FAOS SAMADHI 2

Εναλλακτικος χωρος αναζητησης και θεραπευτικων τεχνων.

Εργαστηρι Αυτογνωσιας.

Ολιστικες ψυχοθεραπευτικες προσεγγισεις μεσω της Βοτανικης Ιατρικης, του Διαλογισμου, της Μεταφυσικης, της Ανθρωπολογιας, της Νεας Φυσικης και της Νεας Ενεργειας.


Κάπου στα βάθη της γενετικής μας μνήμης, βρίσκεται η γνώση του σύμπαντος και των κόσμων, όπου η ζωή είναι απαλλαγμένη από την αυταπάτη του χρόνου και του χώρου.

Όπως ακριβώς είχε προγραμματιστεί μέσα μας για να επαναφυπνιστεί την τέλεια στιγμή, έτσι τώρα προσκαλεί την προσοχή μας.

Έχουμε ένα σκοπό πολύ μεγαλύτερο από όσο μπορέσαμε ποτέ να φανταστούμε.

Ο σκοπός αυτός ζητά να τον αναγνωρίσουμε τώρα και ζητά επίσης να αποκόψουμε τα κυκλώματα που μας συνδέουν με τα πρότυπα σκέψης και τα άχρηστα συναισθήματα τα οποία μας κρατούν δέσμιους στην αυταπάτη και στη σύγχυση των κατώτερων βασιλείων.

Παρασκευή 4 Απριλίου 2008

Τα Μαθηματικά της Καρδιάς. Η νευροβιολογία της αγάπης.





Καθώς εξελίσσεται, η επιστήμη επιβεβαιώνει, συχνά καθυστερημένα, τα πράγματα που ήδη γνωρίζουμε -αυτά που είναι λογικά και που συνιστούν μια πραγματικότητα που κανένας δεν αμφισβητεί. Λοιπόν, το ίδιο συμβαίνει τώρα ξανά: με βάση ιατρικές μελέτες, η επιστήμη συνειδητοποιεί ότι η αγάπη κάνει καλό στην υγεία και στην ευζωία. Ίσως, μόνο λίγοι από εμάς, χρειάζονται αποδείξεις για τα παραπάνω, αλλά το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου μας, μάλλον, θα τονωθεί, αν μάθει ότι, τώρα, με επιστημονική σφραγίδα, το να αγαπάμε και να νιώθουμε ότι μας αγαπούν δημιουργεί ωφέλιμες χημικές και ορμονικές καταστάσεις, που οδηγούν στη θεραπεία και στην καλή υγεία. Εδώ θα μοιραστούμε μαζί μόνο λίγες από τις πολλές μελέτες που μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο και σε πολλά περιοδικά, όπως επίσης και στο βιβλίο της Candace Pert " Μόρια Συναισθημάτων (Molecules of Emotion) και, φυσικά, στην κινηματογραφική ταινία "Τι στο...μπιμπ...ξέρουμε!;"

Ένας από τους προδρόμους της ιατρικής σπουδής στην αγάπη είναι ο Dr Dean Ornish, M.D., ο οποίος έγραψε το βιβλίο "Αγάπη και Επιβίωση: το Επιστημονικό Θεμέλιο της Θεραπευτικής Δύναμης της Στοργής" (Love and Survival: The Scientific Basis for the Healing Power of Intimacy), όπου αναφέρει πολλές παρόμοιες μελέτες. Μια έρευνα στο πανεπιστήμιο Yale αφορούσε 119 άνδρες και 40 γυναίκες, οι οποίοι έκαναν στεφανιογραφία. Απ' αυτούς, εκείνοι που ένιωθαν πιο πολύ ότι τους αγαπούσαν και τους στήριζαν είχαν σημαντικά λιγότερες αποφράξεις στις καρδιακές αρτηρίες από τα άλλα μέλη της ομάδας.

Άλλη παρόμοια έρευνα έγινε σε 10 χιλιάδες έγγαμους άνδρες χωρίς προηγούμενο ιστορικό οπισθοστερνικών (στηθαγχικών) πόνων, αλλά με υψηλά επίπεδα παραγόντων επικινδυνότητας, όπως ανεβασμένη χοληστερίνη, υψηλή αρτηριακή πίεση, διαβήτη, ηλεκτροκαρδιογραφικές ανωμαλίες. Εκείνοι που πίστευαν ότι οι γυναίκες τους δεν τους αγαπούσαν, ένιωθαν σχεδόν διπλάσιους στηθαγχικούς πόνους από την άλλη ομάδα, οι οποίοι ένιωθαν ότι οι γυναίκες τους τούς αγαπούσαν.

Η προσφορά αγάπης φαίνεται ότι κάνει το ίδιο καλό και στη διαδικασία της γήρανσης. Μία έρευνα σε πάνω από 700 ηικιωμένους έδειξε ότι η γήρανση ανεστέλλετο περισσότερο όταν οι άνθρωποι αυτοί προσέφεραν στους άλλους, παρά όταν δέχονταν από τους άλλους. ?Οση περισσότερη αγάπη και στήριξη έδιναν, τόσο περισσότερο ωφελούνταν σωματικά.

Σε μια άλλη μελέτη, δόθηκαν σε 276 υγιείς εθελοντές, ηλικίας από 18 έως 55, ρινικές σταγόνες που περιείχαν ρινο-ιό (rhinovirus), ο οποίος προκαλεί το κοινό κρυολόγημα. Οι μελετητές αξιολόγησαν τους υποκείμενους στην έρευνα ανάλογα με 12 τύπους σχέσεων μεταξύ άλλων: σύζυγοι, γονείς, πεθερικά, τέκνα και άλλα μέλη του στενού οικογενειακού κύκλου, γείτονες, φίλοι, συνάδελφοι, συμμαθητές και μέλη διαφόρων συλλόγων/οργανώσεων. Ενώ σχεδόν όλοι κόλλησαν το κρυολόγημα, τα συμπτώματα δεν εξελίχθηκαν σε όλους το ίδιο. Εκείνοι που ανέφεραν μόνο ένα έως τρεις τύπους σχέσεων είχαν πάνω από τετραπλό κίνδυνο εξέλιξης του κρυολογήματος, σε σύγκριση με αυτούς που ανέφεραν έξι και πάνω τύπους σχέσεων. Προφανώς, οι συναισθηματικοί μας δεσμοί με τους γύρω μας ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

Ο Dr Dean Ornish καταλήγει:
"Όταν νιώθεις ότι σ' αγαπούν, ότι τρέφεσαι συναισθηματικά, ότι σε νοιάζονται, ότι σε στηρίζουν, ότι νιώθεις στοργή, έχεις περισσότερες πιθανότητες να είσαι ευτυχισμένος και υγιής. Εχεις πολύ λιγότερο κίνδυνο να αρρωστήσεις και, αν αρρωστήσεις, έχεις περισσότερες πιθανότητες να ξεπεράσεις την ασθένεια".

Πρωίμου σταδίου έρευνες σε "ερωτευμένους" δείχνουν ότι το να είσαι ερωτευμένος προκαλεί ορισμένες ωφέλιμες χημικές αντιδράσεις και ορμονικά αποτελέσματα. Όταν δύο άνθρωποι νιώθουν έλξη ο ένας για τον άλλον, διάφορα χημικά στοιχεία στον οργανισμό τους αυξάνουν.

Ένα απ' αυτά είναι η Φενυλεθυλαμίνη, η οποία επιταχύνει τη ροή πληροφοριών μεταξύ των νευρικών κυττάρων. Αλλα στοιχεία είναι η Ντοπαμίνη, η οποία μας κάνει να νιώθουμε ωραία και η Νορεπινεφρίνη, η οποία διεγείρει την παραγωγή αδρεναλίνης.

Σύντομα θα μας κατακλύσουν μελέτες πάνω σ' αυτό το θέμα, που θα αποδεικνύουν τα οφέλη του να αγαπάς και να σε αγαπούν.

Έρευνες στο Ινστιτούτο για τα Μαθηματικά της Καρδιάς (Institute for HeartMath) στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ απεκάλυψαν ότι όταν νιώθουμε αγάπη, ή άλλα θετικά συναισθήματα, όπως συμπόνια, φροντίδα, ευγνωμοσύνη, η καρδιά μας στέλνει μηνύματα στον εγκέφαλο που προκαλούν την έκκριση ορμονών, οι οποίες επιδρούν θετικά στην υγεία μας και στη συναισθηματική μας κατάσταση.

Μια ιδέα στο "Ινστιτούτο για τα Μαθηματικά της Καρδιάς" είναι ότι η καρδιά, στην πραγματικότητα παρακολουθεί τη ροή αίματος για να εντοπίσει ορμόνες και μεταφράζει τις ορμονικές πληροφορίες σε νευρολογικές πληροφορίες. Όταν είμαστε ανήσυχοι, θυμωμένοι ή στενοχωρημένοι, προκαλείται αρρυθμία στους καρδιακούς παλμούς παρακωλύοντας τη λειτουργία του εγκεφαλικού φλοιού.
Αντιθέτως, όταν έχουμε συναισθήματα όπως αγάπη, ευγνωμοσύνη, εκτίμηση, η καρδιά μας χτυπάει ρυθμικά, διευκολύνοντας τη λειτουργία του φλοιού. Οι ρυθμικοί καρδιακοί παλμοί δημιουργούν έναν εσωτερικό συγχρονισμό που βελτιώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και χειριζόμαστε την ασθένεια .

Επιπλέον, φαίνεται ότι οι ρυθμοί της καρδιάς επηρεάζουν άμεσα το ίδιο το νευρικό μας σύστημα, επιφέροντας μεγαλύτερη αρμονία και ισορροπία. Το αυτόνομο νευρικό σύστημα διαιρείται σε δύο κλάδους, έναν που επιταχύνει και έναν που επιβραδύνει τα πράγματα. Όταν είμαστε "εκτός αγάπης" με αρνητικά συναισθήματα, αυτοί οι δύο κλάδοι του συστήματος χάνουν την αρμονική τους συνεργασία.

Όταν είμαστε σε μία μη-αγαπητική κατάσταση ή όταν είμαστε θυμωμένοι με κάποιον, τα δύο ήμιση του νευρικού συστήματος αποσυγχρονίζονται. Μοιάζει σαν να πολεμούν το ένα το άλλο: το ένα προσπαθεί να επιταχύνει την καρδιά καθώς το άλλο προσπαθεί να την επιβραδύνει. Αυτό δημιουργεί τον επισφαλή, άνισο καρδιακό ρυθμό. Αυτός, με τη σειρά του, προκαλεί περισσότερη συναισθηματική ένταση στο νευρικό σύστημα και στο νου μας.

Όμως, όταν είμαστε σε κατάσταση αγάπης, οι καρδιές μας λειτουργούν με συνεπείς ρυθμούς, πράγμα που επιτρέπει στο σώμα να συνεχίσει τη φυσική του αναγεννητική διαδικασία, αναφέρουν οι ερευνητές.

Η επιστήμη αρχίζει να βρίσκει ακριβώς αποδείξεις ότι η αγάπη και η συμπόνια δυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Για παράδειγμα, όταν οι υποκείμενοι στην έρευνα ένιωθαν θυμωμένοι για διάστημα πέντε λεπτών, τα επίπεδα κορτιζόλης αυξάνονταν. Η κορτιζόλη, γνωστή ως "ορμόνη του άγχους", καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι στο πείραμα βίωσαν μειωμένη έκκριση του σπουδαίου αντι-σώματος ανοσοσφαιρίνη Α (IgA) επί έξι ώρες, ύστερα από θυμό μόνο πέντε λεπτών.

Η έκκριση της IgA λειτουργεί σε πρώτη γραμμή άμυνας του σώματος κατά της ασθένειας. Έτσι, τα χαμηλοτερα από τα φυσιολογικά επίπεδα IgA, μας καθιστούν πιο ευάλωτους στα κρυολογήματα, στη γρίππη και στις ασθένειες του αναπνευστικού.

Από την άλλη πλευρά, όταν οι ίδιοι άνθρωποι ένιωθαν αγάπη και εκτίμηση έστω για πέντε λεπτά, η έκκριση της IgA αυξανόταν σημαντικά. Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι ενώ η IgA ανέρχεται σχεδόν κατακόρυφα ύστερα από πενταλέπτου διάρκειας αγάπη και μετά πέφτει, μετά αρχίζει μία αργή, βαθμιαία αύξηση, η οποία κρατά για πολλές ώρες.

Πριν λίγα χρόνια, οι ερευνητές στο "Ινστιτούτο για τα Μαθηματικά της Καρδιάς" χρησιμοποίησαν θετικό οραματισμό και εσωτερική καλλιέργεια θετικών συναισθημάτων για να διδάξουν 30 ανθρώπους πώς να νιώθουν αγάπη με συνειδητό τρόπο. Ύστερα από ένα μήνα μέτρησαν τα επίπεδα κορτιζόλης και ΔΗΕΑ, γνωστής ως "η ορμόνη αντιγήρανσης". Οι μετρήσεις αυτών των δύο ορμονών θεωρούνται πολύ καλή ένδειξη άγχους και γήρανσης. Εάν βρίσκονται σε δυσαναλογία, με υψηλή κορτιζόλη και χαμηλή ΔΗΕΑ, έχουμε ραγδαία γήρανση. Βρήκαν, λοιπόν, ότι τα επίπεδα κορτιζόλης όλης της ομάδας είχαν μειωθεί κατά μέσο όρο 93%, ενώ τα επίπεδα ΔΗΕΑ είχαν αυξηθεί 100% σε όλους. Φαίνεται ότι το να μάθουμε να αγαπάμε και να μένουμε σ' αυτά τα συναισθήματα αγάπης, φέρνει ισορροπία σ' αυτές τις ορμόνες επηρεάζοντας θετικά την υγεία μας.

Σε μια διαδικασία ωρίμανσης από την αποξένωση, το θυμό, την πικρία προς τη συμπόνια, την αγάπη, την ευγνωμοσύνη, η υγεία μας βελτιώνεται σημαντικά.

H Candace Pert, Ph.D, ερευνήτρια - καθηγήτρια στο Medical Center του Πανεπιστημίου Georgetown στην Washinghton D.C, και συγγραφέας του βιβλίου που προαναφέραμε "Μόρια Συναισθημάτων": Γιατί νιώθεις όπως νιώθεις (Molecules of Emotion, Why You feel the Way You Do [Scribner 1997]) αναφέρει ότι


οι ενδορφίνες, οι οποίες σχετίζονται με το αίσθημα της αγαλλίασης, μας βοηθούν να "δενόμαστε" με τους άλλους ανθρώπους. Με άλλα λόγια, μας βοηθούν να δημιουργούμε σχέσεις αγάπης. Οι ενδορφίνες είναι "φυσικές ενδογενείς ουσίες, παρόμοιες με τη μορφίνη, τις οποίες παράγουμε στον εγκέφαλο, στα σεξουαλικά όργανα, στα έντερα, στο ανοσοποιητικό σύστημα και στην καρδιά", λέει η Pert.

Σύμφωνα με τον ίδιο επιστήμονα: "Σίγουρα τα δεδομένα δείχνουν ότι εμπλέκονται ενδορφίνες" όταν νιώθουμε αγάπη. Είναι γνωστό ότι οι ενδορφίνες δημιουργούν ένα θετικό αίσθημα παρόμοιο με αγαλλίαση, όπως επίσης ότι διεγείρουν τα ειδικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, τα ονομαζόμενα κύτταρα του Φυσικού Φονέως, τα οποία καταπολεμούν τον καρκίνο. Επιπλέον, βελτιώνουν την πέψη και την απέκκριση.

Ευτυχώς, μπορούμε να δεχόμαστε τα οφέλη της αγάπης ακόμα και όταν δεν έχουμε σύζυγο ή ερωμένη. Νιώθουμε αγάπη για ένα συνάδελφο, γονιό, παιδί ή αδελφό. Η ακόμα για κάποιο σκυλάκι, γατάκι, ψάρι ή φυτό. Και φυσικά, για το Θεό. Μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι ζουν πιο υγιή ζωή ή αναρρώνουν καλύτερα ύστερα από σοβαρή ασθένεια ή εγχείριση, αν έχουν κατοικίδιο ζωάκι - ειδικά, οι ηλικιωμένοι τα πάνε γενικώς καλύτερα αν έχουν ζωάκι στο σπίτι.

Μπορούμε να δημιουργήσουμε την ίδια θετική ορμονική αρμονία, αν εστιαζόμαστε σε συναισθήματα βαθιάς ευγνωμοσύνης ή εκτίμησης για ανθρώπους, τοποθεσίες, το φαγητό που τρώμε, κάποιον ηθοποιό, κάποιον πολιτικό, μια κινηματογραφική ταινία, μια συναυλία ή οποιοδήποτε πλάσμα, αντικείμενο, δραστηριότητα ή γεγονός που μας κάνει να νιώθουμε καλά. Τα θετικά συναισθήματα, όπως η αγάπη και η ευγνωμοσύνη βελτιώνουν την εσωτερική μας φυσιολογία εξισορροπώντας το αυτόνομο νευρικό σύστημα. Το να νιώθουμε ότι μας αγαπούν και να νιώθουμε εμείς αγάπη για τους άλλους κυριολεκτικά δομεί την υγεία και τη θεραπεία μας.

Σε άλλες έρευνες αναλύεται και επιβεβαιώνεται η "νευροβιολογία της γονικής αγάπης".

Σ' αυτές τις μελέτες έχουν παρατηρήσει ότι η ορμόνη Οξυτοκίνη -που σχετίζεται με τα αισθήματα αγάπης για το παιδί και, επίσης, με το θηλασμό- έχει δυναμικά αποτελέσματα στο σώμα, νου και συμπεριφορά. Είναι το αντι-καταθλιπτικό και το αγχολυτικό της φύσης. Δημιουργεί αισθήματα ηρεμίας και μια αίσθηση σύνδεσης και έτσι, πραγματικά, καθορίζει πώς βλέπουμε τον κόσμο. Επίσης, μειώνει τις ορέξεις, πράγμα που την κάνει κλειδί στην θεραπεία των εθισμών κάθε είδους. Για παράδειγμα, ποντίκια που τα είχαν εθίσει στην ηρωίνη, χρησιμοποίησαν λιγότερη ναρκωτική ουσία, όταν οι ερευνητές τους αύξησαν το επίπεδο της οξυτοκίνης στον εγκέφαλο.

Στα επόμενα χρόνια θα επιβεβαιώνονται πολύ περισσότερα στοιχεία σχετικά με το πόσο ευεργετικό για μας είναι να μας αγαπούν και εμείς να αγαπούμε και να εκτιμούμε τους άλλους ανθρώπους και την ίδια τη ζωή. Όπως αναφέραμε στην αρχή, δεν χρειαζόμαστε την επιστήμη να μας το πει αυτό, αλλά ίσως χρειαζόμαστε να μας το θυμίσει.

(Οι πληροφορίες προέρχονται από το www.crystalinks.com/love.html και από τις εκδόσεις του "Ινστιτούτου HeartMath" και περιεχονται στο " η αγαπη ειναι επιλογη " του Ρομπερτ Ηλια Νατζεμυ.)





Η ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ.



Ψυχολόγοι και γιατροί σε όλο τον κόσμο έχουν διευθύνει ένα εντυπωσιακό αριθμό ερευνών γύρω από τις μεταβολές των φυσιολογικών, ενδοκρινικών και μεταβολικών λειτουργιών που συνοδεύουν τις διαλογιστικες καταστάσεις συνειδητοτητας.


Εχει διαπιστωθεί ότι ο διαλογισμός επιφέρει χαλάρωση και ισορροπία στο καρδιακό, αναπνευστικό, ορμονικό και κυκλοφοριακό σύστημα, και συνίσταται από πολλούς γιατρούς σε ασθενείς που υποφέρουν από διαφορές ψυχοσωματικές και στρεσογενεις παθήσεις.


Επί πλέον, μεγάλος αριθμός από άνδρες και γυναίκες ενσωματώνουν τον απλό διαλογισμό σαν αποτελεσματική προληπτική και χαλαρωτικη θεραπεία στον έντονα αγχωτικο και ανταγωνιστικό σύγχρονο τρόπο ζωής. Ταυτόχρονα, ψυχολογοι και ψυχιατροι έχουν αναφέρει βαθιές μεταβολές στην νοητική υγεία και συναισθηματική ευεξία, καθώς και μειωμένες υποκειμενικές και αντικειμενικές εκδηλώσεις του άγχους, σε άτομα που κάνουν διαλογισμό λίγη ώρα κάθε μέρα.

Οι εργαστηριακές μελέτες έχουν ήδη επιβεβαιώσει τις παρακάτω λειτουργικές επιδράσεις της πρακτικής Τζάπα (διαλογισμός με Μάντρα).

1. Μείωση του ελαχίστου όγκου αναπνοής (στμ. όγκος των πνευμόνων μετά την εκπνοή)
2. Μειωμένη κατανάλωση οξυγόνου.
3. Μειωμένη αποβολή διοξειδίου του άνθρακος.
(Αυτές οι παρατηρήσεις αντικατοπτρίζουν μειωμένη ζήτηση οξυγόνου από τους ιστούς του σώματος κατά τον διαλογισμό)
4. Καμια αλλαγή στην πίεση του αίματος.
5. Μείωση του γαλακτικού άλατος στο αρτηριακό αίμα (1*),
ένδειξη υψηλού βαθμού μυϊκής χαλάρωσης.
6. Αυξημένη δραστηριότητα των κεντρικών και εμπρόσθιων αργών κυμάτων στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG).
7. Σαφως μεγαλύτερη συνοχή στα EEG που καταγράφονται σε διαφορές περιοχές του κρανίου (*1,2), ένδειξη συγχρονισμού των εγκεφαλικών κυμάτων.
8. Μειωμένη δραστηριότητα του φλοιού των επινεφριδίων (*3),των μηχανισμών του σώματος για την αντιμετώπιση του στρες.


Σέ μια πρόσφατη μελέτη, στην Ιατρική Σχολη του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια ερευνητές μελέτησαν τις αλλαγές στην διανομή της ροής του αίματος στις διαφορες περιοχές του σώματος κατά τη διάρκεια διαλογισμού Τζάπα. (*3)

Μέτρησαν την ολική καρδιακή έξοδο (CO) και την μεταβολή στη ροή του αίματος (BF) στα όργανα που παίρνουν το μεγαλύτερο ποσοστό της συνολικής καρδιακής εξόδου, πχ. το συκώτι, (ηπατική αιματοσυρροη) και τα νεφρά (νεφρική αιματοσυρροη).


Στο πείραμα 27 φυσιολογικοί νεαροί σπουδαστές του πανεπιστήμιου χωρίστηκαν σε δυο ομάδες. Η πρώτη ομάδα, 6 αγόρια και 8 κορίτσια, έκανε διαλογισμο δυο φορές την ήμερα για ένα χρόνο, ενώ n δεύτερη ομάδα ελέγχου, 6 αγόρια και7 κορίτσια εθελοντές χωρίς διαλογιστικη εμπειρία, ήταν υπό παρατήρηση ενώ υποβαλλόταν σε απλή χαλάρωση με τα ματια κλειστά.

Η μελέτη χρησιμοποίησε μεθόδους διακένου (clearance) για να προσδιορίσει τη ροή του αίματος στο συκώτι και χρωμοδιαλυτικες μεθόδους για να προσδιορίσει την καρδιακή έξοδο, την ογκομετρική ηλεκτρο-πνευμονογραφια για την έμμεση μέτρηση του ελαχίστου όγκου, και ενζυματικες μετρήσεις του γαλακτικού άλατος στο πλάσμα του αίματος. Οι μετρήσεις έγιναν πριν, κατά και μετά τον διαλογισμό ή την χαλάρωση.


Αποτελέσματα
-Μείωση της νεφρικης αιματορροης και στις δυο ομάδες, στους
διαλογιζομενους κατά 29% και στους μη διαλογιζομενους κατά 32%.
-Μείωση 34% στην καρδιακή έξοδο στην ηπατική αιματορροη, μονο
στους διαλογιζομενους.
-Αύξηση της καρδιακής εξόδου στους διαλογιζομενους, κατά 16%.
— Μείωση του ελαχίστου όγκου (αναπνοής) στους διαλογιζομενους.
-Μείωση του γαλακτικού άλατος στο πλάσμα του αίματος στους
διαλογιζομενους.
- Καμμια αλλαγή στον καρδιακό ρυθμό.


Συμπερασμα
Η χαλάρωση με κλειστά ματιά συνδέεται με σημαντική πτώση της παροχής αίματος στα νεφρά, με μικρή όμως μεταβολή στην αιμοτροφοδοσια του συκωτιού, και με καμμια αλλαγή στην καρδιακή έξοδο.
Η υπομεταβολικη κατάσταση του διαλογισμού συνδέεται με μια επίμονη μείωση της αιματορροης στο συκώτι, μείωση της αιματορροης στα νεφρα και αύξηση της καρδιακής εξόδου. Οι αριθμοί υποδηλώνουν μία αύξηση 44% στο μη-νεφρικο και μη-ηπατικο μέρος της ροής του αίματος, πράγμα που σημαίνει αξιοσημείωτη αύξηση στην παροχή αίματος στο δέρμα και στον εγκέφαλο κατά τον διαλογισμό.
Οι αυξήσεις αυτές, μαζι με τα μειωμένα επίπεδα κορτιζόνης και γαλακτικού άλατος στο πλάσμα του αίματος, αμέσως μετά την ολοκλήρωση του διαλογισμού, ίσως εξηγούν εν μέρει τις υποκειμενικές αναφορές των διαλογιζομενων ότι ένιωθαν πιο χαλαρωμένοι, σε εγρήγορση και με περισσότερη επίγνωση του εαυτού τους, της ζωής και του περιβάλλοντος τους μετά την υιοθέτηση του διαλογισμού σε τακτική βάση.




*1. Wallace, R.K., Benson, H., and Wilson, A.P.; "A wakeful
hypometabolic state", Amer. J. Physiol., 221, pp. 795-799,1971.
*2. Banquet, O.P.:"Spectral analysis of EEG durinq transcenden­tal meditation", Electroencephal. Clin. Neurophysiol., 35, pp. 142-149, 1973.
*3. Jevning, R., Wilson, A.F,, Smith, W.R. and Morton, M.E.: "Redistribution of blood flow in acute hypometabolic behavior", Amer. J. Physiol., 235 (1), pp. R89 - R92,· 1978.