Τα φυτά ξέρουν ότι τα χαϊδεύεις ή ότι τα χτυπάς. Η μυστικη τους συναισθηματικη ζωη.

ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΟΝΑΝΕ ΟΤΑΝ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ

Διαπιστώνω όλο και περισσότερο ότι ζούμε σε μια πολύ σκληρή και αναίσθητη κοινωνία, ηλίθια, κακιά, ανέμπνευστη, αμόρφωτη, αδαή, ανίκανη, πολύ αυστηρή, -αλλά, από την άλλη, πρόχειρη και παράλογη- και δειλή, απίστευτα μισαλλόδοξη, κοντόφθαλμα συμφεροντολόγα, υποκριτική, ανέντιμη, παρακμασμένη, χωρίς ορίζοντες και χωρίς οράματα και άρα χωρίς μέλλον.

(Εννοείτε, βέβαια, ότι αυτή η κοινωνία φιλοξενεί και πολλές φωτεινές εξαιρέσεις, κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο…για τις εξαιρέσεις).

Φυσικά, ευτυχώς δεν περίμενα να καεί η μισή Ελλάδα για να το καταλάβω αυτό. Και, φυσικά, περίμενα ότι πρέπει να καεί η μισή Ελλάδα για να το καταλάβει έστω και εφήμερα ο μέσος Έλληνας, που αφυπνίζεται για λίγο από τους μεγάλους θορύβους, πέφτει στο φριχτό ατόπημα να κάνει κάποιες σκέψεις και κάποιους συνειρμούς, να κρυφοκοιτάξει λίγο –με ενοχλημένο χασμουρητό- τι συμβαίνει στον κόσμο του, αλλά αμέσως μετά επιστρέφει στην ύπνωση του.

Φυσικά, ακόμα και η φευγαλέα αφύπνιση του μέσου ανθρώπου –όταν, σπανίως, συμβαίνει- γίνεται με τους αναμενόμενους τρόπους:

πρέπει να τον αφυπνίσει αυτός που τον κοιμίζει τον περισσότερο καιρό, δηλαδή η τηλεόραση.

Πρέπει να καεί ζωντανή μια αβοήθητη μάνα αγκαλιά με τα τέσσερα παιδάκια της, για να κάνει τον συνειρμό και θυμηθεί ο μέσος άνθρωπος τη μαμά του ή τα παιδάκια του και να κάνει την ανάλογη εφιαλτική φαντασίωση, πρέπει να καούν ζωντανές μερικές γιαγιάδες για να αντιδράσει στο ερέθισμα σκεπτόμενος την γιαγιά του, πρέπει να καούν οι ελιές, για να ανησυχήσει κανείς για την «παραγωγή της χώρας» και άρα για την χώρα, πρέπει να κινδυνέψει να καεί ένας απ’ τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της ανθρωπότητας, για να θυμηθεί για δυό-τρεις μέρες την Ιστορία του.

Πρέπει να πεθάνουν αδίκως και με τον πιο φριχτό τρόπο τόσοι άνθρωποι για να θυμηθεί ότι οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια που δεν έχουν, πρέπει να καεί ολοσχερώς το χωριό του για να θυμηθεί το εγκαταλειμμένο χωριό του (ο ίδιος που το εγκατέλειψε και δημιούργησε το Αθηνοκεντρικό κράτος που έχει γραμμένη την υπόλοιπη Ελλάδα και όλη την ύπαιθρο να μην πω που).

Πρέπει να καούν μερικές χιλιάδες στρέμματα αναντικατάστατης δασικής φύσης για να τον πιάσει φευγαλέα η «οικολογική ευαισθησία» του, πρέπει να καταστραφεί η ομορφιά και η γαλήνη για να του έρθει στο νου ότι υπάρχει ομορφιά και γαλήνη και άλλα τέτοια παράξενα πράγματα στον κόσμο…

Αλλά όπως διαπιστώνω ξανά και ξανά, δεν αρκούν ακόμη ούτε κι αυτά για να αφυπνιστεί ο μέσος άνθρωπος τόσο πολύ ώστε να κάνει έστω μερικές ασυνήθιστες σκέψεις. Φυσικά, αυτό δεν είναι παράξενο, αφού για τις ασυνήθιστες –γι’ αυτόν- σκέψεις απαιτείται έμπνευση, ευαισθησία, απόσπαση, μόρφωση, καλλιέργεια (δεν εννοώ την αγροτική καλλιέργεια, που πλέον ούτε καν αυτήν δεν την κάνει), παρατηρητικότητα, επιείκεια, ιδιαιτερότητα, αναζήτηση, αλλά και ευφυΐα και πνεύμα (εκείνα τα παράξενα πράγματα που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε από τα ζώα…ή μάλλον, συγνώμη, από τα έντομα).

Έτσι αφού όλοι αφυπνίστηκαν για λίγο και έκαναν τις διαμαρτυρίες και τις καταγγελίες τους για τα πιο ολοφάνερα και αναμενόμενα και αυτονόητα και δεδομένα πράγματα (αν και παραδόξως κάπου πήρε το αυτί μου και μια-δυο «θεωρίες συνομωσίας», λίγο πριν τιμωρηθούν άμεσα αυτοί που τόλμησαν να τις πουν δημοσίως), είπα να κάνω κι εγώ τη δική μου διαμαρτυρία και καταγγελία, για κάτι που –όπως βλέπω, δυστυχώς- είναι πολύ λιγότερο ολοφάνερο, αναμενόμενο και αυτονόητο και δεδομένο, απ’ όλα τα υπόλοιπα, και φαντάζομαι ότι για τον μέσο Έλληνα δεν είναι καν γνωστό, ίσως μάλιστα να μην το έχει καν ακούσει πότε του, κάτι ανήκουστο, απόκρυφο, ασυνήθιστο, παράξενο, ίσως ακόμη και τρελό ή παρανοϊκό:

Τα δέντρα πονάνε όταν καίγονται!

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι αυτή μου η αγανακτισμένη δήλωση διαμαρτυρίας ή καταγγελίας (αν και γίνεται για κάτι τόσο σημαντικό), είναι, στη δεδομένη περίσταση, ίσως η μόνη αγανακτισμένη, δήλωση διαμαρτυρίας ή καταγγελίας της εποχής που απαιτεί κάποιες εξηγήσεις για να γίνει κατανοητή, (πόσο μάλλον για να εξηγηθεί –σε όσους νομίζουν ότι την κατανοούν- ότι δεν προέρχεται από ποιητική διάθεση, και άρα δεν είναι «ποιητική ατάκα» ή συμβολισμός, αλλά κυριολεξία).

Δεν ξέρω αν τύχει αυτό το τόσο ιδιόμορφο περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας, να πέσει στα χέρια ενός απαράδεκτου και ανέμπνευστου μέσου ανθρώπου, αλλά αν τύχει, επιτρέψτε μου να τον ενημερώσω όσο μπορώ για αυτήν την τόσο παράξενη και ασυνήθιστη αλήθεια αυτής της καθόλου ποιητικής ατάκας που επινόησα για να τον αφυπνίσω λίγο ακόμη κι εγώ με τη σειρά μου:

Ο κόσμος στον οποίον ζεις (αν μπορεί να ονομάσει κανείς ζωή την ισόβια διανοητική φυλακή, τη διαρκή ύπνωση και τη χαζομάρα) είναι πολύ μα πολύ παράξενος και ιδιαίτερος, ανεξερεύνητος και άγνωστος και συναρπαστικός και ανοίκειος, έστω και αν εσύ δεν το βλέπεις επειδή δεν στο είπε η τηλεόραση, επειδή δεν το γράφουν οι εφημερίδες και δεν σου το μάθανε στο σχολείο, ενώ υπάρχουν και τόσα πράγματα που θα μπορούσες να τα σκεφτείς –ή και να τα ανακαλύψεις- ακόμα και από μόνος σου.

Τα δέντρα είναι ζωντανά, δεν είναι αντικείμενα, το ξαναλέω, δεν είναι αντικείμενα, δεν είναι «ξύλα», δεν είναι διακόσμηση, δεν είναι κάτι διακοσμητικό και όμορφο για να περνάς ωραία που το βλέπεις, δεν είναι καν συσκευές παραγωγής οξυγόνου, δεν είναι καν κάτι απλά τόσο ωφέλιμο και χρήσιμο όπως σου διδάσκουν οι ωφελιμιστές και οι συμφεροντολόγοι –όπως έχουν συνηθίσει να βλέπουν όλα τα πράγματα γύρω τους.

Τα δέντρα είναι ζωντανά, είναι οντότητες, όπως κι εμείς οι άνθρωποι, πως το λένε, είναι όντα, πλάσματα, ζωντανές υπάρξεις, είναι οντότητες.

Ομολογουμένως, είναι πολύ παράξενες οντότητες, πιο παράξενες κι από τους εξωγήινους (αφού όλοι τους φαντάζονται ως ανθρωποειδείς- και φανταστείτε τι θα τους κάνουμε όταν τους δούμε, αν κάνουμε αυτό που κάνουμε σε πιο γήινα πράγματα, και αν «αυτοί» το ξέρουν αυτό, φανταστείτε τι θα μας κάνουν πριν προλάβουμε να τους το κάνουμε), και δεν ξέρω τελικά πώς το καταλαβαίνεις αυτό το «οντότητες», αν καταλαβαίνεις και οτιδήποτε, αλλά, όπως και να το καταλαβαίνεις, δεν φταίω εγώ, είναι όντως οντότητες.

Το ξέρω ότι κάποιοι θα συμφωνήσουν αδιαμαρτύρητα σε αυτό, αλλά, επειδή -μέσα στην ανέμπνευστη αυστηρότητα τους- τους αρέσει να το παίζουν επιστήμονες, θα μας υπενθυμίσουν ότι ναι μεν τα δέντρα είναι ζωντανά, αλλά δεν είναι δυνατόν να «πονάνε» όταν καίγονται, διότι δεν έχουν νευρικό σύστημα. Εγώ με τη σειρά μου, αν μου το επιτρέπετε, θα τους υπενθύμιζα ότι κατά βάθος εννοούν πως πιστεύουν ότι τα δέντρα δεν έχουν κάτι που να μοιάζει με νευρικό σύστημα όπως το ξέρουν οι ίδιοι…

Όλα τα φυτά μπορούν και κινούνται, έχουν κίνηση:

Μπορεί να είναι μια απλή πολύ αργή κίνηση καθώς το φυτό μεγαλώνει, ή μπορεί να είναι μια απότομη κίνηση των φύλλων όπως π.χ. στα σαρκοβόρα φυτά σαν το Venus Fly Trap (Dionea muscipula) τη λεγόμενη και «εντομοπαγίδα», που κλείνουν και καταπίνουν με οξέα ένα έντομο μόλις καθίσει επάνω τους, και άρα με κάποιο «νευρικό» τρόπο νιώθουν το έντομο που το κάνει αυτό.

Άλλα χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η υπερκινητική Ηλιοσταλίδα (Drosera) που διαθέτει μέχρι και κινούμενα πλοκάμια, ένα είδος φτέρης και ένα είδος ιτιάς που αντιδρούν και κλείνουν τα φύλλα τους μόλις χαϊδέψεις το κλαδάκι, ένα υπερευαίσθητο είδος Μιμόζας (Mimosa pudica), που το φύλλωμα της καταρρέει μόλις ενοχληθεί, παριστάνει τη νεκρή, και, μόλις κρίνει ότι ο κίνδυνος πέρασε, το φύλλωμά της ξαναγίνεται κανονικό.

Ένα σύστημα μέσα στα φυτά τα καθιστά ικανά να κάνουν τέτοια πράγματα, και μπορούν κάποιοι, αν προτιμούν, να μην το ονομάσουν νευρικό σύστημα επειδή δεν εντοπίζουν κάτι τέτοιο, μπορούν να το ονομάσουν όπως θέλουν (άλλωστε, έτσι κι αλλιώς, ένα παιχνίδι με ονόματα και ορισμούς συνήθως κάνουν, όταν ονομάζουν κάτι νιώθουν ότι το εξήγησαν κιόλας). Μάλιστα, αυτό το «σύστημα» είναι ιδιαίτερο έξυπνο, διότι π.χ. πυροδοτεί την εντολή του κλεισίματος της παγίδας όταν αγγιχτεί κάποια ίνα σαν trigger (σκανδάλη) και μάλιστα αυτή η δράση δεν ενεργοποιείτε με ένα μόνο άγγιγμα. Πρέπει να αγγιχτεί από κάτι για δύο ή τρεις φορές, ή πρέπει να αγγιχτούν παραπάνω από δύο ή τρεις ίνες ή τρίχες. Αυτό εμποδίζει να ξοδεύει το φυτό την ενέργεια του κάθε φορά που π.χ. ένα σκουπιδάκι ή ένα ξερό φύλλο πέφτει μέσα στην παγίδα. Αυτό που θα πέσει στην παγίδα πρέπει να κινείται, δηλαδή ένα έντομο. Το έντομο θα αγγίξει πολλές μικρές σκανδάλες κινούμενο, ή θα δώσει το ερέθισμα πάνω από δύο ή τρεις φορές.

Ο ίδιος ο Δαρβίνος, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από τα σχετικά γραπτά του, πίστευε ότι αυτού του είδους η εντυπωσιακή απόκριση στα ερεθίσματα υποδεικνύει την ύπαρξη την ύπαρξη ενός κεντρικού νευρικού συστήματος στα φυτά αυτά, όπως αυτό ενός ζώου.

Στη δεκαετία του 1960, ο Dr. Burdon Sanderson έκανε πολλά πειράματα με φυτά, όπως το να συνδέσει ηλεκτρόδια με τέτοιες ίνες ή απολήξεις φυτών, με σκοπό να καταγράψει τυχόν ηλεκτρική δραστηριότητα στα φυτά. Ανακάλυψε ότι μόλις αγγίζονταν μια τέτοια «σκανδάλη» πυροδοτούσε ένα κύμα ηλεκτρικής δραστηριότητας σχεδόν ταυτόσημο με τα νευρικά ερεθίσματα που παράγονται από τους νευρώνες των ζώων.

Σήμερα, με τον σύγχρονο εξοπλισμό, οι φυσιολόγοι των φυτών (οι φυσιολόγοι των ανθρώπων ερευνούν τον ανθρώπινο εγκέφαλο και τους λέμε νευροφυσιολόγους) έχουν αρχίσει να κατανοούν πολλά περισσότερα πράγματα για την κινητικότητα των φυτών. Έχουν επιβεβαιώσει τις ανακαλύψεις του Burdon-Sanderson και επιπλέον έχουν αρχίσει να ξετυλίγουν τις μοριακές και κυτταρικές αιτίες για την ικανότητα πολλών φυτών να ανταποκρίνονται στο άγγιγμα.

Μέχρι σήμερα, εν έτη 2007, η ευαισθησία απόκρισης στο άγγιγμα έχει εντοπιστεί σε πάνω από 1.000 διαφορετικά είδη φυτών!

Τα φυτά ξέρουν ότι τα χαϊδεύεις ή ότι τα χτυπάς.

Επιπλέον, το ηλεκτρικό πεδίο διαφόρων ειδών φυτών αντιδρά μετρήσιμα, αν θέλετε το πιστεύετε, όταν βάζουμε δίπλα τους ζωντανές γαρίδες και τις πετάμε μέσα σε βραστό νερό, όπως έχει αποδειχθεί με πειράματα. Έχει επίσης διαπιστωθεί, σε πολλές περιπτώσεις, ότι πολλά φυτά είναι ικανά να αντιδρούν απέναντι σε όντα που πρόσφατα έχουν καταστρέψει φυτικό ή ζωικό υλικό, δηλαδή είναι σαν να μπορούν να εντοπίσουν στα χέρια σου π.χ. το γεγονός ότι πρόσφατα κούρεψες το γρασίδι!

Αυτά τα πράγματα είναι γνωστά από το 1960, ότι τα φυτά νιώθουν. Ρίξτε μια ματιά στο συνταρακτικό σύγγραμμα The Secret Life of Plants (Η Μυστική Ζωή των Φυτών) των Peter Tompkins και Christopher Bird. Κάποια απ’ τα πειράματα σχεδόν κατέδειξαν ότι τα φυτά παράγουν μικρούς υπέρηχους ή υπόηχους όταν κόβονται, όπως ένα ζώο φωνάζει όταν το σκοτώνουν, ή εκπέμπουν ένα σήμα που καταγράφεται όταν ξεριζώνονται ή τους κόβεται ένα κλαδί.

(Αυτό χρησίμευσε ως έμπνευση για ένα διήγημα φαντασίας του Roald Dahl, στο οποίο ο αφηγητής κατασκευάζει ακουστικά με τα οποία μπορεί να ακούει τα φυτά να «μιλούν» και ακούει ένα δέντρο να βογκάει βαριά και συρτά όταν χτυπιέται από ένα τσεκούρι… Ρίξτε μια ματιά και στο πολύ ιδιαίτερο διήγημα του μεγάλου συγγραφέα του Φανταστικού, Algernon Blackwood, The Man Whom The Trees Loved –Ο Άνθρωπος που τον Αγαπούσαν τα Δέντρα- όπως επίσης και στο The Willows –Οι Ιτιές- του ίδιου…)

Αμέτρητα πειράματα έχουν διεξαχθεί για την επιρροή των ήχων και της μουσικής στα φυτά. Οι πρωτοπόροι επιστημονικοί ερευνητές Peter Tompkins και Christopher Bird, στο περιβόητο έργο τους The Secret Life of Plants (Η Μυστική Ζωή των Φυτών) περιγράφουν με λεπτομέρειες πειράματα που έχουν γίνει στην Ινδία, στον Καναδά και στις Η.Π.Α., κατά τα οποία ανακαλύφθηκε ότι τα φυτά φυτρώνουν και αναπτύσσονται γρηγορότερα, ή παράγουν περισσότερη σοδειά ή καρπούς, υπό την παρουσία ήχων τόσο ποικίλων όσο τα ινδικά μουσικά Ragas (εκπεμπόμενα από μεγάφωνα πάνω από ορυζώνες), η Γαλάζια Ραψωδία (επαναλαμβανόμενα παιγμένη όλη μέρα και όλη νύχτα), συνεχείς υψηλοί τόνοι με αυξανόμενη ένταση, και ήχοι από ένα ηλεκτρικό διαπασών που ακούγονται για μισή ώρα κατά την αυγή.

Από την άλλη, η νότα Λα (F) συνεχώς ακουστή για οκτώ ώρες την ημέρα, ή ο τυχαίος έντονος θόρυβος (όπως τα παράσιτα του ραδιοφώνου), είναι γνωστό ότι έχουν την ικανότητα να ανακόψουν την ανάπτυξη των φυτών, ή και να τα σκοτώσουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα φυτά «ακούνε»;

Στα ίχνη αυτών των ερευνών, η ερευνήτρια Dorothy Retallack του πανεπιστημίου του Colorado, διεξήγαγε πειράματα επί τέσσερα χρόνια, εκθέτοντας όλων των ειδών τα φυτά σε διάφορους τύπους μουσικής, και κρίνοντας την ανταπόκριση τους όχι μόνο από την γενική κατάσταση της υγείας ή της ανάπτυξής τους, αλλά ακόμη και από τον βαθμό κατά τον οποίο τα φυτά κινούνται και γέρνουν προς –ή αποτραβιούνται από- το μεγάφωνο το οποίο εκπέμπει την εκάστοτε μουσική. Κατέληξε στην ακόλουθη κλίμακα αποκρίσεων:

Τα φυτά κλίνουν προς την ηχητική πηγή, κατά το άκουσμα: ινδικής μουσικής από sitar, δυτικής κλασσικής μουσικής, έγχορδες εκτελέσεις La Paloma 18ου και 19ου αιώνα, Jazz (Louis Armstrong, Duke Ellington). Τα φυτά είναι αδιάφορα προς την ηχητική πηγή, κατά το άκουσμα: σιωπής, αμερικανικής μουσικής Country, κουαρτέτων για έγχορδα των Schoenberg, Berg, Webern. Τα φυτά αποτραβιούνται όσο πιο μακριά μπορούν από την ηχητική πηγή, κατά το άκουσμα: τυμπάνων, μουσικής Pop, Hard Rock και Heavy Metal.

Και, φυσικά, κανένας αφοσιωμένος κηπουρός δεν χρειάζεται στατιστικές για να ξέρει ότι τα φυτά έχουν συναισθήματα, ότι με κάποιο τρόπο το καταλαβαίνουν αν τα αγαπάς ή αν τους μιλάς με γλυκό τόνο ή αν τα χαϊδεύεις, ή αν τα κακομεταχειρίζεσαι…

Επίσης τα δέντρα παίζουν μουσική.

Είναι αμέτρητες οι σχετικές καταγραφές στην Ιστορία της ανθρωπότητας. Ο ποιητής και στοχαστής του 5ου αιώνα, Martianus Capella, μας μιλά για το άλσος του Απόλλωνα, στην Κύρα, κοντά στους Δελφούς, όπου «μια γλυκιά μουσική έβγαινε από τα δέντρα, μια υπέροχη μελωδία που γεννιόταν από την επαφή τους, καθώς το αεράκι ψιθύριζε ανάμεσα τους…» Τα ψηλά, τα μεσαία και τα χαμηλά κλαδιά, μας λέει ο Martianus Capella, παρήγαγαν τα βασικά διαστήματα της οκτάβας, πέμπτες, τετάρτες, και ολόκληρους τόνους, κι έτσι σκόρπαγαν στο τοπίο «μια μελωδική αρμονία, τη μυστική μουσική και τα τραγούδια των θεών…»

Ο Ιησουίτης πανεπιστήμονας Athanasius Kircher (1602- 1680) αποδεχόταν αυτήν την ιδέα, λεγοντας ότι ο άνεμος που φυσά στα πεύκα στ’ αλήθεια έχει αυτό το αποτέλεσμα, αν τα δέντρα έχουν αναλογικά το κατάλληλο ύψος. Αλλά υποστήριζε και ότι κάποια φυτά είναι αναλόγως αρμονικά προς τον εαυτό τους. Έφερνε σαν παράδειγμα το φυτό του γένους equisetum (γνωστό και ως αλογοουρά, horsetail), το οποίο έχει τους ρόζους του σε τέτοιες αποστάσεις μεταξύ τους ώστε είναι τοποθετημένοι ακριβώς όπως οι υποδιαιρέσεις του μονόχορδου (σε αναλογία 1:2:3:4), οπότε αν δεχθεί μια έντονη δόνηση τότε παράγει κανονικότατη μουσική.

Εκμεταλλευόμενος τη μυστηριώση σοφία της φύσης με έναν πολύ παράξενο τρόπο –ίσως επηρεασμένος από τις ιατρικές γνώσεις του Παράκελσου, για τον οποίο κάθε θεραπευτικό φυτό ενσωμάτωνε τις επιρροές ενός συγκεκριμένου άστρου- ο σοφός Giovani Battista de la Porta, έγραφε ότι όλες οι ασθένειες μπορούν να θεραπευτούν με τη μουσική, αν η μουσική παιχτεί με μουσικά όργανα τα οποία είναι κατασκευασμένα από τους μίσχους ή το ξύλο των φυτών που έχουν τις ανάλογες θεραπευτικές ιδιότητες!

Για παράδειγμα, οι λυμφατικοί και οι καχεκτικοί μπορούν να θεραπευτούν αν ακούνε μουσική από το φύσημα στον κούφιο μίσχο του φυτού του γένους helleborus (το λεγόμενο και ηλιοβόριο, hellebore), καθώς ταυτόχρονα τρώνε αυτό το φυτό. Κατ’ αυτόν, οι άνθρωποι μπορούν άμεσα να ερεθιστούν σεξουαλικά ακούγοντας φλάουτα κατασκευασμένα από το αφροδισιακό satyrion (σατύριο)…κ.α.

Φυσικά, αυτό είναι μια πολύ παράξενη ιδέα, την οποία όμως είχαν υπ’ όψιν τους πολλοί σοφοί και λόγιοι, όπως ο Novalis που μιλά για τους «πολυσύνθετους τόνους, τις υπέροχες συμπαθειες, και την πανέμορφη τάξη» που βρίσκονται εντυπωμένα στη φύση.

Πρέπει, φυσικά, να αναλογιστούμε ότι το ξύλο είναι par excellence δονητικό υλικό, το οποίο παράγει αρμονικούς συντονισμούς με κάθε δόνηση, και άλλωστε είναι το βασικό υλικό από το οποίο κατασκευάζονται τα περισσότερα μουσικά όργανα (βιολιά και βιόλες, λαγούτα, κιθάρες, φλάουτα, φλογέρες, πιάνα, κλπ, κλπ).

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, κατά την γνώμη μου, που οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι χρησιμοποιούσαν τη λέξη για το ξύλο, «ύλη», (που έχει επιβιώσει με την αρχική της έννοια π.χ. στη λέξη «υλοτόμος», ξυλοκόπος), για να ονομάσουν την υλική υποδομή του σύμπαντος, παθητική σε όλες τις μορφοποιητικές δυνάμεις που μπορούν κάλλιστα να ειδωθούν και ως δονητικές στη φύση τους…

Όταν καταστρέφεις ένα δέντρο είναι σαν να καταστρέφεις ένα βιολί ή ένα λαγούτο, και είναι σαν να σκοτώνεις την ίδια την ψυχή της μουσικής. Από τα δέντρα προέρχεται η μουσική, η μουσική μας, από αυτά ξεκίνησε όλη.

Τα δέντρα είναι οντότητες, όταν τους κόβεις και τους παίρνεις το ξύλο, είναι σαν να τα γδέρνεις, το παίρνεις όπως παίρνεις την γούνα από τα ζώα, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Κι όπως οι γούνες των ζώων έχουν διαφορετικές ποιότητες, και μερικές είναι σπάνιες και ακριβές, το ίδιο ισχύει και με τα ξύλα. Πολλά από αυτά τα ζώα, άλλωστε, δημιουργούν αυτή τη γούνα τους από την τροφή τους που προέρχεται από τα δέντρα και τα φυτά. Οι γούνες αυτές, τα ξύλα αυτά, οι φλοιοί, το δέρμα μας, το χώμα, το γρασίδι, είναι η επιδερμίδα του κόσμου μας.

Μια καμένη γη είναι κάτι παραπάνω από καμένες οντότητες, είναι φριχτά εγκαύματα στην ίδια την επιδερμίδα του κόσμου μας. Και, ξέρετε, ο κόσμος μας είναι ζωντανός, κι ο κόσμος μας πονάει…

«Γιατί η σφαγή ενός βοδιού ή ενός προβάτου να θεωρείται μικρότερο κακό από το κόψιμο μιας φτέρης η μιας βελανιδιάς, ενώ πιστεύεται ότι η ψυχή ενυπάρχει και στα δέντρα;…»

είχε καταγράψει ο Πορφύριος.

Τα δέντρα είναι ζωντανά όντα, ζουν για πολλά χρόνια, γερνούν, πεθαίνουν, έχουν ηλικία, και τα ίδια τα δέντρα καταγράφουν πιστά την ηλικία τους με τους ομόκεντρους δακτύλιους στον κορμό τους, που όμως γίνονται ορατοί μόνο αν κόψεις τον κορμό και κοιτάξεις την τομή του, κι είναι σαν να το κρατούν μυστικό. Κάθε δακτύλιος αντιστοιχεί επακριβώς με ένα έτος.

Τα δέντρα είναι χρονολόγοι.

Τα δέντρα συνειδητά συνεργάζονται με τον άνεμο με τόσους πολλούς τρόπους, που δεν θα έφταναν οι σελίδες αυτού του κειμένου για να τους απαρυθμίσω αναλυτικά.
Τα δέντρα είναι ανεμολόγοι.

Τα φυτά και τα δέντρα κάνουν σεξ. Ακόμη και από μακριά
.

Και δείχνουν με πολλούς τρόπους τη σεξουαλική τους ευχαρίστηση. Αναπαράγονται με τους πιο έξυπνους και περίτεχνους τρόπους (οι τρόποι αναπαραγωγής των ζωικών ειδών μοιάζουν πρωτόγονοι και κακότεχνοι μπροστά τους). Τα δέντρα είναι γενετιστές.

Το μεγαλύτερο μέρος της γραπτής κληρονομιάς της ανθρωπότητας είναι γραμμένο και αποτυπωμένο πάνω στο αίμα-πολτό των δέντρων, στο χαρτί.
Τα δέντρα είναι τα βιβλία μας, είναι τα μεταφορικά μέσα των ιδεών μας.

Αν έχεις κάποιο διανοητικό πρόβλημα και αδυνατείς να καταλάβεις το πράγμα που –όσο μπορώ κι εγώ- σου εξηγώ τόση ώρα, και το αντιλαμβάνεσαι σαν κάτι θολό, λογοτεχνικό ή φιλοσοφικό, ή σαν ευφυολόγημα, επειδή έχεις συνηθίσει να δίνεις κύρος σε πιο επιτημονικές ή λογιστικές προσεγγίσεις, μπορώ να επιχειρήσω να τις κάνω κι αυτές φευγαλέα, ξεκινώντας από εσένα τον ίδιο, που νομίζεις ότι ξέρεις τι είσαι.

Είσαι μια μετάπλαση του Η2. Το 90% του Σύμπαντος είναι Η2. Άπειρα μοναχικά σωματίδια που αναζητούν τη σύνθεση, και ο άνθρακας, η βάση όλης της οργανικής ζωής: είσαι ο άνθρακας που συνδέεται με το στοιχείο εκείνο που βρίσκεται σε μεγαλύτερη αφθονία στο Σύμπαν: το υδρογόνο. Η βάση σου είναι τέσσερα μόρια υδρογόνου σε σύνδεση με ένα μόριο άνθακα, σμήνη από τέτοιες δομικές συνδέσεις, που οικοδομούν ένα οξύ: το νουκλεϊκό, δηλαδή το πυρηνικό οξύ σου, που φτιάχνει DNA-RNA και άλλες άγνωστες λέξεις. Είμαστε η πληροφορία μετασχηματισμένη σε κόσμο. Είμαστε ο κόσμος. Πολύς κόσμος.

Με την ίδια λογική, είσαι τα δέντρα. Είμαστε τα δέντρα.

Η πράσινη χλωροφύλλη μετάλλαξε το CO2 σε O2, σε όλον τον κόσμο μας, επιτρέποντας έτσι στους χρήστες του Ο2 να αναπτυχθούν και να εξαπλωθούν. Είμαστε χρήστες του Ο2, είμαστε εθισμένοι στο οξυγόνο. Μας είναι απαραίτητος και ο συνδυασμός του O με το Η2, για να γευόμαστε την επαφή μας με το στοιχείο που αφθονεί περισσότερο από όλα τα άλλα στο Σύμπαν, δηλαδή για να κρατάμε την επαφή μας με το Σύμπαν. Χωρίς Η2Ο δεν μπορούμε να ζήσουμε ούτε τέσσερις περιστροφές της γαλανόλευκης διαστημικής σφαίρας στην επιδερμίδα της οποίας ζούμε, γύρω από τον εαυτό της.

Είσαι ο εγκέφαλος σου. Η υπερ-οντότητα της χλωροφυλλικής φύσης τρέφει με οξυγόνο τον εγκέφαλο σου, το κάνει σε όλους μας –αυτό είναι το σχέδιο της- για να μπορεί ο εγκέφαλος μας να σκέφτεται. Πολλές φορές, αν δεν είναι φυτό, σκέφτεται πολύ παράξενα πράγματα. Είμαστε αυτά τα πολύ παράξενα πράγματα, η φαντασία μας, είμαστε η σκέψη μας, που αναπνέει, εισπνέει την πνοή του κόσμου που της στέλνουν τα δέντρα και ο άνεμος, και μπορεί να σκέφτεται και να ονειρεύται, να έχει πνεύμα…

Λοιπόν εσύ μπορεί να μην είσαι, γι αυτό και να δυσκολεύεσαι να το καταλάβεις, αλλά τα δέντρα είναι οντότητες. Επίσης, αν το καταλάβεις αυτό, μπορεί παρ’ όλα αυτά, εύκολα να το ξεχάσεις.

Για να σε βοηθήσω να το εμπεδώσεις ακόμη καλύτερα και να θυμάσαι ότι τα φυτά και τα δέντρα είναι οντότητες, σου ζητώ να θυμάσαι ότι κανονικα, όπως εμείς, τα δέντρα θα έπρεπε να έχουν ονόματα, θα έπρεπε να τους δίνεις ονόματα
(στο κάτω-κάτω το κάνεις στον σκύλο και την γάτα σου).

Αυτό το ψηλό δέντρο εκεί πέρα είναι ο Γιάννης. Εκείνος ο νεαρός είναι ο Κώστας. Αυτή η πανέμορφη λυγερή είναι η Μαρία. Εκείνη η καμπουριασμένη είναι η Ζωζώ. Εκείνος ο γέρος με τα κομμένα κλαδιά και την κουφάλα είναι ο Θανάσης. Αυτή η κυπαρισσένια είναι η Τζένη. Εκεί ψηλά στην κορυφή είναι μαζεμένη η παρέα η ωραία του Ελάτου.

Τα δέντρα είναι πρόσωπα, είναι άτομα, είναι χαρακτήρες, είναι ζωντανά, είναι οντότητες.

Μην γυρνάς αλλού το βλέμμα μπροστά στην καταστροφή τους, στις μαζικές δολοφονίες τους χωρίς λόγο, στον αφανισμό των ευγενών αυτών οντοτήτων, που δεν μπορούν να

υπερασπιστούν τον εαυτό τους ή να το βάλουν στα πόδια.

(Το ίδιο συμβαίνει και και με ένα αθώο μωρό).

Τι σόι άνθρωπος είσαι; Έκαψες την Ζωζώ άτιμε; Την έκαψες ζωντανή;

Έκαψες τα παιδάκια της; Έριξες στις φλόγες τον Θανάση και ξεκλήρισες όλη του την οικογένεια;

Πονάνε και υποφέρουν μέσα στις φλόγες, πεθαίνουν φριχτό και αργό θάνατο!

Καταλαβαίνεις τώρα;; Τα δέντρα πονάνε όταν καίγονται…

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ

.

ΣΤΑΥΡΟΣ: Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΑΡΣΕΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΗΛΥΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑN.

Ο ΑΙΒΑΝΧΩΦ ΜΙΛΑΕΙ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΘΥΤΑΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ.




Ο Χριστιανισμός συνδύασε το σταυρό με το θάνατο του ΙΗΣΟΥ, όμως αυτό το σύμβολο υπήρχε πολύ πριν από Αυτόν. Τον συναντάμε στις πιο αρχαίες θρησκείες και τους πιο αρχαίους πολιτισμούς: στην Μεσοποταμία, στην Αίγυπτο στην Κίνα κ.τ.λ.

Που γεννήθηκε αυτό το σύμβολο; Ποίος το επινόησε;
Κανείς δεν το επινόησε, το σύμβολο αυτό υπάρχει μέσα στη Φύση. Παρατηρήστε μονάχα τις κινήσεις του νερού και της φωτιάς. Το νερό κυλάει, εξαπλώνεται, ακολουθεί την οριζόντια γραμμή. Ενώ η φωτιά υψώνεται, ανεβαίνει: παίρνει την κάθετη κατεύθυνση.


Η φωτιά και το νερό (κάθετη και οριζόντια γραμμή), είναι η έκφραση των 2 αρχών, της αρσενικής και της θηλυκής, της θετικής και της αρνητικής, οι οποίες εργάζονται μαζί μέσα στο Σύμπαν, Για να καταλάβετε στ’ αλήθεια το σταυρό πρέπει να καταλάβετε την φύση και την εργασία των 2 αρχών που αντιπροσωπεύονται από την φωτιά και το νερό, διαφορετικά θα βάλετε το νερό μέσα στη φωτιά, (μιλώντας συμβολικά), και η φωτιά θα σβήσει… ή πάλι, θα βάλετε την φωτιά μέσα στο νερό κι' αυτό θα εξατμιστεί. Αν ξέρετε να υπολογίζετε σωστά την φύση αυτών των 2 στοιχείων, θα ενεργείτε σοφά: θα βάζετε το νερό μέσα σ’ ένα δοχείο και θ' ανάβετε την φωτιά από κάτω: η φωτιά θα διεγείρει και θα βράζει το νερό έτσι ώστε να πετυχαίνετε μια εκπληκτική ενέργεια χάρη στην οποία θα μπορείτε να ενεργοποιείτε μηχανές και να βάζετε σε κίνηση τον κόσμο ολόκληρο.


Χάρη στον διαχωρισμό που βρίσκεται ανάμεσα τους, δεν θα αλληλοκαταστραφούν. Πρέπει να μάθουμε πως να κάνουμε να εργάζονται μαζί το αρσενικό και θηλυκό, το ενεργητικό και το παθητικό, ο πομπός και ο δέκτης, το πνεύμα και η ύλη, ο άντρας και η γυναικα, η νοηση και η καρδια, η σοφια και η αγαπη.Ο σταυρός λοιπόν αντιπροσωπεύει τις 2 αρχές, την αρσενική και την θηλυκή, οι οποίες συναντιούνται για να εργαστούν μαζί μέσα στο σύμπαν.

Αυτή όμως η εργασία γίνεται ξεκινώντας από ένα κέντρο: το σημείο τομής αυτών των 2 αξόνων του σταυρού. Αυτό το κέντρο ενώνει τις δυνάμεις, τις συγκρατεί συνδεμένες. Δίχως αυτό, όλα θα διασκορπίζονταν στον δίσκο μόλις θα άρχιζε ο σταυρός να γυρίζει. Γιατί ο σταυρός γυρίζει, και στην περιστροφή του οι άξονες του διαγράφουν έναν κύκλο, το σύμβολο του ήλιου. Ο σταυρός σε κίνηση είναι η Σβάστικα. Αυτή η κίνηση μπορεί να γίνεται προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά. Ο σταυρός που στρέφεται προς τα δεξιά, σημαίνει ότι βιδώνουμε, σφίγγουμε, εμποδίζουμε την εκδήλωση των ενεργειών, τις συγκρατούμε για να τις εξουσιάζουμε. Αυτό είναι το σύμβολο της πνευματικότητας η οποία φρενάρει την κίνηση των φυσικών δυνάμεων.


Παράδειγμα, οι γιόγκι, οι οποίοι, συγκρατώντας το σώμα τους ακίνητο, "βιδώνουν" την κατώτερη φύση τους με σκοπό να εκδηλωθούν οι ενέργειες της ανώτερης και θεϊκής φύσης τους, επειδή δεν μπορεί κανείς να πλησιάσει τον θεϊκό κόσμο παρά μόνο ελαττώνοντας την κινητικότητα και την δραστηριότητα του φυσικού σώματος. Στρέφοντας τώρα προς την άλλη μεριά, η Σβάστικα σημαίνει ότι ξεβιδώνουμε, ότι ξεσφίγγουμε τα φρένα για να βάλουμε σε λειτουργία φυσικές και ενστικτώδεις ενέργειες και ότι έτσι κλείνουμε το πέρασμα στις ύψιστες δυνάμεις του πνεύματος, αφηνόμαστε στην μηχανική, στη γήϊνη πλευρά, για να γίνουμε αποκλειστικά ισχυροί μέσα στην ύλη.


Όταν ζωγραφίζουμε ένα σταυρό ή όταν κάνουμε το σημείο του σταυρού, πρέπει να εννοούμε το ανθρώπινο ον σαν σύνθεση των 2 αρχών, της αρσενικής (πνεύμα ή νόηση) και της θηλυκής (ψυχή ή καρδιά). Η ένωση των 2 αυτών αρχών παράγει την κίνηση. Ναί, όταν ενώνουμε την σκέψη με το συναίσθημα γεννιέται η κίνηση ή η δράση. Η κίνηση του σταυρού διαγράφει έναν κύκλο, τον ήλιο. Και όσο περισσότερο έντονη είναι η κίνηση, τόσο φωτεινότερος γίνεται ο ήλιος. Ο ήλιος ενώνει τις 2 αρχές, είναι ο σταυρός σε κίνηση. Και όταν οι 2 άξονες του σταυρού, δηλαδή ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται, τι κάνουν; Ενώνουν το νερό και την φωτιά. Αν δεν ξέρουν πως να το κάνουν, σ' αυτό το σημείο, το νερό, δηλαδή η γυναίκα, θα εξατμιστει και η φωτια, δηλαδη ο ανδρας, θα σβησει.


Επειδή η φωτιά και το νερό μπορούν να αλληλοκαταστραφοϋν, έχει συμπεράνει κανείς ότι είναι εχθροί. Φαινομενικά, αυτό είναι αλήθεια. Οι άνδρες και οι γυναίκες δεν παύουν να πολεμούν οι μεν τους δε κι' αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι ονομάζουν αγάπη δεν είναι άλλο από ένα σφοδρό πόλεμο των φύλων. Αυτός ο πόλεμος υπάρχει επειδή δεν έχουν καταλάβει το σύμβολο του σταυρού ώστε να δημιουργούν μαζί την κίνηση: την ζωή. Το ότι οι άνδρες και οι γυναίκες αναζητούν οι μεν τους δε, σημαίνει ότι υπάρχει μια αιτία και πρέπει να τη βρούμε.


Αυτή η αιτία είναι ότι είναι αντιπρόσωποι των 2 μεγάλων κοσμικών αρχών οι οποίες δημιουργούν τη ζωή. Για να δημιουργήσουν όμως αληθινά την ζωή αντί να καταστρέφουν ο ένας τον άλλο, πρέπει να συναντιούνται και να κάνουν ανταλλαγές μ' ένα νέο τρόπο. Σας το έχω πεί: δεν πρέπει να έρχονται κατευθείαν σε επαφή το νερό και η φωτιά.


Το νερό πρέπει να χύνεται μέσα σ' ένα σκεύος και να μπαίνει επάνω από την φωτιά. Αυτός ο νόμος ισχύει για όλους τους ανθρώπους που συναντάτε. Από σας εξαρτάται το αν θα καταστρέψετε ο ένας τον άλλο ή το αν θα καταφέρετε να δημιουργήσετε μια δύναμη ευεργετική για ολόκληρο το σύμπαν. Μπορείτε να συναντάτε και ν' αγαπάτε τα όντα, με τη σκέψη σας όμως να μάθετε να τηρείτε μια ΑΠΟΣΤΑΣΗ. Η απόσταση είναι το σκεύος, η κατσαρόλα !

(Omraam Mikhael Aιvanhov)

Σημειωση:

Ο Αιβανχωβ διευκρινιζει στις αυστηρά προφορικές διδασκαλίες του,

ότι πρόθεση του δεν είναι να αντιταχτεί στους χριστιανους, αλλά να πλατυνει την κατανόηση τους.

Οι ομιλίες του Αιβανχωβ κυκλοφορούν στην Ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις PROSVETA






.

 

Ο Ιησους ειπε, « να ειστε περαστικοι »

Ο ΙHCOYS είπε,

«Εάν σας πούν

‘από που έρχεστε;’
να απαντήσετε ,
‘ερχόμαστε από το Φως,

από το μέρος που το Φως αυτοδημιουργήθηκε,

αυτοεγκαθιδρύθηκε και εμφανίστηκε στην εικόνα σας’.

Εάν σας πουν

‘είστε εσείς;’
να απαντήσετε,
‘είμαστε τα τέκνα και είμαστε οι εκλεκτοί του ζωντανού Πατέρα’.

Εάν σας ρωτήσουν

‘ποιά είναι η απόδειξη του Πατέρα μέσα σας;’
να απαντήσετε
‘είναι η κίνηση και η γαλήνη’»

Ο Ιησούς είπε
«αποκαλύπτω τα μυστήριά μου,

σ’ αυτούς που είναι άξιοι των μυστηρίων μου»

Ο Ιησούς είπε,
«Είθε αυτός που αναζητά,

να μην πάψει να αναζητά μέχρι να βρει.

Κι όταν βρει, θα θορυβηθεί.

Κι όταν θορυβηθεί, θα θαυμάσει.

Και τότε θα βασιλεύσει και θα αναπαυθεί.

Η βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας και έξω από εσάς.

Όποιος γνωρίζει τον Εαυτό του, θα βρει και Αυτήν.

Όταν γνωρίσετε τον Εαυτό σας,

θα γνωρίσετε ότι είστε υιοί Θεού ζωντανού.

Μα εάν δεν γνωρίσετε τον Εαυτό σας,

θα είστε στην φτώχεια και θα είστε η φτώχεια.»

Οι μαθητές είπαν στον Ιησού,

«πες μας πως θα έρθει το τέλος μας;»

Ο Ιησούς είπε,
«βρήκατε την αρχή και ψάχνετε το τέλος;

Βλέπετε, το τέλος θα είναι εκεί που είναι η αρχή.

Συγχαρητήρια σ’ αυτόν που στέκεται στην αρχή:

αυτός δεν θα γνωρίσει το τέλος και δεν θα γευτεί θάνατο»

Ο Ιησούς είπε,
«όποιος έφτασε να γνωρίσει τον κόσμο, ανακάλυψε ένα κουφάρι.

Κι όποιος ανακάλυψε ένα κουφάρι, γι αυτόν ο κόσμος δεν είναι άξιος

Ο Ιησούς είπε,
«Εάν ένας τυφλός οδηγεί έναν τυφλό,

και οι δύο θα πέσουν στην τρύπα»

Ο Ιησούς είπε,
«ο ηλικιωμένος άνθρωπος που δεν διστάζει να ρωτήσει ένα μικρό παιδί 7 ετών για το νόημα της ζωής, θα ζήσει.

Διότι πολλοι που ήταν πρώτοι θα γίνουν τελευταίοι, μα όλοι θα γίνουν Ένα στο τέλος»

Ο Ιησούς είπε,
«άναψα φωτιά στον κόσμο και κοιτάξτε,

την φυλάω μέχρι να φουντώσει»

Ο Ιησους ειπε,

« να ειστε περαστικοι »

Ο Ιησούς είπε,

«Όταν δύο άνθρωποι κάνουν ειρήνη κάτω από μια στέγη,

τότε μπορούν να πουν στο βουνό ‘μετακινήσου!’ και να μετακινηθεί»

Ο Ιησούς είδε μερικά μωρά να θηλάζουν και είπε στους μαθητές του

« αυτά τα μωρά που θηλάζουν είναι σαν αυτούς που θα εισέλθουν στην βασιλεία του Πατέρα »

Και αυτοί του είπαν
«τότε, θα εισέλθουμε στη βασιλεία σαν μωρά;»

Κι ο Ιησούς τους είπε
«όταν κάνετε τα 2 μέσα σε 1 και όταν θα κάνετε τα μέσα σαν τα έξω και τα έξω σαν τα μέσα, και τα πάνω σαν τα κάτω, και το αρσενικό και το θηλυκό σε κατι μοναδικό, ώστε το αρσενικό να μην είναι αρσενικό και το θηλυκό να μην είναι θηλυκό, όταν έχετε τα μάτια στην θέση των ματιών, τα χέρια στην θέση των χεριών, τα πόδια στην θέση των ποδιών και την εικόνα στην θέση της εικόνας, τότε θα εισέλθετε »

Και η Σαλώμη είπε

«ποιός είσαι Κύριε;

Κι ο Ιησούς της είπε ,
«είμαι αυτός που έρχεται από αυτό που είναι Όλο.

Μου δόθηκαν πράγματα από τον Πατέρα μου.

Γι αυτό λέω, όταν ένας είναι ολόκληρος,

τότε θα γεμίσει Φως.

Μα εάν είναι χωρισμένος -διαιρεμένος,

τότε θα γεμίσει σκοτάδι»

Ο Ιησούς είπε

«όποιος είναι πλησίον μου, είναι πλησίον της φωτιάς.

Κι αυτός που είναι μακριά μου, είναι μακριά από την βασιλεία»

Ο Ιησούς είπε

«δείξτε μου τον λίθο που οι χτίστες απέρριψαν:

αυτός είναι το θεμέλιο»

Ο Ιησούς είπε

«όταν κάνετε τα δύο ένα,

θα γίνεται ο υιός του Ανθρώπου,

κι όταν θα λέτε ‘βουνό, μετακινήσου’, θα μετακινείται»

Ο Ιησούς είπε

«μη δίδετε ότι είναι ιερό στους σκύλους,

διότι θα το πετάξουνε χάμω.

Μη δίδετε μαργαριτάρια στους χοίρους,

διότι θα τα συνθλίψουν»

Απο το κατα Θωμαν Ευαγγελιο






.

 

Είναι εφικτος ο μετασχηματισμος αρνητικων καταστασεων –συνθηκων σε θετικες?

Α:
 
Κατ’αρχάς ας αποσαφηνίσουμε τι εννοούμε όταν λέμε «αρνητικές συνθήκες».

Μία αρνητική συνθήκη – κατάσταση είναι οτιδήποτε που εσείς εκλαμβάνετε ως μη χαρούμενη εμπειρία. Αυτό που εννοώ είναι ότι ένα άτομο που εργάζεται σε μια τράπεζα μπορεί να βιώνει αυτή την λειτουργία ως κουραστική και χωρίς χαρά, επομένως είναι μία αρνητική συνθήκη για την συγκεκριμένη προσωπικότητα. Ένα άλλο πρόσωπο μπορεί να αντιλαμβάνεται την συγκεκριμένη εμπειρία να είναι χαρούμενη και σίγουρα μία θετική κατάσταση.

Οι συνθήκες - καταστάσεις είναι σχετικές, γιατί στην ουσία,

δεν υπάρχει καμία πραγματικότητα, αλλά απλά η αντίληψη-προοπτική της από σας. Όλα είναι σχετικά.

Για κάποιον, το να ζήσει σε αφθονία θα σήμαινε το να ζεί σε ένα μέγαρο με 16 κρεβατοκάμαρες και μια πισίνα, και για κάποιον άλλον, το να ζει σε ένα καλυβάκι στην πλευρά ενός όμορφου βουνού. Το πλουσιότερο πρόσωπο σε μια γειτονιά θα μπορούσε να είναι το φτωχότερο σε μια άλλη γειτονιά. Η σύγκριση μπορεί να τους κάνει να αντιλαμβάνονται διαφορετικά τους εαυτούς τους. Με άλλα λόγια, το εισόδημά τους μπορεί να παραμένει στατικό, αλλά η σύγκριση τους οδηγεί σε συγκεκριμένες αντιλήψεις για τους εαυτούς τους.


Δεν είναι οι συνθήκες - καταστάσεις που είναι αρνητικές,

αλλά η αντίληψη-προοπτική σας για αυτές.

Καταλαβαίνουμε επίσης και την ερώτησή σας σε αυτό το σημείο. Θέλετε να πείτε κάτι σαν,

"πώς θα μπορούσα ενδεχομένως να αλλάξω την αντίληψη για την ληστεία εις βάρος μου, έναν βιασμό, ή μία δολοφονία; Είναι σίγουρα αρνητικές καταστάσεις πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά "?


Από την προοπτική της προσωπικότητας στη φυσική διάσταση, αυτές είναι πράγματι αρνητικές καταστάσεις. Εντούτοις, ειδωμένα από την προοπτική του μη φυσικού κόσμου, η συν-δημιουργία τέτοιων γεγονότων είναι τόσο "τέλεια" όσο και η δημιουργία της υγείας, του πλούτου, ή οποιασδήποτε άλλης κατάστασης.

Το Σύμπαν, ανταποκρίνεται στη σκέψη. Από την δική μας προοπτική, μπορούμε να δούμε ένα τέτοιο γεγονός ως ευκαιρία για την προσωπικότητα για να μάθει μέσω της εμπειρίας. Το όραμα μας είναι να μάθετε ότι μπορείτε εξίσου να δημιουργείτε εκείνες τις ισχυρές εμπειρίες που θα σας είναι ενδυναμωτικές και χαρούμενες.

Κάθε γεγονός στη ζωή σας, άσχετα εάν το αντιλαμβάνεστε ώς θετικό ή ώς αρνητικό, είναι πράγματι θεία χάρη σε δράση. Κάθε δημιουργία, κάθε γεγονός, επιδιώκει να σας επιστρέψει την ουσία του ποιοι είστε, να σας επιστρέψει στην αγάπη.

Μπορείτε να επιλέξετε να μετατοπίσετε την προοπτική σας από μία αρνητική κατάσταση με το να αναζητήσετε το δώρο της σοφίας μέσα σε αυτή.

Παραδείγματος χάριν, μια ψυχή που επιθυμεί να αναπτύξει την ποιότητα της επιμονής θα οργανώσει πιθανότατα τις συνθήκες της παιδικής της ηλικίας έτσι ώστε να δώσουν στην αναδυόμενη προσωπικότητα εκείνες τις πεποιθήσεις που θα την περιορίζουν, πεποιθήσεις που ίσως οδηγούν σε συναισθήματα όπως: "δεν υπάρχει κανένα νόημα", κ.λπ....

Με αυτό το σετάκι των πεποιθήσεων από την μιά, και την εσωτερική ώθηση της ψυχής από την άλλη που προχωρά μπροστά και που εμμένει, η προσωπικότητα θα οδηγηθεί στό να υπερνικήσει "την ανεπάρκειά της".

Οι πεποιθήσεις, επειδή είναι μαγνητικές, θα έλξουν στην προσωπικότητα γεγονότα που θα φαίνονται σαν να είναι ανυπέρβλητα εμπόδια. Εντούτοις, στην πραγματικότητα, είναι δώρα μέσω των οποίων η ψυχή ενθαρρύνει την προσωπικότητα να υπερνικήσει τις προκλήσεις και να δώσει τον καλύτερό της εαυτό αναπτύσσοντας τις προεπιλεγμένες ιδιότητες.





Τίποτε από όλα αυτά δεν σημαίνει ότι η ψυχή σας παράγει τις αρνητικές συνθήκες, ή ότι υπόκεισθε στη θέληση της ψυχής σας. Αυτή είναι η ζωή σας και εσείς είστε οι υπεύθυνοι. Το κλειδί βρίσκεται στο να είσαι σε επαφή με τα συναισθήματά σου.

Είναι μέσω των συναισθημάτων σας που η ψυχή σας σας ενθαρρύνει και σας καθοδηγεί μακριά από αυτό που είναι λιγότερο χαρούμενο.

Η Ψυχή σας, ή ο Ανώτερος σας Εαυτός, είναι συνεχώς σε επαφή μαζί σας κάθε στιγμή μέσω των συναισθημάτων σας. Συμφωνήθηκε ότι, καθώς θα ερχόσασταν σε αυτόν τον φυσικό κόσμο, αυτές οι γραμμές επικοινωνίας θα διατηρούνταν.

Απο Omni, ομάδα πνευματικών οδηγών.
μέσω του John Payne

This article was excerpted from the book "Omni Reveals The Four Principles of Creation" © 2001, by John L. Payne.
Reprinted with permission of the publisher, Findhorn Press, Tallahassee, FL 32317-3939. www.findhornpress.com.

Πηγη: Aggelopolis
http://www.geocities.com/aggelopolis/



.

INRI. Η φωτιά αναζωογονεί τη φύση αιώνια.

Ο Χριστός είναι ο Λόγος. Είναι Ουράνια Φωτιά.
Είναι Τελεια Πολλαπλη Ενοτητα.
Είναι η ζωή που δονείται σ ολόκληρο το Συμπαν.
Είναι αυτό που υπήρχε πάντα και θα υπάρχει για πάντα.
Είναι η αγνότητα τα αγνότητας .
Είναι ο βαθιά εσωτερικός Μεσσίας μας.
Είναι ο βαθυς εσωτερικός Σωτηρας μας.
Είναι ο Κύριος της Τελειότητας.
Είναι Κοσμική Ουσία, Παγκόσμια και Άπειρη.





Οι άνθρωποι λατρεύουν τον Χριστό-άγαλμα-εικονα, αλλά δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτα για τον Εσωτερικό Χριστό. Πολύ αίμα έχει χυθεί στο όνομα του Χριστού, έχουν υπάρξει πόλεμοι, δολοφονίες, εκμετάλλευση και βιασμοί σε βαθος χρονου και όλα αυτά στο όνομα του, αλλά επαναλαμβάνουμε, ακόμη και τώρα πολλοί αγνοούν τι πραγματικά είναι ο Χριστός.

Ο Χριστός είναι η φωτιά της φωτιάς, η φλόγα της φλόγας, η αστρική υπογραφή της φωτιάς.

Πάνω στον σταυρό ο Μεγάλος Μάρτυρας, όρισε με μια μονο λέξη το μυστήριο του Χριστού.

- INRI -
- Ιgnuιs Natural Renovator Integra -
-Η φωτιά αναζωογονεί τη φύση αιώνια - (η ακριβής μετάφραση)



Ο Χριστός είναι ο Ηλιακός Λόγος. Τέλεια Πολλαπλή Ενότητα.
Ο Χριστός είναι η ζωή που δονείται σ ολόκληρο το Συμπαν.
Είναι αυτό που υπήρχε πάντα και θα υπάρχει για πάντα.

Τόσα πολλά έχουν ειπωθεί για το Κοσμικό Δράμα του Χριστού, και αναμφισβήτητα αυτό το Δράμα αποτελείται από τέσσερα Ευαγγέλια. Μας έχει ειπωθεί ότι το Κοσμικό Δράμα «δόθηκε» στον πλανήτη από τους Ελοχίμ. Ο Ιησους πρεπει να παρουσιάσει το ίδιο δράμα, δημοσια στους Ιερούς Τόπους. Αλλά, ακόμα και αν ο Χριστός γεννιόταν 1000 φορές στη Βηθλεέμ, δεν θα ήταν χρήσιμο εάν δεν γεννιόταν μέσα στην καρδιά μας Ακόμα και αν πέθαινε και ανασταίνοταν την τρίτη μέρα, δεν θα ήταν χρήσιμο εάν δεν πέθαινε και ανασταίνονταν επίσης μέσα μας.

Το να ανακαλύψουμε τη Φύση και την Ουσία της Φωτιάς σημαίνει να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε το Θεό, που η αληθινή του Παρουσία πάντα αποκαλύπτονταν μέσα από πύρινες εμφανίσεις.

Ο Θεός μας, είναι Θεός Φωτιάς,
γραφει ο Άποστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Εβραίους.

Ο Εσώτερος Χριστός είναι Ουράνια Φωτιά, πρέπει να γεννηθεί μέσα μας όταν έχουμε προχωρήσει αρκετά στην εσωτερική μας εργασία.
Ο Εσώτερος Χριστός πρέπει να εξαλείψει από μέσα μας, την ψυχολογική μας φύση που βρίσκονται οι αιτίες των λαθών μας, δηλαδή τα εγώ μας.

Δεν θα ήταν δυνατή η εξάλειψη των εγωισμών μας εάν δεν γεννιόταν μέσα μας ο Χριστός.
Η ζωντανή και φιλοσοφική Φωτιά, ο Εσώτερος Χριστός,
είναι η φωτιά της φωτιάς, η αγνότητα τα αγνότητας.

Η φωτιά καλύπτει και λούζει όλο μας το σώμα. Έρχεται σε μας, από τον αέρα, το νερό και τη γη, που είναι τα στοιχεια που την εμπεριέχουν και που είναι διαφορετικά μέσα εκδήλωσης της.

Η Ουράνια Φωτιά πρέπει να κρυσταλλοποιηθεί (υλοποιηθεί μέσα μας).
Η ουράνια φωτιά είναι ο Εσώτερος Χριστός.
Ο βαθιά εσωτερικός Μεσσίας μας.

Ο Εσώτερος Κύριος πρέπει να πάρει τον έλεγχο του ψυχισμού μας, όλες τις συναισθηματικές, νοητικές, ενστικτώδεις, μηχανικές και σεξουαλικές μας διαδικασίες.

Σίγουρα, ο Εσώτερος Χριστός παρουσιάζεται μέσα μας όταν εργαζόμαστε με την εξάλειψη του ψυχολογικού «Εγώ». Είναι προφανές ότι ο Χριστός εμφανίζεται σε μας εκείνες τις στιγμές που εντατικοποιείται η προσπάθεια μας και οι εθελοντικές θυσίες.

Σίγουρα, ο Εσώτερος Χριστός, Είναι ο βαθύς εσωτερικός μας Σωτήρας.

Αυτός, όντας Τέλειος, όταν εισέρχεται μέσα μας, μοιάζει να είναι ατελής, όντας αγνός μοιάζει να μην είναι αγνός, όντας δίκαιος μοιάζει να μην είναι.

Αυτό είναι το ίδιο με τις διαφορετικές αντανακλάσεις του φωτός.
Εάν χρησιμοποιούμε γυαλιά με μπλε φακούς, τα πάντα γύρω μας θα φαίνονται μπλε και εάν χρησιμοποιήσουμε κόκκινα γυαλιά ότι βλέπουμε γύρω μας θα φαίνεται κόκκινο.

Αυτός, ακόμα και αν είναι Λευκός εξωτερικά, θα φαίνεται για τον καθένα μας, μέσα από τον δικό του προσωπικό ψυχολογικό πρίσμα του. Για αυτό και οι άνθρωποι ενώ ακόμη τον βλέπουν, δεν τον βλέπουν!





Όταν αναλαμβάνει τον έλεγχο των ψυχολογικών μας διεργασιών, ο Κύριος της Τελειότητας υποφέρει αφάνταστα. Μεταμορφωμένος σε άνθρωπο και ζώντας ανάμεσα σε ανθρώπους θα πρέπει να περάσει μέσα από πολλές δοκιμασίες και ανύποπτους πειρασμούς.

Ο πειρασμοί είναι η φωτιά. Η νίκη επί του πειρασμού είναι το Φως.

Ο μύστης θα πρέπει να μάθει να ζει επικίνδυνα. Με αυτόν τον τρόπο έχει γραφτεί και έτσι ήταν γνωστό στους αλχημιστές. Ο μύστης πρέπει να βαδίσει με σταθερότητα το μονοπάτι στην κόψη του ξυραφιού, γιατί σε κάθε πλευρά του ξυραφιού υπάρχουν τρομακτικές άβυσσοι.

Στο δύσκολο μονοπάτι της διάλυσης των εγώ(-εγωισμών) υπάρχουν περίπλοκα μονοπάτια που φυσικά έχουν τις ρίζες τους στο Αληθινό μονοπάτι. Αναμφισβήτητα, στο μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού, υπάρχουν μονοπάτια που δεν οδηγούν πουθενά. Μερικά από αυτά οδηγούν στην άβυσσο και αλλά στην απελπισία.

Υπάρχουν μονοπάτια που θα μπορούσαν να μας μεταμορφώσουν σε Κυρίους συγκεκριμένων «ζωνών» του διαστήματος αλλά αυτά σε καμμια περίπτωση δεν θα μας οδηγούσαν στα χνάρια του Αιωνιου Κοσμικού Κοινού Πατέρα μας.

Στην εργασία για την διάλυση του εγώ μας, πρέπει να παραδώσουμε τον εαυτό μας στην κυριότητα του Εσώτερου Χριστού μας με τρόπο ολοκληρωτικό και εσωτερικό. Πολλές φορές παρουσιάζονται προβλήματα που η λύση τους είναι δύσκολη. Ξαφνικά το μονοπάτι χάνεται από το δρόμο μας μέσα σε ανεξήγητους λαβυρίνθους και δεν γνωρίζουμε που βρίσκεται η συνέχεια…

Μονο η υπακοή στον Εσώτερο Χριστό μας και στον Πατερά μας που είναι κρυφός(-εν κρυπτώ), μπορούν σε αυτές τις περιπτώσεις να μας προσανατολίσουν σωστά.

Το μονοπάτι στην κόψη του ξυραφιού είναι γεμάτο από κινδύνους, μέσα μας και έξω μας. Η κατεστημένη ηθική δεν είναι χρήσιμη. Η ηθική αυτή είναι δέσμια των εθίμων, των εποχών και της γεωγραφίας. Αυτό που ήταν ηθικό σε περασμένους χρόνους τώρα είναι ανήθικο. Αυτό που ήταν ηθικό κατά την διάρκεια του μεσαίωνα αυτές τις εποχές είναι ανήθικο. Αυτό που είναι ηθικό σε μια χωρα δεν είναι ηθικό σε μια άλλη.

Στην εργασία για την εξάλειψη των εγωισμών, μερικές φορές συμβαίνει να νομίζουμε ότι τα παμε καλά ενώ στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει έτσι, είναι πιθανό να κάνουμε πολύ λάθος.

Οι αλλαγές είναι αναγκαίες κατά την διάρκεια της εσωτερικής εργασίας., αλλά οι αντιδραστικοί άνθρωποι παραμένουν παγιδευμένοι στο παρελθόν. Προσκολλημενοι μέσα στο χρόνο. Με τον κεραυνό και με τις αστραπές εναντίον μας, συνειδητοποιούμε τις βαθιές ψυχολογικές εξελίξεις και τις ριζικές αλλαγές.

Βλέποντας τα πράγματα από αυτό το πρίσμα, μέσα από το Φως της Χριστικής εργασίας, μπορούμε να δούμε την αναποτελεσματικότητα του εκάστοτε κώδικα ηθικής που έχει γραφτεί στα κατά τόπους σημεία του πλανήτη.

Αναμφισβήτητα, ο Εκδηλωμένος Χριστός κρυμμένος μέσα στην καρδιά του Αληθινού Ανθρώπου, όταν αναλαμβάνει τις διαφορές ψυχολογικές μας καταστάσεις και μη χαίροντας αναγνώρισης από τους ανθρώπους, είναι ένα γεγονός, ταξινομημένο ως απάνθρωπο, σκληρό, ανήθικο και διεστραμμένο.

Προφανώς οι ασυνείδητοι και κοιμισμένοι άνθρωποι, επιζητούν έναν ιστορικό Χριστό, ανθρωπόμορφο, τον Χριστό-άγαλμα-εικονα των αλύγιστων δογμάτων οπου μπορούν να χωρέσουν τους στενούς ηθικούς κώδικες, τις προκαταλήψεις και τις απόψεις τους.

Οι άνθρωποι είναι ανήμποροι να φανταστούν τον Εσώτερο Χριστό στην καρδιά του ανθρώπου. Τα πλήθη λατρεύουν μονο τον Χριστό-άγαλμα-εικονα, και μονο αυτό. Όταν κάποιος μιλήσει στα πλήθη, για την ωμή πραγματικότητα του Επαναστάτη Χριστού, αμέσως κατηγορείται ως βλάσφημος, αιρετικός, κακός κ.τ.λ.

Με αυτόν τον τρόπο, τα πλήθη είναι πάντα ασυνείδητα, πάντα κοιμισμένοι…
Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί Χριστός που σταυρώθηκε στο Γολγοθά προσφωνεί με όλες τις δυνάμεις της ψυχής του


«Πατερα, συγχώρησε τους, γιατί δεν γνωρίζουν τι κάνουν!».

Ο Χριστός, όντας ο Ίδιος μια Μονάδα, φαίνεται να είναι πολλοί.
Για τον λόγο αυτό έχει ειπωθεί ότι πρόκειται για Τέλεια Πολλαπλή Ενότητα…

«Σ αυτόν που γνωρίζει ο Λόγος δίνει Δύναμη. Κανένας δεν έχει προφέρει το όνομα του, κανένας δεν θα το προφέρει, εκτός από αυτόν που θα το ενσαρκώσει».





Το να ενσαρκώσουμε τον Χριστό είναι βασικό για την εργασία πάνω στον θάνατο και στο πολλαπλό εγώ. Ο Κύριος της Τελειότητας εργάζεται μέσα μας ανάλογα με τις συνειδητές εργασίες που κάνουμε εμείς στον εαυτό μας. Είναι τρομακτικά επίπονη η εργασία που ο εσώτερος Χριστός πρέπει να διεκπεραιώσει μέσα στην ιδια μας την ψυχή.

Για του λογού το αληθές, ο Εσώτερος Χριστός πρέπει να ζήσει την «σταύρωση» μέσα στα βάθη της ιδίας μας της ψυχής.
Είναι γραμμένο «να προσεύχεσαι στο Θεό και να μοχθείς».
Είναι επίσης γραμμένο «βοήθησε τον εαυτό σου και Εγώ θα σε βοηθήσω».

Το να παρακαλέσουμε την Θεική μας Μητέρα Κουνταλίνι, είναι βασικό εάν θέλουμε να διαλύσουμε τα ανεπιθύμητα ψυχολογικά στοιχεία. Παρ όλα αυτά ο Εσώτερος Χριστός στα πιο απόκρυφα μέρη του εαυτού μας εργάζεται με Σοφία, ανάλογα με τις ευθυνες που ο ίδιος έχει τοποθετήσει πάνω στους ώμους του.

Τώρα θα καταλάβουμε καλυτέρα γιατί είναι τόσο δύσκολο να είμαστε πραγματικοί χριστιανοί. Το είναι κανείς χριστιανός, σημαίνει να έχουμε ενσαρκώσει τον Βαθύ Εσώτερο Αληθινό μας Είναι., σημαίνει να έχουμε την Ψυχή μας και το Πνεύμα μας(το Είναι μας). Μονό εκείνος που έχει ενσαρκώσει το Είναι του μπορεί να ζει συμφωνά με τους νομους του Χριστού.

Ο Σατανάς, το πολλαπλό εγώ, δεν μπορεί ποτέ να ζήσει συμφωνα με τους νόμους του Χριστού, γιατί ο Σατανάς είναι σατανάς και τίποτα άλλο.

Υπάρχουν πάνω αυτήν την επιφάνεια της γης εφτά ειδών άνθρωποι,
ταξινομημένοι μέσα από το πρίσμα του αυθεντικού χριστιανού. Η αρχειοθέτηση αυτή έχει ως εξής..

1. Ο ενστικτώδης άνθρωπος. Ο τύπος αυτού του ανθρώπου είναι επιφανειακός, απλώς παρακολουθούν τις θρησκευτικές τελετές αλλά δεν τις καταλαβαίνουν και περιορίζονται μονό στα εξωτερικά φαινόμενα.

2. Ο συναισθηματικός άνθρωπος. Αυτός ο τύπος ανθρώπου, μόλις φύγει μπροστά από τα ποδια του Αγίου που λατρεύει, με δάκρυα στα ματια, προετοιμάζει τα πυρά για να κάψει όλους εκείνους που δεν έχουν τα ιδια θρησκευτικά πιστεύω με αυτόν και που καταχωρεί ως «αιρετικούς». Οι θρησκευτικοί πόλεμοι υποκινηθήκαν πάντα από αυτή την κατηγορία ανθρώπων.

3. Ο διανοητικός άνθρωπος. Αυτός ο τύπος ανθρώπου είναι καθαρά διανοητικά θρησκευόμενος, δηλαδή, μεταφράζει τις Ιερές Γραφές με διανοητικό-υποκειμενικό συλλογισμό., για τον λόγο αυτό δεν έχει την παραμικρή ιδέα για την ύπαρξη της Φωτισμένης Διάνοιας. Ούτε συζήτηση επίσης για την διαίσθηση. Υπάρχει πληθώρα τέτοιων ανάμεσα στους αγγλικανούς, του μάρτυρες του Ιεχωβά κτλ.

4. Είναι ο άνθρωπος που έχει ξεκινήσει να ψάχνει το μυστικό μονοπάτι. Το μονοπάτι στην κόψη του ξυραφιού και δίνουν βάση σε αυτά που λένε οι μύστες.. Τέτοιοι άνθρωποι, βρίσκονται σε αφθονία ανάμεσα στους θεοσοφιστές, στους ροδόσταυρους, στον γιογκισμο, στα χριστιανο-ροδοσταυρικά σχήματα . Είναι άνθρωποι που πολεμούν για την απόκτηση της αληθειας και επιζητούν βαθιά μέσα τους την Εσωτερική Αυτο-πραγμάτωση, ακόμα και αν βρίσκονται σε κίνδυνο να χαθούν ανάμεσα στους λαβυρίνθους του ψευδό-εσωτερισμού και των ψευδό-πνευματικών θεωριών.

5. Χριστιανοί με μεγάλα λάθη που δεν έχουν καταφέρει να διαλύσουν το πολλαπλό εγώ.

6. Τέλειοι χριστιανοί που υποφέρουν πολλές μάχες για να καταφέρουν να εξολοθρευσουν τα εναπομείναντα στοιχεια του πολλαπλού εγώ.

7. Χριστιανοί απόλυτα τέλειοι. Χριστιανοί χωρίς εναπομείναντα ψέματα του ψυχολογικού εγώ. Μεγάλοι Διδάσκαλοι πλήρως αφυπνισμένοι.



Με την ιδια σειρα, αυτά τα εφτά επίπεδα μπορούν να εφαρμοστούν στο Βουδισμό και σε όλες τις μεγάλες Θρησκείες.

Κάθε Βούδας που απαρνιεται την ευλογια της Νιρβάνα για αγάπη προς την ανθρωπότητα, μετά από πολλούς πόνους και εθελοντικές θυσίες μπορεί να φτάσει στην μύηση αυτή. Ο Βούδας-Ιησούς, έλαβε την μύηση του στις ακτές του Ιορδανη ποταμού όταν ο Ιωάννης τον βάφτισε. Σε αυτές τις στιγμές το θαυμαστό «Φίδι της Γνώσης», δηλαδή ο Χριστός, ενσαρκώθηκε στον Ιησού.

Ο Ιωαννης είναι και αυτός Χριστός, γιατί είχε ενσαρκώσει τον Εσώτερο Χριστό.
Με τον ίδιο τρόπο ο Κούτ Χουμί ενσάρκωσε τον Εσώτερο Χριστό. Ο Έρμης, ο Βούδας, ο Κετζακοάτλ, ο Ζαρατούστρα, ο Κρίσνα, ο Λαό-Τσε και πολλοί άλλοι Μεγάλοι Αβατάρ είναι Χριστοί επίσης, γιατί επαναλαμβάνουμε, ενσάρκωσαν τον Εσώτερο Χριστό.

Στην πραγματικότητα ο Χριστός, δεν είναι ένα ανθρώπινο άτομο, ούτε θεϊκό. Ο Χριστός είναι Κοσμική Ουσία, Παγκόσμια και Άπειρη.

Για το λόγο αυτό ο Παύλος από την Ταρσό μας καλεί να «φτιάξουμε» τον Χριστό μέσα μας, δηλαδή μας καλεί να αφομοιώσουμε μέσα στον οργανισμό μας, μέσα στην Ψυχή μας και το Είναι μας, αυτή τη θαυμαστή Ουσία που ονομάζεται Χριστός.

Αυτό που αναφέρουμε εδώ, δεν είναι αποδεκτό από αυτούς που ανήκουν στην πρώτη, δεύτερη και τρίτη κατηγορία ανθρώπων. Οι άνθρωποι της τέταρτης κατηγορίας αρχίζουν και το δέχονται και προφανώς αυτοί του πέμπτου επιπέδου το δέχονται και πολεμούν για να το καταλάβουν στην πράξη. Αυτοί που βρίσκονται στην έκτη κατηγορία το καταλαβαίνουν με έναν σχετικό τρόπο και εκείνοι της εβδόμης το έχουν κιόλας ολοκληρωτικά συνειδητοποιήσει.



Έτσι λοιπόν, ο Χριστός είναι ο Ηλιακός Λόγος, η Τελεία Πολλαπλή Ενότητα.
Μέσα στον Λόγο δεν ισχύει η ατομικότητα και με κανέναν τρόπο το εγώ, οι εγωισμοί.
Μέσα σε Αυτόν, είμαστε όλοι ένα.
Είναι ο στρατός του Λόγου, του Μέγα Λόγου, το Ρήμα.

Επαναλαμβάνουμε, τόσα πολλά έχουν ειπωθεί για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ και στους δρόμους έχουν εμφανιστεί πολλοί ψευδείς «Χριστοί». Όχι πριν πολύ καιρό, ένας μεγαλομανιακός ήταν απόλυτα πεπεισμένος ότι ήταν ο Ιησούς Χριστός.
Φυσικά μερικοί απλοί και αφελεις άνθρωποι πραγματικά πίστεψαν αυτά που αυτός ο άνθρωπος έλεγε. Αυτός ο μεγαλομανιακός δίδαξε Μαύρο Ταντρισμό, έγραψε μερικά βιβλία και ίδρυσε έναν οργανισμό που διδάσκεται πώς να σπαταλάμε τις σεξουαλικές μας ενέργειες.
Ευτυχώς αυτός ο μεγαλομανιακός έχει πεθάνει, αλλά πριν γίνει αυτό έκανε μεγάλη ζημιά σ αυτήν την πονεμένη ανθρωπότητα. Το πιο αξιοπερίεργο και σοβαρό είναι οι δικαιολογίες που χρησιμοποιούνται όταν ένας ψεύτικος Χριστός πεθαίνει.
Οι οπαδοί του δικαιολογούν το θάνατο του κάπως έτσι
«σε λίγο καιρό θα επιστρέψει ξανά γιατί είναι μαζί με τον πατερα».

Είναι εκπληκτικό να παρατηρεί κανείς πως οι σκοτεινοί χρησιμοποιούν τα λόγια των Ιερών Γραφών και που απατούν τους άλλους χρησιμοποιώντας τα ίδια λόγια που χρησιμοποίησε ο Ιησούς Χριστός. Το στόμα του οποίου δεν είπε ποτέ κανένα ψέμα.

Ο Θεϊκός Ραβίνος της Γαλιλαίας μας προειδοποίησε ξεκάθαρα

«αν σας πλησιάσει κάποιος και σας πει ‘να ο Χριστός’ και αλλά του είδους, μην τον πιστέψετε. Γιατί θα εμφανιστούν ψεύτικοι Χριστοί και ψεύτικοι προφήτες, και θα επιδείξουν μεγάλα σημάδια και μεγάλα θαύματα, αλλά μέσα σ αυτά, όσο είναι δυνατόν θα προσπαθήσουν να κοροϊδέψουν τους ποιο εκλεκτούς».

Στην πραγματικότητα οι εκλεκτοί μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα του ενός χεριού, γιατί μονο αυτοί που έχουν κρυσταλοποιήσει την ψυχή τους και ενσαρκώσει το Είναι τους μπορούν να χαρακτηρισθούν ως εκλεκτοί. Εκείνος που θέλει να φτάσει στην Χριστικοποίηση πρέπει να είναι επαναστάτης, γιατί το μονοπάτι στην κόψη του ξυραφιού είναι επαναστατικό.

Κάθε αληθινός επαναστάτης γίνεται ένας Βούδας, κάθε αληθινός επαναστάτης μεταμορφώνεται σ ένα Χριστό.
Εκείνοι που δεν δημιουργούν οριστικά ούτε ψυχή, ούτε πνεύμα, είναι χαμένοι, σπάει κάθε σύνδεση με την Θεϊκή Μονάδα .

Αυτοί γίνονται μέλη του Ορυκτού Βασιλείου και εισχωρούν σ αυτές τις περιοχές. Όλες οι θρησκείες έχουν συμβολίσει αυτά τα Βασιλεια με τις κολάσεις τους. Ας θυμηθούμε τα Ελληνικά Τάρταρα, το Ρωμαϊκό Avernus, την Κινεζική κόλαση, την Χριστιανική κόλαση κ.τ.λ..
Στο Ορυκτό Βασίλειο συμβαίνει το αντίθετο της εξέλιξης, είναι μια πτώση στο παρελθόν. Είναι μια επιστροφή στα Ζωικά, Φυτικά και Ορυκτά Βασιλεια. Το τελευταίο αποτέλεσμα αυτής της δυστυχίας είναι η αποσύνθεση. Σίγουρα, αυτός είναι και ο σκοπός της πτώσης-πορείας προς το Ορυκτό Βασίλειο.

ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ




Σαμανισμός Του Φωτός .
http://www.samanismosfotos.co.uk/links
Samael Aun Weor



.
 

Το μυστικό των μικρών πραγμάτων. Εμπιστοσυνη στο Θεικο σχεδιο.

Να βαδίζουμε ή να μας σέρνουν;


'Αν παραδεχτούμε ότι βρισκόμαστε στο ρεύμα της Εξέλιξης, οφείλουμε να λάβουμε υπόψη ότι όλες οι περιστάσεις στις οποίες βρισκόμαστε είναι δίκαιες για μας'.


Αυτο σημαινει να κατανοησουμε οτι η ζωή δε μπορεί να είναι ένα επαναλαμβανόμενο και άχρηστο σύνολο περιστάσεων, η πλειοψηφία των οποίων μας προκαλεί περισσότερο πόνο παρά χαρα.

Αντίθετα, κάθε συμβάν, όσο μικρό κι αν φαίνεται, αποκτά μια ειδική σημασία και μας μεταβιβάζει μια σωστή διδασκαλία:

αυτήν που χρειαζόμαστε, αυτήν τη στιγμή της ύπαρξης μας.


Ο καθένας πρέπει να μπορεί να απαντήσει στον εαυτό του τι ψάχνει στη ζωή του.

Είναι αδύνατο να προχωρήσουμε, αν δεν ξέρουμε που θέλουμε φτάσουμε.

Τι θέλω να κάνω στη ζωή μου;
Αυτή είναι μια ουσιαστική ερώτηση.
Και αν δεν έχουμε μια ξεκάθαρη ιδέα σχετικά, τι νίκες θέλουμε να πετύχουμε;

Αφού έχουμε καθορίσει το σημείο αφετηρίας, μας μένει κάτι εξίσου σημαντικό:
να χαράξουμε την πορεία.


Δεν φτάνει να κοιτάζουμε τον ουρανό, χρειάζεται να φτιάξουμε μια σκάλα που να μας οδηγήσει εκεί.



Γιατί γεννηθήκαμε σ’ αυτόν τον κόσμο αυτήν τη στιγμή και όχι άλλη;

Γιατί είναι το δίκαιο, είτε από προσωπική ανάγκη, είτε από ανάγκη να βοηθήσουμε τους άλλους με βάση την εμπειρία που μπορεί να συσσωρεύσουμε σε άλλες εποχές.

Είναι πιθανό να έχουμε ζήσει πολλές φορές σε ποικίλες περιστάσεις, μερικές καλές, άλλες όχι και τόσο, αλλά κάθε φορά υπάρχει κάτι να μάθουμε και να κάνουμε.

Εμείς έχουμε γεννηθεί την πιο κατάλληλη στιγμή: εδώ και τώρα, όπου μας αντιστοιχεί ακριβώς, για να δράσουμε. Είμαστε εκεί, όπου μας έχει οδηγήσει η ίδια μας η αθάνατη Ψυχή.



Μπορείς να φανταστείς έναν καλό ρήτορα που ‘τρώει’ τις περισσότερες λέξεις και επιχειρήματα, επειδή βιάζεται να φτάσει στην τελική έκθεση της ιδέας του;


Μήπως δεν είναι καλύτερος αυτός που ξέρει να μιλά αργά και καθαρά, οδηγώντας μας χέρι – χέρι από τη μια ιδέα στην άλλη, μέχρι να καταλήξουμε στο τελικό συμπέρασμα;

Θα λέγαμε ότι τα λόγια που αποτελούν ένα ρητορικό λόγο είναι βαρετά και μηχανικά;

Πρόσεξε τα μικρά πράγματα.

Αυτά έχουν τη δική τους γλώσσα, τη δική τους έκφραση.

Σε κάθε μικρό πράγμα υπάρχει μια μεγάλη λανθάνουσα ελπίδα.

Να είσαι προσεκτικός με τις λεπτομέρειες.

Μην τις περιφρονείς, όσο ασήμαντες κι αν σου φαίνονται, ακόμα και περνάνε απαρατήρητες από τους άλλους.

Να τις σέβεσαι και να σέβεσαι τον εαυτό σου.

Να σέβεσαι αυτά που εσύ βλέπεις και ξέρεις ότι πρέπει να κάνεις.

Να σέβεσαι τα μικρά πράγματα που είναι κρυμμένα στις γωνίες του χρόνου και του χώρου, γιατί αυτά είναι το αόρατο στήριγμα των μεγάλων πραγμάτων.

Η ζωή δεν είναι ένα ωμό αστείο κάποιου θεού, προσωπικού ή απρόσωπου, αποφασισμένου να διασκεδάσει με τον ανθρώπινο πόνο. Η ζωή είναι ένα ρεύμα ενέργειας που μας επιτρέπει , μας έχει επιτρέψει και θα συνεχίζει να μας επιτρέπει να εκφράσουμε με χίλιους διαφορετικούς τρόπους, για να συμπληρώσουμε τις εμπειρίες μας.

Γι’ αυτό ακριβώς, δεν είναι αστείο το να φτάσουμε στον εκδηλωμένο κόσμο, ούτε είναι αστείο να τον αφήσουμε, για να πάμε σε άλλα επίπεδα ύπαρξης.

Μπορεί ο θάνατος να μας κάνει να τρέμουμε λίγο, μέσα μας και έξω μας.

Αλλά όταν θα είμαστε μπροστά του, θα δούμε ότι η ζωή συνεχίζεται. Μόνο που δεν μπορούμε να ζητήσουμε από το θάνατο αυτά που δεν είχαμε στη ζωή.

Ας δυναμώσουμε λοιπόν τις ιδέες μας, τα βιώματα μας, τα βαθιά συναισθήματα, τη βούληση και την ικανότητα μας να αναγνωρίζουμε και να θυμόμαστε, την επιθυμία μας να συνεχίζουμε μπροστά, να αντιμετωπίζουμε, οποιαδήποτε δυσκολία με ήρεμο πνεύμα.

Τότε θα ξέρουμε πώς να βοηθάμε αυτούς που πεθαίνουν και θα ξέρουμε πώς να ξεκινήσουμε το δικό μας ταξίδι με ανδρεία. 





.