Κλείσε τα μάτια σου... και νιώσε εντελώς ακίνητο τον εαυτό σου.
Μάζεψε όλη σου την ενέργεια, τη συνολική συνειδητότητά σου και όρμησε προς το εσωτερικο κέντρο, με βαθιά ένταση και βιασύνη.
Το κέντρο είναι ακριβώς δύο ίντσες κάτω από τον αφαλό, μέσα στο σώμα.
Γρήγορα... πιο γρήγορα... Βαθιά... πιο βαθιά...
Καθώς πλησιάζεις το κέντρο του είναι,
Τη στιγμή αυτή, δες ότι δεν είσαι το σώμα, δεν είσαι ο νους, δεν είσαι η καρδιά, αλλά ο καθαρός εαυτός που παρατηρεί, η καθαρή συνειδητότητα.
Χαλάρωσε...
Χαλάρωσε... Και μείνε απλως ένας σιωπηλός παρατηρητής.
Αρχίζεις να λιώνεις, όπως ο πάγος μέσα στον ωκεανό. Το αμφιθέατρο του Γκωτάμα Βούδα γίνεται ένα ωκεάνιο πεδίο συνειδητότητας. Δεν είσαι πια χωρισμένος. Αυτή είναι η ενότητα σου με την ύπαρξη.
Όντας ένα με την ύπαρξη, είσαι Βούδας. Αυτό είναι η ίδια σου η φύση.
Μάζεψε όλα τα λουλούδια, το άρωμα, τη φλόγα και τη φωτιά, το μη μετρήσιμο.
Επέστρεψε ειρηνικά, σιωπηλά, σαν βούδας.
Για λίγα δευτερόλεπτα μόνο, κλείσε τα μάτια σου και θυμήσου το δρόμο και την πηγή που βρήκες και τη βουδική φύση που έζησες.
Το να θυμάσαι τον εαυτό σου ως βούδα είναι η πολυτιμότερη εμπειρία, επειδή είναι η αιωνιότητα σου. είναι η αθανασία σου.
Δεν είναι εσύ, είναι η ίδια σου η ύπαρξη.
Η τελευταία λέξη του Βούδα ήταν σαμμάσατι.
Να θυμάσαι ότι είσαι βούδας.
Σαμμάσατι.