Οι πτωχευμένοι στο πνεύμα πορεύονται ενθουσιασμένοι στη κόλαση που είναι ο παράδεισος τους.
Οι άνθρωποι από το να μην θέλουν τίποτα
προτιμάνε να θέλουν το τίποτα.
Μεχρι ποτε το τίποτα θα διαφεντεύει τη ζωή μας ?
Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΒΙΟΥ.
Οταν το χερι δειχνει το φεγγαρι, ο ηλιθιος κοιταζει το δαχτυλο...
Το μυαλό είναι σαν την ομπρέλα:
λειτουργεί καλυτερα όταν είναι ανοιχτό.
Τα μεγαλα πνευματα συναντησαν παντα την βιαιη αντιδραση των ασημαντων μυαλων.
Αινσταιν
" Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα:
Albert Einstein
«Προσπαθήστε καλύτερα να προσδιορίσετε τη βλακεία την ίδια!
Η λογική είναι ικανή να ξεσκεπάσει το κακό που κρύβεται ύπουλα πίσω από ένα όμορφο ψέμα.
Αλλά μπροστά στη βλακεία η λογική είναι ανίσχυρη.
Δεν έχει τίποτα να ξεσκεπάσει. Η βλακεία δεν φοράει προσωπείο.
Είναι εκεί, αθώα.
Ειλικρινής.
Γυμνή.
Και απροσδιόριστη».
Μίλαν Κούντερα
«Η αηδια είναι η καταλληλοτερη αντιδραση στις περισσοτερες καταστασεις.
- όταν δεν πληττω σε βαθμο κωματος από την περιρρεουσα ασημαντοτητα ».
Εναντιον της βλακειας ακομη και οι θεοι αγωνιζονται ματαια
Φ.Σιλλερ
Τίποτα στον κόσμο δεν είναι πιο δίκαια μοιρασμένο από το μυαλό.
Όλοι πιστεύουν ότι έχουν πολύ.
Πάμπλο Πικάσο
Η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να κερδίσει
τη φυσική ηλιθιότητα...
Τα δυο πιο κοινά στοιχεία στη φύση είναι το υδρογόνο και η ηλιθιότητα.
Να θεωρείς μεγάλη μόρφωση εκείνη
που θα σου δώσει την υπομονή να υποφέρεις
την αμορφωσιά –την ασχημια-την ιδιοτελεια
-την ηλιθιοτητα.
Πυθαγορας
Εάν δεν βρείτε έναν άξιο σύντροφο,
που να είναι σταθερός και ενάρετος,
όπως ένας βασιλιάς που απαρνιέται το κεκτημένο βασίλειο,
να ζείτε μόνοι,
σαν τον ελέφαντα στο δάσος,
γιατί η μοναχικότητα είναι προτιμότερη από την συντροφιά των ανοήτων.
Dhammapada
Μη ριχνετε τα διαμαντια στους χοιρους.
Ιησους
Μη προσπαθήσεις να μάθεις σ’ ένα γουρούνι να τραγουδάει.
Χάνεις τον χρόνο σου και ενοχλείς και το γουρούνι.
Ξεχνούν και δεν προσέχουν ό,τι συμβαίνει γύρω τους, στον ξύπνιο τους οι άνθρωποι, οπως στον ύπνο τους. Οι ανόητοι, αν και ακούν, είναι σαν τους κουφούς. Σ'αυτούς ταιριάζει το γνωμικό πως και παρόντες απουσιάζουν. Δεν πρέπει να μιλά κανένας και να πράττει σαν να είναι κοιμισμένος. Ένας και κοινός είναι ο κόσμος για τους ξυπνητούς. Οι κοιμισμένοι ζουν ο καθένας στο δικό του κόσμο. Θάνατος είναι ό,τι βλέπουμε στον ξύπνιο μας κι όνειρα ό,τι βλέπουμε στον ύπνο.
Ηράκλειτος
Άγρυπνος μέσα στους επιπόλαιους, ξύπνιος μέσα στους κοιμισμένους,
ο σοφός αφήνει πίσω τον ανόητο, όπως το πολεμικό άλογο αφήνει πίσω το γαϊδούρι.
Αν ο ταξιδιώτης δεν βρεί ένα σοφό σύντροφο, ας ταξιδέψει μόνος.
Δεν γίνεται συντροφιά μ' ανοήτους.
Ο ανόητος σκέφτεται με αγωνία:
Οι γιοί αυτοί και ο πλούτος είναι δικοί μου. Αλλά δεν είναι κύριος ούτε του εαυτού του, πόσο λιγότερο των γιών του και των αγαθών του.
Ακόμα κι αν ο ανόητος γνωρίζει ένα σοφό όλη του τη ζωή, τόσο θα καταλάβει την αλήθεια, όσο το κουτάλι γεύεται τη σούπα..
Αλλά αν ένας ευσυνείδητος γνωρίσει ένα σοφό -έστω και για λίγο, θα καταλάβει , όπως η γλώσσα γνωρίζει τη γεύση της σούπας.
Οι ανόητοι είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί του εαυτού τους γιατί το κακό που κάνουν πρέπει να δώσει τον πικρό καρπό του.
Ο ανόητος πιστεύει ότι η κακιά πράξη είναι γλυκιά σαν μέλι,
ώσπου να δώσει τον καρπό της και τότε υποφέρει από τον πόνο.
Η κακιά πράξη δεν πήζει γρήγορα σαν το γάλα,
αλλά ακολουθεί τον ανόητο σαν φωτιά που σιγοκαίει.
Οι καλλιεργητές οδηγούν το νερό, οι οπλοποιοί ισιώνουν τα βέλη.
Οι μαραγκοί δίνουν σχήμα στο ξύλο, οι σοφοί πλάθουν τον εαυτό τους.
Σαν το βράχο τον ατάραχο μες στην καταιγίδα,
έτσι ο σοφός μένει ατάραχος μέσα στην κολακεία και την επίκριση.
Ακούγοντας το Νόμο, οι σοφοί γίνονται σαν μια ήρεμη, ατάραχη λίμνη.
Οι σοφοί προχωρούν, δεν προσκολλώνται σε τίποτα.
Δεν τους εξυψώνει η ευχαρίστηση ούτε τους γκρεμίζει η θλίψη.
Λίγοι άνθρωποι φτάνουν στην απέναντι όχθη.
Οι υπόλοιποι τρέχουν πάνω κάτω σ'αυτήν την πλευρά της στεριάς.
Αλλά αυτοί που ακολουθούν τον Νόμο θα φτάσουν στην άλλη όχθη, και θα διασχίσουν το βασίλειο του θανάτου που τόσο δύσκολα περνιέται.
Αγαπημένε OSHO,
- Μην είσαι τόσο σκληρός με τους ανθρώπους. Εκτός αυτού, αυτό δε σε αφορά. Αν αυτοί δεν το θέλουν, τότε αυτή είναι η απόφασή τους και η ελευθερία τους. Μην αποκαλείς αυτό το πράγμα βλακεία, διότι αν εσύ αποκαλείς αυτό βλακεία, μέσα σου αυτοστιγμής εμφανίζεται το λεπτό Εγώ σου - εσύ δήθεν μπορείς να δεις και αυτοί όχι, διότι εσύ είσαι ο έξυπνος και αυτοί οι βλάκες. Όχι, αυτά τα πράγματα δεν είναι καλά.
Συνέβη μια φορά το εξής…
Ο Μωάμεθ πήγε στο τζαμί για να κάνει την πρωινή προσευχή του και πήρε μαζί του ένα νεαρό, ο οποίος ποτέ μέχρι τότε δεν είχε μπει σε τζαμί. Όταν γύρισαν στο σπίτι, ήταν πρωί, νωρίς και οι άνθρωποι ακόμη κοιμούνταν, ο νεαρός είπε στο Μωάμεθ:
- Χαζράτ, κοίτα αυτούς τους αμαρτωλούς, αυτοί κοιμούνται ακόμη. Μα επιτρέπεται να κοιμάσαι τέτοια ώρα; Αυτήν την ώρα πρέπει να προσεύχεσαι!
Ήταν η πρώτη φορά, που αυτός ο νεαρός πήγε ο ίδιος να προσευχηθεί.
Ξέρετε τι είπε ο Μωάμεθ; Σηκώνοντας τα μάτια του στον ουρανό, είπε: «Συγχώρεσε».
- Σε ποιόν είπες «συγχώρεσε», Μωάμεθ?
- Στο Θεό. Θα πάω τώρα πίσω στο τζαμί… αλλά σε παρακαλώ, να μην έλθεις μαζί μου αυτήν τη φορά. Πολύ καλά έκανες, που δεν πήγαινες στο τζαμί πριν, δεν έκανα καλά, που σε πήρα μαζί μου. Καλά έκανες που κοιμόσουνα και συ πριν, τουλάχιστον μέσα σου δε συσσωρευόταν αυτό το Εγώ σου. Τώρα εσύ μου έγινες άγιος με μία μόνο προσευχή, ενώ αυτοί οι άνθρωποι είναι για σένα αμαρτωλοί. Η δική μου η προσευχή έχει χαλάσει με το να σε πάρω μαζί μου. Σε παρακαλώ, μην έρχεσαι άλλη φορά. Τουλάχιστον εγώ δεν σκοπεύω να σε πάρω μαζί μου.
Και ο Μωάμεθ πήγε πίσω να προσευχηθεί και να ζητήσει απ’ το Θεό συγχώρεση. Έκλεγε και δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπό του…
«Είσαι ελεύθερος, αλλά να φέρεσαι σωστά και τι είναι το σωστό, εγώ αποφασίζω», τότε τι σόι ελευθερία είναι αυτή;
Ποιος είστε εσείς, που θα αποφασίζετε τι είναι το σωστό; Ο καθένας αποφασίζει μόνος για τον εαυτόν του.
Είναι πολύ εύκολο να οδηγηθείς σ’ αυτήν την στάση. Να γιατί ανά τους αιώνες επικρατούσε αυτή η βλακεία - εκατομμύρια ανθρώπων έχουν σφαχτεί εν ονόματι της αγάπης, εν ονόματι του Θεού.
Πως ήταν αυτό δυνατόν;
Και τώρα ακούστε τους ινδουιστές... αυτοί λένε, ότι όλα αυτά είναι ανοησίες, η πιο πρώτη έκδοση είναι η καλύτερη και αυτή είναι οι Βέδες. Γιατί; Διότι ο Θεός δεν μπορεί να κάνει κανένα λάθος, γι' αυτό δεν μπορεί να τελειοποιηθεί. Το πρώτο είναι και το καλύτερο! Αυτός δεν μπορεί να κάνει λάθη, γι' αυτό πώς είναι δυνατό να τελειοποιηθεί; Το πρώτο είναι και το τελευταίο, είναι το άλφα και το ωμέγα.
Άκουσα το εξής:
Ένα νεγράκι γύρισε στο σπίτι βαμμένος στα άσπρα και είπε:
- Τα παιδιά στο σχολείο με έβαψαν ολόκληρο στα άσπρα.
Η μάνα του έριξε ξύλο για να του βγάλει την βλακεία απ’ το κεφάλι. Γύρισε ο πατέρας στο σπίτι και ρώτησε:
- Τι συμβαίνει εδώ;
Η μάνα του είπε πως τα παιδιά στο σχολείο τον έβαψαν στα άσπρα. Γι’ αυτό και ο πατέρας του έριξε ξύλο για να μάθει να υπερασπίζει την ατομικότητά του.
Σε λίγο ακούστηκε η σιγανή φωνή του παιδιού:
- Ήμουν λευκός μόνο για 2 ώρες και ήδη σας μισώ, μαύρα σκαθάρια της κοπριάς…
Και ήσουνα σαν τους άλλους λίγες μόνο εβδομάδες πριν…