FAOS SAMADHI 2

Εναλλακτικος χωρος αναζητησης και θεραπευτικων τεχνων.

Εργαστηρι Αυτογνωσιας.

Ολιστικες ψυχοθεραπευτικες προσεγγισεις μεσω της Βοτανικης Ιατρικης, του Διαλογισμου, της Μεταφυσικης, της Ανθρωπολογιας, της Νεας Φυσικης και της Νεας Ενεργειας.


Κάπου στα βάθη της γενετικής μας μνήμης, βρίσκεται η γνώση του σύμπαντος και των κόσμων, όπου η ζωή είναι απαλλαγμένη από την αυταπάτη του χρόνου και του χώρου.

Όπως ακριβώς είχε προγραμματιστεί μέσα μας για να επαναφυπνιστεί την τέλεια στιγμή, έτσι τώρα προσκαλεί την προσοχή μας.

Έχουμε ένα σκοπό πολύ μεγαλύτερο από όσο μπορέσαμε ποτέ να φανταστούμε.

Ο σκοπός αυτός ζητά να τον αναγνωρίσουμε τώρα και ζητά επίσης να αποκόψουμε τα κυκλώματα που μας συνδέουν με τα πρότυπα σκέψης και τα άχρηστα συναισθήματα τα οποία μας κρατούν δέσμιους στην αυταπάτη και στη σύγχυση των κατώτερων βασιλείων.

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Μερικά χρήσιμα πράγματα να θυμάσαι, να μελετάς και να διερευνάς




Το όμοιο έλκει το όμοιο.

Εσύ δημιουργείς την πραγματικότητα σου.
(το εγώ: ο προγραμματισμός και οι περιοριστικές πεποιθήσεις ή ο εαυτός: η δημιουργική φαντασία, η διαίσθηση, η απουσία ελέγχου, η αποδοχή της ροής της ζωής)

Ο εξωτερικός κόσμος είναι προβολή του εσωτερικού κόσμου. Είναι μια μεταβαλλόμενη πραγματικότητα.

Ο φόβος κρύβει την αγάπη. Η ενοχή την εμποδίζει.

Ο φόβος είναι ψευδαίσθηση που παρουσιάζεται ως αλήθεια ενόσω το πιστεύεις.

Η αγάπη είναι η αλήθεια που υπερβαίνει την αντίληψη των 5 αισθήσεων και τον προγραμματισμό του εγώ.

Η ειρήνη και η αρμονία βρίσκονται στη συνεργασία και την ισότιμη συνύπαρξη των αντιθέτων.

Επιλογή έχεις μόνο όταν είσαι ελεύθερος.

Ελεύθερος είσαι όταν απαλλάσσεις τον εαυτό σου από κάθε κατηγορία, κριτική και ενοχή.

Ο Έρωτας είναι το νόημα της ζωής.

Ο θάνατος είναι η άλλη όψη της γέννησης. Η ζωή δεν έχει αντίθετο.

Η αλήθεια είναι διαχρονική, απόλυτη και χωρίς εξαιρέσεις ή διαφοροποιήσεις. Όλα τα υπόλοιπα είναι πεποιθήσεις που το εγώ αλλάζει κατά το συμφέρον του.

Δίνεις στους άλλους αυτό που είσαι. Αυτό εκδηλώνεται πάντα στα λόγια στις πράξεις, στην συνολική δράση και στάση σου.

Αυτό που είσαι το ορίζεις μόνο Εσύ (το εγώ ή ο Εαυτός)

Η ζωή είναι αλλαγή.

Η μόνη ουσιαστική αλλαγή συμβαίνει εσωτερικά και εκφράζεται εξωτερικά.

Δεν υπάρχει ασφάλεια στο στατικό, στη συνήθεια, στο διχασμό, στην προσκόλληση.

Θα το δεις όταν το πιστέψεις.

Ό,τι έχεις ονομάσει ως εχθρικό είναι γιατί δεν κατανοείς και φοβάσαι.

Η μόνη πραγματική γνώση είναι βιωματική. Η πληροφορία σε βοηθάει να διερευνήσεις αλλά δεν αποτελεί γνώση.

Η αγάπη δεν είναι καθήκον, είναι επιλογή.

Ο φόβος είναι άγνοια.

Η άγνοια είναι λήθη.

Η ελευθερία, η επιλογή, η αγάπη, η δημιουργικότητα, η ειρήνη, βρίσκονται στην ενθύμηση (α-λήθεια)

http://enallaktikimathisi.blogspot.com/






.

ΠΕΡΙ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ




Πρώτο επίπεδο συγχώρεσης:
 Τον συγχωρώ, όχι γιατί αυτό που έκανε ο άλλος δεν είναι τρομερό, αλλά επειδή δεν του αξίζει να έχει τόση δύναμη πάνω μου, να μπορεί δηλαδή να με μετατρέπει σε άτομο γεμάτο πίκρα, απογοήτευση και αγανάκτηση. Συγχωρώ σημαίνει απαλλάσσομαι από το ρόλο του θύματος .

Δεύτερο επίπεδο συγχώρεσης :
Συγχωρώ διότι αντιλαμβάνομαι ότι όλοι είμαστε ατελείς, απλώς σε διαφορετικά πράγματα. Ο άλλος έσφαλε, βλέπω όμως μέσα του και τη Τελειότητα Του.

Τρίτο επίπεδο συγχώρεσης:
Δεν έγινε τίποτα απολύτως. Κανένα λάθος δεν συνέβη. Μόνο ένα μάθημα. Δεν είμαι θύμα αλλά μαθητής.

Σημάδια ότι έχουμε αρχίσει το ταξίδι της πνευματικότητας

1. Η ανάγκη να έχουμε στην κατοχή μας πράγματα γίνεται λιγότερο ελκυστική. Παύουμε να συσσωρεύουμε

2. Μειώνεται η επιθυμία για έπαινο, και την επιδοκιμασία των άλλων. Αποφεύγουμε να είμαστε στο επίκεντρο

3.Δεν έχουμε αγωνία για το δίκιο μας

4.Δεν επιθυμούμε να ελέγξουμε ή να κάνουμε κριτική σε κανέναν

5.Μειώνεται η διάθεση για σύγκριση με τους άλλους

6.Πιστεύουμε στην ενότητα των πάντων, νιώθουμε συνδεδεμένοι με όλους

7.Απολαμβάνουμε τη σοφία της φύσης. Αναγνωρίσουμε την ομορφιά παντού

8.Επιζητούμε χρόνο ηρεμίας, γαλήνης απόσυρσης - Αρχίζουμε να κάνουμε λιγότερα μειώνοντας την υπέρ-δραστηριότητα

9.Βλέπουμε και αναγνωρίζουμε ¨περίεργες¨ συμπτώσεις

10.Αρχίζουμε να εμπιστευόμαστε το Θεό


Τα 6 στάδια της συγχώρεσης

Η συγχώρεση είναι, βέβαια, μια διαδικασία πολύ βαθύτερη και δυσκολότερη από τη συγκατάβαση μια απλής συγγνώμης, που απαιτεί στις περισσότερες περιπτώσεις να ξεπεράσουμε το αίσθημα της αδικίας, τον ανθρώπινο εγωισμό μας, τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι ψυχοθεραπευτές που έχουν ασχοληθεί με τη διαδικασία αυτή μιλούν για ορισμένα στάδια που πρέπει διαδοχικά να διανύσει κανείς για να μπορέσει τελικά να συγχωρήσει πραγματικά.

1. Συνειδητοποίηση

Το πρώτο στάδιο είναι καταρχήν η συνειδητοποίηση των ίδιων μας των συναισθημάτων, του ότι αυτό που μας έκαναν με κάποιον τρόπο μάς πόνεσε.

Συχνά συμβαίνει να προσπερνάμε κάτι πείθοντας τον εαυτό μας ότι «Δεν έγινε τίποτα», «Σιγά μην ασχοληθώ», «Μια χαρά είμαι». Για να αποφεύγουμε τον πόνο και την απογοήτευση, έχουμε αναπτύξει ένα σωρό «τεχνικές»: ξεχνάμε, εκλογικεύουμε, εξωραΐζουμε. Προστατεύουμε έτσι τον εαυτό μας από έντονα δυσάρεστα συναισθήματα, κάτι που μας είναι απαραίτητο για να επιβιώνουμε. Όταν κάτι πονάει πολύ, κάνουμε σαν να μη συνέβη… τουλάχιστον έως τη στιγμή που είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε. Δεν είναι εύκολο να βγούμε από αυτή τη «λήθη», γιατί είναι πολύ πιο ¬βολικά έτσι. Δυστυχώς, όμως, αυτό το πάγωμα του συναισθήματος συνήθως γενικεύεται και υπάρχει ο κίνδυνος να παγώσουν όλα μας τα συναισθήματα.

2. Αποτίναξη των ενοχών

Το δεύτερο στάδιο έχει να κάνει με τις ενοχές. Σχεδόν πάντα, όταν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο μας έχει βλάψει, κάπου μέσα μας υπάρχει η αίσθηση ότι φταίξαμε. Με αυτό τον τρόπο, αισθανόμαστε ότι έχουμε έναν έλεγχο της κατάστασης, ότι δεν είμαστε εντελώς εκτεθειμένοι στις βουλές και τις διαθέσεις του άλλου, στο τυχαίο, στη μοίρα. Μια γυναίκα που την παράτησε ο άνδρας της για μια άλλη, ρίχνοντας την ευθύνη στον εαυτό της, λέγοντας «Αν δεν τον πίεζα τόσο πολύ, δεν θα είχε φύγει», διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα ήταν στο χέρι της, έστω κι αν έχασε την ευκαιρία. Οι ενοχές, όμως, δυστυχώς δεν οδηγούν πουθενά, είναι αυτοκαταστροφικές και υπονομεύουν την αυτοεκτίμησή μας.

3. Θυματοποίηση τέλος!

Το τρίτο στάδιο είναι αυτό της απομάκρυνσης από το ρόλο του θύματος. Αυτό το στάδιο είναι πολύ σημαντικό, αλλά και ιδιαίτερα δύσκολο. Ο ρόλος του θύματος είναι από τους πιο «βολικούς», έστω κι αν ο τρόπος με τον οποίο μπήκαμε στο ρόλο αυτό ήταν οδυνηρός. Το να παραμένει κανείς θύμα έχει μια παράξενη «ευχαρίστηση»: υπάρχει πάντα ένας λόγος να μην αναλαμβάνει ευθύνες, να μη διεκδικεί, να μην προχωρά, να περιμένει την κατανόηση και τη φροντίδα των άλλων («Ο πατέρας μου ήταν ένας ανεύθυνος, που μας παράτησε όταν ήμουν μικρή... Πώς θα μπορέσω εγώ να σταθώ στα πόδια μου, τη στιγμή που αυτός που έπρεπε να με στηρίξει, να με ενθαρρύνει, δεν το έκανε ποτέ;»). Ο ρόλος αυτός, ιδιαίτερα όταν κανείς τον έχει υιοθετήσει για πολύ καιρό, απαιτεί μεγάλη προσπάθεια για να αποβληθεί. Διαφορετικά, όμως, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε συγχώρεση ούτε προσωπική ανάπτυξη.

4. Αναγνώριση του θυμού μας

Το τέταρτο στάδιο είναι το στάδιο της έκφρασης της αποδοκιμασίας και της οργής. Δεν είναι απαραίτητο αυτό να συμβεί ενώπιον του «θύτη», είναι όμως αναγκαίο να αναγνωρίσουμε και να μπορέσουμε να εκφράσουμε με λόγια το θυμό μας γι’ αυτό που μας έκανε: «Αν τον ξανασυναντού¬σα, θα ήθελα να τον σπάσω στο ξύλο, να τον κάνω να πονέσει όσο πόνεσα εγώ», «Φαντάζομαι τον εαυτό μου να τη βρίζει και να τη χαστουκίζει για να καταλάβει τι σήμαινε για μένα αυτό που έκανε τότε». Είναι παράξενο, αλλά η φάση αυτή, που μοιάζει σαν ένα «ζωντάνεμα» των συναισθημάτων, πολλές φορές φέρνει στην επιφάνεια και τα θετικά συναισθήματα, μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικός ήταν ή εξακολουθεί να είναι ο άνθρωπος αυτός για εμάς.

5. Πρόσωπο με πρόσωπο

Το πέμπτο στάδιο είναι αυτό του «ξεκαθαρίσματος» πρόσωπο με πρόσωπο με τον άλλον. Κατά κάποιον τρόπο είναι προαιρετικό. Πολλές φορές η ζωή μας μας έχει απομακρύνει εντελώς από ορισμένα πρόσωπα και δεν είναι απαραίτητο να τα αναζητήσουμε για να τους πούμε τι νιώθουμε. Η συγχώρεση αφορά πρώτα απ’ όλα εμάς τους ίδιους και μπορεί να δοθεί ακόμη κι αν δεν ξαναδούμε ποτέ τον άνθρωπο που μας «έβλαψε» και που τώρα συγχωρούμε. Παρ’ όλα αυτά, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για σημαντι¬κές σχέσεις (γονείς, στενοί συγγενείς, αδερφικοί φίλοι), μπορεί να νιώσουμε την ανάγκη να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο μαζί τους και να τους εξηγήσουμε τι νιώθουμε.

6. «Άφεση» και λύτρωση

Το τελευταίο στάδιο είναι η ίδια η συγχώρεση και δεν περιγράφεται εύκολα, απλούστατα γιατί ο καθένας την αισθάνεται με διαφορετικό τρόπο. Οι περισσότεροι άνθρωποι, πάντως, τη βιώνουν ως μια εσωτερική λύτρωση και ανακούφιση, όπως όταν τακτο¬ποιούμε ένα δωμάτιο του σπιτιού μας που για πολύ καιρό ήταν βρόμικο, ακατάστατο και γεμάτο άχρηστα αντι¬κείμενα που μας έπιαναν το χώρο.

Φυσικά, η διαδικασία αυτή δεν γίνεται συνειδητά και κατόπιν λογικής απόφασης, ούτε ξυπνάμε μια μέρα και λέμε: «Τώρα ξεκινώ με το πρώτο στάδιο». Συχνά χρειάζεται να περάσουμε πολύ καιρό κρατώντας μέσα μας την αίσθηση της αδικίας γι’ αυτό που μας έκαναν, είτε γιατί ο θυμός είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούμε να τον ξεπεράσουμε είτε γιατί είναι προτιμότερο να μη σκαλίζουμε τα πράγματα γιατί ξέρουμε ότι θα πονέσουμε. Πολλές φορές, κάποιο συμβάν ή κάποια αλλαγή στη ζωή μας ¬ενεργοποιεί μέσα μας τη διαδικασία της συγχώρεσης σαν μια ανάγκη να απαλλαγούμε από φορτία του παρελθόντος που σκιάζουν και το παρόν.

Η Χριστίνα το περιγράφει κάπως έτσι: «Δεν ήταν τυχαίο ότι ένιωσα έτσι σε αυτή τη χριστουγεννιάτικη συνάντηση με την αδερφή μου. Είχαμε αποφασίσει, μισό χρόνο πριν, με τον άνδρα μου να κάνουμε παιδί, αλλά είχα μια αποβολή. Αυτό μου κόστισε και με φόβισε αρκετά και, δεν ξέρω γιατί, με έκανε να σκεφτώ πολύ την αδερφή μου, τι σήμαινε για μένα, αν ήθελα να υπάρχει στη ζωή μου αντί να είμαστε σαν δύο ξένες. Νομίζω πως τότε, για πρώτη φορά, συνειδητοποίησα πόσο πολύ είχα πονέσει και, περιέργως, ταυτόχρονα άρχισα να συγχωρώ…».

To τέλος της εκδίκησης

Η συγχώρεση δεν είναι πράξη αξιολόγησης, ούτε δικαιοσύνης. Για να συγχωρήσουμε, δεν έχει καμία σημασία να κρίνουμε αν αυτό που μας έκαναν ήταν καλό ή κακό και πόσο κακό και αν ο «φταίχτης», ο υπαίτιος, ο θύτης είναι άξιος τιμωρίας ή όχι. Στις περισσότερες περιπτώσεις που κάποιος διέπραξε ένα αδίκημα απέναντι σε κάποιον άλλον, ακόμη και αν έχει «αποδοθεί δικαιοσύνη», με την έννοια ότι έχει επιβληθεί τιμωρία, το «θύμα» εξακολουθεί να μη συγχωρεί το «θύτη», να διατηρεί το μίσος και τη μνησικακία. Η τιμωρία και η εκδίκηση μπορεί να δικαιώνουν, αλλά δεν ανακουφίζουν. Η συγχώρεση είναι σε αυτές τις περιπτώσεις, που μοιάζουν ανίατες και χωρίς ελπίδα, μια πράξη λύτρωσης, πρώτα απ’ όλα για το «θύμα».





.

Ισορροπωντας τα κεντρα μας με θετικες δηλωσεις.

.

















.

Η μέθοδος της κοσμοενεργητικής.





Η κοσμοενεργητική είναι μια μέθοδος που άρχισε να εξαπλώνετε κυρίως κατά τη δεκαετία του 80 προκειμένου ο άνθρωπος αλλά και ο ίδιος ο πλανήτης να μαζέψει θετικό ενεργειακό δυναμικό ώστε να μπορέσει να κάνει το κβαντικό άλμα που του χρειάζεται και έτσι να περάσει στην 4η διάσταση.

Αυτή η μετάβαση όπως όλα δείχνουν έχει ξεκινήσει. Ενώ το 2012 θα μπούμε σε καινούργιες ενεργειακές συχνότητες.

Η κοσμοενεργητική είναι εκείνη η επιστήμη που επιτρέπει στους ανθρώπους να κάνουν την μετάβαση αυτή όσο πιο ανώδυνα και ομαλά γίνεται.

Για να συμβεί αυτό τόσο, η γη όσο και ο άνθρωπος, πρέπει να αυξήσουν το επίπεδο των δονήσεων τους ( η αλλιώς τής το ενεργειακό τους δυναμικό ).

Με την γνώση και την χρήση της κοσμοενεργητικής το άτομο αναλαμβάνει την κατεύθυνση του εαυτού του, μέσα από τη συνειδητοποίηση όλων των παραγόντων που εμποδίζουν την εξέλιξη του σε όλα τα επίπεδα, ψυχικό και πνευματικό.

Η επίδραση της κοσμοενεργητικής πάνω στην ενεργειακή δομή του ανθρώπου, βοηθά στο σβήσιμο των πάγιων καταστρεπτικών νοητικών προγραμμάτων και φανερώνει απλά και γρήγορα, νέους τρόπους σκέψης και συναίσθησης, που οδηγούν στην ηρεμία την συγκρότηση, την αυτοπεποίθηση και την αυτογνωσία.

Οτιδήποτε παλιό που δεν παρουσιάζει συντονισμό με τις καινούργιες επιταγές του σύμπαντος, θα χρειαστεί να αντικατασταθεί με καινούργια προοδευτικά πράγματα.

Αυτός είναι ο κοσμικός νομος.

Η αναταραχή που βλέπουμε στις μέρες μας στο κλίμα, την οικονομία, την υγεία, συμβαίνουν ακριβώς γιατί η ανθρωπότητα, αρνείται να αφήσει πίσω της τον παλιό τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, και να περάσει σε ένα νέο τρόπο ζωής.

Αυτό κατά το μεγαλύτερο μέρος το βλέπουμε γιατί οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο νέος τρόπος συμπεριφοράς και σκέψης για μια καλύτερη και πληρέστερη ζωή.

Ο φόβος κυριεύει τα πάντα και έτσι τα λάθη έρχονται το ένα το πίσω από το άλλο.

Η ανθρωπότητα αυτή την στιγμή μοιάζει να είναι σε ένα δωμάτιο και να χτυπά ολόγυρα στους τοίχους ενώ κοντεύει να σκάσει από αγωνια γιατί δεν βρίσκει έξοδο.

Η κοσμοεργητική μεταφέρει γνώση από το λεπτό κοσμο των ενεργειών…

Καινούργια γνώση, καινούργια σκέψη, καινούργια συναίσθηση και εν τέλη καινούργια ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ .

Η κοσμοενεργητική είναι μια απλή, ευχάριστη αφάρμακη και εντελώς ανώδυνη μέθοδος θεραπείας.

Βασίζετε στην άποψη ότι ο άνθρωπος αποτελείται από το φυσικό αλλά και το ενεργειακό του σώμα.

Αυτά τα δυο σώματα είναι αλληλένδετα και μοναδικά για τον κάθε άνθρωπο.

Η μέθοδος αυτή ασχολείται μόνο με το ενεργειακό σώμα.

Θεώρει ότι εκεί είναι συγκεντρωμένες οι πληροφορίες που συνθέτουν το ανθρώπινο σώμα του. Τον νου και την ψυχή και ότι εκεί εδράζονται οι αιτίες, για κάθε τι σωματικό η ψυχικό.

Ο κοσμοενεργέτης θεραπευτής λοιπόν καλείται να συντονιστεί και να κατευθύνει στον συνεδριαζόμενο, ισχυρές ενεργειακές δονήσεις ( κανάλια ), όπου χρειάζεται στο ενεργειακό σώμα, με σκοπό τον καθαρισμό και την εξυγίανση.

Η ευεργετική δύναμη των καναλιών είναι αμέσως ορατή στον ψυχικό και φυσικό-σωματικό μας κοσμο.

Ένας κύκλος θεραπειών ( course ) για να ολοκληρωθεί χρειάζονται 12 συνεδρίες. Οι επισκέψεις προτείνονται στο ρυθμό 2-3 την εβδομάδα, ώστε μέχρι την ολοκλήρωση να μην έχουμε υπερβεί τον 1, ½ μηνά.
Μετά από αυτό ακολουθεί αποχή από τις συνεδρίες υποχρεωτικά για 1 μήνα. Αυτό βεβαία για όσους επιθυμούν να παρακολουθήσουν πάνω από ένα κύκλο ( course ).
Οι 3 πρώτες συνεδρίες για κάποιον που πρόκειται να εμπειριωθεί την μέθοδο για πρώτη φορά γίνονται δίχως ο κοσμοενεργέτης να χρησιμοποιεί τα χερια του. Αυτό συμβαίνει για να επιτευχτεί καλή και ήρεμη διεύρυνση και εξισορρόπηση του ενεργειακού συστήματος.
Από την 4η συνέδρια και μετά τόσο τα τσάρκα όσο και τα όργανα του σώματος όπου αυτό είναι απαραίτητο, δουλεύονται με επαφή των χεριών.
Η συνέδρια διαρκεί 1 ώρα, ο συνεδριασμένος στέκεται όρθιος σε χαλαρή στάση με κλειστά τα μάτια ενώ πίσω του υπάρχει πάντα μια καρέκλα για να την χρησιμοποιήσει εάν κουραστεί.




.

Η Γιόγκα μειώνει το άγχος και τα ανεξήγητα αισθήματα κόπωσης, κακοθυμίας, εκνευρισμού που στην ουσία οφείλονται σε χρόνια και υπερβολική ένταση και έλλειψη ενέργειας.




Πάμπολλες επιστημονικές έρευνες έχουν πια αποδείξει, οτι η Γιόγκα μειώνει την υπερβολική ένταση και το χρόνιο άγχος.  Η ιστοσελίδα www.pubmed.gov έχει 40 άρθρα που αναλύουν έρευνες πάνω στην επίδραση της Γιόγκα για τη μείωση του στρες και δημοσιεύματα για την ευεργετική επίδραση της Γιόγκα στη μείωση του στρες έχουν δημοσιευτεί σε βιβλία και σε σοβαρά και έγκυρα επιστημονικά περιοδικά:  Science studies Yoga, Annals of Behavioral Science (Οκτώβρης 2004), Journal of Clinical Psychology (Ιούνιος 2004),  Journal of Alternative and Complementary Medicine (Φεβρουάριος και Αύγουστος 2005).

Πολλά άρθρα αναφέρουν τα αποτελέσματα κλινικών ερευνών, που όπου διαπιστώθηκε μόνιμη μείωση του χρόνιου άγχους σε άτομα που έκαναν Υπερβατικό διαλογισμό ή διαλογισμό Βιπάσανα, ακόμα και μετά το πέρας της έρευνας. Από το 1ο κιόλας μάθημα Γιόγκα, μπορεί κανείς να αισθανθεί τη μείωση της υπερβολικής έντασης, ανακαλύπτοντας μια πρωτόγνωρη ισορροπία μεταξύ χαλάρωσης και ενεργητικότητας.

Μέσα στους πρώτους 4 μήνες τακτικής εξάσκησης στη Γιόγκα, ανακαλύπτει ότι αρχίζει να λειτουργεί πιο αποστασιοποιημένα, να μην εκνευρίζεται και να μην αγχώνεται τόσο εύκολα όσο πριν, να επιστρέφει πιο γρήγορα στην ηρεμία αφού παρέλθει μια κατάσταση διέγερσης, να είναι ως επί το πλείστον ευδιάθετος και ήρεμος και να έχει αποθέματα ενέργειας που δεν είχε πριν.

Τότε καταλαβαίνει κανείς, οτι τα ανεξήγητα αισθήματα κόπωσης, κακοθυμίας, εκνευρισμού και άγχους – συχνά ακαθόριστου – τα οποία τον κατατρόπωναν στο παρελθόν, στην ουσία οφείλονταν σε χρόνια και υπερβολική ένταση και έλλειψη ενέργειας.

Το θέμα είναι πως όταν απαλευθερωθεί η χρόνια ένταση, μετατρέπεται σε διαθέσιμη ενέργεια.  Έτσι, όχι μόνο δε γίνεται κανείς αδρανής και παθητικός, αλλά αντίθετα, γίνεται πιο δραστήριος, δημιουργικός και αποδοτικός – μάλιστα σε πολλαπλάσιο βαθμό από ότι ήταν πριν, όταν ζούσε μέσα στην ένταση και το άγχος.  Καταφέρνει να κάνει πολύ περισσότερα από ότι πριν, χωρίς όμως να φθείρει και να εξαντλεί τον οργανισμό του – και κυρίως, απολαμβάνοντας ότι κάνει την ώρα που το κάνει.

Τεχνικές Γιόγκα για το άγχος

Η ευεργετική επίδραση της Γιόγκα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη, όχι μόνο για να βελτιωθούν οι παθήσεις που οφείλονται στο χρόνιο άγχος, αλλά και για να ξεπεράσει κανείς το μετατραυματικό στρες, που αναπόφευκτα ακολουθεί τραγικά περιστατικά φυσικών καταστροφών, θανάτων και σοβαρών απωλειών.   

Οι τεχνικές της είναι ποικίλες και περιλαμβάνουν σωματικές ασκήσεις, αναπνοές, βαθιά χαλάρωση και διαλογισμό. Αφού κανείς μάθει τις τεχνικές, μπορεί να τις προσαρμόσει σε κάθε περίσταση και για τις προσωπικές του ανάγκες.

Πολλοί αναζητούν την ειδική τεχνική, που με μαγικό τρόπο, θα μειώσει το άγχος τους μόλις την κάνουν. Αλλά δεν υπάρχει μία τέτοια τεχνική.  Χρειάζεται να κάνει κανείς πρακτική εξάσκηση σε τακτική βάση σε ένα συνδυασμό τεχνικών της Γιόγκα.  Αυτές οι τεχνικές αποβάλλουν τις συσσωρευμένες εντάσεις στο σώμα και το νου και δε συσσωρεύονται.  Δε φτάνουν να γίνουν υπερβολικές.  Έτσι, όταν εμφανιστεί μια επείγουσα κατάσταση, θα είναι κανείς σε καλύτερη θέση να τη χειριστεί. Ας δούμε όμως πιο λεπτομερώς τι προσφέρει η κάθε ομάδα τεχνικών.

Οι σωματικές ασκήσεις της Γιόγκα βοηθούν να φύγει η συσσωρευμένη ένταση από τους μυς, ώστε να πάψουν οι περιττές και χρόνιες συσπάσεις, να αποκατασταθεί η ευλυγισία, η μυοσκελετική ισσοροπία και η ορθοσωμία.  Επίσης, η σωματική άσκηση διεγείρει την έκκριση ενδορφινών, που είναι φυσικές αντικαταθλιπτικές ουσίες και χαρίζουν σωματική και ψυχική ευεξία.

Οι αναπνοές της Γιόγκα είναι η πιο εύκολη τεχνική, γιατί μπορούν να γίνουν παντού και πάντα:  περπατώντας, καθιστοί στο γραφείο, στο αυτοκίνητο, στο κρεβάτι, σε διαγωνισμούς, είτε είμαστε υγιείς είτε έχουμε πάθει κάποια ασθένεια.   

Το μυστικό της ευεργετικής τους επίδρασης έγκειται τόσο στην καλή οξυγόνωση του εγκέφαλου, όσο και στη ρυθμικότητα με την οποία τις εκτελούμε.  Αυτό δημιουργεί στον εγκέφαλο κύματα «άλφα», που σχετίζονται με οξυμένη επίγνωση και εγρήγορση της προσοχής, αλλά με ταυτόχρονη ηρεμία του νου, ενώ μειώνονται τα κύματα «βήτα» που σχετίζονται με ανησυχία και υπερδιέγερση (στρες).  Επίσης, οι αργές αναπνοές, με μακρόσυρτη εκπνοή, δημιουργούν μια παρασυμπαθητική διέγερση, προξενώντας χαλάρωση και ηρεμία.

Οι τεχνικές χαλάρωσης και διαλογισμού έρχονται να εμβαθύνουν αυτό που έχει συμβεί με τις σωματικές ασκήσεις και τις αναπνοές.  Μπορείτε να τις κάνετε και μόνες τους, χωρίς απαραίτητα να έχουν προηγηθεί ασκήσεις ή αναπνοής (αν και η προεργασία αυτή βοηθά). Γίνονται είτε ξαπλωτά ή καθιστά. 

Μια τέτοια τεχνική είναι η απλή περιφορά της επίγνωσης στα μέρη του σώματος.  Είναι σημαντικό να μην προσπαθείτε να χαλαρώσετε, παρά μόνο να διατηρείτε μια αισθαντική προσοχή.  Η χαλάρωση θα εκδηλωθεί από μόνη της και θα αισθανθείτε να φεύγουν οι περιττές μυϊκές εντάσεις και να ηρεμεί ο νους.  Η βαθύτερη χαλάρωση έχει και βαθύτερα αποτελέσματα, γιατί μπορεί να απελευθερώσει εντάσεις που προέρχονται από υποσυνείδητες μνήμες, εσωτερικές συγκρούσεις και παλιά τραύματα – σωματικά ή ψυχολογικά.

Η Φιλοσοφία της Γιόγκα στη διαχείριση του άγχους

Η βάση της εξήγησης που δίνει η Φιλοφοφία της Γιόγκα για το άγχος είναι ένα φαινόμενο του νου που λέγεται Σαμσκάρα.  Πρόκειται για υποσυνείδητες μνήμες που έχουν αποτυπωθεί στο υποσυνείδητο και γίνονται συνήθειες.  Είναι τα αόρατα μπαγκάζια του νου μας και όλοι τα κουβαλάμε και όλοι επηρεαζόμαστε από αυτά. Τα Σαμσκάρα είναι αίτιο εσωτερικών και (συχνά περιττών) εσωτερικών και εξωτερικών συγκρούσεων, που πρακτικά δεν μπορεί κανείς να τις λύσει. 

Αφορούν κάτι που συνέβηκε στο παρελθόν, άρα δεν μπορεί να αλλάξει.  Με τη σειρά τους τρέφουν αρνητικές προσδοκίες και φαντασιώσεις για το μέλλον, συχνά διογκώνοντας μια κατάσταση πέρα από κάθε λογική, ενώ μειώνουν τη δυνατότητά μας να κάνουμε κάτι πρακτικά αποτελεσματικό στο παρόν.

Τα Σαμσκάρα δημιουργούν συνήθειες στον τρόπο αντίληψης, ερμηνείας και αντίδρασης.  Οι αντιδράσεις εκνευρισμού, υπερέντασης και άγχους είναι επίκτητες.  Δεν αποτελούν μέρος της φύσης μας.  Τις έχει καλλιεργήσει κανείς μέσα από μίμηση των γύρω μας και επανάληψη, εκδηλώνοντας τις ξανά και ξανά με έναν αυτοματοποιημένο τρόπο, σαν το μοναδικό τρόπο χειρισμού του κόσμου. 

Ίσως η μεγαλύτερη συμβολή της Γιόγκα στην ψυχοσωματική υγεία είναι η θετική αλλαγή που προξενεί στη στάση του νου και τις συνήθειες των αντιδράσεων του. Με τακτική εξάσκηση, καλλιεργείται η συνήθεια της αυτοπαρατήρησης και της αυτο-επίγνωσης. Έτσι, μπορεί κανείς να μάθει να αντιδρά διαφορετικά ή ακόμα και να μην αντιδρά, αν δε χρειάζεται:  να δέχεται μια κατάσταση όπως είναι, να μην εκνευρίζεται με το παραμικρό, να διεγείρεται μόνο όταν χρειάζεται και όσο χρειάζεται, προκειμένου να κάνει κάτι αποτελεσματικό και χρήσιμο και τον υπόλοιπο καιρό να είναι ήρεμος και χαλαρός. 

Είναι γεγονός, πως μόνο όταν ο νους είναι ήρεμος, χαλαρός και ευδιάθετος, μπορούν να έρθουν εμπνεύσεις και δημιουργικές λύσεις στα θέματα που μας απασχολούν. Τέτοιες διαφορετικές συνήθειες του νου καλλιεργουνται με τεχνικές Πρατυαχάρα που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της χαλάρωσης και του διαλογισμού και μετά μπορούμε να τις μεταφέρουμε και στην καθημερινή μας ζωή, ώστε να μπορούμε να τις κάνουμε οπουδήποτε και οποτεδήποτε ανεξάρτητα από τις συνθήκες.

Στις τεχνικές Πρατυαχάρα παρατηρεί κανείς ότι υπάρχει ή ότι συμβαίνει στο παρόν, μέσα του ή γύρω του, αλλά αποστασιοποιημένα, χωρίς να ταυτίζεται και χωρίς να αντιδρά παρορμητικά.  Δεν το κρίνει, αλλά το δέχεται όπως είναι.  Δεν προσπαθεί να το αλλάξει ούτε πιέζεται να πετύχει κάτι. 

Δεν προσπαθεί να προξενήσει ή να αποτρέψει τίποτε. Απλά διεισδύει στο βάθος των δικών του εσωτερικών επειριών μέσω της προσοχής του, για να τις γνωρίσει όπως είναι.  Ως δια μαγείας, οτι είναι φανταστικό ή προσωρινό ή περιττό ή απατηλ,ό διαλύεται από μόνο του, χωρίς προσπάθεια.

Δηλαδή, συγκεντρώνεται κανείς μέσα του, αντί να συγκεντρώνεται σε κάτι εξωτερικό, που ίσως τον ενοχλεί ή τον φοβίζει. Πρόκειται για μια πολύ λογική αντιμετώπιση, γιατί συχνά δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα εξωτερικά γεγονότα.  Αλλά μπορούμε να λέγξουμε, ακόμα και να διακόψουμε τα εσωτερικά.   

Αυτό επιβεβαιώνεται και από τον σοφό Πατάντζαλι, που μας λέει (Σούτρες, ΙΙ:10-11), οτι με το διαλογισμό, τα μεν λεπτοφυή Σαμσκάρα εξουδετερώνονται διαλύοντας τα στο αίτιο τους, ενώ οι διαταραχές των σκέψεων σταματούν όταν τις απορρίπτουμε στη διάρκεια του διαλογισμού.  Αυτό σημαίνει ότι ενώ δεν μπορούμε εύκολα να αποτρέψουμε την εμφάνιση των σκέψεων, έχουμε επιλογή τι θα κάνουμε μ’ αυτές.

Μπορούμε να τους επιτρέψουμε να μας πάνε όπου θέλουν εκείνες και, με μαθηματική ακρίβεια, να μας οδηγήσουν σε μορφές και βαθμούς έντασης. Ή μπορούμε να τις παρατηρήσουμε αποστασιοποιημένα και να τις αγνοήσουμε, οπότε σταματούν. Ο Πατάντζαλι μας προτείνει επίσης να αλλάξουμε τις συνήθειες του νου, καλλιεργώντας σε τακτική βάση θετικές σκέψεις, με τις οποίες αντικαθιστούμε τις αρνητικές.  Αυτή η τεχνική δε δουλεύει πάντα όταν βρισκόμαστε σε έντονη κατάσταση κρίσης.  Αλλά αν την έχουμε καλλιεργήσει σε ουδέτερες στιγμές, με τακτική εξάσκηση κατά τη διάρκεια της βαθιάς χαλάρωσης ή του διαλογισμού, την ώρα της κρίσης, θα είμαστε πιο έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε θετικά.

Επιπλέον, με την εξάσκηση, μπορεί να φτάσει κανείς στο σημείο ο νους του να έχει μόνο θετικές σκέψεις και να μη διεγείρονται καν οι αρνητικές. Αν ενδοσκοπήσει κανείς βαθύτερα στις αρνητικές σκέψεις και τις σκέψεις που διεγείρουν άγχος, θα βρει σίγουρα μια ταύτιση με το εγώ. Αυτή την ταύτιση, που η Φιλοσοφία της Γιόγκα την ονομάζει Ασμίτα, τη θεωρεί σαν το ριζικό αίτιο κάθε πόνου και δυστυχίας.  Γιατί αγχώνεται κανείς;  Φοβάται μήπως πάθει κάτι ο ίδιος ή κάποιος ή κάτι που θεωρεί δικό του.  Φοβάται μήπως δεν πετύχει ή μήπως χάσει κάτι ο ίδιος ή κάποιος που τον θεωρεί δικό του.

Αναμασά στο νου του αρνητικά περιστατικά του παρελθόντος και τα ξαναζεί για μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια.  Γεμίζει το σώμα του με δηλητήρια, γιατί δεν μπορεί να γυρίσει σελίδα και να ζήσει στο παρόν. Αν σταματήσει η ταύτιση με τον εαυτό μας, αν πάψουμε να πιστεύουμε πως είμαστε μόνο ένας μικρός, αδύναμος, ευάλωτος και περιορισμένος εαυτός, θα ανακαλύψουμε μια άλλη διάσταση του εαυτού μας, όπου είμαστε ένα με το Όλο.  Αυτός είναι ο αληθινός μας Εαυτός.

Όσο ταυτιζόμαστε με τον μικρό εαυτό, θα έχουμε μονίμως ένα υπαρξιακό άγχος, που εύκολα διογκώνεται σε νευρωτικό άγχος – δηλαδή υπερβολικό, μόνιμο και άσχετο με το παρόν. Όταν ενωθούμε με τον αληθινό Εαυτό, ανακαλύπτουμε το αίωνιο στοιχείο.  Μόνο τότε εξουδετερώνεται ο φόβος ανυπαρξίας και αντικαθίσταται από θετικότητα, αγάπη και αρμονία.   Εκεί μας οδηγεί η Γιόγκα.

Λίντα Καπετάνιου






.