Κβαντικο πεδιο και συνειδητοτητα, οι Μάγια, μαγνητικά πεδία της Γης και το οριακο 2012.

Επαναπροσδιοριζοντας την ...πραγματικοτητα.



Η πραγματικότητά μας επηρεάζεται από τα πιστεύω μας και εάν θέλουμε να αλλάξουμε την πραγματικότητά μας, θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας.

Η ένταση της επίγνωσής μας, η συνειδητοτητα, δημιουργεί πραγματικότητα. Είναι εφικτό ένα «άλμα» από τη μια πραγματικότητα στην άλλη δημιουργώντας μια κβαντική γέφυρα μεταξύ δύο υπαρκτών ήδη δυνατοτήτων.

Οσο μεγαλύτερη η ποσότητα της “προσοχής μας”, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιρροή του παρατηρητή πάνω σε αυτό που βλέπει.

Τα μαγνητικά πεδία έχουν τεράστια επιρροή στο νευρικό και το ανοσοποιητικό μας σύστημα και την αντίληψή μας για το Διάστημα, το χρόνο, τα όνειρα, ακόμα και την προσέγγιση της πραγματικότητας.

Η γαλαξιακή ευθυγράμμιση, η αντιστροφή των πόλων της Γης και το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε σύμφωνα με τις προβλέψεις των Μάγια: Eνα σενάριο μεταξύ μύθου και μεταφυσικής, υστερίας και επιστήμης που ίσως επαληθευτεί το έτος-ορόσημο 2012.

Το μυστήριο των Μάγια
 

Οι Μάγια αποτελούν ένα παράδοξο στην ιστορία των πολιτισμών. Εμφανίστηκαν πριν από 1.500 χρόνια στο μέρος που βρίσκονται σήμερα το Μεξικό, η Γουατεμάλα και η Ονδούρα, με μια εξελιγμένη τεχνολογία που δεν ήταν αποτέλεσμα χρόνων έρευνας. Παρ’ όλες τις θεωρίες, κανείς δεν μπορεί να λύσει το αίνιγμα των Μάγια. Κανείς δεν μπορεί να δώσει πειστικές απαντήσεις πώς επέζησαν και πώς προόδευσαν σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά εχθρικό σε κάθε είδους ανθρώπινη κατοίκιση και πώς ξαφνικά εγκατέλειψαν τις πόλεις κατά τον 9ο αιώνα και εξαφανίστηκαν.

Και φυσικά κάθε συζήτηση για τα επιτεύγματα των Μάγια καταλήγουν στο πιο σπουδαίο δημιούργημά τους - τον αξεπέραστο υπολογισμό των γαλαξιακών κύκλων και του χρόνου.

Πριν από τον 20ό αιώνα το ημερολόγιο των Μάγια ήταν η πιο εξελιγμένη μέθοδος απόδοσης του γαλαξιακού χρόνου, όπως και της τοπικής ώρας, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα για το οποίο οι ειδικοί διαπιστώνουν έκπληκτοι ότι «δεν έχει χάσει ούτε μία μέρα μέσα σε 25 αιώνες».

Ταυτόχρονα, εκτός από τον υπολογισμό των ηλιακών και των σεληνιακών κύκλων, τα ηλικίας 5.000 ετών ημερολόγιά τους υπολογίζουν και κάτι εκπληκτικό: τη σπάνια συμπαντική ευθυγράμμιση του ηλιακού μας συστήματος, του Ήλιου και της Γης, με το κέντρο του γαλαξία μας – ένα φαινόμενο που συμβαίνει κάθε 26.000 χρόνια.

Το κλειδί του γαλαξιακού ρολογιού των Μάγια ήταν η καταμέτρηση των 260 ημερών που ονομαζόταν Ιερό Ημερολόγιο και συνδεόταν με ένα άλλο ημερολόγιο, το Ασαφές Ημερολόγιο, που περιείχε τις 365 μέρες. Οι Μάγια έβλεπαν αυτούς τους δύο κύκλους του χρόνου να γυρνάνε όπως τα δόντια του γραναζιού αέναα μέχρι τη σπάνια στιγμή που μια μέρα του Ιερού Ημερολογίου κλειδώνει με μια μέρα του Ασαφούς Ημερολογίου.

Αυτή η σπάνια και δυναμική μέρα σηματοδοτεί το τέλος ενός κύκλου 52 χρόνων και ήταν μέρος μιας μεγαλύτερης έκτασης χρόνου που λεγόταν Μεγάλος Κύκλος. Σύμφωνα με αυτή την εξήγηση και την παράδοση των Μάγια ιερέων, τα αρχεία καταγράφουν ότι ο τελευταίος Μεγάλος Κύκλος ξεκίνησε τον Αύγουστο του 3114 π.Χ. και τελειώνει το 2012. Ειδικότερα, ο κύκλος τελειώνει στις 21 Δεκεμβρίου 2012, όταν ο Ηλιος θα ευθυγραμμιστεί με τον ισημερινό του Γαλαξία.

Φρένο - Οι επιστήμονες τι λένε;

Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι θα υπάρξει γαλαξιακή ευθυγράμμιση και ότι τα ημερολόγια των Μάγια σημειώνουν το γεγονός. Αρα η ερώτηση είναι απλή: Τι σημαίνει αυτό; Μερικοί υποβαθμίζουν το γεγονός σε μια ενδιαφέρουσα παραξενιά, που είμαστε τυχεροί που θα συμβεί στη διάρκεια της δικής μας ζωής. Αλλοι προειδοποιούν ότι το τέλος των ημερολογίων του Μάγια συμπίπτει με ουράνια γεγονότα που θα έχουν βαθιές και πιθανόν επικίνδυνες συνέπειες για τη ζωή στη Γη.

Ένα ηλεκτρονικό περιοδικό στην Ινδία κυκλοφόρησε ένα άρθρο την 1η Μαρτίου 2005 με τα αποτελέσματα ενός προγράμματος κομπιούτερ που απεδείκνυε ότι το τέλος του ημερολογίου των Μάγια συμπίπτει με την πολική αντιστροφή. Ο τίτλος του άρθρου σαν teaser επιστημονικού θρίλερ: «Προσομοιώσεις σε κομπιούτερ προβλέπουν την αντιστροφή των μαγνητικών πόλων της Γης και του Ήλιου με αποτέλεσμα το τέλος του ανθρώπινου πολιτισμού το 2012».

Ωπα! Κύριοι επιστήμονες, τι λέτε;

Μαγνητισμός της Γης: Είναι σίγουρος;

Για κάποιους λόγους που δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητοί, ο βόρειος και ο νότιος πόλος αλλάζουν θέσεις - τα μαγνητικά πεδία δηλαδή της Γης κάνουν μια πλήρη τούμπα. Αν και είναι σπάνιες στην ιστορία των πολιτισμών, τα γεωλογικά ιστορικά δείχνουν ότι αποτελούν ρουτίνα στην ιστορία της Γης. Εχουν συμβεί ήδη 171 φορές τα τελευταία 76 εκατ. χρόνια και οι 14 από αυτές έχουν συμβεί στα τελευταία 4,5 εκατ. χρόνια. Και ενώ αυτές οι επαναλήψεις είναι κυκλικές, οι αντιστροφές ποικίλλουν σε χρόνο κάνοντας άγνωστη την επόμενη φορά που θα πραγματοποιηθούν.

Υπάρχουν συμπτώματα που προηγούνται από τις τούμπες, όπως παράλογες αλλαγές κλίματος και γρήγορη εξασθένηση των πλανητικών μαγνητικών πεδίων - και συμβαίνουν αυτή τη στιγμή. Είναι αυτά τα συμπτώματα και το γεγονός ότι έχει καθυστερήσει η αντιστροφή που κάνει όλο και περισσότερους επιστήμονες να ισχυρίζονται ότι βρισκόμαστε στα πρώιμα στάδια αυτής της αντιστροφής.

Τον Ιούλιο του 2004 οι «New York Times» αφιέρωσαν ένα τεράστιο μέρος του ενθέτου τους Science στις επιπλοκές που μπορεί να προξενήσει. Το άρθρο έλεγε ότι «η κατάρρευση του μαγνητικού πεδίου της Γης, που προφυλάσσει τον πλανήτη και ταυτόχρονα χρησιμεύει για τον προσανατολισμό των ζώων, έχει ξεκινήσει εδώ και 150 χρόνια». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο μυαλό των επιστημόνων η αντιστροφή έχει ξεκινήσει.

Γεωλογικές μετρήσεις δείχνουν επίσης ότι η μαγνητική ένταση της Γης έχει χάσει το 38% της έντασής της από το μάξιμουμ που έφτασε πριν από 2.000 χρόνια. Οι αντιστροφές του παρελθόντος συνέβησαν πολύ γρηγορότερα από ό,τι πιστεύουμε. Στο απώτατο βόρειο γεωγραφικό πλάτος της Σιβηρίας π.χ. τα μαμούθ πιστεύεται ότι παγιδεύτηκαν σε μια αντιστροφή των πόλων στην ύστερη εποχή των παγετώνων και πάγωσαν στη μέση της πορείας τους με το τελευταίο γεύμα ακόμα στα δόντια τους, μια απόδειξη ότι η ξαφνική κλιματική μεταβολή συνέβη πολύ γρήγορα.

Το 1993 μια μελέτη του Science News κατέληγε ότι «η αποστολή μας να βρούμε την ακριβή ημερομηνία της πολικής αντιστροφής γίνεται όλο και πιο δύσκολη επειδή το μαγνητικό πεδίο φθίνει σημαντικά όταν αλλάζει διεύθυνση», όπως συμβαίνει σήμερα. Το ερώτημα παραμένει: Πόσο αδυνατίζει το πεδίο πριν πραγματοποιηθεί η αναστροφή; Δεν ξέρουμε. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι τα γεγονότα στη Γη δεν συμβαίνουν χωρίς να συμβούν ανάλογα γεγονότα στους ουράνιους γείτονές μας ή γενικότερα στο γαλαξία μας.

Ήλιος - Σιωπή πριν από την καταιγίδα

Μέχρι τον Γαλιλαίο και το πρώτο τηλεσκόπιο που επέτρεψε στους αστρονόμους να παρατηρήσουν τον ουρανό, οι Ευρωπαίοι αστρονόμοι γνώριζαν ότι ο Ηλιος έχει περιοδικές έντονες μαγνητικές καταιγίδες -τις ηλιακές κηλίδες- που ακολουθούνται από εποχές ηρεμίας. Αυτοί οι κύκλοι παρατηρούνται από το 1610. Από τότε που άρχισαν οι μετρήσεις, έχουμε 23 κύκλους από ηλιακές κηλίδες που διαρκούν 11 χρόνια η καθεμία. Αυτό που κάνει τόσο διαφορετικό τον επόμενο κύκλο είναι ότι με βάση την ένταση των ηλιακών καταιγίδων που παρατηρήθηκε από το 1986-1996, οι επιστήμονες συμπεραίνουν ότι ο επόμενος κύκλος θα είναι ο πιο έντονος που έχει σημειωθεί ποτέ. «Θα είναι 30-50% δυνατότερος από τον προηγούμενο», λέει ο Mausumi Dikpati του Εθνικού Κέντρου για την Ατμοσφαιρική Ερευνα στο Κολοράντο.
 
Ο David Hathaway από το Εθνικό Κέντρο Διαστημικής Επιστήμης και Τεχνολογίας συμφωνεί και υποθέτει ότι οι ηλιακές καταιγίδες της προηγούμενης περιόδου αναμένεται να ενισχυθούν και «να επανεμφανιστούν σαν μεγάλη ηλιακή καταιγίδα». Αν είναι έτσι, θα έχουν ένταση που μπορεί να συγκριθεί με αυτήν του 1958 που έκανε μέρα τη νύχτα στα νότια του Μεξικού. Η ένταση που προβλέπεται ότι μπορεί να προκαλέσει ανησυχία γίνεται ακόμα σημαντικότερη όταν η ημερομηνία της πιο έντονης φάσης των καταιγίδων ορίζεται από τον Dikpati στο έτος 2012.

Μαγνητικά πεδία και άνθρωπος

Ξέρουμε ότι ο Ηλιος βρίσκεται καθ’ οδόν για τη μετατόπιση των μαγνητικών πόλων του και η Γη βρίσκεται επίσης σε πρώιμο στάδιο της μετατόπισης. Τι σχέση έχουν με αυτά τα φαινόμενα τα ημερολόγια των Μάγια; Αυτό που ξέρουμε είναι ότι η ζωή επηρεάζεται από τα μαγνητικά πεδία. Υπάρχουν αναρίθμητες έρευνες στην επιστημονική ιστορία που εξηγούν πως πολλά είδη ζώων, φαλαινών και δελφινιών και πουλιών βασίζονται στις μαγνητικές «λεωφόρους» της Γης ώστε να βρουν τροφή και να ζευγαρώσουν.

Παρόλο που δεν χρησιμοποιούμε αυτές τις λεωφόρους με τον ίδιο τρόπο, φαίνεται ότι κι εμείς οι άνθρωποι δεν αποτελούμε εξαίρεση. Το 1993 ένα διεθνές τιμ που ασχολείται με τη magnetoreception, που σημαίνει την ικανότητα του εγκεφάλου μας να ανιχνεύει τις μαγνητικές αλλαγές στη Γη, ανακάλυψε κάτι που έκανε το 2012, τα ημερολόγια των Μάγια και τα μαγνητικά πεδία της Γης ακόμα πιο σημαντικά. Η ομάδα δημοσίευσε τα αποτελέσματα των ερευνών της σημειώνοντας ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος περιέχει «εκατομμύρια μικροσκοπικά μαγνητικά μόρια».
 
Αυτά τα μόρια μας συνδέουν, όπως και πολλά ζώα, με το μαγνητικό πεδίο της Γης. Εάν το μαγνητικό πεδίο της Γης αλλάξει το 2012, πόσο και πώς θα μας επηρεάσει, ξέροντας ότι τα μαγνητικά πεδία έχουν τεράστια επιρροή στο νευρικό και το ανοσοποιητικό μας σύστημα και την αντίληψή μας για το Διάστημα, το χρόνο, τα όνειρα, ακόμα και την προσέγγιση της πραγματικότητας;

Ξαναγράφοντας την πραγματικότητα

Υπάρχει ένα πείραμα ενός αιώνα ήδη που δείχνει πόσο οι αντιλήψεις μας μπορούν να επηρεάσουν το περιβάλλον. Το 1909, ο Άγγλος φυσικός Geoffrey Ingram Taylor επινόησε το Διπλό του Πείραμα και άρχισε την επανάσταση στον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας στο Σύμπαν. Το συμπέρασμά του ήταν ότι η πιο στοιχειώδης παρουσία της συνείδησης σε ένα δωμάτιο -οι άνθρωποι- επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο τα κβάντα -η ύλη που αποτελείται ο κόσμος μας- συμπεριφέρονται.
 
Το πείραμα του Τέιλορ επαναλήφθηκε το 26/2/98 από επιστήμονες του Iσραηλινού Ινστιτούτου Επιστήμης. Όχι μόνο διαβεβαίωσαν ότι ο κόσμος μας επηρεάζεται από την παρατήρησή μας αλλά ανακάλυψαν και ότι «όσο μεγαλύτερη η ποσότητα της “προσοχής μας”, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιρροή του παρατηρητή πάνω σε αυτό που βλέπει». Με άλλα λόγια, όσο περισσότερο οι παρόντες επικεντρώνονταν στο πείραμα, τόσο μεγαλύτερη η επιρροή τους πάνω στο αποτέλεσμα. Ισως αυτό θέλουν τελικά να μας πουν τα ημερολόγια των Μάγια, για τη δύναμη που έχουμε πάνω στο Σύμπαν.

Οι σύγχρονες θεωρίες λένε ότι η πραγματικότητά μας επηρεάζεται από τα πιστεύω μας και ότι εάν θέλουμε να αλλάξουμε την πραγματικότητά μας, θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας.

Το 1957 ο φυσικός του Πρίνστον Hugh Everett III προχώρησε ένα βήμα περισσότερο δημιουργώντας τη θεωρία που περιγράφει ΠΩΣ η ένταση της επίγνωσής μας, η συνειδητοποίηση, δημιουργεί πραγματικότητα. Περιγράφει πώς είναι εφικτό ένα «άλμα» από τη μια πραγματικότητα στην άλλη δημιουργώντας μια κβαντική γέφυρα μεταξύ δύο υπαρκτών ήδη δυνατοτήτων. Ονόμασε αυτά τα παράθυρα των δυνατοτήτων «σημεία επιλογής».
 


Σημείο επιλογής 2012
 
Από τα ηλικίας 8.000 ετών βεδικά κείμενα μέχρι το 5.000 ετών εβραϊκό ημερολόγιο και από τις κινέζικες προφητείες της Ασίας ως τις προβλέψεις των Μάγια συμπεραίνουμε ότι κάτι μεγάλο θα συμβεί σε αυτή την εποχή της Ιστορίας μας. Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε ότι καμιά προφητεία δεν μας λέει ανεπιφύλακτα ότι ο κόσμος θα καταστραφεί. Αυτό που τονίζουν είναι ότι κάτι αλλάζει εντελώς και ότι από εμάς εξαρτάται το πώς θα μπούμε στη νέα εποχή της ύπαρξής μας.

Αυτό που εντυπωσιάζει στις προφητείες των Μάγια είναι ότι, αντίθετα με τις προφητείες άλλων πολιτισμών, δίνουν μια συγκεκριμένη καταληκτική ημερομηνία. Η 21η Δεκεμβρίου 2012 ανοίγει κατά τους Μάγια ένα τεράστιο παράθυρο στην ευκαιρία ώστε συντονισμένοι με τα φυσικά γεγονότα που παρουσιάζουν μια συγχρονικότητα κάθε 26.000 χρόνια να περάσουμε σε μια νέα φάση του ανθρώπινου πολιτισμού.

Το 2005 το «Scientific American» δημοσίευσε στην ειδική έκδοση «Crossroads For planet Earth» έναν αριθμό σεναρίων για το πιθανό τέλος της Γης όπως την ξέρουμε. Η ουσία ήταν ότι παρόλο που όλα τα σενάρια είναι καταστροφικά, συμβαίνουν ήδη: πόλεμος, εξάντληση των αποθεμάτων, γενοκτονίες, κατάχρηση της τεχνολογίας, μόλυνση και καταστροφή... Άρα βρισκόμαστε σε κομβικό σημείο ούτως ή άλλως.





Θα πάμε σε μια χιλιετή ειρήνη, σε μια άνευ προηγουμένου καταστροφή ή και τα δύο; Ενώ ξέρουμε ότι η αντιστροφή των πόλων και οι ηλιακές καταιγίδες συνέβησαν και στο παρελθόν, δεν ξέρουμε πώς θα μας επηρεάσουν σήμερα σε έναν πλανήτη 6,5 δισ. ανθρώπων που εξαρτώνται από τεχνολογία, επικοινωνίες, κομπιούτερ και δορυφόρους. Ξέρουμε ότι τέτοιοι κύκλοι -παρόλο που ήταν μικρότερης έντασης- συνέβησαν και πριν από 10.000 χρόνια. Κι ενώ οι βιβλικές και προφορικές παραδόσεις μίλησαν για αυτά ως σημαντικότατα γεγονότα, αυτό που μένει είναι ότι οι άνθρωποι επέζησαν και τα γεγονότα δεν ήταν μοιραία.

Αν ρωτήσεις σήμερα τους απογόνους των Μάγια τι απέγιναν οι προγονοί τους, θα σου διηγηθούν την ιστορία μιας γενιάς χρονο-φυλάκων που μια μέρα άφησαν τα ανάκτορά τους, τους ναούς τους, τα παρατηρητήριά τους, τις πυραμίδες τους, προχώρησαν μέχρι τη ζούγκλα και «εξαφανίστηκαν» έτσι απλά επιστρέφοντας στο μέρος απ’ όπου και ήρθαν.

Ασχέτως της σημασίας που έχει για μας η ιστορία τους, είναι ξεκάθαρο ότι όποιοι και να ήταν οι Μάγια, ήξεραν κάτι στην εποχή τους που μόλις τώρα εμείς αρχίζουμε να κατανοούμε. Το κλειδί στο μήνυμά τους είναι ότι το μυστικό τους δεν βρισκόταν σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Αλλά στη δυνατότητα του χειμερινού ηλιοστασίου της 21ης Δεκεμβρίου 2012 να προχωρήσουμε ένα τεράστιο βήμα.

Είναι τόσο σπάνια αυτή η ευκαιρία που προετοιμαζόμαστε για πάνω από 5.000 χρόνια και θα πάρει άλλα 26.000 μέχρι να επαναληφθεί. Όπως η πηγή του φωτός -ο Ήλιος μας- κινείται για να ευθυγραμμιστεί τέλεια με το κέντρο του γαλαξία μας, είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε το δώρο να γίνουμε ο ουσιαστικός εαυτός μας; Το σκηνικό στήθηκε, η επιλογή είναι δική μας, το Σύμπαν περιμένει. Έχουμε τη σοφία να συνδυάσουμε την επιστήμη, την ιστορία, την παράδοση, τις ιδέες και τα πιστεύω μας με ένα θαύμα που μας περιμένει στις 21 Δεκεμβρίου του 2012;

 
Κειμενο: Από τον Γιώργο Πανόπουλο (gpano@stardome.gr)


 

Ο επιθετικος Εγκεφαλος, η ...κυρα Σεροτονινη και η ...Μοναχικη Ακριδα.

Η σεροτονίνη, αυτός ο σχεδόν "μαγικός" κατά πολλούς νευροδιαβιβαστής, είναι ίσως η σημαντικότερη "νευρορμόνη" του εγκεφάλου μας. Προέρχεται μεταξύ άλλων από τον μεταβολισμό της τρυπτοφάνης, ένα σημαντικό αμινοξύ της οικογένειας των τρυπταμινών και η ίδια αποτελεί πρόδρομο της μελατονίνης, της "ορμόνης του ύπνου". Η σεροτονίνη μετατρέπεται σταδιακά σε μελατονίνη τη νύχτα ή γενικά σε συνθήκες πολύ χαμηλού φωτισμού. Η δράση της σεροτονίνης είναι πολλαπλή, η βασική της όμως λειτουργία θα μπορούσε να συνοψιστεί στο ότι πρόκειται για την ουσία που "φιλτράρει" τις πληροφορίες που εισέρχονται μέσω των 5 μας αισθήσεων στον εγκέφαλο.

Είναι η ουσία που μας χαρίζει ευθυκρισία, την δυνατότητα να διαχωρίζουμε το φανταστικό απ'το πραγματικό, το λάθος από το σωστό, το να συμπαθούμε ή ν'αντιπαθούμε, αγαπάμε η μισούμε τους ανθρώπους βάσει της εικόνας που αυτοί μας δίνουν. Η έλλειψή της προκαλεί νευρώσεις σαν τους ιδεοψυχαναγκασμούς(OCD), κατάθλιψη, διαταραχές του ύπνου, μειωμένη κριτική ικανότητα. Η(υπερβολική)περισσειά της πάλι-συνήθως μετά από χρήση MDMA(Ecstasy), LSD, Mescaline κτλ -επιφέρει οπτικοακουστικές παραισθήσεις, μερική έως πλήρη "απώλεια του Εγώ", και μία πολύ διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας...

Είναι τόσο ρευστή η υποκειμενική εικόνα που έχουμε για την πραγματικότητα, τόσο εξαρτώμενη από τα επίπεδα ροής σεροτονίνης στον εγκέφαλο που αρκετοί νευροφυσιολόγοι υποψιάζονται πως η ίδια η πραγματικότητα αποτελεί ένα είδος παραίσθησης που προκαλείται από την επίδραση της σεροτονίνης στους νευρώνες του εγκεφάλου μας..!

Επισης η σεροτονίνη ανακουφίζει από τον πόνο, μειώνει την όρεξη και προάγει την ηρεμία. Σε μεγαλύτερες ποσότητες, μάλιστα, επιφέρει τον ύπνο. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που ακολουθούν κάποια δίαιτα, η οποία βασίζεται στη χαμηλή πρόσληψη υδατανθράκων, έπειτα από δύο εβδομάδες, γίνονται εξαιρετικά υποτονικοί και νωθροί. Αναζητήστε καλής ποιότητας υδατάνθρακες στα δημητριακά, τα προϊόντα ολικής άλεσης, τα ζυμαρικά, το ρύζι και τα φρούτα. Και κυριως κακαο, μπανανες, αβογκαντο!

Σε μια έρευνα που έγινε από Αυστραλούς γιατρούς, σε 101 υγιείς άντρες, εξετάστηκε η διακύμανση των επιπέδων της σεροτονίνης στον οργανισμό ανάλογα με τις εποχές του χρόνου και τις αλλαγές του καιρού.

Διαπίστωσαν ότι η παραγωγή της σεροτονίνης στον εγκέφαλο ήταν χαμηλότερη κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Ο ρυθμός παραγωγής της ήταν άμεσα συνδεδεμένος με τη διάρκεια και ένταση της ηλιοφάνειας. Η αύξηση της έντασης του φωτός αυξάνει σημαντικά την παραγωγή της σεροτονίνης. Οι ομάδες των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου, των οποίων η δραστηριότητα εξαρτάται από τη σεροτονίνη, είχαν τα ψηλότερα επίπεδα δραστηριότητας κατά τη διάρκεια των μηνών της άνοιξης και του καλοκαιριού όπου υπήρχε η περισσότερη ηλιοφάνεια.

Η σεροτονίνη, η χημική ουσία του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη διάθεση, παίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση συναισθημάτων όπως η επιθετικότητα, δήλωσαν Βρετανοί ερευνητές. Η σεροτονίνη, που αποτελεί στόχο πολλών αντικαταθλιπτικών σκευασμάτων, φαίνεται να ελέγχει την επιθετικότητα στις κοινωνικές αντιδράσεις, σημειώνει η Ψυχολόγος Molly Crockett, του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ, στο περιοδικό ‘Science’. Ο ρόλος της ουσίας στον έλεγχο των παρορμήσεων είναι αντιφατικός, αλλά η νέα έρευνα είναι μια από τις πρώτες που δείχνουν πως υπάρχει αιτιατή σχέση.

Καθώς οι ερευνητές μετέβαλαν άμεσα τα επίπεδα σεροτονίνης και παρατήρησαν την επίδραση στη συμπεριφορά θεωρούν πως υπάρχει, ενδεχομένως, αιτιατή σχέση μεταξύ της σεροτονίνης και των επιθετικών αντιδράσεων. Η έρευνα βοηθά επίσης να εξηγηθεί γιατί ορισμένοι άνθρωποι γίνονται επιθετικοί όταν πεινούν, καθώς το απαραίτητο αμινοξύ που χρειάζεται ο οργανισμός για να παράσχει σεροτονίνη αποκτιέται μόνο μέσω της διατροφής.

Οι νευροδιαβιβαστές είναι ενώσεις που χρησιμοποιούνται από τα νευρικά κύτταρα για την επικοινωνία τους. Αυτό σημαίνει ότι τα νεύρα "μιλάνε" μεταξύ τους ή στέλνουν σήματα χρησιμοποιώντας τη σερετονίνη ως έναν από τους αγωγούς. Συγκεκριμένα νεύρα χρησιμοποιούν τη σερετονίνη, ενώ κάποια άλλα νεύρα μπορεί να χρησιμοποιούν άλλους νευροδιαβιβαστές.

Νευροδιαβιβαστές ονομάζονται βιοχημικές ενώσεις, οι οποίες χρησιμεύουν στην μεταβίβαση πληροφοριών από ένα νευρώνα στον επόμενο.

Η σεροτονίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής του ανθρώπινου εγκέφαλου. Χαμηλά επίπεδα της σεροτονίνης, εμπλέκονται στην εμφάνιση κατάθλιψης. Τα φάρμακα που επιλεκτικά αναστέλλουν την επαναπρόσληψη της σεροτονίνης, αυξάνουν τα επίπεδα της ελεύθερης σεροτονίνης, θεραπεύοντας έτσι την κατάθλιψη.

Η σεροτονίνη κάνει τις ακρίδες (και όχι μόνον) να ενώνονται σε συμμορίες...

Πώς οι μοναχικές ακρίδες αποφασίζουν ξαφνικά να ενωθούν και να σχηματίσουν τα τεράστια σμήνη που μαστίζουν τις σοδειές σε μεγάλο μέρος του κόσμου; Νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι η αλλαγή πυροδοτείται από τη σεροτονίνη..

Υπό κανονικές συνθήκες, οι ακρίδες της ερήμου (Schistocerca gregaria) είναι μοναχικά έντομα, χωρίς καμία διάθεση κοινωνικότητας. Όταν όμως η πυκνότητά τους σε μια περιοχή αυξηθεί πέρα από ένα κρίσιμο όριο, οι πράσινες ακρίδες ξαφνικά σκουραίνουν, αναπτύσσουν ισχυρούς πτητικούς μύες και σχηματίζουν καταστροφικά σμήνη.

Ιπτάμενα σκούρα σμήνη που εξαπλώνονται σε εκτάσεις δεκάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων πλήττουν κατά καιρούς το 20% των χερσαίων περιοχών του πλανήτη, κυρίως στην Αφρική, την Ασία, την Αυστραλία και τις δυτικές ΗΠΑ.

Όπως παρόλο που το φαινόμενο είναι και σύνηθες και εντυπωσιακό, ο βιολογικός μηχανισμός του παρέμενε μέχρι σήμερα άγνωστος. Τώρα, η λύση του μυστηρίου παρουσιάζεται στο περιοδικό Science από ερευνητές των πανεπιστημίων του Κέμπριτζ και της Οξφόρδης στη Βρετανία.

Οι ερευνητές εξέτασαν την επίδραση διαφόρων ουσιών στις ακρίδες και διαπίστωσαν ότι ο τεχνητός τριπλασιασμός των επιπέδων σεροτονίνης στο νευρικό τους σύστημα αρκεί για να πυροδοτήσει το σχηματισμό σμήνους. Αντίστροφα, η χορήγηση ουσιών που μπλοκάρουν τη σεροτονίνη διατηρεί τα έντομα σε μοναχική κατάσταση ανεξάρτητα από την πυκνότητά τους στο χώρο.

Αναφεραμε πιο πανω ότι στον άνθρωπο, η σεροτονίνη πιστεύεται ότι ρυθμίζει τη διάθεση (τα επίπεδά της πέφτουν στην κατάθλιψη) και παίζει ρόλο στη σεξουαλική διάθεση, τον ύπνο και τη μάθηση, μεταξύ άλλων. Αποδεικνύεται τώρα ότι παίζει ρόλο και στη συμπεριφορά των ακρίδων.

Ποιος είναι όμως ο παράγοντας που προκαλεί την απότομη αύξηση της σεροτονίνης;

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αύξηση του τοπικού πληθυσμού προκαλεί συνωστισμό στις πηγές τροφής, με αποτέλεσμα οι ακρίδες να αρχίζουν να αγγίζουν η μία την άλλη. Η σωματική επαφή μεταξύ των εντόμων φαίνεται ότι αλλάζει τελικά τη χημική ισορροπία στον εγκέφαλό τους. Οι ερευνητές μπόρεσαν μάλιστα να προκαλέσουν τεχνητά αύξηση της σεροτονίνης... γαργαλώντας τα πόδια των ακρίδων.