Η αληθινή ομορφιά δεν βρίσκεται τόσο στο σώμα ή στο πρόσωπο των αντρών και των γυναικών, είναι επάνω. Και, κάπου κάπου, όσο ο άντρας και η γυναίκα είναι συνδεδεμένοι με το θείο κόσμο και μπορούν να μεταδίδουν μερικές ακτίνες από εκεί, κατορθώνουν να εκφράζουν λίγο από αυτή την ομορφιά. / Omraam Mikhaël Aïvanhov

«Η Ομορφιά είναι η εκδήλωση του Μεγαλείου της Αλήθειας».
Πλατων

Η αληθινή ομορφιά δεν είναι στα σχήματα, η αληθινή ομορφιά δεν έχει καν σχήμα, γιατί βρίσκεται επάνω, μέσα σ΄έναν κόσμο που αποτελείται από ρεύματα, δυνάμεις, ακτινοβολίες. Όταν κατορθώνει κανείς να τη θαυμάσει, μένει τόσο έκθαμβος, ώστε θέλει σχεδόν να πεθάνει.

Άν μπορεί κανείς να πάει πιό μακρυά από το σχήμα και τις εκπορεύσεις για να δει το πνεύμα αυτού του όντος, που ζει στον Ουρανό, θα ανακαλύψει μιά ακόμη μεγαλύτερη ομορφιά. Αυτή η ομορφιά δεν μπορεί μάλιστα καν να εκφραστεί διαμέσου των εκπορεύσεων, γιατί είναι κάτι το τόσο λεπτό που το φυσικό σώμα δεν κατορθώνει να το κάνει να φανεί... 

Στην πραγματικότητα, η ομορφιά, η αληθινή ομορφιά, δεν μπορεί να εξηγηθεί. Αυτή είναι μιά ζωή, μιά ζωή που αναβλύζει, που πηγάζει. Έχετε, π.χ., ένα διαμάντι πάνω στο οποίο πέφτει μιά ηλιακή ακτίνα. Μένετε έκθαμβος από την ομορφιά των χρωμάτων που βλέπετε να βγαίνουν. Να η αληθινή ομορφιά. Μπορεί να συγκριθεί με το Φως του Ήλιου. Και όσο ένα ον κατορθώνει να εκδηλώνει μιά παρόμοια ομορφιά, τόσο πλησιάζει προς την αληθινή ομορφιά.

Συγκρατείστε καλά αυτό: η ομορφιά δεν βρίσκεται στο σχήμα, βρίσκεται στην ακτινοβολία, στις εκπορεύσεις.

Να γιατί δεν πρέπει να προσπαθείτε να πέσετε πάνω της για να την αρπάξετε και να την καταβροχθίσετε: δεν είναι ένα σχήμα που μπορεί ...κανείς να αρπάξει. Πρέπει μόνο να τη θαυμάζουμε, να γεμίζουμε χαρά από αυτή, να εμποτιζόμαστε από αυτή.

Για να συλλάβει κανείς την ομορφιά ενός όντος, πρέπει να λάβει υπόψη του τρία σημεία: το σχήμα, τις ακτινοβολίες, τις εκπορεύσεις που εμφανίζονται διαμέσου αυτού του σχήματος αλλά που δεν του αντιστοιχούν πάντα, και το πνεύμα που παράγει τις εκπορεύσεις.

Βλέπει κανείς ανθρώπους με μιά θαυμάσια εμφάνιση: είναι όμορφοι, με καλές αναλογίες, αλλά εσωτερικά κατασκευάζουν τέρατα. Ενώ άλλοι, που είναι καμπούρηδες, άθλιοι, με κλονισμένη υγεία, είναι εσωτερικά θαυμάσιοι. Βέβαια, σε μερικούς το σχήμα αντιστοιχεί στο περιεχόμενο, και μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες:

αυτοί που είναι όμορφοι εξωτερικά και άσχημοι εσωτερικά, αυτοί που είναι άσχημοι εξωτερικά και όμορφοι εσωτερικά, αυτοί που είναι άσχημοι εξωτερικά και άσχημοι εσωτερικά και αυτοί που είναι όμορφοι εξωτερικά και όμορφοι εσωτερικά.

Σας έχω ήδη εξηγήσει ότι η έλλειψη αντιστοιχίας μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού προέρχεται από το γεγονός ότι η εσωτερική ζωή αλλάζει πολύ πιό γρήγορα απ΄ότι το εξωτερικό σχήμα. Πρόκειται, λοιπόν, για μιά απουσία αντιστοιχίας μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος. Σε μιά και μόνη ημέρα ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει εντελώς αντιλήψεις, φιλοσοφία, ενώ το φυσικό του σχήμα δεν μπορεί να αλλάξει από τη μιά ημέρα στην άλλη. Το φυσικό σχήμα είναι διαμορφωμένο μέσα σε μιά ύλη η οποία είναι πολύ πιό δύσκολη για να αλλάξει απ΄ότι η σκέψη, ενώ η ύλη της σκέψης είναι τόσο αιθέρια και εύκαμπτη ώστε έχει κανείς τη δυνατότητα να κάνει σχεδόν όλες τις μετατροπές.

Όμως, όποια και αν είναι η φυσική εμφάνιση, υπάρχει τουλάχιστον κάτι που δεν απατά ποτέ και που αποκαλύπτει ακριβώς το τι είναι ένα ον: είναι οι εκπορεύσεις του, οι ακτινοβολίες του, τα ρευστά του. Άν είστε ικανός να τα διακρίνετε, είτε είναι όμορφο αυτό το ον, ή άσχημο, δεν θα κάνετε λάθος. Οι εκπορεύσεις εκφράζουν ακριβώς την εσωτερική κατάσταση, κι αν είναι θαμπές, αν είναι παράφωνες, αν είναι βλαβερές, εκφράζουν ακριβώς τις σκέψεις και τις επιθυμίες του ανθρώπου. Δεν μπορεί να δει κανείς τον θείο κόσμο μέσα σε ένα ον, μπορεί όμως να αισθανθεί τις εκπορεύσεις του. 

Κι αν πραγματικά από αυτό το ον πηγάζει η αγνότητα, το φως, μπορείτε να συμπεράνετε, εκατό τα εκατό, ότι το περιεχόμενο είναι καλό. Μερικές φορές μάλιστα αυτές οι εκπορεύσεις είναι τόσο ισχυρές ώστε, παρά τη λεπτότητά τους, γίνονται ορατές. Υπάρχουν, π.χ., άνθρωποι που είναι πολύ άσχημοι, κακοσχηματισμένοι, να όμως που για μιά στιγμή γίνονται τόσο όμορφοι και εκφραστικοί που μένει κανείς κατάπληκτος. Είναι οι εκπορεύσεις τους που για μιά στιγμή άλλαξαν το σχήμα τους...

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Στο παρελθόν υπήρχαν ορισμένοι ασκητές που συμβούλευαν τον άντρα να αποφεύγει τη γυναίκα γιατί αυτή ήταν δήθεν ένα πλάσμα του Διαβόλου...

Πώς θέλετε, επομένως, να ξυπνήσει η θεία Αγάπη μέσα στον άντρα με παρόμοιες ιδέες για τη γυναίκα;' ...Είναι χωρίς διακοπή καταβλημένος, αηδιασμένος και αποκαρδιωμένος. Γιατί να μη σκεφτεί καλύτερα ότι, κάτω από την εμφάνιση της τάδε ή τάδε γυναίκας, κρύβεται η Θεότητα που πήρε την μορφή της, μιά πριγκίπισσα που μεταμφιέστηκε;

 

Όταν πήγα στην Ελλάδα, θέλησα να επισκεφτώ το Άγιο Όρος, να κινηματογραφίσω τα μοναστήρια, να μιλήσω με τους καλόγερους, και, αν και θαύμασα πολύ τα έργα τέχνης, έφυγα από αυτόν τον χώρο με μιά έντονη εντύπωση στενοχώριας και λύπης. Γιατί οι καλόγεροι ζούσαν εκεί σύμφωνα με αυτές τις εντελώς λανθασμένες αντιλήψεις, κατά τις οποίες πρέπει να απορρίπτει κανείς το θηλυκό στοιχείο. Προχωρούν μάλιστα τόσο μακρυά στην απόρριψη του θηλυκού στοιχείου, ώστε όχι μόνο καμιά γυναίκα δεν μπορεί να πατήσει το πόδι της εκεί, αλλά δεν έχουν το δικαίωμα να έχουν μιά κατσίκα γιατί είναι ένα θηλυκό ζώο.

Πέστε μου, θα μπορούσε ποτέ ο Θεός να εφεύρει μιά παρόμοια φιλοσοφία; Κι αν είναι Αυτός που την εφεύρε, τότε γιατί ασχολήθηκε με το να δημιουργήσει τις γυναίκες; Πραγματικά, θα πρέπει μιά μέρα η χριστιανοσύνη να διορθώσει ορισμένες αντιλήψεις, γιατί πολλά είναι τα θύματα αυτών των αντιλήψεων. Οι χριστιανοί ή καταπιέζονται και δίνουν δουλειά στους ψυχαναλυτές ή πέφτουν στην άλλη υπερβολή και ζουν στην ακολασία και βέβαια ούτε στη μία ούτε στην άλλη περίπτωση βρίσκονται στην αλήθεια.

Οι άνθρωποι δεν ξέρουν να ζήσουν μέσα στην ομορφιά. Υιοθετήστε τον τρόπο ζωής που η Διδασκαλία σας φέρνει και θα είστε πάντα μέσα στην ομορφιά. Οι άνθρωποι μπλέκονται, χωρίς διακοπή, μέσα στην ασχήμια, πώς μπορούν επομένως να είναι ευτυχισμένοι; Δεν βλέπουν ο ένας τον άλλον παρά σαν όργανα, σαν σπλάχνα, σαν σάρκα και τίποτε άλλο. Δεν διακρίνουν το μεγαλείο που είναι από πίσω, κι αυτή η συμπεριφορά φέρνει καταστρεπτικές συνέπειες. Άς δουμε τώρα την ομορφιά, γιατί μόνο η ομορφιά θα μας σώσει και θα μας κάνει ευτυχισμένους. Έχουμε μιά απόλυτη ανάγκη ομορφιάς.

Οι γυναίκες θέλουν να είναι όμορφες. Τις κατηγορούν γι΄αυτό, κι όμως δεν είναι εγκληματικό, αντίθετα μάλιστα.

Άν οι γυναίκες δεν ασχολούνταν με την ομορφιά, όλες οι ερχόμενες γενεές θα ήταν τρομερά άσχημες. Γιατί η μητέρα είναι αυτή που πρέπει να μεταβιβάζει την ομορφιά στα παιδιά της. Αυτή τα σχηματίζει, γι΄αυτό και πρέπει να εύχεται την ομορφιά. Συχνά η Εκκλησία καταδίκασε αυτή την επιθυμία των γυναικών του να είναι όμορφες, δεν κατάλαβε ότι είναι καθήκον της γυναίκας, της μητέρας, να διατηρεί την ανθρωπότητα μέσα στην ομορφιά. Οι άντρες δεν σκέφτονται την ομορφιά, λοιπόν, αν δεν είναι οι γυναίκες, ποιοί θα τη σκέφτονται! Δεν πρέπει, λοιπόν, να κριτικάρετε τις γυναίκες όταν θέλουν να γίνουν όμορφες, μόνο που πρέπει να τους εξηγήσει κανείς πού πρέπει να αναζητούν την αληθινή ομορφιά.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Όπως η γυναίκα έχει τη δύναμη να σχηματίζει το παιδί, έχει επίσης και τη δύναμη να συγκεκριμενοποιεί τις ιδέες. Οι γυναίκες είναι αυτές που θα πραγματοποιήσουν τη Βασιλεία του Θεού εάν αφιερωθούν σ΄αυτήν την Ιδέα.

Ο άντρας είναι μιά δύναμη, γιατί μόνο αυτός, και κανείς άλλος, έχει το σπέρμα για να δημιουργήσει ένα παιδί. Κι όμως αυτή η δύναμη είναι ανίκανη να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, η γυναίκα είναι αυτή που πρέπει να το σχηματίσει και του δίνει την ύλη για να σχηματιστεί. Όλος ο κόσμος το ξέρει αυτό για το φυσικό επίπεδο, αλλά στο ψυχικό επίπεδο, στο πνευματικό επίπεδο και στο Θείο επίπεδο έχουν ακόμα πλήρη άγνοια αυτών των μεγάλων μυστηρίων.

 Όλοι οι μύστες, οι προφήτες, οι ασκητές που απομακρύνθηκαν από τη γυναίκα, που δεν κατάλαβαν τη σημασία του ρόλου της και που δεν εργάστηκαν μαζι της – γιατί νόμιζαν ότι ήταν ένα δημιούργημα του διαβόλου – δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν τίποτα, γιατί μόνο χάρη στη γυναίκα οι ιδέες μπορούν να ενσαρκωθούν. 

Πάρτε την Ιστορία: πάντοτε η γυναίκα ήταν εκείνη που πραγματοποιούσε. Ο άντρας έδινε τις ιδέες, αλλά χωρίς τη γυναίκα για να τους δώσει ένα σώμα, αυτές οι ιδέες δεν πετύχαιναν. Μιά ιδέα μπορεί να είναι καταπληκτική, απερίγραπτη, πρέπει όμως να υλοποιηθεί, διαφορετικά μένει επάνω, στον κόσμο της, και μόνο η γυναίκα έχει τη δύναμη να την κάνει ορατή, χειροπιαστή, οφθαλμοφανή.

Χρειάζεται τώρα ένας Μεγάλος Μύστης για να δώσει μιά ιδέα, το υψηλό Ιδανικό, το πνευματικό σπέρμα, κι όλες οι γυναίκες να καλύψουν πνευματικά αυτό το σπέρμα, αυτό το μελλοντικό παιδί, με τις αιθέριές τους εκπορεύσεις, με τις ακτινοβολίες, με την πεμπτουσία τους. Όταν όλες οι γυναίκες θα αφιερώσουν όλες τους τις δυνάμεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, αλλά προπαντός την αιθέρια λεπτή ύλη των εκπορεύσεών τους, για να πραγματοποιήσουν αυτή τη θεία ιδέα της Βασιλείας του Θεού πάνω στη γη, τότε όλες μαζι θα σχηματίσουν μιά συλλογική γυναίκα που θα δημιουργήσει την καινούργια ζωή μέσα στην ανθρωπότητα, όλες μαζι θα είναι η Μητέρα αυτού του παιδιού: της Βασιλείας του Θεού.



Προς το παρόν, οι γυναίκες είναι σχεδόν άχρηστες, γιατί, αντί να συγκεντρώνονται για να πραγματοποιήσουν αυτή την ιδέα, καθεμιά ασχολείται με το να γοητεύσει κάποιον για την απόλαυσή της, για να πάρει λίγη ευτυχία κα μάλιστα στρέφονται η μία εναντίον της άλλης, τσακώνονται για να κατακτήσουν τον τάδε ή τον τάδε άντρα. Όσο οι γυναίκες είναι χωρισμένες, απομακρυσμένες, και δεν σκέφτονται παρά την απόλαυσή τους αντί να σκεφτούν να πραγματοποιήσουν αυτή τη θεία ιδέα της Βασιλείας του Θεού στη γη, ποτέ αυτή δεν θα μπορέσει να έρθει.

Πρέπει οι γυναίκες να καταλάβουν τη γιγαντιαία εργασία την οποία είναι ικανές να εκπληρώσουν. Είναι δεξαμενές που περιέχουν εξαίσιες ουσίες ικανές να πραγματοποιούν τα σχέδια του Ουρανού. Προς το παρόν ασχολούνται με το να πραγματοποιούν τα σχέδια όλων των τιποτένιων, των ανόητων ή των εγκληματιών της γης, αλλά ποτέ τα σχέδια του Θείου κόσμου. Να που βρίσκονται οι γυναίκες. Άν όμως αποφασίσουν να αφιερωθούν στον Ουρανό για να μπορέσει όλη αυτή η θαυμάσια ύλη να χρησιμοποιηθεί για ένα θείο σκοπό, σε όλη την επιφάνεια της γης θα δούμε να ανάβουν εστίες φωτός, και όλος ο κόσμος θα μιλά τη γλώσσα της νέας καλλιέργειας, τη γλώσσα της νέας ζωής, τη γλώσσα της Θείας Αγάπης. 

Τι περιμένουν για να αποφασίσουν; Αυτό-προορίζονται πάντα για πολύ χαμηλές ασχολίες, γήινες, πολύ συνηθισμένες. Από την παιδική τους ηλικία προετοιμάζονται απλώς για να βολευτούν κάπου και να αναθρέψουν τα παιδιά τους. Από μόνες τους δημιουργούν εκ των προτέρων ένα μέτριο προορισμό, και ύστερα παραπονούνται: ¨Τι ζωή είναι κι αυτή¨. Μα δικό τους είναι το λάθος. Γιατί δεν είχαν ένα ανώτερο ιδανικό;  Όλο τους το πεπρωμένο θα είχε αλλάξει.

Omraam Mikhaël Aïvanhov
ΑΠΑΝΤΑ - Τόμος 24

 

"Στο δικό μου όραμα, ο ερχόμενος αιώνας
θα είναι ο αιώνας της γυναίκας.
Ο άντρας προσπάθησε για πέντε χιλιάδες χρόνια κι απέτυχε.
Τώρα θα πρέπει να δοθεί μια ευκαιρία στη γυναίκα.
Τώρα θα πρέπει να της δοθούν τα ηνία όλων των δυνάμεων.
...Θα πρέπει να της δοθεί μια ευκαιρία να ενεργοποιήσει
και να δουλέψει όλη τη θηλυκή της ενέργεια.
Ο άντρας απέτυχε παταγωδώς
Ο άντρας μονάχα έσφαξε, σκότωσε,δολοφόνησε.
Έζησε μόνο για να κάνει πόλεμο
Φτάνει!
Ο άντρας είχε αρκετές ευκαιρίες
Τώρα οι θηλυκές ενέργειες πρέπει να απελευθερωθούν"

 

Όσσο

Το συστημα Blue Beam και τα Ατια που ερχονται. / Π. Τουλατος

Η λύση είναι να σταματήσουμε να προσπαθούμε. Οσο προσπαθούμε δεν μπορούμε απλά να είμαστε – η μόνη κατάσταση στην οποία η αγάπη είναι δυνατή / Κρισναμουρτι

 Προσπαθεί ο άνθρωπος να γίνει ένα με τους άλλους ανθρώπους κι αποτυγχάνει διαρκώς. Ας πάρουμε την αγάπη: οι άνθρωποι θέλουμε να αγαπηθούμε. Θέλουμε όμως να αγαπηθούμε από συγκεκριμένους ανθρώπους, και με συγκεκριμένο τρόπο.

Ένα λουλούδι ανθίζει δίχως να ενδιαφέρεται αν είμαστε εκεί για να το κοιτάξουμε, η δική μας όμως δίψα για αγάπη δεν λειτουργεί έτσι. Αυτή όμως η ανάγκη μας για αγάπη είναι ο καθοριστικός παράγοντας που τελικά εμποδίζει την αγάπη να έρθει στη ζωή μας: όταν είμαστε τόσο απασχολημένοι με την ανάγκη μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, η αγάπη δεν χωρά. Η ανάγκη έχει πάρει τη θέση της.

Δεν μπορούμε να γίνουμε ένα με έναν άνθρωπο, τον οποίο έχουμε στο μυαλό μας πλημμυρισει με τους φόβους, τις ελπίδες, τις προσδοκίες μας.

Το ίδιο συμβαίνει και με την άλλη μας μεγάλη ανάγκη, την ανάγκη για ασφάλεια. Ο νους μας απαιτεί ασφάλεια για να μπορέσει να δουλέψει. Την αναζητά στα χρήματα, σε μια ιδέα ή στους άλλους ανθρώπους. Αν δεν έχει αυτά τα πράγματα, η αντίδραση του είναι ο φόβος. Μια και τα πράγματα στα οποία βασιζόμαστε μας απογοητεύουν, ο φόβος γίνεται μόνιμος σύντροφός μας.

Πολύ συχνά, προκειμένου να βρούμε ασφάλεια και αγάπη, στρεφόμαστε στην πνευματική αναζήτηση ή στη θρησκεία. Τόσο η λέξη θρησκεία όσο και η λέξη γιόγκα σημαίνουν ενώνω, συνδέω. Αυτό που επιχειρούν είναι να συνδέσουν το λογικό με το πνευματικό (την αγάπη, την συμπόνια) και το σωματικό.

Αυτή η αντιμετώπιση, όμως υπονοεί πρώτα απ’ όλα πως αυτά τα τρία είναι ξεχωριστά και πως πρέπει να ασκήσουμε κάποιου είδους έλεγχο για να τα φέρουμε μαζί. Και η διάσπαση συνεχίζεται: υπάρχουμε εμείς που ελέγχουμε κι αυτό που πρέπει να ελέγξουμε.

Αν, όμως, η απάντηση δεν βρίσκεται εκεί, τότε που βρίσκεται; Ας σταθούμε ξανά στην άκρη του φουσκωμένου ποταμού.

Η λύση είναι να σταματήσουμε να προσπαθούμε. Όσο αγωνιζόμαστε να μην είμαστε μόνοι ή όσο προσπαθούμε να αγαπηθούμε, τόσο απομακρύνεται από μας η πιθανότητα της ευτυχίας: όσο προσπαθούμε δεν μπορούμε απλά να είμαστε – η μόνη κατάσταση στην οποία η αγάπη είναι δυνατή.

Ταυτόχρονα, όσο αγωνιζόμαστε να βρούμε ασφάλεια, τόσο βάζουμε στη ζωή μας τη σύγχυση, και η σύγχυση προκαλεί το φόβο που καταστρέφει τη δυνατότητά μας να νιώσουμε ασφαλείς.

Αντίστοιχα με την ευχαρίστηση: όταν παρεμβαίνει η σκέψη, η ευχαρίστηση παύει να είναι αγνή, γιατί αμέσως επιθυμούμε να την επαναλάβουμε.

Ο άνθρωπος για να γίνει ευτυχισμένος πρέπει να αφεθεί σε αυτά τα τρία συναισθήματα – την αγάπη, την ασφάλεια και την ευχαρίστηση – χωρίς να προσπαθεί να τα προσελκύσει και χωρίς να φοβάται ποτέ ότι θα τα χάσει.

Τζίντου Κρισναμούρτι

Ξανθη Φιλοσοφειν

"Να μην ταυτίζομαι με τον νού και το σώμα –ακόμη δεν ξέρω πώς να το κάνω.Λέω στον εαυτό μου: δεν είσαι ο νους, μην ακούς τον φόβο σου, αγάπα τον εαυτό σου, να είσαι ικανοποιημένος κλπ. Για ποιο λόγο εξακολουθώ να μη καταλαβαίνω;"

Το θέμα δεν είναι να λες στον εαυτό σου ότι δεν είσαι ο νους, ότι δεν είσαι το σώμα, γιατί αυτός που το λέει είναι ο νους. Έτσι, δεν θα βγεις ποτέ από το νου. Όλα αυτά τα λέει ο ίδιος ο νους, έτσι λοιπόν δίνεις όλο και μεγαλύτερη έμφαση στο νου. Ο νους είναι πολύ περίπλοκος, πρέπει να είσαι σε πολύ μεγάλη εγρήγορση. Μην τον χρησιμοποιείς. Αν τον χρησιμοποιείς, τον δυναμώνεις. Δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το νου, για να καταστρέψεις τον ίδιο το νου. 

Πρέπει να καταλάβεις ότι ο νους δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αυτοκτονήσει. Όταν λες: «Δεν είμαι το σώμα», αυτός που το λέει είναι ο νους. Όταν λες: «Δεν είμαι ο νους», αυτός που το λέει είναι και πάλι ο νους. Δες τα γεγονότα, μην προσπαθείς να πεις τίποτε. Η γλώσσα, η λεκτική έκφραση, δεν χρειάζεται. Μόνο μια ματιά σε βάθος. Μόνο να κοιτάξεις μέσα. Μη λες τίποτε.

Άρχισε να βλέπεις τα πράγματα, χωρίς να τα κατονομάζεις, χωρίς να τους βάζεις ετικέτες, χωρίς να λες «καλό» ή «κακό», χωρίς να τα διαχωρίζεις. Αρκεί να τα βλέπεις και να δέχεσαι την παρουσία των γεγονότων δίπλα στη δική σου παρουσία, χωρίς να κρίνεις, να καταδικάζεις ή να κάνεις κανενός είδους εκτίμηση. Άφησε τα να υπάρχουν απολύτως γυμνά. Αρκεί να είσαι παρών.

Παρατήρησε, μη λες τίποτε. Ο νους είναι σαν το διαρκή θόρυβο της κίνησης στο δρόμο. Παρατήρησε τον. Κάτσε στην άκρη και δες. Δες ότι αυτός είναι ο νους. Δεν χρειάζεται να δημιουργείς ανταγωνισμό. Μόνο να παρατηρείς.Με την παρατήρηση, μια μέρα ξαφνικά η συνειδητότητα κάνει στροφή, αλλάζει, αλλάζει ριζικά - ξαφνικά από το αντικείμενο αρχίζει να εστιάζει στο υποκείμενο, αν είσαι παρατηρητής. Εκείνη τη στιγμή, ξέρεις ότι δεν είσαι ο νους. Το θέμα δεν είναι να το λες, δεν είναι θεωρία. Εκείνη τη στιγμή το ξέρεις

Να θυμάσαι ότι ο νους πάντα ρωτά πώς να κάνει κάτι. Το «πώς» είναι ερώτημα του νου. Γιατί το «πώς» σημαίνει τεχνική. Το «πώς» σημαίνει «δείξε μου το δρόμο, ώστε να επιβληθώ, να ελέγξω. Δώσε μου την τεχνική». Ο νους είναι ο τεχνικός. «Δώσε μου την τεχνική και θα καταφέρω να το κάνω».

Δεν υπάρχει τεχνική για την επίγνωση.  Για να έχεις επίγνωση, πρέπει να έχεις επίγνωση. Δεν υπάρχει τεχνική. Ποια είναι η τεχνική της αγάπης; Πρέπει να ξέρεις τι είναι η αγάπη. Ποια είναι η τεχνική της κολύμβησης; Πρέπει να κολυμπήσεις.  Φυσικά στην αρχή κολυμπάς λίγο αδέξια. Με τον καιρό μαθαίνεις... αλλά μαθαίνεις κολυμπώντας.

Ξεκινά με μικρά πράγματα. Μην πηγαίνεις κατευθείαν στο τελευταίο.

Ο νους σου είναι ένας βιολογικός υπολογιστής. Είναι ένας πολύ περίπλοκος μηχανισμός, πολύ χρήσιμος. Πολύ καλός σκλάβος, αλλά πολύ κακός αφέντης. Αρκεί να έχεις περισσότερη εγρήγορση. Προσπάθησε μάλλον να βλέπεις τα πράγματα, παρά να τα σκέφτεσαι. Ζήσε λίγες στιγμές κάθε μέρα ή λίγες ώρες, αν μπορείς, χωρίς το νου. 

Όταν πας να κολυμπήσεις στο ποτάμι, άσε το νου σου στην όχθη μαζί με τα ρούχα σου. Κάνε μια κίνηση με το χέρι σαν να αφήνεις εκεί το νου σου και μπες στο ποτάμι με εγρήγορση, ακτινοβολώντας εγρήγορση, γεμάτος επίγνωση. Δεν λέω, όμως, να το διατυπώσεις λεκτικά. Δεν λέω να λες διαρκώς στον εαυτό σου: «Όχι, δεν είμαι ο νους», γιατί αυτό το λέει ο νους. Αρκεί μια μη λεκτική, σιωπηρή κατανόηση.

Αν κινείσαι αργά στη ζωή, θα πετύχεις πολλά - με χάρη, μεγαλείο και αξιοπρέπεια. Μην είσαι βίαιος. Η ζωή δεν μπορεί να αλλάξει με τη βία. Κάνε το με τέχνη.

Πάψε όλες αυτές τις ανοησίες. Μη λες τίποτε στο νου, γιατί αυτός που τα λέει είναι ο ίδιος ο νους. Καλύτερα να είσαι σιωπηλός και να ακούς. Στη σιωπή δεν υπάρχει νους. Στα μικρά κενά, όπου δεν υπάρχουν λέξεις, δεν υπάρχει νους. Ο νους είναι απόλυτα λεκτικός, είναι η ίδια η γλώσσα. Άρχισε λοιπόν να γλιστράς στα κενά. Ρίχνε πότε-πότε μια ματιά - σαν να είσαι χαζός, μη σκέφτεσαι, απλώς βλέπε.

Ο Λάο Τσε είπε: «Φαίνεται πως όλοι είναι πανέξυπνοι, εκτός από μένα. Εγώ μοιάζω με ηλίθιο».

Ένας από τους διασημότερους μυθιστοριογράφους, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, έγραψε στο ημερολόγιο του πως, όταν ήταν νέος, είχε μια κρίση επιληψίας και πως, μετά την κρίση, για πρώτη φορά μπόρεσε να καταλάβει τι είναι η πραγματικότητα. Αμέσως μετά την κρίση, όλα έγιναν απόλυτα σιωπηλά. Οι σκέψεις σταμάτησαν. Οι άλλοι έψαχναν για γιατρούς και φάρμακα και εκείνος ήταν τρομερά χαρούμενος. Η επιληπτική κρίση του είχε χαρίσει μια αναλαμπή του μη-νου.

Ίσως εκπλαγείς μαθαίνοντας πως πολλοί επιληπτικοί έχουν γίνει μύστες και πολλοί μύστες είχαν επιληπτικές κρίσεις - ακόμη και ο Ραμακρίσνα. Ο Ραμακρίσνα είχε κρίσεις. Στην Ινδία, δεν τις λένε «κρίσεις», τις λένε σαμάντι. Οι Ινδοί είναι έξυπνοι άνθρωποι. Όταν πρόκειται να δώσεις ένα όνομα, γιατί να μην είναι όμορφο; Αν το πούμε «μη-νου», μοιάζει πολύ ωραίο. Αν πω: «Να είσαι ηλίθιος», νιώθεις ενοχλημένος, αναστατωμένος. Αν πω: «Γίνε μη-νους», όλα είναι εντάξει. Κι όμως είναι ακριβώς η ίδια κατάσταση. 

Ο ηλίθιος είναι κάτω από το νου, ο ασκούμενος στον διαλογισμό είναι πάνω από το νου, αλλά και οι δύο είναι χωρίς νου. Δεν λέω ότι ο ηλίθιος είναι ακριβώς το ίδιο με τον ασκούμενο στον διαλογισμό, είναι όμως κάτι παρόμοιο. Ο ηλίθιος βρίσκεται στην κατάσταση του μη-νου, αλλά χωρίς επίγνωση, ενώ αυτός που διαλογίζεται βρίσκεται στην κατάσταση του μη-νου με επίγνωση. Υπάρχει μεγάλη διαφορά, αλλά και μεγάλη ομοιότητα.

Μάθε το σιγά-σιγά, με τον καιρό. Αν μπορέσεις να έχεις έστω και λίγα δευτερόλεπτα αυτής της υπέροχης ηλιθιότητας, όπου δεν σκέφτεσαι τίποτε, όπου δεν ξέρεις ποιος είσαι, όπου δεν ξέρεις γιατί υπάρχεις, όπου δεν ξέρεις απολύτως τίποτε και βρίσκεσαι σε μια βαθιά κατάσταση μη-γνώσης - σε βαθιά άγνοια, στη βαθιά σιωπή της άγνοιας, στη σιωπή εκείνη θα αρχίσεις να βλέπεις ότι δεν είσαι το σώμα, δεν είσαι ο νους. Δεν θα το διατυπώσεις λεκτικά! Θα είναι ένα γεγονός, όπως ο ήλιος που λάμπει. Δεν χρειάζεται να πεις ότι ο ήλιος λάμπει.

Όπως τα πουλιά που κελαηδούν - δεν χρειάζεται να πεις ότι κελαηδούν. Αρκεί να τα ακούσεις με επίγνωση και να ξέρεις ότι κελαηδούν, χωρίς να το πεις.Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, προετοιμάσου αργά και μια μέρα θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι ούτε το σώμα ούτε ο νους - ούτε καν ο εαυτός σου, η ψυχή σου. 

Είσαι ένα τεράστιο κενό, ένα τίποτε - ένας κανένας. Υφίστασαι, υπάρχεις, είσαι —αλλά χωρίς σύνορα, χωρίς όρια, χωρίς ορισμό, χωρίς οριοθέτηση. Στην τέλεια αυτή σιωπή, φτάνεις στην τελειότητα, στην κορύφωση της ζωής και της ύπαρξης.

Όσσο

Η γνώση του να θεραπεύουμε το σώμα μας, το δώρο της αυτοθεραπείας υπάρχει σαν πληροφορία στο DNA μας. Η αυτο-θεραπεία είναι η αυγή της νέας Γης.

Aν θέλουμε να θεραπεύσουμε το σώμα μας χρειάζεται να φέρουμε στο συνειδητό αυτή τη γνώση. Την διαδικασία αυτή μπορούμε να την κάνουμε μόνοι μας ή αν κάπου νιώσουμε οτι έχουμε μπλοκάρει να απευθυνθούμε σε ένα κανάλι θεραπευτή για να μας βοηθήσει. 

Τα κανάλια θεραπείας είναι στην ουσία διευκολυντές που σε συνεργασία με τις οντότητες απο την άλλη μεριά του πέπλου μας δίνουν την καθοδήγηση και μας μεταφέρουν όλη την πληροφόρηση που χρειαζόμαστε για να ενεργοποιήσουμε την δύναμη μας που ξαναφέρνει τον υλικό μας φορέα σε ισορροπίες τέτοιες ώστε το σώμα μας να ξαναγίνει ισχυρό και υγιες.

Βασικό είναι να θυμομαστε οτι δεν υπάρχουν ανίατες ασθένειες. Οταν λοιπόν το σώμα μας βάλλεται απο μια τέτοια ασθένεια είναι ώρα να μπούμε βαθιά μες το υποσυνειδητό μας και να δούμε ποια παλιά συστήματα πεποιθήσεων και αξιών καλούμαστε να αποβάλλουμε, να τα ανασύρουμε στο συνειδητό να τα φέρουμε στο φώς και να δουλέψουμε με αυτά.

Αλλάζοντας τις λειτουργίες μας, θα βοηθήσουμε τα βασικά συστήματα του οργανισμού μας, νευρικό, ορμονικό, κυκλοφορικό να ισορροπησουν. Το ανοσοποιητικό μας  δραστηριοποιειται έτσι ώστε η κατάσταση της υγείας αρχικά σταθεροποιειται, στη συνέχεια βελτιώνεται και εν τέλει θεραπεύεται.

Δεν υπάρχει  ασθένεια που δεν σταθεροποιειται,  βελτιώνεται η και θεραπεύεται, αρκεί να βρούμε γιατί ενεργοποιήσαμε αυτή την επιλογή  και ποιο μάθημα καλούμαστε να πάρουμε μέσα απο αυτή.

Μπορούμε να υλοποιήσουμε το οτιδήποτε με θετική σκέψη, μπορούμε να υλοποιήσουμε θεραπεία με την βοήθεια του ανώτερου εαυτού μας και τον αρχάγγελων θεραπευτών.

Η αυτο-θεραπεία είναι η αυγή της νέας Γης που πορεύεται στη διαδικασία της ανάληψης. Αν κοιτάξουμε γύρω μας, ολοένα και περισσοτερες εναλλακτικές θεραπείες κάνουν την εμφάνισή τους, ο άνθρωπος επιστρέφει στην δύναμη της φύσης , κατι που έκανε από πολύ παλιά και κυρίως στη θέληση για μια ποιοτική ζωή χωρίς εξαρτήσεις από φάρμακα και γιατρούς. Κι επειδή η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία, να σκέφτεστε με αγνή πρόθεση στη ζωή σας, ν’ αγαπάτε το σώμα σας και να οραματίζεστε πως όλα είναι όπως πρέπει να είναι.

lightworker.gr/forum