυχοφυσιολογία είναι μια ευδαιμονική ψυχοφυσιολογία.

Έτσι λοιπόν η απαλλαγή από το θάνατο της κατάθλιψης έρχεται πρώτον με την κάθαρση του φυσικού σώματος και δεύτερον με την κάθαρση και φώτιση/ενεργοποίηση της ψυχής μέσω του διαλογισμού, της προσευχής, της υπηρεσίας και μιας υψηλής εστίασης στη καθημερινότητα. Ας διασπάσουμε τα σκοτάδια της κατάθλιψης, ας ανοιχτούμε στο Φως, και με δυναμισμό, ήθος και αγνή πρόθεση ας κατακτήσουμε την Χαρά που μας αξίζει.


*Οι Άγιοι των οποίων το σώμα δεν έλιωσε μετά θάνατον, ουσιαστικά κατάφεραν μέσα από την συνεχή εστίασή τους στο Φως, να καταστήσουν ολόκληρη τη φυσιολογία τους Φως, δηλαδή αθάνατη. Τα μόρια των σωμάτων τους πάλλονταν με τέτοια ταχύτητα, όμοια με του Πνεύματος, δηλαδή της Αθανασίας, γι’ αυτό και δεν φθείρονται.

Έτσι όλοι μας καλούμαστε να ευθυγραμμιστούμε με το Πνεύμα, να γίνουμε ομοούσιοι του Πνεύματος, του Φωτός, το οποίο θα φέρει μετάλλαξη και φώτιση σε όλο μας το είναι. Η αγιότητα –και γιατί όχι, η αθανασία- είναι ο στόχος και το πεπρωμένο μας.

Πηγη: Elena

http://www.elenastral.com/

Ασθενεια ειναι η νοσταλγια μιας χαμενης αρμονιας.

Η αρρώστια είναι απλά η δυσαρμονία που έχει ήδη εκδηλωθεί σε άλλα επίπεδα της ύπαρξης μας αλλά δεν έχουμε αντιληφθεί.

Μαθαίνουμε μέσα από την αρρώστια και τον σωματικό πόνο γιατί δεν είμαστε πρόθυμοι να μάθουμε διαφορετικά.

Είναι μια εκδηλωμένη δυσαρμονία σε ολόκληρη της ύπαρξή μας – σε όλα τα επίπεδα – που υλοποιείται με σκοπό να δώσουμε την προσοχή μας σε αυτή τη δυσαρμονία και να ανακαλύψουμε τα αίτια της.

Αυτό που πρέπει να μάθουμε βρίσκεται πάντα με πολύ απλό τρόπο ακριβώς μπροστά μας, και βρίσκεται στο επίπεδο της ελεύθερης βούλησης μας να δράσουμε διαφορετικά.

Όλα όσα χρειαζόμαστε μας φανερώνονται, αλλά πρέπει να είμαστε εδώ, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να βλέπουμε τα σημάδια γιατί ο εσωτερικός μας εαυτός μιλάει τη γλώσσα των συμβόλων και εμείς πρέπει να μάθουμε να την αποκωδικοποιούμε.

Η λογική και οι πεποιθήσεις μας εμποδίζουν τη θέαση.

Αυτό που πιστεύεις ότι ξέρεις είναι συνήθως αυτό που χρειάζεται να αλλάξεις.

Η μάθηση συμβαίνει μέσα από κύκλους και όχι γραμμικά.

Αντιλαμβάνεσαι κάτι και το αλλάζεις αλλά το επόμενο στάδιο είναι να αντιληφθείς το ίδιο πράγμα σε άλλο επίπεδο, κάτι σαν σπιράλ.

Τα μαθήματα είναι συγκεκριμένα, αλλά υπάρχουν επίπεδα μάθησης. Ποτέ δεν προχωράς στο επόμενο επίπεδο, αν δεν έχεις πρώτα κατακτήσει το προηγούμενο.

Εκεί που βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή είναι ακριβώς εκεί που πρέπει να βρίσκεσαι για να πάρεις τα μαθήματα που έχεις επιλέξει (υποσυνείδητα) να πάρεις.

Το μέρος του σώματος που προσβάλλεται λειτουργεί ως κλειδί για να εντοπίσεις μέσα στον ψυχισμό σου το «λάθος» και να το διορθώσεις. Μπορείς να ανακουφίσεις τα συμπτώματα αλλά δεν θεραπεύεσαι ποτέ εντελώς αν δεν ανακαλύψεις την αιτία που τα δημιούργησε.

Το σύμπτωμα θα εμφανιστεί ξανά ή θα δημιουργήσεις μια άλλη δυσαρμονία στο σώμα σου μέχρι να είσαι πρόθυμος να δεις την αιτία.

Όλα τα συμπτώματα και όλες οι αρρώστιες που σε ταλαιπωρούν αυτή τη στιγμή δημιουργούν ένα μοτίβο που σου δείχνει την κατεύθυνση στην οποία πρέπει να κοιτάξεις.

Μπορείς να έχεις εξωτερική βοήθεια στην αναζήτηση σου αυτή αλλά έχει σημασία να κάνεις τις σωστές ερωτήσεις.

Λαμβάνει όποιος ζητά αλλά σημαντικό είναι να γνωρίζεις τι θέλεις να λάβεις για να είσαι σε θέση να το αναγνωρίσεις όταν έρθει.

Το ξέρεις ότι έχεις «λάβει» γιατί το αισθάνεσαι μέσα σου ως σωστό. Αισθάνεσαι μια βαθιά αίσθηση ευγνωμοσύνης για αυτό, μια εκστατική αίσθηση ότι «γνωρίζεις» η οποία συνοδεύεται πάντα με την ανάλογη ταπεινότητα, ενέργεια και διάθεση να επανατοποθετηθείς και να αλλάξεις τις λειτουργίες σου και τις σκέψεις σου.

Δεν έχει σημασία πόσο καιρό έχεις ένα σύμπτωμα ή μια αρρώστια. Έχεις τη δύναμη να θεραπεύσεις τη δυσαρμονία στην ψυχή σου στο εδώ και τώρα. Ο χρόνος δεν υπάρχει ως γραμμική έννοια παρά μόνο μέσα στο μυαλό σου. Τα πάντα συμβαίνουν τώρα, παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι όλα ένα.

Το αν θα συνεχίσεις να έχεις το σωματικό σύμπτωμα ή όχι, εξαρτάται από το Θεό, όχι από σένα. Κάνε ότι καλύτερο μπορείς και άσε τα αποτελέσματα στο Θεό.

Εσύ είσαι υπεύθυνος για τη δυσαρμονία μέσα στον ψυχισμό σου. Αιτία είναι πάντα ένας φόβος που εμποδίζει τη ροή της αγάπης και της υπηρεσίας.

Ταυτιζόμαστε με τους ρόλους μας και γινόμαστε ένα με το εγώ μας. Αυτό δημιουργεί υπερηφάνεια, την απαίτηση να πάρουμε ενέργεια από τους άλλους μέσα από την εκδήλωση του πόνου μας.

Εμπιστεύσου την ιατρική να σε ανακουφίσει από το σύμπτωμα αλλά πάρε την ευθύνη της πραγματικής θεραπείας σου στα χέρια σου αναζητώντας μέσα σου την αιτία.

Εμπιστεύσου έναν εξωτερικό δάσκαλο να σου δείξει τους τρόπους να βρεις την αιτία αυτή μέσα σου αλλά ανέλαβε μόνος σου την ευθύνη να κάνεις τις σωστές ερωτήσεις. (Οι ερωτήσεις πάντα αφορούν δικές σου λειτουργίες και όχι τους άλλους και τη δική τους συμπεριφορά).

Κανείς δεν ξέρει καλύτερα από σένα τη θέληση της ψυχής σου αλλά πρέπει να είσαι πρόθυμος να συντονιστείς και να εναρμονιστείς με αυτήν, όσο και αν αυτό ξεβολεύει το εγώ σου.

Δεν μπορείς να γίνεις αυτό που είσαι πραγματικά αν δεν απαλλαγείς από αυτό που πιστεύεις ότι έχεις ανάγκη.

Το εγώ έχει ανάγκες και ποτέ δεν ικανοποιείται, όσες και αν του προσφέρεις. Πάντα θα αναζητεί περισσότερο και θα είναι αμείλικτο στο να τις πάρει.

Ότι σε δυσκολεύει τώρα στη ζωή σου (οι περιστάσεις, οι άνθρωποι, η αρρώστια κ.λ.π.), είναι τα σημεία που θα σου δείξουν τι πρέπει να αλλάξεις μέσα σου, πού πρέπει να δώσεις την προσοχή σου.

Η εμπιστοσύνη δεν είναι στατική, ούτε δεδομένη.

Συνεχίζεις να ποδηλατείς και χρησιμοποιείς κάθε πέσιμο σαν μέσον για να ξανασηκωθείς και να συνεχίσεις να ποδηλατείς.

Αυτό είναι ζωή, αυτό είναι εμπιστοσύνη σε ότι σου συμβαίνει στο εδώ και τώρα.

Μη βιαστείς να ξανασηκωθείς και να συνεχίσεις να ποδηλατείς προτού δεις μια μια τις κινήσεις που σε οδήγησαν στο πέσιμο, πότε αυτό συνέβη και πώς λειτούργησες όταν έπεσες.

Η γνώση βρίσκεται στο ίδιο το βίωμα σου και όχι στην αναζήτηση έξω από αυτό.

Φοβόμαστε το θάνατο γιατί δεν έχουμε μάθει να ζούμε. Φοβόμαστε να ζήσουμε γιατί ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε.

Πεθαίνουμε καθημερινά όταν δεν ανοιγόμαστε στην αγάπη και όταν δεν προσφέρουμε αγάπη στους άλλους που είναι δίπλα μας.

Ζούμε πραγματικά μόνο μέσα από τα έργα μας, μόνο μέσα από την προσφορά μας. Ζούμε όταν καταφέρνουμε να έχουμε κάνει τον κόσμο μας λίγο καλύτερο προσφέροντας τον εαυτό μας.

Η προσφορά δεν θέτει όρους. Οι αμοιβές έρχονται σαν αποτέλεσμα και όχι ως προϋπόθεση, όταν βρίσκεσαι πλήρως εναρμονισμένος με τον ανώτερο σκοπό σου.

Μην κοιτάς τα αποτελέσματα, κοίτα πάντα την πρόθεση σου. Ο στόχος είναι πάντα η αγάπη και η αγάπη δεν ζητάει ποτέ τίποτα για τον εαυτό της.

Η αφθονία (όπως και η υγεία) είναι πάντα διαθέσιμη αν δεν την αναζητάς σαν ανάγκη και ως προϋπόθεση.

Ζωή είναι να συνεχίζεις να ποδηλατείς, όχι να καταναλώνεις ενέργεια παραμένοντας στο έδαφος.

Τα παράπονα, ο θυμός, η μνησικακία, η πικρία, οι ενοχές, είναι σημάδια υπερηφάνειας που κρύβει το φόβο για τη ζωή.