.
Όταν είστε θυμωμένοι, θέλετε να σταματήσετε να υποφέρετε. Αυτό είναι φυσιολογικό. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βρείτε ανακούφιση αλλά η μεγαλύτερη ανακούφιση πηγάζει από την κατανόηση. Όταν υπάρχει κατανόηση, ο θυμός εξαφανίζεται από μόνος του. Όταν κατανοείτε την κατάσταση του άλλου ανθρώπου, τότε κατανοείτε τη φύση του πόνου και ο θυμός εξαφανίζεται επειδή μεταμορφώνεται σε συμπονετικότητα.
Το να κοιτάξουμε βαθιά είναι το καλύτερο φάρμακο για τον θυμό. Αν κοιτάξουμε βαθιά, κατανοούμε τις δυσκολίες των άλλων και την βαθιά τους επιθυμία που δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν. Τότε η συμπονετικότητα γεννιέται μέσα μας και η συμπονετικότητα είναι το αντίδοτο στο θυμό. Αν αφήσουμε τη συμπονετικότητα να μπεί στην καρδιά μας, τότε η φωτιά του θυμού πεθαίνει αμέσως.
Το μεγαλύτερο μέρος του πόνου μας γεννιέται από την έλλειψη κατανόησης ότι δεν υπάρχει ξεχωριστός εαυτός. Είστε το άλλο άτομο και το άλλο άτομο είναι εσείς. Αν έρθετε σε επαφή με αυτή την αλήθεια, ο θυμός θα εξαφανιστεί.
Πολλοί θεραπευτές μας συμβουλεύουν να εκφράζουμε το θυμό μας για να αισθανόμαστε καλύτερα. Να κάνουμε πράγματα για να κάνουμε τον θυμό να βγεί από μέσα μας, όπως το να χτυπήσουμε ένα μαξιλάρι. Όταν έχετε καπνό στο δωμάτιο σας, θέλετε να αερίσετε το δωμάτιο για να φύγει ο καπνός.
Ο θυμός είναι ένα είδος καπνού, μια ενέργεια που μας κάνει να υποφέρουμε. Όταν ο καπνός του θυμού προκύπτει, θέλετε να ανοίξετε μια πόρτα και να ανάψετε τον εξαεριστήρα για να φύγει ο θυμός. Έτσι λοιπόν εξαερίζετε το χώρο χτυπώντας το μαξιλάρι.
Με αυτόν τον τρόπο ίσως και να βρίσκετε πρόσκαιρη ανακούφιση. Στην πραγματκότητα όμως, οι παρενέργειες της πράξης αυτής είναι τέτοιες που αν την εξασκείτε συχνά, ο πόνος σας θα μεγαλώσει.
Η εκδήλωση του θυμού χρειάζεται ενέργεια για να εκδηλωθεί. Χτυπώντας το μαξιλάρι, μεταθέτετε την ενέργεια του θυμού σε αυτό και όπως είναι φυσικό θα νιώσετε εξουθενωμένοι. Επειδή είστε εξουθενωμένοι, δεν έχετε την ενέργεια να ταίσετε το θυμό σας. Μπορεί να νομίσετε ότι δεν είστε θυμωμένοι πια, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Είστε απλά πολύ κουρασμένοι για να θυμώσετε.
Είναι οι ρίζες του θυμού που τον προκαλούν. Οι ρίζες του θυμού βρίσκονται μέσα στην άγνοια, τις λάθος αντιλήψεις και στην έλλειψη κατανόησης και συμπονετικότητας. Πρέπει να αναγνωρίσετε την παρουσία του θυμού σας και να τον φροντίσετε. Αλλά η σημαντική ερώτηση εδώ είναι ποιός είναι αυτός που έρχεται σε επαφή, φροντίζει και αναγνωρίζει το θυμό;
Ο θυμός είναι ενέργεια και αν η ενέργεια αυτή είναι υπερβολική, μπορεί να γίνετε θύμα της. Θα πρέπει να μάθετε να παράγετε μια άλλη μορφή ενέργειας που να μπορεί να αναγνωρίσει και να φροντίσει το θυμό.
Ποιά ενέργεια είναι αυτή;
Είναι η ενέργεια της ενσυνειδητότητας.
Οπότε, τη στιγμή που είμαστε θυμωμένοι, εξασκούμε τη ενσυνειδητότητα της αναπνοής και το συνειδητό περπάτημα έτσι ώστε να γεννήσουμε την ενέργεια της ενσυνειδητότητας μέσα μας.
Η ενσυνειδητότητα δεν είναι εκεί για να καταπιέσει. Είναι για να καλοσωρίσει και να αναγνωρίσει: «Γειά σου θυμέ μου. Ξερω ότι είσαι εκεί. Παλιέ μου φίλε». Η ενσυνειδητότητα είναι η ενέργεια που μας επιτρέπει να αναγνωρίσουμε αυτό που βρίσκεται εδώ. Ο ρόλος της ενσυνειδητότητας είναι αυτός της μητέρας που αγκαλιάζει και ανακουφίζει ένα παιδί που πονά. Ο θυμός είναι μέσα σας, είναι το παιδί σας: «Γειά σου, θυμέ μου, ξέρω ότι είσαι εκεί, θα σε φροντίσω όπως πρέπει, μην ανησυχείς.»
Πρέπει να είστε σα μία μητέρα που ακούει τα κλάματα του παιδιού της. Εάν η μητέρα δουλεύει στην κουζίνα κι ακούσει το παιδί της να κλαίει, αμέσως αφήνει ο,τι κι αν κάνει και πάει να φροντίσει το μωρό της. Ίσως μαγειρεύει ένα ωραίο φαγητό, αλλά το φαγητό είναι λιγότερο σημαντικό από το παιδί της που κλαίει. Το πρώτο πράγμα που κάνει η μητέρα είναι να σηκώσει το μωρό και να το αγκαλιάσει. Όταν το αγκαλιάζει, η ενέργεια της το διαπερνά και το ανακουφίζει.
Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνετε όταν ο θυμός αρχίζει να εμφανίζεται. Παρατήστε ο,τι κι αν κάνετε γιατί το πιο σημαντικό σας καθήκον είναι να γυρίσετε στον εαυτό σας και να φροντίσετε το παιδί σας, το θυμό. Συγκεντρωθείτε στο θυμό σας και έτσι ίσως αρχίσετε να καταλαβαίνετε τις ρίζες του.
Τη στιγμή που θυμώνετε , τείνετε να πιστεύετε ότι η δυστυχία σας έχει προκληθεί από τον άλλον. Τον κατηγορείτε επειδή σας έκανε να υποφέρετε. Αλλά κοιτώντας βαθιά, ίσως διαπιστώσετε ότι ο σπόρος του θυμού μέσα σας, είναι ο λόγος που υποφέρετε . Πολλοί άλλοι άνθρωποι, εάν αντιμετώπιζαν την ίδια κατάσταση με εσάς, ίσως να μην θύμωναν. Ακούνε τις ίδιες λέξεις, βλέπουν την ίδια κατάσταση αλλά δε θυμώνουν. Εσείς γιατί θυμώνετε; Ίσως ο σπόρος του θυμού σας να είναι πολύ δυνατός. Και επειδή δεν έχετε εξασκήσει τις μεθόδους φροντίδας του θυμού σας, ο σπόρος του θυμού έχει ποτιστεί πολλές φορές στο παρελθόν. Όλοι μας έχουμε τον σπόρο του θυμού στα βάθη της συνείδησης μας.
Αλλά σε κάποιους από εμάς είναι μεγαλύτερος. Όταν αρχίζουμε να καλλιεργούμε την ενσυνειδητότητα, η πρώτη επίγνωση που βιώνουμε είναι ότι η ρίζα του πόνου μας δεν είναι ο άλλος αλλά ο σπόρος του θυμού μέσα μας. Τότε σταματάμε να ρίχνουμε το φταίξιμο στον άλλο και καταλαβαίνουμε ότι είναι μόνο μια δευτερεύουσα αιτία.
Αποσπάσματα από το βιβλίο "Anger: Buddhist wisdom for cooling the flame"» του Βουδιστή μοναχού, ποιητή, δασκάλου και ακτιβιστή Thich Nhat Hanh.
.
