Ευτυχειτε!

Οταν σε μια ταραγμένη εποχή, εποχή αμφισβητήσεων και οργής,

Η επιδίωξη της ατομικής ευημερίας διαχωρίζεται τόσο στυγνά και ηλίθια από την συλλογική ευημερία, τοτε φθανουμε εδω που φθασαμε...

Καλή χρονιά σε όλους χωρις … εξοστρακισμους γενικως,
με υγεία, ισορροπία και καθαρή σκέψη.
Ειρηνη στις καρδιες και διαυγεια στο νου μας.

Ειθε το 2009 να μας χαρίσει τις κατάλληλες εμπειρίες, που θα μας επιτρέψουν να αντιληφθούμε την πραγματικότητα που ζούμε, στην σωστή της διάσταση.

Διότι η διαστρέβλωση των ιδεών και των λόγων αποκρύπτει την ορθή εκτίμηση των πράξεων και παρουσιάζει μόνο μία επικίνδυνη και λανθασμένη οπτική γωνία, η οποία έχει την έδρα της στην απαιδευσία και τα συμφέροντα.

Συμμετέχουν δε σ' αυτήν την απαιδευσία όλες οι εξουσίες: η εκπαιδευτική, η πολιτική, η θρησκευτική με πρωταγωνιστή και συμπαραστάτη την τηλεοπτική ενημέρωση.

Έρρωσθε και ευδαιμονείτε!
Ευτυχειτε!

Η Δυναμη του τωρα. Εκχαρτ Τολε / video / Μερος 3

Η Δυναμη του τωρα. Εκχαρτ Τολε / video / Μερος 2

Η Δυναμη του τωρα. Εκχαρτ Τολε / video

Τα εγκεφαλικα κυματα ζωγραφιζουν. Brainpaint.

Εγκεφαλος. Νευροαναδραση. Ζωγραφιζοντας το δικο μας μικρο συμπαν.

BrainPaint- EEG Biofeedback- Neuro-therapy-Brain training

Ο Bill Scott είναι ένας πρωτοπόρος στην χρήση ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων (ΗΕΓ) για την ανίχνευση και διαμόρφωση εγκεφαλικών κυμάτων σε γραφικά υπολογιστή. Ο διαδικτυακός του τόπος είναι γεμάτος από εκπληκτικά σχέδια που δημιούργησε με αυτήν την τεχνική. Αν και για τους περισσότερους αμύητους μοιάζει αφηρημένη τέχνη, το περίεργο αυτό φαινόμενο μπορεί να έχει θεραπευτικές χρήσεις από έναν ιατρό.


Το BrainPaint δουλεύει δημιουργώντας ηχητικές και εικονικές αναπαραστάσεις των εγκεφαλικών κυμάτων, ανταμοίβοντας ή αναστέλλοντας αυτόματα συγκεκριμένες συχνότητες. Προσφέροντας στο υποκείμενο μια οπτικοακουστική εμπειρία σε μια «γλώσσα» που ο εγκέφαλός του μπορεί να κατανοήσει και να επηρεάσει (νευροανάδραση).

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τους πρώτους ζωγραφικούς πίνακες ή βιντεάκια που θα δημιουργηθούν αποκλειστικά με τη δύναμη του μυαλού!

ΠΗΓΗ:http://freeneuron.blogspot.com/

 

Τι μας κάνει αυτό που είμαστε;


Νευροανάδραση


Όταν έχουμε πληροφόρηση για τα ηλεκτρικά φορτία που παράγονται , ο εγκέφαλός μας μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτή την πληροφορία και να τροποποιήσει τον τρόπο που εργάζεται.


Το πώς αισθανόμαστε και αντιδράμε εξαρτάται, σύμφωνα με τους ειδικούς, από το πώς έχει συνηθίσει ο εγκέφαλος να αντιδρά από τη βρεφική ακόμη ηλικία. Στον εξωτερικό φλοιό του υπάρχουν 15 δισ. κύτταρα. Αυτά τα κύτταρα επικοινωνούν μεταξύ τους από απόσταση.
\
Ετσι λοιπόν, για να περάσουν το μήνυμα ανταλλάσσουν ουσίες, τους νευροδιαβιβαστές. Από την ποσότητα αυτών των ουσιών εξαρτάται πώς αισθανόμαστε, πώς αντιδρούμε και πόσο εύκολα ή δύσκολα διασπάται η προσοχή μας. Αυτή η ποσότητα των ουσιών εξαρτάται από τα ηλεκτρικά κύματα με τα οποία έχει συνηθίσει από πολύ μικρή ηλικία το κύτταρο να φορτίζεται.

Με τη νευροανάδραση έχουμε την τεχνογνωσία να βλέπουμε σε πραγματικό χρόνο τα επίπεδα των ηλεκτρικών κυμάτων στον εγκέφαλο. Με τον τρόπο αυτό εκπαιδεύουμε το άτομο να φέρει τις συχνότητές του στα ιδανικά επίπεδα, βοηθώντας στη σωστή λειτουργία των νευροδιαβιβαστών.

ο LeDoux πιστεύει ότι η ουσία της προσωπικότητάς μας κωδικοποιείται στις συνάψεις– συμπεριλαμβανομένου του υποβάθρου της συναισθηματικής ισορροπίας και της αυτογνωσίας και της ψυχικής ασθένειας, των εξαρτήσεων και άλλων, σχετιζόμενων με τον εγκέφαλο, προβλημάτων.

Η προσωπικότητα είναι μια σύνθετη αλληλεπίδραση μεταξύ της φύσης (το γονιδιακό μας υπόβαθρο) και του περιβάλλοντος (οι μοναδικές προσωπικές μας εμπειρίες), όλα κωδικοποιημένα στις συνάψεις μας.

Τα εγκεφαλικά κύτταρα παράγουν χημικά και ηλεκτρικά σήματα.

Ηλεκτρικά σήματα ταξιδεύουν σε όλο το νευρικό μας σύστημα, μεταφέροντας πληροφορίες από το ένα μέρος στο άλλο. Το νευρικό μας σύστημα είναι φτιαγμένο από νευρικά κύτταρα ή νευρώνες. Οι νευρώνες έχουν διάκενα μεταξύ τους που λέγονται συναπτικά κενά. Μια ηλεκτρική ώση περνά από το ένα κύτταρο στο άλλο με την βοήθεια χημικών σημάτων που λέγονται νευροδιαβιβαστές.

Ο ηλεκτρισμός αντανακλά την ομαλή κυτταρική δραστηριότητα καθώς μεταφέρεται η πληροφορία από κύτταρο σε κύτταρο. Μπορούμε να ανιχνεύσουμε αυτά τα ηλεκτρικά σήματα με τη χρήση αισθητήρων (ηλεκτροδίων) που τοποθετούνται στο κρανίο. Τα ηλεκτρόδια συλλέγουν πληροφορίες για τα εγκεφαλικά κύματα, με τρόπο όμοιο με κείνον που το στηθοσκόπιο συλλέγει πληροφορίες για την καρδιά και τους πνεύμονες.

Τα εγκεφαλικά κύματα παράγονται στον εγκεφαλικό φλοιό και σε βαθύτερες δομές του εγκεφάλου. Το σήμα του ηλεκτρικού φορτίου είναι πολύ μικρό, η μέτρηση είναι σε micro volts

1microvolt = 1 εκατομ. του volt.



 

Το ηλεκτρικό σήμα μεγεθύνεται με κάποιο είδος ενισχυτή, και τροφοδοτεί τον Η/Υ. Ο Η/Υ μπορεί να διαχωρίζει τις συγκεκριμένες εγκεφαλικές συχνότητες & εξασφαλίζει πληροφορίες σε μια χρησιμοποιήσιμη φόρμα. Τα είδη των εγκεφαλικών κυμάτων ποικίλουν, αναλόγως με το φάσμα συχνότητάς τους, με το ποιο τμήμα του εγκεφάλου που αξιολογούμε, και τις δραστηριότητες που κάνουμε. Σε διαφορετικές νοητικές, συναισθηματικές και σωματικές καταστάσεις, κυριαρχούν διαφορετικά είδη εγκεφαλικών κυμάτων.

Η εφαρμογή της νευροανάδρασης βοηθά στην αποκατάσταση καλύτερης ισορροπίας και ρύθμισης των κυμάτων στις διάφορες περιοχές του εγκεφάλου.

Ενας δυσλειτουργικος εγκεφαλος μπορεί να παρουσιάζει:
• υπερβολικό εύρος κάποιων συχνοτήτων σε σχέση με άλλες ή
• σε λάθος περιοχή ή
• αξιοσημείωτη ασυμμετρία μεταξύ των ημισφαιρίων

Ενώ ενας φυσιολογικος εγκεφαλος παρουσιαζει:
• Σωστό εύρος και κατανομή των εγκεφαλικών κυμάτων που εξασφαλίζει…
• Ικανότητα ευέλικτης μετάβασης από τη μια εγκεφαλική κατάσταση σε άλλη.

Η νευροανάδραση μπορεί να λειτουργεί θετικά σε τόσες πολλές περιπτώσεις γιατί το πραγματικό πρόβλημα είναι η αδυναμία του εγκεφάλου να αυτορυθμιστεί.

Η ΝΑ οδηγεί σε βελτιωμένη αυτορύθμιση του εγκεφάλου.

Η υπο-διέγερση είναι το πρόβλημα με διαταραχές όπως η κατάθλιψη και το ADHD.

Η υπέρ-διέγερση είναι το πρόβλημα με τις αγχώδεις διαταραχές (συμπεριλαμβανομένων της διαταραχής πανικού ,το PTSD, της αγοραφοβίας, κλπ.)

Η αστάθεια είναι το πρόβλημα με τη διπολική διαταραχή, τις επιληπτικές κρίσεις, τις ημικρανίες.

Ουσιαστικά, η όλη διαδικασία της νευροανάδρασης είναι ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, όπως το καρδιογράφημα, κατά το οποίο μετράται σε Hertz το εύρος και η δύναμη των ηλεκτρικών κυμάτων που εκπέμπει ο εγκέφαλος.
Ο εγκέφαλός μας με τα 300 περίπου δις κύτταρά του (νευρώνες) και τα 10 τρις συνάψεων μεταξύ των νευρώνων, θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας υπέροχος υπολογιστής που οργανώνει και ελέγχει απλές σωματικές λειτουργίες έως σύνθετες νοητικές και συναισθηματικές καταστάσεις.

Σε πολλές καταστάσεις διάφοροι παράγοντες ωθούν τον εγκέφαλό μας σε αποκλίσεις ως προς τον τρόπο οργάνωσης και ελέγχου αυτών των λειτουργιών. Οι παράγοντες αυτοί συνοψίζονται στα εξής:

Κληρονομικότητα
Περιγεννητικοί παράγοντες
Τραυματισμοί
Συναισθηματικοί παράγοντες
Περιβαλλοντικοί παράγοντες
Διατροφικές συνήθειες

Η απόδοσή μας λοιπόν καθορίζεται από το πόσο αρμονικά λειτουργεί ο εγκέφαλός μας.
Συνήθως στα περιστατικά που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στο αντικείμενό μας οι ανεπάρκειες είναι λειτουργικές και όχι δομικές. Αυτό, σε συνδυασμό με την ικανότητα του εγκεφάλου μας να μαθαίνει νέους τρόπους ως προς τη τροποποίηση της λειτουργίας του (νευροπλαστικότητα), μας δίνει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό δυσλειτουργικών καταστάσεων.

Οι μέθοδοι τροποποίησης της εγκεφαλικής λειτουργίας αφορούν:

Την τροποποίηση μέσω εκπαίδευσης/ ενίσχυσης νέων συμπεριφορών
Την τροποποίηση της χημικής λειτουργίας του εγκεφάλου μέσω φαρμάκων
Την τροποποίηση της ηλεκτρικής λειτουργίας του εγκεφάλου μέσω νευροανάδρασης

Κάθε κύτταρο του εγκεφάλου (νευρώνας) έχει στον άξονά του ηλεκτρικό φορτίο που ονομάζεται δυναμικό μεμβράνης. Ο όρος δυναμικό σημαίνει αποθηκευμένη ενέργεια, όπως αυτή της μπαταρίας. Το ηλεκτρικό αυτό φορτίο αλλάζει κατά τη διαδικασία της επικοινωνίας μεταξύ των νευρώνων, μέσω της απελευθέρωσης νευροχημικών ουσιών και ιόντων. Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα είναι η καταγραφή της αλλαγής του ηλεκτρικού φορτίου των νευρώνων. Η ηλεκτρική αυτή δραστηριότητα που συντελείται στους νευρώνες είναι στην ουσία τα «εγκεφαλικά κύματα».

 
Αυτά είναι:

Δ: ύπνος
Θ: όνειρο
Α: χαλάρωση
SMR: χαλαρή εστίαση
Β: εστιασμός
Β2: ένταση


Κάθε νοητική, συναισθηματική και φυσιολογική κατάσταση επομένως στην οποία μπορεί να περιέλθουμε, έχει ένα αντίστοιχο ηλεκτροχημικό υπόβαθρο που θα καθορίσει την ένταση και την ποιότητά της.


Η νευροανάδραση είναι το πεδίο εκείνο που ασχολείται με την εγκεφαλική λειτουργία, έτσι όπως αυτή επηρεάζει τη λειτουργικότητά μας σε νοητικό, συναισθηματικό και φυσιολογικό επίπεδο, και προσφέρει τη δυνατότητα να μάθουμε να διαχειριζόμαστε την δραστηριότητα αυτή με τρόπο που μας κάνει αποτελεσματικότερους, μαθαίνοντας να αναγνωρίζουμε και τροποποιούμε πληροφορίες για την εγκεφαλική μας λειτουργία, η οποία μεταφράζεται σε οπτικά και ακουστικά σήματα από σύστημα υπολογιστών συνδεδεμένα με ένα τύπο ηλεκτροεγκεφαλογράφου.


Η νευροανάδραση ξεκίνησε την εφαρμογή της σε ερευνητικό και πρακτικό επίπεδο στα τέλη της δεκαετίας του ’60 από το νευροψυχολόγο Dr Barry Sterman και μέχρι σήμερα έχει αναπτυχθεί ένα ευρύ πεδίο δυσλειτουργικών καταστάσεων που αντιμετωπίζονται με την εφαρμογή της.



Ενδεικτικά κάποια από τα πεδία αυτά είναι:


Καταστάσεις που σχετίζονται με στρες, κατάθλιψη, σύνδρομο διάσπασης προσοχής με ή χωρίς υπερκινητικότητα, μαθησιακές δυσκολίες, πονοκέφαλοι έντασης, ημικρανίες, διαταραχές ύπνου, διαταραχές στην πρόσληψη τροφής, γνωσιακά συμπτώματα, νευρολογικά και κινητικά συμπτώματα, ενδοκρινολογικές καταστάσεις, προβλήματα του ανοσοποιητικού συστήματος και πολλές άλλες καταστάσεις, ακόμα και σε περιπτώσεις όπου οι απαιτήσεις για αυξημένα επίπεδα απόδοσης είναι αυξημένες χωρίς να υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα.


 

Η νευροανάδραση είναι μια εκπαιδευτική διαδικασία, ένα είδος εκπαίδευσης δεξιοτήτων. Ο υπολογιστής λειτουργεί ως προπονητής προκειμένου να μας βοηθήσει να φέρουμε τον εγκέφαλό μας σε μια συγκεκριμένη κατάσταση «χαλαρής εστίασης». Η διαδικασία μάθησης για την εκπαίδευση των εγκεφαλικών κυμάτων είναι η ίδια με τη διαδικασία εκμάθησης οδήγησης ή οποιασδήποτε άλλης κατάστασης που απαιτεί το σωστό συνδυασμό νοητικών, συναισθηματικών και φυσιολογικών δεξιοτήτων.


Το σύστημα αποτελείται από δύο υπολογιστές οι οποίοι παίρνουν πληροφορίες μέσω οπτικής ίνας από ένα είδος δικάναλου ηλεκτροεγκεφαλογράφου. Στον υπολογιστή του ειδικού της νευροανάδρασης γίνεται μια ανάλυση των εγκεφαλικών κυμάτων που καταγράφονται από τα ηλεκτρόδια, γεγονός που μας δίνει τη δυνατότητα να:


Εντοπιστούν οι αποκλίσεις από το Μ.Ο. ως προς το εύρος (την ένταση) των εγκεφαλικών κυμάτων κατά την αρχική αξιολόγηση

Να καθοριστούν τα πρωτόκολλα εκπαίδευσης βάσει των επικρατουσών συχνοτήτων εγκεφαλικών κυμάτων, των αποκλίσεων τους ως προς το εύρος τους σύμφωνα με τις νόρμες και των συνεπαγόμενων νοητικών, συναισθηματικών & φυσιολογικών συμπτωμάτων. Υπάρχουν συγκεκριμένα πρωτόκολλα κατάλληλα για διαφορετικές καταστάσεις. Το κάθε πρωτόκολλο καθορίζεται βάσει των ιδιαιτέρων αναγκών του ατόμου.

Να υπάρχει η συνεχής παρακολούθηση και καταγραφή της πορείας των συνεδριών και η παρέμβαση τις κατάλληλες χρονικές στιγμές.

Στον υπολογιστή του εκπαιδευόμενου υπάρχουν κάποιου τύπου βιντεοπαιγνίδια τα οποία ζητείται από το άτομο να παίξει. Οι μεταβλητές των παιγνιδιών τροποποιούνται στιγμιαία από την εγκεφαλική δραστηριότητα που καταγράφεται από τα ηλεκτρόδια, η οποία με τη σειρά της εξαρτάται από τη ροή πληροφοριών που έρχεται από συγκεκριμένα εγκεφαλικά συστήματα που αποτελούνται από πολλά δίκτυα νευρώνων. Είναι δηλαδή το συνδυαστικό αποτέλεσμα κυματοειδούς ηλεκτροχημικής δραστηριότητας των νευρώνων η οποία μετριέται, φιλτράρεται και απεικονίζεται από τα πολύ ευαίσθητα όργανα του υπολογιστή.

Το επίπεδο δυσκολίας των παιγνιδιών αυξάνεται προοδευτικά ώστε να επιτυγχάνεται ο στόχος που τίθεται από τα πρωτόκολλα εκπαίδευσης. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης παίρνουμε πληροφόρηση για τη δραστηριότητα του εγκεφάλου μας με οπτικό ή ακουστικό τρόπο έτσι ώστε επιβραβευόμαστε όταν επιτυγχάνουμε το στόχο ή ωθούμαστε να τροποποιήσουμε την δραστηριότητα αυτή στην αντίθετη περίπτωση.

Είναι δηλαδή μια ενεργητική μάθηση όπου προκαλούμε τον εγκέφαλο να αντιδράσει με συγκεκριμένο τρόπο.

Μέσω της εξάσκησης και της αυξανόμενης απόκτησης της επίγνωσης του «πώς είναι» η συγκεκριμένη κατάσταση των εγκεφαλικών κυμάτων που προσπαθούμε να επιτύχουμε, αποκτάμε την αυτόματη δεξιότητα να μπορούμε να διαχειριζόμαστε και να τροποποιούμε αποτελεσματικά την εγκεφαλική μας δραστηριότητα στην καθημερινή μας ζωή χωρίς πλέον την βοήθεια του υπολογιστή.

Με την Νευροανάδραση επιτυγχάνουμε:


Αύξηση χαλάρωσης και μείωση της πίεσης και της ανησυχίας
Ενισχυμένη δημιουργικότητα
Αντοχή σε υψηλό φόρτο εργασίας για παρατεταμένες χρονικές περιόδους
Δυνατότητα συγκέντρωσης και μείωση ποσοστού σφάλματος
Συγχρονισμός και ισορροπία μεταξύ των δύο ημισφαιρίων
Ευελιξία της σκέψης και καλύτερη ανταπόκριση στα ερεθίσματα
Δυνατότητα να ξεπεραστούν οι παλινδρομήσεις και γρηγορότερη ανάταξη
Αυτό-ρύθμιση
Συναισθηματικός έλεγχος και αποτελεσματική προσαρμογή
Συνειδητοποίηση που ενσωματώνεται αντιληπτικά στην πραγματικότητα
Αυξημένο ανοσοποιητικό σύστημα

Ο νόμος των κύκλων / Μετενσαρκωση.

Πολλές φορές, αυτά που εμείς ονομάζουμε καταστροφές, δεν είναι τίποτα περισσότερο από επιστροφές σ' ένα νόμο που έχει παραβιαστεί χιλιάδες φορές.

O φυσικος Στέφεν Χώκινγκ πλησιάζει στα "Πουράνας" της Ινδίας, όταν λέει ότι :

"Ο Θεός δεν παίζει μόνο με τα δεδομένα, αλλά και μερικές φορές τα πετάει εκεί που δεν μπορεί να τα δει κανείς"

Mέσα από το σκοτάδι μια σπίθα φωτιάς και μέσα από το φως ένα μαύρο σημείο που μεγαλώνει.
Τίποτα δεν είναι πιο φυσικό από το συνεχές πέρασμα των εποχών, με τις γνωστές τους αλλαγές, και κανένας δε θα όριζε το χειμώνα σαν ένα οριστικό θάνατο, αλλά σα μια ανάπαυλα πριν το ξύπνημα της άνοιξης. Ενα δέντρο χωρίς φύλλα δεν είναι ένα νεκρό δέντρο. Περνάει ένα κύκλο και θα ξεκινήσει έναν άλλο, όταν ξαναγεννηθούν τα φύλλα του, τα άνθη του, οι καρποί του. Ο κύκλος που πηγαίνει από το σπόρο ως το φυτό στην πληρότητά του, από τους καρπούς του οποίου θα παραχθούν ξανά σπόροι, μας μιλάει καθαρά για μια ενέργεια που κυκλοφορεί κάτω από διαφορετικές μορφές χωρίς όμως να καταστραφεί.

 

Η μετενσάρκωση στις αρχες του 21ου αιώνα.


της Delia S. Guzman. Παγκόσμιας Διευθύντριας της Νέας Ακρόπολης.
Σταυρός των Παρισίων στις Τέχνες, Επιστήμες και Γράμματα.





Το ζήτημα της Mετενσάρκωσης έχει γίνει αντικείμενο των πιο διαφορετικών προβληματισμών που αιωρούνται μεταξύ των εγκωμίων των ένθερμων υποστηρικτών και των κριτικών των ένθερμων αντιπάλων.

Το κακό με αυτά τα άκρα είναι ότι τόσο οι υποστηρικτές όσο και οι επικριτές στηρίζονται περισσότερο σε ζητήματα πίστης, σε μυστικοπαθείς φαντασιώσεις ή σε επιστημονικές θέσεις, που είναι προϊόντα εξαναγκασμένης σκέψης, παρά σε ισορροπημένη γνώση. Δυστυχώς, είναι δύσκολο να βρεθούν σήμερα κάποιες γνώσεις που να είναι αρκετά στέρεες, παρόλο που αφθονούν τα βιβλία πάνω σ' αυτό το θέμα, γιατί εδώ και αιώνες οι περισσότεροι πολιτισμοί εγκατέλειψαν αυτή την ιδιαίτερη αντίληψη της ζωής όπου συνυπάρχουν το θρησκευτικό, το φιλοσοφικό και το μυστηριακό στοιχείο.

Απέχοντας πολύ από το να είναι αυθεντίες στο θέμα, σήμερα αφθονούν οι αισθηματίες του ερωτισμού, που βλέπουν στη μετενσάρκωση μια μορφή συνέχισης της ζωής, επιστροφής σ' αυτή τη ζωή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ή οι φανατικοί κάποιων θρησκειών που αρνούνται τη μετενσάρκωση απλά και μόνο γιατί αυτή δεν αναφέρεται στα ιερά τους κείμενα, που έχουν υποστεί ένα σωρό επανεπεξεργασίες και αλλαγές. Και σ' όλα αυτά, δεν υπολογίσαμε τους μη ειδικούς, που προξενούν ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα, συγχέοντας τη δυνατότητα να ενσαρκωθεί ξανά ένα ον σε διάφορες ευκαιρίες, αναζητώντας την εμπειρία, με την υπέρθεση μορφών ζωής.

Ετσι, ένας που σήμερα είναι άνθρωπος μπορεί αύριο να γεννηθεί αγελάδα, γυρίνος ή μαρούλι. Είναι φανερό ότι, ακολουθώντας αυτή τη γραμμή σκέψης, η μετενσάρκωση καταλαμβάνει όλο και πιο δευτερεύουσες θέσεις στα ενδιαφέροντα των αυθεντικών διανοητών και ερευνητών.

Ωστόσο όλοι οι λαοί στην αρχαιότητα γνώριζαν αυτή τη διδασκαλία και τη βίωσαν με κάθε φυσικότητα, σα συστατικό στοιχείο των πεποιθήσεών τους και της φιλοσοφίας τους. Και τώρα πια δεν μπορούμε να εξακολουθήσουμε να ισχυριζόμαστε ότι οι λαοί της αρχαιότητας ήταν τάχα λιγότερο σοφοί από τους σημερινούς, απλά και μόνο επειδή ήταν αρχαιότεροι. Η θέση περί συνεχούς και προοδευτικής ανάπτυξης δεν αποδεικνύεται στην πραγματικότητα. Πολλές γνώσεις από αρχαίες εποχές συνεχίζουν να είναι απρόσιτες για τη σημερινή επιστήμη. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι οι άνθρωποι δε στρέφονται προς τα ίδια ενδιαφέροντα σε όλες τις ιστορικές στιγμές και δεν έχουν πάντα το ίδιο σημείο εκκίνησης στα συστήματα σκέψης τους.

Εκεί που σήμερα κυριαρχεί ο ρασιοναλισμός - ή τουλάχιστον ένας υποτιθέμενος ρασιοναλισμός - παλιότερα πρυτάνευε σε πολλές όψεις μια πιο διαισθητική και βαθιά αντίληψη κάποιων εμπειριών που είναι πολύ δύσκολο για το νου να τις εξηγήσει. Ομως δεν είναι ανάγκη να έχει κανείς εξαιρετική διαίσθηση ούτε να είναι διακεκριμένος ρασιοναλιστής, για να μπορεί να διατυπώσει κάποιες υποθέσεις που, ξεκινώντας από τη μετενσάρκωση, προσφέρουν στηρίγματα στις αντιλήψεις για την εξέλιξη.

ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΦΥΣΗ

Τώρα που συγκινεί τόσο πολύ η οικολογία και ο σεβασμός για τον πλανήτη μας, είναι πιο εύκολο να κοιτάξουμε σε βάθος τη Φύση και να μην περιοριστούμε στα πιο επιφανειακά της φαινόμενα. Ο νόμος των κύκλων εκδηλώνεται σε όλα όσα μας περιβάλλουν. Τίποτα δεν είναι πιο φυσικό από το συνεχές πέρασμα των εποχών, με τις γνωστές τους αλλαγές, και κανένας δε θα όριζε το χειμώνα σαν ένα οριστικό θάνατο, αλλά σα μια ανάπαυλα πριν το ξύπνημα της άνοιξης. Ενα δέντρο χωρίς φύλλα δεν είναι ένα νεκρό δέντρο. Περνάει ένα κύκλο και θα ξεκινήσει έναν άλλο, όταν ξαναγεννηθούν τα φύλλα του, τα άνθη του, οι καρποί του. Ο κύκλος που πηγαίνει από το σπόρο ως το φυτό στην πληρότητά του, από τους καρπούς του οποίου θα παραχθούν ξανά σπόροι, μας μιλάει καθαρά για μια ενέργεια που κυκλοφορεί κάτω από διαφορετικές μορφές χωρίς όμως να καταστραφεί.

Η άμμος που γίνεται πέτρα ή η πέτρα που αποσυντίθεται σε άμμο, είναι ένα άλλο παράδειγμα που δεχόμαστε χωρίς αντίρρηση, γιατί δεν αντιβαίνει στη λογική, όπως επίσης και το νερό που γίνεται σύννεφο και το σύννεφο που μετασχηματίζεται ξανά σε νερό. Η μέρα και η νύχτα ακολουθούν η μία την άλλη, και δε χωράει στο νου η σκέψη ότι το σκοτάδι της νύχτας είναι διαρκές. Το φυσικό είναι ότι ο Ηλιος εμφανίζεται όλα τα πρωινά ή, από άλλη οπτική γωνία, ότι η Γη συνεχίζει να γυρίζει γύρω από τον άξονά της και γύρω από τον Ηλιο, δημιουργώντας έτσι ζώνες φωτός και σκότους, ζώνες με περισσότερη ζέστη ή περισσότερο κρύο.

Αυτό που είναι λογικό για τη Φύση φαίνεται να χάνει το νόημά του, όταν πρόκειται να εφαρμοστεί για τους ανθρώπους και για το πιο κοντινό σκαλοπάτι ζωής, τα ζώα. Δεν είναι πρόθεσή μας να επιμείνουμε εδώ στους κύκλους των ζώων, που επίσης υπάρχουν, αλλά να επικεντρωθούμε στους ανθρώπους.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Είναι κοινά παραδεκτό ότι υπάρχουν κύκλοι στην ανάπτυξη του ανθρώπου, που οδηγούν από τη γέννηση στο θάνατο, περνώντας από την παιδική ηλικία, τη νεότητα, την ωριμότητα και τα γηρατειά. Ομως είναι ένας ανοιχτός κύκλος που αφήνει κρυφούς δύο αγνώστους: αυτόν της γέννησης και αυτόν του θανάτου, δηλαδή από πού ερχόμαστε και προς τα πού πηγαίνουμε.

Η ανθρώπινη ζωή είναι όπως ένας κυκλικός τομέας, ένα τόξο της περιφέρειας που δεν κλείνει από μόνο του. Αν η θάλασσα επιστρέφει στη θάλασσα μέσα από τη βροχή που πέφτει από τα σύννεφα, ο άνθρωπος δεν επιστρέφει στη ζωή μετά το θάνατο. Γιατί; Ισως από άγνοια, ίσως από φόβο, ίσως από προκαταλήψεις, ίσως γιατί έτσι η ζωή θα γινόταν πολύ πιο περίπλοκη... Το σίγουρο είναι ότι, ακόμα κι αυτοί που συλλαμβάνουν την αθανασία της ψυχής, δε συλλαμβάνουν επίσης και το ότι μια αθάνατη ψυχή μπορεί να πάρει διάφορες εξωτερικές μορφές, δε δέχονται ότι, αν είχε σώμα μια φορά, μπορεί να το έχει πολύ περισσότερες φορές.
Η ύπαρξη, αν θεωρηθεί έτσι, μετατρέπεται σε μια αυθεντική κόλαση, σε ένα αγώνα ενάντια στο χρόνο, σε ένα διαρκές παράπονο ενάντια στη μοίρα ή στην κακή τύχη, σε μια ανεξήγητη σωρεία δεινών που φαίνεται να μην έχουν νόημα. Για άγνωστους λόγους, άλλοι ζουν περισσότερο και άλλοι λιγότερο, άλλοι έχουν καλή υγεία και άλλοι παθαίνουν δεινά και αρρώστιες, άλλοι έχουν πλεονεκτήματα και καλές ευκαιρίες και άλλοι αποτυχαίνουν σε ό,τι προσπαθούν, άλλοι έχουν μέσα και περιουσία και άλλοι στερούνται τα πιο αναγκαία. Και σαν αποκορύφωμα, δε θριαμβεύει πάντα το καλό και η δικαιοσύνη, ούτε είναι πάντα δυνατό να αποδοθεί αποφασιστικά το δίκαιο υπέρ κάποιων σε σχέση με άλλους.
Αν ξεκινήσουμε από το δεδομένο ότι το ανθρώπινο ον είναι κάτι περισσότερο από το φυσικό του σώμα, κάνουμε ένα βήμα μπροστά ως προς αυτό το ζήτημα. Αν και υπάρχουν αυτοί που θέλουν να ανάγουν τις ανθρώπινες διαδικασίες σε βιολογικές λειτουργίες και σε φυσικο-χημικές μεταβολές, δεν εξηγούνται τόσο εύκολα όλα τα συναισθήματα ή οι σκέψεις μας.

Για τον καθένα αυτό είναι ένα στοιχείο που δείχνει ότι η ψυχή του ή ο νους του ξεδιπλώνονται σε άλλη διάσταση, σε άλλο επίπεδο, διαφορετικό από το καθαρά φυσικό, σε σημείο που ιδέες και συγκινήσεις μπορούν να αναστατώσουν το σώμα και το σώμα με τη σειρά του μπορεί να επηρεάσει ιδέες και συγκινήσεις. Γιατί να μη σκεφτούμε λοιπόν ότι η ψυχή, ο νους και ακόμα η ψυχή ή το πνεύμα - αν θέλουμε να αναφερθούμε σε κάτι ακόμη πιο λεπτό - είναι όπως η ρίζα του δέντρου που διατηρείται, παρόλο που πέφτουν τα φύλλα το χειμώνα;

Ο χειμώνας της ύπαρξης μπορεί να ξηραίνει το σώμα, όμως μένει μια ρίζα που σφύζει από ζωή και που, όταν περνάει ο κύκλος της ανάπαυσης, είναι σε θέση να ανθίζει ξανά και να καλύπτεται με άλλα ενδύματα. Αν τα πράγματα είναι έτσι, αν ο καθένας από μας επέστρεφε κάθε τόσο στη ζωή, εναλλάσσοντας αυτούς τους κύκλους με τους άλλους που ονομάζουμε θάνατο, η ύπαρξη θα ήταν μια σχολή διάπλασης.

Οι αποκτημένες εμπειρίες θα διευκόλυναν μια ανοδική εξέλιξη και πολλές από τις "αδικίες" και ανισότητες που αναφέραμε πιο πριν θα μπορούσαν να εξηγηθούν σαν ανισότητες ανάπτυξης, σαν αποτελέσματα ιδίων αιτιών που είχαν προηγηθεί, και όχι σαν απλές χαρακιές καλής ή κακής τύχης. Ο θάνατος θα έχανε τη μοιραία όψη του και θα ήταν απεναντίας μια λογική και αναγκαία ανάπαυση, όπως είναι και ο ύπνος τη νύχτα μετά από μια μέρα γεμάτη δραστηριότητες.

Το να ζει κανείς κουράζει, εξαντλεί, και ο εσωτερικός άνθρωπος, που βρίσκεται πίσω από τις μορφές που φθείρονται, ποθεί λίγη ανάπαυση. Ζωή και θάνατος, ή ύπαρξη με μορφή και ύπαρξη χωρίς μορφή, συντελούνται σύμφωνα με ιδιαίτερους ρυθμούς.

Οπως δίδασκαν οι αρχαίοι, η ψυχή χρειάζεται μια περίοδο όχι μικρότερη από πέντε φορές το χρόνο που πέρασε ζώντας στη γη, για να μπορέσει να επιστρέψει ανανεωμένη και με δυνάμεις για να βιώσει άλλες εμπειρίες.

Ομως ο κόσμος μας δε στρέφεται μόνο ενάντια στη φύση, καταστρέφοντας τις πηγές που μας βοηθούν να συντηρηθούμε, αλλά επίσης στρέφεται και ενάντια στην ίδια την ανθρώπινη ζωή. Ο φόβος - για να μην πούμε τρόμος - μπροστά στο θάνατο έχει συντελέσει στο να περικόπτονται προοδευτικά οι κύκλοι ανάπαυσης, στο να μη θέλει κανείς να παραμείνει χωρίς σώμα, κι αυτοί που επιστρέφουν, το κάνουν χωρίς να έχουν ξεκουραστεί.

Τουλάχιστον, αυτό είναι που μαθαίνουμε από τις παραδοσιακές διδασκαλίες. Καθώς κάθε φορά είναι πιο σύντομες οι περίοδοι της ανάπαυσης ή του θανάτου, είναι πιο συχνές οι περίοδοι της γήινης ζωής, οπότε μεγαλώνουν οι υλικές ορέξεις, ο πόθος για φυσικές αισθήσεις και η ανικανότητα κατανόησης μιας άλλης μορφής του είναι, που δεν είναι εγκλεισμένη σ' ένα σώμα. Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή "γέροι" και κουρασμένοι, νευρικοί κι επιθετικοί, όπως εκείνοι που έχουν κοιμηθεί λίγο, και όχι μόνο για μια νύχτα αλλά για πολλές και συνεχόμενες.


 

Η ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που όλα φαίνονται να προχωρούν πιο γρήγορα, τα γεγονότα εξελίσσονται αλυσιδωτά με ιλλιγγιώδεις ταχύτητες και οι αλλαγές είναι ασταμάτητες. Οι ιστορικοί κύκλοι, που επίσης υπάρχουν, περικόπτονται στο βαθμό που οι άνθρωποι περικόπτουν τους κύκλους της ζωής και του θανάτου τους, της δράσης και της ανάπαυλας, και η ιστορία τρέχει με την ίδια ταχύτητα με τους ανθρώπους.

Αν η ανθρωπότητα πιστεύει μόνο στα φυσικά σώματα και στα υλικά αγαθά, και η ιστορία επίσης διαμορφώνεται από αξίες υλικές και συγκεκριμένες, που είναι ακριβώς αυτές που καταστρέφονται πιο εύκολα, υποχρεώνοντας σε μια συνεχή αναζήτηση νέων τρόπων ζωής που αποδεικνύονται το ίδιο αναποτελεσματικοί, καθώς όλοι τους στηρίζονται στην ασταθή βάση του φθαρτού.
Ο φόβος μπροστά στο θάνατο καταπολεμάται με το να προσπαθήσουμε να αποφεύγουμε κάθε ιδέα που έχει σχέση μ' αυτόν, κρύβοντάς τον πίσω από μια άτακτη αναζήτηση ηδονών, για να ξεχνάμε αυτό που δε θέλουμε να θυμόμαστε.
Ομως αυτές οι ηδονές είναι σύντομες και θα πρέπει να αποκτούμε καινούρια πράγματα, για να "κλείσουμε τα μάτια μας", ώστε να μη μας υποχρεώσουν να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα. Θα πρέπει να μετασχηματίσουμε τη ζωή σε κάτι το διασκεδαστικό, το συναρπαστικό, ή να πέσουμε στην τρέλα των διάφορων τρόπων φυγής. Ωστόσο το "ένστικτο" της αθανασίας μάς ακολουθεί από παντού και αναζητούμε τρόπους να παρατείνουμε τη ζωή, τη μοναδική ζωή, σε μια άνιση μάχη με το θάνατο.

Εδώ είναι που η επιστήμη προσφέρει τις υπηρεσίες της, όχι πια για την ευημερία ή τη σωματική υγεία, αλλά για να αυξηθεί ο μέσος όρος ζωής και να αποκτηθεί πλασματικά μια αιώνια νεότητα, γιατί το ένα πράγμα φέρνει το άλλο. Αν είναι να ζήσουμε πιο πολλά χρόνια, θέλουμε να είμαστε και σε καλή κατάσταση, σα να είμαστε νέοι και δυνατοί.

Τα χαρακτηριστικά των γηρατειών είναι τόσο μισητά όσο και ο ίδιος ο θάνατος. Σήμερα διεξάγεται ένας απελπισμένος αγώνας για να μοιάσει ο άνθρωπος μ' αυτό που δεν είναι, για να δείξει ότι ο χρόνος δεν περνάει γι' αυτόν. Εκατοντάδες χειρουργικές τεχνικές προσπαθούν να επαναφέρουν στη σάρκα μια όψη σφριγηλή και δροσερή. Τα καλλυντικά κερδίζουν έδαφος στα χρηματιστήρια όλου του κόσμου, όπως και κάποια είδη φαρμάκων που "σβήνουν" χρόνια και ρυτίδες.

Η γενετική χειραγώγηση, που ξεκίνησε κάνοντας κάποιες δοκιμές με ζώα, στρέφεται τώρα επικίνδυνα σε άλλα πειράματα, αυτή τη φορά με ανθρώπους, και πάντα με την ίδια προοπτική: τη φυσική αθανασία.


 

ΠΟΣΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΩΡΑΜΕ ΣΤΗ ΓΗ;

Αν λάβουμε υπόψη αυτά που εκτέθηκαν προηγουμένως γύρω από τους σύντομους κύκλους ανάπαυσης που οδηγούν σε μια "κουρασμένη" ανθρωπότητα, η οποία γεννιέται ήδη ενήλικη, αμέσως επέρχεται και μια άλλη συνέπεια: καθώς σπάει η ισορροπία μεταξύ των περιόδων ζωής και θανάτου, καθώς είναι κάθε φορά πιο συχνές οι γεννήσεις των ίδιων ψυχών, τα όντα που είναι ενσαρκωμένα στη Γη είναι όλο και περισσότερα. Σύμφωνα με τις εσωτερικές παραδόσεις που μνημονεύσαμε, η ποσότητα των ανθρώπων που μπορούν να ενσαρκωθούν είναι πολύ πιο μεγάλη, όχι όμως απεριόριστη, και πριν φτάσουμε στο μέγιστο όριο, η Φύση αναζητά κάποιο είδος ρύθμισης.
Πολλές φορές, αυτά που εμείς ονομάζουμε καταστροφές, δεν είναι τίποτα περισσότερο από επιστροφές σ' ένα νόμο που έχει παραβιαστεί χιλιάδες φορές. Ο υπερπληθυσμός είναι ένα άλλο φάντασμα που καταστρέφει την παρούσα ιστορική στιγμή. Ομως δεν πρόκειται καν για ένα ισορροπημένο υπερπληθυσμό. Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου συγκεντρώνεται στους λιγότερο ενδεδειγμένους τόπους: ή στις φτωχές χώρες, με τις λιγότερες δυνατότητες να προσφέρουν αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής, ή στις μεγάλες πόλεις, όπου οι τεράστιες συναθροίσεις υποχρεώνουν τους ανθρώπους να καταφεύγουν στα περισσότερο τεχνητά συστήματα διαβίωσης.

Γενικά, στις χώρες με τους μεγαλύτερους δείκτες πλούτου, ο πληθυσμός δε φτάνει σε πολύ υψηλούς αριθμούς. Και με τον ίδιο τρόπο, όπου περισσεύει χώρος, υπάρχει πολύ λίγος κόσμος. Η πείνα έχει ήδη εμφανιστεί εδώ και χρόνια. Το νερό σπανίζει σε κραυγαλέο βαθμό και η έλλειψη πόρων είναι μια μάστιγα που χτυπάει με χίλια τερατώδη πρόσωπα. Σύμφωνα με τις τελευταίες στατιστικές, περισσότερα από 500 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν το φάσμα της πείνας, ενώ κάποια άλλα εκατομμύρια μετρούν τις θερμίδες που καταναλώνουν, για να διατηρήσουν τη γραμμή τους και να είναι στη μόδα ή για να αποφύγουν την παχυσαρκία.

Το όνειρο της διανομής της τροφής με πνεύμα ισότητας δεν είναι τίποτα περισσότερο από όνειρο. Μπορούν να γίνουν πολλοί υπολογισμοί, όμως υπάρχουν τόσα συμφέροντα, που κανένας δεν μπορεί να κάνει πράξη τέτοιες σκέψεις.

Ούτε και στις πλούσιες πόλεις είναι εύκολη η ζωή: οι θέσεις εργασίας είναι στόχοι σκληρού αγώνα με οποιοδήποτε μέσο, και οι νέοι περνούν αληθινά μαρτύρια μέχρι να εξασφαλίσουν μια μέτρια οικονομική αποκατάσταση. Υπάρχει έλλειψη στέγης ή, αν υπάρχει, δεν είναι προσιτή στη διαθέσιμη αγοραστική δύναμη. Σχεδόν χωρίς να το αντιληφθούμε έχουν αρχίσει οι μεταναστεύσεις των φτωχών λαών προς πλουσιότερες ζώνες. Μεγάλες απελπισμένες μάζες μετακινούνται από τον ένα τόπο στον άλλο, αναζητώντας έναν αποδεκτό τόπο εγκατάστασης και, αν μπορούν να λεηλατήσουν ή να κλέψουν, όπως έχουν κάνει και άλλοι με φαινομενικά εύκολο τρόπο, ακόμη καλύτερα. Μετά από λίγο καιρό δε θα έχουμε να κάνουμε μόνο με μεταναστεύσεις αλλά με εισβολές.

Η απάντηση έχει επίσης εμφανιστεί, σχεδόν με δόλιο τρόπο: ισχυροποίηση των ανθρώπινων ομάδων που ενώνονται για να αποκρούσουν τον εισβολέα, τον "εχθρό". Ετσι ρίζωσε ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο έλεγχος των συνόρων και οι νέες βίζες, για να εμποδιστούν να περάσουν οι "ανεπιθύμητοι". Η επιθετικότητα επικρατεί παντού και είναι σχεδόν αδύνατο να συναντήσει κανείς μια γωνιά στον κόσμο που να μην υπάρχει κηρυγμένος ή συγκαλυμμένος πόλεμος. Κι όλα αυτά γιατί είμαστε πολλοί και ενοχλούμε ο ένας τον άλλο... Είναι προτιμότερο να μιλάμε για ειρήνη, ενώ πίσω από τη βιτρίνα διεξάγεται ο πιο βρώμικος πόλεμος. 



 

ΕΝΑ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ, ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΟΜΩΣ

Δεν θέλουμε να κλείσουμε αυτές τις σελίδες αφήνοντας την εικόνα ενός σκοτεινού και καταστρεπτικού μέλλοντος. Δεν είναι όλα καταστροφές ούτε τα κακά είναι τα μοναδικά που εκδηλώνονται. Υπάρχουν αποχρώσεις φωτεινότητας και δροσερός αέρας από πολλές απόψεις.
Ενώ συνεχίζονται οι πόλεμοι για κυριαρχία μεταξύ φυλών, εθνοτήτων και θρησκειών, υπάρχουν επιστήμονες που ερευνούν με πάθος την προέλευση του ανθρώπου και του Σύμπαντος και σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν να αγγίξουν το "Μυστήριο" με τα χέρια τους.
Από αυτούς τους ιδιοφυείς αναζητητές μας έρχονται οι καλύτερες ελπίδες για το μέλλον. Ας μη μας παραξενέψει το γεγονός ότι αυτοί θα είναι που θα μιλήσουν ξανά για το Θεό και θα συναντήσουν τη λογική της μετενσάρκωσης, για να εξηγήσουν τη ζωή των ανθρώπων και των κόσμων.
Ο επιστήμονας Νιλς Μπορ (1885-1962) εκφραζόταν σαν ένας αληθινός φυσικός, όταν διαβεβαίωνε: "Κάθε φράση που διατυπώνω δεν μπορεί να θεωρηθεί σα μια κατάφαση, αλλά σαν ένα ερώτημα" .

Και ο φημισμένος Στέφεν Χώκινγκ πλησιάζει στα "Πουράνας" της Ινδίας, όταν λέει ότι :

"Ο Θεός δεν παίζει μόνο με τα δεδομένα, αλλά και μερικές φορές τα πετάει εκεί που δεν μπορεί να τα δει κανείς".

Ναι, κάτι νέο βλασταίνει. Οι μεγάλοι διανοητές θέτουν μεγάλα ερωτήματα και δε φοβούνται ούτε θέλουν να δώσουν βεβιασμένες και ψευδείς απαντήσεις. Οι μεγάλοι διανοητές αναγνωρίζουν το Θεό στον ίδιο βαθμό που ανακαλύπτουν μεγάλους νόμους, μεγάλες αλήθειες, στον ίδιο επίσης βαθμό που αναγνωρίζουν ότι εμείς οι άνθρωποι ζούμε τυφλωμένοι και δεν μπορούμε να καταλάβουμε τη γλώσσα των "δεδομένων" της Φύσης. Κάτι αλλάζει μέσα στις πολλές μιζέριες που μας κατατρέχουν.

Πρόκειται για έναν άλλο εμφανή τρόπο εφαρμογής του νόμου των κύκλων: μέσα από το σκοτάδι μια σπίθα φωτιάς και μέσα από το φως ένα μαύρο σημείο που μεγαλώνει. Το ίδιο ισχύει και για την ανθρώπινη ζωή: μια γέννηση που φέρει σύμφυτο το θάνατο κι ένας θάνατος που περικλείει κρυμμένο το σπόρο της ζωής αυτό που στην αρχή ονομάσαμε μετενσάρκωση.


 

Στην ονειροκτόνα εποχή μας οι οραματικές ενατενίσεις τελούν υπό διωγμό.

Εκτός από καταναλωτές περιττών προϊόντων, έχουμε καταντήσει και καταναλωτές φοβικών ειδήσεων.
Ο φόβος έγινε το δικό μας ναρκωτικό.
Το τηλεκοντρόλ μας πάντρεψε με τον καναπέ και το ζάπινγκ έγινε αντανακλαστικό της παραίτησης μας από την πρωτοτυπία του ζειν.
Το «ζαλισμένο κοπάδι» επιτρέπεται να είναι ευτυχισμένο, όχι όμως ελεύθερο.

Ονειροκτονία : Ας Αντισταθούμε στην Εποχή του Φόβου!


«Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που αρέσει στους ανθρώπους να το νιώθουν, όταν αισθάνονται ασφαλείς»
(Ε. Α. Πόε).
 
«Σήμερα τα όνειρα είναι περισσότερο σημαντικά, όσο ποτέ άλλοτε».
Ervin Laszlo


Κανένας θάνατος δεν μπορεί να συγκριθεί με το θάνατο της ελπίδας και των ονείρων. Χωρίς τα όνειρα δεν ζούμε, απλά υπάρχουμε. Η ονειροκτονία είναι η χειρότερη μορφή δολοφονίας. Στην ονειροκτόνα εποχή μας οι οραματικές ενατενίσεις τελούν υπό διωγμό, η αισιοδοξία σπανίζει και ο φόβος κυριαρχεί παντού.

Αποτελεί κοινό μυστικό πως διακατεχόμαστε από μια κλαψιάρικη απαισιοδοξία, που χαρακτηρίζεται από το φόβο της ζωής, το φόβο της τεχνολογίας και το φόβο του μέλλοντος. Μια απαισιοδοξία που μεταμορφώνει τις προκλήσεις σε παγίδες, αντί σε ευκαιρίες.
 
Η τρέχουσα οικονομική κρίση απλώς εντείνει προβλήματα που ήδη προϋπήρχαν. Η κοινωνία που ζούμε έχει γεμίσει με ανασφάλεια. Το υπερόπλο που λέγεται τηλεόραση συνεχίζει να διαμορφώνει συνειδήσεις, καταναλωτικές συμπεριφορές και προπαντός να διαχειρίζεται τους φόβους μας. Έτσι, εκτός από καταναλωτές περιττών προϊόντων, έχουμε καταντήσει και καταναλωτές φοβικών ειδήσεων. Ο φόβος έγινε το δικό μας ναρκωτικό. Παίρνουμε καθημερινά πολλές δόσεις αυτού του «ναρκωτικού», κυρίως μέσα από τα media. Αλλά και οι πολιτικοί που ψηφίζουμε γνωρίζουν πολύ καλά πως η πολιτική επένδυση στο φόβο, αποδίδει. Σε τελική ανάλυση φαίνεται πως μας αρέσει να φοβόμαστε, επειδή έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ασφαλείς: «Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που αρέσει στους ανθρώπους να το νιώθουν, όταν αισθάνονται ασφαλείς» (Ε. Α. Πόε).

 
Το ζάπινγκ δεν είναι διαδήλωση
 

Ο φόβος, που μας έχουν ενσταλάξει τεχνητά, μας έχει οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου παθητικότητα, που μας κατάντησε «πολίτες του καναπέ». Δεν υπάρχει πλέον διάθεση για ελευθερία, δημιουργία, επανάσταση. Αφήσαμε προ καιρού τα οδοφράγματα και τις διαδηλώσεις και πιάσαμε τις παντόφλες και τα τηλεκοντρόλ. Το τηλεκοντρόλ μας πάντρεψε με τον καναπέ και το ζάπινγκ έγινε αντανακλαστικό της παραίτησης μας από την πρωτοτυπία του ζειν. Καθόλου παράξενο λοιπόν που λατρεύουμε τις τρομακτικές ταινίες, το ρίγος του κινηματογραφικού φόβου, ενώ οι ίδιοι βρισκόμαστε ασφαλείς στη θαλπωρή του σαλονιού μας.

«Υποκύπτουμε στην άνεση του τρόμου κι αυτός ο ελεγχόμενος τρόμος μας βοηθά να κατανικούμε τους συνηθισμένους φόβους μας»,

παραδέχεται ο Γάλλος φιλόσοφος Πασκάλ Μπρυκνέρ.

Μόνον μια επαρκή δόση κινηματογραφικής φρίκης ή ενός καλογραμμένου βιβλίου τρόμου μπορεί να εξορκίσει τους «δαίμονες» που ξεπηδούν μέσα από την καθημερινότητα μας κι εδράζονται στην απάθεια και στην ψευδαίσθηση της ασφάλειας μας.

Οι ανεξέλεγκτοι φόβοι των μαζών –ναι, έχουμε υποβιβαστεί σε μάζα, εφόσον έχουμε χάσει προ καιρού την πνευματική αυτονομία και την πολιτική ενεργητικότητά μας– κάνουν καλό στο Σύστημα, ενώ η ψυχραιμία το βλάπτει. Αποτελεί κοινό μυστικό άλλωστε πως η Εξουσία, ακόμη και στις δημοκρατικές χώρες, οφείλει να κρατά τους πολίτες αρκετά φοβισμένους γιατί, αν δεν φοβούνται και δεν τρέμουν για όλων των ειδών τα κακά που μπορούν να πέσουν πάνω στα κεφάλια τους –κακά που προέρχονται από έξω ή από μέσα ή ακόμη κι από το διάστημα– τότε ίσως αρχίσουν να Σκέφτονται. Αυτό θεωρείται εξαιρετικά επικίνδυνο από την εξουσιαστική ελίτ, διότι θεωρεί πως το «ζαλισμένο κοπάδι» δεν έχει την ικανότητα να Σκέφτεται. Γι’ αυτό και πρέπει να φοβάται εσωτερικούς κι εξωτερικούς εχθρούς. Ο φόβος είναι άγνοια και η άγνοια ευτυχία. Το «ζαλισμένο κοπάδι» επιτρέπεται να είναι ευτυχισμένο, όχι όμως ελεύθερο.

Αντίσταση στο φόβο


Αντίσταση στο φόβο σημαίνει πρώτα απ’ όλα ψυχραιμία και σε δεύτερη φάση κριτική σκέψη. Πρέπει να γνωρίζουμε πως ο φόβος, ακόμη και για υπαρκτές απειλές – πόσο μάλιστα για φανταστικές– , αποτελεί μια απίστευτη σπατάλη ενέργειας, κατατρώγει τις σκέψεις μας, θολώνει τα συναισθήματα μας και μας παραλύει.


Οι Κινέζοι έχουν μια σοφή στάση απέναντι στο φόβο:


ο άνθρωπος δεν πρέπει να φοβάται και ν’ ανησυχεί γενικώς, ούτε γι’ αυτά που διορθώνονται, ούτε και για εκείνα που δεν διορθώνονται. Εκείνα που διορθώνονται κάποια στιγμή θα διορθωθούν. Εκείνα που δεν διορθώνονται, δεν πρόκειται να διορθωθούν, οπότε γιατί να ανησυχούμε άσκοπα;


Έχοντας αυτά κατά νου πρέπει να εστιαστούμε στα πραγματικά μας προβλήματα – και όχι στα φανταστικά– και να επιδιώξουμε ασφάλεια με δικαιώματα για περισσότερη ελευθερία και ποιοτικότερη δημοκρατία. Οι αδύναμοι πρέπει να μάθουν να φοβίζουν τους δυνατούς. Πρέπει να αντιληφθούν πως, αν θέλουν να απελευθερωθούν από τους φόβους τους, μπορούν να είναι κι αυτοί δυνατοί και να ανταποδώσουν τα κτυπήματα. Η αντίσταση στο φόβο αποτελεί το σίγουρο εισιτήριο για μια πιο ελεύθερη και ολοκληρωμένη ζωή…


Ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com) είναι συγγραφέας και εκδότης-διευθυντής του περιοδικού ΖΕΝΙΘ


 

Κι οι καρδιές μας ξεριζώνουνται,
το μυαλό μας ξεφλουδίζεται σαν
τις φλούδες του κρεμμυδιού,

κι ο εαυτός μας χαμένος χαμένος
Σ’ ένα τελικό φόβο που κανείς δεν καταλαβαίνει.
 

T. S. Eliot.
Φονικό στην Εκκλησιά. (Χορικό).
μτφρ. Γ. Σεφέρης.






 

O τρόπος να διορθώσω κάτι έξω από μένα είναι να διορθώσω ότι υπάρχει μέσα μου που μπορεί να συμβάλλει σε αυτό που βλέπω./Τεχνικη Χο’οπονοπονο Χαβαης

Όλα αυτά που βλέπουμε και καταδικάζουμε είναι μέσα μας.
Είναι «έξω εκεί» μπροστά μου, για να βλέπω τον εαυτό μου και να τον διορθώνω.

Είναι ώρα να πάρουμε την ευθύνη (όχι το φταίξιμο, όχι την υπαιτιότητα αλλά την ευθύνη) για όλα αυτά που βλέπουμε και να πάψουμε να κατηγορούμε τους άλλους.


Μια προσεγγιση, ειναι να δουμε όλα αυτά που συμβαινουν σαν μια διαδικασία κάθαρσης και αναγέννησης που χρειάζεται να γίνει για να μπορούμε ατομικά και συλλογικά να αφήσουμε παλιούς τρόπους σκέψης και λειτουργίας και να προχωράμε σε όλο και πιο πνευματικά επίπεδα αντίληψης και συμπεριφοράς.

ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΑΧΕΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΑΣ.

Να αρχίσω με την απλή δήλωση, «ό,τι και να νιώθεις έχεις δίκαιο». Είναι εντελώς φυσικό να νιώθεις πόνο, φόβο, θυμό, μίσος, απογοήτευση, αδικία, λύπη, αγανάκτηση, απελπισία, κατάθλιψη και ακόμα οργή.

Όλοι νιώθουμε μερικά από αυτά τα συναισθήματα, παρόλο αν ο καθένας μπορεί να τα νιώθει για άλλους λόγος και προς άλλες κατευθύνσεις λόγω της προσωπικής του ταύτιση με μια ή περσότερες ομάδες που εμπλέκονται στα γεγονότα είτε σαν «θύτες» είτε σαν «θύματα» ανάλογα με την προσωπική αντίληψη του καθενός.

Δυστυχώς τα εντελώς φυσικά συναισθήματα αυτά δεν βελτιώνουν ούτε την κατάσταση αλλά ούτε την δική μας ψυχοσωματική υγεία. Είναι γνωστό από ιατρικές έρευνες ότι 5 λεπτά θυμού ή αγανάκτηση αποδυναμώνει την άμυνα του οργανισμού μας για πέντε ώρες. Με τα συχνά αρνητικά συναισθήματα η υγεία μας σταδιακά προσβάλετε με τρόπο οριστικό.

Θα πεις, «δεν πειράζει, τώρα καλά κάνω και νιώθω έτσι γιατί πρέπει να νιώθω έτσι για να διορθώσω αυτά τα απαράδεχτα που συμβαίνουν.»

Όμως η ιστορία μας διδάσκει ότι τα δυσάρεστα αυτά γεγονότα δεν θα αλλάξουν επειδή τα απορρίπτουμε, ή επειδή εκπέμπουμε μίσος προς αυτούς που δεν λειτουργούν, όπως εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει.

Μάλιστα σύμφωνα με δεκάδες ειδικούς στο «πως να διαμορφώσεις την πραγματικότητα που θέλεις» που παρουσιάζονται στο βιβλίο και έργο «Το Μυστικό (της έλξης)», όταν έχουμε αρνητικά συναισθήματα προς κάποια κατάσταση ή συμπεριφορά, αυτή η αρνητική ενέργεια που στέλνουμε αυξάνει αντίθετα και παγιώνει την κατάσταση που γίνεται χειρότερα και διαρκεί περισσότερο.

Από την άλλη πλευρά όταν σκεφτόμαστε αυτό που θέλουμε να γίνει, χωρίς αρνητικά συναισθήματα προς αυτό ή αυτούς που δεν μας αρέσουν, διαλύεται το αρνητικό πολύ πιο γρήγορα και εμφανίζεται το θετικό και αυτό που θέλουμε.

Έτσι δεν μας συμφέρει ούτε ατομικά και ούτε κοινωνικά να τρέφουμε αρνητικά συναισθήματα προς καμιά από τις ομάδες που εμπλέκονται στις τωρινές συγκρούσεις. Άλλωστε, υπάρχουν σοφοί άνθρωποι που βλέπουνε όλα αυτά σαν

μια διαδικασία κάθαρσης και αναγέννησης που χρειάζεται να γίνει για να μπορούμε ατομικά και συλλογικά να αφήσουμε παλιούς τρόπους σκέψεις και λειτουργίας και να προχωράμε σε όλο και πιο πνευματικά επίπεδα αντίληψης και συμπεριφοράς.

Από την άλλη πλευρά, μπορούμε να βοηθήσουμε την αλλαγή που χρειάζεται με πράξεις - ενωμένοι με άλλους που μοιράζονται κοινά ιδανικά. Θετικά έργα πληροφόρησης, επικοινωνίας, ανακούφισης, συμπαράστασης και ανιδιοτελή προσφορά φέρνουν αλλαγή. Η βία (σωματική, λεκτική, ή ακόμα νοερή) από οποιονδήποτε και προς οποιονδήποτε απλώς διαιωνίζει και αναμοχλεύει το αρνητικό και μας κρατάει όλους πίσω.

Χρειαζόμαστε τώρα κατανόηση, επικοινωνία, συνεννόηση, διάθεσης ενότητας, επιθυμία να βρούμε λύσεις και συγχώρεση και αγάπη προς όλες τις κατευθύνσεις. Η κάθε ομάδα να εκφράσει με λόγια και προτάσεις αυτά που χρειάζεται και αυτά που ζητάει από τους άλλους. Είναι ώρα να απελευθερωθούμε από τη τάση να ρωτάμε «ποιος φταίει» (όλοι έχουμε ευθύνη - μαζί και εγώ και εσύ - καμιά εξαίρεση).

Μια πιο κατάλληλη ερώτηση αυτή η στιγμή είναι «Πως μπορώ εγώ να συμβάλω με λέξεις, σκέψεις, συμπεριφορές και έργα να πραγματοποιήσουμε όλοι μαζί την ιδανική κοινωνία στην οποίο θα ήθελα να ζω. Και μια ακόμα ερώτηση, «εγώ είμαι ένας ιδανικός πολίτης, ιδανικός σύντροφος, παιδί, γονιός, εργαζόμενος, εργοδότης, φίλος; Αν δεν είμαι, σε ποια βάση κατηγορώ τους άλλους; »

Η κοινωνία είναι ένα σώμα που αποτελείται από ανθρώπους. Είμαστε εσύ και εγώ κύτταρα μέσα στο σώμα της ανθρωπότητας, και πιο συγκεκριμένα στην οικογένεια, στη γειτονιά και στην πόλη που ζούμε. Οι σκέψεις, οι λέξεις, η συμπεριφορά και οι πράξεις μας έχουν μια άμεση και έμμεση επίδραση σε όλους.

Είναι ώρα να πάρουμε την ευθύνη (όχι το φταίξιμο, όχι την υπαιτιότητα αλλά την ευθύνη) για όλα αυτά που βλέπουμε και να πάψουμε να κατηγορούμε τους άλλους.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Προσωπικά έχω βρει τρία πράγματα που με βοηθούν και πιστεύω ότι βοηθούν τους άλλους.

Α. Κρατάω καθαρά στο νου μου ότι όλοι είναι εκφράσεις μιας οικουμενικής θειας συνειδητότητας περιλαμβάνοντας τον 15χρονο Αλέξανδρο, την οικογένεια και τους φίλους του, τον αστυνομικό που πυροβόλησε, όλη η αστυνομία, οι «γνωστοί/ άγνωστοι» - κουκουλοφόροι, οι μαθητές και φοιτητές, οι πολιτικοί σε κάθε κόμμα, οι δημοσιογράφοι, όσοι συμμετείχανε στις κλοπές και όσοι είδανε τις περιουσίες να καταστρέφονται, εσύ και εγώ.

Στο ανώτερο επίπεδο του εαυτό μας, είμαστε όλοι μια συνειδητοτητα και έχουμε ένα κοινό υποσυνείδητο. Όλοι αυτοί που φαίνεται να είναι έξω από μας και ανεξάρτητα από μας, στην αλήθεια αντιπροσωπεύουν τις διάφορες όψεις του χαρακτήρα και του υποσυνείδητου μας με διάφορους τρόπους. Ο καθένας έχει μέσα του ένα αγνό αδικημένο παιδί, ένα άγριο επιθετικό παιδί που θέλει να τα καταστρέψει όλα, ένα θυμωμένο αστυνομικό που νιώθει οργή με την συμπεριφορά των συμπολιτών του, έναν άλλο αστυνομικό που θέλει να προστατεύσει την κοινωνία, ένα πολιτικό που δεν ενδιαφέρεται για τους άλλους, έναν πολιτικό που ενδιαφέρεται για όλους, ένα δημοσιογράφο που θέλει να μοιραστεί με τους άλλους τα «ζουμερά νέα» που έχει ακούσει, έναν που πονάει με την καταστροφή της περιουσίας του και θυμώνει με αυτούς που την καταστρέφουν και με αυτούς που δεν την προστατεύουν.»

Όλα αυτά που βλέπουμε και καταδικάζουμε είναι μέσα μας. Είναι «έξω εκεί» μπροστά μου για να βλέπω τον εαυτό μου και να τον διορθώνω.

Β. Κάνω μια άσκηση που λέγεται «Χο’οπονοπονο» από τους πνευματικούς δασκάλους της Χαβάη.

Όταν βλέπω κάτι που τείνω να κριτικάρω, να απορρίπτω, να καταδικάζω ή ακόμα που με κάνει να νιώθω λύπη ή πόνο, κάνω μια νοερή διαδικασία για να επιδρώ θετικά στον εαυτό μου και τους άλλους. Σύμφωνα με το Χο’οπονοπονο (σημαίνει να διορθώνω) ο τρόπος να διορθώσω κάτι έξω από μένα είναι να διορθώσω ότι υπάρχει μέσα μου που μπορεί να συμβάλλει σε αυτό που βλέπω.

 



Η διαδικασία είναι η έξης.

1. Φέρνω τον άνθρωπο, την ομάδα, ή την κατάσταση στο νου μου και αναγνωρίζω ότι καθρεφτίζει κάτι που είναι μέσα μου όπως φόβος, συμπεριφορά, ενοχή, πόνος, κριτική, προσκολλήσεις, πεποιθήσεις, παιδικά βιώματα ή πολλά άλλα. Η αναγνώριση αυτή με απελευθερώνει από τα αρνητικά συναισθήματα επειδή παίρνω ευθύνη ότι κι εγώ με κάποιο τρόπο (ίσως όχι εύκολα αναγνωρίσιμο) είμαι συνδημιουργός σε αυτό που βλέπω και με ενοχλεί. Μπορεί επίσης να ζητήσω συγνώμη για ότι μπορεί να υπάρχει μέσα μου (ακόμα αν δεν καταλαβαίνω τι) που μπορεί να συμμετέχει σε αυτό που συμβαίνει και με ενοχλεί.

2. Τότε προσπαθώ να κατανοήσω αυτούς που η συμπεριφορά τους με πονάει ή θυμώνει και να θυμάμαι ότι όλοι μας λειτουργούμε με πεποιθήσεις που προγραμματίστηκαν μέσα μας στα παιδικά μας χρόνια και έχουμε άγνοια, φόβο, θυμό και άλλα συναισθήματα που είναι αποτέλεσμα της πνευματικής άγνοιας - που σημαίνει ότι έχουμε ξεχάσει ότι είμαστε όλοι αιώνιες ψυχές που έχουν ταυτιστεί με το σώμα και νου και λειτουργούμε αποξενωτικά, με φόβο, ιδιοτέλεια και ίσως ακόμα με απληστία. Ουσιαστικά δεν φταίμε - κάνουμε όλοι (εμείς και αυτοί) το καλύτερο που μπορούμε με την πνευματική άγνοια που θολώνει το νου και μας αποτρέπει από το να δούμε την πραγματικότητα, κοιτώντας την μέσα από πολύ στενές παρωπίδες και όχι την μεγάλη εικόνα. Τότε αναζητώ να νιώθω κατανόηση, συγχώρεση και αγάπη για τα άτομα και ομάδες αυτές. Στο Χο’οπονοπονο λέμε νοερά στον άλλον «σε αγαπώ.»

3. Τότε στρέφουμε την προσοχή μας στον εαυτό μας και λέμε νοερά στον εαυτό μας «σε αγαπώ» και νιώθουμε αποδοχή και αγάπη για το εαυτό μας όπως είμαστε. Είναι σημαντικό να νιώθουμε την αγάπη αυτή - μας θεραπεύει - όπως μας θεραπεύει η απελευθέρωση από τα αρνητικά συναίσθημα προς τους άλλους και η αγάπη προς αυτούς.

Διευκρίνιση: Η αγάπη προς τους άλλους ή προς τον εαυτό μας δεν σημαίνει ότι αφήνουμε τον εαυτό μας ή τους άλλους να λειτουργούμε άδικα ή ανήθικα.

Μπορούμε να «αντιμετωπίσουμε ειρηνικά αλλά και δυναμικά και αποτελεσματικά τις άδικες πράξεις των άλλων - χωρίς να τους μισούμε.»

Μπορούμε να διορθώσουμε τις συμπεριφορές και πράξεις τους χωρίς να έχουμε αρνητικά συναισθήματα για αυτούς, βλέποντας τους σαν αδέλφια που μοιράζονται την ίδια γη και τις ίδιες δοκιμασίες, τις ίδιες δυσκολίες και τα προβλήματα ανάπτυξης της ανθρώπινης ύπαρξης.

4. Το τέταρτο βήμα της διαδικασίας είναι να νιώθουμε ένα άνοιγμα προς το Θειο ή προς το σύμπαν ή προς ό,τι πιστεύει ο καθένας και να δεχτούμε την διάλυση και τη θεραπεία αυτού που υπάρχει μέσα μας που μπορεί να συμβάλει στην ανεπιθύμητη πραγματικότητα με την οποία εργαζόμαστε.

Σύμφωνα με το Χοόπονοπονο όταν εξαγνίσουμε τον εαυτό μας, εξαγνίζουμε συγχρόνως όλους τους άλλους και το στοιχείο που αφαιρείται από μας, ελαττώνεται και από το συλλογικό υποσυνείδητο, το υποσυνείδητο των άλλων. Σύμφωνα με την φιλοσοφία αυτή ή αλλαγή και διόρθωση του εαυτού μας διευκολύνει την διόρθωση των ανθρώπων και καταστάσεων γύρω μας.

Γ. Η τρίτη ενέργεια που με βοηθάει και πιστεύω ότι βοηθάει τους άλλους είναι να οραματιστώ όλους με ένα φως μέσα τους που τους συνδέει με ότι ανώτερο υπάρχει μέσα τους και τους δίνει εσωτερική καθοδήγηση και σοφία. Η ιδέα είναι ότι ο καθένας είναι μια έκφραση του Θειου και έχει μέσα του την καθοδήγηση και σοφία που χρειάζεται - ανεξάρτητα από το αν την βιώνει, αν την πιστεύει ή όχι.

Όταν έχουμε αρνητικά συναισθήματα για κάποιον στέλνουμε αρνητικές σκέψεις και ενέργεια που χαμηλώνουν την δόνηση του και την πρόσβαση του προς ανωτέρα μέρη του εαυτού του. Όταν τον οραματιζόμαστε με φως μέσα του, που του δίνει εσωτερική καθοδηγηση, ενισχύουμε αυτήν την πραγματικότητα και κάνουμε πιο εύκολο και πιθανό μια ανώτερη, πιο σοφή, λιγότερη ιδιοτελή συμπεριφορά από αυτόν αλλά επίσης και από τον εαυτό μας.

Έτσι τους οραματίζομαι όλους σαν αδελφές ψυχές σε μια διαδικασία της εξέλιξης προς την γνώση του αληθινού εαυτού τους που απλώς χρειάζεται να ξυπνήσει.

Οραματίζομαι τα ακόλουθα.

1. Τον Αλέξανδρο σαν ψυχή να ανεβαίνει σε μια ακτίνα φωτός για να ενωθεί με το Θειο ή Οικουμενικό Φως.

2. Φως μέσα στους γονείς, την οικογένεια και τους φίλους του για να βιώσουν από μέσα τους την δύναμη και τη διαύγεια που χρειάζονται για μπορούν να υπερβούν τον πόνο τους και να αξιοποιήσουν την εμπειρία αυτή για την εξέλιξη τους .

3. Φως μέσα στους Αστυνομικούς που πυροβολήσανε για να συνδεθούν με την γνώση και σοφία μέσα τους και να λειτουργούν ανάλογα.

4. Φως μέσα σε όλους τους κουκουλοφόρους - γνωστοί/άγνωστοι - για να βιώσουν την σοφία μέσα τους και την ενότητα και την σύνδεση τους με όλη την κοινωνία.

5. Φως μέσα σε όλους τους Αστυνομικούς και τα σώματα ασφαλείας (ΜΑΤ) για να βιώσουν μια ανώτερη εσωτερική φωνή και ενότητα με την κοινωνία που υπηρετούν.

6. Φως μέσα σε όλους τους Πολιτικούς του Κυβερνώντος κόμματος, ώστε να ξυπνήσει μια ανώτερη φωνή μέσα τους που ενδιαφέρεται για το ανώτερο καλό των πολιτών.

7. Φως μέσα σε όλους τους Πολιτικούς των άλλων Κομμάτων ώστε και αυτοί να συνδέονται με μια ανώτερη καθοδήγησης μέσα τους και να μπορούν πάντα να λειτουργούν για τον καλό του συνόλου ακόμα όταν αυτό σημαίνει να εγκρίνουν και να συνεργάζονται με την κυβέρνηση.

8. Φως μέσα σε όλους τους φοιτητές και τους μαθητές ώστε να ακούσουν μια εσωτερική φωνή που τους καθοδηγεί στην ζωή τους προς τον πραγματικό λόγο της ύπαρξης τους και προς την δημιουργία μιας ιδανικής κοινωνίας.

9. Φως σε όλους τους συμπολίτες μας που χάσανε τις περιουσίες τους, ώστε να νιώθουν μέσα τους την δύναμη και κουράγιο να ξαναδημιουργήσουν την ζωή τους και να είναι ελεύθεροι από τραύματα και το παρελθόν.

10. Φως στους ιδιοκτήτες και τους δημοσιογράφους όλων των σταθμών, ώστε να υπηρετούν μόνο το καλό του συνόλου - φέροντας μέσα στα σπίτια των πολιτών αυτό που τους ανεβάζει, τους εμψυχώνει και τους κάνει ενημερωμένους και αποτελεσματικούς πολίτες.

11. Φως σε όλους αυτόυς που λεηλάτησαν μαγαζιά και περιουσίες τις επόμενες μέρες, ώστε να νιώθουν και αυτοί ενότητα με αυτούς που κλέβουν και με όλη την κοινωνία.

12. Φως σε όλους τους υπόλοιπους και μεταξύ μας - εσύ και εγώ - για να συνδεθούμε και εμείς με ό,τι ανώτερο υπάρχει μέσα μας ώστε να συμμετέχουμε κι εμείς όσο πιο θετικά και δυναμικά μπορούμε στην δημιουργία μιας ιδανικής κοινωνίας που όλοι μας θέλουμε τόσο πολύ.

Σας καλώ να συμμετέχετε και εσείς σε αυτές τις ενωτικές διαδικασίες και σε ότι άλλο μπορείτε να σκεφθείτε που θα βοηθήσει.

Να είστε πάντα καλά.
Ρόμπερτ Ηλίας Νατζέμυ